jordano
member
Η Αυτοκτονία του Αίαντα
Η κατάληξη των όπλων του Αχιλλέα στα χέρια του Οδυσσέα θεωρήθηκε από τον Αίαντα μεγάλη προσβολή.
Θόλωσε. Αποφάσισε τρομερή εκδίκηση.
Θα σκότωνε όλους τους Αχαιούς ήρωες, έναν ένα, με τα ίδια του χέρια.
Ο γιος του Ασκληπιού, γιατρός Ποδαλείριος, ένιωσε τη μεγάλη τρικυμία στο μυαλό του Αίαντα αλλά δεν πήγε ο νους του στο κακό.
Νύχτα βγήκε από τη σκηνή του ο γιος του Τελαμώνα.
Η θεά Αθηνά έσπευσε να του φέρει παράκρουση.
Με γυμνό σπαθί, ο Αίαντας χύθηκε εναντίον των προβάτων που φυλάγονταν στο αχαϊκό στρατόπεδο. Τα πέρασε για τους Αχαιούς.
Έσφαζε όλη νύχτα, ώσπου νόμισε ότι βρήκε μπροστά του τον Οδυσσέα.
Στην πραγματικότητα, ήταν ένα κριάρι.
Ο Αίας το άρπαξε και το έσυρε ως τη σκηνή του.
Το μαστίγωνε ώρες πιστεύοντας ότι χτυπούσε αυτόν που του στέρησε τα όπλα.
Σταμάτησε μόνο όταν πια κουράστηκε.
Ξημέρωνε, όταν συνήλθε από την παράκρουση. Είδε τα ματωμένα χέρια του, τα ρούχα του μες στο αίμα, τα πρόβατα γύρω του σφαγμένα.
Με τρόμο κατάλαβε, τι είχε κάνει. Πια, δεν μπορούσε να κρυφτεί.
Όταν θα ξυπνούσαν οι Αχαιοί, θα αντιλαμβάνονταν τι είχε γίνει.
Τον περίμενε η ειρωνεία και η καταφρόνια.
Πήρε το σπαθί του, εκείνο το «ασημοκάρφωτο» σπαθί με το θηκάρι που του είχε χαρίσει ο Έκτορας σ’ εκείνη την χωρίς νικητή μονομαχία τους και έφυγε στους αγρούς. Στερέωσε το σπαθί στο έδαφος κι αυτοκτόνησε πέφτοντας πάνω του. Ήταν το άθλιο τέλος τού μετά τον Αχιλλέα πιο μεγάλου ήρωα των Αχαιών.
Πηγή
History report,.gr
Ετρουσκικός καλυκωτός κρατήρας, πιθανόν από το Vulci (400-350 π.Χ.), Βρετανικό Μουσείο
Αντίγραφο δικό μου, Μάρμαρο 12 X 13 cm, Τοποθετημένο Σε ασβεστομένη θασίτικη ελιά
Η κατάληξη των όπλων του Αχιλλέα στα χέρια του Οδυσσέα θεωρήθηκε από τον Αίαντα μεγάλη προσβολή.
Θόλωσε. Αποφάσισε τρομερή εκδίκηση.
Θα σκότωνε όλους τους Αχαιούς ήρωες, έναν ένα, με τα ίδια του χέρια.
Ο γιος του Ασκληπιού, γιατρός Ποδαλείριος, ένιωσε τη μεγάλη τρικυμία στο μυαλό του Αίαντα αλλά δεν πήγε ο νους του στο κακό.
Νύχτα βγήκε από τη σκηνή του ο γιος του Τελαμώνα.
Η θεά Αθηνά έσπευσε να του φέρει παράκρουση.
Με γυμνό σπαθί, ο Αίαντας χύθηκε εναντίον των προβάτων που φυλάγονταν στο αχαϊκό στρατόπεδο. Τα πέρασε για τους Αχαιούς.
Έσφαζε όλη νύχτα, ώσπου νόμισε ότι βρήκε μπροστά του τον Οδυσσέα.
Στην πραγματικότητα, ήταν ένα κριάρι.
Ο Αίας το άρπαξε και το έσυρε ως τη σκηνή του.
Το μαστίγωνε ώρες πιστεύοντας ότι χτυπούσε αυτόν που του στέρησε τα όπλα.
Σταμάτησε μόνο όταν πια κουράστηκε.
Ξημέρωνε, όταν συνήλθε από την παράκρουση. Είδε τα ματωμένα χέρια του, τα ρούχα του μες στο αίμα, τα πρόβατα γύρω του σφαγμένα.
Με τρόμο κατάλαβε, τι είχε κάνει. Πια, δεν μπορούσε να κρυφτεί.
Όταν θα ξυπνούσαν οι Αχαιοί, θα αντιλαμβάνονταν τι είχε γίνει.
Τον περίμενε η ειρωνεία και η καταφρόνια.
Πήρε το σπαθί του, εκείνο το «ασημοκάρφωτο» σπαθί με το θηκάρι που του είχε χαρίσει ο Έκτορας σ’ εκείνη την χωρίς νικητή μονομαχία τους και έφυγε στους αγρούς. Στερέωσε το σπαθί στο έδαφος κι αυτοκτόνησε πέφτοντας πάνω του. Ήταν το άθλιο τέλος τού μετά τον Αχιλλέα πιο μεγάλου ήρωα των Αχαιών.
Πηγή
History report,.gr
Ετρουσκικός καλυκωτός κρατήρας, πιθανόν από το Vulci (400-350 π.Χ.), Βρετανικό Μουσείο
Αντίγραφο δικό μου, Μάρμαρο 12 X 13 cm, Τοποθετημένο Σε ασβεστομένη θασίτικη ελιά
Last edited by a moderator:
