Πιτσιρικάς στη Σπάρτη, δημοτικό, θυμαμαι τον θειο κωστα να μας κάνει επίσκεψη καβαλα σε μια βέσπα..
Μεγάλωσα, έμπλεξα με τα μηχανάκια, θυμαμαι τον κωστα πάντα καβάλα σε μια βεσπα.
Ο Κώστας δεν ήταν μηχανόβιος να ξέρει από μοντέλα κλπ.. Είχε τη βέσπα ως μεταφορικό μέσον.
Κλασσικη 200αρα, με τελάρο αντί μπαγκαζιερας
Ηταν καλλιτέχνης, έφτιαχνε ξυλόγλυπτα σε ένα μαγαζάκι στην Αλεξάνδρας σε πάροδο...
Σπάρτη Αθήνα... με τη βέσπα..
Ανέβαινε ταυγετο ως φυσιοδιφης και μάζευε βοτάνια, έφερνε νερό από πηγές.. Πάντα με τη βέσπα.
Θυμάμαι σε κηδεία συγγενή μας στην Καλαμάτα, να σκάει ο Κώστας στη μέση της τελετής, με τα σημάδια του ηλιου και της κούρασης στο πρόσωπο, με μια αγκαλια λουλούδια πούχε μαζέψει απ το δρόμο..
Πήγε και τα ακούμπησε στο νεκρό, φορώντας ένα κατακοκκινο πουλόβερ..στέλνοντας αδιάβαστους τους συντηρητικους Σπαρτιάτες..
Κάποια στιγμή άκουσα απ τη θεία ότι ο Κωστάκης κατέβασε τη βέσπα με μεταφορική και μπήκε στο λεωφορείο για Σπάρτη.. Ηταν πατημένα 60 προς 65..τον είχε διαλύσει η μεση.
Στην κηδεία του πρόπερσι, το έμαθα από σπόντα και έκανα ένα ταξίδι αστραπή ως τη Σπάρτη. Επρεπε ωποσδηποτε να πάω.. Γιατί είχα ενστικτο
7 άτομα ήταν στην κηδεία, εγώ και 6 γείτονες.. Σκηνικό Θεόδωρος Αγγελόπουλος..
Πρώτη φορά τον είδα στο φέρετρο με κοντό μαλλί.. Γιατί ο Κωστάκης είχε πάντα μακριά μαλλιά, μέχρι και τα 70.
Anyway,..
Θυμάμαι όταν με έβαλε το σόι να τον πείσω να βγάλει δίπλωμα αυτοκινήτου..
Με κοίταξε.. Είχε καταλάβει... και μου είπε με τη βροντερή φωνή του...
Μπαμπίνο.. Εγω σε αμάξι δεν μπαίνω αγόρι μου.. Και πήγαμε για μεζέδες.
Σήμερα, στην εποχή της εξειδίκευσης, πολλές φορές όταν τα πράγματα ξεφεύγουν.. Θυμάμαι τον Κωστάκη.
Και αναρωτιέμαι..
Μήπως τελικά αυτός ήταν πιο μηχανόβιος?
Μεγάλωσα, έμπλεξα με τα μηχανάκια, θυμαμαι τον κωστα πάντα καβάλα σε μια βεσπα.
Ο Κώστας δεν ήταν μηχανόβιος να ξέρει από μοντέλα κλπ.. Είχε τη βέσπα ως μεταφορικό μέσον.
Κλασσικη 200αρα, με τελάρο αντί μπαγκαζιερας
Ηταν καλλιτέχνης, έφτιαχνε ξυλόγλυπτα σε ένα μαγαζάκι στην Αλεξάνδρας σε πάροδο...
Σπάρτη Αθήνα... με τη βέσπα..
Ανέβαινε ταυγετο ως φυσιοδιφης και μάζευε βοτάνια, έφερνε νερό από πηγές.. Πάντα με τη βέσπα.
Θυμάμαι σε κηδεία συγγενή μας στην Καλαμάτα, να σκάει ο Κώστας στη μέση της τελετής, με τα σημάδια του ηλιου και της κούρασης στο πρόσωπο, με μια αγκαλια λουλούδια πούχε μαζέψει απ το δρόμο..
Πήγε και τα ακούμπησε στο νεκρό, φορώντας ένα κατακοκκινο πουλόβερ..στέλνοντας αδιάβαστους τους συντηρητικους Σπαρτιάτες..
Κάποια στιγμή άκουσα απ τη θεία ότι ο Κωστάκης κατέβασε τη βέσπα με μεταφορική και μπήκε στο λεωφορείο για Σπάρτη.. Ηταν πατημένα 60 προς 65..τον είχε διαλύσει η μεση.
Στην κηδεία του πρόπερσι, το έμαθα από σπόντα και έκανα ένα ταξίδι αστραπή ως τη Σπάρτη. Επρεπε ωποσδηποτε να πάω.. Γιατί είχα ενστικτο
7 άτομα ήταν στην κηδεία, εγώ και 6 γείτονες.. Σκηνικό Θεόδωρος Αγγελόπουλος..
Πρώτη φορά τον είδα στο φέρετρο με κοντό μαλλί.. Γιατί ο Κωστάκης είχε πάντα μακριά μαλλιά, μέχρι και τα 70.
Anyway,..
Θυμάμαι όταν με έβαλε το σόι να τον πείσω να βγάλει δίπλωμα αυτοκινήτου..
Με κοίταξε.. Είχε καταλάβει... και μου είπε με τη βροντερή φωνή του...
Μπαμπίνο.. Εγω σε αμάξι δεν μπαίνω αγόρι μου.. Και πήγαμε για μεζέδες.
Σήμερα, στην εποχή της εξειδίκευσης, πολλές φορές όταν τα πράγματα ξεφεύγουν.. Θυμάμαι τον Κωστάκη.
Και αναρωτιέμαι..
Μήπως τελικά αυτός ήταν πιο μηχανόβιος?
Τελευταία επεξεργασία: