History of Harley-Davidson Mortorcycle

[maik900]

RR250: Όταν η Harley κατακτούσε Παγκόσμια Πρωταθλήματα στις πίστες​

Η εξαγορά της Aermacchi​

Η δεκαετία του 1960 ήταν αδιαμφισβήτητα μια περίεργη εποχή. H μάλλον ήταν μια εποχή πολύ διαφορετική από τη δική μας και πολλά "στεγανά" που υπάρχουν σήμερα ήταν τότε πολύ πιο ρευστά. Κάπου εκεί λοιπόν ήταν που η Harley-Davidson αποφάσισε να αγοράσει το 50% του τμήματος μοτοσυκλετών της Ιταλικής Aermacchi, η οποία είχε ξεκινήσει το 1912 ως κατασκευάστρια αεροσκαφών και είχε εμπλακεί και στις μοτοσυκλέτες μετά τον B Παγκόσμιο Πόλεμο.

Γιατί όμως η Harley ήθελε να επενδύσει σε μια μικρή ιταλική εταιρεία που έφτιαχνε μικρές μοτοσυκλέτες; Γιατί η δεκαετία του 60 σήμανε και την εμφάνιση σε παγκόσμιο επίπεδο των Ιαπώνων, οι οποίοι σάρωναν την αγορά στις μικρές κατηγορίες στην Ευρώπη και σιγά-σιγά είχαν αρχίσει να παίρνουν μερίδιο και στην Αμερική. Η Harley δεν επρόκειτο να μείνει με σταυρωμένα χέρια και έτσι αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτή την κίνηση και να απαντήσει στους "θρασείς Ιάπωνες".

58 ίπποι από δύο «κολλημένους» κινητήρες 125cc​

Η συνεργασία προχωρούσε με παραγωγή μοτοσυκλετών μεταξύ 125 και 350cc και ένα μεγάλο και σοβαρό πεδίο διαφήμισης για τις εταιρείες ήταν οι αγώνες, όπου όλοι προσπαθούσαν να επιδείξουν την ανωτερότητά τους σε σχέση με τους αντιπάλους τους, κατασκευάζοντας την πιο γρήγορη μοτοσυκλέτα.

Έτσι, τo 1971 η Aermacchi/AMF Harley-Davidson (η AMF είχε αγοράσει την Harley-Davidson το 1969) ξεκίνησε να δουλεύει πάνω σε μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα 250cc.βάση χρησιμοποιήθηκαν 2 "κολλημένοι" κινητήρες 125cc της Aermacchi για να δημιουργηθεί ένας αερόψυκτος 250cc, με πολλά από τα εσωτερικά εξαρτήματά του να προέρχονται από Racing Kits των Yamaha TD! Το σήμα της Harley-Davidson δέσποζε στο ντεπόζιτο της RR250, η οποία στο τέλος της πορείας της εξέλιξής της είχε φτάσει να αποδίδει 58,8 ίππους (έχοντας ξεκινήσει από 49,6), οι οποίοι μπορούσαν να την κρατήσουν εντός ανταγωνισμού με τις κορυφαίες Yamaha της εποχής.

3 Παγκόσμια Πρωταθλήματα στα 250cc​

Με τον Renzo Pasolini στο τιμόνι της, η RR250 εισήλθε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1972. Ο Ιταλός κατέλαβε τη δεύτερη θέση, χάνοντας το Πρωτάθλημα από τον Φινλανδό Jarno Saarinen για μόλις ένα βαθμό. Την επόμενη χρονιά δυστυχώς ο Pasolini θα έχανε τη ζωή του σε ατύχημα στη Monza και τη θέση του θα έπαιρνε ο επίσης Ιταλός Walter Villa. Ο συνδυασμός Harley και Villa αποδείχθηκε πετυχημένος και το δίδυμο έφτασε στην κορυφή του κόσμου για τρεις συνεχόμενες χρονιές, από το 1974 μέχρι το 1976.

Μάλιστα το 76 ήταν μια χρονιά "διπλής επιτυχίας", καθώς μια υπερκυβισμένη έκδοση του RR250 αγωνιζόταν στο Πρωτάθλημα των 350cc και κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή, με αναβάτη της και πάλι τον Walter Villa. Μέχρι σήμερα αυτά αποτελούν τα μοναδικά Παγκόσμια Πρωταθλήματα που έχει κερδίσει η Harley Davidson.

H εξαγορά της συνεργασίας γέννησε την Cagiva​

Όπως αναφέραμε στην αρχή του άρθρου η δεκαετία του 60 ήταν γεμάτη αλλαγές για το χώρο της μοτοσυκλέτας. Η Ηarley αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες και «σώθηκε» από την AMF, η οποία την εξαγόρασε το 1969 (ένα γκρουπ επενδυτών που περιλάμβανε και τον εγγονό ενός εκ των ιδρυτών της Harley-Davidson, τον Willie G. Davidson αγόρασε και πάλι την εμβληματική εταιρεία το 1981, όμως αυτό είναι μια ιστορία για ένα άλλο άρθρο).

Η AMF ήταν αυτή που έβαλε την Harley-Davidson στους αγώνες και θα ήταν αυτή που τελικά θα την έβγαζε κιόλας, καθώς λίγα χρόνια αργότερα (το 1978) πούλησε την Aermacchi και το εργοστάσιο στην Ιταλία στους αδερφούς Cαstiglioni, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τη νέα τους "βάση" για να φέρουν την Cagiva (που μέχρι τότε έφτιαχνε μικρά μεταλλικά εξαρτήματα) στον χώρο των μοτοσυκλετών.

Πηγη www.mototriti.gr