θρύλοι της μοτοσικλέτας

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

40 χρόνια από τον θάνατο του Mike Hailwood​

B_Honda_500_6_cilindri.jpg
Ένας από σπουδαιότερους πρωταθλητές μοτοσυκλέτας που φώτισαν τον κόσμο μας έφυγε από ζωή άδοξα και πρόωρα πριν από ακριβώς τέσσερεις δεκαετίες.
Γεννημένος στις 2 Απριλίου 1940 στο Great Milton του Oxfordshire στην Αγγλία, ο Mike Hailwood εμφανίστηκε ως κομήτης στους αγώνες μοτοσυκλέτας για να δημιουργήσει μια μαγική καριέρα: έτρεξε σε 747 επίσημους αγώνες, κερδίζοντας 380 εξ αυτών, με 76 από αυτές τις νίκες σε αγώνες παγκοσμίου GP.
B_AA074143_4DImageDoc.jpg
Όταν ολοκλήρωσε την αγωνιστική του δράση σε δύο τροχούς το 1968 είχε κατακτήσει τρία παγκόσμια πρωταθλήματα 250 με τη Honda (1961, 1966, 1967), δύο στα 350 πάλι με τη Honda (1966, 1967) και τέσσερα στα 500 με την MV Agusta (1962, 1963, 1964, 1965). Επιπλέον, το παλμαρέ του μετρά και 14 νίκες στο Isle of Man TT.
B_Col_padre_e_la_Ducati_125c.jpg
Αυτά μας κάνουν εννιά (9) παγκόσμιους τίτλους σε όλες τις κατηγορίες από έναν αναβάτη που έτρεξε για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα το 1957 και κυριάρχησε ολοκληρωτικά καθ’ όλη τη δεκαετία του 1960!

Αφότου άφησε τους δύο τροχούς, ο Hailwood δοκίμασε την τύχη του και στη F1 με την ομάδα του John Surtees (1972-1973) και με τη McLaren (1974), καταφέρνοντας να αφήσει το στίγμα του, δίχως όμως να πάρει νίκη ή πρωτάθλημα. Καλύτερο αποτέλεσμά του μετά από τρεις γεμάτες σεζόν και 50 αγώνες ήταν μια δεύτερη θέση στο Ιταλικό GP του 1972 πίσω από τον Emerson Fittipaldi.
B_1977.jpg
Την ίδια χρονιά φρόντισε να προσθέσει στην τροπαιοθήκη του και ένα Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Formula Two το 1972, πιθανότατα στην ίδια βιτρίνα με το έπαθλο της τρίτης θέσης στον 24ωρο αγώνα αντοχής αυτοκινήτων του Le Mans το 1969.

Σε περίοπτη θέση θα πρέπει να βρίσκεται και το Μετάλλιο του Βασιλιά Γεωργίου (George Medal) με το οποίο τιμήθηκε αφότου στον αγώνα F1 του 1973 στη Νότια Αφρική είχε βοηθήσει με κίνδυνο της ζωής του τον Clay Regazzoni να δραπετεύσει από το φλεγόμενο μονοθέσιό του, μετά από ένα ατύχημα στο οποίο είχε εμπλακεί και ο ίδιος με επίσης φλογερό αποτέλεσμα για το δικό του Surtees-Ford μονοθέσιο.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο Hailwood έκανε μια μικρή επιστροφή στα μοτοσυκλετιστικά αγωνιστικά δρώμενα, φυσικά με το απίστευτο ταλέντο του σε πρώτο πλάνο. Το Isle of Man ΤΤ του 1979 ο 39χρονος Hailwood πήρε την τελευταία νίκη της καριέρας του στο Senior TT με Suzuki RG500.
B_JA021801_4DImageDoc.jpg
Δυστυχώς ωστόσο το μέλλον του έμελλε να είναι πολύ σύντομο. Το Σάββατο 21 Μαρτίου 1981 πήγε με τα δύο του παιδιά με το αυτοκίνητο να αγοράσει φαγητό και στην επιστροφή μια παράνομη στροφή φορτηγού είχε ως μοιραίο αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της η κόρη του, Michele, ενώ ο ίδιος και ο γιος του, David, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.
B_JA044392.jpg
Αν και ο David βγήκε σύντομα καθώς δεν έφερε βαριά τραύματα, ο Mike Hailwood υπέκυψε μετά από δύο μέρες νοσηλείας, στις 23 Μαρτίου 1981, σκάρτες δέκα μέρες πριν τα 40ά του γενέθλια. Κατά τραγικό τρόπο, ο ίδιος φερόταν να έχει εκμυστηρευτεί στους δικούς του πως ένας μάντης στη Νότια Αφρική του είχε πει κάποτε πως δεν θα προλάβαινε να φτάσει στα 40 και αιτία θα ήταν ένα φορτηγό...

Πηγη www.bikeit.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ο Άγνωστος Πρωταθλητής​

img.jpg
Ο Franco Uncini, ο πρωταθλητής στο Grand Prix του 1982 στα 500 κ.εκ. είναι ίσως ένας από τους λιγότερους γνωστούς πρωταθλητές της εποχής του. Για τους Αμερικανούς, αυτός και ο Marco Lucchinelli που κέρδισε το πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά είναι απλά ένα σύντομο ιταλικό διάλειμμα ανάμεσα στον “Βασιλιά Kenny” και τον “Γρήγορο Freddie“.
O Uncini θεωρείται από πολλούς ήρωας καθώς γύρισε την πλάτη σε πολλές προσφορές από εργοστασιακές ομάδες και έτρεξε με χρηματοδότηση από την ίδια του την οικογένεια, μία οικογένεια που έκανε το παν για να τον αποτρέψει να ασχοληθεί με τις μοτοσυκλέτες. Ωστόσο, μόλις κατάλαβαν ότι ο νεαρός Franco ήταν αποφασισμένος να αγωνιστεί, τον στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις.
Ακόμα και σήμερα, λίγα είναι γνωστά για τον Uncini και αυτό είναι κρίμα γιατί είχε μία από τις πιο γεμάτες καριέρες στους αγώνες Grand Prix. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι ο Uncini ήταν ανώνυμος στην Αμερική, παρόλο που είχε αγωνιστεί ως εργοστασιακός αναβάτης της Harley-Davidson, φορώντας τα ίδια μαύρα και πορτοκαλί χρώματα που φορούσαν οι Jay Springsteen και Corky Keener. Επιπλέον ο Uncini επέζησε από δύο πολύ φρικτά δυστυχήματα του MotoGP. Επίσης ήταν ο τελευταίος Ιταλός που κέρδισε παγκόσμιο τίτλο πριν τον Valentino Rossi, ενώ παρασκηνιακά έκανε πολλά για να αλλάξει η μορφή των αγώνων Grand Prix, βοηθώντας στο να γίνουν οι πίστες πολύ ασφαλέστερες για τις επόμενες γενιές αναβατών.
gettyimages-130192288-1024x1024.jpg
Απ΄όλες τις πλευρές ο Uncini είχε μία σχεδόν ειδυλλιακή ανατροφή. Η οικογένειά του είχε μία διεθνή εταιρεία ηλεκτρονικών που παρήγαγε ηλεκτρονικά πληκτρολόγια. Ο Ennio Uncini απολάμβανε να βοηθά τους γιους του Franco και Henry να ασχολούνται εις βάθος με όποια από τα πιο περίεργα χόμπυ αποφάσιζαν να ασχοληθούν, και αυτά δεν ήταν λίγα. Τα αγόρια κάποια στιγμή ξεκίνησαν τους αγώνες καρτ και ο μπαμπάς τους σκέφτηκε ότι ήταν μία ακόμη φάση που θα περνούσε. Στη συνέχεια ο Franco άρχισε να “παίζει” με τους 2 τροχούς. Στην αρχή ήταν ένα σκούτερ 50 κυβικών, σε ηλικία 14 ετών και στη συνέχεια ήταν μία μοτοσυκλέτα 125 κ.εκ. Όταν πήρε το δίπλωμά του, απέκτησε ένα Laverda 750 κ.εκ. και τότε ο Franco ανακοίνωσε στην οικογένεια ότι επρόκειτο να λάβει μέρος σε αγώνες.
franco-uncini-harley-davidson.jpg
Ο Ennio και η Antonia Uncini επέτρεπαν στα παιδιά τους να ακολουθούν τις επιθυμίες τους αλλά αυτό ξεπερνούσε τα όρια. Όπως όλοι οι γονείς διαμαρτυρήθηκαν, απείλησαν και στο τέλος δωροδόκησαν τον Franco σε μία προσπάθεια να του αλλάξουν γνώμη. Όταν όμως συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να το αποτρέψουν, αποφάσισαν να τον στηρίξουν και συναισθηματικά και οικονομικά.
Όπως αποδείχτηκε, ο Franco ήταν φυσικό ταλέντο. Στα 19 του εντυπωσίαζε τους πάντες με τις επιδόσεις του. Μετά την πρώτη του σεζόν στους αγώνες, η Ducati προσέφερε στον Uncini μία “εργοστασιακή” βόλτα. Μία χρονιά αργότερα, ο Uncini ξεκίνησε να μπαίνει στα Grand Prix. Στην αρχή, το 1976, με μία ιδιωτική Yamaha, αγωνίστηκε 3 φορές και κέρδισε 2 θέσεις στο βάθρο στην κατηγορία των 350 κ.εκ. Ήταν τόσο υποσχόμενη η παρουσία του στις παγκόσμιες πίστες που για το 1977 είχε 2 προτάσεις από εργοστασιακές ομάδες. Η μία ήταν από την Aermachi Harley-Davidson και η άλλη από την Suzuki του Roberto Gallina στα 500 κ. εκ. Παραδόξως ο Uncini προτίμησε την Harley, αναγνωρίζοντας ότι ίσως χρειαζόταν περισσότερο χρόνο πριν πάει στην μεγάλη κατηγορία.
Franco-Uncini-7.jpg
Ο Franco τα πήγε καλά στην Harley, ειδικά στα 250, όπου κέρδισε και στην Imola και στο Brno τερματίζοντας δεύτερος στην παγκόσμια κατάταξη. Ωστόσο παρά τα επιτεύγματά του, ο Uncini ήταν μη δημοφιλής στην Ιταλία. Στην Αυστρία, στο Salzburgring έγινε η αιτία να χάσει τη ζωή του ο Hans Stadelmann, χωρίς να φταίει ο ίδιος. Αυτό πυροδότησε μία τραγική αλυσιδωτή αντίδραση.
Στη συνέχεια, στο τέλος της σεζόν στην κατηγορία 250 κ. εκ., στο τσέχικο GP, o Uncini κλήθηκε την τελευταία στιγμή να αφήσει τον συμπαίκτη του Villa να προηγηθεί. Ο Villa έφτανε στο τέλος της καριέρας του και η ομάδα θεώρησε ότι αυτό θα ήταν μία ευγενική χειρονομία. Ο Uncini δεν είχε την ίδια άποψη. Θεωρούσε ότι ο Villa δεν είχε καμία πιθανότητα να κερδίσει το πρωτάθλημα και έτσι δεν βρήκε κανένα λόγο να τον αφήσει να περάσει. Μετά από έναν σκληρό αγώνα, ο Uncini κέρδισε τον Villa αλλά ο Τύπος το χαρακτήρισε ως απόλυτα εγωιστικό από την πλευρά του. Ο νεαρός Franco, από το αγαπημένο παιδί της Ιταλίας είχε γίνει το πιο κακό μέσα σε ένα καλοκαίρι.
Ο Uncini αποφάσισε ότι ο μόνος τρόπος να είναι χαρούμενος θα ήταν να αγωνίζεται με την δική του ομάδα. Ανέβηκε στην μεγάλη κατηγορία για πρώτη φορά. Ο πατέρας του, του αγόρασε μία Suzuki RG500 custom και ο Franco κέρδισε 8 από τους 10 αγώνες καθώς και ένα βάθρο στην Γιουγκοσλαβία. Ήρθε πάλι πρόταση από την Gallina Suzuki αλλά η προσφορά δεν ήταν αυτή που ο Uncini θεωρούσε ότι άξιζε. Και έτσι συνέχισε να τρέχει με τη δική του ομάδα.
Στην πορεία, η αντίληψη των οπαδών των αγώνων για τον Uncini άρχισε σιγά σιγά να αλλάζει. Στα paddocks έγινε ο εκπρόσωπος των οδηγών και οι ανεκτικές, ευγενικές και μελετημένες παρεμβάσεις του ξεκίνησαν να προκαλούν θετικές αλλαγές στην ασφάλεια των αγώνων. Στα τέλη του 1981, ο Roberto Gallina έχασε τον Marco Lucchinelli. Έκανε τότε μία καλύτερη προσφορά στον Uncini, ο οποίος δέχτηκε. Η συνεργασία αποδείχτηκε τέλεια. Αφού ο Roberts κέρδισε τον πρώτο αγώνα στην Αργεντινή, ο Uncini κέρδισε στην Αυστρία. Ο Roberts έτρεξε και του είπε: “Πολύ καλό ήταν αυτό Franco. Αλλά τώρα κόφ’το. Πώς θα σε κερδίσω αν οδηγείς τόσο γρήγορα;” “Δεν ξέρω“, απάντησε ο Franco, “το διασκέδασα και μπορεί να θελήσω να το ξανακάνω“.
Παρά το ότι ήταν αντίπαλοι, οι δύο τους έγιναν γρήγορα φίλοι. Ο Uncini έλεγε ότι ο Roberts ήταν ο καλύτερος οδηγός που είχε γνωρίσει ποτέ. Οι δύο εναλλάσσονταν στις νίκες μέχρι που ο ερχομός του Freddie Spencer σταμάτησε την κυριαρχία τους. Ο Uncini βρισκόταν στο βάθρο στο Silverstone όταν του είπαν ότι ο Roberts είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα. Όταν μαθεύτηκε ότι ο Roberts θα έχανε το υπόλοιπο της σεζόν, ο Uncini σταμάτησε να δέχεται συγχαρητήρια καθώς ο φίλος του βρισκόταν σε τέτοια δύσκολη κατάσταση.

Ο Uncini κόντεψε να χάσει τη ζωή του στο Assen το 1983. Τον επόμενο χρόνο συνέχισε τους αγώνες αλλά δεν ξαναβρήκε ποτέ την φόρμα του. Αποσύρθηκε μετά την σεζόν του 1985 σαν ήρωας.


Πηγη https://motoria.gr
 

KostasT

old member
Δημοσιεύσεις
4.444
Περιοχή
Αθηνα
Μοτοσυκλέτα
Honda CBF1000FA
Honda SH300i
Όνομα
Δες nickname

Ο Άγνωστος Πρωταθλητής​

View attachment 35935
Ο Franco Uncini, ο πρωταθλητής στο Grand Prix του 1982 στα 500 κ.εκ. είναι ίσως ένας από τους λιγότερους γνωστούς πρωταθλητές της εποχής του. Για τους Αμερικανούς, αυτός και ο Marco Lucchinelli που κέρδισε το πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά είναι απλά ένα σύντομο ιταλικό διάλειμμα ανάμεσα στον “Βασιλιά Kenny” και τον “Γρήγορο Freddie“.
O Uncini θεωρείται από πολλούς ήρωας καθώς γύρισε την πλάτη σε πολλές προσφορές από εργοστασιακές ομάδες και έτρεξε με χρηματοδότηση από την ίδια του την οικογένεια, μία οικογένεια που έκανε το παν για να τον αποτρέψει να ασχοληθεί με τις μοτοσυκλέτες. Ωστόσο, μόλις κατάλαβαν ότι ο νεαρός Franco ήταν αποφασισμένος να αγωνιστεί, τον στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις.
Ακόμα και σήμερα, λίγα είναι γνωστά για τον Uncini και αυτό είναι κρίμα γιατί είχε μία από τις πιο γεμάτες καριέρες στους αγώνες Grand Prix. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι ο Uncini ήταν ανώνυμος στην Αμερική, παρόλο που είχε αγωνιστεί ως εργοστασιακός αναβάτης της Harley-Davidson, φορώντας τα ίδια μαύρα και πορτοκαλί χρώματα που φορούσαν οι Jay Springsteen και Corky Keener. Επιπλέον ο Uncini επέζησε από δύο πολύ φρικτά δυστυχήματα του MotoGP. Επίσης ήταν ο τελευταίος Ιταλός που κέρδισε παγκόσμιο τίτλο πριν τον Valentino Rossi, ενώ παρασκηνιακά έκανε πολλά για να αλλάξει η μορφή των αγώνων Grand Prix, βοηθώντας στο να γίνουν οι πίστες πολύ ασφαλέστερες για τις επόμενες γενιές αναβατών.
View attachment 35934
Απ΄όλες τις πλευρές ο Uncini είχε μία σχεδόν ειδυλλιακή ανατροφή. Η οικογένειά του είχε μία διεθνή εταιρεία ηλεκτρονικών που παρήγαγε ηλεκτρονικά πληκτρολόγια. Ο Ennio Uncini απολάμβανε να βοηθά τους γιους του Franco και Henry να ασχολούνται εις βάθος με όποια από τα πιο περίεργα χόμπυ αποφάσιζαν να ασχοληθούν, και αυτά δεν ήταν λίγα. Τα αγόρια κάποια στιγμή ξεκίνησαν τους αγώνες καρτ και ο μπαμπάς τους σκέφτηκε ότι ήταν μία ακόμη φάση που θα περνούσε. Στη συνέχεια ο Franco άρχισε να “παίζει” με τους 2 τροχούς. Στην αρχή ήταν ένα σκούτερ 50 κυβικών, σε ηλικία 14 ετών και στη συνέχεια ήταν μία μοτοσυκλέτα 125 κ.εκ. Όταν πήρε το δίπλωμά του, απέκτησε ένα Laverda 750 κ.εκ. και τότε ο Franco ανακοίνωσε στην οικογένεια ότι επρόκειτο να λάβει μέρος σε αγώνες.
View attachment 35937
Ο Ennio και η Antonia Uncini επέτρεπαν στα παιδιά τους να ακολουθούν τις επιθυμίες τους αλλά αυτό ξεπερνούσε τα όρια. Όπως όλοι οι γονείς διαμαρτυρήθηκαν, απείλησαν και στο τέλος δωροδόκησαν τον Franco σε μία προσπάθεια να του αλλάξουν γνώμη. Όταν όμως συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να το αποτρέψουν, αποφάσισαν να τον στηρίξουν και συναισθηματικά και οικονομικά.
Όπως αποδείχτηκε, ο Franco ήταν φυσικό ταλέντο. Στα 19 του εντυπωσίαζε τους πάντες με τις επιδόσεις του. Μετά την πρώτη του σεζόν στους αγώνες, η Ducati προσέφερε στον Uncini μία “εργοστασιακή” βόλτα. Μία χρονιά αργότερα, ο Uncini ξεκίνησε να μπαίνει στα Grand Prix. Στην αρχή, το 1976, με μία ιδιωτική Yamaha, αγωνίστηκε 3 φορές και κέρδισε 2 θέσεις στο βάθρο στην κατηγορία των 350 κ.εκ. Ήταν τόσο υποσχόμενη η παρουσία του στις παγκόσμιες πίστες που για το 1977 είχε 2 προτάσεις από εργοστασιακές ομάδες. Η μία ήταν από την Aermachi Harley-Davidson και η άλλη από την Suzuki του Roberto Gallina στα 500 κ. εκ. Παραδόξως ο Uncini προτίμησε την Harley, αναγνωρίζοντας ότι ίσως χρειαζόταν περισσότερο χρόνο πριν πάει στην μεγάλη κατηγορία.
View attachment 35933
Ο Franco τα πήγε καλά στην Harley, ειδικά στα 250, όπου κέρδισε και στην Imola και στο Brno τερματίζοντας δεύτερος στην παγκόσμια κατάταξη. Ωστόσο παρά τα επιτεύγματά του, ο Uncini ήταν μη δημοφιλής στην Ιταλία. Στην Αυστρία, στο Salzburgring έγινε η αιτία να χάσει τη ζωή του ο Hans Stadelmann, χωρίς να φταίει ο ίδιος. Αυτό πυροδότησε μία τραγική αλυσιδωτή αντίδραση.
Στη συνέχεια, στο τέλος της σεζόν στην κατηγορία 250 κ. εκ., στο τσέχικο GP, o Uncini κλήθηκε την τελευταία στιγμή να αφήσει τον συμπαίκτη του Villa να προηγηθεί. Ο Villa έφτανε στο τέλος της καριέρας του και η ομάδα θεώρησε ότι αυτό θα ήταν μία ευγενική χειρονομία. Ο Uncini δεν είχε την ίδια άποψη. Θεωρούσε ότι ο Villa δεν είχε καμία πιθανότητα να κερδίσει το πρωτάθλημα και έτσι δεν βρήκε κανένα λόγο να τον αφήσει να περάσει. Μετά από έναν σκληρό αγώνα, ο Uncini κέρδισε τον Villa αλλά ο Τύπος το χαρακτήρισε ως απόλυτα εγωιστικό από την πλευρά του. Ο νεαρός Franco, από το αγαπημένο παιδί της Ιταλίας είχε γίνει το πιο κακό μέσα σε ένα καλοκαίρι.
Ο Uncini αποφάσισε ότι ο μόνος τρόπος να είναι χαρούμενος θα ήταν να αγωνίζεται με την δική του ομάδα. Ανέβηκε στην μεγάλη κατηγορία για πρώτη φορά. Ο πατέρας του, του αγόρασε μία Suzuki RG500 custom και ο Franco κέρδισε 8 από τους 10 αγώνες καθώς και ένα βάθρο στην Γιουγκοσλαβία. Ήρθε πάλι πρόταση από την Gallina Suzuki αλλά η προσφορά δεν ήταν αυτή που ο Uncini θεωρούσε ότι άξιζε. Και έτσι συνέχισε να τρέχει με τη δική του ομάδα.
Στην πορεία, η αντίληψη των οπαδών των αγώνων για τον Uncini άρχισε σιγά σιγά να αλλάζει. Στα paddocks έγινε ο εκπρόσωπος των οδηγών και οι ανεκτικές, ευγενικές και μελετημένες παρεμβάσεις του ξεκίνησαν να προκαλούν θετικές αλλαγές στην ασφάλεια των αγώνων. Στα τέλη του 1981, ο Roberto Gallina έχασε τον Marco Lucchinelli. Έκανε τότε μία καλύτερη προσφορά στον Uncini, ο οποίος δέχτηκε. Η συνεργασία αποδείχτηκε τέλεια. Αφού ο Roberts κέρδισε τον πρώτο αγώνα στην Αργεντινή, ο Uncini κέρδισε στην Αυστρία. Ο Roberts έτρεξε και του είπε: “Πολύ καλό ήταν αυτό Franco. Αλλά τώρα κόφ’το. Πώς θα σε κερδίσω αν οδηγείς τόσο γρήγορα;” “Δεν ξέρω“, απάντησε ο Franco, “το διασκέδασα και μπορεί να θελήσω να το ξανακάνω“.
Παρά το ότι ήταν αντίπαλοι, οι δύο τους έγιναν γρήγορα φίλοι. Ο Uncini έλεγε ότι ο Roberts ήταν ο καλύτερος οδηγός που είχε γνωρίσει ποτέ. Οι δύο εναλλάσσονταν στις νίκες μέχρι που ο ερχομός του Freddie Spencer σταμάτησε την κυριαρχία τους. Ο Uncini βρισκόταν στο βάθρο στο Silverstone όταν του είπαν ότι ο Roberts είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα. Όταν μαθεύτηκε ότι ο Roberts θα έχανε το υπόλοιπο της σεζόν, ο Uncini σταμάτησε να δέχεται συγχαρητήρια καθώς ο φίλος του βρισκόταν σε τέτοια δύσκολη κατάσταση.

Ο Uncini κόντεψε να χάσει τη ζωή του στο Assen το 1983. Τον επόμενο χρόνο συνέχισε τους αγώνες αλλά δεν ξαναβρήκε ποτέ την φόρμα του. Αποσύρθηκε μετά την σεζόν του 1985 σαν ήρωας.


Πηγη https://motoria.gr
Το χτύπημα του φέρνει λίγο από το χτύπημα του SIC.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

R.I.P. Paul Smart - Σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στα 78 του​

14-1972_Smart_e_Spaggiari_UC30156_High.jpg11-imola200-72_UC30128_High.jpg
Ο θρυλικός αγωνιζόμενος της Ducati, Paul Smart σκοτώθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 2021, όταν συγκρούστηκε με όχημα, ενώ οδηγούσε τη μοτοσυκλέτα του στο East Sussex, στη Βρετανία.
Spaggiari_stringe_la_mano_a_Smart_UC30127_High.jpg
Ο Smart ήταν από τα μεγαλύτερα αστέρια αγώνων μοτοσυκλέτας στην ιστορία, έχοντας νίκες και επιτυχίες, πιο γνωστή αυτή με τη Ducati στην Imola, αλλά και με τις Suzuki, Triumph, Kawasaki και Yamaha, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Η.Π.Α., πριν την απόσυρση του από την αγωνιστική δράση το 1978.

Ο Βρετανός αναβάτης ξεκίνησε την καριέρα του την δεκαετία του 1960, μετά τη συμμετοχή του στο Charles Morrtimer Race School στην πίστα του Brands Hatch, πίστα που παρέμεινε η μεγάλη του αγάπη μέχρι το τέλος.
Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του αγωνιζόταν με Bultaco, ενώ στη συνέχεια αγωνίστηκε με διάφορες μοτοσυκλέτες στις πίστες της Βρετανίας.
_FER2221_UC51931_High.jpg
Με συμμετοχές και νίκες στα 125 και 250 κυβικά, το 1966 συμμετείχε και στο Manx GP, ενώ το 1967 κατέκτησε τη 2η θέση στο Isle of Man TT, επίδοση που επανέλαβε και το 1969, και τις 2 φορές στην κατηγορία 750cc Production.
Από το 1969 οι νίκες διαδέχονταν η μία την άλλη, ενώ το 1970 ο Smart ξεκίνησε να αγωνίζεται στη Βόρεια Αμερική για την Hansen Kawasaki Team με την εμβληματική τρικύλινδρη δίχρονη μοτοσυκλέτα H2R.
Ο Smart έγινε διάσημος για τη νίκη του στην Imola 200 στις 23 Απριλίου του 1972, με την πρωτότυπη αγωνιστική Ducati 750, που βασιζόταν στην GT750 παραγωγής. Για τη συμμετοχή του αυτή, η Ducati πλήρωσε το αεροπορικό του εισιτήριο και μισθό 500 βρετανικών λιρών, ενώ του χάρισε και την πρωτότυπη μοτοσυκλέτα! Σημαντικές απολαβές για αγωνιζόμενους της εποχής, ενώ η νίκη αυτή του Smart βοήθησε στο να γίνει ευρέως γνωστή στις Η.Π.Α. αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο η ιταλική εταιρεία.
Timo_Schaefer_and_Paul_Smart_UC39748_High.jpg
Αξίζει να σημειωθεί πως στη νίκη του στην Imola, ο Smart άφησε πίσω του στη δεύτερη θέση τον έτερο θρύλο Bruno Spaggiarι, επίσης με Ducati, αλλά και τον Giacomo Agostini με MV Agusta!
Κατόπιν η Ducati έβγαλε στην παραγωγή την 750SS, που αργότερα εξελίχθηκε στην 900SS του 1975.
Ο Smart αγωνιζόταν επίσης στα GP στις αρχές της δεκαετίας του 1970, κατακτώντας τη δεύτερη θέση γενικής τόσο στα 250 όσο και στα 350 με μοτοσυκλέτες της Yamaha.

Το 1978 ο Smart αποσύρθηκε από την αγωνιστική δράση, για να επικεντρωθεί στα καταστήματα μοτοσυκλέτας που διέθετε, ενώ αργότερα τα πούλησε, για να πάρει δίπλωμα Skipper, και να αφοσιωθεί στην ιστιοπλοΐα που ήταν το αγαπημένο του χόμπι.
Το 2006, η Ducati παρήγαγε μια περιορισμένης παραγωγής μοτοσυκλέτα αφιερωμένη στη νίκη του Paul Smart στην Imola το 1972, την PaulSmart 1000 LE.
15_Paul_Smart_Perf_UC62348_High.jpg
Ο Smart παντρεύτηκε την αδελφή του έτερου θρύλου των αγώνων Barry Sheene, ενώ με την Maggie έκαναν έναν γιο, τον Son Scott, που επίσης αγωνίστηκε με μοτοσυκλέτα ενώ εργάζεται ως Τεχνικός Διευθυντής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα WorldSBK, και μια κόρη, την Paula

Στις 27/10/2021, ο Paul Smart σκοτώθηκε οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα του, σε τροχαίο δυστύχημα. Ήταν 78 ετών.

Πηγη www.bikeit.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

R.I.P. – Πέθανε ο Αυστριακός θρύλος της μοτοσυκλέτας Hans Bahmer​

Από τον BikerSpirit

Ο πρώην αθλητής και υπεύθυνος ασφαλείας του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος είχε επιρροή στη διαμόρφωση του μέλλοντος του αθλήματος στην πατρίδα του


Ο Αυστριακός θρύλος των αγώνων μοτοσυκλέτας Hans Bahmer έφυγε σε ηλικία 92 την Τρίτη 11 Ιανουαρίου. O πρώην αθλητής, ήταν μια θρυλική φιγούρα στην πατρίδα του που ήταν στην πρώτη γραμμή των αυστριακών αγώνων μοτοσυκλετών από τη δεκαετία του 1950 και μετά.

Ο Bahmer ήταν ιδρυτικό μέλος του Triumph Club Austria, το οποίο βοήθησε στη διαμόρφωση του μέλλοντος των αγώνων με δύο τροχούς στη χώρα. Μετά από μια ενεργή αγωνιστική καριέρα που περιελάμβανε πολλά πρωταθλήματα συλλόγων, η ιστορία αγάπης του με το άθλημα συνεχίστηκε και έγινε δοκιμαστής μοτοσικλετών και δημοσιογράφος.

Αφού βοήθησε τους αυστριακούς αγώνες να κάνουν τεράστια βήματα προς τα εμπρός, ασχολήθηκε με τη Διεθνή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών (FIM) και ανέλαβε το ρόλο του Υπεύθυνου Ασφαλείας για αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος από το 1991 έως το 2002. Ο Bahmer έγινε επίσης Πρόεδρος του πολυδιαφημισμένου Triumph Club, το οποίο έχει αναδείξει αρκετούς εθνικούς Πρωταθλητές από την ίδρυσή του.

Πηγη https://bikerspirit.net
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ο θρύλος του MotoGP Wayne Rainey θα οδηγήσει την 500cc GP μοτοσυκλέτα του για πρώτη φορά μετά το ατύχημα​

Από τον BikerSpirit

Ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Wayne Rainey θα οδηγήσει τη μοτοσυκλέτα 500cc με την οποία κέρδισε τον τίτλο του το 1992 στο Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood, η οποία θα τροποποιηθεί ώστε να την ελέγχει με τα χέρια του.


Ο θρύλος του MotoGP υπέστη ένα τραυματισμό που άλλαξε τη ζωή του το 1993 όταν είχε πτώση κατά τη διάρκεια του αγώνα στο Misano, που ήταν αιτία να τερματίσει την καριέρα του και τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω.

Ο Rainey κέρδισε τρεις τίτλους στην μεγάλη κατηγορία 500cc του 1990, 1991 και 1992 με τη Yamaha, ενώ συνέχισε να διευθύνει μια ομάδα για την ιαπωνική μάρκα μέχρι το 1998 που αποσύρθηκε.

Από το 2015 είναι πρόεδρος του MotoAmerica, που συνέβαλε στην αναβίωση του AMA Superbike στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Rainey θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood αυτόν τον Ιούνιο και θα οδηγήσει μία μοτοσυκλέτα GP 500cc, για πρώτη φορά μετά το ατύχημά του – η οποία θα τροποποιηθεί για να μπορεί να την χειριστεί μόνο με τα χέρια.


«Είμαι απίστευτα ενθουσιασμένος που όχι μόνο θα παρευρεθώ στο πρώτο μου Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood αυτό το καλοκαίρι, αλλά θα οδηγήσω τη Yamaha YZR500 του 1992», είπε ο Rainey.

«Είναι πραγματικά μια ευκαιρία που δίνεται μια φορά στη ζωή και που δεν μπορούσα να χάσω.»

«Θέλω να ευχαριστήσω την Yamaha Motor Company που προετοίμασε το YZR500 του 1992 και το προσάρμοσε για μένα, το MotoAmerica που βοήθησε να πραγματοποιηθεί ολόκληρο το έργο και τον Δούκα του Ρίτσμοντ που το έκανε πραγματικότητα.»

«Ανυπομονώ να συναντήσω τους θαυμαστές που έρχονται από όλο τον κόσμο για το Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood».



Ο επικεφαλής της Yamaha MotoGP, Lin Jarvis, πρόσθεσε ότι ο Rainey οδηγώντας το 1992 YZR500 του είναι κάτι που «δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα ήταν δυνατό».

«Το Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood είναι ένα εκπληκτικό γεγονός που αποτελεί βιτρίνα για τους θρύλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού στους δύο και τέσσερις τροχούς – τόσο για τους οδηγούς όσο και για τους μηχανικούς»
, πρόσθεσε ο Jarvis.

«Ο Wayne Rainey είναι ένας πραγματικός θρύλος των αγώνων μοτοσυκλέτας που πέτυχε τρεις παγκόσμιους τίτλους 500cc με τη Yamaha πριν από το ατύχημα και τον τραυματισμό του που τελείωσε την καριέρα του.»

«Η σκέψη του Wayne να οδηγεί τη θρυλική μοτοσυκλέτα Factory YZR500 του 1992 που οδήγησε στην τελευταία του νίκη στο πρωτάθλημα είναι κάτι πραγματικά εκπληκτικό που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν δυνατό.»

«Ξέρω ότι θα σημαίνει τόσα πολλά για τον Wayne και θα είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό για όλους τους θαυμαστές στο Goodwood και σε όλο τον κόσμο. Είμαστε περήφανοι που μπορούμε να υποστηρίξουμε τον Wayne να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.»



Πηγη https://bikerspirit.net
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

“Καρό” σημαία για τον αναβάτη θρύλο της Honda Kunimitsu Takahashi​

“Έφυγε” σε ηλικία 82 ετών​




Tην Τετάρτη 16 Μαρτίου, ο Kunimitsu Takahashi, μια μεγάλη προσωπικότητα στον χώρο των motorsports, έφυγε σε ηλικία 82 ετών

Ο Takahashi έγινε εργοστασιακός αναβάτης της Honda το 1960, κάνοντας το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Grand Prix εκείνης της χρονιάς. Το επόμενο έτος, κέρδισε τον πρώτο του αγώνα στο (δυτικο) γερμανικό Grand Prix, κάτι που όχι μόνο ήταν η πρώτη νίκη της Honda στην κατηγορία των 250cc αλλά και η πρώτη φορά που Ιάπωνας κέρδισε αγώνα grand prix σε 2 ή 4 τροχούς! Το ίδιο έτος κέρδισε τον ένατο αγώνα του Π.Π.., στο Ulster Grand Prix της Βόρειας Ιρλανδίας (125cc), κατετάγη τέταρτος στο Isle of Man TT (250cc), τέταρτος στα 250cc και πέμπτος (125cc) στο Παγκόσμιο. Το 1962 κερδίζει τον πρώτο και δεύτερο αγώνα στην Ισπανία και τη Γαλλία αντίστοιχα (125cc) και τερματίζει τέταρτος στα 125cc στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Grand Prix. Το 1963 τρέχει και τους 14 αγώνες της σεζόν και τερματίζει ένατος στα 250cc και έβδομος στα 125cc, ενώ την επόμενη χρονιά μεταπηδά στους αγώνες αυτοκινήτoυ.
rip kunimitsu takahashi 3

Το 1977 έτρεξε στην Formula 1 και το ιαπωνικό Grand Prix ως wildcard, τερματίζοντας ένατος. Το 1995, δηλαδή σε ηλικία 55 ετών, ο Takahashi κέρδισε τον 24ωρο του Le Mans και την κατηγορία GT2 με το πρώτης γενιάς NSX, μέχρι το 1999 συνεχίζει τους αγώνες σε κορυφαίο επίπεδο, ενώ μέχρι το 2020 είχε την ομάδα Kunimitsu, όπου συμμετείχε στο ιαπωνικό πρωτάθλημα GT με Honda NSX-GT και HSV-010 GT.
Ο διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος της Honda, Toshihiro Mibe, δήλωσε:
"Είμαι βαθύτατα λυπημένος για τον χαμό του Kunimitsu Takahashi. Έπαιξε έναν καθοριστικό ρόλο ως αναβάτης του παγκοσμίου πρωταθλήματος κατά το ξεκίνημα της Honda στα motorsports ενώ με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα της Honda συμμετείχε σε αγώνες για πάνω από 25 χρόνια, φέρνοντας πολλές νίκες στην εταιρεία. Η επιρροή του Takahashi άγγιξε τις καρδιές όσων αγαπούν τον μηχανοκίνητο αθλητισμό".

Πηγη https://2wo.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ángel Nieto: Ο άνθρωπος που νίκησε το χρόνο, με 13 παγκόσμιους τίτλους!​

Νέο ντοκιμαντέρ για τον θρυλικό 12+1 φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή

Δυστυχώς πρέπει να ψάξουμε πολύ για να το βρούμε. Και μετά πρέπει να βρούμε και υπότιτλους, αλλά θα το παλέψουμε γιατί είναι ένα ντοκιμαντέρ που θα καλύπτει τη ζωή του δεύτερου καλύτερου αναβάτη όλων των εποχών, του Ισπανού Angel Nieto.
Το Amazon Prime Video έκανε στις 22 Ιουλίου την πρεμιέρα ενός νέου και αξιόλογου ντοκιμαντέρ για τον “Maestro”, τον θρυλικό αναβάτη Angel Nieto.

Ο Άνχελ Νιέτο που κατέκτησε στην αγωνιστική του καριέρα 13 παγκόσμιους τίτλους στις μικρές κατηγορίες, ποτέ δεν ανέφερε τον αριθμό “13”, για λόγους δεισιδαιμονίας: έλεγε πάντοτε ότι έχει κερδίσει “δώδεκα και έναν” παγκόσμιο τίτλο…

Η φήμη του δεύτερου σε αριθμό παγκόσμιων τίτλων ταχύτητας (μετά τους 15 του Giacomo Agostini) στην ιστορία της μοτοσυκλέτας, εδραιώθηκε στη συλλογική συνείδηση και μετά το κρέμασμα της αγωνιστικής του φόρμας, λόγω των πολλαπλών δραστηριοτήτων του γύρω από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά κυρίως μετά από τον αδόκητο πρόωρο θάνατό του (τροχαίο με τουρίστρια οδηγό στην Ibiza!).

Έχουν γυριστεί κατά καιρούς πολλά και διάφορα αφιερώματα γύρω από τον 12+1 φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή, αλλά αυτό το πρόσφατο ντοκιμαντέρ του Amazon Prime Video, θεωρείται το καλύτερο που ασχολείται με την πιο σημαντική μορφή στην ιστορία της ισπανικής μοτοσικλέτας.

«Ángel Nieto: ο άνθρωπος που νίκησε τον χρόνο» είναι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ και μας ταξιδεύει στη ζωή εκείνου του μικρόσωμου φτωχού παιδιού, που παράτησε το σχολείο για να δουλέψει σε συνεργείο μοτοσυκλετών, αλλά και να κυνηγήσει το όνειρό του να γίνει αναβάτης αγώνων, μια εποχή που στην Ισπανία το σπορ φυτοζωούσε.

Η ταινία συνεχίζεται με τον νεαρό άνδρα να φεύγει από τη Μαδρίτη και να μετακομίζει στη Βαρκελώνη, όπου ζούσε στο υπόγειο ενός μανάβη ο οποίος όμως του δάνεισε μια παλιά αγωνιστική μοτοσυκλέτα για να τρέξει τον πρώτο του αγώνα – κι από κει και πέρα “εκπυρσοκρότηση” και… ο Παγκόσμιος Τίτλος του 1969, παρότι η Ισπανία ακόμα “κοιμάται” από μοτοσυκλετιστικής άποψης.
Η Ισπανία μαθαίνει τον Nieto όταν το 1971 καταφέρνει δύο παγκόσμιους τίτλους (δύο κατηγορίες) τους οποίους κατακτά μάλιστα την ίδια μέρα μέσα στην πίστα της Jarama – και δη τραυματισμένος.

Στον πρώτο αγώνα μετά από πτώση έπρεπε να κάνει ράμματα – τα οποία έκανε χωρίς αναισθησία για να μην μουδιάσει το πόδι του! – για να μπει στον δεύτερο αγώνα και να κερδίσει, κατακτώντας και τον δεύτερο τίτλο.
Από κει και πέρα ξεκινάει η ιστορική πορεία του θρύλου με τους 12+1 παγκόσμιους τίτλους και τις 90 νίκες σε Grand Prix!


Πηγη https://motorbike.gr
 

SHOOTER045

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
12.101
Ηλικία
49
Περιοχή
ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ /ΠΕΛΛΑΣ
Μοτοσυκλέτα
GLX 90
Όνομα
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Περιοχή
Ν.ΠΕΛΛΑΣ

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Ο Hugh Anderson ανακυρήσσεται θρύλος των MotoGP!

Anderson.jpg

Ο Hugh Anderson είναι πλέον επίσημα θρύλος των MotoGP! Σε μια ειδική τελετή στη χώρα καταγωγής του, τη Νέα Ζηλανδία, ο τέσσερις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής έλαβε το μετάλλιό του καθώς εισήχθη στο Hall of Fame των MotoGP. Ο Mike Webb, και ο Simon Crafar "προέδρευσαν" των διαδικασιών για τον συμπατριώτη τους στο Hampton Downs Circuit, μαζί με πάνω από 100 αναβάτες αγώνων της Nέας Zηλανδίας, φίλους και μέλη του Hamilton Motorcycle Club για να συγχαρούν τον Anderson.

Ο Anderson έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις στις κατηγορίες 500cc και 350cc το 1960, ανέβηκε στο βάθρο στην κατηγορία των 350cc, και το 1962 πρόσθεσε τις κατηγορίες 125cc και 50cc στο βιογραφικό του, παίρνοντας νίκες και στις δύο. Για το 1963 ο Νεοζηλανδός έτρεξε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 125cc και 50cc και έγινε Πρωταθλητής και στις δύο την ίδια χρονιά. Πήρε και πάλι το Πρωτάθλημα των 50cc το 1964 και ήταν τρίτος στην βαθμολογία των 125cc. Το 1965 κατέκτησε το Πρωτάθλημα των 125cc και ήταν τρίτος στην κατηγορία των 50cc.

Ο Anderson αποσύρθηκε το 1966 μετά από 25 νίκες Grand Prix και 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα σε μόλις έξι χρόνια, και πλέον αναγνωρίζεται ως θρύλος των MotoGP.
Hugh Anderson: "Είμαι απίστευτα ευγνώμων στη Dorna που με έκανε θρύλο των MotoGP. Είναι τιμή που η καριέρα μου και τα Παγκόσμια Πρωταθλήματά μου αναγνωρίζονται στο Hall of Fame και θέλω να ευχαριστήσω την Dorna και τον Carmelo και όλη την οικογένειά μου, τους φίλους και τους υποστηρικτές μου για αυτή την τιμή και την υποστήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι επίσης πολύ ευγνώμων για τη διοργάνωση αυτής της τελετής στη Νέα Ζηλανδία, ήταν μια πολύ ξεχωριστή μέρα".


Μέσω σύνδεσης βίντεο, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Dorna Carmelo Ezpeleta εξέφρασε επίσης τις σκέψεις του: "Είναι μεγάλη χαρά για εμάς που μπορούμε να στείλουμε αυτό το μήνυμα. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, αλλά όπως γνωρίζετε είναι μεγάλη τιμή για εμάς να σας προτείνω ως θρύλο των MotoGP και να σας βλέπω να γίνεστε μέλος του Hall of Fame. Σας θυμάμαι να αγωνίζεστε στο Πρωτάθλημα, γιατί είμαι και αρκετά μεγάλος για να το θυμάμαι αυτό! Είναι μεγάλη χαρά για εμάς και ελπίζω να σας δω σύντομα και για να είστε μαζί μας όσο περισσότερο μπορείτε. Σήμερα γιορτάζουμε τα επιτεύγματά σας καθώς αποχαιρετούμε επίσης έναν άλλο Θρύλο, τον Phil Read, και θα αγαπάμε πάντα εκείνους τους αναβάτες των οποίων η καριέρα άνοιξε το δρόμο για να γίνει το άθλημά μας αυτό που είναι".
Ο Anderson προστίθεται σε μια μακρά λίστα σπουδαίων που έχουν γίνει MotoGP Legends που περιλαμβάνει τους Giacomo Agostini, Mick Doohan, Geoff Duke, Wayne Gardner, Mike Hailwood, Daijiro Kato, Eddie Lawson, Anton Mang, Angel Nieto, Wayne Rainey, Phil Read, Jim Redman, Kenny Roberts, Kenny Roberts Jr, Jarno Saarinen, Kevin Schwantz, Barry Sheene, Marco Simoncelli, Freddie Spencer, Casey Stoner, John Surtees, Carlo Ubbiali, Alex Crivillé, Franco Uncini, Marco Lucchinelli, Randy Mamola, Kork Ballington, Dani Pedrosa, Stefan Dörflinger, Jorge Martinez, Valentino Rossi, Jorge Lorenzo, Max Biaggi, Luigi Taveri και τον Nicky Hayden.

Πηγη www.motograndprix.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Luigi Taveri – Ένας «νέος» MotoGP Legend από το παρελθόν​

9c5e1f368d884d39b567645d79afcc4b_XL.jpg

Ο Luigi Taveri, ο πρώτος Ελβετός Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην ιστορία του MotoGP, αναγνωρίστηκε μετά θάνατον ως «θρύλος του MotoGP».
Πρόκειται για τον 35ο αναβάτη που θεωρείται «θρύλος» και είναι ο δεύτερος Ελβετός αναβάτης μετά τον Stefan Dorflinger, που απέκτησε αυτή την τιμή. Μετά το Grand Prix της Στυρίας στην Αυστρία τον Αύγουστο του 2022, αναγνωρίστηκε επίσημα ως Θρύλος του MotoGP.

Ο Taveri γεννήθηκε το 1929 κοντά στη Ζυρίχη και έκανε το ντεμπούτο του στα Grand Prix τη σεζόν του 1954 συμμετέχοντας σε αγώνες στα 250cc και 500cc. Συνέχισε στα 250cc την επόμενη χρονιά και μετά πέρασε στα 125cc. Στον εναρκτήριο αγώνα στο Montjuic, πέτυχε την παρθενική του νίκη και μαζί με την MV Agusta πήρε τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα. Συνδεόμενος ακόμα με την MV Agusta, ο Luigi Taveri βελτίωσε τη δεύτερη θέση του ξανά στην κατηγορία των 250 την επόμενη χρονιά. Το 1957 θα καταλάμβανε και πάλι τη δεύτερη θέση στην κατηγορία των 125 cc.
Ο Taveri πήγε στη Honda το 1961 και γνώρισε σημαντική επιτυχία. Στην κατηγορία των 125 τελείωσε το 1962 με συνολικά έξι νίκες, συμπεριλαμβανομένου του παρθενικού του στέμματος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Επανέλαβε τη νίκη του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1964 και το 1966. Ο Taveri συμμετείχε σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες εκείνη την εποχή και είχε επιτυχία στις κατηγορίες στα 50, 125, 250, 350 και 500 κυβικά. Επιπλέον, έχει τουλάχιστον 30 τερματισμούς στο βάθρο και είναι ένας από τους λίγους αναβάτες που έχουν κερδίσει πόντους σε κάθε μία από τις πέντε κατηγορίες. Αφού κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1966, ο Taveri κρέμασε τη φόρμα του και αποσύρθηκε.

taveri.jpg

Την 1η Μαρτίου 2018, μετά από επιπλοκές που σχετίζονται με εγκεφαλικό, ο Luigi Taveri έφυγε από τη ζωή παρουσία της οικογένειάς του και των αγαπημένων του προσώπων σε ηλικία 88 ετών. Περίπου τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, η κληρονομιά του ενισχύεται ακόμη περισσότερο, καθώς ενώνεται με τους Giacomo Agostini, Mick Doohan, Casey Stoner, Dani Pedrosa, Nicky Hayden, Valentino Rossi και Max Biaggi στο Hall of Fame του MotoGP.
Μετά την ένταξή του ως Θρύλου του MotoGP, η οικογένεια του Taveri εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της σε επίσημη δήλωση τύπου από το MotoGP: «Η οικογένειά μας είναι συγκλονισμένη και πολύ χαρούμενη που ακούει ότι ο Luigi λαμβάνει αυτή τη μεγάλη τιμή. Θα ήταν πολύ ωραίο αν μπορούσε να είναι μαζί μας και να γιορτάσει αυτή τη στιγμή με όλους εσάς. Όσοι τον θυμούνται, ξέρουν ότι θα στεκόταν εδώ με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη και θα έψαχνε για λέξεις. Ευχαριστούμε τον διευθύνοντα σύμβουλο της Dorna Carmelo Ezpeleta στο όνομα του Luigi από τα βάθη της καρδιάς μας».

Πηγη www.bikeit.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: 50 χρόνια από την τραγωδία της Monza – VIDEO – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ​

Η 20η Μάϊου 1973 ήταν η ημέρα που σκοτώθηκαν ο Pasolini και ο Saarinen και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα άλλαξε.

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσικλέτας , τώρα MotoGP , είναι γεμάτο μέρες επιτυχιών, συναρπαστικούς αγώνες ή αθλητικές γιορτές σε αυτά τα 1.000 Grand Prix που συμπληρώθηκαν πρόσφατα στο Le Mans. Ωστόσο, έχει και τις μαύρες μέρες της, και εδώ θα θυμηθούμε μια από τις χειρότερες αναμνήσεις της πολύτιμης ιστορίας της.

Μια μαύρη μέρα είναι, χωρίς αμφιβολία, η 20η Μαΐου 1973 , η οποία μνημονεύεται ως Η τραγωδία της Monza, και η οποία σήμερα συμπληρώνει ακριβώς 50 χρόνια, μισό αιώνα.
Εκείνο το Σαββατοκύριακο διεξήχθη το Grand Prix of Nations στην πίστα. Η Monza θεωρούνταν ήδη «Ο ναός της ταχύτητας», με τεράστια παράδοση σε μια πίστα που εγκαινιάστηκε το 1922 .

Ο αγώνας των 250cc
ήταν ο προτελευταίος αγώνας στο πρόγραμμα, με μόνο τα 500cc να προγραμματισμένα για αργότερα. Νωρίτερα είχαν γίνει οι υπόλοιπες κατηγορίες, με τον προηγούμενο να είναι των 350cc, οπού είχε επικρατήσει σε αυτόν τον αγώνα, ο Giacomo Agostini , με το MV Agusta του, με διαφορά 9,80 δευτερολέπτων από τον δεύτερο Teuvo Länsivuori. Ο ‘Ago’ πήγε στο ‘καραβάνι’ του για να ξεκουραστεί και να προετοιμαστεί για τον αγώνα των 500cc.

Ο Saarinen είχε την pole
position για τα 250cc. Η εκκίνηση δόθηκε και, ένα χιλιόμετρο αργότερα, στην είσοδο της στροφής ‘curvone’, και ενώ ο Dieter Braun είχε περάσει πρώτος. Πίσω του ήταν οι Pasolini , Saarinen , Kanaya και Lega. Ξαφνικά, και ενώ πηγαίναν με ταχύτητα γύρω στα 200 km/h , ο Saarinen συγκρούεται με τον Pasolini. Και οι δυο μοτοσυκλέτες μαζί με τους δύο αναβάτες χτυπούν στα κοντινά προστατευτικά κιγκλιδώματα, όπου μερικά προστατευτικά κιγκλιδώματα ήταν καλυμμένα με μπάλες άχυρου, και αναπηδούν πίσω στην πίστα, δηλαδή ξαναμπήκαν στην πίστα πάνω στην αγωνιστική γραμμή, πεσμένοι στο έδαφος. Εκεί, πολλοί οδηγοί προσπαθούν να τους αποφύγουν και επίσης πέφτουν, και κάμπιες μοτοσυκλέτες παίρνουν φωτιά.

Φυσικά, όλα σταμάτησαν αμέσως. Οι άνθρωποι των πρώτων βοηθειών έφτασαν αμέσως, αλλά ήδη διαπίστωσαν και επαλήθευσαν ότι ο Saarinen και ο Pasolini είχαν πεθάνει ακαριαία. Εν τω μεταξύ, το κοινό δεν γνώριζε τίποτα, γιατί μόνο ο Dieter Braun είχε περάσει τη γραμμή του τερματισμού, αφού ήταν πρώτος. Ο αγώνας σταμάτησε και ακυρώθηκε, όπως και της επομένης κατηγορίας των 500 κ.εκ.

Αρχικά, μέρος του ιταλικού Τύπου κατηγόρησε για λάδι στην πίστα ως αιτία του ατυχήματος. Στον αγώνα των 350cc, που είχε γίνει πριν, το Benelli του Walter Villa είχε χάσει λάδι και κάποιοι είπαν ότι είχαν δει έναν λεκέ σε εκείνη τη στροφή. Ο Ιταλός είχε βλάβη και πήγε στο γκαράζ, αλλά οι μηχανικοί του τον έφτιαξαν και επέστρεψε με έναν μόνο γύρο να απομένει και τερμάτισε πέμπτος. Η Benelli αρνιόταν πάντα αυτή την κατηγορία.

Η δικαιοσύνη ξεκίνησε έρευνα. Μετά από μήνες έρευνας, ο Alessandro Colombo, ο εμπειρογνώμονας που προσλήφθηκε για την υπόθεση, διαπίστωσε ότι είχε σημειωθεί βλάβη σε ένα από τα έμβολα της Aermacchi Harley-Davidson του Pasolini. Η αμερικανική εταιρεία είχε αποφασίσει να αλλάξει την ψύξη αέρα σε υδρόψυξη για εκείνη την σεζόν.

Άλλο ένα ατύχημα αργότερα

Η μαύρη ιστορία της πίστας συνεχίστηκε λίγες μέρες μετά την τραγωδία στο Παγκόσμιο Κύπελλο, στις 8 Ιουλίου, στον αγώνα στο ιταλικό πρωτάθλημα νέων. Στο ίδιο σημείο, στην στροφή ‘curvone’, ο Renzo Colombini, έπεσε, χτύπησε τις προστασίες και με τον ίδιο τρόπο αναπήδησε και μπήκα πάλι στην πίστα όπου τον χτυπήσαν οι Renato Galtrucco και Carlo Chionio. Και οι τρεις οδηγοί σκοτωθήκαν ακαριαία. Οι αρχές μετα από αυτό αποφάσισαν να κλείσουν τη πίστα της Monza.

Συνέπειες:
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αποφάσισε να μην επιστρέψει στην πίστα της Monza. Επέστρεψε μόλις το 1981 όταν διασφαλίστηκε ότι η ασφάλεια είχε βελτιωθεί.
Η Yamaha το 1973 ανακοίνωσε ότι αποσύρεται επίσημα από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Οι μοτοσυκλέτες τους συνέχισαν, αλλά στα χέρια ιδιωτών οδηγών και ομάδων.

Αλλά, πάνω από όλα, το Παγκόσμιο Κύπελλο έχασε τον Jarno Saarinen, ο οποίος θεωρούνταν οδηγός που άλλαξε την ιστορία. Ήταν οδηγός και μηχανικός στη Φινλανδία και συμμετείχε σε αγώνες πάγου. Γι’ αυτό οδηγούσε με το γόνατο στην άσφαλτο, κάτι που κανείς δεν έκανε. Ο «The Flying Finn» έφερε αυτή την τεχνική στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας, και δεν ξαναβρέθηκε κανείς να το κάνει μέχρι την άφιξη του Kenny Roberts, ο οποίος έκανε κάτι παρόμοιο στην αμερικανική «χωμάτινη πίστα».

Ο Saarinen ήταν πρωταθλητής 250 το 1972 και ο μονός Φινλανδός Παγκόσμιος πρωταθλητής Ταχύτητας. Το 1973 αγωνιζόταν επίσης στα 500 με τη Yamaha. Στα 27 του είχε κερδίσει σε Γαλλία και Αυστρία.

Ο Pasolini ,
από την πλευρά του, ήταν λιγότερο επιτυχημένος. Προερχόταν από το μοτοκρός και πήγε αργά στην ταχύτητα. Ωστόσο, ήταν δευτεραθλητής στα 250cc το 1972 και ήταν στην ακμή του, στα 34 του χρόνια.

Από τότε, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσικλέτας ή στο MotoGP, υπήρξαν και άλλες ατυχίες και θάνατοι, αλλά η τραγωδία της Monza σημάδεψε ορισμένους αναβάτες, ομάδες και διοργανωτές που άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι η ασφάλεια ήταν ελλιπής μπροστά στις ολοένα και πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες . Τώρα, 50 χρόνια μετά, το μόνο που είναι δυνατό, είναι να τους θυμόμαστε και να τιμήσουμε τη μνήμη τους.



Πηγη https://bikerspirit.net
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
The (first) king is gone but he's not forgotten
Σαν σήμερα, 70 χρόνια πριν, φεύγει ο Leslie Graham


The king is gone but he's not forgotten, τραγουδάει ο Neil Young στο Μy my, Hey hey και το μυαλό μας σήμερα πηγαίνει στον Leslie Graham, τον πρώτο Παγκόσμιο Πρωταθλητή Grand Prix, το μακρινό 1949.

O Graham γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1911 στο Wallasey της Αγγλίας και ήταν μηχανικός, ενώ ενεπλάκη για πρώτη φορά σε αγώνες το 1929. Την "καριέρα" του έκοψε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, με τον Graham να καλείται να υπηρετήσει ως πιλότος στα βομβαρδιστικά της RAF. Οι απώλειες που υπέστησαν τα πληρώματα των βοβαρδιστικών της RAF στον Β' Π.Π. άγγιξαν έως και το 45% (!), αλλά ευτυχώς ο Graham βγήκε αλώβητος και μάλιστα έχοντας κερδίσει το Μετάλλιο Διακεκριμένων Πτητικών Υπηρεσιών (DFC - Distinguished Flying Cross).


Μετά τον πόλεμο, ο Graham γύρισε σε αυτό που ήξερε να κάνει και αγαπούσε. Στους αγώνες μοτοσυκλέτας. Ήταν πλέον ένας πολύ διαφορετικός κόσμος από αυτόν που είχε αφήσει μερικά χρόνια νωρίτερα Στην αρχή δυσκολεύτηκε να βρει μια καλή μοτοσυκλέτα, όμως ο Jock West - επικεφαλής του αγωνιστικού τμήματος της AJS - που είχε ήδη ξεχωρίσει τον Graham για τις δυνατότητές του πριν τον πόλεμο (στο Donigton Easter Meeting του 1939) τον προσέγγισε.

Η AJS ήθελε να μπει δυναμικά στο παιχνίδι και παρά κάποιες αλλαγές των κανόνων από την FIΜ που πήγαν τα αρχικά πλάνα λίγο πίσω, το 1948 είχαν πλέον στα χέρια τους μια δικύλινδρη εν σειρά μοτοσυκλέτα 500cc που πιστεύανε ότι μπορούσε να σταθεί απέναντι στις Norton, Gilera και Moto Guzzi της εποχής.


Την επόμενη χρονιά (1949) ξεκίνησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ο πρώτος αγώνας (Isle of Man TT) επιβεβαίωσε τις προσδοκίες τους. Ο Graham είχε ανοίξει τη διαφορά από τους υπόλοιπους για πάνω από ένα λεπτό - μέχρι που αντιμετώπισε μηχανικό πρόβλημα λίγο πριν το τέλος. Ο Graham τερμάτισε εκείνο τον αγώνα στη 10η θέση, σπρώχνοντας τη μοτοσυκλέτα του μέχρι τη γραμμή!

O επόμενος αγώνας ήταν στην Ελβετία και εκεί ο Graham κατάφερε να δει πρώτος την καρό σημαία, ενώ τερμάτισε πίσω από τον Ιταλό Nello Pagani στο Assen. Στον τέταρτο αγώνα του Βεγίου δεν κατάφερε να τερματίσει, αλλά κέρδισε στο Ulster, όπου έκανε και τον ταχύτερο γύρο (τότε ο ταχύτερος γύρος ανταμειβόταν με έναν βαθμό).


Φτάνοντας στον τελικό της Monza η Gilera είχε την υπεροχή λόγω τελικής ταχύτητας. Ο αγώνας ήταν μια απίστευτη μάχη slipstream, μέχρι που στα τελευταία στάδια o Carlo Bandirola (ο οποίος είχε το ψευδώνυμο Bouncing Bandi λόγω των πολλών πτωσεών του) έκανε μια υπεραισιόδοξη προσπάθεια για προσπέραση και πέφτοντας πήρε και τον Graham μαζί του. Τον αγώνα κέρδισε ο Pagani.

Εκείνη την εποχή μετρούσαν τα 3 καλύτερα αποτελέσματα των αναβατών (στο σύνολο των 6 αγώνων) και ο Graham, έχοντας 2 νίκες και μια δεύτερη θέση, ήταν ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής!

Συνέχισε με την AJS και την επόμενη χρονιά, τερματίζοντας τρίτος στα 500cc και στα 350cc. To 1951, εκνευρισμένος με την απουσία εξέλιξης, πήγε στην MV Agusta, η οποία είχε εκείνη την εποχή μια δύσκολη μοτοσυκλέτα. Την πρώτη του χρονιά δεν κατάφερε να πάρει βαθμούς στα 500cc, αλλά το 1952 τερμάτισε δεύτερος, έχοντας κερδίσει στη Monza και στην Montjuic της Ισπανίας, καθώς η MV Agusta βελτιώθηκε.


Το 1953 ο Graham ξεκίνησε τη σεζόν ως το μεγάλο φαβορί , όμως τα πράγματα θα παίρνανε άλλη τροπή. Την Παρασκευή 12 Ιουνίου του 1953, στο Isle of Man, την πίστα στην οποία ξεκίνησε την καριέρα του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ο Leslie Graham έχασε τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας του με πολλά χιλιόμετρα στην ανάβαση του Bray Hill και σκοτώθηκε επιτόπου. Ολόκληρη η ομάδα της MV Agusta αποσύρθηκε εκείνη τη χρονιά από το Πρωτάθλημα ως ένδειξη σεβασμού.

Ο μηχανικός Arturo Magni, ο οποίος εργάστηκε στην MV Agusta από το 1950 έως το 1976, θεωρούσε τον Graham ως τον καλύτερο αναβάτη που είχε ποτέ το εργοστάσιο – μια δυνατή δήλωση λαμβάνοντας υπόψη ότι οι John Surtees, Gary Hocking, Mike Hailwood, Giacomo Agostini και Phil Read πέρασαν επίσης από εκεί. "Ο Les ήταν πολύ τεχνικός και ένας φανταστικός αναβάτης – ήταν ο καλύτερος από όλους τους αναβάτες της MV", ήταν τα λόγια του Magni.

Πηγη www.motograndprix.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

MotoGP – Πλήρης ημερών έφυγε από την ζωή ο Cecil Sandford​

Υπήρξε Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα 125 και 250 κυβικά και δύο φορές νικητής του Isle of Man TT
motomagMotoGP – Πλήρης ημερών έφυγε από την ζωή ο Cecil Sandford


Πέθανε σε ηλικία 95 ετών ο Βρετανός αγωνιζόμενος στα MotoGP και Isle of Man TT, Cecil Standford, ο οποίος μάλιστα χάρισε στην MV Agusta τον πρώτο της τίτλο στην ιστορία στα 125 κυβικά.

Γεννημένος στις 21 Φεβρουαρίου του 1928, ο Cecil Sandford στο Gloucestershire της Αγγλίας, ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τις μοτοσυκλέτες συμμετέχοντας σε αγώνες MX και Grasstrack (παρόμοιο με το Speedway, αλλά με περισσότερους συμμετέχοντες). Έκανε το ντεμπούτο του στα GP το 1950, σε ηλικία 22 ετών με μοτοσυκλέτα της AJS και ομόσταυλό του τον, επίσης Βρετανο, Les Graham. Tο 1952 θα γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της MV Agusta, χαρίζοντάς τον πρώτο της τίτλο στην ιστορία στην κατηγορία των 125 κυβικών.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1957 και έχοντας περάσει από Moto Guzzi και DKW στις κατηγορίες 125/250/350 κυβικών, θα καταφέρει να πάρει τον Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 250 κυβικών πάνω σε μία Mondial. Αυτή θα είναι και η χρονιά που θα κρεμάσει την φόρμα του, αποχωρώντας από την αγωνιστική δράση των GP.

Το γεγονός ότι αγώνες όπως το Isle of Man TT και το Ulster GP αποτελούσαν εκείνη την εποχή μέρος του προγράμματος των GP, έδωσε στον Standford την δυνατότητα να αναδειχθεί δύο φορές νικητής στο IOMTT, το 1952 και το 1957.
MotoGP – Πλήρης ημερών έφυγε από την ζωή ο Cecil Sandford

Το 2019 σε ηλικία 91 ετών επισκέφτηκε το box της MV Agusta, στα πλαίσια του GP του Silverstone, με τον τίτλο του γηραιότερου Παγκόσμιου Πρωταθλητή εν ζωή. Ένα ρεκόρ που μένει να δούμε αν θα υπάρξει κάποιος άλλος να το σπάσει.

Πηγη www.motomag.gr
 

Crazy Horse

new member
Δημοσιεύσεις
150
Ηλικία
59
Περιοχή
Λαγονήσι Αττικής
Μοτοσυκλέτα
Moto guzzi stelvio 1200 4v ntx
Όνομα
Αντώνης
Περιοχή
Λαγονήσι Αττικής

Ωραίες εποχές..

Μπορούσε να κατέβει στο Παγκόσμιο ένας τρελός με μια μοτοσυκλέτα ιδιοκατασκευη, με κινητήρα από εξωλέμβια και να κερδίσει αγώνες...
Όμορφη ιστορία που αξίζει να την παρακολουθήσετε.
 
Top Bottom