Τελικα συντομα ηρθε το τηλεφωνημα απο την αστυνομια: Υπαρχει περιπτωση η μηχανη να εχει βρεθει. Απλα θελουν να ταυτοποιησουν οτι ειναι αυτη προτου πουν κατι στα σιγουρα.
Εκει το ηθικο αναπτερωθηκε. Αρχισα να σκεπτομαι οτι θα παμε στο τμημα, να γινουν τα σχετικα διαδικαστικα και συντομα θα εχω τη μηχανη στα χερια μου. Μαλιστα να φανταστειτε οτι ηδη σκεπτομουν τις ζημιες στο τιμονι κλπ και κοστος επισκευης! (Που να ηξερα ε; )
Καποια στιγμη ο ιδιοκτητης του ξενωνα προσφερθηκε να με παει στους αστυνομικους που εχουν τη μηχανη. Φανταστηκα οτι θα πηγαιναμε σε καποιο τμημα, ομως το αμαξι δεν ειχε κανει πανω απο ενα τετραγωνο αποσταση, οταν εστριψε στη γωνια του παρκου και σταματησε διπλα σε μια πεζογεφυρα μπροστα στο ποταμι.
- Φοβαμαι οτι εχω ασχημα νεα. Η μηχανη βρεθηκε αλλα ειναι μεσα στο ποταμι. Λυπαμαι ειλικρινα.
Βγηκα εξω αρνουμενος να πιστεψω τα οσα μου ελεγε, πλησιασα στην οχθη και την ειδα. Θελετε να περιγραψω πως ενοιωσα εκεινη την ωρα; Αφηστε το. Ευχομαι ολοψυχα να μην το ζησει κανενας κατι τετοιο.
Η κουκλα μου ηταν ολη βυθισμενη στο νερο μαζι με τις βαλιτσες και τα παντα, ξαπλωμενη στην αριστερη πλευρα της με το μουτρο να κοιτα προς τα εξω και τα δεξια fairings σπασμενα. Η εικονα ηταν τραγικη περα απο καθε φαντασια.
Η μηχανη που εχεις καμαρι και αγαπας τοσο πολυ να βρισκεται πεταμενη σαν σκουπιδι μεσα σε ενα μεγαλο βρωμοποταμο.
Οι αστυνομικοι στεκονταν διπλα αμηχανοι και μετα βιας μπορουσαν να προφερουν καποια λεξη. "Δεν εχει ξαναγινει κατι τετοιο..." "Και εμεις ειμαστε μοτοσυκλετιστες και λυπουμαστε οσο δεν φανταζεσαι..." κλπ
Μαζεψα ψυχραιμια και λογικη και απαιτησα να τη βγαλουμε εξω. Ναι, πως.
Αυτο χρειαζοταν γερανο και η αστυνομια της πολης ΔΕΝ ειχε τετοια μηχανηματα.
- Οκ, τοτε ο δημος ρε παιδια! Καποιος. Δεν μπορει να μεινει εκει;! Δεν ειναι υπο συζητηση. ΠΡΕΠΕΙ να βγει εξω.
- Λυπουμαστε αλλα ουτε ο δημος εχει γερανους για τετοιες περιπτωσεις.
Ημουν ετοιμος να χασω καθε ιχνος ψυχραιμιας: Δηλαδη συγγνωμη. Και ΤΙ κανετε οταν πεφτει ενα οχημα μεσα στο ποταμι;;; Το αφηνετε εκει να λιαζεται; Εγω μονος με τα χερια προφανως δεν μπορω να τη βγαλω τη μηχανη εξω. Αν δεν βρεθει λυση τι θα γινει; Θα καταληξει η μηχανη αξιοθεατο της πολης;;
- Ξερετε θα παρουμε τηλεφωνο τον ανθρωπο που μαζευει στα παρανομα σταθμευμενα οχηματα μηπως εχει καποια ιδεα...
Πηγα πισω στο hostel. Μεχρι εκεινη την ωρα η Annika δεν ηξερε τι ειχε γινει με τη μηχανη. Αν με πειραξε μια φορα που ειδα τη μηχανη στο ποταμι, το να πρεπει να της το πω με πονεσε χιλιες φορες παραπανω...
Ανοιξαμε τον χρυσο οδηγο και τελικα βρεθηκε ενας εργολαβος οικοδομων με μεγαλα μηχανηματα εργου που θα μπορουσε να φερει ενα γερανο αλλα ηθελε 300 ευρω (που εννοειται οτι δεν θα τα πληρωναν οι μπατσοι η ο δημος).
Τον πηρα τηλεφωνο και του εξηγησα την υποθεση.
Ο Ανθρωπος (με Α κεφαλαιο) δεν χρειαστηκε πολυ για να καταλαβει το προβλημα. Γυριζει και μου λεει με τονο που εδειχνε οτι συμμεριζεται το προβλημα: Καταλαβαινω τι περνας. Ακου. Δωσε στον οδηγο μου 150 ευρω για το μηχανημα και τη δουλεια και δεν θελω τιποτε αλλο.
150; 150. Τι να εκανα. Δεν θα εδινα τη χαρα στους μπ@σταρδους που ειχαν πεταξει τη μηχανη στο νερο να την αφησω εκει.
Του λεω λοιπον: ΟΚ περιμενω στο παρκο.
Οντως σε μιση ωρα ενα θηριωδες γερανοφορο μηχανημα εργου ηρθε στο παρκο και μετα βιας χωρεσε στο σημειο της οχθης απ' οπου ειχαν ριξει μεσα τη μηχανη. Ο τυπας ενας σκληροτραχηλος διμετρος τυπος με ξυρισμενο κεφαλι, τατου κλπ βγηκε εξω και αρχισε να σκεφτεται το πως θα βγαλουμε εξω τη μηχανη.
Τη συνεχεια την ηξερα ηδη...
- Εχω μεγαλους ιμαντες για την ανελκυση αλλα καπως πρεπει να τη δεσουμε.
- Αστο, ξερω. Κατσε μονο να παω στον ξενωνα να παρω μια πετσετα μπανιου γιατι οταν βγω εξω θα πεθανω με το κρυο που εχει εδω.
Για καλη μου τυχη γυριζοντας πισω το ηλικιωμενο ζευγαρι ερχοταν προς το παρκο και οταν μαθανε τι πηγαινα να κανω μου προσεφεραν οχι απλα μια πετσετα αλλα μια παλια στολη καταδυσεων που ειχαν στο σπιτι!
Ντυμενος με τη στολη και ζωσμενος με τους τεραστιους ιμαντες βουτηξα στο ποταμι και τα βρωμονερα, αναμεσα σε νεροκισσους, αγκαθια και διαφορα σκουπιδια για να πιασω τη μηχανη.
Ηταν πιο ευκολο να το λες παρα να το κανεις. Το ποταμι ειχε δυνατα ρευματα που με επαιρναν μακρυα απο τη μηχανη σε καθε προσπαθεια να την φτασω. Τελικα καταφερα και πατησα πανω στο πλαινο fairing και με τα ποδια πιανομουν στο τιμονι για να μην με παρασυρει το νερο.
Κρατησα αναπνοη, βουτηξα μεσα και με το ενα χερι κρατιωμουν απ' τη δισκοπλακα ενω με το αλλο προσπαθουσα να περασω τον ιμαντα απο το μπροστινο τροχο. Τελικα τα καταφερα και εριξα εξω την ακρη του ιμαντα για να συνεχισω με τον αλλον.
Βουτηξα ακομα βαθυτερα για το πισω μερος της μηχανης και ευτυχως που υπηρχε το τριβαλιτσο και μπορεσα να τον περασω απο εκει.
Ασφαλισα τους ιμαντες στο γαντζο του γερανου και βγηκα εξω.
Το θεαμα της μηχανης να αναδυεται απο τα νερα ηταν εντυπωσιακο αλλα οχι κατι που ηθελα να αποθανατισω εκεινη την ωρα...
(Αν και ειμαι σιγουρος οτι οι διαφοροι περαστικοι και τουριστες που ηταν εκει και τραβουσαν φωτο ολη αυτη την ωρα ειχαν χαρει με το θεαμα που τους ειχαμε χαρισει...)
Ο γερανος ακουμπησε τη μηχανη στη πισω ροδα και τη κρατησαμε ελαχιστη ωρα σε ορθια θεση να φυγουν οσα νερα μπορουσαν.
Η μηχανη ηταν γεματη φυκια και νερα ετρεχαν απο παντου. Βαλιτσες, πλαστικα, εξατμιση... Τη ξαπλωσαμε στο χορταρι και αφου τη λυσαμε προσπαθησαμε να τη σηκωσουμε. Ματαια. 4 ατομα μαζι και ο θηριωδης οδηγος του γερανου και δεν κουνουσε ρουπι.
Τελικα βοηθησαν και κανα δυο ακομα περαστικοι και τελικα η Αυρα σταθηκε ξανα στις ροδες της.
Σε πρωτη ματια ηταν ενα χαλι. Ολο το μουτρο σπασμενο. Η ζελατινα ελειπε σχεδον ολη, δεξι πανω κομματι του μουτρο διελυμενο, δεξι πλαινο μεσαιο με ενα μικρο κομματι σπασμενο, ολη η αριστερη πλευρα με βαθιες χαρακες, καθρεφτες κατεστραμμενοι και αυτα μονο απο τα διακοσμητικα μερη.
Το υποπλαισιο των οργανων που κραταει οργανα και fairings στη θεση τους ειχε στραβωσει τελειως με αποτελεσμα το πανω μερος του μουτρου να ακουμπα σχεδον στο αριστερο clipon κανοντας σχεδον αδυνατη τη στροφη του τιμονιου δεξια.
Ο πυρος του τιμονιου ηταν σπασμενος αλλα η κλειδαρια ηταν ανεπαφη.
Προφανως τιποτα ηλεκτρικο δεν δουλευε και το μοτερ ηταν γεματο νερο. Προτου γινει οτιδηποτε θα επρεπε να βγουν ολα τα νερα απο μεσα να αλλαχθουν ολα τα υγρα, να στεγνωσουν πλεξουδες και ηλεκτρικα και μετα... ισως...
Κοινως με ενα σετ αλενοκλειδα και τα εργαλεια της μηχανης 5000 χιλιομετρα απο το σπιτι και το συνεργειο μου we were royally fucked.
