EvangeloSKG
member
Μα και συ για Γερμανία ταξίδι ? Τι εφιάλτης , τι αγωνία ....γι'αυτό ξύπνησες.
Πραγματικά, δεν έχω κανένα, μα ΚΑΝΕΝΑ γκαϊλέ να πάω μοτοταξίδι στη Γερμανία!
Μα και συ για Γερμανία ταξίδι ? Τι εφιάλτης , τι αγωνία ....γι'αυτό ξύπνησες.
Κάθε γουλιά νερού έλυνε και λίγο περισσότερο τον κόμπο στον λαιμό. Τα μαλλιά μου είχαν κολλήσει στο μέτωπο υγρά. Οι γραμμές τους συνεχίζονταν απο το περίγραμμα του μαξιλαριού πάνω στο μάγουλο μου, σαν ένα στοιχειό να είχε πάρει γραμμή και να μου χάραξε το πρόσωπο. Το ρολόι έτριξε. Δεν χτύπησε. Αλλωστε έδειχνε μόλις 3:33. Η ώρα των μαγισσών. Η ώρα που διακόπηκε ο ύπνος μου απο το πιο περίεργο όνειρο. Τον πιο φοβερό εφιάλτη...
Ήμουν λέει στο κάστρο μου, στην επαρχία μιας όμορφης χώρας, πλούσιας και εύφορης. Γεοκτήμονας, αριστοκράτης, με μεγάλο κάστρο και τάφρο και στάβλο και αυλικούς. Έκανα επιθεώρηση τα χωράφια μου και μόλις σουρούπωσε συνέχισα σε αργό ρυθμό τον δρόμο προς τον στάβλο, να αφήσω το πιστό μου άτι να ξεκουραστεί. Δένοντας την Ούρσουλα και βάζοντάς της νερό άκουσα ένα μπουμπουνητό, σαν 1000 άλογα μαζί να καλπάζουν μέσα σε ηφαίστειο!
Βγήκα προσεκτικά και κατευθύνθηκα στην πηγή του ήχου, στο δυτικό μέρος του κάστρου.
Εκεί βρισκόντουσαν έξι μαυροφορεμένες φιγούρες που σχημάτιζαν ένα μισοφέγγαρο μπροστά απο ένα μεταλλικό όχημα. Κατάλαβα πως πρόκειται για όχημα επειδή είχε δύο ρόδες όπως τα κάρα, οπότε τι άλλο θα μπορούσε να ήταν;
Η πρώτη φιγούρα στα δεξιά σήκωσε το χέρι της και το μανίκι κρεμάστηκε απο το χέρι σαν φτερό νυχτερίδας. Το βλέμμα του και η κίνηση του τα έδειχναν όλα. Ήθελε να ανέβω σε αυτό το μεταλλικό όχημα/τέρας που μούγκριζε, μα δεν κινούταν. Οι άλλοι πέντε μαυροφορεμένοι δαίμονες άρχισαν να ψέλνουν μια ακατάληπτη ψαλμωδία που δεν καταλάβαινα τα λόγια.
Σύντομα θα καταλάβεις έστειλε σχεδόν τηλεπαθητικά ο πρώτος ιερέας τις λέξεις στο μυαλό μου. Ή μήπως τις άκουσα όντως χωρίς να κινήσει τα χείλη του;
Πάτησα σε ένα τεράστιο εξόγκωμα που είχε απο τα δεξιά το μεταλλικό κτήνος και ανέβηκα στην σέλα του. Το ίδιο εξόγκωμα είχε και στα αριστερά. Ο αρχιερέας έπιασε με νεύρο το πόδι μου και το έβαλε σε κάτι άλλα μεταλλικά ποδοστήρια πιο πίσω. Μέταλλα εξείχαν απο παντού σαν σκαλωσιές που έβαζα στις πολεμίστρες σε περίπτωση πολέμου. Απόκοσμα φώτα ανάβαν μπροστά στα μάτια μου και είχαν αριθμούς και βελόνες. Καβάλαγα το κτήνος της κολάσεως! Συγχώρα με Θεε μου τον δούλο σου!
Ο αρχιερέας τοποθέτησε τα χέρια μου στα κέρατα του. Χούφτωσε το εξωτερικό της παλάμης μου που ήδη έπιανε το δεξί του κέρατο και το γύρισε προς το μέρος μου. Το κτήνος μούγκρισε εκκωφαντικά και έκανε απότομα μια δεξιά μια αριστερά για να με ρίξει, χωρίς καν να κουνήσει τις ρόδες του!
Ο αρχιερέας χαμογέλασε. Είχα μάλλον περάσει κάποια δοκιμασία. Κάτι άλλαξε εκείνη την στιγμή και ο χώρος φωτίστηκε με σιέλ, μπλε και κόκκινες αποχρώσεις. Η στολή ιππασίας μου μετατράπηκε σε άλλη στολή που είχε ίδια σημάδια μαρκαρίσματος απο την κόλαση όπως και το κτήνος που καβαλούσα. Με μαρκάρανε κι εμένα πάνω στο κτήνος! Εκείνη την στιγμή μέχρι και η ψαλμωδίες των άλλων δαιμονίων που δεν καταλάβαινα στην γλώσσα τους, φάνηκαν πιο οικείες...σχεδόν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγαν...one of us! One Of Us! ONE OF US!
Μετά ξύπνησα
Ειδα πριν μερικες μερες οτι καβαλουσα μια μηχανη ...οπως τη θελω.
...ηταν πενφε αλλα μεχρι κει..μοντελο κ λοιπες λεπτομερειες δεν ηξερα..
Εφτιαξα το σκηνικο που θελω με τη μηχανη που θελω...και βγηκε ενα τελειο ονειρο..
Στεναχωρεθηκα οταν ξυπνησα
Όλοι Πενφέ θα πάρουτε...Κάθε γουλιά νερού έλυνε και λίγο περισσότερο τον κόμπο στον λαιμό. Τα μαλλιά μου είχαν κολλήσει στο μέτωπο υγρά. Οι γραμμές τους συνεχίζονταν απο το περίγραμμα του μαξιλαριού πάνω στο μάγουλο μου, σαν ένα στοιχειό να είχε πάρει γραμμή και να μου χάραξε το πρόσωπο. Το ρολόι έτριξε. Δεν χτύπησε. Αλλωστε έδειχνε μόλις 3:33. Η ώρα των μαγισσών. Η ώρα που διακόπηκε ο ύπνος μου απο το πιο περίεργο όνειρο. Τον πιο φοβερό εφιάλτη...
Ήμουν λέει στο κάστρο μου, στην επαρχία μιας όμορφης χώρας, πλούσιας και εύφορης. Γεοκτήμονας, αριστοκράτης, με μεγάλο κάστρο και τάφρο και στάβλο και αυλικούς. Έκανα επιθεώρηση τα χωράφια μου και μόλις σουρούπωσε συνέχισα σε αργό ρυθμό τον δρόμο προς τον στάβλο, να αφήσω το πιστό μου άτι να ξεκουραστεί. Δένοντας την Ούρσουλα και βάζοντάς της νερό άκουσα ένα μπουμπουνητό, σαν 1000 άλογα μαζί να καλπάζουν μέσα σε ηφαίστειο!
Βγήκα προσεκτικά και κατευθύνθηκα στην πηγή του ήχου, στο δυτικό μέρος του κάστρου.
Εκεί βρισκόντουσαν έξι μαυροφορεμένες φιγούρες που σχημάτιζαν ένα μισοφέγγαρο μπροστά απο ένα μεταλλικό όχημα. Κατάλαβα πως πρόκειται για όχημα επειδή είχε δύο ρόδες όπως τα κάρα, οπότε τι άλλο θα μπορούσε να ήταν;
Η πρώτη φιγούρα στα δεξιά σήκωσε το χέρι της και το μανίκι κρεμάστηκε απο το χέρι σαν φτερό νυχτερίδας. Το βλέμμα του και η κίνηση του τα έδειχναν όλα. Ήθελε να ανέβω σε αυτό το μεταλλικό όχημα/τέρας που μούγκριζε, μα δεν κινούταν. Οι άλλοι πέντε μαυροφορεμένοι δαίμονες άρχισαν να ψέλνουν μια ακατάληπτη ψαλμωδία που δεν καταλάβαινα τα λόγια.
Σύντομα θα καταλάβεις έστειλε σχεδόν τηλεπαθητικά ο πρώτος ιερέας τις λέξεις στο μυαλό μου. Ή μήπως τις άκουσα όντως χωρίς να κινήσει τα χείλη του;
Πάτησα σε ένα τεράστιο εξόγκωμα που είχε απο τα δεξιά το μεταλλικό κτήνος και ανέβηκα στην σέλα του. Το ίδιο εξόγκωμα είχε και στα αριστερά. Ο αρχιερέας έπιασε με νεύρο το πόδι μου και το έβαλε σε κάτι άλλα μεταλλικά ποδοστήρια πιο πίσω. Μέταλλα εξείχαν απο παντού σαν σκαλωσιές που έβαζα στις πολεμίστρες σε περίπτωση πολέμου. Απόκοσμα φώτα ανάβαν μπροστά στα μάτια μου και είχαν αριθμούς και βελόνες. Καβάλαγα το κτήνος της κολάσεως! Συγχώρα με Θεε μου τον δούλο σου!
Ο αρχιερέας τοποθέτησε τα χέρια μου στα κέρατα του. Χούφτωσε το εξωτερικό της παλάμης μου που ήδη έπιανε το δεξί του κέρατο και το γύρισε προς το μέρος μου. Το κτήνος μούγκρισε εκκωφαντικά και έκανε απότομα μια δεξιά μια αριστερά για να με ρίξει, χωρίς καν να κουνήσει τις ρόδες του!
Ο αρχιερέας χαμογέλασε. Είχα μάλλον περάσει κάποια δοκιμασία. Κάτι άλλαξε εκείνη την στιγμή και ο χώρος φωτίστηκε με σιέλ, μπλε και κόκκινες αποχρώσεις. Η στολή ιππασίας μου μετατράπηκε σε άλλη στολή που είχε ίδια σημάδια μαρκαρίσματος απο την κόλαση όπως και το κτήνος που καβαλούσα. Με μαρκάρανε κι εμένα πάνω στο κτήνος! Εκείνη την στιγμή μέχρι και η ψαλμωδίες των άλλων δαιμονίων που δεν καταλάβαινα στην γλώσσα τους, φάνηκαν πιο οικείες...σχεδόν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγαν...one of us! One Of Us! ONE OF US!
Μετά ξύπνησα
Φίλε...αν βγαίνουν τα όνειρα ...τον ήπια!Όλοι Πενφέ θα πάρουτε...
ητανε σαν χοβερκραφτ...σαν να μην παταγε στην αφαλτο.... με 2 ροδες ητανε , μπας και θυμασαι αυτη την λεπτομερεια ? ..... το ζηταει ο ονειροκριτης μου.
Σε τρία τέρμενα μεγάλη πόρτα θα διαβείς...ητανε σαν χοβερκραφτ...σαν να μην παταγε στην αφαλτο
Δεν ξερω απο ροδες...παιζει και να μην ειχε καθολου...
πολυ smooth κατασταση
εχω αφησει τον καζαμια στο χωριοΣε τρία τέρμενα μεγάλη πόρτα θα διαβείς...
ΑλοιμονοΕγω θα το εβρισκα σαν διακιολογια για να αγορασω καινουργιο κρανος!!!!