User C
well know member
- Δημοσιεύσεις
- 3.737
"Ελα άλλη μια στροφή και σταματάω"...δεν σταμάτησε ούτε σε αυτήν αλλά ούτε και στην επόμενη μα ούτε και στην μεθέπομενη. Κάθε φορά σκεφτόταν όμως το ίδιο, "άλλη μια στροφή και σταματάω.". Το τοπίο δεν είχε καμμια σχέση με αυτό που πέρασε μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Στην θέση του πυκνού δασούς μόνο καμμένα δέντρα και μαύρο χώμα. Δεν ήθελε ούτε να κοιτάξει τριγύρω του. Από την ώρα που πέρασε το Μαντούδι, ελάχιστα ήταν ίδια όπως τα θυμόταν. "Αλλη μια στροφή και σταματάω". Να σταματήσει όμως που; Εκεί που θυμόταν τα πλατώματα με την παχιά σκιά, τώρα μόνο ξερά και ο ήλιος από να βαράει από πάνω. Μια απογοήτευση ένιωθε μόνο στο μυαλό του. Σκεφτόταν τα μέρη που ήθελε να κάνει βόλτα με τα παιδιά του, που δεν πρόλαβαν την οδηγική απόλαυση της Βόρειας Εύβοιας. Έστριψε προς Αιδηψό. Δεν άντεχε να το ξαναδεί. Προορισμό δεν είχε και έτσι αποφασισε να περάσε με το καράβι στην Αρκίτσα.
Δεκαπενταύγουστος και το ferry άδειο. Έκατσε χαμηλά και έβλεπε το νησί να απομακρύνεται, ενώ ταυτόχρονα το μέγεθος της καταστροφής γέμισε το οπτικό του πεδίο. Αναψε τσιγάρο και χάθηκε στις αναπολήσεις. Τις βόλτες και τα γέλια με τους φίλους. Τις ξάπλες δίπλα στο νερό στους Καταρράκτες του Δρυμώνα. Το camping της Αγ. Αννας. Οι πρώτες διακοπές με την γυναίκα του ήταν εκεί. Πόσες ετήσιες συναντήσεις του club σε εκείνα τα παλιά αγαθά χρόνια. Η ευκαιρία να μιλήσουμε και να γελάσουμε όλοι από όλη την Ελλάδα αφού internet δεν υπήρχε. Το δάσος πριν την παραλία. Θυμήθηκε την κατασκήνωση με τον κουμπάρο του, εκείνο το βράδυ του Αγίου Πνεύματος που τους έπιασε βροχή και του φώναζε ότι θα πνιγούν. Θυμήθηκε τον φίλο του τον Λάκη, εκείνη την φορά που είχαν πάει για ιππασία που για να εντυπωσιάσει την εκπαιδεύτρια έπεσε και έφαγε τα μούτρα του και τον τρέχαμε για ράμματα στο Ιατρικό Κέντρο στο Μαντούδι. Θυμήθηκε τις χωματίνες αναζητήσεις σε μονοπάτια από την Αγία Άννα προς τον Λήμνιώνα ή εκείνο το πέρασμα κάθετα στον Δρυμώνα. Το Ferry έπιασε λιμάνι και καβάλησε την μηχανή του.
Βγήκε στην Αρκίτσα και φτάνοντας στην Εθνική αντί να στρίψει προς Αθήνα πήρε την έξοδο προς Λαμία. Στην έξοδο του Μπράλου αποφάσισε να φύγει από τον αυτοκινητόδρομο και ανηφόρισε προς το βουνό. Δεν ήξερε και ο ίδιος που ήθελε να πάει. Ηθελε απλά να ξεχάσει τις εικόνες που είχαν γεμίσει το κεφάλι του. Έστριψε βόρεια προς Παύλιανη αλλά στην διαδρομή λοξοδρόμησε. Στην Καλοσκοπή έστριψε προς Στρόμη. Αγνόησε εντελώς το τουριστικό καταφύγιο. Είχε περάσει υπέροχες στιγμές εκεί, και με τα παιδιά του, και με φίλους σε βόλτες, αλλά σήμερα ήθελε άλλα. Λίγο πριν την Στρόμη, έκοψε δεξία. Θυμόταν ένα μικρό ρεμά, με κάποιες βάθρες. Δεν χρειάστηκε να ψάξει πολύ. Αραξε την μηχανή κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι, και έβγαλε τα ρούχα του. Η αίσθηση του παγωμενού νερού πάνω του τον έκανε να ξυπνήσει. Εντελώς μόνος μέσα στο δάσος, γυμνός μέσα στο παγωμένο νερό, ακούγοντας τα νερά να πέφτουν από τον μικρό καταρράκτη παραδίπλα και φωνές πουλιών από τα δέντρα. Κράτησε την ανάσα του για να μην χαλάσει την ησυχία.
(Συνεχίζεται)
Δεκαπενταύγουστος και το ferry άδειο. Έκατσε χαμηλά και έβλεπε το νησί να απομακρύνεται, ενώ ταυτόχρονα το μέγεθος της καταστροφής γέμισε το οπτικό του πεδίο. Αναψε τσιγάρο και χάθηκε στις αναπολήσεις. Τις βόλτες και τα γέλια με τους φίλους. Τις ξάπλες δίπλα στο νερό στους Καταρράκτες του Δρυμώνα. Το camping της Αγ. Αννας. Οι πρώτες διακοπές με την γυναίκα του ήταν εκεί. Πόσες ετήσιες συναντήσεις του club σε εκείνα τα παλιά αγαθά χρόνια. Η ευκαιρία να μιλήσουμε και να γελάσουμε όλοι από όλη την Ελλάδα αφού internet δεν υπήρχε. Το δάσος πριν την παραλία. Θυμήθηκε την κατασκήνωση με τον κουμπάρο του, εκείνο το βράδυ του Αγίου Πνεύματος που τους έπιασε βροχή και του φώναζε ότι θα πνιγούν. Θυμήθηκε τον φίλο του τον Λάκη, εκείνη την φορά που είχαν πάει για ιππασία που για να εντυπωσιάσει την εκπαιδεύτρια έπεσε και έφαγε τα μούτρα του και τον τρέχαμε για ράμματα στο Ιατρικό Κέντρο στο Μαντούδι. Θυμήθηκε τις χωματίνες αναζητήσεις σε μονοπάτια από την Αγία Άννα προς τον Λήμνιώνα ή εκείνο το πέρασμα κάθετα στον Δρυμώνα. Το Ferry έπιασε λιμάνι και καβάλησε την μηχανή του.
Βγήκε στην Αρκίτσα και φτάνοντας στην Εθνική αντί να στρίψει προς Αθήνα πήρε την έξοδο προς Λαμία. Στην έξοδο του Μπράλου αποφάσισε να φύγει από τον αυτοκινητόδρομο και ανηφόρισε προς το βουνό. Δεν ήξερε και ο ίδιος που ήθελε να πάει. Ηθελε απλά να ξεχάσει τις εικόνες που είχαν γεμίσει το κεφάλι του. Έστριψε βόρεια προς Παύλιανη αλλά στην διαδρομή λοξοδρόμησε. Στην Καλοσκοπή έστριψε προς Στρόμη. Αγνόησε εντελώς το τουριστικό καταφύγιο. Είχε περάσει υπέροχες στιγμές εκεί, και με τα παιδιά του, και με φίλους σε βόλτες, αλλά σήμερα ήθελε άλλα. Λίγο πριν την Στρόμη, έκοψε δεξία. Θυμόταν ένα μικρό ρεμά, με κάποιες βάθρες. Δεν χρειάστηκε να ψάξει πολύ. Αραξε την μηχανή κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι, και έβγαλε τα ρούχα του. Η αίσθηση του παγωμενού νερού πάνω του τον έκανε να ξυπνήσει. Εντελώς μόνος μέσα στο δάσος, γυμνός μέσα στο παγωμένο νερό, ακούγοντας τα νερά να πέφτουν από τον μικρό καταρράκτη παραδίπλα και φωνές πουλιών από τα δέντρα. Κράτησε την ανάσα του για να μην χαλάσει την ησυχία.
(Συνεχίζεται)