Σάββατο 4 Ιουλίου 2020
Εγερτήριο κατά τις 5 κατά τα ειωθότα
Τα λοιπά μην τα επαναλαμβάνουμε, τα μάθατε μέχρι τώρα καλά
!
Θα επισημάνω πως η σοβιετική άπλα συνεχίζεται με ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τεράστιο μπουφέ με άπειρα καλούδια για πρωινό ενώ στα τετράστερα είχε ένα πιατάκι με ικανοποιητικό μεν αλλά όχι την άπλα του μπουφέ ρε παιδί μου.
Και σήμερα ρε μαμημένε Μέρφυ είχαμε λίγη ώρα και δεν μπορούμε να τον τσακίσουμε...
Ξεκινάμε λοιπόν, πάμε να βάλουμε βενζίνη προτελευταία φορά στην Βουλγαρία και αρχίζουν οι απώλειες...
Άλλοι τρώνε παγωτάκια και άλλοι φτιάχνουν...
Μέχρι κόλλα σπειρωμάτων είχε ο Γιώργης μαζί !
Θεός λέμε !
Και χειρότερος και από μένα, αφού δεν πέταξε έξω και κανά δυναμόκλειδο πάλι καλά !
Πω πω πω πω πω ...χαλάνε και τα Πενφέ ?
Μέχρι και οι μπότες διαλύσανε του αγαπητού Κώστα και εδώ συνέβαλα εγώ με τα άπειρα δεματικά που κουβαλώ
Στη συνέχεια αφού παίξαμε καλά όπου μπορούσαμε χωρίς όμως να εξαντλήσουμε τα όρια ασφαλείας...
φουλάραμε άλλη μια φορά πριν τα σύνορα και βουρ για Προμαχώνα που από ότι διαβάζαμε γινόταν χαμός και το πως θα περνάγαμε ήταν ένα θέμα.
Κανά 15-20άρι (?) χλμ πριν τα σύνορα τα αμάξια σταματημένα ουρές στη δεξιά λωρίδα και αριστερά περιπολικά με αστυνομία η οποία ναι μεν τους είχε σταματημένους από τη μεριά της Βουλγαρίας αλλά τους μοίραζε και δωρεάν νερά !
Πλέον έχει μπει μπροστά και πλοηγεί ο έμπειρος στα ταξίδια εξωτερικού Στέλιος που δεν σταματά πουθενά και μας πάει σφαίρα στα σύνορα ! Δεν ξέρω τι τους λέει αλλά ότι και να τους λέει πιάνει !
Φτάνουμε στα σύνορα, περιμένουμε λίγο που δεν λογίζεται καν σε σχέση με τα αμάξια και μετά από μια επίδειξη ταυτότητας και μόνο αλέ και είμαστε πλέον
!
Λίγο πριν τη Θεσσαλονίκη σταματάμε και χαιρετιόμαστε μιας και εγώ τραβώ για Θεσσαλονίκη να δω τον αγαπημένο φίλο και αδερφό τόσα χρόνια Σπυράκο και τα παιδιά πάνε να δούνε άλλους φίλους τους που θάθελα να τους δω και εγώ αλλά σε αυτή τη φάση δεν γινόταν, στην Πτολεμαΐδα .
Από τον Σπύρο έφυγα τη Δευτέρα και μιας και ήμουν χορτασμένος από όμορφα χλμ, τόκοψα από την εθνική και με συνοπτικές διαδικασίες των 150-170 συνεχή πορεία, έφτασα στην έδρα μου ταχύτατα (ευχαριστώ Σπυράκο μου για τη φιλοξενία σου
).
Συνολικά χλμ ταξιδίου για μένα :
Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω από καρδιάς τους συντρόχους - συντρόχισες :
Στέλιο και Μικαέλα, Δημήτρη και Φωτεινή, Νίκο, Κώστα και φυσικά τον αγαπητό μου σύσκοινο και φίλο πλέον Γιώργο που μοιραστήκαμε το δωμάτιο όλες τις μέρες για την υπέροχη παρέα τους !
Ας μου επιτραπεί να κάνω ειδική μνεία μιας και ξέρω πόσο δύσκολο είναι, στους Δημήτρη και Γιώργο που πλοήγησαν στις διαδρομές και στον Στέλιο που στάθηκε βράχος - σκούπα και τον έβλεπα από τους καθρέπτες να μας φυλάει όλους σε κάθε στραβή που πήγαινε να γίνει με αμάξια <<γρήγορα>> που θέλανε να μας περάσουν από πάνω.
Κάπου εδώ θα ευχηθώ και σε άλλα τέτοια ωραία με υγεία !