80s και παλιότερα.. Αναμνήσεις!!!

dodos

well know member
Δημοσιεύσεις
3.888
Ηλικία
48
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Apostolis
Περιοχή
Αθήνα
Ασε Χρήστο, πήγα μια βόλτα με το μηχανάκι και έκατσα σε ένα παραλιακό καφέ να πιώ μια λεμονάδα και αληθώρισα..... Αφού έλεγα να ανέβω στο μηχανάκι ή θα τα βλέπω διπλά????Banging head
Αίσχος...... το ίδιο έπαθα κ εγώ γείτονα χθες..... Θα πάω και σήμερα για επιβεβαίωση.... Tooth Tooth Tooth
Στο ενδιάμεσο θα ρίξω και μια βουτιά στο δεύτερο λιμανάκι στη βουλιαγμένηToothToothTooth
 

SHOOTER045

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
12.101
Ηλικία
49
Περιοχή
ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ /ΠΕΛΛΑΣ
Μοτοσυκλέτα
GLX 90
Όνομα
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Περιοχή
Ν.ΠΕΛΛΑΣ
Αίσχος...... το ίδιο έπαθα κ εγώ γείτονα χθες..... Θα πάω και σήμερα για επιβεβαίωση.... Tooth Tooth Tooth
Στο ενδιάμεσο θα ρίξω και μια βουτιά στο δεύτερο λιμανάκι στη βουλιαγμένηToothToothTooth
Στο μπαλί στο Λαγονήσι να πας.
Δεν λέω περισότερα μην λογοκριθω


Devil Devil Devil
 

dodos

well know member
Δημοσιεύσεις
3.888
Ηλικία
48
Περιοχή
Αθήνα
Όνομα
Apostolis
Περιοχή
Αθήνα
Στο μπαλί στο Λαγονήσι να πας.
Δεν λέω περισότερα μην λογοκριθω


Devil Devil Devil
Αα ωραία θα το εξερευνήσω!! Δεν έχει τύχει να κάτσω εκεί, συνήθως τραβάω πιο κάτω από Σαρωνίδα και κάτω!!
Αλλά Λαγονήσι καταιβαινω συχνά με το ποδήλατο για προπόνηση μέχρι το Βoa !
Το πολύ πολύ να βουτήξω με τα ποδηλατικά, χαχαχα!!
Έχω φυσικά πάντα και κολλύριο για τα μάτια μαζί!!! Tooth Tooth Tooth
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Αφιερωμένο σε όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1960– 1980


H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε…
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή…Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι η τρικάβαλοι σε παπάκι
Δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.
Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.
Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει.
Τότε δεν υπήρχαν κινητά.
Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.
Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα..
Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.
Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι
Η ψέκαζε την κεφαλή με αεροζόλ.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.
Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε..
Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα..
Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από το λάστιχο οχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε κολυσαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα.
Φανταστείτε το!
Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο!
Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!
Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την ήττα.
Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.
Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας.
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε...!

Επιβιώσαμε!!


236298981_869418040675710_6811024703279830534_n.jpg
 

User V

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
12.090
Αφιερωμένο σε όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1960– 1980
No 2
Πηγή:mama365

Από την κ.Λίνα Σερέτη

Γιατί οι γονείς μας έμοιαζαν πιο ξέγνοιαστοι στις διακοπές απ’ ότι εμείς σήμερα​



Κακά τα ψέματα, από τη στιγμή που γινόμαστε γονείς, οι διακοπές δεν είναι αυτές που ξέραμε: τέρμα η χαλαρότητα, η ανεμελιά, η παντελής έλλειψη προγράμματος. Αν κοιτάξουμε τον εαυτό μας από μακριά, θα δούμε ανθρώπους αγχωμένους, που τρέχουν πίσω από παιδιά κι έχουν τα μάτια καρφωμένα στο ρολόι. Κι όμως, στις παιδικές μας αναμνήσεις, τουλάχιστον, οι δικοί μας γονείς μοιάζουν πολύ πιο ξέγνοιαστοι και τους θυμόμαστε ν’ απολαμβάνουν στ’ αλήθεια τις διακοπές τους, ακόμη και με μας στα πόδια τους να τους ζαλίζουμε ολημερίς.

Είχαν λιγότερους κανόνες να ακολουθήσουν​

Αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί το παιδί μας γκρινιάζει μετά από λίγη ώρα στο κάθισμα του αυτοκινήτου, είναι επειδή εμείς δεν ταξιδέψαμε ποτέ δεμένοι σε κάθισμα. Οι γονείς μας δεν ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν τους ίδιους κανόνες ασφαλείας με εμάς. Αντί για καθισματάκια, μας έβαζαν στο πίσω κάθισμα και μας άφηναν να πλακωνόμαστε μεταξύ μας σε όλο το ταξίδι υπό τους ήχους μιας κασέτας με τα καλύτερα του Στράτου.

Δεν ανησυχούσαν τόσο για τα παιδιά​

Παράλληλα, βέβαια, η έλλειψη προειδοποιήσεων και προληπτικών «συναγερμών» – σκεφτείτε τους κανόνες ασφαλείας που είναι πλέον αναρτημένοι σε κάθε παραλία – δεν άφηνε και τον νου τους να πάει στο κακό. Μας ξαμολούσαν πιο εύκολα στην αμμουδιά και στη θάλασσα, ρίχνοντας ένα βλέμμα από μακριά και μια αγριοφωνάρα όποτε ξεφεύγαμε απ’ τα όρια. Και η αλήθεια είναι ότι η φωνή έπιανε – ήταν πιο τρομακτική απ’ ότι η δική μας για τα παιδιά μας.

https://static.mama365.gr/media/inlinepics/tis linas/xgn-1.jpg

Ταξίδευαν σαν τσιγγάνοι​

Θυμόμαστε όλοι τους μπαμπάδες μας να φωνάζουν στις μαμάδες μας που έπαιρναν τόσα ρούχα για τόσο λίγες μέρες, αλλά αν το καλοσκεφτούμε, τα περισσότερα δεν τα φορούσαμε ποτέ. Αν δεν λερωνόμασταν κιόλας εμείς τα παιδιά, θα βγάζαμε τις διακοπές με μία μπλούζα κι ένα σορτσάκι ή φουστανάκι – ή με το μαγιό μας, αφού πολύ συχνά δεν το βγάζαμε μέχρι το βράδυ. Εμείς σήμερα, είμαστε υπερπαραγωγή μπροστά τους – ό,τι χωράει το παίρνουμε.


Οι διακοπές δεν ήταν ολόκληρη επιστήμη​

Η οργάνωση των διακοπών δεν ήταν πάντα τόσο δύσκολη όσο μοιάζει σήμερα. Οι διακοπές των γονιών μας ξεκινούσαν την πρώτη μέρα της άδειάς τους και δεν έπρεπε να κλείσουν εισιτήρια και διαμονή από δύο μήνες πριν. Μπαίναμε στο αυτοκίνητο και ξεκινούσαμε για το μέρος που μας έκανε κέφι. Βρίσκαμε που θα μείνουμε επί τόπου, πηγαίναμε σε διαφορετική παραλία κάθε μέρα και δεν ψάχναμε τις αξιολογήσεις για να διαλέξουμε ταβέρνα – όλες τα ίδια είχαν.

Είχαν πάντα παρέα (ή έβρισκαν εκεί)​

Πλέον, το να συντονιστείς με μια άλλη οικογένεια για να πάτε μαζί διακοπές είναι όλόκληρη σπαζοκεφαλιά. Οι γονείς μας, πάλι, όσο εύκολο τους ήταν να μπούμε στο αμάξι κι όπου μας βγάλει, τόσο εύκολο τους ήταν να το κάνουν μαζί με άλλους. Γι’ αυτό είχαμε πάντα παρές στις διακοπές. Κι αν δεν είχαμε, όμως, οι παλιοί είχαν έναν χαλαρό και ανεπιτήδευτο τρόπο να κάνουν φίλους όπου κι αν βρίσκονταν.



Δεν είχαν κινητά​

Όχι, πείτε μου την αλήθεια, πόσες φορές δνε έχει κλείσει το κινητό σας από μπαταρία και νιώσατε ξαφνικά μια πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας – σαν κάτι που είχατε να νιώσετε καιρό. Ε, λοιπόν, να ένα τεράστιο πλεονέκτημα των γονιών μας. Δεν είχαν κινητά τηλέφωνα επάνω τους κι έτσι δεν ένιωθαν καμία ανάγκη να «τσεκάρουν» οτιδήποτε από ειδήσεις, μηνύματα, κλήσεις, ενημερώσεις, email κ.ο.κ.

Απολάμβαναν τα απλά πράγματα​

Ας το παραδεχτούμε, οι νεότεροι έχουμε κάνει τη ζωή μας λίγο πιο πολύπλοκη και δεν μπορούμε πια να χαρούμε με τα πιο απλά πράγματα, στις διακοπές μας έστω. Το μόνο που χρειάζονταν οι μπαμπάδες ήταν μια πτυσσόμενη καρέκλα κάτω από ένα πεύκο και μια φέτα καρπούζι με λίγη φέτα. Οι μαμάδες μας, πάλι, έμοιαζαν ευτυχισμένες και μόνο που μας έβλεπαν να τρέχουμε πέρα δώθε. Και τα καλοκαίρια μας ήταν απλά κι όμως αξέχαστα.
 

User V

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
12.090
No 2
Πηγή:mama365

Από την κ.Λίνα Σερέτη

Γιατί οι γονείς μας έμοιαζαν πιο ξέγνοιαστοι στις διακοπές απ’ ότι εμείς σήμερα​


To επάνω βγάζει μια νοσταλγία..
"Ααααχ... Ωραία χρόνια... "

Θέλω τώρα να δείτε κι αυτή την τοποθέτηση κάτω από το συγκεκριμένο ποστ στο FB...

Είναι μακριά απο την πραγματικότητα αυτά που γράφει;

 

User C

well know member
Δημοσιεύσεις
3.737
To επάνω βγάζει μια νοσταλγία..
"Ααααχ... Ωραία χρόνια... "

Θέλω τώρα να δείτε κι αυτή την τοποθέτηση κάτω από το συγκεκριμένο ποστ στο FB...

Είναι μακριά απο την πραγματικότητα αυτά που γράφει;

Εζησα όλα τα παραπάνω που αναφέρει το πρώτο ποστ και δεν θεωρώ πως μου συμπεριφέρονταν σαν να ειμαι ζωο, αλλά σαν ένα πλάσμα που το λατρεύουν και το εμπιστεύονται. Γι αυτο δεν φώναζα υστερικά αναμέσα σε ξένους, γι αυτο βρίσκαμε πάντα παρέα να παίξουμε, γι αυτο χτυπούσαμε και γινόμασταν καλά, γι αυτο πήραμε εικόνες που το απο κάτω ποστ δεν θα πάρει και δεν θα δώσει ποτέ στα παιδια του. Γι αυτό τα παιδιά μου περνούν υπέροχα σε μέρη που δεν πιάνει το κινήτο, γιατί έχουν πράγματα να κανουν, να τρέξουν, να πετάξουν πέτρες για γκελ στο νερό, να σκαρφαλώσουν στα βράχια, να κολύμπησουν και να πολέμησουν με κύματα στο Αιγαίο μεγαλύτερα των δυο μέτρων. Να πάρουν το κανό και να εξερευνήσουν την διπλανή παραλία, να παίξουν με συνομίληκους στην παραλία που κοιτάζουν απο μακρυά και ντρέπονται να πλησιάσουν και έτσι πρήζουν τα παπάρια του μπαμπα τους, να παίξουν μπάλα στο νερό μαζί μου, να κολυμπήσουν με την μαμά μέχρι τα βράχια. ΟΧΙ ποτέ δεν θα γίνω σαν αυτον που σχολιάσε έτσι. Εναν ενήλικα γεμάτο κόμπλεξ κατωτερότητας για την αγάπη που δεν καταλάβε και θεωρεί οτι τον αντιμετώπιζαν σαν ζωο...Η ηλιθιότητα των social media με την κάθε καμμένη βλογιοκομμένη, χωρισμένή, αποτυχημένη προσωπικά και συναισθηματικ και επαγγελματικά κακομοίρα που βγάζει όλη την κακία της σε σχόλια αυτοεπιβεβαίσωσης.
 

giamar

Αφραπογιαννος
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
19.276
Περιοχή
Λεπτοκαρυά Κατερίνη
Μοτοσυκλέτα
Voge 300 & Αστρέα Grand 100 σε μπλε
Όνομα
Γιαννης
Περιοχή
Pieria

thanosgp

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
11.519
Ηλικία
52
Περιοχή
Τρίκαλα
Μοτοσυκλέτα
Τίγρης ξεδοντιασμένος 220 τελική
Όνομα
Θάνος
Περιοχή
Τρίκαλα
Εζησα όλα τα παραπάνω που αναφέρει το πρώτο ποστ και δεν θεωρώ πως μου συμπεριφέρονταν σαν να ειμαι ζωο, αλλά σαν ένα πλάσμα που το λατρεύουν και το εμπιστεύονται. Γι αυτο δεν φώναζα υστερικά αναμέσα σε ξένους, γι αυτο βρίσκαμε πάντα παρέα να παίξουμε, γι αυτο χτυπούσαμε και γινόμασταν καλά, γι αυτο πήραμε εικόνες που το απο κάτω ποστ δεν θα πάρει και δεν θα δώσει ποτέ στα παιδια του. Γι αυτό τα παιδιά μου περνούν υπέροχα σε μέρη που δεν πιάνει το κινήτο, γιατί έχουν πράγματα να κανουν, να τρέξουν, να πετάξουν πέτρες για γκελ στο νερό, να σκαρφαλώσουν στα βράχια, να κολύμπησουν και να πολέμησουν με κύματα στο Αιγαίο μεγαλύτερα των δυο μέτρων. Να πάρουν το κανό και να εξερευνήσουν την διπλανή παραλία, να παίξουν με συνομίληκους στην παραλία που κοιτάζουν απο μακρυά και ντρέπονται να πλησιάσουν και έτσι πρήζουν τα παπάρια του μπαμπα τους, να παίξουν μπάλα στο νερό μαζί μου, να κολυμπήσουν με την μαμά μέχρι τα βράχια. ΟΧΙ ποτέ δεν θα γίνω σαν αυτον που σχολιάσε έτσι. Εναν ενήλικα γεμάτο κόμπλεξ κατωτερότητας για την αγάπη που δεν καταλάβε και θεωρεί οτι τον αντιμετώπιζαν σαν ζωο...Η ηλιθιότητα των social media με την κάθε καμμένη βλογιοκομμένη, χωρισμένή, αποτυχημένη προσωπικά και συναισθηματικ και επαγγελματικά κακομοίρα που βγάζει όλη την κακία της σε σχόλια αυτοεπιβεβαίσωσης.
αδελφή ψυχή! PraisingBcdefghg
 

stelios62

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
7.223
Περιοχή
Πειραιας
Μοτοσυκλέτα
Ducati Pantah 600 SL, Honda Cbr 500r , Honda Cbf 250
Όνομα
Στελιος
Περιοχή
Κερατσινι
αδελφή ψυχή! PraisingBcdefghg

Ναι , δεν λεω ψυχη ειναι .... αλλα ας κρατησουμε μια αποσταση ασφαλειας κακου-κακου απο ..... τα λεγομενα του εννοω ....! cde
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
1977 Αθηνα 7 η ωρα το πρωι φευγοντας απο περιστερι πηγαινοντας καλλιθεα για δουλεια βιοτεχνια παπουτσιων πριν μπω στο λεωφορειο αναβω μια τσιγαρια και μπαινω με βλεπει ο εισπρακτορας και μου λεει το θεικο πολυ θεριακλης εισαι μωρε αδερφακιμ και απο τοτε δεν το εχω ξεχασει ποτε.

242429969_2054768384675580_7686524298606446146_n.jpg
 

karellen

old member
Δημοσιεύσεις
5.389
Ηλικία
61
Μοτοσυκλέτα
Honda DAX 72 Τρου Αντβέ
Όνομα
Νίκος
Περιοχή
Καλαμάτα
ΥΑΜΑΗΑ DT 400
unnamed.jpg

Αθήνα 1982. Αγ.Παρασκευή ψηλά προς το Αμερικάνικο κολλέγιο.
Οικοδομή και ο υποφαινόμενος στο μεροκάματο ηλεκτρολόγος (χρειαζόμουν προϋπηρεσία 2.500 ώρες για το πτυχίο).
Φτάνει η ώρα για κολατσιό ποιος θα πάει? εγώ ο νέος φυσικά.Το μπακάλικο αρκετά μακρυά χαμηλά στην Αγ.Ιωάννου.
-Δώστε μου ρε μλκς ένα μηχανάκι τουλάχιστον μην πηγαίνω με τα πόδια.
Πετάγεται ένα Ζακυνθινός 'θα σου δώσω το δικό μου Νίκο'.
Βγαίνουμε στο μπαλκόνι 'το βλέπεις το μπλε απέναντι?
-ΝΑΑΑΑΙΙΙΙΙΙΙ!!!!! abcdeabcde


-Ωραία, δίπλα το Chally είναι το δικό μου,πάρτο και πετάξου!
Samurai suicide
 

thanosgp

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
11.519
Ηλικία
52
Περιοχή
Τρίκαλα
Μοτοσυκλέτα
Τίγρης ξεδοντιασμένος 220 τελική
Όνομα
Θάνος
Περιοχή
Τρίκαλα
1977 Αθηνα 7 η ωρα το πρωι φευγοντας απο περιστερι πηγαινοντας καλλιθεα για δουλεια βιοτεχνια παπουτσιων πριν μπω στο λεωφορειο αναβω μια τσιγαρια και μπαινω με βλεπει ο εισπρακτορας και μου λεει το θεικο πολυ θεριακλης εισαι μωρε αδερφακιμ και απο τοτε δεν το εχω ξεχασει ποτε.

View attachment 37033
ήταν και ο πατέρας μου ένα φεγγάρι, (πριν φύγουμε για Γερμανία όπου γεννήθηκα)....Hug
 
Top Bottom