ta-sio
new member
- Δημοσιεύσεις
- 347
- Ηλικία
- 44
- Περιοχή
- ΚΕΡΚΥΡΑ
- Μοτοσυκλέτα
-
To NC750X, το γκρί, το καλό, το αντβέντσιουρρρ
Yamaha virago 250
- Όνομα
- TASOS
Προς ΚΟΛΑΣΗ;;;; Ποια κόλαση; Που πάω;;;;;; Γιατί στο διάολο ήρθα από εδώ;;;;;
Σκόρπιες σκέψεις μέσα στο μυαλό μου, η βροχή πέφτει με μανία και εγώ να προσπαθώ να ισορροπήσω με ασφάλτινα λάστιχα πάνω στα νεροφαγώματα….
Όπα Όπα..ας το πάρουμε από την αρχή
1η ΜΕΡΑ
Επιτέλους ένα τριήμερο που θα έφευγα από το νησί χωρίς να με πιέζει τίποτα. Το πλάνο είχε στηθεί εδώ και καιρό και προέβλεπε Ηγουμενίτσα-Κατερίνη την πρώτη μέρα (αλλά όχι από Εγνατία), γυροβολιές στο Πήλιο την δεύτερη και πρωινό γύρο του Ολύμπου, λίγο από Τζουμέρκα, απογευματινό μπανάκι στα Σύβωτα την Τρίτη… Πρόγραμμα 1500 klm περίπου. Όλα καλά και ωραία σχεδιασμένα αλλά ο ‘Μίνωας’ είχε άλλη άποψη. Βροχές καταιγίδες και πτώση της θερμοκρασίας έλεγαν και εγώ δεν ήθελα να πιστέψω τίποτε. Εξάλλου την Πέμπτη τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα επακολουθούσε:
Έτσι λοιπόν ετοιμάστηκε το ‘τριήμερο starter pack’,
η μηχανή περίμενε με υπομονή
Και Παρασκευή, ξύπνημα στις 4:45 ξημερώματα, για να προλάβω τον ‘καρβουνιάρη’ των 5:30. Για όσους είναι από Θεσσαλονίκη, καρβουνιάρη έλεγαν την πρώτη μεταμεσονύχτια αμαξοστοιχία για Αθήνα, την θρυλική 601 (όσοι έκαναν φανταρικό στα νότια θα την γνωρίζουν), η οποία έκανε την διαδρομή σε 6-7ώρες. Έτσι και εγώ πήρα το πρώτο πρωινό πλοίο και έφτασα σε 2 ώρες στην Ηγουμενίτσα.
Η πρώτη ψυχρολουσία ήρθε εν πλω
Και ξαφνικά δεν ένοιωθα και τόσο άνετα.
Ευτυχώς Ηγουμενίτσα απλά ψιχάλιζε, οπότε αδιάβροχα και βουρ για τον παλιό Ηγουμενίτσας-Ιωαννίνων.
Δεν τον είχα ξανακάνει και δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε. Είχε κάποια καλά κομμάτια αλλά σε γενικές γραμμές ίσως ήταν καλύτερα να είχα πάει από Εγνατία.
Το πρόγραμμα έλεγε λίγο από παλιό Ιωαννίνων- Μετσόβου. Η βροχή είχε σταματήσει, ο δρόμος στεγνός και επιτέλους ύστερα από πολλές μέρες…έστριβα (όχι πολύ δεν είμαι και κανά γερό τιμόνι…αλλά έστριβα ρε παιδί μου)
Αφού ξέδωσα μπήκα πριν την Μπαλτουμά για ανατολικό Ζαγόρι
Στενοί δρόμοι αλλά πανέμορφες εικόνες
και φυσικά…γεφύρια
(Καμπέρ Αγά)
(Τσίπιανης)
Πέρασα από Γρεβενίτι και μετάνιωσα που δεν κάθισα για ένα καφέ αλλά είχα το νου μου και στα σύννεφα που φαινόντουσαν από ανατολικά. Ανοιχτοί λογαριασμοί με το Γρεβενίτι και στροφή ανατολικά για λίμνη πηγών Αώου
Χαλασμένα τμήματα στον δρόμο αλλά όταν έφτασα η θέα με αποζημίωσε
Βαρύς ο ουρανός αλλά όχι…ούτε ψιχάλα
Το βόρειο τμήμα της λίμνης δεν έχει καλό δρόμο αλλά ούτως ή άλλως δεν με πολυένοιαζε.
Με το που βγήκα στο κομμάτι Μέτσοβο-Γρεβενά, άρχισαν και οι πρώτες ψιχάλες, αλλά ΤΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Η άσφαλτος λες και ήταν παραγγελία από το εξωτερικό και το τοπίο κλασικό Ηπειρώτικο.
Βρεμένος αλλά το λάστιχο γράπωνε σαν γάτα. Το καταευχαριστήθηκα αλλά ήδη η κούραση είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της. Βρήκα ένα ωραίο ξενώνα και κάθισα για ένα καφεδάκι (και κάτι παραπάνω)
Ο ‘ Μίνωας’ σιγά σιγά έκανε πιο αισθητή την παρουσία του και βγαίνοντας στην Εγνατία προς Κοζάνη μου έδειξε τα δόντια του.
Σκόρπιες σκέψεις μέσα στο μυαλό μου, η βροχή πέφτει με μανία και εγώ να προσπαθώ να ισορροπήσω με ασφάλτινα λάστιχα πάνω στα νεροφαγώματα….
Όπα Όπα..ας το πάρουμε από την αρχή
1η ΜΕΡΑ
Επιτέλους ένα τριήμερο που θα έφευγα από το νησί χωρίς να με πιέζει τίποτα. Το πλάνο είχε στηθεί εδώ και καιρό και προέβλεπε Ηγουμενίτσα-Κατερίνη την πρώτη μέρα (αλλά όχι από Εγνατία), γυροβολιές στο Πήλιο την δεύτερη και πρωινό γύρο του Ολύμπου, λίγο από Τζουμέρκα, απογευματινό μπανάκι στα Σύβωτα την Τρίτη… Πρόγραμμα 1500 klm περίπου. Όλα καλά και ωραία σχεδιασμένα αλλά ο ‘Μίνωας’ είχε άλλη άποψη. Βροχές καταιγίδες και πτώση της θερμοκρασίας έλεγαν και εγώ δεν ήθελα να πιστέψω τίποτε. Εξάλλου την Πέμπτη τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα επακολουθούσε:
Έτσι λοιπόν ετοιμάστηκε το ‘τριήμερο starter pack’,
η μηχανή περίμενε με υπομονή
Και Παρασκευή, ξύπνημα στις 4:45 ξημερώματα, για να προλάβω τον ‘καρβουνιάρη’ των 5:30. Για όσους είναι από Θεσσαλονίκη, καρβουνιάρη έλεγαν την πρώτη μεταμεσονύχτια αμαξοστοιχία για Αθήνα, την θρυλική 601 (όσοι έκαναν φανταρικό στα νότια θα την γνωρίζουν), η οποία έκανε την διαδρομή σε 6-7ώρες. Έτσι και εγώ πήρα το πρώτο πρωινό πλοίο και έφτασα σε 2 ώρες στην Ηγουμενίτσα.
Η πρώτη ψυχρολουσία ήρθε εν πλω
Και ξαφνικά δεν ένοιωθα και τόσο άνετα.
Ευτυχώς Ηγουμενίτσα απλά ψιχάλιζε, οπότε αδιάβροχα και βουρ για τον παλιό Ηγουμενίτσας-Ιωαννίνων.
Δεν τον είχα ξανακάνει και δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε. Είχε κάποια καλά κομμάτια αλλά σε γενικές γραμμές ίσως ήταν καλύτερα να είχα πάει από Εγνατία.
Το πρόγραμμα έλεγε λίγο από παλιό Ιωαννίνων- Μετσόβου. Η βροχή είχε σταματήσει, ο δρόμος στεγνός και επιτέλους ύστερα από πολλές μέρες…έστριβα (όχι πολύ δεν είμαι και κανά γερό τιμόνι…αλλά έστριβα ρε παιδί μου)
Αφού ξέδωσα μπήκα πριν την Μπαλτουμά για ανατολικό Ζαγόρι
Στενοί δρόμοι αλλά πανέμορφες εικόνες
και φυσικά…γεφύρια
(Καμπέρ Αγά)
(Τσίπιανης)
Πέρασα από Γρεβενίτι και μετάνιωσα που δεν κάθισα για ένα καφέ αλλά είχα το νου μου και στα σύννεφα που φαινόντουσαν από ανατολικά. Ανοιχτοί λογαριασμοί με το Γρεβενίτι και στροφή ανατολικά για λίμνη πηγών Αώου
Χαλασμένα τμήματα στον δρόμο αλλά όταν έφτασα η θέα με αποζημίωσε
Βαρύς ο ουρανός αλλά όχι…ούτε ψιχάλα
Το βόρειο τμήμα της λίμνης δεν έχει καλό δρόμο αλλά ούτως ή άλλως δεν με πολυένοιαζε.
Με το που βγήκα στο κομμάτι Μέτσοβο-Γρεβενά, άρχισαν και οι πρώτες ψιχάλες, αλλά ΤΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Η άσφαλτος λες και ήταν παραγγελία από το εξωτερικό και το τοπίο κλασικό Ηπειρώτικο.
Βρεμένος αλλά το λάστιχο γράπωνε σαν γάτα. Το καταευχαριστήθηκα αλλά ήδη η κούραση είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της. Βρήκα ένα ωραίο ξενώνα και κάθισα για ένα καφεδάκι (και κάτι παραπάνω)
Ο ‘ Μίνωας’ σιγά σιγά έκανε πιο αισθητή την παρουσία του και βγαίνοντας στην Εγνατία προς Κοζάνη μου έδειξε τα δόντια του.
