Magelanos
member
- Δημοσιεύσεις
- 833
- Ηλικία
- 49
- Όνομα
- ΠΑΝΟΣ
- Περιοχή
- ΙΛΙΟΝ
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ
Το ταξίδι αποφασίστηκε εντελώς τελευταία στιγμή.
27-7-09 μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα σε κεντρικό καφέ στην Αθήνα. Από πρώτη Αυγούστου ξεκινά η άδεια του καλοκαιριού. Προσπαθούσα να χωνέψω την ιδέα ότι δεν θα πάω πουθενά, γιατί δεν υπήρχε παρέα που θα μπορούσε να ακολουθήσει σε ταξίδι. Με τον φρέντο να έχει φτάσει στην μέση, σηκώνομαι και πάω δυο μαγαζιά δίπλα.
Εκεί υπάρχει ταξιδιωτικό γραφείο. Παίρνω φυλλάδιο δρομολογίων των πλοίων για Ιταλία. Επιστρέφω στο καφέ…Ρίχνω μια ματιά για να περάσει η ώρα.. αρχίζουν σιγά σιγά να με ζώνουν τα φίδια..!!! αυτό ήταν…και τρέχω στο τουριστικό γραφείο. Βγάζω εισιτήρια για 31-7-09 αναχώρηση από Ηγουμενίτσα για Βενετία. Εγώ και η μηχανή μου στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα....
Επιστρέφω σπίτι και αράζω καναπέ. Παίρνουν θέση πάλι τα παιχνίδια του μυαλού. Μπράβο ρε τι έκανες πάλι; Φτάνεις Ιταλία και; Που πας ανόητε; Την τρέλα μου ρέε… θα πάω να τα ακυρώσω.. εκείνη την στιγμή ο ιδρώτας από το σβέρκο κυλούσε εκνευριστικά στην πλάτη.. Πρώτη ιδέα.. πρέπει οπωσδήποτε να βάλω κλιματιστικό.. Δεύτερη ιδέα.. σηκώνομαι και πάω στην βιβλιοθήκη. Τόσες ταξιδιωτικές εγκυκλοπαίδειες έχω μήπως και πάρω καμιά ιδέα.
Έτσι κ’εγινε. Από μια σειρά εγκυκλοπαίδειας που έχω με μνημεία πολιτισμού και φύσης της ΟΥΝΕΣΚΟ ανά τον κόσμο, έβγαλα και το δρομολόγιο. Σε Γαλλία και Ισπανία που δεν έχω γνωρίσει, θα αναζητήσω πανέμορφα μνημεία. Βγάζω δρομολόγιο στο περίπου χωρίς να κλείσω ξενοδοχεία. Φυσικά δεν πρόκειται να μπορέσω να τα επισκεφτώ όλα, αλλά είναι και μια αρχή σε αυτό το ταξίδι.
31-7-09-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:
Τα πράγματα φορτωμένα και έμενα να βάζω μπροστά την μηχανή 1:40 νύχτα και αναχώρηση από το Ίλιον για Ηγουμενίτσα όπου θα έπαιρνα το καράβι 9:00 το πρωί. Με αυτόν το τρόπο αποφεύγω την Πάτρα και μια νύχτα παραπάνω στο καράβι. Για όσους έχουν κάνει αυτό το δρομολόγιο και χωρίς καμπίνα, γνωρίζουν πόσο κουραστικό είναι. Έτσι κάνω και μια χιλιομετρική μοναχική πρόβα, αφού είναι πρώτη φορά που κάνω ευρωπαϊκή βόλτα μόνος μου.
7:00 πρωί και είμαι λιμάνι Ηγουμενίτσας.
Σε δυο ώρες θα έχω αναχώρηση. Και εκεί που κάθομαι και περιμένω βαρετά να περάσει η ώρα, βλέπω γνωστό ζευγάρι φίλοι, να φτάνουν με την μηχανή τους... Η χαρά δεν περιγράφεται, εκεί που θα ήμουν σαν την καλαμιά στον κάμπο, τώρα θα έχω και παρέα στο καράβι.
Τούς φωνάζω χάρηκαν πάρα πολύ, γιατί και αυτοί δεν αντέχουν τις ώρες μέσα στο καράβι. Ούτε ραντεβού να είχαμε και τα παιδιά που μένουν Γιάννενα και είμαστε φίλοι, θα κάνουν και αυτοί ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά όχι από εκεί που πάω εγώ... Δεν πειράζει όμως η παρέα μετρά έστω και για λίγο..
Kαι τώρα έρχεται η κρίσιμη ερώτηση... Πάνο με ΑΝΕΚ έχεις κλείσει; Όχι με ΜΙΝΩΑ την πατήσαμε!!!!!!!
Πάει η παρέα πάνε όλα τα πείρε το κύμα.. Αφού ήμασταν στενοχωρημένοι όλοι για την ατυχία μας χαιρετιόμαστε και δίνουμε ραντεβού στην επιστροφή μου, να περάσω από Γιάννενα να τους δω και να διηγηθούμε τις εμπειρίες μας. Μπαίνω στο καράβι με βαριά καρδιά, και ψάχνω, κάποιο μέρος για ύπνο, γιατί ήμουν ξενύχτης. Τελικά βρίσκω μια καρέκλα, και εκεί την έβγαλα για τις επόμενες 24 ώρες..
1-8-09-ΣΑΒΒΑΤΟ:
9:00 μπαίνω στο λιμάνι της Βενετίας. 9:50 ξεκινώ, με σκέψη να διανυκτερεύσω στην πόλη Freiburg-Γερμανία δεν ήξερα ούτε είχα δει πόσα χιλιόμετρα ήταν. Απλά άνοιξα τον χάρτη και είπα εδώ θα πάω την πρώτη νύκτα. Σκέφτηκα να πιάσω από την αρχή αυτοκινητοδρόμους, για να μην χάνω χρόνο. Ξεκινώ να πιάσω τον (Α4-Ε70) για Padova-Ιταλία. αντί για αυτόν μπαίνω σε επαρχιακό, αλλά συνεχίζω.
Έχει ίδει στα πρώτα χιλιόμετρα να με κουράζει με κίνηση σταμάτα ξεκίνα, φανάρια. Μόλις φτάνω Padova-Ιταλία βγαίνω για να μπω στον αυτοκινητόδρομο. Αρχίζω να κινούμε ποιο γρήγορα, περνώντας από Vicenza-Ιταλία μετά Verona-Ιταλία, και αλλάζω σε (Α22-Ε45) για Brenero σύνορα με Αυστρία.
Η κίνηση απίστευτη!!! Σταματημένοι, και εγώ ανάμεσα στα αυτοκίνητα να προσπαθώ να βγάλω τα χιλιόμετρα. Αυτό ήταν γιατί κατά μήκος του δρόμου, και σε πολλά σημεία υπήρχαν έργα. Το θέμα είναι ότι μου πείρε αρκετές ώρες μέχρι να φτάσω Αυστρία, πλήρωσα και 20ευρω για τον αυτοκινητόδρομο, σε διαγωνισμό βραδυπορίας.... Και 8-ευρω για το πέρασμα Brenero.
Μπαίνοντας Αυστρία τα πράγματα είναι φυσιολογικά, και κινούμε γρήγορα προς Innsbruck-Αυστρία με τον (A13-E45). μετά κατευθύνομαι με τον (Α12-Ε60) στην πόλη Bregenz-Ελβετία εκεί είναι και μια λίμνη η οποία είναι φυσικό σύνορο για τρεις χώρες Αυστρία-Ελβετία-Γερμάνια. Εγώ θα μπω Γερμανία.
Σταματώ για φαγητό, και αναπληρώνοντας δυνάμεις ξεκινώ και πάλι. Πληρώνω 8,50ευρω για ένα τούνελ 14χιλ, και συνεχίζω σε γρήγορους ρυθμούς, που μετά από λίγο σταματώ απότομα πάλι σε κίνηση και όλοι σταματημένοι. Ξανά το ίδιο ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, πράγμα δύσκολο, γιατί είχαν αρχίσει να βγαίνουν οδηγοί από τα αυτοκίνητα τους για να δουν τι συμβαίνει.
Ήθελε πολύ προσοχή γιατί δε έχουν συνηθίσει το πέρασμα με μηχανή ανάμεσα τους, οπότε άνοιγαν τις πόρτες ανά πάσα στιγμή, χωρίς να ρίχνουν καμία ματιά. Τελικά είχε γίνει τροχαίο, και είδα την στιγμή που προσγειώνονταν ελικόπτερο πάνω στον δρόμο και παρέλαβε τους τραυματίες. Αν περιμείνανε να έρθει το ασθενοφόρο με τέτοιο μπλοκάρισμα, θα ήταν πολύ αργά για τους ανθρώπους.
Το ξεπερνώ και αυτό και συνεχίζω. Μπαίνοντας Γερμανία παίρνω λάθος δρόμο και σταματώ στην άκρη να δω χάρτη. Αμέσως σταματά ένας μοτοσικλετιστής και με ρωτά για βοήθεια. Του λέω που θέλω να πάω, και μου λέει στην επομένη έξοδο να βγω και θα βρω τον δρόμο (31-Ε54) που ήθελα. Ναι αλλά για το Freiburg-Γερμανία θέλω άλλα 200χιλ περίπου ακόμη. Τον ευχαρίστησα, και αμέσως αλλάζω γνώμη για την διανυκτέρευση για απόψε.
Βρίσκω τον δρόμο που θέλω ο οποίος είναι και ωραίος σαν διαδρομή. Ξανά όμως συναντώ έργα φτάνοντας στην πόλη Friedrichshafen-Γερμανία, και με παράκαμψη με έβγαζαν πάλι από την πορεία μου. Σταματώ για να ανοίξω GPS για να δω πως θα μπω πάλι στον δρόμο μου. Τελικά βλέποντας την ώρα που ήταν 19:00 αποφασίζω να βρω ξενοδοχείο και να βγάλω την βραδιά. Και έτσι έγινε, και μάλιστα δεν το μετάνιωσα καθόλου γιατί η πόλη ήταν δίπλα στην λίμνη.
Kαι εκείνη την στιγμή υπήρχαν διάφορα φεστιβάλ με μουσική, φαγητό και άφθονη μπύρα. Υπήρχε πολύς κόσμος και εγώ την έβγαλα κάνοντας βόλτα στην λίμνη και χαζεύοντας το όλο πανηγύρι που είχε στηθεί, εκείνη την μέρα.
Το ταξίδι αποφασίστηκε εντελώς τελευταία στιγμή.
27-7-09 μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα σε κεντρικό καφέ στην Αθήνα. Από πρώτη Αυγούστου ξεκινά η άδεια του καλοκαιριού. Προσπαθούσα να χωνέψω την ιδέα ότι δεν θα πάω πουθενά, γιατί δεν υπήρχε παρέα που θα μπορούσε να ακολουθήσει σε ταξίδι. Με τον φρέντο να έχει φτάσει στην μέση, σηκώνομαι και πάω δυο μαγαζιά δίπλα.
Εκεί υπάρχει ταξιδιωτικό γραφείο. Παίρνω φυλλάδιο δρομολογίων των πλοίων για Ιταλία. Επιστρέφω στο καφέ…Ρίχνω μια ματιά για να περάσει η ώρα.. αρχίζουν σιγά σιγά να με ζώνουν τα φίδια..!!! αυτό ήταν…και τρέχω στο τουριστικό γραφείο. Βγάζω εισιτήρια για 31-7-09 αναχώρηση από Ηγουμενίτσα για Βενετία. Εγώ και η μηχανή μου στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα....
Επιστρέφω σπίτι και αράζω καναπέ. Παίρνουν θέση πάλι τα παιχνίδια του μυαλού. Μπράβο ρε τι έκανες πάλι; Φτάνεις Ιταλία και; Που πας ανόητε; Την τρέλα μου ρέε… θα πάω να τα ακυρώσω.. εκείνη την στιγμή ο ιδρώτας από το σβέρκο κυλούσε εκνευριστικά στην πλάτη.. Πρώτη ιδέα.. πρέπει οπωσδήποτε να βάλω κλιματιστικό.. Δεύτερη ιδέα.. σηκώνομαι και πάω στην βιβλιοθήκη. Τόσες ταξιδιωτικές εγκυκλοπαίδειες έχω μήπως και πάρω καμιά ιδέα.
Έτσι κ’εγινε. Από μια σειρά εγκυκλοπαίδειας που έχω με μνημεία πολιτισμού και φύσης της ΟΥΝΕΣΚΟ ανά τον κόσμο, έβγαλα και το δρομολόγιο. Σε Γαλλία και Ισπανία που δεν έχω γνωρίσει, θα αναζητήσω πανέμορφα μνημεία. Βγάζω δρομολόγιο στο περίπου χωρίς να κλείσω ξενοδοχεία. Φυσικά δεν πρόκειται να μπορέσω να τα επισκεφτώ όλα, αλλά είναι και μια αρχή σε αυτό το ταξίδι.
31-7-09-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ:
Τα πράγματα φορτωμένα και έμενα να βάζω μπροστά την μηχανή 1:40 νύχτα και αναχώρηση από το Ίλιον για Ηγουμενίτσα όπου θα έπαιρνα το καράβι 9:00 το πρωί. Με αυτόν το τρόπο αποφεύγω την Πάτρα και μια νύχτα παραπάνω στο καράβι. Για όσους έχουν κάνει αυτό το δρομολόγιο και χωρίς καμπίνα, γνωρίζουν πόσο κουραστικό είναι. Έτσι κάνω και μια χιλιομετρική μοναχική πρόβα, αφού είναι πρώτη φορά που κάνω ευρωπαϊκή βόλτα μόνος μου.
7:00 πρωί και είμαι λιμάνι Ηγουμενίτσας.
Σε δυο ώρες θα έχω αναχώρηση. Και εκεί που κάθομαι και περιμένω βαρετά να περάσει η ώρα, βλέπω γνωστό ζευγάρι φίλοι, να φτάνουν με την μηχανή τους... Η χαρά δεν περιγράφεται, εκεί που θα ήμουν σαν την καλαμιά στον κάμπο, τώρα θα έχω και παρέα στο καράβι.
Τούς φωνάζω χάρηκαν πάρα πολύ, γιατί και αυτοί δεν αντέχουν τις ώρες μέσα στο καράβι. Ούτε ραντεβού να είχαμε και τα παιδιά που μένουν Γιάννενα και είμαστε φίλοι, θα κάνουν και αυτοί ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά όχι από εκεί που πάω εγώ... Δεν πειράζει όμως η παρέα μετρά έστω και για λίγο..
Kαι τώρα έρχεται η κρίσιμη ερώτηση... Πάνο με ΑΝΕΚ έχεις κλείσει; Όχι με ΜΙΝΩΑ την πατήσαμε!!!!!!!
Πάει η παρέα πάνε όλα τα πείρε το κύμα.. Αφού ήμασταν στενοχωρημένοι όλοι για την ατυχία μας χαιρετιόμαστε και δίνουμε ραντεβού στην επιστροφή μου, να περάσω από Γιάννενα να τους δω και να διηγηθούμε τις εμπειρίες μας. Μπαίνω στο καράβι με βαριά καρδιά, και ψάχνω, κάποιο μέρος για ύπνο, γιατί ήμουν ξενύχτης. Τελικά βρίσκω μια καρέκλα, και εκεί την έβγαλα για τις επόμενες 24 ώρες..
1-8-09-ΣΑΒΒΑΤΟ:
9:00 μπαίνω στο λιμάνι της Βενετίας. 9:50 ξεκινώ, με σκέψη να διανυκτερεύσω στην πόλη Freiburg-Γερμανία δεν ήξερα ούτε είχα δει πόσα χιλιόμετρα ήταν. Απλά άνοιξα τον χάρτη και είπα εδώ θα πάω την πρώτη νύκτα. Σκέφτηκα να πιάσω από την αρχή αυτοκινητοδρόμους, για να μην χάνω χρόνο. Ξεκινώ να πιάσω τον (Α4-Ε70) για Padova-Ιταλία. αντί για αυτόν μπαίνω σε επαρχιακό, αλλά συνεχίζω.
Έχει ίδει στα πρώτα χιλιόμετρα να με κουράζει με κίνηση σταμάτα ξεκίνα, φανάρια. Μόλις φτάνω Padova-Ιταλία βγαίνω για να μπω στον αυτοκινητόδρομο. Αρχίζω να κινούμε ποιο γρήγορα, περνώντας από Vicenza-Ιταλία μετά Verona-Ιταλία, και αλλάζω σε (Α22-Ε45) για Brenero σύνορα με Αυστρία.
Η κίνηση απίστευτη!!! Σταματημένοι, και εγώ ανάμεσα στα αυτοκίνητα να προσπαθώ να βγάλω τα χιλιόμετρα. Αυτό ήταν γιατί κατά μήκος του δρόμου, και σε πολλά σημεία υπήρχαν έργα. Το θέμα είναι ότι μου πείρε αρκετές ώρες μέχρι να φτάσω Αυστρία, πλήρωσα και 20ευρω για τον αυτοκινητόδρομο, σε διαγωνισμό βραδυπορίας.... Και 8-ευρω για το πέρασμα Brenero.
Μπαίνοντας Αυστρία τα πράγματα είναι φυσιολογικά, και κινούμε γρήγορα προς Innsbruck-Αυστρία με τον (A13-E45). μετά κατευθύνομαι με τον (Α12-Ε60) στην πόλη Bregenz-Ελβετία εκεί είναι και μια λίμνη η οποία είναι φυσικό σύνορο για τρεις χώρες Αυστρία-Ελβετία-Γερμάνια. Εγώ θα μπω Γερμανία.
Σταματώ για φαγητό, και αναπληρώνοντας δυνάμεις ξεκινώ και πάλι. Πληρώνω 8,50ευρω για ένα τούνελ 14χιλ, και συνεχίζω σε γρήγορους ρυθμούς, που μετά από λίγο σταματώ απότομα πάλι σε κίνηση και όλοι σταματημένοι. Ξανά το ίδιο ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, πράγμα δύσκολο, γιατί είχαν αρχίσει να βγαίνουν οδηγοί από τα αυτοκίνητα τους για να δουν τι συμβαίνει.
Ήθελε πολύ προσοχή γιατί δε έχουν συνηθίσει το πέρασμα με μηχανή ανάμεσα τους, οπότε άνοιγαν τις πόρτες ανά πάσα στιγμή, χωρίς να ρίχνουν καμία ματιά. Τελικά είχε γίνει τροχαίο, και είδα την στιγμή που προσγειώνονταν ελικόπτερο πάνω στον δρόμο και παρέλαβε τους τραυματίες. Αν περιμείνανε να έρθει το ασθενοφόρο με τέτοιο μπλοκάρισμα, θα ήταν πολύ αργά για τους ανθρώπους.
Το ξεπερνώ και αυτό και συνεχίζω. Μπαίνοντας Γερμανία παίρνω λάθος δρόμο και σταματώ στην άκρη να δω χάρτη. Αμέσως σταματά ένας μοτοσικλετιστής και με ρωτά για βοήθεια. Του λέω που θέλω να πάω, και μου λέει στην επομένη έξοδο να βγω και θα βρω τον δρόμο (31-Ε54) που ήθελα. Ναι αλλά για το Freiburg-Γερμανία θέλω άλλα 200χιλ περίπου ακόμη. Τον ευχαρίστησα, και αμέσως αλλάζω γνώμη για την διανυκτέρευση για απόψε.
Βρίσκω τον δρόμο που θέλω ο οποίος είναι και ωραίος σαν διαδρομή. Ξανά όμως συναντώ έργα φτάνοντας στην πόλη Friedrichshafen-Γερμανία, και με παράκαμψη με έβγαζαν πάλι από την πορεία μου. Σταματώ για να ανοίξω GPS για να δω πως θα μπω πάλι στον δρόμο μου. Τελικά βλέποντας την ώρα που ήταν 19:00 αποφασίζω να βρω ξενοδοχείο και να βγάλω την βραδιά. Και έτσι έγινε, και μάλιστα δεν το μετάνιωσα καθόλου γιατί η πόλη ήταν δίπλα στην λίμνη.
Kαι εκείνη την στιγμή υπήρχαν διάφορα φεστιβάλ με μουσική, φαγητό και άφθονη μπύρα. Υπήρχε πολύς κόσμος και εγώ την έβγαλα κάνοντας βόλτα στην λίμνη και χαζεύοντας το όλο πανηγύρι που είχε στηθεί, εκείνη την μέρα.