Το όνομα της είναι Τζο (Jo) ...
Η αγορά έγινε μέσα στο κατακαλόκαιρο και μια με τις οικογενειακές διακοπές μία με το ταξίδι στην Τουρκία δεν υπήρχε χρόνος να βγούμε μεγάλες βόλτες (όχι ότι αυτή θα είναι) …
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε όμως και από εδώ και πέρα θα γράφουμε χιλιόμετρα σε όμορφες διαδρομές και θα μετράμε τα ΧαΧ (χιλιόμετρα ανά χαμόγελο).
Με όλη αυτήν την καταστροφή που γίνονταν στην χώρα μας έψαχνα μια διέξοδο για αποσυμπίεση …
Δεν μπορούσα να διαχειριστώ το μέγεθος αυτής της καταστροφής αλλά ούτε και να ακούω αναλύσεις …
Οπότε καβάλησα το Royal Enfield Super Meteor 650 και ξεκίνησα με σκοπό να πάω προς Αρβανίτσα, Κυριάκι και πίσω για να γνωριστούμε με την εν λόγω κυρία λίγο καλύτερα …
Ξεκινήσαμε σχετικά αργά μιας και δεν ήταν προσχεδιασμένη αυτή η βόλτα, πάντως με περίμενε υπομονετικά τόσο καιρό να την πάω μια βόλτα να ξεμουδιάσει …
Την καβαλάω, πατάω μίζα και αρχίζει να γουργουρίζει σαν γατί …
Πρώτη και φύγαμε …
Κάτι μου βγάζει αυτή η μηχανή που δεν μπορώ να το καταλάβω, μέ το που την καβαλάω αμέσως σχηματίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου, δεν έχει σημασία το που θα πάω ας είναι και ένας κύκλος γύρω από το τετράγωνο …
Δεν θυμάμαι άλλη μηχανή να μου έχει δημιουργήσει ανάλογα συναισθήματα …
Πρίν το καταλάβω έχουμε φτάσει Μάνδρα και τα φετινά καμμένα μας υποδέχονται …
Φεύγεις μακριά για να μην ακούς και να βλέπεις μια καταστροφή που εξελίσσεται και πέφτεις πάνω σε μια άλλη …
