Στα Χνάρια Αρχαίων Δρόμων Του Μεταξιού…(KZ-KG-UZ 2014 / Μέρος Α΄)

[Magelanos]

Όχι τίποτα το ανησυχητικό αλλά θα πρέπει κάπου να το δει εδώ γιατί αν χειροτερέψει στην Κίνα δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Εντύπωση μεγάλη μου έκανε ότι είχε περάσει μια τεράστια ομπρέλα ανάμεσα σε μασπιε συνοδηγού και πλαισίου!!! Μιλάμε σαν να κουβαλά σπαθί με την θήκη του. Πράγμα που ξέχασα να τον ρωτήσω το γιατί.. τι να πω Αγγλικό χιούμορ η κάτι ξέρει παραπάνω!!!!



Τέλος με τους ελέγχους και πρέπει να πούμε αντίο γιατί να κάτσουμε εδώ δεν υπάρχει κάτι!! Μας έκανε πρόταση να γυρίσουμε μαζί όχι από τον ίδιο δρόμο αλλά έναν χαραγμένο στην κυριολεξία στις κορυφές των βουνών και σε μεγάλα υψόμετρα. Ευχαρίστως αν θα διανυκτερεύαμε ξανά Naryn αλλά όχι για σήμερα αφού τα πλάνα τα δικά μας αφορούσαν αντίθετη πορεία.. χαιρετιόμαστε καλή επιτυχία και χάνεται ο Joe σε αγνώστους δρόμους!!



Εμείς τώρα δεν μπορούμε να φτάσουμε στα Κινεζικά σύνορα και στο ψηλότερο σημείο το Torugart Pass 3752μ. και ο λόγος ότι η Κίνα είναι 5χιλ μετά από αυτή την μπάρα και διανύοντας την λεγόμενη νεκρή ζώνη!! Την απόσταση μεταξύ των δυο χωρών όπου δεν έχει κανείς εδαφική κυριαρχία την λεγόμενη No Man’s Land …

Δεν πειράζει και εδώ που φτάσαμε μου αρκεί.. το gps δείχνει 3587μ..!!









μίζα ξανά με εχθρό τον χρόνο τώρα, και υπολογίζοντας το πλάνο για διανυκτέρευση μέχρι την πόλη Kazarman 237χιλ ακόμη!!! Αμφιβόλου όμως δρόμων και κατάστασης τους και σίγουρα χώμα αρκετό. Λίγο δύσκολο μου φαίνεται.







Φτάνουμε πάλι στο πρώτο φυλάκιο όπου εδώ ξανά τα διαβατήρια να τους εξηγούμε τι κάναμε γιατί είχε αλλάξει η βάρδια και αυτοί έλεγαν πως μπήκαμε από Κίνα χωρίς βίζα.!! Ευτυχώς βρέθηκε ο άνθρωπος που είχαμε συνεννοηθεί την πρώτη φορά και τους εξηγεί. Την στιγμή αυτή μόλις έμπαινε μια νταλίκα με κινέζικες πινακίδες..












Καθυστέρηση και εδώ λόγο του μπερδέματος αυτού και συνεχίζουμε ψάχνοντας για δρόμο στα αριστερά μας που θα μας έβγαζε στον προορισμό μας. Τελικά βρέθηκε αφού πρώτα δεν υπήρχε καμιά πινακίδα με τα χωριά η πόλεις που περνά. Απλά είχαμε μελετήσει χάρτη και βλέποντας ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος πειστήκαμε ότι είναι αυτός και ο μοναδικός.

Το ίδιο σκηνικό με έναν στενό χωματόδρομο να χάνεται στα βουνά στο πουθενά. Εντάξει λύση άλλη δεν υπάρχει αν φτάσεις μέχρι εδώ η κάνεις κύκλο από άσφαλτο η διασχίζεις τους χωματόδρομους που υπάρχουν στα κεντρικά της χώρας. Μεσημέρι προς απόγευμα είμαστε και πρέπει να φάμε. Εννοείτε στάση στο πουθενά φτιάξιμο σάντουιτς με απίστευτη θέα να μας αποζημιώνει, για κάθε χωμάτινη επιλογή μας.

 

[Magelanos]

Περνάμε και μια κύτη ποταμού όπου ευτυχώς δεν είχε νερό παρά μόνο μικρά σημεία, και πέφτουμε σε μια οικογένεια βοσκών.









Όπου ακούγοντας τον ήχο από απόσταση τα παιδάκια της οικογένειας παραταθήκανε στην σειρά δίπλα στον δρόμο για να μας καλωσορίσουν.







Η οικογένεια όπου εκείνη την στιγμή έτρωγαν όλοι κατά γης, μας έκαναν νόημα να σταματήσουμε. Εμείς τώρα θέλαμε να κάνουμε χιλιόμετρα και ξέραμε ότι θα καθυστερούσαμε και φύγαμε.





Ήταν μια από αυτές τις στιγμές που το μετανιώσαμε. Θα μπορούσαμε να ανοίγαμε σκηνή και να διανυκτερεύαμε εκεί μαζί τους. Τώρα είναι αργά και συνεχίζουμε την πορεία μας προς το άγνωστο. Αλλά με τέτοιο απίστευτο τοπίο τον χρόνο σου θα τον χάσεις, θα καθυστερήσεις θα ξεχάσεις προγράμματα και σχέδια!!

 

[Magelanos]

Σταματάμε και εδώ στο ψηλότερο πάσο αυτής της διαδρομής στα 3390μ για μια φωτώ. Αμέσως παρατηρώ ότι είμαστε ένα με τις κορυφογραμμές!!









Στο κατέβα τώρα ήρθε η αποκάλυψη.. εντάξει τέτοια θέα και μορφολογία εδάφους δεν έχω ξανά δει. Ίσως και μόνο όταν είσαι σε αεροπλάνο μπορείς να δεις κάτι τέτοιο. Εμείς όχι μόνο το βλέπαμε, αλλά ήμασταν και κομμάτι αυτού!!!









Εντάξει έχουμε ξετρελαθεί με το Κιργιστάν και θέλουμε κι’άλλο..

 

[Magelanos]

Και φυσικά το έχει, και στο προσφέρει απλόχερα, περνώντας ακόμα από ένα φοβερό σημείο. Ανάμεσα σε χωμάτινα με έντονο κόκκινο χρώμα, σαν να οδηγούμε μέσα σε φαράγγι, πέφτουμε σε κάμποσα σκόρπια χωμάτινα σπίτια ένα με το έδαφος!!





Φαίνεται ότι κάτι ήταν εδώ πολλά χρόνια πριν αλλά ο καιρός είναι σκληρός εδώ και σιγά, σιγά θα τα εξαφανίσει..!!








Βρήκα μια ωραία θέση μέσα σε ένα από τα χωμάτινα σπίτια και λέω στην Μόνικα βγάλε μου μια φωτογραφία για ταυτότητα!!! Χαχαχα..



με τον ήλιο να θέλει να δύσει τα χρώματα εδώ αλλάζουν και το χώμα γίνεται ακόμα ποιο κόκκινο.

 

[Magelanos]

Φτάνουμε επιτέλους σε πολιτισμό. Στην πόλη Baetov βασικά ένα μεγάλο χωριό θα έλεγα, όπου επιτέλους άσφαλτο και ένα βενζινάδικο στον κεντρικό δρόμο. Μένω με το στόμα ανοιχτώ όταν βλέπω ένα πιτσιρίκι, ήταν δεν ήταν 10 ετών να είναι πάνω σε υπερυψωμένο τσιμεντένιο σημείο για να καβαλήσει άλογο!!! Το καβάλησε και έφυγε με σούζα!!!



Βάζουμε βενζίνη γιατί δεν ξέρουμε που θα βρούμε και σε ποσό, και αμέσως μας παίρνει χαμπάρι η νεολαία και μαζεύετε δίπλα μας. Πιτσιρίκια όπου χαίρονται βλέποντας ξένους και εξασκούν τα λίγα αγγλικά που ξέρουν..









και εδώ σκεπτόμαστε για διανυκτέρευση, αλλά βλέποντας ότι θέλουμε άλλα 100χιλ μέχρι τον στόχο μας λέμε να συνεχίσουμε. Αφού έχουμε άσφαλτο θα φύγουν γρήγορα.



Βγαίνουμε από την πόλη και οδηγούμε σε ασφαλτινο δρόμο παράλληλα με φαράγγι και ποτάμι. Εμείς κανονικά πρέπει να βρούμε πέρασμα για απέναντι να συνεχίσουμε στην πορεία μας. Το πέρασμα όμως είναι 30χιλ προς Naryn δηλαδή προς τα πίσω. Και μάλιστα φτάνοντας στο συγκεκριμένο σημείο θυμηθήκαμε ότι περάσαμε ερχόμενοι από Song-Kul για Naryn. Για να καταλάβετε τι κάναμε και πόσα χιλιόμετρα παραπάνω απλά για να φτάσουμε σύνορα με Κίνα. Άλλα είπαμε περί ορέξεως!!!

Τώρα περνώντας στην απέναντι πλευρά του ποταμού ο δρόμος ξανά χώμα και σπαστιρι με τις ραβδώσεις. Χαμηλές ταχύτητες αυτοκίνητα να μας προσπερνάνε κομμάτια και σύννεφο σκόνης!! 90χιλ να λέει το gps ακόμα!!



Μόνικα έχουμε θέμα!! Ρίχνε καμιά ματιά για καμιά καβατζα να στήσουμε σκηνή όσο βλέπουμε ακόμα γιατί αν πέσει η νύχτα την πατήσαμε. Ποιο λογική σκέψη εκείνη την στιγμή η Μόνικα λέει καλύτερα στο πρώτο χωριό που θα βρούμε να στήσουμε σε καμιά αυλή σπιτιού!! Σωστά από εδω στο πουθενά αυτό θα είναι καλύτερο. Για να δούμε που έχει χωριό.. άνοιγμα χάρτη και βλέπουμε ότι σε 10χιλ περίπου υπάρχει με ονομασία Ak-Kiva.

Ωραία πάμε εκεί και βλέπουμε. Μας προσπερνά και ένα αυτοκίνητο κορνάροντας και χαιρετώντας. Σκεφτήκαμε μπορεί και αυτοί εκεί να πηγαίνουν. Μπαίνουμε στο χωριό που πραγματικά ήταν ένας δρόμος κεντρικός αυτός που οδηγούμε, με σπίτια δεξιά και αριστερά αυτού. Τίποτα άλλο.. άλλα όλοι ήταν έξω εκείνη την στιγμή παιδιά, μεγάλοι, ηλικιωμένοι και μας φώναζαν, και κάνοντας νόημα να σταματήσουμε. Σε σημείο να μην ξέρεις σε ποιον να σταματήσεις, μέχρι που φτάνουμε το αμάξι που μας προσπέρασε που μόλις πάρκαρε και μας κάνει νόημα ένας που κατέβηκε εκείνη την στιγμή. Σταματήσαμε μας χαιρετά του λέμε ότι θέλουμε να φτάσουμε Kazarman… μας κάνει νόημα αύριο!!

Τώρα λέει νύχτα, και να έρθετε σπίτι μου να κοιμηθείτε, ανοίγοντας μια μεγάλη πόρτα αυλής και δείχνοντας με το χέρι να βάλω την μηχανή μέσα!! Αυτό κάνω αμέσως ακούγοντας τον μεταλλικό ήχο της πόρτας που κλείδωνε πίσω μου. Συνεννόηση η Μόνικα πάλι, βγάζουμε τα απαραίτητα από την μηχανή για τον ύπνο μας. Αμέσως ο τύπος τρέχει να φωνάξει την μητέρα του, που βρισκόταν κάπου εδώ γύρω στην γειτονιά για να ετοιμάσει το τραπέζι.

Έρχεται τρέχοντας, χαρούμενη λόγο των απρόσμενων επισκεπτών, αλλά και ψιλό πιωμένη θα έλεγα!!! Μας πήρε και μας σήκωσε η μυρωδιά του αλκοόλ από μακριά!!

Όλο χαρά και γέλιο ήταν..χαχαχα.. παρόλο της όλης φάσης έτρεξε και ετοίμασε τα πάντα για εμάς και του κανακάρη της.. πλένουμε χέρια έξω σε αυτοσχέδιο νιπτήρα, όπως και έξω ήταν η κουζίνα, και φυσικά η τουαλέτα όπου εννοείτε η τρύπα στο έδαφος!! Σε απόσταση σε ένα σημείο του οικοπέδου για τις δυσάρεστες οσμές!!



Πλούσιο το τραπέζι που υπήρχαν τα πάντα, με κυρίως πιάτο ένα τοπικό παραδοσιακό της χώρας, ρύζι με κρέας (plov).. Το σκεύος με το τσάι δίπλα μόνιμος πάνω σε ηλεκτρικη συσκευή σερβιριζόταν ζεστό όταν άδειαζε η κούπα..








Η μητέρα όσο τρώγαμε δεν εμφανίστηκε καθόλου, παρά μόνο όταν τελειώσαμε, όπου μάζεψε και ετοίμασε το δωμάτιο για να κοιμηθούμε. Εννοείτε στρώσιμο πάτωμα και ύπνο..

 

[Magelanos]

29-8-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (KG-Jalal Abat 276χιλ)



Αρκετά πρωινό ξύπνημα σήμερα γιατί ο οικοδεσπότης εργάζεται στην πρωτεύουσα και έχει αρκετά χιλιόμετρα. Και εμείς καλό θα ήταν να είμαστε νωρίς στον δρόμο για να φτάσουμε και νωρίς στον προορισμό μας. Ο καιρός άριστος όπως μας έχει συνηθίσει, απλά τόσο πρωί έχει την δροσιά του φυσικά. Τώρα μια τουαλέτα όπως κάθε πρωί, μόνο που εδώ δεν μου έρχονταν με τίποτα.!! Εντάξει το οπτικό δεν με χαλούσε όσο η μπόχα!!

Δεν ξέρω αν συνηθίζεται κάτι τέτοιο αλλά πιστεύω πως ναι αν αυτή είναι η καθημερινή επιλογή σου. Λίγο νερό στο πρόσωπο ένα φλιτζάνι τσάι και λέω στην Μόνικα να ρωτήσουμε αν θέλουν κάποια χρήματα για όλο αυτό που έκαναν για εμάς. Εμείς θέλαμε πάντως να αφήσουμε κάτι λόγο ότι αισθανόμασταν υποχρεωμένοι!!

Αυτός δεν ήθελε τίποτα, αλλά ρωτά την μητέρα του. Εντάξει η μάνα ζήτησε κάτι.. περίπου έξι ευρώ ήταν το ασήμαντο ποσό, και πιστεύω ότι το ήθελε να το εναποθέσει σε ποτό. Οκ του τα δίνουμε, και αμέσως τα δίνει στην μάνα του!! Τον ευχαριστούμε και ρωτάμε για την κατάσταση του δρόμου μέχρι εκεί που θέλουμε να πάμε.. μια χαρά απαντά πολύ καλός!!!

Μην είστε και σίγουροι όταν ρωτάτε ντόπιους για κατάσταση δρόμων και αποστάσεις. Οι 3 στους 5 δίνουν λάθος πληροφόρηση. Ξεκινάμε με χώμα όπως πλέον έχουμε συνηθίσει!! Άντε να δούμε πότε και που θα το γυρίσει σε άσφαλτο.

Αρχίζουμε τα ύψη, τα πάσα, τα βουνά, λαγκάδια, και ξεχασμένα χωριουδάκια στο πουθενά πραγματικά όμως!!!














Πιάνουμε την κατηφόρα πάλι γιατί ως συνήθως ότι ανεβαίνει μετά κατεβαίνει και φτάνουμε σε ποτάμι!!!









Που είναι το κουφό; Βλέπω δυο μεγάλα φορτηγά το ένα στην μια πλευρά και το άλλο στην άλλη να ψάχνουν τρόπο να περάσουν από μέσα αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος διάσχισης του ποταμού.



Άντε λέω θα κάνουμε και το μπανακι μας θα καθαρίσουμε από την σκόνη!! Αλλά θα έχουμε και βοήθεια αν χρειαστεί. Μιλάμε τύχη όχι αστεία!! Πως όμως βρεθήκαν σε τέτοιους δρόμους αυτοί με τα φορτηγά δεν μπορώ να το εξηγήσω.

Φτάνουμε στο ποτάμι και βλέπουμε μια μισογκρεμισμένη γέφυρα η οποία είχε χώρο να περάσει μηχανή και πεζός!! Μια γκαζιά και περάσαμε απέναντι!!! Ατσαλάκωτοι συνεχίζουμε παίρνοντας την ανηφόρα για μια ακόμα φορά.



Κάπου και αρκετά ψηλά σταματώ για να χορτάσουμε την θέα. Εκεί συνειδητοποιώ ότι βλέπω ξεκάθαρα τον δρόμο που πέρασα μέχρι να φτάσω στο ποτάμι και να φτάσω μέχρι εδω.

 

[Magelanos]

Πραγματικά νιώσαμε πολύ μικροί!! Σαν φιγούρες playmobil σε μακέτα!!! Πώς να το περιγράψω το μεγαλείο της φύσης και των βουνών εδώ!!!

Και όσο ανεβαίναμε να και το χιονακι στα σκιερά σημεία που αντιστέκεται ακόμα τέτοια εποχή!!



Μπροστά μας ένα κοπάδι γιδοπρόβατα κλείνουν τον δρόμο και περπατούν ανέμελα!! Ε βέβαια ποιος περνά από εδώ; Μόνο ελάχιστοι ντόπιοι και βοσκοί.



Αλλά αμέσως έτρεξαν οι πιτσιρικάδες βοσκοί να ανοίξουν τον δρόμο να περάσουμε, γιατί και που κόρναρα, μάρσαρα ένα και το αυτό!!!








Και φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο, όπου το αλπικό τοπίο ζαλίζει και σε μεθά.!! Μια μικρή λιμνούλα και ένας καβαλάρης σε άλογο μπροστά να καλπάζει για την κορυφή..



και μετά πήραμε τον κατήφορο!! Στάση ξανά για να χαθούμε με το βλέμμα στο μεγαλείο της φύσης του Κιργιστάν.





Και αναρωτιέμαι μέσα από το κράνος!! Θα κατεβούμε τώρα αυτό; Βλέποντας τον φιδίσιο δρόμο πάνω στις κορυφές μέχρι κάτω στο ποτάμι όσο μπορούσε να διακρίνει το γυμνό μάτι.





Μα ναι τώρα τι έτσι; Δεν τέλειωσε ακόμα έχει κι’άλλο!!! Βλέποντας ένα μικρό καταρράκτη που είχε σχηματιστεί από το λιώσιμο του χιονιού, σταματώ για να φτιάξω ένα φραπεδακι, και να γεμίσουμε με φρέσκο δροσερό νεράκι τα μπουκάλια μας..



απότομες κατηφορικές κλειστές στροφές, για να φτάσουμε μετά από λίγα χιλιόμετρα στην πόλη Kazarman που θέλαμε να διανυκτερεύσουμε χθες!!!



Τώρα εδώ στο χιλιόμετρο πριν αισθάνομαι μια δυνατή σουβλιά στην κοιλιά και κρύος ιδρώτας να με λούζει!!! Σταματώ αμέσως δεξιά σε ένα σκιερό σημείο με ψηλά δέντρα..

Τι έγινε; Προλαβαίνω δεν προλαβαίνω αναφωνώ πετώντας το κράνος κάτω και χάνομαι σε αγρούς και σε πουρνάρια!! Όπως το περίμενα!! Η μη πρωινή επίσκεψη σε τουαλέτα, με συνδυασμό κρύο φραπεδακι πυροδότησαν τα εκρηκτικά!! Το ξεπέρασα και αυτό συνήρθα και μπαίνουμε στην πόλη..

Στο μοναδικό κομμάτι ασφάλτου λίγων μέτρων όσο δηλαδή για να διασχίσουμε την πόλη, βρήκαμε και το μοναδικό ΑΤΜ. Δεν θέλαμε αλλά αφού βρέθηκε είπαμε να κάνουμε μια ανάληψη να μην ψάχνουμε μετά. Λίγα μπακάλικα και ελάχιστος κόσμος όλο κι’ολο.. λίγο έξω από την πόλη σταματάμε ξανά σε σκιά για να πιούμε νερό όπου η ζέστη βαρούσε κόκκινα..

 

[Magelanos]

Πάλι ένα κοπάδι με ζώα περνούσε εκείνη την στιγμή, με συνοδεία σύννεφου σκόνης.





Πολύ σκόνη και χώμα αυτές τις τρεις μέρες λέμε.. άντε πάνω ξανά, και πάλι κάτω όπου σε μια στροφή και ένα πλάτωμα στην άκρη του γκρεμού, είχαν στήσει σκηνές προς χρήση εστιατόριου περιμένοντας τον πελάτη.









Μας έκαναν νόημα βλέποντας μας αλλά εμείς εκεί ατάραχοι στον στόχο μας, την πόλη Jalal Abad.. Τώρα το να είσαι πρώτο τραπέζι θέα, και μάλιστα σε τέτοιο σημείο απολαμβάνοντας ένα καλό ντόπιο γεύμα θα άξιζε με χίλια!! Τώρα οδηγούμε παράλληλα με το ποτάμι, και φτάνοντας σε γεφυράκι περνάμε στην άλλη πλευρά και συνεχίζουμε μέχρι που βγαίνουμε στο πολιτισμό.















Άσφαλτος μας υποδέχεται στην είσοδο του πρώτου χωριού με καλλιέργειες από ηλιοτρόπια.



Εδώ η χαιρετούρα πάει σύννεφο αφού όλοι ήταν πάνω στον κεντρικό δρόμο και είχαν αραδιάσει το εμπόρευμα!! Ηλιόσπορος χύμα κάτω από την μια πλευρά του δρόμου.. τον μάζευαν από το φυτό και τον άπλωναν στον δρόμο.!!

 

[Magelanos]

Και όταν λέμε όλοι έξω να κάνουν αυτή την δουλειά εννοούμε όλοι!!! Οικογένειες με μωρά μέσα στον ήλιο, με φτυάρια να απλώνουν τους σπόρους στην άσφαλτο..

















Μετά από λίγο μπαίνουμε στην Jalal Abad. Κίνηση, κόσμο, φασαρία, να περνάμε πάλι από το παζάρι της πόλης όπου και γινόταν ο χαμός.!! Άντε τώρα βρες ξενοδοχείο. Οι πρώτες απόπειρες να βρούμε με βοήθεια του gps έπεσαν στο κενό. Και αυτό γιατί απλά εκεί που μας πήγαινε δεν υπήρχε ξενοδοχείο.

Τελικά ρωτώντας και με πολύ προσπάθεια βρήκαμε ένα. Από έξω δεν σου γέμιζε το μάτι, και μπαίνει η Μόνικα να ρωτήσει και να δει το δωμάτιο. Βγαίνει έξω και λέει είναι καινούριο μια χαρά!! Έλα ρε λέω και παρκινγκ; Ναι έχει μια αυλή πίσω από εδώ στο επόμενο στενό. Ωραία να κατεβάσω πράγματα και μετά πάω για παρκινγκ.

Δεν θα είχα πρόβλημα να παρκάρω εκεί έξω από την κεντρική είσοδο αλλά υπήρχε πολύ βαβούρα και πιάτσα ταξί. Μου είπε η Μόνικα ότι είναι στον δεύτερο όροφο αλλά δεν το εμπέδωσα, και ανεβαίνω από σκάλες στον πρώτο όπου παθαίνω σοκ!!

Ένας διάδρομος σκέτο μπετό σκοτεινός, όπου οι ξύλινες πόρτες από τα δωμάτια άλλες είχαν κλειδαριά και άλλες ένα σκέτο λουκέτο, άλλες ανοιχτές και δεν έκλειναν, βλέποντας μέσα το χάλι των δωματίων που να με πλήρωναν δεν θα καθόμουν όχι και να πληρώσω!!! Ακούω την φωνή της Μόνικας άντε που είσαι στον δεύτερο είπαμε!!

Αμάν λέω στον πρώτο είμαι και τρέχοντας ανεβαίνω ένα όροφο πάνω, που ήταν σαν να μπήκα σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Καλά λέω τι έγινε τώρα; Πήγες στον πρώτο να δεις; Γελά η Μόνικα και λέει μπερδεύτηκες; Νόμιζα ότι μου κάνεις πλακά σου λέω!!

Είχε ανακαινιστεί όροφος όλος με τα πάντα καινούρια, και μάλιστα στο δωμάτιο αυτό ήμασταν οι πρώτοι επισκέπτες!! Καλά χλιδα μεγάλη και μόνο 20 ευρώ. Ωραία κατεβαίνω να πάω την μηχανή πίσω στην αυλή, όπου είχαμε και οπτική επαφή από το παράθυρο του δωματίου. Κατεβαίνει και η Μόνικα για να πει σε μια υπάλληλο να ανοίξει την μεταλλική πόρτα να μπω.

Μπαίνω και αμέσως με παίρνει η τσίκνα από ψητά που είχαν βάλει μια παρέα στα κάρβουνα. Είχε πιάσει κουβέντα η Μόνικα ήδη με έναν από εκεί θέλοντας να μάθει από πού είμαστε, και βλέποντας με να μπαίνω με την μηχανή γούρλωσε τα μάτια περισσότερο!!

Με την μηχανή από τόσο μακριά; Και άρχισε βαλε στα παιδιά να πιουν να κάτσουμε να φάμε και τέτοια. Λέμε να πάμε στο δωμάτιο για να χαλαρώσουμε λίγο και μετά.. οκ τα λέμε. Ε μετά από 30λ χτυπούν την πόρτα. Ήταν η γυναίκα που άνοιξε την πόρτα του παρκινγκ με δυο πιάτα γεμάτα με ποικιλία κροατικών λέγοντας μας από την παρέα έξω.. καλά τι να λέμε τώρα αμέσως πάμε στο παράθυρο και τους ευχαριστούμε..

Φάγαμε ήπιαμε την κάναμε ταράτσα ξεκούραστα, και δεν χρειάστηκε να βγούμε έξω για ψάξιμο. Αρκεστήκαμε σε μια μικρή βόλτα νυχτερινή ποδαράτοι, εδώ γύρω όπου δεν είχε να δεις και κάτι, ερημιά και μόνο κάτι νέοι σε μικρές παρέες με αλκοόλ στο χέρι έκαναν φασαρία. Καιρός να επιστρέψουμε δεν υπάρχει κανένας λόγος για να κυκλοφοράμε εδώ και τέτοια ώρα. Φώτο δυστυχώς δεν βγάλαμε ούτε μια..

 

[Magelanos]

30-8-14 ΣΑΒΒΑΤΟ (KG-Osh 125χιλ)



125 χιλιομετρικά; Χαλαρά και άνετα για σήμερα το χουμε.. Δεν βιαζόμαστε και ξεκινάμε λίγο αργά σε άσφαλτο και σε κεντρικό αυτοκινητόδρομο. Ναι αλλά δύσκολα το πιστεύεις εδώ ότι κινησε σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας και το ένα ρεύμα είναι πιασμένο από ένα κοπάδι αγελάδες που τις έβγαλαν για βοσκή!!!



Και δεν μιλάμε πάλι τον χαμό με τα παζάρια στο εμπα της κάθε πόλης πάνω στον δρόμο που συναντούσαμε.









Ότι χειρότερο δεν ξέρω, τώρα μπορώ να βροντοφωνάξω!!! Θέλω βουναααααααααααααααααα………………….

Βαλε και τον υδράργυρο που φλερτάρει γύρο στους 38 εντάξει ακόμη και τόσο λίγα χιλιόμετρα είναι ικανά να σε διαλύσουν!!!






















Φτάνοντας μεσημέρι στην Oshκαι αφού χαθήκαμε πρώτα σε στενά χωμάτινα δρομάκια στην παλιά πόλη,



κατευθυνθήκαμε αμέσως σε επιλογές του gpsγια διανυκτέρευση όπου δεν ήταν και πολλές. Στην πρώτη και στο ομώνυμο ξενοδοχείο παρκάραμε αμέσως. Μεγάλο ξενοδοχείο με πισινά παρακαλώ, παρκινγκ για την μηχανή, και πολύ καλή τιμή στα 25 ευρώ. Και δεν καθόμαστε δυο νύχτες να χαλαρώσουμε εντελώς αφού οι συνθήκες το επιβάλουν; Βλέπε ζέστη και την δροσιά της πισίνας μπροστά στα πόδια μας σαν λύση!!!

Με δωμάτιο στον πέμπτο όροφο μπαλκόνι, θέα πισίνα και πόλη, κατεύθυνση αμέσως προς το εστιατόριο του ξενοδοχείου. Πιάσαμε τραπέζι έξω πισινατο φάγαμε και δροσιστήκαμε.





Ξάπλα για λίγο να πέσει η ζέστη και μια μικρή βόλτα εδώ κοντά, ποιο πολύ για να ψώνια φρούτα και διάφορα αφού είχαμε και ψυγείο στο δωμάτιο. Πρώτη βραδιά τέλος στην Osh με θέα, μπαλκονάκι δροσούλα, καφεδάκι και φρουτακι… Αύριο θα πάρουμε μια καλή γεύση από την 2500 ετών πόλη, την αρχαιότερη στην Κεντρική Ασία..

 

[Magelanos]

31-8-16 ΚΥΡΙΑΚΗ (KG-Osh)

Φουλ ζέστη προβλέπεται και σήμερα και πάμε να βρούμε ένα από τα ελάχιστα αξιοθέατα της πόλης το Jayma Bazaar. 2000 ετών το παζάρι αυτό συγκεντρώνει τους ντόπιους και όχι μόνο. Πάμε λοιπόν να περπατήσουμε και να ενταχτούμε για λίγο στην καθημερινότητα των ντόπιων.



Περπατώντας είδαμε αρκετό κόσμο να κάνει την βόλτα του λόγο Κυριακής και να κατευθύνεται προς εκεί που πάμε και εμείς. Ακλουθούμε τον όχλο και βλέπουμε. Περνάμε μέσα από ένα πάρκο με ψηλά δέντρα και σκιά ευτυχώς γιατί ο ήλιος έκαιγε.



Μέσα εκεί εντύπωση μας έκανε ένα κουφάρι αεροπλάνου της Aeroflot, υπήρχε λούνα Παρκ, διάφοροι μικροπωλητές, με λίγα λόγια όλη η πόλη ήταν εδώ..



Ακόμα κιόσκι όπου έκανες καραοκε, πάγκοι με σκάκι όπου και είχε κεντρίσει το ενδιαφέρων πολύ κόσμου, μαγαζιά για να φας και όλο αυτό σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα ξεγνοιασιάς.













Στο τέλος της διαδρομής πέφτουμε πάνω στο παζάρι!!! Ένα σύμπλεγμα από μεταλλικά κοντέινερ, πάγκους, στενά δρομάκια και κόσμο να γίνεται χαμός!! Τώρα ευτυχώς που ήρθαμε με τα πόδια για να βρεις να παρκάρεις είναι θέμα τύχης και θα ρίξεις πολύ ιδρώτα. Ακόμα και με μηχανή πιστεύω είναι απαγορευτικό..



Χανόμαστε μέσα σε όλο αυτό το μπερδεμένο από αρώματα, και χρώματα σκηνικό και προσπαθούμε να επιβιώσουμε!!









Έλα όμως που λίγο οι μυρωδιές από μπαχάρια, κρέας χύμα εκτός ψυγείου κρεμασμένα σε τσιγκέλια και τις μύγες να κάνουν πάρτι πάνω του, κάπως μου ήρθε σε λιποθυμία και τάση εμετού. Αμέσως βγήκαμε έξω σε ανοιχτώ χώρο και έκατσα κάτω σε σκαλοπάτι να συνέρθω.

Μου πήρε αρκετό χρόνο, με την Μόνικα να ψάχνει για χυμούς και κάτι δροσερό να πιω.!! Κάπως καλύτερα αισθάνθηκα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε ξενοδοχείο για ξεκούραση.



Δεν υπήρχε περίπτωση να ξανά μπω εκεί, άσε που δεν έχει και κάτι να δεις. Μια απέραντη λαϊκή με μόνο αφεντικό και ντόπιο τα φρούτα, λαχανικά, ξηροκαπια, αποξηραμένα φρούτα, και όλα τα άλλα Κινέζικα.. Είναι όμως η ζωή της πόλης και όλοι μαζεύονται εδω.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο που ακόμα δεν ήμουν και 100% καλά. Την πέφτω για έναν υπνάκο και βγαίνουμε αργότερα όταν δροσίσει λίγο.. και η ζέστη έπεσε και αισθάνομαι πολύ καλύτερα και πάμε για την τελευταία βόλτα μας στην πόλη αλλά και στο Κιργιστάν..

 

[Magelanos]

Πάμε προς ένα ιερό βουνό και πολύ σημαντικό για τους ντόπιους μουσουλμάνους το Suleiman Mountain. Εδώ λένε ότι έχει θαφτεί ο προφήτης Σουλεϊμάν ο σεΐχης, αλλά θα το ακούσετε η διαβάσετε και σαν Salomon Mountain. Σε αυτή την περίπτωση λένε ότι θάφτηκε εδώ ο Βασιλιάς Σολόμωντας από την παλιά διαθήκη!! Ούτος η άλλως το βουνό έχει τεράστια θρησκευτική σημασία και το επισκέπτονται πάρα πολλοί για να προσκυνήσουν στην κορυφή του όπου υπάρχει η βουλή των Babur ένα μικρό τζαμί του 15ου αιώνα. Ο Babur απόγονος του τούρκο-μογγολου Ταμερλάνου αλλά και του Τζεκινς Χαν από πλευρα της μητερας του, ηταν ιδρητης της αυτοκρατοριας Mughal στην Ινδία. Κατέκτησε τον θρόνο της Φεργκάνα το 1495. Λένε ότι ο ίδιος ο Μωάμεθ ερχόταν για να προσκυνήσει εδώ!!!



Για να προσεγγίσεις όμως το σημείο αυτό έχει μια μεγάλη ανηφόρα και περπάτημα 30 λεπτών τουλάχιστον!! Καλό να γίνει η προσέγγιση όχι με ζέστη. Εμείς αρκεστήκαμε σε φωτογραφίες. Η θέα από εκεί σίγουρα θα σε αποζημιώσει, και το άλλο που μπορείτε να επισκεφτείτε στο βουνό είναι το MuseumSuleimanToo.. αυτό το μουσείο είναι διαμορφωμένο μέσα σε φυσικό σπήλαιο στο βουνό, όπως και πολλά άλλα μικρά σπήλαια θα συναντήσει κάποιος αν περπατήσει το βουνό.

Στην αρχή του μονοπατιού για να ανέβει κάποιος στην κορυφή είναι κτισμένο το μεγαλύτερο τζαμί της πόλης με χωρητικότητα χιλίων ατόμων!!



Είχαμε πάρει την μηχανή μέχρι εδώ και εκεί που την πάρκαρα ήταν ένα μαγαζί σαν συνεργείο και ένας έκανε κάτι εργασίες. Ήθελα να πλύνω την μηχανή εδώ και καιρό, αν θυμάμαι τελευταία φορά ήταν στην Αστάνα στο Καζακστάν!! Εντάξει ήταν χάλι και δεν πήγαινε άλλο. Ερώτηση λοιπόν τον τύπο εκεί αν υπάρχει πλυντήριο κάπου να πάμε. Μας είπε ότι πάνω σε αυτόν τον δρόμο θα βρείτε. Έτσι και έγινε ψάχνοντας βρίσκουμε ένα και μάλιστα δίπλα σε βενζινάδικο.

Πάμε και το θέμα μας τώρα ήταν στην τιμή.!! Δηλαδή ο τύπος εκεί δεν ήθελε να χρεώσει το πλύσιμο όσο σε ένα αμάξι γιατί θεωρούσε ότι θα μας έκλεβε!! Ωραία τι κάνουμε; Νομίζω 2 ευρώ ήταν το αμάξι, και μας είπε 50λ.!! του δώσαμε ένα και τρέχοντας δυο πιτσιρικάδες ανέλαβαν δράση.





Έτοιμη η μηχανουλα γυαλίζει και αναζητά καινούριες περιπέτειες.!! Γεμίζω και βενζίνη το ρεζερβουάρ για να είμαι έτοιμος αύριο μιας και θα μπούμε Ουζμπεκιστάν και είχαμε πληροφορίες για τεράστιο πρόβλημα με την βενζίνη σε όλη την χώρα.

Επιστροφή ξενοδοχείο όπου γινόταν ένας χαμός από αυτοκίνητα παρκαρισμένα στους γύρω δρόμους και κίνηση πολύ.





Μουσική ζωντανή από το κεντρικό στάδιο της πόλης και όλοι κατευθυνόντουσαν εκεί. Εμείς στον πέμπτο όροφο με καφεδάκι και με εκρηκτική βραδιά λόγο βεγγαλικών της γιορτής που τελείωνε, έκλεισε η μέρα μας αλλά και η ωραιότερη εμπειρία που είχαμε από το Κιργιστάν!!




…….Μέρος Β΄ που περιλαμβάνει Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Ρωσία, Τσετσενια, Γεωργία, Τουρκία, μαγειρεύεται και θα σερβιριστεί σύντομα φρέσκο και σπαρταριστό.......




Το ταξίδι συνεχίζεται…….

 

[ΜΟΥΡΙΚΗΣ]

Φίλε είσαι ένα με την πατέντα. ...τότε η σχάρα για προστασία στο φανάρι. ...πρόσφατα το μολύβι ....περιμένω τι άλλο μπορεί να δω.....Τελικά δεν είναι να πετάς τίποτα ολα κάπου θα χρειαστούν. ..!!
Το ξαναδιάβασα και στο ξαναγράφω πάντα να κάνεις όμορφα ταξίδια !!

 

[jordano]

Σεβασμός.........

 

[esel]

Αναυδος......

 

[elis_gs]

Το ξανα διάβασα και το ευχαριστήθηκα ..... respect φιλε Πανο

 

[Ilias vara]

μπραβο ρε φιλε ...... ετοιμασου να μου δωσεις πληροφοριες.....

 

[Magelanos]

μπραβο ρε φιλε ...... ετοιμασου να μου δωσεις πληροφοριες.....

Να είσαι καλά φίλε καλά χιλιόμετρα.. Πληροφορίες όσες θες..

 

[Magelanos]

Το ξανα διάβασα και το ευχαριστήθηκα ..... respect φιλε Πανο

Για σου elis ευχαριστώ, καλά ταξίδια να έχεις φίλε..

 

[Magelanos]

Αναυδος......

Ευχαριστώ για την ανάγνωση.. Καλά ταξίδια όπου αγαπάς..