esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.174
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Του Δημήτρη Διατσίδη
και του Ευάγγελου Μακρινού
Το τηλέφωνο του φίλου μου δημοσιογράφου Άκη Τεμπερίδη κτύπησε και στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής κατάφερα να ακούσω την γεμάτη αγωνία φωνή που ρωτούσε: “είσαι καλά;, που είσαι;”, για να πάρει την απάντηση “ναι” και να ησυχάσει. Ήταν ένας άλλος φίλος μας ο φωτογράφος Θάνος Ηλιόπουλος, που ήξερε ότι ο Τέμπερ είχε πάει βόλτα με μοτοσυκλέτες μιας παρέας στο Σούνιο. Ο Θάνος μας εξήγησε ότι έγινε ένα σοβαρό ατύχημα στον παραλιακό δρόμο Βάρκιζας-Σουνίου με μια παρέα με μηχανές, όπως είχε ακούσει από τις ειδήσεις και αμέσως το μυαλό του πήγε στην παρέα των φίλων μας.
Λίγο πριν από αυτό το τηλεφώνημα ο Τέμπερ μας έλεγε, πόσο ωραία ήταν η διαδρομή που είχαν κάνει με φίλους δημοσιογράφους και αρκετά νέα μοντέλα mega-enduro και πόσο καλά είχαν περάσει και στο ταβερνάκι που έφαγαν πριν γυρίσουν ο καθένας σπίτι του!
Ελπίζαμε ότι δεν θα είχε τραγικές συνέπειες το ατύχημα που μας ανέφερε ο “Θανάρας” και συνεχίσαμε τις ασχολίες, μέχρι το βράδυ που βρέθηκα με δύο άλλους φίλους Ντουκατίστι, τον Αντώνη Καλαμάρα και τον Νίκο Σαρδέλλη, με τον Αντώνη να μας μιλάει για την ωραία διαδρομή που είχε κάνει νωρίτερα στην Κορινθία και τη Λίμνη της Βουλιαγμένης στο Λουτράκι!
Εκείνη την ώρα ήρθε το παρακάτω συγκλονιστικό κείμενο από τον Ευάγγελο Μακρινό, που το βάζω αυτούσιο:
“Γράψε φίλε Δημήτρη για την όμορφη ζωή. Γράψε για τον ήλιο και τη θάλασσα. Γράψε για τις παρέες και τις βόλτες. Γράψε για την ιδανική διαδρομή. Γράψε για τον πραγματικό οδηγό, τον πραγματικό αναβάτη. Γράψε για την παραλιακή του Σουνίου. Γράψε για την όμορφη θέα στη θάλασσα, σε μια όμορφη μέρα σαν τη σημερινή. Γράψε για τα κλαμπ των φίλων που οργανώνονται και κανονίσουν εξορμήσεις τις Κυριακές για να κάνουν το κέφι τους. Γράψε για τις άπειρες ώρες ενασχόλησης με τα μηχανοκίνητα. Γράψε για τα λεφτά που χαλάμε όλοι να τα κάνουμε καλύτερα, πιο γρήγορα, πιο σωστά στημένα. Γράψε για τις κουβέντες που κάνουμε, τις ώρες στα φόρα που ανταλλάζουμε απόψεις. Γράψε για τις παρέες αναβατών που σήμερα πήγανε για καφεδάκι στη Σαρωνίδα. Γράψε για τις στολές και τα κράνη. Γράψε για τις μικρές ομάδες μοτοσυκλετών που με περνούσαν με διακόσια στην παραλία και τρόμαζα μόνο από τον ήχο των akrapovic, των Yoshimura. Γράψε για μια παρέα που στην επιστροφή έκανε δικό της το δρόμο. Που έφευγε στην ανηφόρα της Αγίας Μαρίνας και άνοιγε, άνοιγε, άνοιγε δίχως αύριο. Γράψε για τις τρείς μηχανές και τα τρία αυτοκίνητα που έγιναν σμπαράλια. Γράψε για τον αναβάτη που τον έψαχναν έξω από τη μπαριέρα, στα βράχια προς τη θάλασσα. Γράψε για το GSX-R που σερνόμενο κατέληξε στο διάβα μου. Εκεί ακριβώς που θα περνούσα αμέριμνος και θα με σήκωνε στον αέρα αν είχα κάνει αναστροφή λίγο νωρίτερα, και έπαιρνα το δρόμο για το σπίτι. Γράψε για τους διερχόμενους που έγιναν μέρος του ατυχήματος. Γράψε για τις οικογένειες που τα παιδιά τους κοιτούσαν έξω από τα παράθυρα το χάος. Γράψε για την κυρία που σταμάτησε λίγο παρακάτω και κρατούσε το πρόσωπό της ερμητικά κλειστό. Γράψε για τη μία μάνα που δεν θα δει το παιδί της απόψε. Γράψε για τις άλλες δύο που κάθονται τώρα σε ένα νοσοκομείο. Γράψε για τις συζύγους, για τα παιδιά που περιμένουν το μπαμπά να γυρίσει από τον καφέ του. Γράψε πως τη ζωή πρέπει να τη ζούμε. Γράψε πως πρέπει να τη σεβόμαστε, πρωτίστως για τον εαυτό μας. Γράψε πως πρέπει να σεβόμαστε και τους άλλους που χρησιμοποιούν τους ίδιους δρόμους. Γράψε μήπως και ανοίξει κανένα μυαλό μεταφορικά, όχι κυριολεκτικά. Γράψε μπας και αλλάξει και κάτι σε αυτή τη χώρα. Δεν αντέχεται άλλο.”
Ακριβώς δεν πάει άλλο, αυτό με τους θανάτους στο δρόμο! Ανοίξτε το γκάζι όσο θέλετε, ξεδώστε, αλλά όχι στο δρόμο! Ο δρόμος σκοτώνει και δυστυχώς έχουμε πολλά παραδείγματα ακόμη και Πρωταθλητών που χάθηκαν άδοξα στους ελληνικούς δρόμους.
Ελάτε στην πίστα, οδηγείστε στο όριο και μετά βγείτε στους δρόμους πιο σωστοί, πιο ήρεμοι και πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσετε κάθε δύσκολη στιγμή.
Ας τελειώσει επιτέλους αυτή η τρέλα της οδήγησης στο δρόμο χωρίς να υπολογίζουμε τους τρομερούς κινδύνους που κρύβονται σε κάθε στροφή, σε κάθε διασταύρωση, σε κάθε συνάντηση με έναν άσχετο οδηγό αυτοκινήτου ή και έναν σχετικό που μπορεί να φοβηθεί από τον ήχο μιας γρήγορης μοτοσυκλέτας ή από ένα δικό μας οριακό προσπέρασμα.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το κείμενο θα καταφέρει να επηρεάσει έστω κι έναν μοτοσυκλετιστή...
www.motograndprix.gr
και του Ευάγγελου Μακρινού
Το τηλέφωνο του φίλου μου δημοσιογράφου Άκη Τεμπερίδη κτύπησε και στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής κατάφερα να ακούσω την γεμάτη αγωνία φωνή που ρωτούσε: “είσαι καλά;, που είσαι;”, για να πάρει την απάντηση “ναι” και να ησυχάσει. Ήταν ένας άλλος φίλος μας ο φωτογράφος Θάνος Ηλιόπουλος, που ήξερε ότι ο Τέμπερ είχε πάει βόλτα με μοτοσυκλέτες μιας παρέας στο Σούνιο. Ο Θάνος μας εξήγησε ότι έγινε ένα σοβαρό ατύχημα στον παραλιακό δρόμο Βάρκιζας-Σουνίου με μια παρέα με μηχανές, όπως είχε ακούσει από τις ειδήσεις και αμέσως το μυαλό του πήγε στην παρέα των φίλων μας.
Λίγο πριν από αυτό το τηλεφώνημα ο Τέμπερ μας έλεγε, πόσο ωραία ήταν η διαδρομή που είχαν κάνει με φίλους δημοσιογράφους και αρκετά νέα μοντέλα mega-enduro και πόσο καλά είχαν περάσει και στο ταβερνάκι που έφαγαν πριν γυρίσουν ο καθένας σπίτι του!
Ελπίζαμε ότι δεν θα είχε τραγικές συνέπειες το ατύχημα που μας ανέφερε ο “Θανάρας” και συνεχίσαμε τις ασχολίες, μέχρι το βράδυ που βρέθηκα με δύο άλλους φίλους Ντουκατίστι, τον Αντώνη Καλαμάρα και τον Νίκο Σαρδέλλη, με τον Αντώνη να μας μιλάει για την ωραία διαδρομή που είχε κάνει νωρίτερα στην Κορινθία και τη Λίμνη της Βουλιαγμένης στο Λουτράκι!
Εκείνη την ώρα ήρθε το παρακάτω συγκλονιστικό κείμενο από τον Ευάγγελο Μακρινό, που το βάζω αυτούσιο:
“Γράψε φίλε Δημήτρη για την όμορφη ζωή. Γράψε για τον ήλιο και τη θάλασσα. Γράψε για τις παρέες και τις βόλτες. Γράψε για την ιδανική διαδρομή. Γράψε για τον πραγματικό οδηγό, τον πραγματικό αναβάτη. Γράψε για την παραλιακή του Σουνίου. Γράψε για την όμορφη θέα στη θάλασσα, σε μια όμορφη μέρα σαν τη σημερινή. Γράψε για τα κλαμπ των φίλων που οργανώνονται και κανονίσουν εξορμήσεις τις Κυριακές για να κάνουν το κέφι τους. Γράψε για τις άπειρες ώρες ενασχόλησης με τα μηχανοκίνητα. Γράψε για τα λεφτά που χαλάμε όλοι να τα κάνουμε καλύτερα, πιο γρήγορα, πιο σωστά στημένα. Γράψε για τις κουβέντες που κάνουμε, τις ώρες στα φόρα που ανταλλάζουμε απόψεις. Γράψε για τις παρέες αναβατών που σήμερα πήγανε για καφεδάκι στη Σαρωνίδα. Γράψε για τις στολές και τα κράνη. Γράψε για τις μικρές ομάδες μοτοσυκλετών που με περνούσαν με διακόσια στην παραλία και τρόμαζα μόνο από τον ήχο των akrapovic, των Yoshimura. Γράψε για μια παρέα που στην επιστροφή έκανε δικό της το δρόμο. Που έφευγε στην ανηφόρα της Αγίας Μαρίνας και άνοιγε, άνοιγε, άνοιγε δίχως αύριο. Γράψε για τις τρείς μηχανές και τα τρία αυτοκίνητα που έγιναν σμπαράλια. Γράψε για τον αναβάτη που τον έψαχναν έξω από τη μπαριέρα, στα βράχια προς τη θάλασσα. Γράψε για το GSX-R που σερνόμενο κατέληξε στο διάβα μου. Εκεί ακριβώς που θα περνούσα αμέριμνος και θα με σήκωνε στον αέρα αν είχα κάνει αναστροφή λίγο νωρίτερα, και έπαιρνα το δρόμο για το σπίτι. Γράψε για τους διερχόμενους που έγιναν μέρος του ατυχήματος. Γράψε για τις οικογένειες που τα παιδιά τους κοιτούσαν έξω από τα παράθυρα το χάος. Γράψε για την κυρία που σταμάτησε λίγο παρακάτω και κρατούσε το πρόσωπό της ερμητικά κλειστό. Γράψε για τη μία μάνα που δεν θα δει το παιδί της απόψε. Γράψε για τις άλλες δύο που κάθονται τώρα σε ένα νοσοκομείο. Γράψε για τις συζύγους, για τα παιδιά που περιμένουν το μπαμπά να γυρίσει από τον καφέ του. Γράψε πως τη ζωή πρέπει να τη ζούμε. Γράψε πως πρέπει να τη σεβόμαστε, πρωτίστως για τον εαυτό μας. Γράψε πως πρέπει να σεβόμαστε και τους άλλους που χρησιμοποιούν τους ίδιους δρόμους. Γράψε μήπως και ανοίξει κανένα μυαλό μεταφορικά, όχι κυριολεκτικά. Γράψε μπας και αλλάξει και κάτι σε αυτή τη χώρα. Δεν αντέχεται άλλο.”
Ακριβώς δεν πάει άλλο, αυτό με τους θανάτους στο δρόμο! Ανοίξτε το γκάζι όσο θέλετε, ξεδώστε, αλλά όχι στο δρόμο! Ο δρόμος σκοτώνει και δυστυχώς έχουμε πολλά παραδείγματα ακόμη και Πρωταθλητών που χάθηκαν άδοξα στους ελληνικούς δρόμους.
Ελάτε στην πίστα, οδηγείστε στο όριο και μετά βγείτε στους δρόμους πιο σωστοί, πιο ήρεμοι και πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσετε κάθε δύσκολη στιγμή.
Ας τελειώσει επιτέλους αυτή η τρέλα της οδήγησης στο δρόμο χωρίς να υπολογίζουμε τους τρομερούς κινδύνους που κρύβονται σε κάθε στροφή, σε κάθε διασταύρωση, σε κάθε συνάντηση με έναν άσχετο οδηγό αυτοκινήτου ή και έναν σχετικό που μπορεί να φοβηθεί από τον ήχο μιας γρήγορης μοτοσυκλέτας ή από ένα δικό μας οριακό προσπέρασμα.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το κείμενο θα καταφέρει να επηρεάσει έστω κι έναν μοτοσυκλετιστή...
www.motograndprix.gr
