ΑΦΙΕΡΩΜΑ: DUCATI SCRAMBLER 250, 350, 450 1962 – 1976
Οι “αμερικάνικες” Ducati που πήγαιναν και στο χώμα
Μπορεί στις μέρες μας το όνομα Scrambler για τη Ducati να είναι συνδεδεμένο με σύγχρονες νεορετρό μοτοσυκλέτες με αερόψυκτους V-2 Desmo κινητήρες, ωστόσο όλα άρχισαν πολλά χρόνια πριν, με μια γκάμα μονοκύλινδρων μοτοσυκλετών που σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία στην αγορά των ΗΠΑ. Κείμενο: Κώστας Γαμβρούλης
Η ιστορία ξεκινά
στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Οι ουγγρικής καταγωγής αδερφοί Berliner, που είχαν αναλάβει την αντιπροσώπευση και διανομή των Ducati, Zundapp, Norton, Μatchless και Moto Guzzi στις HΠΑ,
είναι σε συνεχή επαφή με τις εταιρίες αυτές, ζητώντας τους να κατασκευάσουν μια μικρού κυβισμού, πολυχρηστική μοτοσυκλέτα.
Πιστεύουν ότι η τεράστιας δυναμικής αγορά των ΗΠΑ
αποζητά ένα μοντέλο αυτού του είδους και οι εμπορικές προοπτικές είναι πολύ μεγάλες. Η εταιρία που ανταποκρίνεται πιο άμεσα στο αίτημα αυτό, είναι η Ducati,
η οποία την εποχή εκείνη είχε στη γκάμα της αποκλειστικά μονοκύλινδρα μοντέλα, με τον εμβληματικό L2 (όπως λένε οι Ιταλοί τον V-2 τους) Desmo, να παρουσιάζεται μια δεκαετία αργότερα (1972) .
O «μικρού κυβισμού κινητήρας» ήταν ήδη έτοιμος,
ένας μονοκύλινδρος αερόψυκτος 249 cc με μονό εκκεντροφόρο οδηγούμενο από άξονα και κωνικά γρανάζια, ο οποίος τοποθετούνταν
στο μοντέλο Diana 250 ή Daytona 250 όπως ήταν γνωστό στη Βρετανία. Το θέμα ήταν πώς θα αποκωδικοποιούσε η Ducati την «πολυχρηστική» απαίτηση των Berliner.
Τα On–Off ακόμα…
δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα ως κατηγορία, για την ακρίβεια, στις αρχές της δεκαετίας του 1960 τα πράγματα ήταν πολύ περιορισμένα και συγκεκριμένα σε ό,τι αφορούσε τις μοτοσυκλέτες παραγωγής.
Μια κατηγορία που
συγκέντρωνε ωστόσο τις περισσότερες πολυχρηστικές αρετές, ήταν τα Scrambler, με την έννοια του ότι αποτελούσαν μοτοσυκλέτες δρόμου κατά βάση, με διάφορες μετατροπές για να επιτρέπουν την εκτός δρόμου κίνηση.
H Ducati
πάτησε πάνω σε αυτό και το 1962 παρουσίασε το Scrambler 250, το οποίο έμοιαζε –και ήταν – ένα street μοντέλο με τρακτερωτά ελαστικά για χώμα, όρθια θέση οδήγησης και ψηλό τιμόνι με έντονο “U” στο κέντρο του.
Λανσαρίστηκε
σαν μια μοτοσυκλέτα “4 σε 1”, με τη Ducati να ισχυρίζεται ότι με ελάχιστες μετατροπές μπορούσε από Scrambler να μετατραπεί σε αμιγώς street μοντέλο, short tracker (μικρού κυβισμού flat track δηλαδή) και endurο. Mη σας προκαλεί εντύπωση το enduro,
αφού καμία σχέση δεν είχαν οι enduro μοτοσυκλέτες του 1960 με τα σημερινά καθαρόαιμα.
Στο πρώτο αυτό Scrambler,
ο κινητήρας του Diana μοντέλου έφερε ορισμένες μετατροπές, όπως πιστόνι υψηλής συμπίεσης με 4 ελατήρια, εκκεντροφόρο διαφορετικού χρονισμού και μεγαλύτερης διαμέτρου καρμπιρατέρ.
Η απόδοση του κινητήρα
ήταν 18 ίπποι και το κιβώτιο τετρατάχυτο, ενώ εντυπωσιακό στοιχείο αποτελούσε η εξάτμιση, που ήταν ένας απλός σωλήνας με κοντή απόληξη λίγο κάτω από το μέσο του ψαλιδιού.
Oι Aφοί Berliner
δεν είχαν κάνει λάθος στις προβλέψεις τους και το Scrambler 250 έτυχε πολύ θερμής υποδοχής στην αγορά των ΗΠΑ, με τη Ducati να παρουσιάζει σε πολύ σύντομο χρονικά διάστημα (για τα δεδομένα της εποχής) ανανεώσεις του μοντέλου.
Το 1964 και το 1965, το Ducati Scrambler 250 απέκτησε διαδοχικά νέα σέλα και ρεζερβουάρ, αναδιπλούμενα μαρσπιέ, φυσούνες στο πιρούνι, προστατευτική ποδιά, ε
ξάτμιση με απόληξη ψηλά, καθώς και κιβώτιο 5 σχέσεων.
Το 1967
παρουσιάζεται το Ducati Scrambler 350 με κινητήρα 340,2 cc και απόδοση 24 ίππων. Η βασική αρχιτεκτονική του μοτέρ δεν έχει αλλάξει, με
έναν εκκεντροφόρο οδηγούμενο από άξονα και δύο βαλβίδες, ωστόσο τα κάρτερ είναι νέας σχεδίασης, πιο πλατιά και με νέες βάσεις/συνδέσμους στο πλαίσιο, ένα στοιχείο που προέρχεται από αγωνιστικά μονοκύλινδρα της Ducati.
Σημειώνεται εδώ, ότι το δεσμοδρομικό σύστημα οδήγησης των βαλβίδων,
έχει για πρώτη φορά χρησιμοποιηθεί από την Ducati το 1967 στο αγωνιστικό πεδίο, με τα 250 και 350 SCD (Sport Corsa Desmo), ωστόσο δεν έχει περάσει ακόμα σε κανένα μοντέλο παραγωγής,
με τα Scrambler να χρησιμοποιούν ελατήρια για την επαναφορά των βαλβίδων τους.
Ένα νέο Ducati Scrambler 250
λανσάρεται το 1968, χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές, πέραν του ότι ο κινητήρας έφερε τα νέα, ευρύτερα κάρτερ του 350. Για την ιστορία, όλα τα Scrambler αλλά και γενικά τα μονοκύλινδρα παραγωγής της Ducati
προ του 1967 ονομάζονται «narrow case», ενώ
μετά το 1967, χαρακτηρίζονται ως «wide case», με βάση πάντα τη σχεδίαση των κάρτερ τους.
Συνεχιζεται.......
Πηγη
https://motorbike.gr
