Ρετρό μοτοσυκλέτες

[maik900]

Ρετρό μοτοσυκλέτες που έχουμε ξεχάσει​

Διαχρονικές​

Το κλασσικό είναι πάντα στη μόδα. Θυμηθείτε πως και στο παρελθόν πολλές εταιρείες επένδυαν στην ιστορία τους με όμορφες μοτοσυκλέτες
Μοτοσυκλέτες με διαχρονικό στυλ. Ειδικά στις μέρες μας παραμένουν στην μόδα και έχουν πάρει αξία σε σχέση με το παρελθόν. Όλες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, εκτός από το αυθεντικό στυλ. Δεν αποτέλεσαν εμπορική επιτυχία γι αυτό υπάρχουν ελάχιστες μεταχειρισμένες στην χώρα μας.

Triumph Thunderbird 900 Sport (1998-2004)​

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 η Triumph προσπαθούσε να εδραιωθεί στην συνείδηση των νεότερων μοτοσυκλετών που δεν γνώριζαν το ένδοξο παρελθόν της. Επένδυσε λοιπόν στην ιστορία της παρουσιάζοντας ένα κλασσικής εμφάνισης roadster με το όνομα Thunderbird. Η έκδοση Sport παρουσιάστηκε το 1998 και ο τρικύλινδρος κινητήρας του απέδιδε 13 ίππους περισσότερους από την βασική έκδοση του T-Bird. Επιπλέον είχε τροχούς 17 ιντσών (αντί για 16-18), καλύτερες και ρυθμιζόμενες αναρτήσεις. Τότε οι ρετρο μοτοσυκλέτς δεν ήταν τόσο δημοφιλής γι αυτό θα βρείτε λίγες μεταχειρισμένες να πωλούνται στην χώρα μας, ευτυχώς σε original κατάσταση, περίπου στις 5.500€. Πάνω στην ίδια βάση με τα T-Bird είχε κατασκευαστεί και το Adventurer 900.

Kawasaki Zephyr 750 (1992-1998)​

Φόρος τιμής στο Z1, το Zephyr που κυκλοφόρησε σε 400, 550, 750 και 1100 κ.εκ. είναι μια πολύ όμορφη μοτοσυκλέτα και πολύ σπάνια στην χώρα μας. Το 750 βασιζόταν στον τετρακύλινδρο κινητήρα του GPz 750 της δεκαετίας του ’80, με οχτώ βαλβίδες και 738 κ.εκ. που απέδιδε 75 ίππους. Καλά φρένα, πολύ *****ές αναρτήσεις, αλλά με εκπληκτική εμφάνιση, ειδικά στις δίχρωμες εκδόσεις που κάποιες κυκλοφόρησαν και με ακτινωτές ζάντες. Υπολογίστε γύρω στις 5.000€ αν θέλετε να αποκτήσετε μία Zephyr 750.

Honda CB Seven-Fifty (1992-2001)​

Έχοντας απέναντί της τα Zephyr της Kawasaki, το αερόψυκτο τετρακύλινδρο roadster της Honda ήλθε να μας θυμίσει πως ήταν τα superbike των τελών της δεκαετίας του ’70, από την άποψη των τεχνικών χαρακτηριστικών και του στυλ. Με 73 ίππους, ουδέτερη οδική συμπεριφορά, “ήπια” εμφάνιση και το όνομα Seven-Fifty που δεν άρεσε η μοτοσυκλέτα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Σήμερα όμως δείχνει πιο όμορφη. Υπάρχουν ελάχιστες μεταχειρισμένες σε τιμή από 3.500 έως 4.000€.

Ducati GT1000 (2005-2009)​

Τότε είχαμε όλοι απορήσει με την παρουσίαση της ρετρό GT από την Ducati, που μεσουρανούσε στον κόσμο των supersport με τα 999 και 1098, των naked Monster, των supermoto Hypermotard και των πρώτων Multistrada. Το GT1000 ήταν όμορφο, “φορούσε” δικύλινδρο κινητήρα αλλά εκείνα τα χρόνια δεν βρήκε κοινό. Αποσύρθηκε από την παραγωγή μετά από 4 χρόνια. Και από αυτό θα βρείτε ελάχιστα μεταχειρισμένα τα οποία “κρατάνε” τιμή (6.500-9.000€).

Yamaha XJR 1200 (1994-1998)​

Οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει πως το γυμνό roadster της Yamaha έκανε το ντεμπούτο του το 1994 με 1200 κ.εκ., ενώ το 1300 βγήκε το 1998. Στην ουσία δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο. Ο κινητήρας του προερχόταν από το FJ1100 και απέδιδε 97 ίππους. Πολύ ευχάριστη μοτοσυκλέτα να την οδηγείς και να ταξιδεύεις μαζί της. Θα βρείτε μεταχειρισμένες από 3.500 έως 5.000€

Suzuki GSX750 Inazuma (1997-2000)​

Αν νομίζατε πως η ονομασία Inazuma χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στο “ασχημούτσικο” 250 κάνετε λάθος. Ήταν το αντίπαλο δέος του Zephyr 750 και ο κινητήρας προερχόταν από το GSX-R 750. Ήταν αεροελαιόψυκτος και απέδιδε 85 ίππους. Είναι εξαιρετικά σπάνια στην χώρα μας, στην οποία έκανε καριέρα ως μοτοσυκλέτα της αστυνομίας.

Πηγη www.2wo.gr

 

[maik900]

Γιατί η ρετρό μοτοσυκλέτα ζει και βασιλεύει;​

Η μανία του ρετρό στην μοτοσυκλέτα, σχεδόν επί μία δεκαετία, είναι εμφανής. Γιατί, όμως; Οι πτυχές του θέματος είναι πολλές: Από τις κοινωνικές τάσεις, στην ψυχολογία και στην ιστορική σημασία…

Ρετρό μοτοσυκλέτα: Το φαινόμενο

Όποιος παρακολουθεί τα μοτοσυκλετιστικά δρώμενα, παρακολουθεί και την έκρηξη του ρετρό στις σχεδιαστικές τάσεις των τελευταίων ετών. Πρακτικά όλες οι μάρκες που σέβονται τον εαυτό τους, έχουν τουλάχιστον μια σειρά ρετρό μοντέλων στην γκάμα τους, ενώ κάποιες παράγουν αποκλειστικά τέτοιου ύφους μοτοσυκλέτες. Το ρετρό είναι πραγματικότητα και είναι παντού; Γιατί, όμως;

Πριν φτάσουμε να απαντήσουμε σε κάτι τέτοιο, αξίζει να δούμε επιδερμικά, σημεία από την ιστορία της μοτοσυκλέτας. Στις δεκαετίες του 50 και του 60, η μοτοσυκλέτα αποτελούσε μέσο έκφρασης της άγριας νεολαίας της εποχής, συνδέθηκε με την άνθηση της μουσικής ροκ και της κουλτούρας της, αλλά και με τα πρώτα ψήγματα της custom κουλτούρας.

Τότε, οι νέοι μαζεύονταν σε cafes, άκουγαν την σκανδαλώδη για την εποχή rock n roll μουσική, έτρεχαν παράνομους αγώνες και «πείραζαν» μόνοι τους τις μοτοσυκλέτες τους. Η δημιουργία εντυπώσεων ήταν εξίσου σημαντικός παράγοντας όπως και σήμερα. Η προσέλκυση της προσοχής ήταν και είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου!

Τι είναι ρετρό;

Πως μπορεί να οριστεί το ρετρό, όμως; Ο Steve Sargent της Triumph, δίνει μια απάντηση σε αυτό, λέγοντας: «Ας ρίξουμε μια ματιά στις μοτοσυκλέτες που λογίζονται ως κλασικές, Modern classics ή ρετρό. Κάποιες από αυτές εμπνέονται από την δεκαετία του 60, άλλες αναφέρονται στην δεκαετία του 70, άλλες όπως οι Kawasaki εμπνέονται από το 80. Δηλαδή είναι πολύ δύσκολο να ορίσεις μια συγκεκριμένη χρονολογία, ως ρετρό.

Αναφέρεσαι σε κάτι που ήταν σημαντικό για την εποχή και έχει ιστορική σημασία. Δεν παίζει τόσο ρόλο η χρονολογία, αλλά το ότι κάτι θεωρείται ως έμβλημα της εποχής». Αμέσως αμέσως, ο κ. Sargent της Triumph μας δίνει, λοιπόν, ένα από τα στοιχεία της επιτυχίας του ρετρό.

Γιατί και σε ποιους αρέσει το ρετρό;

Τελικά, γιατί τόση μανία με τα ρετρό; Οι λόγοι είναι πολλοί και εύκολα συζητήσιμοι από όλους. Αρχικά, όπως ανέφερε και ο κ. Sargent, η ρετρό μοτοσυκλέτα αναφέρεται σε ένα έμβλημα του παρελθόντος, στιλιστικά, τεχνολογικά ή και τα δύο. Στο επίπεδο της εμφάνισης, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι η σχεδίαση πολλών μοτοσυκλετών του παρελθόντος κέρδισε δικαιωματικά την διαχρονικότητα, άρα και επιστρέφει στο παρόν. Πολλοί από τους σημερινούς μοτοσυκλετιστές απλά δεν συμφωνούν με τις υπερμοντέρνες, ακραίες σε πολλές περιπτώσεις σχεδιαστικές απόψεις του σήμερα, με αποτέλεσμα να αναζητούν κάτι άλλο.

Τελειώνει εδώ η κουβέντα; Όχι. Καθώς η μοτοσυκλέτα δεν αποτελεί πλέον το μέσο έκφρασης και «αντίδρασης» του νέου, αλλά η επιλογή αναψυχής του μεσήλικα (και πιθανότατα, ευκατάστατου) πολίτη, οι αγοραστές επιθυμούν κάτι που να τους θυμίζει τα νιάτα και την εποχή τους.

Και φυσικά, το πληρώνουν! Κάπου εδώ, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης, στον κόσμο της μοτοσυκλέτας. Ξαφνικά, όταν τα… χρήματα τελείωσαν και τα δάνεια δια πάσαν νόσον δεν ήταν πλέον επιλογή, πολλοί θυμήθηκαν τις «φλορέτες», τις Vespa και άλλα ξεχασμένα διαμάντια στο γκαράζ και στις αποθήκες τους και τους έδωσαν ξανά ζωή.

Θα συνεχιστεί το trend;

Σύμφωνα με τον Steve Sargent, η ρετρό τάση στις μοτοσυκλέτες δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη: «Η αγορά δείχνει ότι κάποια ρετρό μοντέλα πάνε καλά, κάποια όχι και τόσο. Εξαρτάται και από τον κατασκευστή. Πιστεύω ότι σαν τάση, είναι αρκετά σταθερή. Για παράδειγμα, τα Bonneville μας είναι το 30% των πωλήσεων μας, εδώ και χρόνια».

Πηγη www.bikeit.gr