Μακρινά ταξίδια με... παπάκια & μοτοποδήλατα!!

[maik900]

Από την Κορέα στην Ελλάδα μέσω Ρωσίας με δίδυμα Honda Super Cub [VIDEO]​

Δύο αδέρφια που ξεκίνησαν να οδηγούν χωρίς προορισμό

Στους δρόμους κάτω από την Ακρόπολη δεν είναι δύσκολο να πετύχεις τουρίστες και σχεδόν αδύνατο να πετύχεις ταξιδευτές που έχουν έρθει ως εδώ οδηγώντας και μάλιστα με παπιά! Τις προηγούμενες ημέρες αναγνώστες και φίλοι από την ιδιαίτερη πατρίδα του Βορρά, την Θεσσαλονίκη, μας ενημέρωναν για δύο φορτωμένα παπιά με αποσκευές, έξτρα ελαστικά και αρκετές πατέντες, που κυκλοφορούσαν στους δρόμους ξεχωρίζοντας με τις με κορεάτικες πινακίδες τους.



Επικοινωνήσαμε μαζί τους και το ραντεβού δόθηκε την πρώτη ημέρα που βρέθηκαν στην Αθήνα, ξεκινώντας με τις απαραίτητες εξηγήσεις κάτω ακριβώς από την Ακρόπολη: Αυτά τα δίκυκλα τα λέμε εδώ παπιά, τα αγαπάμε πολύ και σε αντίστοιχο υψηλό ποσοστό χρήσης δεν πρόκειται να τα δουν σε άλλο σημείο της Ευρώπης. Ο όρος «παπί» χαροποίησε ιδιαίτερα τα δύο αδέρφια, τον Κχάν και τον Μιν που άφησαν την οικογενειακή εστία και την αδερφή τους πίσω στη Σεούλ, ξεκινώντας ένα μακρύ ταξίδι χωρίς κανένα συγκεκριμένο προορισμό ή σαφές πλάνο. Αν έφταναν στην περιοχή Σέγκεν που δεν διενεργεί ιδιαίτερους ελέγχους στα σύνορα των χωρών, το ταξίδι τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο θα γινόταν ακόμη πιο απρόσκοπτο, έχοντας ξεκινήσει την περιπέτεια από το πλέον δύσκολο κομμάτι: Έπρεπε να μπουν σε καράβι και να φτάσουν στο Βλαδιβοστόκ.







Πλέον, όπως μαθαίνετε και από τα διάφορα ταξιδιωτικά που έχουμε φιλοξενήσει στο ΜΟΤΟ, η διαδρομή για να φτάσει κανείς μέχρι το Βλαδιβοστόκ ή στην προκειμένη περίπτωση να φύγει από εκεί οδικώς, δεν είναι στρωμένη με κόκκαλα και αποτελεί μία πιο ανθρώπινη διάσχιση της Ρωσικής Άπω Ανατολής και της Σιβηρίας. Σχετικό βέβαια κι αυτό για τα δύο αδέρφια που ταξιδεύουν με συντηρητικό προϋπολογισμό κατασκηνώνοντας σε κάθε ευκαιρία. Όπως είπαν χαρακτηριστικά η αρχή του ταξιδιού τους ήταν η μεγαλύτερή τους περιπέτεια, φτάνοντας στο σημείο να μην ξέρουν αν θα ξημερώσουν από το κρύο που συνάντησαν, μέχρι να διασχίσουν το Καζακστάν και την Γεωργία και να μπουν στην Τουρκία. Από εκεί πέρασαν στην Βουλγαρία και μπαίνοντας στην Ελλάδα επισκέφτηκαν κατευθείαν τα βουνά μας πριν φτάσουν στην Θεσσαλονίκη και τους εντοπίσουν και οι αναγνώστες μας.







Αποφεύγουν τους κεντρικούς δρόμους, για αυτό και ανακάλυψαν ήδη το φιλόξενο και καταπράσινο Πάικο, το ελληνικό βουνό με το πολύ νερό και πλέον είναι στην Αθήνα κάνοντας σχέδια για την Κρήτη.





Συνεχιζεται.......

 

[maik900]

Ψυκτικοί κλιματιστικών στο επάγγελμα τα δίδυμα αδέρφια μοιράζονται εκτός από αυτό, και το πάθος τους για τις μοτοσυκλέτες χωρίς όμως να έχουν την ίδια εμπειρία οδήγησης, ενώ διαφέρουν και οι ικανότητές τους στις πατέντες. Στα 28 τους χρόνια, ο ένας μετρά μία πενταετία οδήγησης με ενδιαφέρουσες όμως ιδέες για το πώς να κάνει το παπί λίγο πιο άνετο στις μεγάλες αποστάσεις, προσθέτοντας έτσι έξτρα μαρσπιέ σε στάση cruiser.

Ο έτερος με μεγαλύτερη εμπειρία στις μοτοσυκλέτες, άκουσε τον αδερφό του για το γεγονός πως όσο πιο απλό το μοντέλο, τόσο πιο εύκολα θα μπορούσε να το επισκευάσει όπως και να το οδηγήσει, και χωρίς δεύτερη σκέψη πούλησε την μοτοσυκλέτα του για να πάρει ένα Honda Super Cub.









Το μόνο για το οποίο φρόντισαν, ήταν να έχουν τα ίδια ακριβώς παπιά ώστε οι επισκευές να γίνονται πιο εύκολα και γρήγορα και εργαλεία και ανταλλακτικά να είναι κοινά. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κανένα απολύτως πλάνο ή σχέδιο, όπως επίσης δεν υπάρχει και προορισμός. Θα περάσουν άλλους τέσσερις μήνες ταξιδεύοντας και σε αυτό το διάστημα δεν ξέρουν πόσες χώρες θα δουν ή πόσες. Το ταξίδι έως εδώ είχε σαφώς πιο λίγες επιλογές με την διαδρομή από Βλαδιβοστόκ να είναι η πιο συνετή και η πιο απλή να πλοηγηθείς όπως και να επιλύσεις γραφειοκρατικά. Από εδώ και πέρα όμως ευνοείται ο αυτοσχεδιασμός με την Κρήτη να είναι ο άμεσος στόχος.

Μέχρι στιγμής η Ελλάδα τους έχει συγκινήσει με την εγκαρδιότητα του κόσμου που έχουν εισπράξει και με τα τοπία της ενώ δεν βρίσκουν καθόλου χαοτική την κατάσταση στους δρόμους. Συμφωνήσαμε πως είμαστε καλύτερα από την Μαλαισία ή τις Φιλιππίνες που βρήκαμε μία κοινή εικόνα για το τι είναι μέγιστο χάος στους δρόμους και δεν είδαν εδώ σε εμάς κάποιο πρόσθετο βαθμό δυσκολίας με βάση την κατάσταση στους δρόμους της Σεούλ.

Τα παπιά δεν ήταν καινούρια όταν ξεκίνησαν το ταξίδι τους με το παλαιότερο να έχει φτάσει τις 60.000 χιλιόμετρα ενώ το νεότερα αγορασμένο τις 20.000 χιλιόμετρα με την διαφορά πως τα σχεδόν 15.000 από αυτά έγιναν τους προηγούμενους μήνες συγκεντρωτικά, πατώντας πολύ χώμα και αρκετό χιόνι. Το πρώτο δεν τους πειράζει και ήταν και στόχος, το δεύτερο θα ήθελαν να το είχαν αποφύγει αλλά δεν γινόταν παρόλο που προσπαθούσαν να βρίσκονται όσο γίνεται και πιο νότια. Πάντα έχοντας ως δεδομένο πως πήραν την βόρεια διαδρομή.









Κανένα απολύτως μηχανικό πρόβλημα έως τώρα, όπως επίσης και κανένα απολύτως ευτράπελο και φυσικά τους ευχόμαστε όλοι να είναι το ταξίδι τους γεμάτο μόνο με όμορφες περιπέτειες χωρίς αναποδιές. Είχαν μία απορία για το αν μπορούν να κατασκηνώσουν στην Ελλάδα καθώς όσα είχαν διαβάσει στο internet τους είχαν μπερδέψει. Τους δώσαμε τις κατάλληλες οδηγίες λοιπόν, όπως και διαδρομές, ζήτησαν επίσης να μάθουν τι είναι ο Σκύλος Μαύρος και χάρηκαν όταν κατάλαβαν πως τους περιγράφει ακριβώς.

Αυτή την στιγμή δεν έχουν αποφασίσει αν επόμενη χώρα θα είναι η Ιταλία ή αν θα πάνε στην Κροατία περνώντας από τα βόρεια σύνορά μας. Σε κάθε περίπτωση τα δίδυμα Honda Super Cub δεν έχουν φτάσει ούτε και στην μέση του μεγάλου αυτού ταξιδιού.

Πηγη www.motomag.gr

 

[Kuklinski]

ταξίδι για



υπομονετικους. . .

Μπράβο στα παιδιά πάντως......

REH....do you copy?

 

[hobbyist]

Πω απίστευτοι. ελπίζω τουλάχιστον να είναι 90αρια να μπορούν να ταξιδεύουν με 80-90 χαω τουλαχιστον

Στάλθηκε από το A90 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[giamar]

Πω απίστευτοι. ελπίζω τουλάχιστον να είναι 90αρια να μπορούν να ταξιδεύουν με 80-90 χαω τουλαχιστον

Στάλθηκε από το A90 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Τα καινούρια 125 πρέπει να ναι.

 

[takisninja]

Το 1985 με 70ρι ανέβηκα Πευκι ....με σκηνή και συμπρακαλα ειχα ένα αίσθημα εκεί.......500χιλ με την επιστροφή....όρεξη να υπαρχει....

 

[karad-geo]

Ψυκτικοί κλιματιστικών στο επάγγελμα τα δίδυμα αδέρφια μοιράζονται εκτός από αυτό, και το πάθος τους για τις μοτοσυκλέτες χωρίς όμως να έχουν την ίδια εμπειρία οδήγησης, ενώ διαφέρουν και οι ικανότητές τους στις πατέντες. Στα 28 τους χρόνια, ο ένας μετρά μία πενταετία οδήγησης με ενδιαφέρουσες όμως ιδέες για το πώς να κάνει το παπί λίγο πιο άνετο στις μεγάλες αποστάσεις, προσθέτοντας έτσι έξτρα μαρσπιέ σε στάση cruiser.

Ο έτερος με μεγαλύτερη εμπειρία στις μοτοσυκλέτες, άκουσε τον αδερφό του για το γεγονός πως όσο πιο απλό το μοντέλο, τόσο πιο εύκολα θα μπορούσε να το επισκευάσει όπως και να το οδηγήσει, και χωρίς δεύτερη σκέψη πούλησε την μοτοσυκλέτα του για να πάρει ένα Honda Super Cub.






Το μόνο για το οποίο φρόντισαν, ήταν να έχουν τα ίδια ακριβώς παπιά ώστε οι επισκευές να γίνονται πιο εύκολα και γρήγορα και εργαλεία και ανταλλακτικά να είναι κοινά. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κανένα απολύτως πλάνο ή σχέδιο, όπως επίσης δεν υπάρχει και προορισμός. Θα περάσουν άλλους τέσσερις μήνες ταξιδεύοντας και σε αυτό το διάστημα δεν ξέρουν πόσες χώρες θα δουν ή πόσες. Το ταξίδι έως εδώ είχε σαφώς πιο λίγες επιλογές με την διαδρομή από Βλαδιβοστόκ να είναι η πιο συνετή και η πιο απλή να πλοηγηθείς όπως και να επιλύσεις γραφειοκρατικά. Από εδώ και πέρα όμως ευνοείται ο αυτοσχεδιασμός με την Κρήτη να είναι ο άμεσος στόχος.

Μέχρι στιγμής η Ελλάδα τους έχει συγκινήσει με την εγκαρδιότητα του κόσμου που έχουν εισπράξει και με τα τοπία της ενώ δεν βρίσκουν καθόλου χαοτική την κατάσταση στους δρόμους. Συμφωνήσαμε πως είμαστε καλύτερα από την Μαλαισία ή τις Φιλιππίνες που βρήκαμε μία κοινή εικόνα για το τι είναι μέγιστο χάος στους δρόμους και δεν είδαν εδώ σε εμάς κάποιο πρόσθετο βαθμό δυσκολίας με βάση την κατάσταση στους δρόμους της Σεούλ.

Τα παπιά δεν ήταν καινούρια όταν ξεκίνησαν το ταξίδι τους με το παλαιότερο να έχει φτάσει τις 60.000 χιλιόμετρα ενώ το νεότερα αγορασμένο τις 20.000 χιλιόμετρα με την διαφορά πως τα σχεδόν 15.000 από αυτά έγιναν τους προηγούμενους μήνες συγκεντρωτικά, πατώντας πολύ χώμα και αρκετό χιόνι. Το πρώτο δεν τους πειράζει και ήταν και στόχος, το δεύτερο θα ήθελαν να το είχαν αποφύγει αλλά δεν γινόταν παρόλο που προσπαθούσαν να βρίσκονται όσο γίνεται και πιο νότια. Πάντα έχοντας ως δεδομένο πως πήραν την βόρεια διαδρομή.






Κανένα απολύτως μηχανικό πρόβλημα έως τώρα, όπως επίσης και κανένα απολύτως ευτράπελο και φυσικά τους ευχόμαστε όλοι να είναι το ταξίδι τους γεμάτο μόνο με όμορφες περιπέτειες χωρίς αναποδιές. Είχαν μία απορία για το αν μπορούν να κατασκηνώσουν στην Ελλάδα καθώς όσα είχαν διαβάσει στο internet τους είχαν μπερδέψει. Τους δώσαμε τις κατάλληλες οδηγίες λοιπόν, όπως και διαδρομές, ζήτησαν επίσης να μάθουν τι είναι ο Σκύλος Μαύρος και χάρηκαν όταν κατάλαβαν πως τους περιγράφει ακριβώς.

Αυτή την στιγμή δεν έχουν αποφασίσει αν επόμενη χώρα θα είναι η Ιταλία ή αν θα πάνε στην Κροατία περνώντας από τα βόρεια σύνορά μας. Σε κάθε περίπτωση τα δίδυμα Honda Super Cub δεν έχουν φτάσει ούτε και στην μέση του μεγάλου αυτού ταξιδιού.

Πηγη www.motomag.gr

Υπέροχοι!!!!

 

[apache]

Μάγκες, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω

 

[takisninja]

Μάγκες, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω

Μάνο για κανένα νησάκι και αν...

 

[apache]

Μάνο για κανένα νησάκι και αν...

Ε ναι ρε Τάκη.

 

[maik900]

Μάγκες, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω

Πες οτι στραβογερασες ωρε χαμενε και ασε οτι ειναι για τα νησακια

 

[giamar]

TikTok - Make Your Day

Άλλος ένας που γυρίζει τας ευρωπας με παπί .
Έχει παίξει πολύ πατέντα ,τα 600χιλιομετρα τα έχει για πρωινό καθημερινά

 

[jliordos]

Πλέον πιο πολύ μου προκαλεί ενδιαφέρον να διαβάζω τέτοια ταξιδιωτικά παρά εκείνα με τα θωρηκτά που φορτώνουμε και γυρίζουμε τον κόσμο λες και είμαστε στα αυτοκίνητα.

Επίσης οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) από εμάς έτσι ξεκινήσαμε να κάνουμε ταξιδάκια από μικροί.

Απλά τώρα θελουμε άνεση και το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό.

Μπράβο τους πάντως!!

 

[scrabler]

Νομίζω εδώ είναι το σωστό μέρος να γράψουμε για το κανάλι του C90Adventures.

Επικό ταξίδι Αλάσκα-Αργεντινή σε 18 επεισόδια μ ενα ταπεινο C90 το οποίο τραβάει τα πάνδεινα!
Αυτό το καιρό έχει πάρει ένα κινέζικο μινι-τζιπ, απο αυτά τα παιχνιδια που παίρνουν οι Αμερικάνοι για τα παιδιά τους, και διασχίζει ερήμους και βουνά. Φυσικά μόνος χωρίς βοήθεια. Ο τύπος είναι απόλαυση!

Περισσότερα θα βρείτε στο youtube:

https://www.youtube.com/@c90adventures/playlists

Εδώ με το έρμο το παπί του (το οποίο τράβηξε τα πάνδεινα!)

 

[scrabler]

Η Χλόη αποφάσισε να ξεκινήσει μ ενα C90 το δικο της επικό ταξίδι από την Αγγλία στο Τατζικισταν.
Αυτη τη στιγμή είναι στη Γαλλία.

Ο σύνδεσμός της στο youtube:

https://www.youtube.com/@chloejones2958/videos

 

[makri_john]

Ωραίοι

 

[maik900]

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι!​

Ένα ταξίδι 25 ημερών και σχεδόν 6.000 χιλιομέτρων αφιερωμένο στον παππού του, Mimmo Faraci

Ιστορίες από ταξίδια με μοτοσυκλέτα διαβάζουμε ή ακούμε όλη την ώρα ωστόσο κάποιες από αυτές μας αγγίζουν λίγο περισσότερο λόγω των ιδιαιτεροτήτων που μπορεί να έχουν. Μία από αυτές είναι και η συγκεκριμένη, που πραγματοποίησε ο Ιταλός Domenico Faraci με ένα ιστορικό δίχρονο μοτοποδήλατο 50 κυβικών Piaggio Si, από τη Σικελία προς το Βόρειο Ακρωτήρι, ώστε να τιμήσει τον παππού του ο οποίος του είχε χαρίσει το Si!
Η ιστορία του 42χρονου Domenico Faraci ενός υπαλλήλου του Υπουργείου Εσωτερικών του Παλέρμο ξεκινά μέσω ενός μακρινού δώρου που είχε δεχθεί από τον παππού του Mimmo, όταν ο πρώτος ήταν ακόμα παιδί.

Τα χρόνια πέρασαν και ο Domenico ξεκίνησε να ταξιδεύει με μεγάλες μοτοσυκλέτες σε όλη την Ευρώπη ενώ έλαβε μέρος σε αρκετά ράλι όπως αυτό του Elefantentreffen. Το όνειρο όμως του Domenico ήταν άλλο, να ταξιδέψει στο Βόρειο Ακρωτήρι με το μοτοποδήλατο που του είχε δωρίσει ο παππούς του. H ιδέα αυτή τριβέλιζε για πολύ καιρό το μυαλό του ωστόσο είχε φτάσει η στιγμή η οποία έπρεπε το σχέδιο να πάρει σάρκα και οστά.

Ο Domenico ξεκίνησε την αποκατάσταση του παλιού Piaggio Si ώστε να το μεταμορφώσει σε ένα όχημα το οποίο θα καταφέρει να φτάσει στο Βόρειο Ακρωτήρι. Αρχικά ο Domenico κατασκεύασε εμπρός και πίσω σχάρες αποσκευών για τα πράγματα του, ενώ κατάφερε με μαεστρία να χωρέσει μπιτόνια βενζίνης τα οποία θα του ήταν απαραίτητα για τον ανεφοδιασμό. Τροποποιήσεις έγιναν και στο εμπρός μέρος του μοτοποδηλάτου, με το Piaggio Si να δέχεται μια μικρή ζελατίνα για προστασία από τον αέρα ενώ τοποθετήθηκαν βάσεις στήριξης για το κινητό τηλέφωνο αλλά και για το GPS.

Έχοντας ολοκληρώσει την αποκατάσταση και το... customizing του Piaggio Si, o Domenico ξεκίνησε στις 10 Μαΐου το ταξίδι προς το Βόρειο Ακρωτήρι. Ο Ιταλός μοτοσυκλετιστής χρειάστηκε να περάσει από την Αυστρία, Γερμανία, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία για να καταλήξει στην Νορβηγία με τα συνολικά χιλιόμετρα να αγγίζουν τα 6.000! Το Piaggio Si με πλήρες φορτίο ζύγιζε -μαζί με τον αναβάτη- 180 κιλά, ενώ σύμφωνα με τον Domenico το μοτοποδήλατο κατανάλωσε 140 λίτρα βενζίνης και 11 λίτρα λαδιού.

Και ενώ ο Domenico είχε κάνει το όνειρο του πραγματικότητα καθώς είχε μεταβεί με το ταπεινό Piaggio Si στο Nordkapp, το να γυρίσει πίσω στην Ιταλία φάνταζε εύκολο σενάριο. Σύμφωνα με τον ίδιο είχε κανονίσει με κάποιον μεταφορέα να μεταφερθεί το μοτοποδήλατο πίσω στο Παλέρμο και ο ίδιος να πάρει αεροπλάνο για επιστροφή ωστόσο τα πράγματα θα γινόντουσαν διαφορετικά.

Πέντε μέρες πριν φτάσει στο Βόρειο Ακρωτήρι ο μεταφορέας τον ενημέρωσε πως λόγω των απρόβλεπτων καιρικών συνθηκών τα ναύλα θα αυξανόταν από 700 στα 2.200 ευρώ, με τον προϋπολογισμό του Domenico πρακτικά να εκτροχιάζεται. Η λύση βρέθηκε τελικά από την Ιταλία και συγκεκριμένα από τον αδερφό του, ο οποίος νοίκιασε ένα φορτηγάκι από το Παλέρμο και στη συνέχεια πήγε να τον βρει στη Νορβηγία ώστε να γυρίσουν και οι τρεις -με το Piaggio Si- μαζί στο Παλέρμο οδικώς.

Η ιστορία του Domenico με συνοδοιπόρο το Piaggio Si έγινε γνωστή στην Ιταλία και ως εκ τούτου ο Ιταλός μοτοσυκλετιστής δέχθηκε διάφορα αιτήματα για συνεντεύξεις. Σας παραθέτουμε μερικές από τις ερωτοαπαντήσεις μιας εξ αυτών.

Ποια ήταν η υποδοχή του κόσμου όταν ήσουν στην Ιταλία;
"Η υποδοχή που έτυχα στο μουσείο Piaggio είναι μια από τις καλύτερες αναμνήσεις όλου του ταξιδιού, επειδή η Pontedera είναι το μέρος το οποίο κατασκευάστηκε το Si. Το να ξεκινήσω το ταξίδι προς τον μακρινό βορρά της Ευρώπης, ήταν πραγματικά συναρπαστικό".

Τραβούσατε την προσοχή στους άλλους χρήστες του δρόμου καβάλα στο Si;
"Έμεινα έκπληκτος από τον τεράστιο βαθμό ενδιαφέροντος που προκάλεσα, και πρέπει να πω ότι το μοτοποδήλατο έγινε δεκτό με έκπληξη και θαυμασμό -ανάμεικτο με δυσπιστία. Οι φίλοι και οι γνωστοί μου δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν με είδαν να οδηγώ το μοτοποδήλατο. Μόνο όταν έφτασε τελικά η μέρα της αναχώρησης κατάλαβαν ότι μιλούσα σοβαρά. Βλέποντάς με να φορτώνω το Piaggio Si σαν μουλάρι στο γκαράζ, δίπλα-δίπλα με την BMW GS μου η οποία έχει πάνω από 300.000 χιλιόμετρα στο κοντέρ είπαν: "Domenico, είσαι τρελός - έχεις ακόμα χρόνο, φόρτωσε τα πάντα στη GS αντ' αυτού!

Μετά από αυτό ήμουν πιο αποφασισμένος, έτσι φόρτωσα το Piaggio Si και ξεκίνησα από το σπίτι μου, και σίγουρα δεν πέρασα απαρατήρητος, τόσο λόγω του πόσο βαριά φορτωμένο ήταν το Si όσο και επειδή είχα κάνει τόσες πολλές τροποποιήσεις που δεν μπορούσες πλέον να προσδιορίσεις εύκολα το μοντέλο. Φτάνοντας στο λιμάνι, όλοι με κοίταζαν με περιέργεια, το προσωπικό του πλοίου, το οποίο έχει συνηθίσει να φορτώνει μεγάλες μοτοσυκλέτες με κοιτούσε σαν να ήμουν εξωγήινος. Υπήρχαν τόσοι πολλοί μοτοσυκλετιστές και απορροφηθήκαμε τόσο πολύ με το να βγάζουμε φωτογραφίες και να συζητάμε τεχνικές και υλικοτεχνικές πτυχές που παραλίγο να χάσουμε όλοι το πλοίο.

Αλλά ένα πράγμα που σίγουρα παρατήρησα, καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ήταν τα λίγα δευτερόλεπτα σιωπής που ακολουθούσαν τη μοιραία ερώτηση: "που πάτε;". Και εγώ απαντούσα: "στο Βόρειο Ακρωτήρι!" Μέχρι τότε, είχα αρχίσει να απολαμβάνω να βλέπω τα πρόσωπα των ανθρώπων με τους οποίους μιλούσα όταν έφτανε αυτή η σιωπή που συνδύαζε σεβασμό, θαυμασμό, δυσπιστία αλλά και μια υποψία πως ήμουν τρελός! Εγώ, εν τω μεταξύ, δεχόμουν ενθάρρυνση και υποστήριξη ανά πάσα στιγμή, όταν σταματούσα για ένα γρήγορο σάντουιτς, για να βάλω βενζίνη- ακόμη και κατά τη διάρκεια των διαφόρων βλαβών που συνέβαιναν όταν βρισκόμουν στο δρόμο. Όλοι, από την αστυνομία μέχρι τους οδηγούς αυτοκινήτων, τροχόσπιτων και φυσικά τους μοτοσυκλετιστές, σταματούσαν για να μου δώσουν ένα χέρι βοηθείας ή ακόμη και για να μου κρατήσουν συντροφιά όσο ολοκλήρωνα τις επισκευές”.

Συνεχιζεται......

 

[maik900]

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι!

Ποιοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες και καταστάσεις σας έχουν μείνει περισσότερο;
"Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις... από την αστυνομία σε όλες τις χώρες που διέσχισα, όπου με σταματούσαν απλώς από περιέργεια για να δουν πού πηγαίνω, μέχρι το ζευγάρι σε ένα τροχόσπιτο που σταμάτησε ξαφνικά εκατό μέτρα μπροστά μου, καθώς έσπρωχνα το Piaggio Si μετά από ένα από τα πολλά κλαταρίσματα ελαστικών που είχα, αναζητώντας κατάλληλο χώρο για να το αντικαταστήσω.

Μια άλλη από τις πιο αξιομνημόνευτες εμπειρίες μου ήταν στα σουηδικά σύνορα, ένα αμερικανικό φορτηγό που μετέφερε αποσκευές και καθοδηγούσε μια ομάδα αναβατών Harley-Davidson σταμάτησε και ο οδηγός μου είπε ότι λίγα χιλιόμετρα από εκεί, θα υπήρχαν κλίσεις που θα ξεπερνούσαν κατά πολύ το 13% και ότι έτσι φορτωμένος όπως ήμουν, δεν θα μπορούσα να τις ανέβω. Ως εκ τούτου, με προσκάλεσαν να πάω με το αυτοκίνητο.

Έτσι φόρτωσα το μοτοποδήλατο στο φορτηγάκι, όπου κάλυψα τα 30 χιλιόμετρα που θα αμαύρωναν την επιτυχία του ταξιδιού, πιθανότατα σπάζοντας τον κινητήρα λόγω της καταπόνησης που θα υφίστατο κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης ανηφόρας. Μια άλλη αξέχαστη ανάμνηση, κατά τη διάρκεια των 200 χιλιομέτρων πριν από την άφιξή μου στο Nordkapp, ήταν όταν άρχισε να χιονίζει, εκεί σταμάτησα σε ένα είδος ταβέρνας για να προστατευτώ από το κρύο, και κάποιος είδε το ταπεινό μου μοτοποδήλατο και με κάλεσε στο σπίτι του”.

Και ποιες ήταν οι κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
"Οι κύριες προκλήσεις συνδέονταν με το βάρος που κουβαλούσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τις λεπτές ρόδες, τον αέρα και το βάρος που κουβαλούσα. Κάθε φορτηγό ή ακόμα και αυτοκίνητο που περνούσε γρήγορα προκαλούσε μετατόπιση του αέρα και δεν έπρεπε να χάσω τη συγκέντρωσή μου έστω και για μια στιγμή. Έπρεπε να εστιάσω στο να κρατώ γερά το τιμόνι και να εξασφαλίζω την ισορροπία μου στις χαμηλές ταχύτητες ταξιδιού. Στη συνέχεια, οι αναβάσεις ήταν ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, και πάλι λόγω του βάρους, θυμηθείτε ότι το μοτοποδήλατο ήταν μια μοτοσυκλέτα 50 κυβικών και το βάρος σε κατάσταση λειτουργίας ήταν περίπου 180 κιλά, συμπεριλαμβανομένου του αναβάτη”.

Επιστρέφοντας στο σπίτι μετά από αυτή την περιπέτεια, τι παραμένει στις "εσωτερικές σας αποσκευές";
"Ένα μεγάλο αίσθημα ικανοποίησης, καθώς ήταν κάτι που δεν είχα βιώσει στα πολλά ταξίδια που είχα κάνει στο παρελθόν. Το Piaggio Si παρείχε μια σύνδεση με διαφορετικούς πολιτισμούς, γλώσσες και έθιμα. Oδηγώντας το μοτοποδήλατο, ένιωθα υπερήφανος που είμαι Ιταλός, και το να με αποκαλούν "ο τρελός Ιταλός" έγινε κομπλιμέντο, επειδή στο βλέμμα των διαφόρων ανθρώπων που συνάντησα, έβλεπα μόνο θαυμασμό, απλά δεν είχαν άλλα λόγια επαίνου.

Είμαι πολύ ευχαριστημένος που τα κατάφερα, γιατί η πρόκληση ήταν επίπονη και επίσης κουραστική, οδηγώντας πολλές ώρες την ημέρα. Ήταν υπέροχο να πραγματοποιείς ένα ταξίδι με ένα μικρό Piaggio Si ενώ οι υπόλοιποι μοτοσυκλετιστές θέλουν να το κάνουν με μεγάλες Sport-Touring μοτοσυκλέτες. Ναι, είμαι ικανοποιημένος! Δεν είναι τυχαίο ότι ονόμασα το ταξίδι SI può fare, ή It can be done!".

Τι φαντάζεστε ότι θα σας έλεγε ο παππούς σας ο Μίμο στο τέλος αυτού του δύσκολου ταξιδιού;
"Ο παππούς Mimmo θα ήταν περήφανος για μένα, δεν ήταν τυχαίο ότι μου έδωσε το μοτοποδήλατό του ως δώρο για να μάθω να οδηγώ όταν ήμουν 12 ετών, κατανοώντας το πάθος μου για τα δίκυκλα. Ωστόσο δεν θα μπορούσε να φανταστεί πού θα το πήγαινα, και τη φροντίδα που θα του έδινα μετά το θάνατό του, αλλά, γνωρίζοντάς τον, ακόμη και αυτός θα μου έλεγε ότι ήμουν πολύ 'ΤΡΕΛΟΣ' και μέσα μου είμαι σίγουρος ότι ήταν και θα είναι πάντα ένας μεγάλος υποστηρικτής μου".

Διαβάζοντας την ιστορία του Domenico κατανοείς με τον καλύτερο τρόπο πως ακόμα κι ένα "ταπεινό" δίκυκλο μπορεί να σε ταξιδέψει μέχρι τα πέρατα του κόσμου, χαρίζοντας σου μοναδικές εμπειρίες ζωής! It can be done!

Πηγη www.motomag.gr

 

[stelios62]

".... Διαβάζοντας την ιστορία του Domenico κατανοείς με τον καλύτερο τρόπο πως ακόμα κι ένα "ταπεινό" δίκυκλο μπορεί να σε ταξιδέψει μέχρι τα πέρατα του κόσμου, χαρίζοντας σου μοναδικές εμπειρίες ζωής! It can be done! ..."

Οχι με σφαιρες ........ αλλα ουτε με κανονι δεν θα αντεχε να βγαλει ενα τετοιο επιπονο χιλιομετρικα ταξιδι το προιστορικο διχρονο πενηνταρι της Piaggio ειτε μηχανικα (φυγοκεντρικη συμπλεξη , κυλινδρο-πιστονο) ειτε ηλεκτρολογικα ... ενταξει το να'χαμε να λεγαμε ιντερνετικα, εχει και ενα οριο.