karad-geo
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 8.547
- Ηλικία
- 47
- Περιοχή
- ΑΘΗΝΑ
- Μοτοσυκλέτα
- HONDA Varadero 1000cc MK2
- Όνομα
- ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Πραγματικά στενοχωριόμαστε όταν ακούμε ανθρώπους να λένε “Θα ήθελα να οδηγήσω μοτοσυκλέτα ή scooter αλλά φοβάμαι”. Το στενάχωρο της υπόθεσης είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί αποκλείουν ένα τρόπο μετακίνησης που θα μπορούσε να τους ωφελήσει σε πολλά επίπεδα, από τα καθαρά πρακτικό της οικονομίας χρόνους και χρημάτων, μέχρι το ψυχαγωγικό με την πραγματική έννοια του όρου. Γιατί η οδήγηση μοτοσυκλέτας ή scooter είναι πάνω απ΄όλα χαρά.
Φόβος λοιπόν για την οδήγηση, φόβος να κάνει κάποιος το “βήμα” και να ανέβει στους δύο τροχούς. Ας αναλύσουμε λίγο τον φόβο. Ο φόβος είναι ένα –προφανώς-δυσάρεστο συναίσθημα, με άμεσες ψυχοσωματικές συνέπειες. Έκκριση αδρεναλίνης, μυς σφιγμένοι και σε εγρήγορση και μια επιτακτική ανάγκη να αποδεσμευτούμε από την κατάσταση που μας τα προκαλεί όλα αυτά, να “κλειδώνει” στο μυαλό.
Ο φόβος όμως, όσο και αν τον έχουμε κατηγορήσει, στην πραγματικότητα είναι φίλος μας και σε αυτόν –μεταξύ άλλων – οφείλουμε την επιβίωση μας ως είδος στον πλανήτη. Σαφώς και οι πρωτόγονοι θα έπρεπε να φοβούνται τις αρκούδες για παράδειγμα, ο φόβος ήταν αυτός που επέτασσε να τις αποφεύγουν, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες να γίνουν… κολατσιό.
Από την άλλη όμως, αν ο φόβος αυτός κάθε αυτός, ως αταβιστικό μας χαρακτηριστικό εξασφάλιζε την επιβίωση μας, η υπερνίκηση του, αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της προόδου και της πνευματικής μας εξέλιξης.
Αν οι πρώτοι θαλασσοπόροι, φοβόντουσαν να ανοιχτούν περά από τον ορίζοντα; Αν οι φιλόσοφοι, μαθηματικοί, φυσικοί και αστρονόμοι φοβόντουσαν την ιερά εξέταση και το εκάστοτε συντηρητικό καθεστώς της εποχής τους; Αν οι αδερφοί Ράιτ, φοβόντουσαν ότι θα γκρεμοτσακιστούν και θα χτυπήσουν με τις πρωτότυπες πτητικές μηχανές που κατασκεύαζαν;
Θα ήταν ο κόσμος μας ο ίδιος; Όχι, σε καμία περίπτωση, απλά θα επιβιώναμε… φοβισμένοι.
Στην περίπτωση της οδήγησης ενός δίκυκλου, το διακύβευμα δεν είναι και τόσο σημαντικό, δεν εξαρτάται η ανθρωπότητα από την απόφαση σας ούτε θα αλλάξετε την παγκόσμια ιστορία. Όχι τίποτα άλλο, ας μην αγχωθείτε περισσότερο με πρόσθετες έννοιες!
''Αλλά, αυτή η προσωπική σας υπέρβαση, είναι σίγουρο ότι θα σας προσφέρει πολλά''.
Φόβος λοιπόν για την οδήγηση, φόβος να κάνει κάποιος το “βήμα” και να ανέβει στους δύο τροχούς. Ας αναλύσουμε λίγο τον φόβο. Ο φόβος είναι ένα –προφανώς-δυσάρεστο συναίσθημα, με άμεσες ψυχοσωματικές συνέπειες. Έκκριση αδρεναλίνης, μυς σφιγμένοι και σε εγρήγορση και μια επιτακτική ανάγκη να αποδεσμευτούμε από την κατάσταση που μας τα προκαλεί όλα αυτά, να “κλειδώνει” στο μυαλό.
Ο φόβος όμως, όσο και αν τον έχουμε κατηγορήσει, στην πραγματικότητα είναι φίλος μας και σε αυτόν –μεταξύ άλλων – οφείλουμε την επιβίωση μας ως είδος στον πλανήτη. Σαφώς και οι πρωτόγονοι θα έπρεπε να φοβούνται τις αρκούδες για παράδειγμα, ο φόβος ήταν αυτός που επέτασσε να τις αποφεύγουν, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες να γίνουν… κολατσιό.
Από την άλλη όμως, αν ο φόβος αυτός κάθε αυτός, ως αταβιστικό μας χαρακτηριστικό εξασφάλιζε την επιβίωση μας, η υπερνίκηση του, αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της προόδου και της πνευματικής μας εξέλιξης.
Αν οι πρώτοι θαλασσοπόροι, φοβόντουσαν να ανοιχτούν περά από τον ορίζοντα; Αν οι φιλόσοφοι, μαθηματικοί, φυσικοί και αστρονόμοι φοβόντουσαν την ιερά εξέταση και το εκάστοτε συντηρητικό καθεστώς της εποχής τους; Αν οι αδερφοί Ράιτ, φοβόντουσαν ότι θα γκρεμοτσακιστούν και θα χτυπήσουν με τις πρωτότυπες πτητικές μηχανές που κατασκεύαζαν;
Θα ήταν ο κόσμος μας ο ίδιος; Όχι, σε καμία περίπτωση, απλά θα επιβιώναμε… φοβισμένοι.
Στην περίπτωση της οδήγησης ενός δίκυκλου, το διακύβευμα δεν είναι και τόσο σημαντικό, δεν εξαρτάται η ανθρωπότητα από την απόφαση σας ούτε θα αλλάξετε την παγκόσμια ιστορία. Όχι τίποτα άλλο, ας μην αγχωθείτε περισσότερο με πρόσθετες έννοιες!
''Αλλά, αυτή η προσωπική σας υπέρβαση, είναι σίγουρο ότι θα σας προσφέρει πολλά''.