30-7-18 ΔΕΥΤΕΡΑ (RU-Vydrino-Βιντρινο 181χιλ Room Sergey 18e)
Αν θα έπρεπε να έβαζα έναν τίτλο για την σημερινή μέρα άνετα θα ήταν..
Αφού σε πίνει γιατί πίνεις!!!
Σηκωθήκαμε λίγο αργά είχαμε ανάγκη από ύπνο, και επειδή δεν χορτάσαμε
Λίμνη Βαϊκάλη είπαμε για σήμερα να μην κάνουμε πολλά χιλιόμετρα, να κινηθούμε ανατολικά παράλληλα με την λίμνη, και άμα βρούμε κάτι που μας αρέσει να αράξουμε. Με τον
P-258 κινούμαστε μέχρι την πόλη
Kuituk που αρχίζουμε να βλέπουμε την λίμνη.
Περνώντας μέσα παραδοσιακούς όμορφους οικισμούς!!
Στάση για βενζίνη και σύσκεψη για το που θα μείνουμε απόψε.
Ταβάνι βάλαμε τα 200χιλ από
Ιρκούτσκ, και ο κλήρος έπεσε στη πόλη
Βιντρινο βλέποντας χάρτη και ότι υπάρχουν κάποια καταλύματα εκεί. Βλέποντας και τον άριστο καιρό, δεν υπάρχει και πολύ όρεξη για πολλά χιλιόμετρα, τότε ευκαιρία να περάσουμε άλλη μια μέρα στην
Βαϊκάλη. Καμιά 70αρα μέχρι εκεί κοντά είμαστε. Πετυχαίνουμε και τα έργα μας για να μην ξεχνιόμαστε!!
Βλέπω πινακίδα της πόλης και στρίβω προσεγγίζοντας λίμνη. Οι δρόμοι μέσα σε αυτήν εντελώς σπαστιρια, λακκούβες γεμάτο. Ένα κατάλυμα είδαμε χύμα εντελώς, και πολύ ερημιά. Στάση για να δούμε τι θα κάνουμε. Άνοιγμα Google maps. Η μικρή πόλη χωρίζονταν από τον ποταμό
Snezhnaya και η μια πλευρά περιοχή
Μπουριατιγια και η άλλη
Ιρκουτκαγια. Στην άλλη πλευρά φαίνονται στον Google κάποια καταλύματα ποιο κυριλέ, και βρίσκονται ποιο κοντά στην λίμνη.
Στον χάρτη δείχνει μια γέφυρα εδώ κοντά και, μάλιστα βγαίνεις πολύ κοντά εκεί που βρίσκονται τα ξενοδοχεία.. ξεκινάμε και όταν την βρίσκουμε αντικρίζουμε αυτό!!!
Η Μόνικα πάει με τα πόδια να τσεκάρει μέχρι την άλλη πλευρά.
Η άλλη πλευρά είναι μπλοκαρισμένη με ένα μεγάλο τσιμεντένιο μπλοκ, και ένα βράχο, με μικρό κενό για να περνούν πεζοί, και ποδήλατα. Ίσως περνώ αλλά πρέπει να βγάλω πλαϊνές βαλίτσες, και θα πρέπει να τις κουβαλήσουμε απέναντι. Αλλά και πάλι ποιος είναι σίγουρος για την ασφάλεια της γέφυρας περνώντας 350 κιλά σε δυο τροχούς. Μάλλον πρέπει να κάνουμε κύκλο που είναι 15χιλ. Αυτό όμως λέει και η λογική αυτή την στιγμή.
Βγαίνουμε στον κεντρικό με κατεύθυνση πίσω, και μόλις περάσαμε ποτάμι στρίψαμε ξανά σε έναν δρόμο μέσα στο δάσος ζούγκλα λέμε. Στενός επαρχιακός χωρίς ορατότητα στις στροφές από αντίθετο λόγο πρασινάδας. Περνάμε έναν μικρό οικισμό και φτάνουμε έξω από τα δυο ξενοδοχεία. Ωραίο το μέρος δίπλα στο ποτάμι που κατέληγε στην
Βαϊκάλη.
Όμως πραγματικά πολύ κυριλέ, με πισίνες κλπ. Θα μας πιάσουν τον κωλο εδώ σίγουρα. Πάει η Μόνικα να ρωτήσει κι’εγω παρκάρω μηχανή σκιά αφήνω κράνος κάτω, μπουφάν, και βγάζω καμιά Φώτο το τοπίο.
Εδώ έχει και ωραίες καβατζες για σκηνή. Παγκάκια από κορμούς δέντρων, ακόμα και σημεία που μπορείς να ανάψεις φωτιά να ψήσεις κλπ. Μια παρέα ρώσων μόλις είχε κάνει μπανακι ποτάμι και ετοιμάζονταν να φύγουν. Πρέπει να είχαν φτιάξει κέφι αφού έπιναν. Μια γυναίκα από την παρέα, πάει να ξεπαρκάρει το αυτοκίνητο που το είχε δίπλα στην μάντρα του ξενοδοχείου, κάνοντας αδέξιες κινήσεις πλησιάζοντας προς έμενα και βλέποντας να πάει να πατήσει το κράνος που το είχα αφήσει κάτω στο χορτάρι!!! Αμέσως τρέχω και φωνάζω στοπ!!!
Εκείνη την στιγμή βγαίνει η Μόνικα φωνάζοντας το κράνος μου, το κράνος!!! Ωχ αμάν ήταν παρατημένο κάτω στην απέναντι πλευρά του δρόμου δίπλα στην μάντρα και μόλις το είχε πάρει από κάτω ο μπροστά προφυλακτήρας!!! Τραβώ φωτώ το αμάξι αμέσως μην έχει γίνει ζημιά για να βγάλουμε άκρη. Πήγα να αποφύγω το δικό μου και την πλήρωσε της Μόνικας.
Βγαίνει η οδηγός τρομοκρατημένη και μαζεύονται όλοι. Η Μόνικα ξέρει λίγα Ρωσικά και μιλούσε. Δεν το πίστευε νόμιζε ότι πάτησε άνθρωπο τόσο πολύ. Προσπαθώ να το ξεμπλοκάρω από τον προφυλακτήρα. Μπροστά δεν μπορούσε να κάνει θα το πατούσε, ούτε πίσω θα το έσερνε. Δεν φτάνει αυτό στο έδαφος υπήρχαν σκατα από αγελάδα!! Όπου η πλευρά του κράνους με την ενδοσυνεννόηση ήταν μέσα σε αυτά!!!
Κουνούσα το κράνος πέρα δωθε σιγά, σιγά, μην το τραυματίσω, και τελικά βγαίνοντας η ενδοσυνεννόηση από πάνω του ξεμπλόκαρε και βγήκε. Ευτυχώς αναίμακτα χωρίς να σπάσει κάτι. Ανακούφιση από όλους χίλια συγγνώμη από τους ρώσους, αν υπάρχει κάποια ζημιά να τους πούμε να την πληρώσουν. Καθώς καθάριζα τα σκατα από την καινούρια αχρησιμοποίητη interphone tour με μωρομαντηλα είχαν πιάσει την κουβέντα.
Από Ελλάδα με μηχανή; Τόσο μακριά; Δεν το πίστευαν και για το που θέλουμε να φτάσουμε, ρωτούσαν για το ταξίδι. Που μένετε εδώ; Ψάχνουμε αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα που θέλουμε να μείνουμε σήμερα. Αυτά εδώ είναι πολύ ακριβά, Έλατε σε εμάς είμαστε ποιο κάτω σε κάτι δωμάτια ενός φίλου μας. Έλατε θα χαρούμε πολύ και να κεράσουμε κάτι για ότι έγινε.
Αντάλλαξαν τηλέφωνα με Μόνικα, μας έδηξαν στον χάρτη που είναι και θα το σκεφτούμε. Εγώ συνεχίζω το καθάρισμα και δεν πίστευα πως την γλύτωσε το κράνος τόσο φτηνά. Φαντάσου τώρα να έσπαγε, χωρίς κράνος που πας; Η Μόνικα ρωτά και στο δεύτερο που δεν πρόλαβε με όλο το σκηνικό, και όντως μας λένε 70 την βραδιά. Εντάξει πολλά.. λέμε να πάμε να δούμε τα δωμάτια που μας είπαν και άμα είναι χάλια ερχόμαστε εδώ και βρίσκουμε μέρος για σκηνή..
Φτάνοντας έξω και βλέποντας μας, χαρήκαν πάρα πολύ και αμέσως άνοιξαν πόρτα να βάλω την μηχανή μέσα. Ο Sergey οικοδεσπότης μας τον συστήνουν και πάμε να δούμε τα δωμάτια.
Πραγματικά ήταν μια χαρά, έξω η τουαλέτα βέβαια αλλά με 18 ευρώ που να πας σε σκηνή; Ούτε καν, και αρχίζω να βγάζω πράγματα..