Σαββα δεν πρεπει να τις κρυβουμε απ αυτές μαθαινουμε παρα πολλά....
μια γερη εφαγα πριν απο χρονια στην Μεσογειων με λαδια ενα φαναρι(τετραγωνο) πριν το Πεντάγωνο.... εφτασα Πενταγωνο για κατάταξη.....ευτυχως ηταν 01.00 τα μεσανυχτα και δεν επεσα σε κανεναν επάνω-κατω-διπλα....
αν δεν ημουν πλήρως αρματωμένος και μονο απο το σκασιμο-φρεναρισμα στο πεζοδρομιο κατω απ την σκοπια δεν θα πηγαινα αλλα ταξιδάκια......
Συμφωνώ απολύτως πλην όμως υπάρχει και αυτή η νοοτροπία να το κρύψουμε μην τυχόν και χαρακτηριστούμε ξέρετε πως.
Ατυχής αλλά υπάρχει και μεταξύ μας ξέρουμε καλά τι, πως ποιος, πότε αλλά σεβόμαστε τις επιθυμίες και δεν μιλάμε.
Κακώς διότι οι νεότεροι θα μπορούσαν να διδαχθούν από εμάς και από αυτές τις εμπειρίες αλλά είπαμε, δυστυχώς ....
Και εγώ σήμερα στα 56 και με πρώτο δίπλωμα από τα 15 έχω άπειρες τούμπες και καλά τις δεκαετίες του 70 - 80 πούμασταν ινδιάνοι και απλά από τύχη ζήσαμε γιατί δεν υπήρχε τίποτα ή ελάχιστα από πλευράς εξοπλισμού, σήμερα όμως που υπάρχει τέτοια πληθώρα επιλογών δεν δικαιολογούμαστε.
Με τεράστια λύπη παρατηρώ στην καθημερινή μου κίνηση, μιας και προσωπικά κινούμαι με δίκυκλο παντού και πάντα και το τετράκυκλο είναι μεταφορικό μέσο οικογενείας, ότι πολλοί εξ ημών και υμών και μάλιστα με μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού μη εξαιρουμένων μικρών παπιών, σκούτερ (που και εγώ εδώ μέσα με ένα 125άρι σκούτερ κυκολοφορώ) δεν φοράνε ούτε καν κράνος.
Τι να πώ ?
Δεν ξέρω αλλά ξέρω πως οτιδήποτε άλλο φτιάχνει σχετικά, έστω και με κουσούρια...το κεφάλι και οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις όμως όχι.