Φιλοσοφίες ζωής

[maik900]

Ρώτησα έναν φίλο που έχει περάσει τα 70 και οδεύει προς τα 80 τι είδους αλλαγές αισθάνεται στον εαυτό του; Μου έστειλε τα εξής:

1. Αφού αγάπησα τους γονείς μου, τα αδέρφια μου, τη σύζυγό μου, τα παιδιά μου και τους φίλους μου, άρχισα τώρα να αγαπώ τον εαυτό μου.
2. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν είμαι ο «Άτλας». Ο κόσμος δεν στηρίζεται στους ώμους μου.
3. Έχω σταματήσει να διαπραγματεύομαι με πωλητές λαχανικών και φρούτων. Λίγες δεκάρες παραπάνω δεν πρόκειται να με κάνουνε πλούσιο, αλλά μπορεί να βοηθήσουν τον φτωχό να εξοικονομήσει χρήματα για τα δίδακτρα της κόρης του.
4. Αφήνω στη σερβιτόρα μου ένα μεγάλο φιλοδώρημα. Τα επιπλέον χρήματα μπορεί να φέρουν ένα χαμόγελο στα χείλη της. Εκείνη μοχθεί πολύ πιο σκληρά για να ζήσει από μένα.
5. Σταμάτησα να λέω στους ηλικιωμένους ότι έχουν ήδη διηγηθεί αυτή την ιστορία πολλές φορές. Η ιστορία τους κάνει να περπατήσουν στη λωρίδα μνήμης και να ξαναζήσουν το παρελθόν τους.
6. Έχω μάθει να μην διορθώνω ανθρώπους ακόμα κι όταν ξέρω ότι κάνουν λάθος. Το βάρος να κάνω τους πάντες τέλειους δεν βαραίνει εμένα. Η ειρήνη είναι πιο πολύτιμη από την τελειότητα.
7. Δίνω φιλοφρονήσεις ελεύθερα & γενναιόδωρα. Τα κομπλιμέντα είναι ενισχυτικά της διάθεσης όχι μόνο για τον παραλήπτη, αλλά και για μένα. Και μια μικρή συμβουλή για τον παραλήπτη ενός κομπλιμέντου, μην το απορρίψετε ποτέ, ΠΟΤΕ, πείτε απλώς «Ευχαριστώ».
8. Έχω μάθει να μην ενοχλούμαι από ένα τσάκισμα ή ένα στίγμα στο πουκάμισό μου. Η προσωπικότητα μιλάει πιο δυνατά από την εμφάνιση.
9. Φεύγω μακριά από ανθρώπους που δεν με εκτιμούν. Μπορεί να μην ξέρουν την αξία μου, αλλά εγώ την ξέρω.
10. Μαθαίνω να μην ντρέπομαι από τα συναισθήματά μου. Είναι τα συναισθήματά μου που με κάνουν άνθρωπο.
11. Έχω μάθει ότι είναι καλύτερο να ρίξεις το εγώ παρά να σπάσεις μια σχέση. Ο εγωισμός μου θα με κρατήσει μακριά, ενώ στις σχέσεις δεν θα είμαι ποτέ μόνος.
12. Έχω μάθει να ζω την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Άλλωστε, μπορεί να είναι η τελευταία.
13. Κάνω αυτό που με κάνει χαρούμενο. Είμαι υπεύθυνος για την ευτυχία μου και το οφείλω στον εαυτό μου. Η ευτυχία είναι επιλογή. Μπορείτε να είστε ευτυχισμένοι ανά πάσα στιγμή, απλά επιλέξτε να είστε!

Αποφάσισα να το μοιραστώ με όλους τους φίλους μου. Γιατί πρέπει να περιμένουμε να γίνουμε 60 ή 70 ή 80, γιατί δεν μπορούμε να το εξασκήσουμε σε οποιοδήποτε στάδιο και ηλικία;

 

[apache]

"Μου λείπει η μυρωδιά των καλών ανθρώπων...
Θα με ρωτήσεις, ′′ - Μα πώς μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι?". Και θα χαμογελάω. Δεν θα βιαστώ να σου απαντήσω για να μην εξορίσω τις στιγμές και τη γλύκα της ψυχής τους.
′′-Σαν ζεστό ψωμί! Έτσι μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι! Σαν τα χεράκια της γιαγιάς όταν είσαι μικρή!
Σαν το πουλόβερ του παππού όταν σε αγκάλιαζε!
Σαν το χαμόγελο της μαμάς!
Σαν το γέλιο σου όταν ήσουν παιδί!".
Ναι, μου λείπουν εκείνες οι στιγμές που στην ψυχή μου δεν καταλάβαινα την έννοια του κακού. Δεν το καταλαβαίνω τώρα, αλλά τώρα δυστυχώς ξέρω ότι υπάρχει.
Μου λείπει η μυρωδιά των ζεστών χεριών...
Θα με ρωτήσεις: ′′ - Μα πώς μυρίζουν τα ζεστά χέρια?".
Θα κλάψω κι εγώ. Δεν θα βιαστώ να απαντήσω για να μην φύγει η ζέστη των δακρύων από το μάγουλο μου.
′′-Σαν παιδί! Σαν τη γιαγιά μου! Σαν τον μπαμπά μου! Σαν εκείνα τα μέρη όπου πάντα ένιωθα ασφαλής!". Και ακόμα νιώθω.
Αλλά κάποιοι έφυγαν."
Μου λείπει η μυρωδιά της αγάπης...
Θα με ρωτήσεις: ′′ Μα πως μυρίζει η αγάπη?". Και θα σου πω.... όπως όλα τα συναισθήματα, τα χαμόγελα, τα δάκρυα, η παιδική ηλικία θα χωρέσουν στα μάτια μου. Θα σε κοιτάζω, θα πάρω το χέρι σου χωρίς να πω τίποτα και θα το βάλω στον κόρφο μου. Στην καρδιά.
′′-Αυτό είναι! Μυρίζει σαν καρδιά βανίλιας! Καρδιά με γιασεμί! Μια καρδιά που τρέμει! Δεν μπορώ να περιγράψω τη μυρωδιά και τη γεύση της αγάπης. Για τον καθένα είναι διαφορετική!
Κλείσε τα μάτια σου και ασκήσου στην αίσθηση. Νιώσε τον αέρα, τη χαρά, την καλοσύνη, την παιδική ηλικία. Κάθε ένα έχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά. Θα την αναγνωρίσεις. Είναι με την καρδιά σου!""



Πηγη https://filoitexnisfilosofias.com

Συγκλονιστικό....

 

[jliordos]

Μια φορά κι έναν καιρό...
ήταν ένα μικρό παιδάκι....
️Του ζητήθηκε από την δασκάλα του να γράψει μια έκθεση με τίτλο:
️«Τί να ζητήσω απ' τον Θεό».
️«Θεέ μου....
απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ.
️Θέλω να με κάνεις τηλεόραση!
️Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης
που είναι στο σπίτι μου.
️Να έχω το δικό μου χώρο.
️Να έχω την οικογένειά μου γύρω από μένα.
️Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω.
️Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις. Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δεν λειτουργεί...
️Όταν είμαι τηλεόραση,
θα μου κάνει παρέα ο μπαμπάς μου όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.
️Και θέλω τη μαμά μου να με κοιτάζει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί.
️Θέλω τ' αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.
️Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε - πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.
️Α, και το τελευταίο!!!!
️Κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
️Θεέ μου, δε ζητάω πολλά.
️Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»
️H δασκάλα που το διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.
️Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε: «τι συμβαίνει;»
️Αυτή απάντησε: «Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου».
️Ο σύζυγος είπε: «Το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!»
️Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε: «Αυτή η έκθεση είναι του γιού μας!..»
::::::::::::::::::::::::
ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ...
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΕΙΣ...
δώστε χρόνο στα παιδιά σας, την ώρα που εσείς νομίζετε πως μόνο τα υλικά αγαθά έχουν ανάγκη, εκείνα νιώθουν τη μοναξιά και την έλλειψη σας...
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕ ΔΩΣΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...
~~~~~~~~~
Κοιτάξτε όμως αυτή την εικόνα.
Εχει ενα πολυ αληθινο και εξαιρετικο μήνυμα:
Κανενας γονιος οσο καλος κι αν ειναι δεν ειναι σε θεση να εκπροσωπήσει επάξια τον αρχετυπικο ρολο του Θεου Πατερα.
Πολυ συχνα η ελλειμματικότητα των γονέων οδηγι τα παιδια να στραφουν στην εντονη εκζήτηση του πατρικου προτύπου στο ιδιο το Αρχετυπο, στον Ιησού Χριστό .

Τίποτα λοιπόν δεν παει χαμένο! Ιδιαίτερα οι απωλειες μας...


ΥΓ στο τέλος αναφέρεται σε μια εικόνα που ένα παιδάκι ξαπλωμένο στο κρεβάτι του έχει στο κομοδίνο και χαζεύει την εικόνα του Ιησού. Για κάποιο λόγο το Tapatalk δεν με αφήνει να την ανεβάσω

 

[jliordos]

Η ολοκλήρωση στην προηγούμενη ιστορία που δεν μου άφησε χθες να ανεβάσω

 

[duke200]

Η ολοκλήρωση στην προηγούμενη ιστορία που δεν μου άφησε χθες να ανεβάσω

Ποιος γονιός να συγκριθεί με Αυτόν? Αλλά και πόσο καλύτερος θα γίνει ο γονιός αν ζητήσει βοήθεια από Αυτόν!

Αγαπημένοι μου σύντροχοι αυτό που με έχει δείξει μέχρι τώρα η ζωή είναι ότι οι αρετες (καλοσύνη, ειλικρίνεια, Ειρήνη, ανιδιοτέλεια, κλπ) είναι σαφώς ανώτερες από τα υλικά αγαθα, αλλά δυστυχώς ο κόσμος πασχίζει για τα υλικά και δεν ασχολείται με τις αρετές γιατί νομίζει ότι τις εχει...




Στάλθηκε από το A90 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[KostasT]

Ποιος γονιός να συγκριθεί με Αυτόν? Αλλά και πόσο καλύτερος θα γίνει ο γονιός αν ζητήσει βοήθεια από Αυτόν!

Αγαπημένοι μου σύντροχοι αυτό που με έχει δείξει μέχρι τώρα η ζωή είναι ότι οι αρετες (καλοσύνη, ειλικρίνεια, Ειρήνη, ανιδιοτέλεια, κλπ) είναι σαφώς ανώτερες από τα υλικά αγαθα, αλλά δυστυχώς ο κόσμος πασχίζει για τα υλικά και δεν ασχολείται με τις αρετές γιατί νομίζει ότι τις εχει...




Στάλθηκε από το A90 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Pan-dvs]

Φιλος στο φατσοβιβλιο το ανεβασε.Δεν ξερω κατα ποσο ειναι φιλοσοφημενο αλλα ειναι ενας ιδιαιτερος τροπος σκεψης που καποιους τους κανει να βλεπουν τα πραγματα με ξεχωριστο τροπο.

"Αγαπάω τ’ ό,τι είναι θλιμμένο στον κόσμο.
Τα θολά τα ματάκια, τους αρρώστους ανθρώπους,
τα ξερά γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,
τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.
Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ’ ένα δισάκι
για μια πολιτεία μακρυνή ξεκινάνε,
τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,
τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε.
Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν
τον ιππότην που είδαν μια βραδιά στ’ όνειρό τους,
να φανή απ’ τα βάθη του απέραντου δρόμου.
Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ασπρο φτερό τους.
Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια
και δεν ξέρουν καλά – αν ποτέ θα’ ρθουν πίσω
αγαπάω, και θα’ θελα μαζί τους να πάω
κι ούτε πια να γυρίσω.
Αγαπάω τις κλαμμένες ωραίες γυναίκες
που κυττάνε μακριά, που κυττάνε θλιμμένα,
αγαπάω σε τούτον τον κόσμο – ό,τι κλαίει
γιατί μοιάζει μ’εμένα..

Νίκος Καββαδίας"

 

[maik900]

Ο μεγαλύτερος πλούτος σου σε τούτο τον κόσμο, είναι η ψυχή σου​

Να την προστατεύεις την ψυχή σου και να την αγαπάς. Να τη φροντίζεις και να τη νοιάζεσαι. Να μην την ξεπουλάς σε φτηνές αγορές. Να μην την ξοδεύεις άσκοπα και ασυνείδητα. Να μην αφήνεις κανένα να παρεμβαίνει στο όμορφο τοπίο της, με την ασχήμια του.​

Έναv τεράστιο πηγαίο θησαυρό κρύβεις στα εσώψυχα σου κι εσύ τον καταχωνιάζεις σε σκοτεινά υπόγεια. Τον δανείζεις σε άδειες οντότητες που δεν εκτιμούν την αξία του. Τον χαρίζεις σε φτηνές και κενές υπάρξεις που δεν αναγνωρίζουν την πολυτιμότητα του.

Τον φθείρεις σε κακοτράχαλες διαδρομές και τον σκορπίζεις αλόγιστα στους πέντε ανέμους…
Ένα ανεκτίμητο έργο τέχνης η ψυχή σου μάτια μου, φτιαγμένο από το δικό σου κράμα. Δημιουργημένο από τα αγνότερα υλικά της υπόστασής σου. Σμιλεμένο από τον πόνο και τη χαρά σου. Από τη θλίψη και την στεναχώρια σου.​

Από τη συμπόνοια και την ανθρωπιά σου. Αυθεντικό και γνήσιο όπως τη στόφα του χαρακτήρα σου. Καθάριο και διάφανο όπως την προσωπικότητα σου. Καλαίσθητο και ζωντανό όπως τη φλόγα της καλοσύνης και της τιμιότητας σου. Επεξεργασμένο με την υπομονή και την σύνεση σου. Ποτισμένο με τις στάλες της αντοχής και της καρτερικότητας σου. Ανθεκτικό και άφθαρτο όπως τη δύναμη που κρύβεις στην καρδιά σου.

Διακοσμημένο από την ευαισθησία και τη γαλήνη που εκπέμπουν τα εσώψυχα σου. Φωτεινό και λαμπερό όπως την ελπίδα και την αισιοδοξία σου. Υπέροχο και εκθαμβωτικό όπως τη στοργή και την αγάπη που κατακλύζει το είναι σου. Πλούσιο και απέριττο, επικαλυμμένο με τα σημαντικότερα συστατικά σου και… ξεχωριστό όπως και εσύ.

Ένα σπάνιο και περίτεχνο δημιούργημα κουβαλάς μέσα σου και εσύ την εμπιστεύεσαι σε βρώμικα χέρια. Την εξανεμίζεις στο πέρασμα των τυφώνων που την ξεβράζουν σε κοφτερά βράχια. Την εκθέτεις στους αδηφάγους ληστές που καραδοκούν να την δυναστεύσουν. Την παραδίδεις τους αδίστακτους πολιορκητές που καρτερούν να τη λεηλατήσουν. Και τη φανερώνεις στους ανελέητους δυνάστες που περιμένουν να την καταστρέψουν.

Επιτρέπεις στους κακοπροαίρετους να την μαυρίζουν. Στους δόλιους να την κακομεταχειρίζονται. Στους καιροσκόπους να την εκμεταλλεύονται. Στους αγνώμονες να την ματώνουν. Στους άκαρδους να την σκοτώνουν. Ένα όμορφο και εντυπωσιακό κομψοτέχνημα που αγνοείς την ακριβή της αξία.

Να την προστατεύεις την ψυχή σου και να την αγαπάς. Να τη φροντίζεις και να τη νοιάζεσαι. Να μην την ξεπουλάς σε φτηνές αγορές. Να μην την ξοδεύεις άσκοπα και ασυνείδητα. Να μην αφήνεις κανένα να παρεμβαίνει στο όμορφο τοπίο της, με την ασχήμια του. Να μη δέχεσαι να αγγίζουν σκληρά χέρια την απαλή υφή της.

Να μην τη φέρνεις σε επαφή με τραχιά και άπονα δάκτυλα που μπορεί να βλάψουν την λεπτότητα της. Μην την εκτεθειμένη σε κακά συναπαντήματα. Μην την προβάλλεις την σε αδαείς και φθονερούς. Και να μην επιτρέπεις στα αγκάθια να βλαστούν στον ολάνθιστο κήπο της.

Και αν τύχει και φθαρεί ή αλλοιωθεί ο πλούτος της σε τούτο τον μάταιο κόσμο καμάρι μου, μην στεναχωρηθείς και μη λυγίσεις. Μη φοβηθείς και μη δειλιάσεις. Γιατί είναι ανεξίτηλος και περίσσιος. Και πάντα θα έχεις απόθεμα…

​

Πηγή: ewoman.gr​

 

[maik900]

Η φύση σου μιλάει, ακούς;



′′ Πιες νερό από την πηγή όπου πίνουν τα άλογα. Το άλογο δεν θα πιει ποτέ θολό νερό.
Στρώσε το κρεβάτι σου εκεί που κοιμάται η γάτα.
Φάτε το φρούτο που έχει ακουμπήσει ένα σκουλήκι.
Διαλέξτε τολμηρά το μανιτάρι πάνω στο οποίο κάθονται τα έντομα.
Φτιάξτε το σπίτι σας όπου το φίδι κάθεται για να ζεσταθεί.
Σκάψτε το πηγάδι σας εκεί όπου τα πουλιά κρύβονται από τη ζέστη.
Φύτεψε ένα δέντρο εκεί που σκάβει ο τυφλοπόντικας.
Κοιμηθείτε και ξυπνάτε την ίδια ώρα με τα πουλιά – θα θερίσετε όλες τις μέρες τους χρυσούς κόκκους.
Φάτε περισσότερο πράσινο – θα έχετε γερά πόδια και ανθεκτική καρδιά, όπως τα όντα του δάσους.
Κολύμπα συχνά και θα νιώσεις στη γη σαν το ψάρι στο νερό.
Κοιτάξτε τον ουρανό όσο πιο συχνά γίνεται και οι σκέψεις σας θα γίνουν φως και καθαρές.
Σώπα πολύ, μίλα λίγο – και η σιωπή θα έρθει στην καρδιά σου, και το πνεύμα σου θα είναι ήρεμο και γεμάτο ειρήνη.»

 

[maik900]

Μη σταματάς. Δεν είναι το μαύρο πρόβατο διαφορετικό, τα άλλα είναι όλα ίδια…​

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΣΑΙ. Υπάρχει λόγος που είσαι διαφορετικός. Ένα σχολείο είναι η Ζωή. Δε χρειάζεται να «μένεις στην ίδια τάξη», από φόβο μη χάσεις τους αγαπημένους σου. Η αγάπη μεταξύ σας, δε χάνεται επειδή ξέρεις περισσότερα, ούτε επειδή πήγες παρακάτω, στην «επόμενη τάξη».

δίδαξε τον κόσμο πώς να γίνει καλύτερος, με το παράδειγμά σου. Κάποιοι θα σε καταλάβουν, κάποιοι θα σου πουν μπράβο, κάποιοι θα σε μιμηθούν, κάποιοι θα σε χλευάσουν, κάποιοι θα θυμώσουν ακόμα. ΕΣΥ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Οι αντιδράσεις τους, δεν αντικατοπτρίζουν αυτό που νιώθουν για σένα, αλλά αυτό που νιώθουν για τον εαυτό τους, σχετικά με την αλλαγή. Κάθε καινούργια ιδέα, συμπεριφορά, στάση ζωής, ταράζει τα νερά των γύρω. Αν κάποιος δε θέλει να ξεβολευτεί, τώρα, θα αντιδράσει. ΕΣΥ
ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Καμιά εξέλιξη στην ανθρωπότητα δεν ήρθε μέσα από αυτά που θεωρούνταν δεδομένα. Φαντάσου να υποχωρούσε ο Γαλιλαίος (έλεγε η Γη κινείται γύρω από τον ήλιο… και είχε δίκιο!, ενώ για την εποχή του θεωρούνταν ακραία και αιρετική άποψη). ΓΙ’ ΑΥΤΟ, ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Ακόμα κι αν φαίνεται ότι όλοι έχουν δίκιο, αλλά εσύ ΝΙΩΘΕΙΣ ότι κάτι άλλο συμβαίνει. ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Ψάξε. Ερεύνα. Προκάλεσε κάθε σύστημα, αρχή ή πεποίθηση. Και πήγαινε παρακάτω. Η αρχή της γνώσης είναι η ερώτηση. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Κανείς δεν έμαθε, ό,τι νόμιζε ότι ήδη ήξερε. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.
Συνέχισε ακόμα και αν όλοι σε θεωρούν τρελό. Γιατί θέλει και μια δόση τρέλας, εδώ που τα λέμε, για να μπας κόντρα στις νόρμες και τα δεδομένα του μυαλού σου. Μια αλαφρότητα. Με στεγανά δεν προχώρησε κανείς. ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ

Να αναρωτιέσαι… να ψάχνεις απαντήσεις. Αν κάτι νιώθεις ότι «δεν πάει καλά»… τότε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ.

Εμπιστέψου την εσωτερική σου φωνή.

Μη τη θυσιάζεις για να τα έχεις καλά με όλους. Δε χρειάζεται. Μπες στον ποταμό της ζωής και ρεύσε μαζί του.
Μη τη θυσιάζεις γιατί άλλοι είναι ειδήμονες και πώς είναι δυνατόν εσύ να ξέρεις καλύτερα. Κι όμως είναι. Αν όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες, ηγέτες, καλλιτέχνες, άνθρωποι που έφεραν αλλαγή στον κόσμο μας, σκέφτονταν έτσι, δε θα είχαν κάνει τίποτα.

Μην θυσιάζεις την Ψυχή σου για κανέναν. Χόρτασε ο κόσμος θυσίες! Ηγέτες θέλει. Πραγματικούς. Από αυτούς που δεν κοιτούν το προσωπικό συμφέρον, αλλά θέλουν να βάλουν το λιθαράκι τους, για να πάει αυτός ο κόσμος μισό βήμα μπροστά.

Τέτοιος ηγέτης, υπάρχει μέσα στον καθένα μας!

Σε εσένα που φροντίζεις τα ζώα… σε εσένα που κάνεις εθελοντισμό κάθε είδους… σε εσένα που νοιάστηκες… σε εσένα που δε γύρισες τη μούρη σου από την άλλη… σε εσένα που έδωσες το χέρι… σε εσένα που βοήθησες κάποιον στο ΑΤΜ… σε εσένα που έδωσες τη θέση σου στο λεωφορείο… σε εσένα που περίμενες υπομονετικά στην ουρά σου και δε χώθηκες, από σεβασμό, όχι επειδή είσαι αργόσχολος… σε εσένα που λες καλημέρα και φωτίζεις με χαμόγελο τη μέρα κάποιου.

ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ… όχι άλλες θυσίες, σε παρακαλώ.

Τίμα την Ψυχή σου και μη σταματάς πουθενά.

Πηγη https://filosofieszois.gr

 

[maik900]

Να κλείνεις τον κύκλο, να γυρίζεις σελίδα​

Πρέπει πάντα να καταλαβαίνουμε πότε μια περίοδος φτάνει στο τέλος της. Να κλείνουμε τον κύκλο, να γυρίζουμε σελίδα, να αλλάζουμε πορεία.

Δεν έχει σημασία πώς το λέμε, αυτό που μετράει είναι να αφήνουμε στο παρελθόν τις στιγμές της ζωής μας που πέρασαν.
Σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω και να κάνω τα πράγματα όπως πριν.

Εκείνα τα δύο χρόνια που στην αρχή έμοιαζαν με κόλαση δίχως τέλος άρχισαν τώρα να μου δείχνουν το πραγματικό τους νόημα. Κι αυτό το νόημα δεν είχε να κάνει μόνο με το γάμο μου.

Όλοι οι άντρες και όλες οι γυναίκες είναι ενωμένοι με την ενέργεια που πολλοί λένε αγάπη, αλλά στην πραγματικότητα είναι η πρώτη ύλη από την οποία έχει φτιαχτεί το σύμπαν. Η ενέργεια αυτή δεν μπορεί να χειραγωγηθεί.

Αυτή μας οδηγεί τρυφερά, αυτή περικλείει όλα όσα μαθαίνουμε σ΄αυτή τη ζωή.

Αν προσπαθήσουμε να τη στρέψουμε εκεί που θέλουμε, θα καταλήξουμε απελπισμένοι, απογοητευμένοι, αποκαρδιωμένοι, γιατί είναι ελεύθερη και άγρια.

Θα ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας λέγοντας ότι αγαπάμε αυτό τον άνθρωπο ή αυτό το πράγμα, ενώ στην ουσία υποφέρουμε επειδή, αντί να αποδεχτούμε τη δύναμή της, προσπαθούμε να τη μετριάσουμε για να χωρέσει στον κόσμο που ονειρευόμαστε να ζήσουμε.

 

[maik900]

Μην επιμένεις εκεί που στριμώχνεσαι ούτε εκεί που περισσεύεις!​

Το άρθρο αυτό το πυροδότησε ένα πολύ κοινό παιχνίδι σε όλους μας, το πάζλ.

Έχοντας πάρει λοιπόν ένα καινούργιο πάζλ δώρο στον εαυτό μου ξεκίνησα να το συναρμολογώ όλο ενθουσιασμό. Κι εκεί που έψαχνα τα κομμάτια ασυναίσθητα ξεκίνησα να παρατηρώ το πώς λειτουργούσε ο εγκέφαλος μου. Αυτόματες διαδικασίες όπως για παράδειγμα τα δίνω βάση στα χρώματα, τις αποχρώσεις, τα σχήματα, τα μεγέθη γινόντουσαν σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Έτσι λοιπόν έκανα μια παύση από το παζλ και ξεκίνησα να ψάχνω στο ίντερνετ για άρθρα με τα οφέλη που έχει η συναρμολόγηση παζλ.
Σε όλα τα άρθρα λοιπόν αναφέρονταν στο ότι βοηθάνε να διατηρείται ο εγκέφαλος υγιής και ενεργός καθότι η διαδικασία συναρμολόγησης τους αποτελεί απόλυτα εγκεφαλική άσκηση στην οποία συμμετέχει τόσο το αριστερό όσο και το δεξί ημισφαίριο.

Ενισχύουν την γνωστική λειτουργία, την παρατηρητικότητα, την οπτική μας αντίληψη αλλά και την αντίληψη του χώρου και ακονίζουν το μυαλό. Αυξάνεται η δημιουργία νέων συνδέσεων στον εγκέφαλο κι έτσι μας βοηθάνε να σκεφτόμαστε πιο γρήγορα.

Μας βοηθάνε να έχουμε περισσότερη συγκέντρωση και την ώρα της συναρμολόγησης μειώνεται το άγχος κάτι το οποίο μας βοηθάει στο να χαλαρώσουμε. Όταν κάποιος συναρμολογεί ένα πάζλ ο εγκέφαλός του μεταφέρεται σε μια κατάσταση που βιώνει όταν βλέπει όνειρο. Ουάου! Ενδιαφέρον ε;

Έχοντας πάρει λοιπόν τις πληροφορίες μου συνέχισα την «δουλειά» μου. Ώσπου ένα κομμάτι το οποίο πίεζα να μπει κάπου (και δεν έμπαινε με τίποτα! Φαντάζομαι πως το έχουν κάνει κι άλλοι αυτό και δεν είμαι η μόνη)μου έμαθε κάτι το οποίο σίγουρα δεν διάβασα σε κανένα από τα άρθρα.

Μου δίδαξε πως στην ζωή δεν θα πρέπει να επιμένουμε εκεί που στριμωχνόμαστε για να χωρέσουμε αλλά ούτε κι εκεί που περισσεύουμε. Υπάρχει για τον κάθε έναν από εμάς το μοναδικό αυτό σημείο στο οποίο κουμπώνουμε τέλεια. Αυτό το σημείο το οποίο αγκαλιάζει κάθε προεξοχή και κάθε εσοχή μας. Και αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς της ζωής μας , επαγγελματικά προσωπικά κ.λ.π…

Εάν νιώθουμε πως δεν ταιριάζουμε κάπου να φεύγουμε. Σημαίνει πως δεν είμαστε για εκεί, όπως ακριβώς με το κομματάκι στο παζλ μου το οποίο δεν ήταν για το σημείο στο οποίο εγώ προσπαθούσα μάταια να χωρέσω αλλά κούμπωσε υπέροχα σε κάποιο άλλο σημείο. Έκανε εκείνο το αχνό «τακ» ότι μπήκε στη σωστή θέση και ολοκλήρωσε μια εικόνα.

Όπως ακριβώς και σε ένα παζλ δοκιμάζουμε διάφορα σημεία μέχρι να βρούμε το σωστό έτσι και στην ζωή μας να δοκιμάζουμε. Μπορεί να μην ταιριάξουμε με την πρώτη προσπάθεια αλλά με μια από τις επόμενες… Ας μην το βάλουμε κάτω.

Να δοκιμάζουμε μέχρι εκεί που η ψυχή μας θα κουμπώσει καλύτερα, και θα το καταλάβουμε από την γαλήνη και την ηρεμία που θα μας δημιουργεί μέσα μας. Αυτό το αίσθημα ότι εδώ ανήκω!

Ανδρομάχη Μούσα

 

[maik900]

Να φοβάσαι τον ώριμο και ήρεμο άνθρωπο​

Μέσα στο πλήθος, ξεχωρίζει. Είναι αυτός που περπατάει με σιγουριά, δε προκαλεί με την εμφάνιση του αλλά η παρουσία του γίνεται αισθητή. Δεν τον βλέπεις, τον νιώθεις. Είναι αυτός που δεν κάνει θόρυβο στις παρέες, συχνά είναι λιγομίλητος με ένα βαθύ, εξονυχιστικό βλέμμα. Ξέρει ότι τον κοιτάς αλλά δεν τον νοιάζει. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η ουσία, όχι το τι θα πουν οι άλλοι. Κοιτάει πρώτα μέσα του και μετά «αγγίζει» τους ανθρώπους.

Έχει αγαπήσει και έχει αγαπηθεί. Ξέρει να μετατρέπει τον πόνο σε όπλο και να προχωράει μπροστά στηριζόμενος στις δικές του πλάτες. Δε φοβάται γιατί γνωρίζει πλέον πως όλα έχουν ένα τίμημα. Αν έχεις τύχη και τον γνωρίσεις , θα είσαι σίγουρος πως έχεις βρει τον επίγειο άγγελο σου. Θα είναι ο ίδιος που θα σου δώσει φτερά για να πετάξεις και λόγο για να γυρίσεις πίσω. Ήρεμος, σιωπηλός, η γνώση του δεν έχει ανάγκη από φασαρία.

Είσαι σίγουρος ότι τον βρήκες, όταν νιώσεις το χάος σου να μπαίνει έστω και για λίγο σε τάξη. Ξέρει πώς να συμπεριφερθεί, πώς να χαϊδέψει τα καπρίτσια σου αλλά ταυτόχρονα και πώς να «σφαλιαρίσει» τους γερά θεμελιωμένους εγωισμούς σου. Τον θεωρείς δύσκολα προσεγγίσιμο αλλά έχει τα κουμπάκια του και αυτά είναι: Η αλήθεια και η διαφάνεια. Θα μπορέσεις να τον κερδίσεις αν αφήσεις στην ντουλάπα σου τις μάσκες και τον συναντήσεις «γυμνός» από δηθενιές. Σιχαίνεται τις στρατηγικές και θα τον κατακτήσεις με το να τον κοιτάξεις στα μάτια και να ακουμπήσεις στα χέρια του, την αλήθεια σου. Θέλει να μάθει για τα όνειρα σου, τις πληγές, τις γρατζουνιές σου.

Δε τον ενδιαφέρουν τα ζώδια, τα ρούχα και τα μαγαζιά που κυκλοφορείς. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να μάθει ποια είναι η δύναμή σου και ποια η αδυναμία σου. Κερδίζεται εύκολα αν είσαι άνθρωπος και αν του δείξεις πως δεν ήρθες για να παίξεις. Είναι αρκετά ρεαλιστής και του αρέσει να περιτριγυρίζεται από ανθρώπους που δεν έχουν παραιτηθεί στο βωμό της επιφάνειας και του στ’αρχιδισμού. Ας φανταστούμε λοιπόν ότι είχες την τύχη και γνώρισες τον δικό σου ώριμο και ήρεμο άνθρωπο. Μη κάνεις το λάθος και νομίζεις πως επειδή εύκολα τον κατέκτησες, θα είναι τόσο εύκολο και να τον κρατήσεις.

Θέλει προσπάθεια, συνέπεια και συνεχή αναδιοργάνωση η ύπαρξη του στη ζωή σου. Το ότι είναι ήρεμος δε σημαίνει ότι δε ξέρει τα όρια του. Το ότι έχει μεγαλώσει πνευματικά δε σημαίνει ότι δεν έχει και τις γωνίες του. Και πρόσεξέ με, οι δικές του γωνίες είναι σφυρηλατημένες από αίμα και πόνο. Δεν υπάρχει ώριμος άνθρωπος με εύκολο παρελθόν. Και αυτός που έχεις απέναντι σου έχει αποδεχτεί το παρελθόν του, έχει μάθει να φεύγει και να αφήνει πίσω του ότι δεν τον πάει μπροστά. Συνεπώς μη ξεγελαστείς οποιαδήποτε στιγμή και νομίσεις πως είναι δεδομένος.

Τα πιο ισχυρά όρια μπαίνουν αθόρυβα και οι πιο ισχυροί δεσμοί είναι οι αόρατοι. Αυτός ο άνθρωπος θα μείνει δίπλα σου επειδή θέλει να μείνει και όχι επειδή σε έχει ανάγκη. Ξέρει τι μπορεί να σου προσφέρει και τι του προσφέρεις εσύ. Σε αυτόν δεν χωράνε μικροπρέπειες, εγωισμοί και καβγάδες. Μπορεί η υπομονή να είναι το δεύτερο του όνομα αλλά αν φτάσει στο αμήν, θα αφήσει πίσω του θρύψαλα και συντρίμμια. Όσο εύκολα σε αγάπησε, τόσο εύκολα θα σε βάλει και στη θέση σου. Εκεί που σε βρήκε.

Όλοι τον θέλουν στη ζωή τους αλλά λίγοι, στο τέλος, θα μπορέσουν να τον κρατήσουν. Και αυτό γιατί πιστεύει ακράδαντα πως δεν υπάρχει αφθαρσία στο συναίσθημα. Το σώμα ξεχνάει, η ψυχή όμως ποτέ! Μη τον χαράξεις και μη τον ξοδέψεις, λοιπόν. Αν τύχει και βρεθεί στο δρόμο σου ένας τέτοιος άνθρωπος , μη προσπαθήσεις να του πασάρεις συμβιβασμούς, μετριότητες και «μέσους όρους». Ασυμβίβαστος, δεν προσπαθεί για τίποτα λιγότερο από το άπιαστο, το υπέροχο. Βάζει εύκολα τελεία σε ημιτελή καταστάσεις και βρώμικα συναισθήματα. Είναι θάλασσα και το ξέρει.

Μη φοβάσαι, μείνε ο εαυτός σου με όλες τις ατέλειες και τις πληγές σου. Μείνε η ποιότητα πίσω από την ταμπέλα. Το πρόσωπο πίσω από τη μάσκα. Φρόντισε λοιπόν, να είσαι το γνήσιο μέσα στις απομιμήσεις. Και αν δε μπορείς να τον βρεις εσύ, να είσαι σίγουρος πως όντας ταγμένος στην αληθινή αγάπη, θα έρθει να σε βρει αυτός. Σου είναι αναγκαίος. Του ανήκεις. Το ξέρει και το ξέρεις.

Πηγή: enallaktikidrasi.com

 

[maik900]

Δεν υπάρχει «δεν έχω χρόνο» υπάρχει «δεν είσαι προτεραιότητα»​

Η αλήθεια είναι καλό να λέγεται και ν’ ακούγεται. Πρέπει ν΄ ανοίγουν μερικοί το στόμα τους και να τη λένε όσο πικρή κι αν είναι. Αυτό όμως είναι σπάνιο πλέον κι ειδικά στον ερωτικό τομέα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Όλο ερωτηματικά είμαστε, όλο μετράμε τα κατά και τα υπέρ, περιμένουμε να δούμε και ν’ ακούσουμε αυτό το κάτι που θα μας δώσει τη σιγουριά.

Υπάρχουν, αλήθεια, τόσες πολλές δικαιολογίες να σου πει κάποιος για να σε αποφύγει. Τόσες πολλές αηδίες για ν’ αναβάλει την ευθύνη που πρέπει να πάρει. Η χειρότερη όμως είναι εκείνη που σου λέει με παραπονεμένο ύφος «δεν έχω χρόνο».

Ο χρόνος που μας κυνηγάει κι εμείς δεν τον προφταίνουμε, είναι, νομίζουμε, η πηγή όλων των κακών. Κι εμείς στο άκουσμα αυτής της βαρυσήμαντης λέξης στεκόμαστε πάντα σούζα. Ε λοιπόν, πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε σε φούμαρα. Ο χρόνος είναι πάντα άπλετος για όλα εκείνα που θέλουμε να κάνουμε. Μόνο για κείνα όμως.

Ο χρόνος είναι τόσος όση κι η επιθυμία του άλλου για σένα.
Επειδή εσύ έχεις την ευγενή καλοσύνη να είσαι αρκετά ειλικρινής και να δίνεις την ήττα εκεί που πρέπει, δε σημαίνει ότι κι όλοι οι υπόλοιποι είναι το ίδιο με σένα. Υπάρχουν κι αυτοί που δε θέλουν να σου δώσουν λίγο απ’ το χρόνο τους κι αντί να σ’ ενημερώσουν γι’ αυτό, από αναβολή σε αναβολή τελικά ο χρόνος τους για σένα δεν περισσεύει ποτέ.

Το καλύτερο βέβαια, θα ήταν να τη μάθεις την αλήθεια και πολύ περισσότερο να βρούνε το θάρρος να στην πουν κατάμουτρα. «Δεν έχω χρόνο για σένα, αλλά έχω για τους άλλους», κάπως έτσι θα έμοιαζε η αλήθεια, αν σου την έλεγαν. Και τι ωραία που θα ήταν, αν ήταν όλα τόσο απλά και ξεκάθαρα, αλλά δεν είναι.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ο ερωτευμένος χρόνο βρίσκει πάντα. Αν δεν τον βρίσκει δε σημαίνει ότι δεν τον έχει. Φυσικά και τον έχει απλά επιλέγει να μην τον αφιερώσει σε σένα. Για κάποιον άλλον θα χτυπάει η καμπάνα μάλλον. Εκείνο το «δεν έχω χρόνο» ίσως τελικά και να είναι το μεγαλύτερο ψέμα όλων των εποχών. Η αλήθεια είναι πως δεν είσαι προτεραιότητά του και καλά θα κάνει ο εγκέφαλός σου από ‘δω και πέρα να συνδέει αυτές τις δύο φράσεις, το «δεν έχω χρόνο» και το «δεν είσαι προτεραιότητά μου», αυτόματα. Πάνε πακέτο, αλλά μην περιμένεις να τις ακούσεις και τις δύο μαζί για να τις πιστέψεις. Η μία μόνο πρέπει να σου αρκεί για να κάνεις τη σύνδεση και να πράξεις αναλόγως.

Τώρα αν εσένα δε σου αρέσει να έρχεσαι δεύτερος, είναι άλλο κεφάλαιο. Πάντως όποιος δεν έχει χρόνο για σένα, σίγουρα έχει για κάποιον άλλο και μην το παίρνεις τόσο βαριά και κατάκαρδα. Δε γίνεται πάντα να συμπίπτουν οι δικές μας προτεραιότητες με εκείνες των άλλων. Ούτε είναι βέβαια στο χέρι μας να γίνουμε η προτεραιότητα κάποιου. Δε γίνονται αυτά με το ζόρι, οικειοθελώς γίνονται.

Όσο κι αν σε πονάει, αυτό που έχεις να κάνεις είναι ν’ αλλάξεις κι εσύ με τη σειρά σου τις προτεραιότητές σου και να τις ανακατατάξεις απ’ την αρχή. Δύσκολο μεν αλλά εφικτό δε. Αν σ’ έχουν δεύτερο, εσύ να τους έχεις τρίτους, μόνο έτσι επιβιώνει κανείς. Το δέχεσαι, το χωνεύεις και προχωράς παρακάτω. Σιωπηλά, χωρίς θυμό και χωρίς ιστορίες για αγρίους. Είναι πολύτιμος κι ο δικός σου χρόνος και δεν πρέπει να τον χαραμίζεις σε λάθος άτομα.

Κι αν εμβαθύνεις λίγο, θα δεις ότι αυτός που δεν έχει χρόνο για σένα, δεν έχει χρόνο για την ίδια σου την προσωπικότητα. Δεν έχει χρόνο ούτε για τα αισθήματά σου ούτε μπορεί ν’ ασχοληθεί με την ψυχούλα σου. Επομένως, γιατί εσύ να δώσεις έστω και λίγα δευτερόλεπτα σ’ εκείνον; Ειλικρινά, δεν αξίζει τον κόπο.

Αυτό που αξίζει και πρέπει να το θυμάσαι, όπου βρεθείς κι όπου σταθείς, είναι πως ο χρόνος και τα θέλω σου είναι ιερά κι ο καθένας εκεί έξω έχει την υποχρέωση να τα σέβεται. Δεν υπάρχει λόγος να τα ξοδεύεις δεξιά κι αριστερά, αν έχεις και την παραμικρή αμφιβολία ότι δε θα εκτιμηθούν.

Ο άνθρωπός σου επιβάλλεται δια ροπάλου κι είναι αυτονόητο πως θα σ’ έχει ορίσει ως προτεραιότητά του πριν εσύ προλάβεις καν να το σκεφτείς. Κι εσύ θα κάνεις το ίδιο για εκείνον γιατί αυτά είναι αλληλένδετα. Αν βλέπεις ότι δεν είναι, δεν έχει νόημα να το ζορίζεις. Δεν είναι ο άνθρωπός σου κι εσύ δεν είσαι ο δικός του. Το «δεν έχω χρόνο» δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι το «δεν είσαι προτεραιότητα».

Πηγη https://filosofieszois.gr

 

[maik900]

Πρέπει να αναλάβεις εσύ την ευθύνη για τον εαυτό σου… (OSHO)​

Ο Σωκράτης τιμωρήθηκε από την κοινωνία του. Οι άντρες σαν τον Σωκράτη είναι αναπόφευκτο να τιμωρούνται, επειδή είναι άτομα και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να κυριαρχεί πάνω τους.

Του έδωσαν δηλητήριο. Είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι και ο άνθρωπος ο οποίος επρόκειτο να του δώσει το δηλητήριο, το ετοίμαζε. Ο ήλιος έδυε – εκείνη ήταν η ώρα που είχε ορίσει το δικαστήριο. Ο άνθρωπος όμως αρνιόταν να του δώσει το δηλητήριο. Ο Σωκράτης τον ρώτησε: “ Γιατί καθυστερείς; Περνάει η ώρα. Ο ήλιος δύει”.

Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να πιστέψει ότι κάποιος που επρόκειτο να πεθάνει είναι τόσο ακριβής για τη σωστή ώρα του θανάτου του. Σκεφτόταν ότι μάλλον θα έπρεπε να τον ευχαριστήσει για την καθυστέρηση. Ο άνθρωπος αγαπούσε τον Σωκράτη. Τον είχε ακούσει στο δικαστήριο και είχε δει την ομορφιά του. Εκείνος μόνος του είχε περισσότερη ευφυΐα από ολόκληρη την Αθήνα.

Ήθελε να καθυστερήσει λίγο ακόμα, ώστε ο Σωκράτης να μπορέσει να ζήσει λίγο περισσότερο. Ο Σωκράτης όμως δεν τον άφησε. Είπε: “Έλα! Μην τεμπελιάζεις. Φέρε το δηλητήριο.”
Ο άνθρωπος τον ρώτησε: “Γιατί έχεις τέτοια έξαψη; Το πρόσωπό σου λάμπει. Τα μάτια σου ακτινοβολούν. Δεν καταλαβαίνεις; Πρόκειται να πεθάνεις.”

Ο Σωκράτης είπε: “Αυτό θέλω να γνωρίσω. Τη ζωή την έχω γνωρίσει. Ήταν όμορφη. Με όλες τις αγωνίες της, ήταν χαρά. Και μόνο το να αναπνέεις, είναι αρκετή χαρά. Έζησα, αγάπησα, έκανα ό,τι ήθελα να κάνω, είπα ό,τι ήθελα να πω. Τώρα θέλω να γευτώ το θάνατο. Κι όσο γρηγορότερα, τόσο το καλύτερο.

Υπάρχουν δύο πιθανότητες. Είτε η ψυχή μου θα εξακολουθεί να ζει σε άλλες μορφές, όπως λένε οι μύστες της Ανατολής – κι αυτό είναι μεγάλη έξαψη, το να συνεχίζεις αυτό το ταξίδι της ψυχής, ελεύθερος από το βάρος του σώματος, γιατί το σώμα είναι κλουβί, έχει περιορισμούς – είτε μπορεί να έχουν δίκιο οι υλιστές κι όταν πεθαίνει το σώμα, να πεθαίνουν τα πάντα.

Τίποτα δεν απομένει. Κι αυτό είναι μεγάλη έξαψη – το να μην υπάρχεις! Γνωρίζω τι σημαίνει να υπάρχω και ήρθε η ώρα να γνωρίσω τι σημαίνει να μην υπάρχω. Κι όταν εγώ δεν υπάρχω πια, ποιο είναι το πρόβλημα; Γιατί θα έπρεπε να ανησυχώ γι’ αυτό; Εγώ δεν θα βρίσκομαι εδώ για να ανησυχώ, οπότε γιατί να χάνω τον καιρό μου τώρα;”
Αυτός είναι ο άντρας που αγαπάει τον εαυτό του. Έχει αναλάβει ακόμα και την ευθύνη του ίδιου του τού θανάτου.

Ο Σωκράτης οδηγήθηκε στο δικαστήριο από την προκατάληψη των μέτριων, οι οποίοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τις μεγάλες πτήσης της ευφυΐας του. Εκείνοι όμως ήταν η πλειοψηφία και αποφάσισαν το θάνατο του Σωκράτη.
Ποια ήταν η κατηγορία; Η κατηγορία ήταν ότι “διαφθείρει τους νέους. Δημιουργεί χάσμα ανάμεσα στην παλαιότερη και τη νεότερη γενιά. Οι νέοι δεν μας ακούν πια. Διαφωνούν με ό,τι τους λέμε. Κι αυτό συμβαίνει εξαιτίας αυτού του ανθρώπου”.

Οι κατήγοροι δεν μπόρεσαν να απαντήσουν σε καμία από τις ερωτήσεις που τους έκανε ο Σωκράτης. Μου φαίνεται όμως πως ούτε κατάλαβαν τι έλεγε, οπότε δεν έμπαινε καν θέμα ν’ απαντήσουν. Και εκείνος κατέστρεψε όλα τους τα επιχειρήματα.
Επειδή όμως η πόλη ήταν δημοκρατική, ο λαός αποφάσισε ότι αυτός ο άντρας είναι επικίνδυνος και έπρεπε να θανατωθεί.
Οι δικαστές ήταν κάπως καλύτεροι από το λαό. Είπαν στο Σωκράτη:

“Σου δίνουμε δύο εναλλακτικές. Αν φύγεις από την Αθήνα και υποσχεθείς να μην επιστρέψεις ποτέ πίσω, μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου από το θάνατο. Ή, αν θέλεις να παραμείνεις στην Αθήνα, τότε θα πρέπει να σταματήσεις να μιλάς. Διαφορετικά, αύριο το απόγευμα, καθώς δύει ο ήλιος, θα πρέπει να πιεις το δηλητήριο”.

Τι έκανε ο Σωκράτης; Είπε: “Είμαι έτοιμος να πάρω το δηλητήριο αύριο ή σήμερα, όποτε ετοιμαστεί, μα δεν μπορώ να σταματήσω να λέω την αλήθεια. Αν είμαι ζωντανός, θα συνεχίσω να τη λέω, μέχρι την τελευταία μου πνοή.
Και δεν μπορώ να φύγω από την Αθήνα, μόνο και μόνο για να σωθώ, επειδή τότε θα αισθάνομαι ένας αδύναμος, που απλώς φοβήθηκε το θάνατο, που δεν μπορούσε να σηκώσει την ευθύνη του θανάτου του. Έζησα σύμφωνα με αυτά που σκεφτόμουν, με αυτά που ένιωθα, με αυτά που είμαι.
Θέλω να πεθάνω με τον ίδιο τρόπο.

Και μην νιώθετε ένοχοι. Κανένας δεν είναι υπεύθυνος για το δικό μου θάνατο. Εγώ είμαι υπεύθυνος. Ήξερα πως θα συνέβαινε, επειδή το να μιλάει κανείς για την αλήθεια σε μια κοινωνία που ζει στο ψέμα και την αυταπάτη, σημαίνει ότι πάει γυρεύοντας το θάνατο. Μην κατηγορείτε αυτούς τους κακόμοιρους, που ζήτησαν το θάνατό μου.
Αν είναι κάποιος υπεύθυνος, είμαι εγώ. Κανένας δεν αποφασίζει για μένα. Εγώ παίρνω τις αποφάσεις για τον εαυτό μου”.

Αυτό είναι αξιοπρέπεια. Αυτό είναι ακεραιότητα. Έτσι θα έπρεπε να είναι κάθε άντρας. Και αν ολόκληρη η γη γεμίσει από τέτοιους άντρες, τότε μπορούμε να κάνουμε αυτή τη γη τόσο όμορφη, τόσο εκστατική, τόσο γεμάτη αφθονία στα πάντα…
Πρέπει να αναλάβεις εσύ την ευθύνη για τον εαυτό σου.
Θα είσαι όμως σε θέση να την αναλάβεις, μόνο αν αρχίσεις να αγαπάς αυτό που είσαι.
Έτσι σε θέλει η ύπαρξη να είσαι.

 

[duke200]

Σωκράτης... Τι να πούμε για τον κατά κοινή ομολογία μεγαλύτερο Φιλόσοφο όλων των εποχών. Από πολλούς θεωρείται προφήτης ισάξιος με Αγίους προφήτες της παλαιάς διαθήκης. Ο πρώτος που δίδαξε ότι η ηθική (η αρετή) είναι αγάθο ανώτερο από κάθε τι υλικο, ακομα από την ίδια την ίδια τη ζωή και φυσικά το υποστήριξε σθεναρά με το μαρτυρικό τέλος του. Αν δεν υπήρχε αυτός θα ήταν πολύ πιο δυσκολη η διάδοσή του Ευαγγελίου. Ένας τον ξεπέρασε, αλλά αυτός είχε γκολ από τα αποδυτήρια (είναι Θεός)

Sent from my X19 using Tapatalk

 

[maik900]

​

Η αξεπέραστη γοητεία της ανθρωπιάς​

«Ο άνθρωπος όταν νιώθει πόνο είναι ζωντανός. Όταν όμως νιώθει τον πόνο του άλλου, τότε, ναι, είναι Άνθρωπος.», έλεγε ο αγαπημένος Νίκος Καζαντζάκης. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ξεχωρίσεις έναν άνθρωπο, να τον βάλεις στην καρδιά σου και να σε γοητεύσει η προσωπικότητά του. Άλλοι εντυπωσιάζονται απ’ την εξωτερική εμφάνιση αρχικά και μετά απ’ το χαρακτήρα. Η ευγένεια, η καλοσύνη, η αισιοδοξία, η δοτικότητα παίζουν το ρόλο τους.

Υπάρχει όμως ένα χαρακτηριστικό που για μένα είναι το υπέρτατο όλων. Η ανθρωπιά! Ποιος μπορεί να μη γοητευθεί από έναν άνθρωπο που η ψυχή του γεμίζει, όταν προσφέρει. Ποιος μπορεί να μην αισθανθεί δέος, όταν βλέπει το διπλανό του να βοηθά όποιον έχει ανάγκη, στερούμενος άλλες ανέσεις. Ποιος μπορεί να μην αναγνωρίσει το μεγαλείο ενός ανθρώπου που γίνεται ο ίδιος δόσιμο κι ανιδιοτελή αγάπη για τα παιδιά και τους ανθρώπους τρίτης ηλικίας που χρήζουν μεγαλύτερης προσοχής.

Η ανθρωπιά δε φαίνεται μόνο στην προσφορά. Και για να είμαστε ειλικρινείς, όταν βοηθάς δεν υπάρχει λόγος να το διατυμπανίζεις. Προφανώς και οι λόγοι είναι άλλοι σ’ αυτήν την περίπτωση. Να βοηθάς αθόρυβα, από καρδιάς, για να γίνεσαι καλύτερος, να νιώθεις πιο χρήσιμος στην κοινωνία, να αισθάνεσαι μέλος μιας μεγάλης οικογένειας.

Ανθρωπιά δεν είναι μόνο να στηρίζεις τον αδύναμο. Ανθρωπιά είναι να φέρεσαι όμορφα, ακόμη και σε κάποιον που δεν τον ξέρεις, δεν τον έχεις ανάγκη και δεν τον χρειάζεσαι. Όλοι ξέρουμε πόσο μεγάλο ρόλο παίζει για κάποιους το συμφέρον. Και να σας πω και κάτι; Να φέρεσαι με μεγαλοψυχία, ακόμη και σε εκείνους που δε σου φέρθηκαν, όπως έπρεπε.

Άνθρωπος είναι εκείνος που αγαπά τα ζώα και τα αντιμετωπίζει ως ψυχές. Εκείνος που βλέπει στα απελπισμένα μάτια ενός αδέσποτου την αγωνία του να υιοθετηθεί και την ανάγκη του για θαλπωρή. Εκείνος που θα αφήσει φαγητό στα σημεία σίτισης σε κάθε γειτονιά, εκείνος που θα βάλει λίγο νερό το καλοκαίρι έξω απ’ την πόρτα του για τα ζωάκια που διψούν, εκείνος που θα δώσει ένα τρυφερό χάδι μ’ όλη του την αγάπη, όταν τον πλησιάσει ένα εγκαταλελειμμένο και ανυπεράσπιστο πλάσμα.

Άνθρωπος είναι εκείνος που σε στιγμή ανάγκης ενός άλλου, θα κάνει ό,τι θα έκανε ακόμη κι αν συνέβαινε το ίδιο γεγονός στον ίδιο ή σε οικείο του. Εκείνος που θα τρέξει να βοηθήσει και να συνεισφέρει όταν του ζητηθεί βοήθεια, είτε χειρωνακτική, είτε ψυχολογική, είτε απλώς ως φυσική παρουσία.

Ακόμη πιο άνθρωποι γινόμαστε όταν δε μας έχει ζητηθεί κάτι, αλλά εμείς οι ίδιοι, γνωρίζοντας σε βάθος τις δυνατότητές μας, υποστηρίζουμε ανθρώπους που έχουν ανάγκη ή ακόμη και φιλανθρωπικούς σκοπούς και έργα συλλόγων για παιδιά ή άτομα με αναπηρία. Γιατί θέλουμε να προσφέρουμε.

Υπάρχουν δεκάδες τρόποι ν’ ανακαλύψεις πώς μπορείς να γίνεις χρήσιμος και τι μικρό μπορείς να κάνεις για κάποιον που θα του είναι πολύ σημαντικό. Αρκεί να έχεις τη θέληση να προσφέρεις ένα κομμάτι του εαυτού σου στους άλλους.

Πώς μπορείς, λοιπόν, να μη γοητεύεσαι από ανθρώπους που έχουν βάλει τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα, έχουν απαγκιστρωθεί απ’ τη ναρκισσιστική προσέγγιση της εικόνας και της προσωπικότητάς τους και έχουν αντιληφθεί τη σημασία της ομάδας, της κοινότητας, του όλου, της ανθρωπότητας;

Η μεγαλύτερη γοητεία ενός ανθρώπου είναι η ανθρωπιά. Κι όσο κι αν θεωρείται αυτονόητη, δεν είναι. Ανθρωπιά στις πράξεις, στις διαθέσεις, στα συναισθήματα. Ν’ αγαπάς και να συμπαρίστασαι στους άλλους είναι ό,τι πιο όμορφο μπορείς να κάνεις για να δώσεις αξία στην ανθρώπινη φύση σου. Αίμα και κόκκαλα είμαστε. Ας δώσουμε ψυχή στην ύπαρξή μας.

Βγες, λοιπόν, έξω και ψάξε να τους βρεις. Θα σε εντυπωσιάσουν με την απλότητα της προσφοράς τους. Τόσο φυσικοί, τόσο φωτεινοί, τόσο χαρούμενοι. Τόσο γεμάτοι.

Κι ο γεμάτος από δόσιμο άνθρωπος πάντα ακτινοβολεί. Να το θυμάσαι.

Πηγη https://filosofieszois.gr

 

[maik900]

10 σοφά αποφθέγματα του Κίπλινγκ για την ζωή και τον άνθρωπο​

Ο συγγραφέας του «Βιβλίου της Ζούγκλας» άφησε πολλά πίσω του​

​

Ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ υπήρξε ένας σπουδαίος Βρετανός ποιητής και μυθιστοριογράφος, που έμεινε γνωστός για τις παιδικές του ιστορίες, όπως το πασίγνωστο «Το Βιβλίο της Ζούγκλας» αλλά και τα ποιήματα που έγραψε για τους Βρετανούς στρατιώτες στην Ινδία, όπου και γεννήθηκε, αν και μετακόμισε στην Αγγλία μόλις στα 6 του.​

Ένα άλλο βιβλίο του που έμεινε στην ιστορία ήταν το «Ο Άνθρωπος που θα Γινόταν Βασιλιάς», το ποίημα «Αν…» επίσης, ενώ θεωρείται σημαντικός πρωτοπόρος στην τέχνη του διηγήματος.
Μαζί όμως με όλα αυτά, μας χάρισε και πολλά σοφά και αξέχαστα αποφθέγματα, για την ζωή, τον άνθρωπο, τα δυο φύλα και γενικότερα την ύπαρξή μας σε αυτόν τον κόσμο. Τα οποία δεν μπορούν να μην σε γοητεύσουν…

«Από όλους τους ψεύτες στον κόσμο, μερικές φορές οι χειρότεροι είναι οι ίδιοι μας φόβοι».

«Η εικασία (μαντεψιά) μιας γυναίκας είναι πολύ πιο ακριβής από τη βεβαιότητα ενός άνδρα».


«Να παίρνετε στα σοβαρά όλα όσα σας αρέσουν, εκτός από τον εαυτό σας».

«Κανένα τίμημα δεν είναι τόσο υψηλό, ώστε να έχεις το προνόμιο να κατέχεις τον εαυτό σου».

«Δεν υπάρχει τόσο μεγάλη αμαρτία όσο η άγνοια. Να το θυμάσαι».

«Μην θυμώνεις αφού έχεις φοβηθεί. Αυτό είναι η χειρότερη μορφή δειλίας».

«Είμαι από τη φύση μου έμπορος λέξεων. Και οι λέξεις, βέβαια, είναι το πιο ισχυρό ναρκωτικό που χρησιμοποιείται από την ανθρωπότητα».

Η δύναμη της αγέλης είναι ο λύκος, και η δύναμη του λύκου είναι η αγέλη.

«Ο πόλεμος είναι ένα άρρωστο πράγμα, όπως σίγουρα ξέρω. Αλλά θα ήταν ένας άρρωστος κόσμος για τους ονειροπόλους, αν δεν σκοτωνόντουσαν που και που οι κακοί άνθρωποι».

«Όλοι οι άνθρωποι σαν εμάς είναι ‘εμείς’, και όλοι οι άλλοι είναι ‘αυτοί’».

 

[maik900]

Σεβασμός. Η αξία που θα πρέπει να μας πλημμυρίζει όλο το 24ωρο.​

Σεβασμός σημαίνει πως εκτιμώ και κατανοώ την γνώμη σου, κι αν διαφωνούμε δεν είναι κακό. Γράφει η Ελένη Κακλαμάνου Ο πραγματικός σεβασμός ξεκινάει το πρωί, στην μητέρα μας, στον πατέρα μας. Δεν τον ξεπερνάει καμία οικειότητα. Στον άγνωστο ηλικιωμένο που θα συναντήσουμε στον δρόμο, στον αδέσποτο σκύλο και στην αδέσποτη γάτα που θα τους προσφέρουμε λίγο νερό ή λίγο φαγητό. Σεβασμός σημαίνει πως έχω κατανοήσει πλήρως την αλυσίδα της ζωής και συμβάλλω καθημερινά για την ανάπτυξη της.

Πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο προηγείται ο σεβασμός στον ίδιο μας τον εαυτό. Αναγνωρίζουμε σε βάθος το ίδιο μας το είναι, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Μαθαίνουμε να συμφιλιωνόμαστε μαζί του. Το αγκαλιάζουμε με τα καλά και τα άσχημα του κι έτσι πορευόμαστε μαχόμενοι να βελτιωθούμε.

Πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη απέναντι στην ίδια την ζωή που μας έπλασε με κάποια συγκεκριμένα στοιχεία για κάποιον συγκεκριμένο σκοπό. Μείνε ευγενικός για να μπορείς να σέβεσαι πραγματικά. Δεν σου επιτρέπεται να απαιτείς τίποτα και από κανέναν, δεν είναι κανείς κτήμα σου. Ούτε το παιδί σου, ειδικά αυτό. Έστω ότι από μικρό δεν έχει νιώσει τον σεβασμό, δεν μπορεί να ακουστεί η γνώμη και η άποψη του, αντιμετωπίζεται με απαξίωση λόγω του νεαρού της ηλικίας του.

Θα του πάρει έπειτα πολύ καιρό να συνειδητοποιήσει πως η γνώμη του θα έπρεπε να είναι σεβαστή, ότι αυτό είναι το υγιές, κι έτσι κι αυτός πλέον ως ενήλικας να μπορεί να το εφαρμόσει στη ζωή του. ‘’ Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας. Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής. Για τον εαυτό της. Δημιουργούνται μέσω αλλά όχι από εσάς, κι αν και βρίσκονται μαζί σας δεν ανήκουν, ωστόσο σε εσάς. Ίσως τους δίνετε την αγάπη σας, αλλά όχι τις σκέψεις σας, γιατί αυτά έχουν τις δικές τους σκέψεις. Μπορεί…