Iστοριες γι'αγριους.

[stelios62]

Μου 'χανε κλέψει και μένα το καπάκι τότε από το 6βολτο ... αλλά ευτυχώς .... δανειστηκα και γω απο άλλο ....!

 

[giamar]

Μου 'χανε κλέψει και μένα το καπάκι τότε από το 6βολτο ... αλλά ευτυχώς .... δανειστηκα και γω απο άλλο ....!

 

[maik900]

Αποπλύματα και αστικοί μύθοι.​

Άρθρο: Ιωάννης Αλεξανδράκης
Ο Κώστας είναι γύρω στα 55 ,αν δεν είχαν κάνει έντονη την παρουσία τους τα γκρίζα στην κεφαλή του θα έλεγες πως είναι κάποιο ζωντανό Ιουρασικό απολίθωμα .

Προσπαθώντας να σκεφθώ άλλον έναν που να κυκλοφορεί με devil εξάτμιση, αρχίζω και έχω την εντύπωση ότι ναι , τελικά είναι απολίθωμα ! Κάτω απ το μηχανάκι δείχνει το ίδιο τελειωμένος μ εμένα αλλά πάνω σ αυτό … κάτι αλλάζει , η κατάσταση παίρνει την χροιά του αστικού θρύλου …. ξέρετε ο τύπος που δεν έχει χάσει κόντρα, που μετά από 3 χιλιόμετρα σούζα στραβοπόδι πάνω στο ΚΖ το έριχνε για να κυκλοφορήσουν τα λάδια … ο τύπος που είχε πάντα μαζί του δεύτερα κλειδιά οπότε μόλις του πήραν οι μπάτσοι τα κλειδιά απ το διακόπτη έβγαλε τα δεύτερα έβαλε μια πρώτη και την έκανε μετρώντας δεξιά αριστερά , πεζοδρόμια και με το τιμόνι στης κόντρες !

Στην πραγματικότητα αν και κάποτε ήταν μεγάλος πιλότος και δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά .

Ξερακιανός με μπούκλα και χαίτη, τζην ζωσμένο ψηλά, με την μπλούζα από μέσα φαντάζει σαν σούπερ ήρωας πάνω στο απίστευτα φτιαγμένο γυαλισμένο μπαρουτοκαπνισμένο αλλά γέρικο Κάπα Ζήτα του .

Ο τύπος έχει ένα δικό του κόσμο στον οποίο ζει μια δική του πραγματικότητα κι ένα δικό του ταξίδι που όμως δεν το λες πλανεμένο . Όταν λέει μηχανάκι εννοείτε πως μιλάμε για kawasaki κι όταν λέει για 900 εννοείτε πως μιλάμε για ΚΖ και μάλιστα το δικό του το οποίο μάλιστα δεν γεννήθηκε και εννιακόσια .

Αράζει σ ένα απ αυτά τα περίεργα καφενεία που το πρωί σερβίρει καφέ κάποια μεγάβυζη Ουκρανή και το βράδυ η επιχείρηση θα έλεγα πως αλλάζει πρόσωπο . Εκεί λοιπόν με την φράπα στο χέρι, τραπεζάκι πεζοδρόμιο και στο μέτρο, πάντα πεζοδρόμιο το ΚΖ.

Που και που σταματώ και λέω το γειά μου, ειδικά άμα είμαι με το ninja , τρουλαυτίζει από μακρυά και όταν φθάνω τον βλέπω πως περιμένει έτσι να πούμε δυο κουβέντες να την κάνω .

Έλα ρε Κωστή , τι κάνεις εδώ ?
-να ρε φίλε περιμένω να περάσει κάνα απόπλυμα για μας
-γιατί απόπλυμα ρε Κώστα-έλα ρε φίλε , εδώ τελευταίοι είμαστε , να τον βουτήξουμε κι ότι να ναι, ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κ@λος μας ?

-τι λες ρε φίλε , τι είμαστε τίποτα αδερφές ? ότι φάμε , ότι πιούμε κι ότι ψεκάσει η π@ύτσα μας. Μετά , μουλωχτά μουλωχτά έρχεται κοντά αφήνει τα πράγματα να ηρεμήσουν και μου χτυπά προς τα κάτω τον δεξί μου πήχη … πάντα την περιμένω πάντα τον αφήνω … το χέρι κατεβαίνει κι όπως φυσικά , είναι η γκαζιέρα στην παλάμη αντιλαλούν τα μικούνια … στην συνέχεια , θα πέσει η ατάκα

-παίξτου ρε καριόλη !!! ε … τότε είναι ώρα να ξορκίσω κι εγώ του μύθους μου …. μετράω δυό τρία πεζοδρόμια το ισιώνω και φεύγω . Ξέρετε συχνά διηγούμαι μια ιστορία απ τα παλιά , που θέλει το Κωστή να φεύγει φανάρι να μετράει πεζοδρόμια να σηκώνει ρόδα, να πέφτει να σηκώνει το μηχανάκι , να μετράει πεζοδρόμια και να χάνετε στην μία πραγματικά δεν θυμάμαι να την έχω δει πραγματικά την σκηνή και αλήθεια , κόβω το κεφάλι μου πως πράγματι την έχω δει …. αστικοί μύθοι , ήρωες με κολάν κι άλλες ιστορίες…αλήθεια και παραμύθι μπερδεύτηκαν στο πέρας του χρόνου … .

Μια μέρα μου λέει …έλα ρε μλκα να σου δώκω ένα 900 …μα έχω ρε Κώστα … όχι τέτοιο αληθινό …. που θα το βρεις ? …μη σε νοιάζει , έχω στοκ! …Τι να λέμε … πρόσφατα έβαλε πρώτη φορά στην ζωή του κράνος … όπου μπάτσος , πρώτα έδειχνε με το δείκτη το κράνος στο κεφάλι του και μετά σήκωνε το μεσαίο δάκτυλο …σα παιδί έκανε ο μπαγάσας …. Ινδιάνος… πόσοι να υπάρχουν ακόμα ? να είναι 20-30 ? δύσκολο απ αυτούς τα δύο τρίτα θα κυκλοφορούν σήμερα με Vstrom …. πόσοι να χουν μείνει ακόμα καβάλα στα «μασήνια «?

Βλέπω καμιά φορά τον Κώστα εν κινήσει, καραμέσα στην μοτοσυκλέτα, λέμε εντελώς φέτα το σερβιετάκι ανοικτά τα χέρια στην πεταλούδα γόνατα κλειστά πάνω στο τεπόζιτο αστράγαλοι γυρισμένοι προς τα μέσα άκρη στα πατητήρια και το κεφάλι προς τα πάνω …. είναι μια εικόνα κίνησης μια αίσθηση που ενώ μια μοτοσυκλέτα δεν κινείται ουσιαστικά μοιάζει σαν να ντριφτάρει στο isle of man … είναι τα χρόνια που άνθρωπος και σίδερα μαζί έχουν πάρει την πορεία της ταχύτητας σκάβουν μέσα στο χρόνο και κολάζουν τα φεγγάρια μας .

Γυρνάω το χρόνο σε μια εποχή που ερώτηση της παρέας ,ήταν Kerker ή laser μια εποχή που η κατοχή και μόνο μιας devil ήταν ταυτοποίηση … θα μπορούσα να ήμουν κι εγώ ο Γιάννης,ποιος Γιάννης;; έλα ρε το παιδί με την devil και για να μην αφήνω απορίες αφού δεν υπάρχει devil Laser δαγκωτό . Ταξίδι στο χρόνο ο φίλος μας ο Κώστας αρκεί βέβαια να θέλει κάποιος να ταξιδέψει . Ξέρεις ποιο είναι το αστείο ? οι ποιο πολλοί σήμερα που κατέχουν μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού είναι στην ηλικία μου «μεγάλοι», κάποιοι βέβαια είχαν μηχανάκια από πάντα κάποιοι άλλοι όμως, όχι, μπήκαν σε κρίση μέσης ηλικίας και θυμήθηκαν κάτι τύπους σαν τον Κωστή και είπαν,ας πάρω ένα μηχανάκι και μόλις πήραν το μηχανάκι έγιναν μοτοσυκλετιστές, διότι οι μηχανόβιοι ήταν αλήτες κακοποιά στοιχεία και οι ινδιάνοι νονοί της νύχτας .

Τι να κάνεις, σημάδια των καιρών μπορεί να έχουν και δίκιο εγώ πάντως θα συνεχίσω να περνάω απ το καφενείο διότι διασκεδάζω πολύ την ολιγόλεπτη παρέα μας και θα συνεχίσω να θεωρώ φοβερό μηχανόβιο και άλλον έναν τύπο που συναντώ κάθε μέρα έξω απ την πόλη βρέξει χιονίσει καμιά 80αριά χρονών με μια πενηντάρα βέσπα του 1821 πνιγμένη στο αστάρι και την οποία πηγαίνει τάπα . Τώρα όσο αφορά την κρίση μέσης ηλικίας οκ, ας ενηλικιωθώ πρώτα και μετά βλέπουμε κι αν κρίνω απ τον Κώστα θα περιμένω πολύ για αυτήν την μέρα .

Πηγη Μαύρα Φεγγάρια

 

[stelios62]

Τελειωμενες καταστασεις απ΄οπου δεν μπορεσαν ποτε να συνελθουν μερικοι ... απο την δεκαετια ΄80 που ετυχε και βρηκαν την φθηνη ασπαστη ιαπωνικη μοτοσυκλετα μπροστα τους ... αλλοι βρηκαν αλλα ...!

 

[maik900]

αλλοι βρηκαν αλλα ...!

 

[maik900]

 

[maik900]

Πηγη ΟΙ ΜΗΧΑΝΟΒΙΟΙ Συγγραφέας : Συλλογικό έργο

 

[maik900]

Παλιά, (μέρος πρώτο…το ΤΤ και το νταμάρι).​

Άρθρο: Ιωάννης Αλεξανδράκης.

Το άσπρο πεντέμισι είχε σταματήσει ένα τετράγωνο παραπέρα , ο Γιώργος ήταν πάνω κι έχοντας την μανιβέλα έξω είχε τα μάτια του δεκατέσσερα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσει . Το ΤΤ ήταν δεμένο σ ένα δέντρο πάνω στο πεζοδρόμιο ενώ ακριβώς από κάτω ήταν ο Κώστας πάνω σ ένα κλεμμένο GS κι ο Θόδωρας με έναν μεγάλο κόφτη στο χέρι . Πρέπει να ήταν τρεις η ώρα το πρωί και αν και η νύχτα ζεστή άρα και ακατάλληλη για τέτοιες δουλειές , όμως … η δουλειά έπρεπε να γίνει σήμερα . Περίμεναν πολλές μέρες τον καιρό να χαλάσει αλλά τίποτα , οπότε , αν περίμεναν ακόμα λίγο, ίσως το χελιδόνι να είχε πετάξει .

Η δουλειά πάντως ήταν καλοφτιαγμένη μια και η κατάλληλη μανιβελιά στο πεντέμισι θα κάλυπτε τον ήχο της αλυσίδας που σπάει , ενώ η στην συνέχεια διέλευση του , θα κάλυπτε τον ήχο από πιθανός 3-4 αποτυχημένες μανιβελιές στο ΤΤ . Όταν λοιπόν θεωρήθηκε η στιγμή κατάλληλη , ο Κώστας έκανε νεύμα στο απέναντι τετράγωνο να ετοιμαστεί , ο Θόδωρας κατέβηκε κάτω απ’ το GS βάζοντας την αλυσίδα μέσα στο ψαλίδι . μάγκωσε την μία χειρολαβή στο δρόμο , την πάτησε καλά με το δεξί του πόδι και έβαλε τα δύο του χέρια κι όλο το κορμί του , πάνω στην άλλη πλευρά . Γύρισε το κεφάλι προς την πλευρά του Γιώργου , περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή .

Μια στον αποσυμπιεστή , πάνω το πόδι και με δύναμη κάτω …. Μπαααρρρρ κάνει το ΧΤ και ταυτόχρονα ο Θόδωρας χώνει όση δύναμη είχε πάνω στο ψαλίδι …. Το τακ απ’ την αλυσίδα που έσπαγε ήταν τόσο δυνατό που το ΧΤ το κάλυψε με μια καλή έξτρα ξερογκαζιά . Ο Θόδωρας ανέβηκε πάνω στο ΤΤ και βλέποντας το ΧΤ να πλησιάζει προς το μέρος του , έριξε της καλύτερες μανιβελιές της ζωής του … το ΤΤ δεν του αρνήθηκε τίποτε και καθώς πλησίαζε το πεντέμισι , μπήκε κι αυτό στην πορεία του και συνέχισαν . Όμως ο σταυρός που είχε αντί για κλειδί στο κλεμμένο GS αρνήθηκε να κάνει τον διακόπτη να φέρει ρεύμα κι ο Κώστας έμεινε εκεί . Τα δευτερόλεπτα ήταν λίγα , αλλά οι στιγμές για όλους τους εμπλεκόμενους ήταν παραπάνω από μεγάλες , ίσως να έμοιαζαν κι ατελείωτες .

Το παράθυρο πάνω απ’ το πεζοδρόμιο άνοιξε και ο ιδιοκτήτης του ΤΤ , είδε την μηχανή να λείπει , την αλυσίδα κάτω κομμένη και το ψαλίδι στην σέλα του GS , κάτω απ’ τα αχαμνά του Κώστα …. π@υτάνας παιδί θα σε γ@μήσω του φώναξε και σε μια αψυχολόγητη και άκρως αποτυχημένη κίνηση , αντί πηδήξει απ’ το παράθυρο , αποφάσισε να υποχωρήσει και να πάει προς την πόρτα . Η πιθανή γύμνια του ύπνου ίσως να ήταν αυτή που τον έσπρωξε να κάνει κάτι τέτοιο .Όσο αυτός υποχωρούσε , ένα boldor κατέβαινε κομμάτια απ’ τον απέναντι δρόμο , ουρλιάζοντας ! Ήταν ο Μπάμπης … το ψυχρό αίμα της παρέας … ένα ψιλόλιγνο καστανό αγόρι , που μπορούσε με την ίδια άνεση ή καλύτερα αναισθησία να πιεί τον καφέ του ή ίσως να σκοτώσει έναν άνθρωπο ή και γιατί όχι να πηδήξει από μια ταράτσα …μαζί με το Booldor .

Ο μονός προβολέας του Boldor πλησίαζε γρήγορα και το σέταρε με πίσω φρένο ακριβώς κάθετα στο πεζοδρόμιο και δίπλα στο Κώστα που ακόμα πάνω στο GS , είχε τόσο κοντά το εννιακόσα , που μέσα στην νύχτα μπορούσε να δει της κόρνες του . Χωρίς καμία συζήτηση και φυσικά χωρίς καθυστέρηση , πηδάει πάνω και παρατάει το GS εκεί . Ο χρόνος , ήταν τόσο οριακός , που ο ιδιοκτήτης του ΤΤ πρόλαβε ν ακουμπήσει λίγο την μπλούζα του … αν την είχε πιάσει ποιο γεμάτη , η ιστορία θα είχε μάλλον άλλη έκβαση . Η απώλεια του GS , δεν ήταν σημαντική μια και για τον σκοπό που ήθελαν , χρειάζονταν δύο χωμάτινα μηχανάκια , που οπωσδήποτε , η πιθανή απώλεια τους , δεν θα οδηγούσε με τίποτα σ αυτούς .

Ο Κώστας , ήταν μάλλον ο αρχηγός της παρέας και ίσως ο κατά κάτι μήνες μεγαλύτερος . Εικοσιπέντε χρόνων κι είχε κιόλας περάσει έναν χρόνο στην φυλακή , ενώ όλα αυτά που εκκρεμούσαν και δεν είχαν δικαστεί ακόμα , θα τον έστελναν για λίγο καιρό ακόμα στην «Αμερική» . Στο επάγγελμα ήταν κατά μία έννοια μπετατζής όπως όλοι οι άλλοι αλλά , μάλλον είχε ξεχάσει την τελευταία φορά που πήγε για μεροκάματο , βλέπεις το νυχτοκάματο είναι αρκετά επικερδές και βγάζει γούστα .

Γερό παιδί πάντως κι αν και κλέφτης , είχε και την καλή πλευρά του , πρόσεχε τους δικούς του , βοηθούσε και κάνα ανήμπορο , κάνα πρεζάκι , κάνα τελειωμένα δηλαδή απ’ αυτούς που τους έχει ξεχάσει ακόμα κι η Μοίρα . Καβαλούσε ένα μαύρο με κόκκινα φιλέτα ΚΖ900 , το οποίο μπορεί να ήταν και πάζλ από είκοσι μηχανάκια των οικογενειών ΚΖ , Ζ και GPZ . Πάντως είχε άδεια κυκλοφορίας , σε κάποιο συρτάρι και πινακίδα … σε κάποιο ντουλάπι . Τ άρεσε πάντως και το συντηρούσε μανιβελάτο για να κάνει και το εφέ του… ξέρετε τώρα , τουριστριάκια γύρω , κολλητό τζινάκι , μπλούζα NIKE με κομμένα μανίκια , πήδημα στην μανιβέλια και το devilι να παίζει στέρεο γιαπωνέζικα σουξε .

Το επόμενο πρωί … πρωί !!!! λέμε τώρα… μεσημέρι τέλος πάντων ,που είναι το δικό τους πρωί , η παρέα μαζεύεται σε μια καφετέρια που την λένε Ματζέστικ . Ουσιαστικά ένα ψευτοκαφενείο είναι , με μερικά τραπέζια στην πλατεία , μπας και τσιμπήσει κάνα τουρίστα . Τυπικό μαγαζί για την εποχή … τα τραπεζάκια έξω στρόγγυλά , οι καρέκλες τυλιχτές με λάστιχο , στερεοφωνικό με τραγούδια αμερικάνικα και δυό τρία ουφάκια μέσα για τους πιτσιρικαίους της γειτονιάς , μην φανταστείτε τίποτα το φοβερό , μια προσγείωση , ένας φοίνικας κι ένα βατραχάκι . Ο κυρ Μήτσος , ο μπάρμπας που το χε , ήταν καλό παιδί , έντιμο και μπεσαλίδικο , όποτε χρειάστηκε να παίξει μπάλα για να ξελασπώσει κάποιον ή να κάνει καμιά καλή σε κάνα κατατρεγμένο , ήταν εκεί .

Άπαντες παρόντες , τραπεζάκι πλατεία , κάτω απ’ την καλογυρισμένη μουριά και οι φραπέδες με το ποτήρι μέσα στο τσίγκινο . Μεσημεράκι λοιπόν , σκιά , μια τζούρα φραπόγαλο με δεκαεφτά ζάχαρες , μια τζούρα camel και το μπεγλέρι να παίρνει σβούρες … η καταλληλότερη στιγμή για να ειπωθούν οι πλέον φιλοσοφημένες μ@λακίες . Ρε σεις , λέει ο Κώστας , τα χούμε τα χωματερά και πρέπει να προχωρήσουμε το σχέδιο γιατί αν παίξουν τελικά τα δικαστήρια , δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ . Ρε φίλε απαντάει ο Μπάμπης , μα τώρα σοβαρά θ ανατινάξουμε τα δικαστήρια ? Ναι ρε φίλε , σωστά τα λέει ο Κώστας , μπαίνει στην συζήτηση ο Γιώργος … μπορεί να είναι άνθρωποι μέσα και να σκοτώσουμε κάποιον , ανταπαντά ο Μπάμπης που εξ αρχής δεν ενθουσιάζονταν απ’ το όλο σχέδιο .

Τι λες τώρα , ποιος θα είναι στα δικαστήρια τα άγρια χαράματα και τι έπαθες ? τους λυπάσαι , τόσο ξύλο σου χουν ρίξει και τόσες φορές σ έχουν τραβήξει… οκ ρε παιδιά αλλά πρέπει να προσέξουμε , μη σκοτώσουμε κανένα… είπαμε ναι ,θα προσέξουμε , η δουλειά θα γίνει το βράδυ , απάντησε ο Κώστας κι έκλεισε το θέμα . Η πραγματικότητα είναι πως κανείς τους δεν ήθελε να σκοτώσει άνθρωπο αλλά και οι τρείς , είχαν πολύ βεβαρημένα μητρώα και αρκετές δίκες που θα μπορούσαν να τους στείλουν και δέκα χρόνια φυλακή τον κάθε ένα . Μια καταστροφή του κτηρίου των δικαστηρίων , κατά την γνώμη τους , θα κατέστρεφε όλα τα έγγραφα μαζί και αυτά που εκκρεμούσαν εναντίων τους , ταυτόχρονα , όπως έλεγαν , πολλοί άνθρωποι θα τους ευχαριστούσαν γι’ αυτήν τους την κίνηση .

Το ΤΤ αλλά κι ένα XR λίγες μέρες πριν , είχαν κλαπεί αποκλειστικά για το σχέδιο τους . Τώρα που έχουμε τα μηχανάκια , μπορούμε να πάμε άνετα , είπε ο Γιώργος και όλοι συμφώνησαν . Λοιπόν , θα κάτσουμε δύο σε κάθε μηχανάκι και θα προσεγγίσουμε το νταμάρι της Αγίας Σοφίας απ’ την πίσω πλαγιά που έχει το σχετικά καλύτερο πέρασμα είπε ο Κώστας και ενημέρωσε την ομάδα πως η δουλειά καλά ήταν να γίνει σήμερα και να τελειώνουν . Όλοι συμφώνησαν κι έδωσαν το ραντεβού στην αποθήκη του μπάμια που είχαν τα κλεμμένα για εκείνο το βράδυ στης εννιά .

Η αποθήκη του Μπάμια ήταν σε μία θέση σχετικά μακριά από σημεία που σύχναζε η αστυνομία , άλλωστε γι’ αυτό είχε επιλεχθεί κι εξ αρχής . Το μόνο που έμενε , ήταν να βρουν ένα καλό δρομολόγιο για να φτάσουν στο μονοπάτι της πλαγιάς πίσω απ’ το νταμάρι , πράγμα σχετικά εύκολο μια και ήταν πολύ έξω απ’ την πόλη αλλά , ένεκα της απόστασης , ήταν περίπου δέκα χιλιόμετρα , υπάρχει η πιθανότητα κακού συναπαντήματος . Το πλάνο βγήκε και ξεκίνησαν απ’ την αποθήκη περίπου στης έντεκα το βράδυ , ήταν και αρκετά βράδυ για να βρεθεί κάποιος εκεί αλλά και κατάλληλη ώρα για ν αλλάζουν βάρδια οι χωροφύλακες και να μην τους βρουν εκτός απροόπτου στους δρόμους .

Το ένα μηχανάκι το καβάλησε ο Μπάμπης με τον Θόδωρα πίσω ενώ στο ΤΤ ανέλαβε την οδήγηση ο Γιώργος με το Κώστα και τα σύνεργα πίσω . Είχαν βάλει σε έναν ναυτικό σάκο , πένσες , κόφτες , φακούς , καρακούτσο και φυσικά το μεγάλο ψαλίδι … αν έβλεπαν στον δρόμο αστυνομία , θα έπρεπε να πετάξουν τον σάκο μια και από μόνος του, θα μπορούσε να τους στείλει στον εισαγγελέα . Τα πράγματα όμως , πήγαν καλά και έφτασαν μετά από περίπου μισή ώρα στην αρχή του μονοπατιού που θα τους οδηγούσε στον τελικό τους προορισμό .

Συνεχιζεται.....

 

[maik900]

Παλιά, (μέρος πρώτο…το ΤΤ και το νταμάρι).​

Το ΤΤ με τον Γιώργο που ήταν κι ο χωματερός της παρέας μπήκε μπροστά να οδηγήσει , άλλωστε έπρεπε να πηγαίνουν με το έντονο φεγγάρι και χωρίς φώτα σ ένα μονοπάτι όμως , που το είχαν κάνει πρόβα δυό τρεις φορές της προηγούμενες μέρες . Στα μηχανάκια είχαν βάλει ροδέλες και έτσι δεν έκαναν πολύ παραπάνω θόρυβο από μια εργοστασιακή φιμωμένη εξάτμιση . Η αλήθεια είναι , πως είχαν δουλέψει αρκετά το σχέδιο τους και τίποτα πέρα κάποιας αιφνίδιας παρουσίας δεν θα μπορούσε να το χαλάσει.

Ακούμπησαν τα μηχανάκια σ ένα ριζιμιό βράχο στο τέλος του μονοπατιού . Είχαν σκεφτεί να τα ρίξουν κάτω και να τα σκεπάσουν με κάποια κλαδιά όπως της ταινίες , αλλά σκέφτηκαν και ορθός, πως ίσως τα καρμπυλατέρ να μην συγχωρούσαν αυτήν την χολιγουντιανή κίνηση . Προσέγγισαν το μονοπάτι απ την πλευρά του νταμαριού , όπου ήταν μάλλον χαλαρή και θα ήταν μάλλον απίθανο κάποιος να ήταν εκεί .

Ουσιαστικά , ήταν στα γραφεία της επιχείρησης , κάτι σαν μια πλατεία ,όπου γύρω της υπήρχαν μερικά δεύτερης ποιότητας κτήρια …. Ένα για γραφείο , ένα για προσωπικό , το συνεργείο , 3-4 αποθήκες , υπόστεγα και φυσικά η πύλη με το σπιτάκι του νυχτοφύλακα .

Όλα αυτά , ήταν περιτριγυρισμένα μ ένα τοίχο , σχετικά ψηλό , πλεκτό και φυσικά στην κορφή συρματόπλεγμα . Στην θέση που ήταν , υπήρχε μια ξεχασμένη πύλη , που μάλλον είχε να πλησιάσει άνθρωπος αρκετά χρόνια . Ήταν δύο μεγάλες πλευρές παραλληλόγραμμες με πλέγμα κι ένα τεράστιο λουκέτο να της ενώνει , το οποίο απ’ τα χρόνια είχε πάρει όλα τα χρώματα της φύσης .

Ο Κωστής πήγε εμπρός , περπατώντας σχεδόν στα τέσσερα , ενώ οι άλλοι τρεις έμειναν πίσω να βλέπουν την σκηνή . Θεώρησε πως το λουκέτο ήταν μάλλον πολύ μεγάλο και για ν ανοίξει , σίγουρα θα ήθελε πάνω από δύο άντρες να σπρώξουν τον καρακούτσο και σίγουρα θα έκανε αρκετό θόρυβο , οπότε , επέλεξε το ψαλίδι .

Σύρθηκε ο Θόδωρας κοντά του και σιγά σιγά , προσπαθώντας να κάνουν το δυνατόν λιγότερο θόρυβο , έκαναν μια τρύπα στο πλεκτό που θα χωρούσαν άνετα να περάσουν μέσα . Όλα μέχρι εκεί πήγαιναν καλά και βρέθηκαν μέσα στην πλάτη μιας αποθήκης, προσπαθώντας να δουν σε τι σημείο ήταν ο φύλακας . Ο Μπάμπης κινήθηκε στον χώρο και βρέθηκε σε θέση που είχε οπτική επαφή με την πύλη και τον φύλακα . Ευτυχώς η νύχτα δεν ήταν και τόσο χαλαρή , οπότε είχε κλείσει την πόρτα και το παράθυρο του , ενώ όπως έμοιαζε , μάλλον κοιμόνταν μπροστά απ’ την μικρή τηλεόραση που είχε στο γραφείο .

Η ώρα πρέπει να ήταν αρκετά περασμένα μεσάνυχτα και σ ένα μικρό συμβούλιο που έκαναν αποφάσισαν πως με βάση της πληροφορίες τους , τα εκρηκτικά και οι πυροκροτητές θα ήταν μάλλον στο γραφείο διοικήσεως και όχι σε κάποια αποθήκη . Αυτό θα έκανε και την δουλειά τους μάλλον ποιο εύκολη μια και οι αποθήκες είχαν ισχυρότερα αντικλεπτικά μέτρα απ’ ότι τα γραφεία . Ο Γιώργος πήρε τον καρακούτσο και κινήθηκε στο πλάι της πόρτας του φύλακα , η δουλειά του ήταν απλή μια και έπρεπε να μείνει εκεί μέχρι να τελειώσουν όλα κι απλά αν ο φύλακας ξυπνούσε , να το βοηθούσε να κοιμηθεί ακόμα βαθύτερα .

Οι άλλοι , κινούμενοι με την ασφάλεια που πλέον τους παρείχε ο Γιώργος , κινήθηκαν ποιο απελευθερωμένα προς τα γραφεία . Εκεί τους περίμενε μια φοβερή έκπληξη μια και η πόρτα των γραφείων ήταν απλά …ξεκλείδωτη ! Ρε συ , πλάκα μας κάνουν , είπε ο Θόδωρας ενώ ο Μπάμπης κι ο Κώστας , σχεδόν μέσα στην απογοήτευση , άρχισαν να πιστεύουν πως δεν θα υπήρχε τίποτα εκεί …. Οπα ! αναφώνησε όμως ο Θόδωρας όταν είδε μπροστά του , τουλάχιστον δέκα ξύλινα κιβώτια , ύψους ένα μέτρο και κάτι , με αυτοκόλλητο «προσοχή εκρηκτικά» πάνω .

Ρε σεις … δείτε εδώ είπε αμέσως , ενώ ο Κώστας άνοιξε ένα που ήταν κλειστό απλά μ ένα στριφτό σύρμα και μια σφραγίδα ασφαλείας . Ήταν πράγματι δυναμίτης … αρκετός για να ρίξει όλο το βουνό που λέει ο λόγος , ενώ αυτοί ήθελαν λιγότερο για να γκρεμίσουν μερικά γραφεία στα δικαστήρια της πόλης . Βρήκαν κάτι σάκους πλαστικούς εκεί κι έβαλαν στον κάθε ένα από δέκα μασούρια και μετά το έριξαν στον ναυτικό τους σάκο που ήταν επι τούτου σχεδόν άδειος .

Ουσιαστικά ήταν ένα ολόκληρο κιβώτιο και φυσικά ήταν αρκετό για να ρίξει ολόκληρο το κτήριο κι όχι μόνο μερικά γραφεία . Υπήρχε μια αίσθηση ευφορίας αλλά …. Οκ , είχαν βρει πολλά μέτρα βραδύκαυστο , είχαν πάρει καμιά τριανταριά αλλά … δεν είχαν πυροκροτητές και το κακό ήταν πως μέσα στο χώρο , υπήρχε ένα μικρό θησαυροφυλάκιο , σε μέγεθος μισού πλυντηρίου και απ’ ότι φαίνεται δεν είχε χρήματα μέσα .

Το να τ ανοίξουν προφανώς και ήταν αδύνατο ,αλλά έμοιαζε καλή ιδέα να το πάρουν μαζί τους , μόνο που…. ήταν μέσα σ ένα ντουλάπι που προφανώς έπρεπε να σπάσει για να απελευθερωθεί . Βγήκε ο Κώστας σε γωνιά κι έκανε σήμα στο Γιώργο να προσέχει ένα παραπάνω τον φύλακα , ο Γιώργος κατανόησε την κατάσταση και έγνεψε με τρόπο δείχνοντας πως κατάλαβε . Άρχισαν με πολύ προσοχή να ξηλώνουν το ντουλάπι αλλά έκαναν κάποιο θόρυβο , όχι πολύ αλλά δεν θα τους έλεγες αθόρυβους .

Ο Γιώργος τους άκουγε και ήταν εντελώς έτοιμος μια πίστευε πως είναι θέμα χρόνου να ξυπνήσει κι φύλακας . Αυτός όμως δεν ξύπνησε και δύο απ’ τους τρεις βγήκαν έξω απ’ το γραφείο κουβαλώντας το θησαυροφυλάκιο , ενώ ο τρίτος είχε τον σάκο με τα λίγα εργαλεία και πολύ δυναμίτη .

Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που το θησαυροφυλάκιο έπεσε κάτω κάνοντας έναν τόσο τρομακτικό θόρυβο που θα ήταν αδύνατον να μην ξυπνήσει ο φύλακας . Ο Γιώργος δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά , απλά άνοιξε την πόρτα της σκοπιάς και προτού καταλάβει ο φύλακας γιατί ξύπνησε και τι συνέβη του είχε κατεβάσει τον καρακούτσο στο κεφάλι και τον είχε ρίξει ξερό .

Έσκυψε και βεβαιώθηκε πως ήταν ζωντανός μια και σίγουρα δεν θα ήθελε ν αφήσει στον τόπο άνθρωπο του νυχτοκάματου και βγήκε έξω . Κινήθηκε τρέχοντας προς τους άλλους και φωνάζοντας ποια χωρίς να έχει τίποτα φοβηθεί …πάμε γρήγορα παιδιά για λίγο δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε .

Βοήθησε με τον σάκο ενώ οι άλλοι δύο συνέχισαν να κινούνται όσο ποιο γρήγορα μπορούσαν με το θησαυροφυλάκιο , ρίχνοντάς ευθύνες ο ένας του άλλου για το συμβάν . Βρέθηκαν στο σημείο που μπήκαν αλλά έπρεπε να καθυστερήσουν λίγο ακόμα για ν ανοίξουν κάπως παραπάνω την τρύπα και να χωρέσει το μεγάλο μεταλλικό κουτί που υποθέταν πως έχει τα πυροκροτητές .Οι τρεις πέρασαν πίσω κι ο Μπάμπης γύρισε για να βεβαιωθεί πως τίποτα δεν είχε μείνει πίσω το οποίο θα πρόδιδε το γεγονός πως ήταν εκεί .

Αφού τα είχε τσεκάρει όλα , γυρίζοντας πίσω , είδε μια αμηχανία στους φίλους του …. Τι έγινε ρε παιδιά ? Δεν έγινε τίποτα του είπε ο Κώστας αλλά έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα … πως θα πάρουμε από εδώ το κουτί και πως θα βγούμε έξω στον δρόμο μ αυτό?

Τέλος πρώτου μέρους ……..