04:30 χτύπαει το ξυπνητήρι, με λιγότερες από 5 ώρες ύπνο το κλείνω, σηκώνομαι και σέρνομαι προς την κουζίνα για να φτιάξω καφέ.
Τις τελευταίες 2 εβδομάδες σχεδίαζα μια βόλτα στην κεντρική Ελλάδα.
Και η ώρα για να την πραγματοποιήσω είχε έρθει.
Φτιάχνω καφέ, φρυγανίζω 2 φέτες ψωμί, βάζω ταχίνι και μέλι και κάθομαι στο τραπέζι, μετά την πρώτη γουλιά καφέ το μάτι άρχισε να ανοίγει και διάφορες σκέψεις άρχισαν να περνάνε από μπροστά μου, όλοι κοιμούνται στο σπίτι εκτός απο το σκύλο που με κοιτάει λές και έχει καταλάβει ότι θα την κάνω πάλι και αναρωτιέται αν θα τον βγάλω βόλτα η όχι ....
Δεν είχα κάνει πολλές ετοιμασίες, δεν χρειάζονταν το βράδυ θα ήμουν πάλι πίσω.
Χαζεύω λίγο στο ιντερνετ προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά ...
Πάντα μέχρι να ξεκινήσω αγχώνομαι και αυτή την φορά δεν αποτελεί εξαίρεση ...
Τελειώνω το πρωινό μου και πίνω τις τελευταίες γουλιές από τον καφέ μου...
Έχω ξυπνήσει πλέoν για τα καλά, η καφείνη έχει κάνει καλά την δουλειά της.
Κοιτάω κάποια από τα πράγματα που είναι αραδιασμένα στο τραπέζι από το προηγούμενο βράδυ συγκεντρώνω και τα υπόλοιπα που θα έπαιρνα μαζί μου, δέν είναι και πολλά.
Από τότε που πήρα το Himalayan με τις μεταλλικές βαλίτσες δεν με ανησυχεί το τι πράγματα έχω να πάρω μαζί μου, ούτε τι καιρό θα συναντήσω ...
Βέβαια η καλή μου μου είχε ετοιμάσει ένα γεύμα να πάρω μαζί μου, κεφτεδάκια, παξιμάδια, ντοματούλα κτλ, φορτώνω τα πάντα στις βαλίτσες, φαγητά, καφέδες, νερό, φρούτα, φαρμακείο, πυροσβεστήρα, κάμερα, μπαταρίες κτλ.
Ντύνομαι πρόχειρα και βγάζω βόλτα τα σκυλιά ...
Η ώρα έχει παει 06:30, πότε πέρασαν 2 ώρες αναρωτιέμαι, ούτε κάν το κατάλαβα, ευτυχώς που δεν έχω ραντεβού με κανέναν (ένα από τα λίγα καλά του να ταξιδεύεις μόνος σου) ...
Το περπάτημα με ξύπνησε ακόμα περισσότερο ...
Επιστρέφω, ντύνομαι χαιρετώ με ένα φιλί την σύζυγο, φορτώνω τις βαλίτσες στο Himalayan, καβαλάω, πατάω μίζα, η ώρα είναι 07:20, πέρασαν σχεδόν 3 ώρες από την ώρα που χτύπησε το ξυπνητήρι.
Ξεκινάω και νιώθω κάποιες σταγόνες να με χτυπούν στο πρόσωπο, ποίος πλένει το μπαλκόνι τέτοια ώρα σκέφτομαι ...
Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα και άλλες σταγόνες, ο καιρός είναι φορτωμένος, ωραία θα ταξιδέψουμε με δροσιά σκέφτομαι.
Το Himalayan είναι άδειο, σταματάω να το γεμίσω στην BP που είναι στον Κηφισό στο ρεύμα προς Λαμία ...
Μέχρι στιγμής ενώ ο καιρός είναι φορτωμένος, ψίλο ψιχαλίζει αλλά δεν δείχνει ότι θα βρέξει ακόμα ...
Γεμίζω καύσιμα, μηδενίζω κοντέρ, έκανα και έναν έλεγχο σε λάδια και πίεση ελαστικών, αντάλλαξα και μερικά μηνύματα με φίλους που ταξιδεύουν και αυτοί και ξεκινώ.
Στο πάρκινγκ μετά την έξοδο της *****άσας σταματώ και φοράω τα αδιάβροχα, έχει αρχίσει να ψιλοβρέχει ...
Φτάνω στα διόδια, βγάλε γάντια ξεκούμπωσε το αδιάβροχο, ψάξε για το πορτοφόλι στην τσέπη του μπουφάν, πλήρωσε και ακολούθα την ίδια διαδικασία ανάποδα ...
Συνεχίζω με ένα ελαφρύ ψιλόβροχο.
Λίγο πριν φτάσω στην Θήβα θυμήθηκα ότι δεν είχα ξεκινήσει το καταγραφικό στην εφαρμογή του gps του κινητού, στάση στο πρώτο πάρκινγκ.
Φευγαλέες σκέψεις περνούν για το άν θα έπρεπε να συνεχίσω το αρχικό πλάνο ή να στρίψω και να συναντηθώ με κάτι φίλους που θα βρίσκονται πέριξ της λίμνης του Μόρνου ...
Συνεχίζω λέω, η ταχύτητα σταθερά στα 120χλμ κόβω μόνο για τα διόδια...
Κάθε φορά που πλησιάζω λεωφορείο η νταλίκα για να την περάσω, αρχίζει το Himalayan να κουνάει, μόλις τα περνάω σταματάει ...
Στο επόμενο σφίγγω το ρεζερβουάρ με τα πόδια χαλαρώνω τα χέρια, ίσα ίσα που ακουμπώ το τιμόνι, το μηχανάκι αρχίζει πάλι να χορεύει, μόλις τα προσπερνώ σταματάει, με προβληματίζει θα πρέπει να το ψάξω κάποια στιγμή με τις αναρτήσεις σκέφτομαι και συνεχίζω ...
Το Himalayan δεν δείχνει να διαμαρτύρεται 120 χλμ σταθερά στις 5.500 στροφές και έχουμε άλλες 1500 μέχρι τον κόφτη.
Δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση, στις στροφές της Υλικής με προσπερνούν δύο μηχανές μου ανάβουν τα αλαρμ για να με χαιρετίσουν, τους παίζω τα φώτα.
Το Himalayn εκεί καρφωμένο στα 120 χωρίς να διαμαρτύρεται, (τελικά οι μετατροπές έπιασαν τόπο)
Η βροχή έχει σταματήσει, αλλά μια δροσιά την έχει ακόμα, η οδήγηση με το Himalayan στην εθνική θέλει προσοχή και προγραμματισμό ειδικά στις προσπεράσεις...
Μερικές φορές αναγκάζομαι να κόψω για να περάσει το όχημα που έρχεται με αρκετά περισσότερα και μετά να βγώ για προσπέραση, αυτές είναι οι περιπτώσεις που θα ήθελα λίγο παραπάνω γκάζι ...
Προσπερνώ και το πρώτο μπλόκο, κάποιοι γρήγοροι οδηγοί αυτοκινήτων είναι στην άκρη και ακούνε την λυπητερή, ο αστυνομικός με σημαδεύει με το ραντάρ, περνώντας δίπλα του σηκώνω το χέρι και τον χαιρετώ.
Εχει και τα καλά του το να μήν μπορείς να πας πιο γρήγορα απο τα όρια ...
Λιγο πρίν την Λαμία και αφού έχω περάσει και το δεύτερο μπλόκο της αστυνομίας, σταματώ, πίνω λίγο νερό, τρώω ένα τόστ, ρίχνω και μια ματιά στα λάδια, δεν δείχνει να έχει κάψει τίποτα, μια ανησυχία την είχα γιατί το δούλευα ψηλά για σχεδόν δύο ώρες....
Βγαίνω στην έξοδο για την Λαμία και σταματώ για ανεφοδιασμό του Himalayan αυτή την φορά, στα 120 καίει 5.5 λίτρα ανα 100χλμ, αυτό σου δίνει μια αυτονομία γύρω στα 280 χλμ μέχρι να στεγνώσει.