Στα Χώματα αδερφές μου...ΣΤΑ ΧΩΜΑΤΑ

[User C]

Σημασία δεν έχει ποσά χιλιόμετρα έγραψε το κοντέρ για να φτάσεις στην κορυφή, στον προορισμό σου, αλλά πόσες στιγμές σου χάρισε η διαδρομή για να φτασεις εκεί.
(Σοφιανός)


Χτύπησε μεσημέρι Τετάρτης το τηλέφωνο και κοίταξα την οθόνη. Ο Χρήστος, φίλος και σύντροφος σε βόλτες τα τελευταία 20 χρόνια. Τον τελευταίο καιρό κάθε φορά που με παίρνει τηλέφωνο είναι για να μου πει το τελευταίο αστείο που είδε στο Tik Tok ή για την καινούργια "ζημιά" που έπαθε το αυτοκινήτο του. "Ζημιά" αφού ποτέ δεν είναι ζημιά. Αλλωστε τον αγαπάμε πολύ τον Χρήστο γιατί τραβάει πολλά από την γυναίκα του. Οποτε τον πάρω τηλέφωνο ή θα σιδερώνει ή θα σφουγγαρίζει ή θα μαγειρεύει... ΠΟΙΟΣ; Ο ΧΡΗΣΤΟΣ!

-Ρε συ μια παραλία Θαψά την ξέρεις;
-Ναι ρε άσχετε, εκεί είμαστε συνεχώς κάθε καλοκαίρι.
-Τώρα την είδα στο Internet και φαίνεται τέλεια.
- Ελα ρε βλάκα να πάμε που έχεις να έρθεις στο εξοχικό 10 χρόνια!

Αυτό ήταν για να ξεκινήσουμε. Οι λεπτομέρειες θα οργανώνονταν μέσα στην επομένη μέρα. Την μεθεπομένη είχαμε αναχώρηση. Ενα Long weekend έτσι απλά για να δούμε μια παράλια. Οταν όμως εμείς προγραμματίζουμε οι θεοί γελούν. Ετσι το επόμενο πρωινό το αυτοκίνητο μου έβγαλε ένα πρόβλημα στην αντλία τιμονιού, πράγμα που έκανε αδύνατη την εξόρμηση, ειδικά σε μέρη που δεν φτάνει η οδική βοήθεια. Μίλησα με τον Χρήστο και κανονίστηκε να πάω εγώ με την μηχανή μαζί με την Ναυσικά και η Ρούλα με το αυτοκίνητο του Χρήστου.
Με το που το είπα στην κόρη μου, πέταξε από την χαρά της. Είχαν περάσει ήδη δέκα μέρες από την τελευταία βόλτα μας και σαν χιλιομετροφάγος που έχει γίνει της είχε λείψει ο δρόμος. Εφτιαξα από το βράδυ βαλίτσες και tankbag. Ως σωστός προληπτικός δεν τσεκάρισα τίποτα (γιατί έχουμε πει "ότι τσεκάρεις θα χαλάσει"), και η Παρασκευή κύλησε στην δουλειά με μια τεράστια αναμόνη. Χιλιόμετρα δεν θα βγάζαμε. Εκατόντριάντα χιλιόμετρα είναι μέχρι το εξοχικό και αλλά 22 να πας μέχρι την παραλία. Αντε να κάνουμε τρακοσια χιλιόμετρα συνολικά. Είχα όμως την ευκαιρία να περάσω την Ναυσικά από διαδρομές χωματίνες που είχα βγάλει παλιότερα μόνος μου.

Παρασκευή απόγευμα και η γυναίκα μου τακτοποιήθηκε στο αυτοκίνητο του Χρήστου, παρέα με τον Ντίνο (το αγόρι της Ναυσικάς). Clima ρυθμισμένο χαμηλά, καφεδάκι στο χέρι, μουσικούλες, κουβέντα και χαβαλές. Εγώ με την Ναυσικά είχαμε ήδη φύγει νωρίτερα με την μηχανή. Ντυμένοι θέλαμε να βγάλουμε την Εθνική μέχρι την Χαλκίδα όσο πιο γρήγορα γίνεται και να περάσουμε την κίνηση της Χαλκίδας. Η αρχική μου σκέψη ήταν πάμε Νότια προς Αλιβέρι, και από εκεί Κύμη για κινηθούμε Βορειότερα προς το εξοχικό μας. Η κίνηση όμως από την γέφυρα της Χαλκίδας ήταν τόσο μεγάλη που χάσαμε πολύ χρόνο. Με τις πλαϊνές βαλίτσες να μην αφήνουν εύκολα τις προσπεράσεις και έτσι κινηθήκαμε προς Αρτάκη για να πάρουμε τον κλασσικό δρόμο της Στενής.
Μετά την Αρτάκη ο δρόμος είχε ανοίξει και το μυαλό άρχισε να κάνει παιχνίδια. Να ανεβούμε από Λούτσα στην Σέτα και να κατηφόρισουμε από εκεί προς Μετοχί από το οροπέδιο των κερασιών; Να πάμε από Δίρφυ κανονικά και αντί να στρίψουμε για Μετόχι να συνεχίσουμε μέχρι Στρόπωνες και από να πάμε από τον παλιό χωματόδρομο μέχρι το Μετόχι; Η μέρα ήταν στα τελευταία της και έτσι δεν υπήρχε πολύς χρόνος για πειραματισμούς. Κατηφόρισα και περασα τους Στρόπωνες, μετά την Λάμαρη και πριν την Χιλιαδού, περάσαμε μέσα από το ποτάμι και πήρα τον χωματόδρομο που ακουλουθούσε νότια ανηφορίζοντας ξανά στο βουνό προς το Μετόχι. Δρόμος απάτητος, και σε αρκετά σημεία δύσκολος. Την νύχτα γίνεται δυσκολότερος αφού πλέον είχε νυχτώσει. Ενιωθα την Ναυσικά να σφίγγεται πάνω μου και κάπου εκεί μας έπιασε η πρώτη μεγάλη βλακεία του Σαββατοκύριακου. Αρχίσαμε να λέμε τρομακτικές ιστορίες για μοναχικές νύχτες στα βουνά. Για φαντάσματα και θρίλερ...ξεκίνησε ως αστείο, συνεχίστηκε με φόβο, και καταλήξαμε να έχουμε σταματήσει έξω από ένα παρεκκλήσι μέσα στην νύχτα στην μέση του πουθενά να γελάμε σαν βλαμμένα μέσα στα κράνη μας.

Σχεδόν νύχτα στις φουρκέτες της Δίρφυς πάνω από την στενή


Σαν την κορφή δεν έχει


Πόσες αναμνήσεις από αυτή την γέφυρα της Χαλκίδας



Είσοδος των Γερμανικών στρατευμάτων στην Στενή


Ως νεανίας αυτά τα βράχια τα έχω σκαρφαλώσει ουκ ολίγες φορές. Από την πίσω τους μεριά υπάρχει μια παραλία μη προσβάσιμη με όχημα (εκτός πλωτου). Το Ναυτικό. Παίζει να είναι η καλύτερη παραλία της Ευβοίας



Το πράσινο του βούνου, το γκρί του αλπικού υψομέτρου και το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού ενωμένα να δίνουν μια θέα που μόνο στην Ελλάδα μπορείς να την βρεις




"Ελα ρε μπαμπά πιο εύκολο από το χτεσινοβραδυνό χώμα φαίνεται"...που να ξέρες μικρή μου



Πούδρα, με κατωφέρεια 10% και φουρκέτα....αν δεν ειναι σαδομαζοχισμός αυτό...τι είναι τότε;

 

[User C]

Τα πρώτα 12 χιλιόμετρα χωματόδρομου, μέχρι να φτάσουμε σπίτι, της Ναυσικάς ήταν πραγματικότητα. Την είδα πως χαμογελούσε. Αυτό το παιδί κάνει ότι μπορεί να με κάνει πιο χαρούμενο. Ο τρόπος που καβαλάει μαζί μου με κάνει από την μια να χαίρομαι την οδηγήση και από την άλλη να αδειάζω το μυαλό μου. Ακολουθεί παντού, δεν γκρινιάζει πουθενά, αλλά το βασικότερο μου δείχνει πως με εμπιστεύεται σε ότι κάνω, πως νιώθει μια σιγουριά μαζι μου, και αυτό δεν είναι από την άγνοια κινδύνου, αλλά από την γνώση. Ξέρει τι κάνω, πότε το κάνω και γιατί το κάνω γιατί συζητάμε συνέχεια.
Παλιά για να πω πως ταξίδεψα έπρεπε να έχω γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα στο κοντέρ μου, να βρω τον πιο περίεργο προορισμό, να ψάξω σε άλλες χώρες για απομονωμένα χωριά. Οχι πως τώρα που μεγάλωσα δεν μ' αρέσει ή δεν με εξιτάρει μια ιχνηλάτηση στους δρόμους του Μ. Αλέξανδρου στην Ανατολή ή την αναζήτηση μια οάσης στη Σαχάρα, αλλά πλέον δεν υπάρχουν ούτε τα λεφτά ούτε και ο χρόνος. Και καλά τα λεφτά βρίσκονται με προγραμματισμό αλλά ο χρόνος είναι ακριβός. Οι υποχρεώσεις πολλές, η δουλειά να σε κυνηγάει συνέχεια που να βρεις 15-20 μέρες για να λείψεις. Με όλο αυτό όμως ανακαλύπτεις μυστικά μέρη του τόπου σου. Αυτά που βρίσκονταν πάντα εκεί δίπλα σου και εσύ τα σνόμπαρες ή ακόμη χειρότερο τα αγνοούσες. Με ενοχλεί επίσης που πρέπει να δω φίλους και είμαι με το ρολόι στο χέρι. Εχω 45 λεπτά να πω όσα δεν έχουμε πει ένα ολόκληρο χρόνο. Αλλά έτσι είναι. Life Sucks.

Ξύπνησα 05:00, δεν είχα σκοπό να πάρω την Ναυσικά μαζί μου. Θυμόμουν πως μετά την Χιλιαδού πηγαίνοντας για τον Λιμνιώνα απο την χωμάτινη διαδρομή είχα δει αρκετές διακλαδώσεις που κινούνταν προς την ακτογραμμή. 05:30 πέρασα από την Χιλιαδού και κατευθύνθηκα προς την Λαμάρη. Συνέχισα προς Λημνιώνα και δεξία μου σκάει ο χωματόδρομος που κατηφορίζει. Παραλίγο να τον περάσω χωρίς να τον δω. Στρίβω κατηφορίζοντας και αποφασίζω να πάρω όλες τις διακλαδώσεις αριστερά ώστε να κινηθώ βόρεια. Λογικά πρέπει να είχε πολύ καιρό να περάσει όχημα από τον συγκεκριμένο δρόμο. Τα νεροφαγώματα του χειμώνα έκαναν την ζωή μου δύσκολη στο μισοσκόταδο και η κατωφέρεια έκανε τα φρένα της χοντρής να δουλεύουν υπερωρίες. Ενας υπέροχος χορός ανθρώπου μηχανής, να προσπαθούν να κρατηθούν όρθιοι και να συνεχίσουν. Εβλεπα τον ήλιο στον ορίζοντα να προσπαθεί να σηκωθεί. Στο λυκοφως αυτό έφτασα σε μια παραλία με άσπρο βότσαλο. Εμεινα καβάλα πάνω στην μηχανή και απλά έβγαλα το κράνος. Αναψα τσιγάρο και περίμενα τον ήλιο να σηκωθεί.

Επιστροφή για πρωινό στο σπίτι, και προετοιμασία για την δεύτερη διαδρομή της μέρας. Αυτή την φορά δικάβαλο, πηγαίνοντας όλη η παρέα για Θαψά. Τα συγκεκριμένα 25 χιλιόμετρα, από τα οποία 8 χωματόδρομος, τα έχω κάνει άπειρες φορές. Πρώτη φορά όμως δικαβάλος. Δικάβαλος, σε δρόμο με πούδρα και φυτευτή πέτρα κρυμμένη από κάτω, με κλίσεις 10% και ανωφέρεια και κατωφέρεια, με φουρκέτες στον γκρεμό, και αγελάδες/ταύρους στην μέση του δρόμου. Μια εμπειρία που πρέπει να την ζήσεις τουλάχιστον μια φορά στην ζωή σου και αν επιζήσεις να την περιγράψεις. Σε κάθε στροφή γέμιζα φωτογραφικά κλικς στο μυαλό μου, μιλούσα με την Ναυσικά στην ενδοεπικοινωνία, προετοιμάζοντάς την για το επόμενο εμπόδιο. Ολα όσα ήξερα για την χωματίνη οδήγηση, όλα όσα ήξερε ως συνεπιβάτης χρειάστηκαν. Ορισμός της πορείας από νωρίς, φρένα και γκάζι για είσοδο στην σωστή τροχιά. Εκανα βλακεία που δεν την πήρα το πρωί μαζί μου. Φτάνοντας στην παραλία στα Θαψά είμασταν βαμμένοι κόκκινοι από την σκόνη του κοκκινοχώματος της διαδρομής. Βγάζουμε τα κράνη και κοιταζόμαστε...Μας πιάνουν τα γέλια, όχι γιατί είδαμε κάτι αστείο αλλά από ευτυχία. Ευτυχία που μοιραζόμαστε τέτοιες εμπειρίες μαζί, που μοιραζόμαστε εικόνες και συναισθήματα. Απαλλαχτήκαμε γρήγορα από τις μπότες μας, τα μπουφάν και τον υπόλοιπο εξοπλισμό και όλη την μέρα την περάσαμε στην παραλία με συζητήσεις, γέλια και πειράγματα με όλους. Ο Ντίνος άρχισε κάποια στιγμή να ζητάει βόλτα...Ηρθε η ώρα του, αλλά αφού γυρίσουμε στν Αθήνα.

Κυριακή απόγευμα έχουμε ντυθεί και ξεκινάμε πριν τους άλλους στον δρόμο της επιστροφής. Ανηφορίζουμε προς την Δίρφυ αλλά νίωθω ανικανοποιήτος κάτι μου λείπει. Η μαμά δεν μας βλέπει, έτσι δεν έχουμε γκρίνια, η Ναυσικά ζητά το κάτι ακόμη και έτσι μέτα την Στενή στρίβω αριστερά προς την εκκλησία της Αγ. Κυριακής, περνώ αδιάφορα το Μαυρόπουλο και χωνόμαστε σε ένα χωματόδρομο που δεν είχα πάρει ποτέ μου. Εχω στην εσωτερική μου πυξίδα κατευθύνση Νοτιοανατολικά, και ανεβαίνω την κορυφογραμμή. Στο βάθος βλέπω τα φώτα του χωριου. Πρέπει να είναι περίπου στα 15 χλμ και συνεχίζουμε να κινούμαστε σε σχεδόν σκοτάδι πλέον πάνω στους ορεινούς όγκους της Ευβοίας. Στόχος η Σέτα. Με το που μπαίνουμε στο χωριό αράζουμε στην βρύση, καθόμαστε κάτω και κοιταζόμαστε...Αλλη μια μικρή περιπέτεια μας τελείωσε. Η επιστροφή μέχρι την Αθήνα απλά διαδικαστική.


"Ρε μπαμπά από το αυτοκίνητο δεν φαινόταν έτσι"



Πως μπορείς να φαίνεσαι για Ινδιάνος της φυλής των Κοκκινομάγουλων... παιρνάς 5 χιλιόμετρα πουδρας κοκκινοχώματος




Μηπως να πηγαινάμε ευθεία;




Λόλα να μια αγελάδα...Γιατί μας κοιτάζει;

 

[User C]

Δύστυχως ένα μεγάλο κομμάτι του υλικού χάθηκε στην επιστροφή αφού έφυγε η δεύτερη κάμερα στον δρόμο από το tankbag που είχα ξεχάσει λίγο ανοιχτό

 

[stelios62]

Μr. Caesar ρωτώ απλά και λιτα , αν γνωριζεις .... οι χωματόδρομοι προϋπήρχαν ή ανοίχτηκαν για ανεμογεννήτριες?

 

[tracer]

Μr. Caesar ρωτώ απλά και λιτα , αν γνωριζεις .... οι χωματόδρομοι προϋπήρχαν ή ανοίχτηκαν για ανεμογεννήτριες?

υπαρχουν απο παλια
εκτος τα θαψα υπαρχει και αλλη μια παραλια το τσιλαρο
φοβερα μερη

 

[Kuklinski]

Οι καλύτερες βόλτες ειναι οι απροετοιμαστες....

 

[SHOOTER045]

Σοφιανε
Εις ωραίος ρε

 

[dikoukos]

Σοφιανε για το ταξιδιωτικο και οι πολλες για την γραφη του ταξιδιωτικου

 

[User C]

Μr. Caesar ρωτώ απλά και λιτα , αν γνωριζεις .... οι χωματόδρομοι προϋπήρχαν ή ανοίχτηκαν για ανεμογεννήτριες?

Επειδή επισκέπτομαι το μέρος τα τελευταία 25 χρόνια, προϋπήρχαν και κάθε χρόνο με τις βροχές χαλάνε.

 

[User C]

υπαρχουν απο παλια
εκτος τα θαψα υπαρχει και αλλη μια παραλια το τσιλαρο
φοβερα μερη

Το τσιλαρο ποτέ δεν το φχαριστηθηκα. Μονίμως με αερα λόγω ανοίγματος και προσανατολισμού.

 

[apache]

Μr. Caesar ρωτώ απλά και λιτα , αν γνωριζεις .... οι χωματόδρομοι προϋπήρχαν ή ανοίχτηκαν για ανεμογεννήτριες?

Προϋπήρχαν

 

[apache]

Το τσιλαρο ποτέ δεν το φχαριστηθηκα. Μονίμως με αερα λόγω ανοίγματος και προσανατολισμού.

Το τσίλαρο το χτυπάει μόνο ο Σορόκος

 

[apache]

Επειδή επισκέπτομαι το μέρος τα τελευταία 25 χρόνια, προϋπήρχαν και κάθε χρόνο με τις βροχές χαλάνε.

Που μωρή Λουλού 25 χρόνια στο χωριό μου;

 

[Σάββας]

Και σε άλλα τέτοια ωραία με υγεία!

Στάλθηκε από το BV7000 PRO μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[User C]

Που μωρή Λουλού 25 χρόνια στο χωριό μου;

Έχω σπίτι στην παραλία Μετοχιού. Από το χασάπικο σου παίρνω κρέατα γιατί λένε ότι ο μικρός (εσυ) τα περιποιείσαι ιδιαίτερα…τα χάϊδευες από μικρός.

 

[apache]

Έχω σπίτι στην παραλία Μετοχιού. Από το χασάπικο σου παίρνω κρέατα γιατί λένε ότι ο μικρός (εσυ) τα περιποιείσαι ιδιαίτερα…τα χάϊδευες από μικρός.

Ναι αλλά κάνα πάρτι δεν κάνεις να μας καλέσεις...

 

[User C]

Ναι αλλά κάνα πάρτι δεν κάνεις να μας καλέσεις...

Δικό σου είναι το χωριό…εγώ θα κάνω πάρτυ;

Να πως αγοράζονται τα καινούργια BMW. Με σκληρή οικονομία

 

[apache]

Δικό σου είναι το χωριό…εγώ θα κάνω πάρτυ;

Να πως αγοράζονται τα καινούργια BMW. Με σκληρή οικονομία

Τσιφούτη, Σκωτσέζε......

 

[User C]

Τσιφούτη, Σκωτσέζε......

Όσοι ήταν στον Τηνιακό την Τετάρτη πάντως πήραν πρόσκληση…εσυ μας σνόμπαρες.

 

[Beast]

Όσοι ήταν στον Τηνιακό την Τετάρτη πάντως πήραν πρόσκληση…εσυ μας σνόμπαρες.

Eπιβεβαιωνω!!!!!