Τάσο μου, δίκιο έχεις που οργίζεσαι.
Σε καταλαβαίνω.
Το αρχικό συναίσθημα αυτό είναι.
Σκέψου όμως κ το θετικό της ιστορίας.
Σου πήραν μεν το καρμπυρατέρ, αλλά σου άφησαν το μηχανάκι.
Ξέρεις το έπαθα εγώ;
Μέσα Γενάρη του '21, εν μέσω lockdown ξεκινήσαμε με έναν φίλο από Παιανία με τα ποδήλατα κ φτάσαμε Βύρωνα.
Εκεί λοιπόν παρκάραμε τα ποδήλατα κ βλακωδώς πήγαμε ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ μέσα σε μια καφετέρια να παραγγείλουμε καφέ.
Δώσαμε παραγγελία κ μετά από 35-40 δευτερόλεπτα ξαναβγήκαμε.
Λοιπόν, από τα δύο ποδήλατα το ένα έλειπε ο αυτό ήταν το δικό μου.
Ένα trekking Merida crossway 500 το οποίο το είχα αγοράσει 650€ μεταχειρω κ είχα πάνω του φώτα αξίας 90€, παγούρι αξίας 20€, πλαϊνό σταντ αξίας 18€, ένα φτηνό τσαντάκι κ κοντέρ αξίας 50€.
Ευτυχώς δεν αφήνω ποτέ λεφτά ούτε κλειδιά σε κανένα όχημα μου.
Το γελοίο της υπόθεσης ήταν πώς κατέβηκα με το ποδηλατικό κολάν ως το πλησιέστερο μετρό μπήκαμε με τον φίλο στο βαγόνι κ μου έκανε παρέα ως τον προαστιακό Κάντζας.
Εγώ τι έπρεπε να κάνω που έχασα 1000€ σχεδόν;
Τσαντιστηκα για λίγο, αλλά σε μια βδομάδα αγόρασα άλλο ποδήλατο, καλύτερο από το προηγούμενο.
Βέβαια, η κλεψιά δεν σβήνεται, αλλά από την άλλη σκέφτομαι πώς ευτυχώς που δεν συναντήθηκα με τον κλέφτη.
Ειλικρινά, δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα...