Υπέροχοι άνθρωποι......

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Βασίλης Αυλωνίτης, ένας γίγαντας της κωμωδίας​



Βασίλης Αυλωνίτης, ένας γίγαντας της  κωμωδίας

Αρκούσε μια σκηνή από την «Ωραία των Αθηνών», ένα πλάνο από τη «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο» και ένα μόνο κάδρο από την «Καφετζού» - εκείνο στο τέλος μαζί με τη Γεωργία Βασιλειάδου στην καρέκλα του οδοντιάτρου - για να καταλάβεις το αστείρευτο, έμφυτο ταλέντο, το θεϊκό χάρισμα του Βασίλη Αυλωνίτη. Ενός γίγαντα της κωμωδίας, που αγαπήθηκε τόσο όταν ήταν στις δόξες του, όσο και μετά τον θάνατό του, μέσα από τις χιλιοπαιγμένες ταινίες του στην τηλεόραση.


Ο Αυλωνίτης είχε όλα τα χαρακτηριστικά των μεγάλων κωμικών που μπορούσαν με το τίποτα να χαρίσουν το γέλιο, να συγκινήσουν, να επικοινωνήσουν με το λαό, να περάσουν από το δράμα στην κωμωδία με μία σύσπαση του προσώπου, ένα βλέμμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πηγαίου ταλέντου που ποτέ δεν σπούδασε ηθοποιία, δικαιώνοντας τον θρυλικό Βιττόριο Γκάσμαν που έλεγε «θα βρεις περισσότερο ταλέντο σε μία λαϊκή αγορά της Νάπολης από όλο το Χόλιγουντ…».
Με αφορμή την ημερομηνία της γέννησης του (1η Ιανουαρίου 1904) είναι ευκαιρία να θυμηθούμε πώς μπήκε στον χώρο του θεάματος, πώς γλύτωσε από μια «τρομοκρατική» επίθεση της εποχής του Μεσοπολέμου, το πάθος του για τα άλογα, που τον ανάγκασαν να παίξει σε απαράδεκτες ταινίες για να βγάλει τα χρέη του και φυσικά τις κορυφαίες του στιγμές στη μεγάλη οθόνη.

Από πλακατζής θιασάρχης

Ο Βασίλης Αυλωνίτης γεννήθηκε στο Θησείο. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογενείας. Ο πατέρας του τους εγκατέλειψε και πριν τελειώσει το δημοτικό αναγκάστηκε να δουλέψει σε διάφορες δουλειές, για να βοηθήσει τη μητέρα του. Με την ολοκλήρωση του στρατιωτικού του, έπιασε δουλειά ως βοηθός σκηνογράφου στο θέατρο «Έντεν» στο Θησείο.
Μετά το τέλος των παραστάσεων, ο θίασος πήγαινε στο κοντινό ταβερνάκι. Από κοντά και ο Αυλωνίτης, που εξελίχθηκε στον «πλακατζή» της παρέας. Ο θεατρικός επιχειρηματίας Θόδωρος Σκούρας δεν έχασε την ευκαιρία και τον έσπρωξε στη σκηνή. Είχε βρει θησαυρό. Έτσι, σε ηλικία 20 ετών θα πρωτοεμφανιστεί στην οπερέτα «Το κορίτσι της γειτονιάς» κερδίζοντας το χειροκρότημα.
Η απήχηση που είχε στο κοινό, τον έκανε μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια θιασάρχη! Το ισχυρότερο όπλο του ήταν ο αυτοσχεδιασμός και ειδικά στο απαιτητικό είδος της επιθεώρησης που ανέβαζε με τον θίασό του. Πολλές φορές δεν χρειαζόταν ούτε κείμενο ούτε σκηνοθέτη για να κάνει τους θεατές να παραληρούν.

Γλυτώνοντας από θαύμα

Στις 22 Αυγούστου του 1931 κι ενώ έπαιζε στην επιθεώρηση «Κατεργάρα» που σατίριζε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, φανατικός οπαδός των βενιζελικών εισέβαλε στο θέατρο πυροβολώντας προς τη σκηνή, σκοτώνοντας έναν τεχνικό, τραυματίζοντας θεατές, ενώ ο πρωταγωνιστής γλίτωσε από θαύμα. Ο Αυλωνίτης το πήρε προσωπικά -ειδικά για τον αδόκητο θάνατο του τεχνικού και είχε δηλώσει «Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βγω σε αθηναϊκή σκηνή».

Η αρρώστια με τα άλογα

Όμως, ο Βασίλης Αυλωνίτης είχε κι ένα αρρωστημένο πάθος. Τον ιππόδρομο. Ο εθισμός του ήταν τόσο μεγάλος που παρά τις τεράστιες επιτυχίες του στο θέατρο και το σινεμά δεν του έμενε δραχμή. Προσπάθησε να τον βοηθήσει η αγαπημένη του φίλη Γεωργία Βασιλειάδου, αλλά δεν τα κατάφερε. Οι υποσχέσεις και οι όρκοι γινόντουσαν θεατρικός αυτοσχεδιασμός και τα χρέη του μεγάλωναν πιο γρήγορα και από τη δημοφιλία του. Έτσι, αναγκάστηκε να ζητεί δουλειές στο σινεμά, κυρίως ρολάκια-ξεπέτες σε σαχλαμάρες, που όμως του έδιναν τα χρήματα για το σανό... των αλόγων.
Γι αυτό τον λόγο οι επιτυχίες του στον κινηματογράφο δεν ήταν ανάλογες του ταλέντου του. Ακόμη και τη μεγαλύτερη επιτυχία του, το «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο» την πήρε κόντρα στον Φίνο, που πίστευε ότι δεν έπρεπε να πάρει τον ρόλο του Παυλάρα επειδή είχε παίξει εκείνη την εποχή σε κάποιες χαζοταινίες. Τον διέψευσε πανηγυρικά. Πέρα από τις κλασικές κωμωδίες «Η Ωραία των Αθηνών», «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός», έπαιξε πολλές φορές και ρόλους συμπρωταγωνιστή, με εξαιρετική επιτυχία, όπως στην «Καφετζού», στο αριστουργηματικό «Το Αμαξάκι», σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου και δίπλα στον μέγιστο Ορέστη Μακρή τον οποίο εγκαταλείπει για να γίνει ταξιτζής και λιγωμένος με τις ευκολίες του αυτοκινήτου και το «πουαμόρ»…

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι πολλές φορές έπεσε θύμα και της ανεπάρκειας των σκηνοθετών ή της επιλογής να τον φορτώνουν με άσκοπες ατάκες και γκριμάτσες, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τους «Γαμπρούς της Ευτυχίας», θέλοντας να ικανοποιήσουν το κοινό που ήθελε σε κάθε σκηνή τον Αυλωνίτη. Πρέπει να παραδεχτούμε όμως ότι ακόμη και σε μέτριες ταινίες κατάφερνε αβοήθητος από σενάριο και σκηνοθέτη να μας κλέβει την καρδιά.
Ο Αυλωνίτης έζησε πίκρες, ταλαιπωρήθηκε από κάκιστα σενάρια και σκιτζήδες σκηνοθέτες, αλλά έφυγε δικαιωμένος από την αγάπη του κόσμου, αφήνοντας πίσω του ορισμένες μεγαλειώδης εμφανίσεις και δύο παιδιά, όταν το 1970, ένα κρυολόγημα εξελίχθηκε σε βρογχοπνευμονία η οποία νίκησε την ταλαιπωρημένη υγεία του.

Πηγη www.zougla.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Λάμπρος Κωνσταντάρας: Τα δίδυμα που έχασε, τα πολλαπλά εγκεφαλικά, το μεγάλο παράπονο και το σιωπηλό τέλος​



Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας βέρος Αθηναίος, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1913, στο Κολωνάκι, στην οδό Πλουτάρχου 13, όπως τόνιζε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας τη σχέση του με τον αριθμό 13.


Γιος χρυσοχόου, δούλεψε κοντά στον πατέρα του και αφού πέρασε δύο χρόνια στη Σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού στην Κέρκυρα και ασχολήθηκε παθιασμένα με το ποδόσφαιρο, το 1931 βρέθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός. Το πηγαίο ταλέντο του διαφαίνεται μέσα από τη μεγάλη γκάμα των ρόλων που ερμήνευσε, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο. Στα πρώτα του βήματα εμφανίστηκε σε δραματικούς ρόλους, ακόμη και ως ζεν-πρεμιέ, ενώ στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε πιο κωμικούς, ως φίλος ή πατέρας -καλοσυνάτος, ανοιχτόκαρδος, ακόμη και αυστηρός πότε – πότε γυναικάς και χιουμορίστας.

Οι έπαινοι στους δραματικούς ρόλους​

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μπορεί να διέπρεψε στο απαιτητικό είδος της κωμωδίας, αλλά και οι δραματικοί ρόλοι, τους οποίους ερμήνευσε στο θέατρο, επαινέθηκαν από την κριτική.

Η στροφή στην υποκριτική​

Όλως τυχαίως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας βρέθηκε να παίζει ως κομπάρσος σε μία ταινία και στη συνέχεια σε μία θεατρική παράσταση, που σκηνοθετούσε ο σπουδαίος Γάλλος θεατράνθρωπος Λουί Ζουβέ. Μαγεμένος από τα φώτα της ράμπας, αποφάσισε να κάνει στροφή στη ζωή του και ν’ ασχοληθεί με την υποκριτική.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας μαθήτευσε κοντά στον Ζουβέ και το 1937 έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο με το «Σχολείο Γυναικών» του Μολιέρου. Τον επόμενο χρόνο αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα και εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο έργο του Τζέιμς Μπάρι «Τα παράσημα της γριούλας» πλάι στην Κατερίνα (Ανδρεάδη). Ακολούθησαν ρόλοι στα έργα «Το στραβόξυλο» του Δημήτρη Ψαθά, «Ο μισάνθρωπος» του Μολιέρου, «Ο παίχτης» του Ντοστογιέφσκι, με θιάσους όπως των Μιράντας – Παππά και Μουσούρη – Αρώνη.

Το 1948 συγκροτεί για πρώτη φορά θίασο με τη Μιράντα Μυράτ και το 1958 τον πρώτο προσωπικό του θίασο και παρουσιάζει το έργο του Τζον Πρίσλεϋ «Ο ανακριτής έρχεται».
Στη μακρά θεατρική του διαδρομή θα συνεργασθεί με σπουδαίους ηθοποιούς, όπως τη Μαρίκα Κοτοπούλη, την Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού, το Νίκο Ρίζο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Έλλη Λαμπέτη. Τελευταία του εμφάνιση στο σανίδι στην κωμωδία του Κώστα Πρετεντέρη «Τρελλές επαφές ρωμέικου τύπου», που παρουσίασε μαζί με τη Μάρω Κοντού και τον Νίκο Ρίζο τη διετία 1977 – 1979.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, κυρίως, μέσα από τη μεγάλη οθόνη. Υπήρξε πρωταγωνιστής από την πρώτη κιόλας ταινία του, «Το τραγούδι του χωρισμού» (1940) σε σκηνοθεσία του Φιλοποίμενος Φίνου, ενώ κράτησε τους πρώτους ρόλους και σε περίπου 90 ακόμα ταινίες. Καθιερώθηκε ως ο κινηματογραφικός μπαμπάς της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Διακοπές στην Αίγινα», «Το ξύλο βγήκε από το παράδεισο», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Η Λίζα και η άλλη» κ.ά.).

Η βράβευση στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης​

Το 1969 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Ο Μπλοφατζής». Η τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ» (1981) σε σκηνοθεσία Κώστα Καραγιάννη. Στην τηλεόραση ξεχώρισε με το ρόλο του γυναικοκατακτητή Ζάχου Δόγκανου στο σήριαλ του Κώστα Πρετεντέρη «Εκείνες και εγώ», που προβλήθηκε τη διετία 1976-1977.


Συνεχιζεται....


Πηγη www.enimerotiko.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ο μέγας καρδιοκατακτητής​

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας εκτός από εξαιρετικός κωμικός υπήρξε και μεγάλος καρδιοκατακτητής. Πανύψηλος, με γαλανά μάτια και αθλητικό παράστημα, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γόηδες του ελληνικού σινεμά. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Παρίσι, όπου βρέθηκε το 1931, τον φώναζαν «Le beau Grec».
Το 1945 νυμφεύεται την ηθοποιό Ιουλία Γεωργοπούλου και τον επόμενο χρόνο αποκτά το μοναδικό του παιδί, τον δημοσιογράφο και πολιτικό Δημήτρη Κωνσταντάρα.
Ο πρώτος μεγάλος έρωτας του Λάμπρου Κωνσταντάρα ήταν η Γιούλη Γεωργοπούλου. Γνωρίστηκαν στην παράσταση «Μία ζωή είναι αυτή», όπου έπαιζαν μαζί, τον χειμώνα του 1940-1941. Η Γεωργοπούλου ήταν μια πανέμορφη γυναίκα που ο Κωνσταντάρας ερωτεύθηκε σφόδρα και η οποία έκανε πίσω από το σανίδι για χάρη του Λάμπρου. Ο έρωτας σφοδρός και για τους δύο νέους, σε δύσκολες συνθήκες μάλιστα, εν μέσω γερμανικής κατοχής. Το 1945 παντρεύτηκαν, με δημοσιεύματα να αναφέρουν ότι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έστησε για μια ώρα τη νύφη γιατί άκουγε από το ραδιόφωνο τον αγώνα της ΑΕΚ και μάλιστα πήγε στο γάμο εκνευρισμένος γιατί η ομάδα του είχε χάσει.
Τον επόμενο χρόνο ήρθε στη ζωή ο γιος τους, το μοναδικό παιδί του Λάμπρου Κωνσταντάρα, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κωνσταντάρας. Το ζευγάρι όμως χώρισε. Ο Κωνσταντάρας φέρεται να ήταν μεγάλος γυναικάς. Παρότι ζήλευε του θανατά την πανέμορφη γυναίκα του, την οποία φλέρταραν οι άνδρες, κάτι που τον ενοχλούσε ιδιαίτερα, και εκείνος… ξενοκοιτούσε. Αφορμή για τον χωρισμό φαίνεται ότι ήταν η Άννα Καλουτά, με την οποία ο Κωνσταντάρας ήταν πολύ ερωτευμένος. Ύστερα από έναν καβγά με τη γυναίκα του, εκείνη πακέταρε τα ρούχα του και τα πέταξε έξω από το σπίτι.

Ο έρωτας με την Άννα Καλουτά​

Ο έρωτάς τους γεννήθηκε όταν έπαιζαν μαζί στον θίασο της Κοτοπούλη. Αρχικά, οι καβγάδες τους ήταν τόσο έντονοι που η Κοτοπούλη τους ρωτούσε αν είναι ερωτευμένοι. Έξαλλοι και οι δύο, απαντούσαν θυμωμένα… «Εγώ με αυτή την ψηλογαϊδούρα;», έλεγε ο Λάμπρος. «Εγώ με αυτόν τον άχαρο ψηλέα;», έλεγε η Καλουτά.
Όλα μεταξύ τους άλλαξαν όταν τα ερωτικά φιλιά που έδιναν στην παράσταση από ψεύτικα άρχισαν να γίνονται αληθινά. «Ωραία φιλάς», της είπε ένα βράδυ μετά την παράσταση ο Κωνσταντάρας. «Κι εσύ», του απάντησε η Καλουτά, και κάπου εκεί ένας έρωτας τρελός ξεκίνησε.

Για την Άννα Καλουτά ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν ο άντρας που αγάπησε πιο πολύ στη ζωή της και ο πρώτος άντρας που δόθηκε ερωτικά. Κάποια στιγμή έμεινε έγκυος, έχασε όμως και τα δύο αγόρια από διπλή κύηση. Ο δυνατός αυτός έρωτας διήρκεσε από το 1949 μέχρι το 1954.
Ακολούθησε ένας ακόμη μεγάλος έρωτας με τη Χριστίνα Σύλβα Πουλοπούλου, ένα όμορφο κορίτσι, την οποία ο Κωνσταντάρας έκανε πρωταγωνίστρια. Μολονότι δεν έμειναν ποτέ μαζί, η Πουλοπούλου έκανε πρόταση γάμου στον Κωνσταντάρα για να εισπράξει ένα μεγάλο «όχι», όπως δείχνουν τα πράγματα.
Και μετά ήρθε ο χωρισμός, ο οποίος, σύμφωνα με διηγήσεις κοντινών του προσώπων, ήταν πολύ ερωτικός, μέσα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο.
Τελευταίος ερωτικός σταθμός στη ζωή του Λάμπρου Κωνσταντάρα η Φιλιώ Κεκάτου. Εκείνος ήταν 58 ετών και εκείνη μόλις 33.
Το 1971, νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο την κατά 25 χρόνια μικρότερή του Φιλιώ Κεκάτου, με την οποία πορεύτηκε έως το τέλος της ζωής του. Οι δυό τους είχαν γνωριστεί το 1961, μετά το θυελλώδες ειδύλλιό του με την Άννα Καλουτά και τον χωρισμό του από την πρώτη του σύζυγο.


Το παράπονο του Λάμπρου Κωνσταντάρα λίγο πριν φύγει από τη ζωή​

Στις 5 Ιουνίου 1985, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εικόνες» η τελευταία συνέντευξη του Λάμπρου Κωνσταντάρα στον Δημήτρη Λυμπερόπουλο, στη Βάρκιζα. Ο δημοσιογράφος κατέγραψε την εμπειρία του από την συνάντηση με τον αγαπημένο πρωταγωνιστή, καθώς η υγεία του ήταν πολύ επιβαρυμένη. Δεν μιλούσε. Έγραφε και κρατούσε σημειώσεις σε ένα μπλοκάκι. Δεν θύμιζε σε τίποτα τον λαμπερό Λάμπρο Κωνσταντάρα της δεκαετίας του 60. Τα δημοσιεύματα της εποχής τον αποκαλούσαν ο «έγκλειστος της Βάρκιζας».
Ο Δημήτρης Λυμπερόπουλος θυμάται:
Εντελώς άφωνος, από δυο εγκεφαλικά, είχε αποσυρθεί από το θέατρο και τον κόσμο δυο χρόνια. Μετά λίγες εβδομάδες ο δημοφιλής καλλιτέχνης έφυγε για πάντα… Εδώ και δυο χρόνια ένας άνθρωπος μένει έγκλειστος στον ίδιο τον εαυτό του…Πρόκειται για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, που απομονωμένος σ΄ ένα διαμέρισμα στη Βάρκιζα, με τη γυναίκα του Φιλιώ, δεν θέλει να μιλήσει με κανένα, αποφεύγει να διαβάσει εφημερίδα και να δει τηλεόραση – εκτός από τα αθλητικά – και με πείσμα έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον έξω κόσμο… Έγκλειστος ποιος; Ο Λάμπρος που όταν βρισκότανε σε αέναη κίνηση, έσφυζε από ζωή πάνω στη σκηνή του θεάτρου, μπροστά στα φώτα και τις κάμερες, ανάμεσα στους φίλους και τις θαυμάστριες, στον ανώνυμο κόσμο που τον λάτρευε…Τώρα δεν μιλάει σε κανένα, παρά μόνο στη γυναίκα του Φιλιώ και στο γιο του Δημήτρη, όταν έρχεται να τον δει… Οι κουβέντες του οι απαραίτητες, συνοδευόμενες από νοήματα…Ναι – Όχι – Νερό… Λέξεις συντήρησης, απομόνωσης και γαλήνης, της σιωπής……
… « Στο διάβολο », λέει ο Λάμπρος. Είναι η μόνη φράση που βγαίνει πεντακάθαρα από το στόμα του…Και μετά γράφει στο χαρτί, με το αριστερό του χέρι, τρεις συγκλονιστικές λέξεις: «γιατί σε μένα;»……
Όταν τον είδα, βρισκόταν ανακαθιστός στο κρεβάτι του με φανελίτσα και σλιπάκι. Άντρακλας. Απαράλλαχτος όπως πριν 25 χρόνια, που έπαιζε τερματοφύλακας στην ομάδα των ηθοποιών κατά των δημοσιογράφων… -Γεια σου παιχταρά τερματοφύλακα, του είπα, έσκυψα και τον φίλησα….
Το βλέμμα του καρφώθηκε σαν μαχαιριά στα μάτια μου. Και τα δικά του, τα καταγάλανα, βουρκώσανε… Είμαι σίγουρος πως χάρηκε που τον είπα παιχταρά, παρά να τον εξυμνούσα ως ηθοποιό ή ως δον Ζουάν ή ως ρέκορντμαν ακροαματικότητας στη τηλεόραση, αφού ως «Λαμπρούκος» είχε πλησιάσει το εκατό τα εκατό!…

…Κι΄όταν κάποιοι θαυμαστές περνάνε κάτω από τη βεράντα του στο πρώτο όροφο και τον γνωρίζουν, αυτός τους γνέφει με το σήμα της νίκης……
… Βουβός αλλά χαμογελαστός…Του μιλούσα και μου έγραφε στο μπλοκάκι… – Θα ξανάρθω, του είπα. Με κοίταξε κατάματα και έγραψε στο χαρτί «ίσως να μη ξανασυναντηθούμε…» Φεύγοντας, είχα την εντύπωση ότι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας δεν άντεχε βουβός, απομονωμένος από τον κόσμο… Ήθελε να φύγει, για να τον θυμούνται όπως ήταν στη ζωή, στη σκηνή και να μη σχολιάζουν με θλίψη ότι είχε χάσει τη φωνή του, την ενεργητικότητά του, έγκλειστος σε ένα σπίτι μακριά από το θέατρο και το στούντιο… Η εντύπωση έγινε πεποίθηση, όταν θυμήθηκα ότι την τελευταία του γραφή στο χαρτάκι, την έσκισε με νευρικότητα σε κομματάκια……

Αντιγράφω από το ημερολόγιό του, που μου έδωσε:
….( μετά από μεγάλες λόρδες στο Παρίσι ) βρίσκω δουλειά ως φωτομοντέλο σε διαφημίσεις των «Πεζό» και «Φίλιπς» και κυρίως του μεγαλύτερου ράφτη του Παρισιού, του Κριντ και άρχισα να κερδίζω χρήματα…Έπαιρνα 200 φράγκα τη φωτογραφία και έτσι μπόρεσα να ανανεώσω τη γκαρνταρόμπα μου και να γνωρίσω καλύτερο κόσμο του «Μον Παρνάς». Δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ, που με μια συντροφιά φίλων γνώρισα την Έντιθ Πιαφ. Τραγουδούσε στις αυλές των λαϊκών πολυκατοικιών, ήταν τύπος της γειτονιάς και όλοι την φώναζαν «λα μομ Πιαφ», δηλαδή η μούμια Πιαφ…Εκείνο το βράδυ ο Ανρί Γκαρά, διάσημος τότε, της έδωσε ένα γερό φιλοδώρημα. Πριν λίγο καιρό, ενώ οι δίσκοι της Πιαφ πωλούνταν σε όλο τον κόσμο, ο Γκαρά, ο μεγάλος γόης της εποχής του, αυτοκτονούσε πάμπτωχος και ξεχασμένος από τους πάντες……

Το τέλος​

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από την ζωή στις 28 Ιουνίου 1985 στο «Ασκληπιείο» της Βούλας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιτίας αλλεπάλληλων εγκεφαλικών επεισοδίων.

Πηγη www.enimerotiko.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
O Χάρης Ασλανίνδης διαγνώστηκε στην ηλικία των 2 με νωτιαία μυϊκή ατροφία, γεγονός που δεν τον εμπόδισε να ταξιδέψει σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη να συλλέξει απίστευτες εμπειρίες, και να είναι σήμερα επαγγελματίας στον χώρο του digital marketing και ιδιοκτήτης δύο εταιριών με περισσότερους από 650 πελάτες παγκοσμίως.
* Έχει υπερβολική αγάπη για το Αιγάλεω και τον Ολυμπιακό.
* Το 2019 έτρεξε για δεύτερη φορά 42 χιλιόμετρα στο Μαραθώνιο της Αθήνας (με 80 συνοδούς).
Είδωλα του έχει τους γονείς του. Δεν το έβαλαν κάτω, του έδωσαν τα απαραίτητα για να ζήσει όσο καλύτερα μπορεί, αν δεν είχε πλάι του τους γονείς του δεν θα τα είχε καταφέρει. Ένα λαμπρό παράδειγμα για όλους μας. Έχει στόχους, έχει όνειρα.

148485513_461844045180077_2986945328569012288_o.jpg




Ο Γιώργος Σαμαράς είχε έναν φανατικό θαυμαστή. Ο οποίος έγινε και εξαιρετικός του φίλος. Ο μικρός Jay, ένα παιδάκι με σύνδρομο Down, είναι φανατικός οπαδός της Celtic. Για χάρη όμως του ειδώλου του πανηγύρισε και για την εθνική Ελλάδος. Ο άνθρωπος που πέτυχε το πιο σημαντικό γκολ της εθνικής μας ομάδας έως τώρα σε παγκόσμιο κύπελλο αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.
Και ίσως το μεγαλύτερο του αγωνιστικό κατόρθωμα ήταν να γίνει ο ήρωας ενός παιδιού..

144406911_455401792490969_5437564915924504893_n.jpg
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Μαρινέλλα: «Ναι έκανα παιδί εκτός γάμου. Ήμουν πολύ τολμηρή για την εποχή μου»​


Δεν το έκρυψα, δεν μπήκα στο κουκούλι μου. Βγήκα και είπα “αυτή είμαι”. Με δέχτηκε ο κόσμος έτσι ακριβώς όπως ήμουν, με αγάπησε πιο πολύ, μπορώ να πω. Θάρρος ήθελε. Η κοινωνία τότε δεν μπορούσε να το δεχτεί. Θα μπορούσε να πει “σαν δεν ντρέπεται”. Ηθελε τόλμη.»


Μαρινέλλα: Η γνωστή τραγουδίστρια έχει παραχωρήσει συνέντευξη σε δημοσιογράφους ουκ ολίγες φορές. Μάλιστα, η Ελληνίδα τραγουδίστρια δεν κρύφτηκε ποτέ πίσω από το δάχτυλό της, απαντώντας πάντοτε στα ερωτήματα των δημοσιογράφων, ακόμη και αν «έκαιγαν». Αναλυτικότερα οι δηλώσεις της:

Μαρινέλλα: «Ζούσα για αυτό το παιδί»

«Ήμουν τόσο τολμηρή για την εποχή μου. Να βλέπεις μια γυναίκα με την κοιλιά να τραγουδάει. Δεν έδωσα ποτέ καμία σημασία. Ζούσα για αυτό το παιδί και δεν με ενδιέφερε τίποτε. Ο κόσμος το ήξερε. Δεν βγήκα ποτέ να πω ποιος, πώς, τι. Ποτέ. Ήξερε ο κόσμος για μια σχέση που είχα.
Δεν το έκρυψα, δεν μπήκα στο κουκούλι μου. Βγήκα και είπα “αυτή είμαι”. Με δέχτηκε ο κόσμος έτσι ακριβώς όπως ήμουν, με αγάπησε πιο πολύ, μπορώ να πω. Θάρρος ήθελε. Η κοινωνία τότε δεν μπορούσε να το δεχτεί. Θα μπορούσε να πει “σαν δεν ντρέπεται”. Ηθελε τόλμη. Ημασταν δύο τότε που το τολμήσαμε. Εγώ και η Ελενα Ναθαναήλ».

Μαρινέλλα: «Το πραγματικό μου όνομα είναι Κυριακή Παπαδοπούλου»

«Γεννήθηκα στις 20 Μαΐου του 1938 στη Θεσσαλονίκη, όπου πέρασα και τα πρώτα 18 μου χρόνια. Το πραγματικό μου όνομα είναι Κυριακή Παπαδοπούλου. Είμαι το τέταρτο και τελευταίο μέλος της οικογένειας. Οι γονείς μου πριν εγκατασταθούν στην Θεσσαλονίκη, ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη και κατάγονταν από τον Πόντο. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν φτωχικά, αλλά πολύ ζεστά».

Μαρινέλλα: «Από εκείνη την ημέρα, έγινα η βασική τραγουδίστρια του θιάσου»

«Στα 17 μου, ήμουν ήδη μέλος του θιάσου της Μαίρης Λωράνς και μαζί με τον Κώστα Βουτσά και τη Μάρθα Καραγιάννη κάναμε περιοδείες σε όλη την Ελλάδα. Από τα μπουλούκια, παρακολουθώντας την χορεύτρια Ντέπυ Φιλοσόφου, έμαθα χορευτικές κινήσεις και ειδικά να κινώ με χάρη τα χέρια μου που αργότερα, έγιναν σήμα κατατεθέν μου.
Ένα βράδυ η τραγουδίστρια του θιάσου αρρώστησε και δεν ήταν σε θέση να εμφανιστεί στη σκηνή. Για να μην ακυρωθεί η παράσταση, εγω, που ήξερα απ’ έξω τα τραγούδια, προσφέρθηκα να την αντικαταστήσω. Από εκείνη την ημέρα, έγινα η βασική τραγουδίστρια του θιάσου».

Μαρινέλλα: «Μάλλον έπεσε ένα φλερτάκι εκεί»

«Ο Στέλιος Καζαντζίδης με άκουσε να τραγουδώ το «Πικρό ψωμί» του Γιώργου Μητσάκη. Και με έκανε ταίρι του, στο πάλκο, αλλά και στη ζωή, έως το 1966. Τον Καζαντζίδη τον γνώρισα από τον Στέλιο Ζαφειρίου. Εγώ δεν είχα ιδέα ποιος ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης, δεν τον ήξερα. Μου λέει «Τραγουδάς ωραία, μπράβο! Σεκόντα ξέρεις να κάνεις»; Λέω «Ξέρω» και μετά μου λέει «Ψαρεύεις»; Λέω «Βεβαίως» και με ρωτά «Πάμε για ψάρεμα»; Ψαρέψαμε, δεν πιάσαμε τίποτε, αλλά μάλλον έπεσε ένα φλερτάκι εκεί θυμάμαι.
Στη δεκαετία που ακολούθησε, όργωσα την Ελλάδα, ξεκίνησα τα «σόου» ,χάρισα αγκαλιές ολόκληρες με αγαπημένα τραγούδια, είδα τη ζωή μου, τον γάμο μου, για οχτώ χρόνια, με τον Τόλη Βοσκόπουλο, αλλά και την τετράχρονη σχέση μου με τον Φρέντυ Σερπιέρη να γίνεται «βορά» των περιοδικών».

Μαρινέλλα: «Με παρακαλάνε να δώσω συνεντεύξεις»

«Ουδέποτε πήρα στο τηλέφωνο δημοσιογράφο να πω “ξέρεις, έβγαλα καινούργιο δίσκο”. Με παρακαλάνε να δώσω συνεντεύξεις και τους λέω “πάμε να πιούμε ένα ούζο τώρα”. Εχω βρει το νόημα της ζωής εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν με αγγίζει τίποτε. Δεν το λέω από εγωισμό.
Πάντα ντυμένη. Δεν ήθελα να προκαλέσει η εμφάνιση μου και να χάσει ο κόσμος απ’ αυτό που θα άκουγε. Αν με έβλεπε γδυτή, δεν θα άκουγε τι έλεγα. Κι’ εγώ ήθελα να με βλέπει και να με ακούει. Τι να ζηλέψω; Χόρτασα η γυναίκα από όλα! Κρούω τον κώδωνα μήπως και ξυπνήσουν. Ας κοιτάξουν γύρω τους… Ποιες έμειναν και κράτησαν γερά στον χρόνο. Η Χαρούλα, η Γαλάνη, η Άλκηστις, η Βιτάλη, η Γλυκερία… Έμεινε καμιά που τα πέταγε;».

Μαρινέλλα: «Δεν έχω άγχος»

«Ένα πράγμα δεν γίνεται: λίφτινγκ στις χορδές. Κατ’ αρχήν δεν ξοδεύομαι τσάμπα. Δεν καπνίζω τα τελευταία χρόνια. Δεν ξενυχτάω πολύ, εκτός και αν υπάρχει ανάγκη. Μου αρέσει να τρώω, να πίνω, να βγαίνω στα ταβερνάκια. Και το πιο σπουδαίο: δεν έχω άγχος.
Έφυγα από τον Καζαντζίδη μ’ ένα κατοστάρικο στην τσέπη. Δεν είχα πού να πάω, και πάλι δεν είχα άγχος. Λέω: ο Θεός είναι μεγάλος, ξέρει και τα δίνει κατά την καρδιά του ανθρώπου. Πάνω στη σκηνή, απαγόρευα στον εαυτό μου να κουτσαίνει. Και έπειτα, στα παρασκήνια, ούρλιαζα από τους πόνους».

Μαρινέλλα: «Έχω πει κακά τραγούδια, δεν το κρύβω»

«Έκανα τα σόου, με τα φώτα… Σήκωσα κόσμο από την καρέκλα του. Κάθισα δέκα χρόνια στο πάλκο και ξαφνικά έβγαλα το θέατρο από μέσα μου. Έτσι μου βγήκε. Γιατί σαν καφενεία ήταν τότε τα κέντρα.
Όχι, δεν τα αγάπησα όλα τα τραγούδια μου. Δεν ήταν όλα καλά. Έχω πει και άσχημα τραγούδια όπως όλοι μας πιστεύω. Είπα και κακά τραγούδια, εις γνώσιν μου, όμως. Γιατί; Ήταν οι συγκυρίες, πολλές φορές. Κάποτε σου αρέσει ένα καλό τραγούδι κι’ αναγκάζεσαι να τραγουδήσεις μαζί και ένδεκα “μάπες”. Έχω πει κακά τραγούδια, δεν το κρύβω. Έχω πει και πάρα πολύ ωραία».

Μαρινέλλα: «Έχω μία καταπληκτική οικογένεια»

«Το 1991 γύρισα από την Αργεντινή και τους ανακοίνωσα: θα χορέψω τανγκό! «Στα μπουζούκια τανγκό; Τρελή είσαι;» απόρησαν οι συνεργάτες μου. Και όμως, έστησα ένα ολόκληρο πρόγραμμα με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουμε να χορέψουμε με τον Παπάζογλου. Την επόμενη χρονιά, όλες τανγκό χόρευαν.
Έχω μία καταπληκτική οικογένεια. Δεν θέλει τίποτ’ άλλο ο άνθρωπος! Με την αδελφή μου τη Λούλα, που ζούμε μαζί σχεδόν σαράντα χρόνια, από τότε που τα παιδιά μας ήταν μωρά, και με την οικογένεια της κόρης μου. Ολη η φαμίλια μαζί. Νιώθω προστατευμένη μ’ αυτό το «κουκούλι» γύρω μου. Είμαι καλά. Κοιτάω την κόρη μου κοιτάω τα εγγόνια μου κοιτάω τον γαμπρό μου κοιτάω τα ανίψια μου. Όλοι είμαστε μία οικογένεια».

Μαρινέλλα: «Δεν ήθελα η κόρη μου να με βλέπει μια με τον έναν γκόμενο και μια με τον άλλο»

«Έκανα δύο γάμους, είχα και δυο-τρεις μεγάλες σχέσεις. Γνώρισα τον πατέρα της Τζωρτζίνας, γεννήθηκε εκείνη, με τον Φρέντι (σ.σ. Σερπιέρη) μείναμε καλοί φίλοι. Αν κάνεις τη σούμα, βγαίνουν πολλά χρόνια. Από τότε που το παιδί μου έγινε 11-12 ετών, είπα: Δεν σε παίρνει πια, κορίτσι μου, τελείωσαν οι άντρες για σένα. Δεν ήθελα η κόρη μου να με βλέπει μια με τον έναν γκόμενο και μια με τον άλλο, ούτε να διαβάζει για τους έρωτές μου στα περιοδικά.
Είμαι χορτάτη. Ερωτεύτηκα, με ερωτεύτηκαν, έκανα έρωτα, ευχαριστήθηκα, το φόρεσα αυτό το «κοστούμι». Κάτσε να κάνω την αφαίρεση… Τριάντα χρόνια είμαι χωρίς άντρα. Δεν λέω ότι δεν με φλέρταραν από τότε, αλλά όλα είναι στο μυαλό μας. Οπως πέταξα ένα πρωί τα τσιγάρα μου από το παράθυρο, εγώ που κάπνιζα πέντε πακέτα τη μέρα, όπως σταμάτησα να τρώω κρέας, έτσι έγινε και με τους άντρες. Τέρμα!».

Μαρινέλλα: «Έχω κάνει τις επιλογές μου»

«Δεν μου λείπει ο σύντροφος. Δεν νιώθω μόνη. Είμαι πανευτυχής. Έχω κάνει τις επιλογές μου. Έχω ζήσει μεγάλους έρωτες. Είμαι χορτασμένη. Πολύ αγάπησα, πολύ με αγάπησαν, πολύ ερωτεύτηκα, πολύ χτυπήθηκα, πολύ πόνεσα. Δεν έκανα τίποτε λίγο.
Ο έρωτας δεν έχει ηλικία. Αν είναι να έρθει, ας έρθει. Αλλιώς να προσπεράσει. Δεν βγήκα στη γύρα ποτέ. Κατ’ αρχήν τώρα δεν με κοιτάνε πια, τελείωσε. Πάει και αυτό το θέμα, κλείσαμε».

Πηγη https://filoitexnisfilosofias.com
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ (14 Αυγούστου 1908 - 2 Σεπτεμβρίου 1984)​


katrakis.jpg

Ο Μάνος Κατράκης γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1908 στο Καστέλι Κισσάμου, στην Κρήτη. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του έμπορου Χαράλαμπου Κατράκη και της Ειρήνης. Πριν συμπληρώσει τα 10 του χρόνια η οικογένεια του μετακόμισε στην Αθήνα καθώς οι δουλειές του πατέρα δεν πήγαιναν και τόσο καλά και θεώρησαν πως η πρωτεύουσα θα προσέφερε περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες από τη Μεγαλόνησο.
Τον μικρό Μάνο «γοήτευε» το ποδόσφαιρο. Έπαιζε αρχικά στην ομάδα του «Κεραυνού» και μετά στον «Αθηναϊκό». Κάποια στιγμή σε νεαρή ηλικία αναγκάζεται να γίνει ο «προστάτης» της οικογένειας καθώς ο πατέρας του λείπει πια συνεχώς και ο μεγαλύτερος αδερφός του Γιάννης είναι ήδη ξενιτεμένος στην Αμερική.

«Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984)
Ο Μάνος Κατράκης με την Ντόρα Βολανάκη

Γρήγορα πάντως το ταλέντο του θα ανακαλυφθεί. Εμφανίζεται για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή στην Αθήνα το 1927. Ο σκηνοθέτης Κώστας Λελούδας θα ενθουσιαστεί από το μπρίο και τη δυναμικότητα του νεαρού και έτσι ένα χρόνο αμέσως μετά θα παίξει στην πρώτη βουβή ταινία «Το λάβαρο του '21» (1928). Ταυτόχρονα σχεδόν συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις τοπικών θιάσων, όπως του «Θιάσου Νέων» του Ανδρέα Παντόπουλου και του θιάσου της Μαρίκας Κοτοπούλη, μέχρις ότου καταφέρνει να μπει στο Εθνικό Θέατρο (1931).

O Μάνος Κατράκης (αριστερά)
με τον Γιάννη Ρίτσο (κέντρο).
Από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη.
Από κει και πέρα όλα άλλαξαν ραγδαία για τον Κατράκη. Η δεκαετία του '30 έφερε την καταξίωσή του στο θεατρικό σανίδι, τη γνωριμία του με εξέχουσες προσωπικότητες του καιρού (όπως ήταν η φιλία του με τον μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο) αλλά και τον πρώτο του γάμο, σε ηλικία 25 ετών, με την επίσης ηθοποιό, Άννα Λώρη. Από το 1933 έπαιξε κατά σειρά με τους θιάσους Λουδοβίκου Λούη, Μήτσου Μυράτ, Βασίλη Αργυρόπουλου και Μαρίκας Κοτοπούλη μέχρι το 1935 όταν επαναπροσλήφθηκε από το Εθνικό θέατρο.

Ο γάμος του τέλειωσε σύντομα και γρήγορα ήρθε ο πόλεμος κι η κατοχή. Συμμετείχε στο μέτωπο και πολέμησε γενναία αλλά δραματικά γεγονότα στιγμάτισαν την τότε ζωή του: ένας δεύτερος γάμος που κι αυτός δεν ορθοπόδησε, ο χαμός κατά τη γέννα των μοναδικών δίδυμων παιδιών του, η ένταξή του στο ΕΑΜ και στην αριστερά, που τον έβαλαν αργότερα στο στόχαστρο των συντηρητικών παρατάξεων. Το 1943, όταν ανέλαβε Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών συνέβαλε τα μέγιστα στην ίδρυση του Κρατικού θεάτρου Θεσσαλονίκης όπου και έπαιξε μέχρι το 1946 όταν επαναπροσλήφθηκε στο Εθνικό Θέατρο για ένα έτος. Τότε, αρνούμενος να υπογράψει «δήλωση μετανοίας», εξορίστηκε στην Ικαρία, στη Μακρόνησο και τον Αη Στράτη, μέχρι το 1952. Η φιλία του και η κοινή πορεία με συναγωνιστές του, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Γιάννης Χοντζέας, τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τις δραματικές αυτές στιγμές. Ταυτόχρονα είχε τη δύναμη να εμψυχώνει όποιον συναντούσε στη Μακρόνησο και στον Άη Στράτη.

Η παρέα της εξορίας: Μάνος Κατράκης, Γιάννης Ρίτσος, Δημήτρης Φωτιάδης, Μενέλαος Λουντέμης

Όταν πια στις αρχές της δεκαετίας του '50 επιστρέφει στην Αθήνα οριστικά, το μετεμφυλιακό κλίμα είναι βαρύ. Λίγες πόρτες ανοιχτές, λίγες δουλειές. Αναγκάζεται να εργαστεί ευκαιριακά (στο ραδιόφωνο στην αρχή) αλλά σιγά-σιγά κατορθώνει να πάρει μικρούς ή μεγαλύτερους ρόλους στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Επίσης το 1951 - 1952 διοργανώνει «ποιητικές απογευματινές» στο θέατρο Μουσούρη. Το 1952 πρωταγωνίστησε στον «Προμηθέα» του Αισχύλου με τον Θυμελικό θίασο του Καρζή σε Δελφούς και Αθήνα όπου μετά την παράσταση δέχεται την έκφραση συγχαρητηρίων από τους Βασιλείς. Ακολούθως πρωταγωνίστησε στο θίασο της Κοτοπούλη και το 1953 οργάνωσε δικό του θίασο. Από του 1954 είναι πρωταγωνιστής του «Θεάτρου Αθηνών» και από το επόμενο έτος του «Εθνικού Λαϊκού Θεάτρου» στο οποίο ανέβαιναν συνεχώς παραστάσεις και με μεγάλη επιτυχία.
i-linta-spoydaia-choreytria-o-manos-kathilotikos-ithopoios-oi-dyo-toys-ezisan-enan-megalo-erot...jpg
Στα 1954 θα γνωρίσει την πιο σημαντική σύντροφο της ζωής του και μετέπειτα σύζυγό του (τρίτη και τελευταία), τη Λίντα Άλμα μετά από μία θεατρική πρεμιέρα. Από κείνη τη μέρα και μετά δε θα τους ξαναχωρίσει τίποτα, μονάχα ο θάνατος του μεγάλου ηθοποιού, τριάντα χρόνια αργότερα.
Η επόμενη περίοδος ήταν η πιο λαμπρή για τον Κατράκη, τον καθιέρωσε και τον καταξίωσε ως μεγάλο άνθρωπο της τέχνης στη συνείδηση όλων.

Συνεχιζεται.....
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Μάνος_Κατράκης.png

Οι μεγάλες αγάπες του Μάνου Κατράκη ήταν εκτός από το θέατρο και την τέχνη γενικότερα (σκιτσάριζε και έγραφε ποίηση), οι γυναίκες και ο ιππόδρομος. Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτά του τα πάθη, ωστόσο το μόνο αναμφισβήτητο είναι το αστείρευτο και φυσικό του ταλέντο, η υπέροχη φωνή του (π.χ. όταν απαγγέλλει το «Άξιον Εστί» του Ελύτη ή το «Πέντε η ώρα που βραδιάζει» από το θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας του Λόρκα), τα αδιαπραγμάτευτα ιδανικά του.
Η συνεχής καταπόνηση του οργανισμού του δημιούργησε με τον καιρό προβλήματα και η υγεία του εξασθένησε. Μανιώδης καπνιστής σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του, αρνήθηκε να ακολουθήσει αυστηρό πρόγραμμα θεραπείας. Έτσι, λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας στην οποία πρωταγωνίστησε -το Ταξίδι στα Κύθηρα με σκηνοθέτη το Θόδωρο Αγγελόπουλο- άφησε την τελευταία του πνοή στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984, σε ηλικία 76 ετών.


Κρέων ( Σοφοκλέους Αντιγόνη )

Από τις αναμνήσεις του Θύμιου Καρακατσάνη

Τότε στη Μακρόνησο, σ’ εκείνο το «σχολείο επανένταξης», όταν έβλεπε να δέρνουν κανέναν αδύναμο, τους έλεγε «ρε, δέρνετε το γεροντάκι, ελάτε να δείρετε εμένα».
Στο έργο «Ντα», έφευγα απ’ το θέατρο κι έτρεχα να προλάβω τη σκηνή που περνάει πίσω από μια κλαίουσα (ήταν το σκηνικό), και πέρναγε ένας μεσήλιξ και έβγαινε απ’ έξω ένας ενενήντα τόσο χρονών, με πάρεση… και τρόμαζα με την ταχύτητα που γινότανε. Ήτανε ένα δέντρο, και μόλις το πέρναγε, μεταμορφωνότανε! Εννιά, δέκα φορές θα το είχα δει…
(Ένα από τα τελευταία όνειρα της ζωής του Μάνου Κατράκη ήταν να παίξει τον Βασιλιά Ληρ με τον Θύμιο Καρακατσάνη ως γελωτοποιό).Όταν ήρθε το ασθενοφόρο και τον πήρε, πήγα να κάτσω δίπλα, και μου λέει όπως είχε τη μάσκα του οξυγόνου:
«Πήρα μαζί και το έργο, τον Βασιλιά Ληρ».
Ε, δεν μπόρεσα να κάτσω δίπλα του, να πάω στο νοσοκομείο, λέω πηγαίνετε εσείς και θα ‘ρθω με το αυτοκίνητο, και βγήκα έξω κι άρχισα να χτυπιέμαι…, δεν μπορούσα να καταλάβω αν υπάρχει Θεός, πώς το κάνει αυτό…
από διήγηση του Θύμιου Καρακατσάνη στην Εύη Κυριακοπούλου
από την εκπομπή της ΕΡΤ ΑΝΤ’ ΑΥΤΟΥ
https://logomnimon.wordpress.com/




Ο Μάνος Κατράκης και το περιστατικό που παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή του στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο...

Με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, το 1940, ο Μάνος Κατράκης, έφυγε για το μέτωπο. Ο ηθοποιός ήταν άτυπα, προστάτης οικογένειας, καθώς ο πατέρας του, που ήταν έμπορος, έλειπε συνεχώς για δουλειές στο εξωτερικό. Έτσι ο Κατράκης άφησε πίσω του τη μητέρα και τις αδελφές του. Την ημέρα της αναχώρησης ένας συνάδελφός του, που τον είδε πάνω στο άλογο, του είπε: «Ε, μωρέ Κατράκη, σαν τον Άη Γιώργη τον καβαλάρη μοιάζεις». Κι όμως, το άλογο αυτό που έκανε τον ηθοποιό να μοιάζει με άγιο, παραλίγο να γίνει η αιτία για να χάσει τη ζωή του. Την ημέρα του ατυχήματος, ο Κατράκης είχε σταλεί από το διοικητή του, να βοηθήσει τον οδηγό μιας κλινάμαξας που είχε μείνει σε μια ανηφόρα. Το άλογο του όμως την ημέρα εκείνη ήταν δύστροπο και ανυπάκουο και έτσι ο Κατράκης πήρε άπραγος το δρόμο της επιστροφής. Την ώρα που κατηφόρισε ένα κακοτράχαλο δρόμο, στο χείλος του γκρεμού, πέρασε με ταχύτητα ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο, που τρόμαξε το άλογο. Ο Μάνος Κατράκης κατάφερε να επιβιώσει στον πόλεμο Το ζώο σηκώθηκε στα δύο του πόδια και τότε ο ηθοποιός σκέφτηκε πως ήρθε το τέλος του,αφού ήταν δίπλα στον γκρεμό, αλλά για καλή του τύχη το άλογο παραπάτησε και έπεσε προς τη μεριά του δρόμου. Το πόδι του ηθοποιού όμως πλακώθηκε από το χτυπημένο ζώο και εγκλωβίστηκε. Προσπάθησε φωνάζοντας, να προλάβει τους επιβάτες του αυτοκινήτου, που ήταν η αιτία του κακού, αλλά μάταια. Το όχημα είχε απομακρυνθεί αρκετά και κανείς δεν τον άκουσε. Το άλογο ήταν βαριά τραυματισμένο και δεν μπορούσε να σηκωθεί με αποτέλεσμα ο Κατράκης να μείνει για πολλές ώρες καταπλακωμένος. Όπως είπε αργότερα, ούτε που θυμόταν πόσες ώρες είχαν περάσει μέχρι που τον βρήκαν κάποιοι περαστικοί στρατιώτες και τον μετέφεραν στο Μέτσοβο. Οι συμπολεμιστές του, ήταν έτοιμοι να τον κηρύξουν αγνοούμενο, όταν εμφανίστηκε μπροστά τους σώος και αβλαβής. Παρά την περιπέτειά δεν έπαψε να αγαπά τα άλογα. Διηγούμενος ιστορίες από τον πόλεμο, ανέφερε συχνά μια εικόνα φρίκης που του έμεινε χαραγμένη στο μυαλό για χρόνια. Λίγο πριν φτάσουν στα Γιάννενα, ο Κατράκης και οι υπόλοιποι στρατιώτες είδαν από μακριά, πεσμένο στο δρόμο ένα άλογο με μια μαύρη κηλίδα πάνω του. Πλησιάζοντας συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν κηλίδα αλλά ένα όρνιο που κατασπάραζε το χτυπημένο άλογο, το οποίο ήταν ζωντανό. Ο ηθοποιός και οι σύντροφοί του δεν άντεχαν να βλέπουν το ζώο να υποφέρει και αποφάσισαν να το λυτρώσουν με μια πιστολιά. Ο Κατράκης περιέγραφε αυτή την ιστορία σαν «ένα από τα πιο συγκλονιστικά και τραγικά περιστατικά που είχε ζήσει στη ζωή του». Ο Μάνος Κατράκης κατάφερε να επιβιώσει στο μέτωπο και επέστρεψε στο σπίτι του, ξαφνιάζοντας ευχάριστα τη μητέρα του, που από «μαντάτα» που είχαν φτάσει στα αυτιά της, τον θεωρούσε νεκρό. Η υπόλοιπη ζωή του ηθοποιού δεν κύλησε ανέμελα. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Αη Στράτη, αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του, που αξίζει ξεχωριστή μνεία....


Πηγη www.mixanitouxronou.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Το συγκινητικό τέλος του Δημήτρη Νικολαΐδη – Τράβηξε μόνος του τα καλώδια που τον κρατούσαν στη ζωή​



dimkans788


Δημήτρης Νικολαΐδης: Έχει παίξει σε 80 ταινίες περίπου. Έχει κάνει συνεργασίες, τις οποίες πολλοί συνάδελφοι του θα ζήλευαν. Ο Δημήτρης Νικολαΐδης, είναι ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς, που πέρασαν από το χώρο της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας.


Δημήτρης Νικολαΐδης: Έπαιξε σε ταινίες που άφησαν εποχή
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης έγραψε τη δική του ιστορία στον χώρο της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας, με τις ταινίες στις οποίες συμμετείχε. Συνήθως αναλάμβανε δεύτερους ρόλους οι οποίοι άνηκαν στην κατηγορία των πιο εμπορικών και «πολυπαιγμένων».

nik89


Το πρόσωπό του μας φέρνει στο μυαλό δεκάδες σκηνές από τις ωραιότερες ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές, με τους νεότερους να τον έχουν συνδέσει με τους ρόλους τους σε αρκετές ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον αυστηρό καθηγητή στο «Χτυποκάρδια στο Θρανίο»; Ή τις ατάκες τους στις ταινίες «Η Λίζα και η Άλλη», «Το Δόλωμα» και «Η Αγάπη μας»; Όχι φυσικά ότι οι συνεργασίες του με τη Τζένη Καρέζη, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Κώστα Βουτσά, την Έλλη Λαμπέτη, ή τον καλό του φίλο Λάμπρο Κωνσταντάρα πέρασαν «στα ψιλά».

niko3


Οι παραγωγές στις οποίες συμμετείχε ήταν πολλές και αξιόλογες, ωστόσο όπως αποδείχθηκε η «τελευταία πράξη» θα ήταν εκείνη που θα θυμόντουσαν όλοι από εκείνον. Ο Δημήτρης Νικολαΐδης, θέλησε να γράψει μόνος του το οριστικό του τέλος, επιθυμώντας να φύγει σαν κύριος, χωρίς να ταλαιπωρηθεί άλλο. Για το μόνο που όσοι τον γνώριζαν ήταν βέβαιοι, είναι πως το μοναδικό για το οποίο θα λυπόταν, ήταν που άφηνε πίσω του τη μεγάλη του αγάπη. Τη «μικρή» του, όπως συνήθιζε να φωνάζει την επί 38 χρόνια σύζυγό του, Σούλη Σαμπάχ.

Ο κεραυνοβόλος έρωτας και ο γάμος που διήρκεσε μέχρι τέλους
Οι δυο τους είχαν γνωριστεί το καλοκαίρι του 1955 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού της Σούλης –κατά κόσμον Αναστασία Χριστοδούλου- στην Αθήνα, μέσω της ηθοποιού Ίλιας Λιβικού. Έναν μήνα αργότερα, παντρεύτηκαν στο εκκλησάκι του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι. Εκείνη εγκατέλειψε για χάρη του τη ζωή της στην Αίγυπτο. Δεν το μετάνιωσε ποτέ.


Έχτισε μια καριέρα ως τραγουδίστρια και ηθοποιός στην Ελλάδα με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Σούλη Σαμπάχ. Ήταν εκείνη που ερμήνευσε το αξέχαστο «Γαρύφαλλο στ’ αυτί» στην επιτυχημένη –και διαχρονική- ταινία «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο». Εκείνος διέγραφε μια λαμπρή πορεία στο σινεμά, παρόλα αυτά όμως ποτέ δεν θέλησε να συνεργαστεί με την αγαπημένη του. Δεν την ένοιαζε. Εξάλλου, όπως συνήθιζε να λέει «ο ωραιότερος ρόλος της ζωής της ήταν αυτός κοντά στον Δημητράκη της». Έμειναν μαζί περίπου τέσσερις δεκαετίες. Μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος.


Το πρόβλημα υγείας και η αντίστροφη μέτρηση
Το ζευγάρι είχε συμπληρώσει 10 χρόνια γάμου. Ο Νικολαΐδης ήταν 43 ετών όταν το κληρονομικό πρόβλημα υγείας που εμφάνισε θα άλλαζε τη ζωή τους. Σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση, είχε εκ γενετής έλλειψη του ενζύμου «αντιθρυψίνη», το οποίο έχει την ιδιότητα να καθαρίζει το αίμα. Η έλλειψή του εμπόδιζε τον ηθοποιό να αναπνεύσει σωστά μέσω των πνευμόνων, με αποτέλεσμα η φαρμακευτική αγωγή να κρίνεται αναγκαία. Η σύζυγός του είχε αποκαλύψει πως έκανε ειδικές ενέσεις για να μπορεί να αναπνέει. Μέχρι το καλοκαίρι του 1983 η κατάστασή του παρέμενε σταθερή, με τον ίδιο να ακολουθεί τις συμβουλές τον γιατρών έχοντας πάντα στο πλευρό του τη σύζυγό του.

Τότε, όμως, οι δυο τους κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τη σοβαρή επιδείνωση της υγείας του. Εκείνη παράτησε τα πάντα για να μείνει κοντά του σε ρόλο «γιατρού» χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Για δέκα περίπου χρόνια η αγωγή τον κρατούσε ενεργό. Δεν είχε σταματήσει να εργάζεται. Το 1992, όμως, τα νέα θα αποδεικνύονταν πολύ άσχημα. Μια προγραμματισμένη εξέταση έφερε τη Σαμπάχ αντιμέτωπη με μια αλήθεια που δεν ήθελε να γνωρίζει: Ο αγαπημένος της είχε μόνο 6 μήνες ζωής.

Η κάμαρά τους διαμορφώθηκε έτσι ώστε να του παρέχει την ίδια φροντίδα με ένα δωμάτιο εντατικής θεραπείας. Φρόντιζε να εμφανίζεται πάντα χαρούμενη κοντά του, φτιάχνοντας του τη διάθεση και βοηθώντας τον να περάσει όσο το δυνατό καλύτερα τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Δυστυχώς, ο ηθοποιός θα έφευγε από την ίδια ασθένεια που είχε σκοτώσει τον πατέρα του, όταν εκείνος ήταν μόλις εννέα ημερών βρέφος.

Η τελευταία πράξη
Το τέλος θα γραφόταν τον χειμώνα του 1993. Η Σούλη τον είχε αφήσει μόνο του στο σπίτι με την αποκλειστική νοσοκόμα που τον πρόσεχε. Είχε πει το «ναι» για να τραγουδήσει στη δεξίωση του γάμου ενός φιλικού ζευγαριού, με τον Νικολαΐδη να της ζητά πριν φύγει να τον καλέσει από εκεί στο τηλέφωνο και να το αφήσει ανοιχτό απλά και μόνο για να την ακούσει να τραγουδάει. Ήταν η τελευταία φορά που θα την άκουγε…

Το επόμενο πρωινό μια σοβαρή κρίση τον οδήγησε στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση. Η αποκλειστική νοσοκόμα, παραδέχτηκε λίγο αργότερα πως πριν την κρίση αυτή, είχε αρνηθεί να πάρει τα φάρμακά του λέγοντας της πως «σήμερα πια δεν τα χρειάζεται». «Είναι κλινικά νεκρός», θα άκουγε η Σούλη από τους θεράποντες γιατρούς. Έμεινε σε τεχνητό κώμα δέκα ολόκληρες ημέρες πριν οι γιατροί αποφασίζουν να τον επαναφέρουν. Αμέσως κατάλαβε σε πόσο άσχημη κατάσταση βρισκόταν, όταν συνειδητοποίησε πως ήταν διασωληνωμένος.

niko4


Χωρίς κανείς να προλάβει να αντιδράσει, αρπάζει τα καλώδια που επί της ουσίας τον «συνέδεαν» με τη ζωή και τα τραβά. Η καρδιά του σταμάτησε αμέσως. Παρά το γεγονός πως οι γιατροί κατάφεραν να τον επαναφέρουν, έφυγε γρήγορα από τη ζωή. Ήταν 21 Ιανουαρίου του 1993 όταν η Σούλη τον αποχαιρέτησε για πάντα. Πέθανε σε ηλικία 71 ετών.

Σήμερα, η «μικρή» του είναι 88 ετών και έχει συμπληρώσει 26 χρόνια χωρίς εκείνον στο πλευρό της.

Πηγη https://apotis4stis5.com
 

User V

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
12.090

Το συγκινητικό τέλος του Δημήτρη Νικολαΐδη – Τράβηξε μόνος του τα καλώδια που τον κρατούσαν στη ζωή​



dimkans788
Θυμάμαι τον κύριο και την κυρία Νικολαΐδη στους Αμπελόκηπους Αθηνών.Κυκλοφορούσαν με ένα Fiat 500. Πάντα χαμογελαστοί και προσιτοί..
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Γεωργία Βασιλειάδου: Η ορφάνια, τα δύσκολα παιδικά χρόνια, ο διαλυμένος γάμος και μια ζωή σαν ταινία​


vasileias1


H Γεωργία Βασιλειάδου γεννήθηκε στην Αθήνα, στην περιοχή της Κυψέλης σε μια οικογένεια με δέκα παιδιά. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου και από νωρίς αντιμετώπισε την ορφάνια, τη φτώχεια, την ανέχεια.


Στη συνέχεια ήταν μια μάνα που μεγάλωσε μόνη την κόρη της. Έζησε μέχρι τα 83 της χρόνια. Μια ζωή όμως γεμάτη που παρά τις δυσκολίες δεν της έλειψαν και οι λαμπρές ημέρες, η φήμη, η δόξα, η αγάπη.

Γνώρισε τον θάνατο από πολύ νωρίς και βίωσε τον πόνο της απώλειας και της ορφάνιας. Τα επόμενα χρόνια της παιδικής, αλλά και της ενήλικης ζωής της ήταν ένας διαρκής αγώνας με τη φτώχεια. Οι προκαταλήψεις της εποχής, λίγο έλειψαν να στερήσουν στον κόσμο, την «κωμικιά των κωμικών», όπως συνήθιζε να λέει για την Βασιλειάδου, ο άλλος σπουδαίος ηθοποιός Κώστας Χατζηχρήστος.


vasile2


Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και η ορφάνια

Την Πρωτοχρονιά του 1897, μαζί με τη νέα χρονιά, ήρθε στον κόσμο κι ένα κοριτσάκι, που έμελλε να «σφραγίσει» με την πληθωρική της παρουσία και ταλέντο τον ελληνικό κινηματογράφο. Η Γεωργία Βασιλειάδου γεννήθηκε στα Τουρκοβούνια, στην Κυψέλη, σε μία πραγματικά φτωχή οικογένεια με 10 παιδιά, μαζί με την ηθοποιό.

Ο πατέρας της ήταν αξιωματικός του Στρατού και σκοτώθηκε σε ηλικία 32 ετών, όταν έπεσε από το άλογό του. Ο θάνατος του σημάδεψε τη μικρή Γεωργία. Εκτός από τον πόνο της απώλειας και της ορφάνιας, ήρθε αντιμέτωπη και με τη φτώχεια, που σαν κατάρα την κυνηγούσε για πολλά χρόνια.

Ήταν, μόλις 7 χρόνων όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να βγει στη βιοπάλη. Έπρεπε να βοηθήσει την οικογένειά της και τη χήρα μάνα της. Μια μάνα που κλήθηκε να αναθρέψει 10 ανήλικα στόματα, σε δύσκολες εποχές. Το μικρό κοριτσάκι βρέθηκε να βοηθά το θείο της στο κορνιζάδικό του. Και στις λίγες ελεύθερες ώρες της, ανακάλυπτε την παιδική της ανεμελιά μέσα από το τραγούδι. Ήταν για τη μικρή Γεωργία η μόνη διέξοδος από τη σκληρή πραγματικότητα.

vasil4


Στα 11 της χρόνια έχασε και τη μάνα της και ξέχασε πια για τα καλά την παιδική ανεμελιά. Όχι, όμως, και το τραγούδι. Άλλωστε, διάθετε καλή φωνή και όλοι στη φτωχογειτονιά της Κυψέλης ήθελαν να την ακούνε να τους τραγουδάει. Και ήταν μοιραίο, πως μια μέρα θα την άκουγαν και άλλοι πέρα από τους γείτονές της.

Η καριέρα της Γεωργίας Βασιλειάδου στο τραγούδι

Η Γεωργία Βασιλειάδου συνέχιζε να δουλεύει στο επιπλάδικο της Αιόλου. Κυκλοφορούσε με τρύπια παπούτσια. Χρήματα για εισιτήριο δεν είχε και πολλές φορές καβαλούσε λαθραία τον πίσω προφυλακτήρα του τραμ για να πάει στη δουλειά της.

vaail5


Κι επειδή, όλα της μοίρας είναι γραμμένα, μία μέρα, καθώς πήγαινε στον θείο της την έφερε ο δρόμος στην εξώπορτα του θεάτρου «Ολύμπια». Εκεί στεγαζόταν την εποχή η Λυρική Σκηνή. Ο θίασος έκανε πρόβα και τα τραγούδια ακούγονταν ως τον δρόμο. Με το θράσος της έφηβης και την ελπίδα για διέξοδο από τη φτώχεια, η Γεωργία μπαίνει μέσα και ζητά να δοκιμαστεί. Την άκουσαν, τους άρεσε και έφυγε από τα «Ολύμπια» με τον τίτλο της μαθήτριας του κλασικού τραγουδιού! Ήδη από την τρέχουσα σεζόν του 1922, η Αθανασίου ήταν μέλος της Λυρικής ως χορωδός στην όπερα του Βέρντι, «Ο Ερνάνης».

Μετά από πολλά χρόνια, αισθάνεται για πρώτη φορά αισιόδοξη. Σπουδάζει φωνητική και κλασικό τραγούδι στη Γεννάδιο Σχολή. Το 1923, έγινε μέλος στη χορωδία του μελοδράματος. Η βελούδινη φωνή της γοητευτικής κοπέλας μάγευε τους δασκάλους της, οι οποίοι της υπόσχονταν πιο σοβαρούς ρόλους στη Λυρική.

Το όνειρό της όμως δεν το συμμερίζεται η οικογένειά της. Αντιδρούν στα σχέδια της για το τραγούδι, της εκτοξεύουν ακόμη και απειλές. Όμως, εκείνη έχει πια πάρει τις αποφάσεις της. Και είναι η πρώτη φορά που πάει κόντρα στους δικούς της, κοιτώντας τη δική τη ζωή και τα δικά της θέλω.

Μάλιστα, οι σχέσεις με την οικογένεια της διακόπηκαν εντελώς και για να μην τους ντροπιάζει, όπως της έλεγαν, άλλαξε το επίθετό της από Αθανασίου κι έγινε Βασιλειάδου. Η Βασιλειάδου που λάτρεψε όλη η Ελλάδα για το αστείρευτο ταλέντο της και το μοναδικό της χιούμορ.

Εγκατέλειψε τα πάντα για να αφοσιωθεί στην κόρη της

Η Γεωργία Βασιλειάδου είχε μάθει από μικρή να προσφέρει σε όλους. Η Γεωργία Βασιλειάδου ανέβηκε επιτέλους στο σανίδι και το άπλετο ταλέντο της έγινε αμέσως αντιληπτό απ’ όλους. Ακόμη και από τη σπουδαία Κυβέλη, που την πήρε στο θίασό της. Τεράστια επιτυχία για τη νεαρή Γεωργία, η οποία από το πουθενά βρέθηκε να είναι το «μήλο της έριδος» ανάμεσα στις δύο σπουδαίες της εποχής: την Κυβέλη και την Μαρίκα Κοτοπούλη. Η Μαρία Κοτοπούλη την «έκλεψε» από τη μεγάλη αντίζηλό της και την πήρε υπό τη σκέπη της για τα επόμενα χρόνια.

Μεταπήδησε στο θίασο του Αιμίλιου Βεάκη και πλέον, ο δρόμος της καταξίωσης ήταν διάπλατα ανοιχτός. Ωστόσο, τα άφησε στην άκρη για να αφοσιωθεί στο μεγάλωμα της κόρης της, Φωτεινής. Την Φωτεινή την απέκτησε το 1935, όταν, όμως, ο γάμος της με έναν έμπορο, είχε πια διαλυθεί.

Μόνη της κλήθηκε να μεγαλώσει το παιδί. Μάλιστα το Εθνικό θέατρο, επέλεξε να μείνει πιστό στα ταμπού και να κλείσει παγερά την πόρτα του στη μάνα που μεγάλωνε μόνη το παιδί της. Οι ιθύνοντες δεν το ενέκριναν!

Η δεύτερη και πιο λαμπρή καριέρα για την Γεωργία Βασιλειάδου

Η Γεωργία Βασιλειάδου αηδίασε πείσμωσε κι αποφάσισε να τα παρατήσει όλα. Τη φτώχεια δεν τη φοβόταν.

Μέχρι, που το 1939, ο Αλέκος Σακελλάριος έψαχνε για μία μια λαϊκή γυναίκα για το ρόλο της κουτσομπόλας στο έργο του «Τα κορίτσια της παντρειάς». Το έργο θα ανέβαινε στο θέατρο «Ιντεάλ». Βρέθηκε στο θεατρικό καφενείο της εποχής, το «Στέμμα» και μόλις είδε την 42χρονη τότε, Γεωργία Βασιλειάδου, τα έχασε. Της έκανε επί τόπου πρόταση, αφού ήταν η φιγούρα που έψαχνε και δεν έβρισκε: γυναίκα λαϊκή, όχι όμορφη, που θα ενσάρκωνε ιδανικά την κουτσομπόλα. Η ίδια στην αρχή δεν ήθελε ούτε να ακούσει για το ρόλο, αλλά τελικά πείστηκε. Και η δεύτερη λαμπρή καριέρα της – έστω και σε μεγάλη ηλικία – μόλις ξεκίνησε.

Η καθολική αναγνώριση ήρθε μέσα από την ταινία, «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται» (1948) με τον κόσμο να λατρεύει αυτή την γοητευτική άσχημη, με το άπλετο ταλέντο. Βέβαια, η μεγάλη επιτυχία ήρθε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, όταν και ξεκίνησε η συνεργασία της με τον Φίνο και τις επιτυχίες να διαδέχονται η μία την άλλη. «Η κυρά μας η Μαμή», «Η θεία από το Σικάγο», «Η Μαρίνα, ο Κλέαρχος και ο κοντός», «Η ωραία των Αθηνών» είναι κάποιες από τις ταινίες της που λάτρεψε το κοινό.

Ήταν ο ορισμός της κωμικής ηθοποιού, που πέρα από το ταλέντο της, είχε κι έναν άλλο άσο στο μανίκι: την εμφάνισή της. Παρόλο που στα νιάτα της υπήρξε μία γοητευτική γυναίκα, στον κινηματογράφο καθιερώθηκε μέσα από τους ρόλους της άσχημης. Μάλιστα, όταν ο Σταμάτης Φιλιπούλης την είχε ρωτήσει, τι θα ήθελε να ήταν αν δεν ήταν αυτή που ήταν, εκείνη απάντησε: «Πάλι ηθοποιός και φυσικά πάλι άσχημη»!

«Θέλω να φύγω με ζήτω και όχι με γιούχα»

Η Γεωργία Βασιλειάδου ήταν συνειδητοποιημένη ως άνθρωπος αναφέρουν όσοι την έζησαν από κοντά. Είχε όλο τον κόσμο στα πόδια της, και εκείνη επέλεξε να αποσυρθεί, θεωρώντας πως είχε κάνει τον κύκλο της τόσο στο σανίδι όσο και στο πανί. «Θέλω να φύγω με ζήτω και όχι με γιούχα», είχε δηλώσει η σπουδαία ηθοποιός. Η οποία προτίμησε να περάσει τα επόμενα χρόνια ήσυχα στον κήπο του σπιτιού της στο Μαρούσι.

Όμως, έκανε μία μικρή εξαίρεση και το 1975 εμφανίσθηκε στο τηλεοπτικό αριστούργημα «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», σε μεγάλη πια ηλικία. Μετά, αποσύρθηκε εντελώς. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Φεβρουαρίου το 1980, σε ηλικία 83 ετών, αφήνοντας πίσω της ένα σπουδαίο έργο και μία σημαντική κληρονομιά για τις επόμενες γενιές. Άφησε, όμως, κι ένα σπουδαίο μάθημα: η ομορφιά τελικά, κρύβεται μέσα στην ψυχή μας. Και η Γεωργία Βασιλειάδου ήταν σε αυτό, μία καλλονή.

Για να είναι ένας άνθρωπος όμορφος δεν χρειάζεται να διαθέτει εξωτερική ομορφιά αλλά ομορφιά στην ψυχή του και αυτό το διέθετε η σπουδαία Γεωργία Βασιλειάδου.

Πηγη enimerotiko.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Νίκος Σταυρίδης: Τα δύκολα φτωχικά χρόνια και η απόπειρα αυτοκτονίας​


staur4


Νίκος Σταυρίδης, γεννήθηκε στο Βαθύ της Σάμου το 1910 και ήταν ένας από τους σπουδαιότερους κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Ως παιδί δούλευε δίπλα στον πατέρα του ο οποίος διατηρούσε μπακάλικο. Στη συνέχεια έγινε βοηθός καραγκιοζοπαίχτη και βοηθός μηχανικού προβολής. Παράλληλα, ασχολούνταν με τον στίβο και το άλμα επί κοντώ.

Αργότερα ήρθε στην Αθήνα, το 1928. Αρχικά δούλεψε σε αποθήκη υλικού πολέμου στον Πειραιά. Εκεί η δουλειά του ήταν να τοποθετεί τις αρβύλες κατά μέγεθος. Τα χρήματα που έπαιρνε ίσα ίσα έφταναν για ένα πιάτο φαγητό την ημέρα. Και στην αποθήκη πήγαινε κάθε μέρα με τα πόδια.

Πείστηκε να ασχοληθεί με το μουσικό θέατρο όταν παρακολούθησε στο θέατρο «Έντεν», μια παράσταση με τον Β. Αυλωνίτη. Ο Σταυρίδης δεν είχε κωμική φάτσα, όπως σημείωναν με νόημα οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί, είχε όμως φωνή τενόρου και μεγάλο ταλέντο στο τραγούδι. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε για πρώτη φορά πάνω στη σκηνή, μαζί με τον Αυλωνίτη στο έργο «Λοβιτούρα». Αν και το ξεκίνημα ήταν φειδωλό: στον πρώτο του ρόλο έκανε τον λούστρο που γυάλιζε τα παπούτσια του Αυλωνίτη. Μόλις τελείωνε το βάψιμο, έβγαζε από το κασελάκι του ένα χαρτόσημο των 30 λεπτών και αφού το σάλιωνε, το κολλούσε στο παπούτσι του Αυλωνίτη: «Μία το βάψιμο, τριάντα το χαρτόσημο, μία και τριάντα», έλεγε σατιρίζοντας τους φόρους μέσω χαρτόσημων της κυβέρνησης.


stauridis


Οι εμφανίσεις του συνεχίστηκαν στην οπερέτα, το βαριετέ και την επιθεώρηση. Δεν άργησε να αγαπηθεί από το κοινό και καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους κωμικούς της μουσικής σκηνής.

Νίκος Σταυρίδης και αυτοκτονία

Σε ότι αφορά τη ζωή του Νίκου Σταυρίδη δεν είναι γνωστό ότι πριν φτάσει στην καταξίωση, επιχείρησε να αυτοκτονήσει. Συγκεκριμένα όταν έκανε τα πρώτα του βήματα του του έδωσαν την ευκαιρία να κάνει ένα νούμερο με την Κούλα Γκιουζέπε στο θέατρο «Έντεν» του Θησείου, αλλά δεν είχε επιτυχία.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να απελπιστεί και να απογοητευτεί. Πήρε ένα μπουκάλι ούζο και ανέβηκε στην Ακρόπολη για να αυτοκτονήσει. Μεθυσμένος όπως ήταν όμως, ξέχασε για ποιο λόγο πήγε στον Ιερό Βράχο και έτσι η αυτοκτονία δεν τελέστηκε.
Τη δεκαετία του 1940, άρχισε να συγκροτεί δικούς του θιάσους και να συνεργάζεται με σπουδαίους συναδέλφους του. Μεσολάβησε το διάστημα 1954-55, κατά το οποίο ίδρυσε μαζί με τον Τάκη Μηλιάδη και τη Νανά Σκιαδά τον θίασο «Ελληνική Μουσική Κωμωδία». Για πρώτη φορά έπαιξε στη μεγάλη οθόνη το 1950, στην ταινία του Νίκου Τσιφόρου, «Έλα στον θείο» και συνέχισε να εμφανίζεται σε ταινίες του ίδιου, όπως «Η ωραία των Αθηνών», «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση», «Φτωχαδάκια και Λεφτάδες».

Οι μεγάλοι σκηνοθέτες της εποχής τον επέλεγαν σταθερά πια στις νέες τους ταινίες και οι Τσιφόρος, Λάσκος, Σακελλάριος, Γλυκοφρύδης, Γρηγορίου, Ανδρίτσος έπιναν νερό στο όνομά του.

Ο Νίκος Σταυρίδης ήταν φανατικός Ολυμπιακός. Δεν έλειπε ποτέ από τις εξέδρες του σταδίου Γ. Καραϊσκάκης. Στις παραστάσεις του πάντα έλεγε κάτι για την αγαπημένη του ομάδα. Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Υβ Τριαντάφυλλος, φώναζε συνεχώς Υβ-Υβ, που ήταν και το σχετικό σύνθημα της εποχής. Μια φορά που ο ποδοσφαιριστής πήγε στο θέατρο να τον παρακολουθήσει, ο Σταυρίδης τον ανέβασε στην σκηνή.

stuar2


Ο Νίκος Σταυρίδης είχε αποτραβηχτεί στη γενέτειρά του στη Σάμο για τα γεράματά του. Ο μεγάλος κωμικός του ελληνικού κινηματογράφου, Νίκος Σταυρίδης πέθανε σε ηλικία 77 ετών, στις 12 Δεκεμβρίου του 1987.

Πηγη www.apotis4stis5.com
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Μαλβίνα Κάραλη: Το παιδί στα 16, οι 3 γάμοι, ο καρκίνος που κράτησε κρυφό και το πρόωρο τέλος στα 50​


malvina


Η Μαλβίνα Κάραλη (Ελένη Σακκά) γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1954 στη Χαλκίδα. Φοίτησε στο Αρσάκειο και έπειτα σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι.Όμορφο θηλυκό και συγχρόνως, ένα κορίτσι σουρεάλ κι αιρετικό. Εγκέφαλος ιδιοφυής. Προσωπικότητα πληθωρική, σαρωτική.

Πριν απ’ όλα, ένας υπέροχος, δοτικός άνθρωπος. Δεν ήταν μόνο το χιούμορ της, πηγαίο μεν, βιτριολικό δε, αλλά και ότι βοηθούσε –χωρίς τυμπανοκρουσίες. Πάρα πολλοί, από 35-50 περίπου ετών σήμερα, δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες, που γνώρισαν τη Μαλβίνα, της ζήτησαν είτε βοήθεια για να βρουν δουλειά, είτε τη συμβουλή της σε συναισθηματικά ζητήματα… Δεν τους χαλούσε χατίρι.

Η Μαλβίνα παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε τρία παιδιά. Την Μελίτα, τον Μίνωα και την Μαριάννα. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τρίτος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.

Για τη Μαλβίνα Κάραλη ο έρωτας ήταν η πιο δυνατή χειραψία με την ζωή
Τις περισσότερες φορές επιθυμούσε να είναι παντρεμένη, αδυνατούσε να είναι ο εαυτός της, το μόνο που ήξερε ήταν να είναι ο ρόλος της. Και ο μόνος ρόλος που γνώριζε και ήθελε να παίζει είναι εκείνος της συζύγου, ειδάλλως, αισθανόταν ότι την περιμένει ο δρόμος. Παντρεμένη έπρεπε να ζει σε χωριστά σπίτια με τον άντρα της. «Ζούσαμε χωριστά, σε διαφορετικές χώρες, επί έτη, για να μην χωρίσουμε» ή «το να ζεις συνέχεια με κάποιον είναι ύποπτο, το να ζεις συνεχώς μόνος είναι αδύνατο», υπερθεμάτιζε η Ζυράννα Ζατέλη.

Η Μαλβίνα είχε αποκτήσει τρία παιδιά, το πρώτο στην ηλικία των δεκάξι, πίστευε ότι το παιδί πρέπει να είναι προϊόν έρωτα και ως εκ τούτου είναι απατεωνιά να κάνεις δεύτερο παιδί με τον ίδιο άντρα. «Αν η μοίρα της μητέρας είναι η θυσία, τότε το λάθος ενός παιδιού να γεννηθεί δεν εξαγοράζεται με τίποτα»

malbvin3


Η επαγγελματική πορεία
Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος σε περιοδικά όπως η Γυναίκα, το Κλικ, το Φαντάζιο, τα Επίκαιρα, το Ο1, το Symbοl του Επενδυτή. Κάποιες στήλες της, μάλιστα, άφησαν εποχή, όπως το “Επ`αυτοφόρω” στη Γυναίκα και “Σαββατογεννημένη” στο Symbol.

Η Μαλβίνα Κάραλη υπήρξε αρθρογράφος, συγγραφέας, σεναριογράφος, αρχισυντάκτρια και παρουσιάστρια σατυρικών δελτίων ειδήσεων η Μαλβίνα και ένα απίστευτα χαρισματικό και με χιούμορ άτομο. Η τηλεοπτική καριέρα της Μαλβίνας Κάραλη ξεκίνησε στην ΕΡΤ και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς , ΑΝΤ1, ΣΚΑΙ, Mega Channel, Star Channel κ.α. Η Μαλβίνα Κάραλη, έχει αφήσει ιστορία κυρίως με τις απολύτως προσωπικές συνεντεύξεις επωνύμων που έκανε στο Seven και με τα σατιρικά προγράμματά της.

malvin2


Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven X), το Malvina Live (SKAI), το Μalvina Hostess (Mega Channel), το Malvina Rixten (Star Channel) κ.α. Η εκπομπή Mea Culpa την οποία παρουσίαζε η Μαλβίνα στο κανάλι Seven X το 1990, αποτέλεσε μια από τις πιο προχωρημένες και “ακομπλεξάριστες” εκπομπές που πέρασαν από την ελληνική τηλεόραση, δεδομένης μάλιστα της εποχής.

Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή Χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.


Ακόμη, ως συγγραφέας, η Μαλβίνα έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδόσεις Καστανιώτη), «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (εκδόσεις Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδόσεις Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 (εκδόσεις Κάκτος) και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα» (εκδόσεις Αστάρτη). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»).

Το τέλος
Η Μαλβίνα Κάραλη πέθανε στην Αθήνα στις 7 Ιουνίου του 2002, ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.Ο Γιώργος Μητσικώστας γνώριζε την αείμνηστη δημοσιογράφο και μίλησε για την περίοδο που εκείνη έμαθε ότι έχει καρκίνο και είχε πει: ” Η Μαλβίνα ήταν πολύ περήφανος άνθρωπος. Όταν έμαθε ότι ήταν άρρωστη, θέλησε να το κρατήσει για πάρτη της, γιατί δεν ήθελε να στεναχωρήσει τα παιδιά της και όσους την αγαπούσαν”.

Πηγη www.apotis4stis5.com
 

Timos_Tsamis

member
Δημοσιεύσεις
551
Ηλικία
25
Περιοχή
Agrinio
Μοτοσυκλέτα
Honda CBR600 F4i 2002
Honda CB400 Super Four 1992
Όνομα
Tsamis Timoleon
Περιοχή
Agrinio

Ο άγνωστος Keanu Reeves

Μερικές λιγότερες γνωστές πτυχές από την προσωπική και επαγγελματική ζωή του απόλυτου βασιλιά του ίντερνετ σήμερα.



Δεν χρειαζόταν την είδηση ότι θα επιστρέψει στον φανταστικό κόσμο του Matrix, ενσαρκώνοντας ξανά τον πιο εμβληματικό ρόλο της καριέρας του, τον Neo στην 4η ταινία του δημοφιλούς franchise, για να προκαλέσει θόρυβο γύρω από το όνομά του. Αθόρυβα, αλλά πραγματοποιώντας σταθερά βήματα με τον δικό του πάντα ρυθμό, ο Keanu Reeves έχει καταφέρει άθελα του -ποτέ δεν αγάπησε τα φώτα της δημοσιότητας- να είναι αυτή τη στιγμή το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο της pop κουλτούρας. Ο ηθοποιός του Χόλιγουντ που έχει αναχθεί στον απόλυτο βασιλιά του ίντερνετ, με τους θαυμαστές του να κάνουν λόγο για την αναγέννηση του, την λεγόμενη Keanusance.

Στα 56 του χρόνια, φαίνεται να διανύει μία από τις καλύτερες περιόδους της ζωής του και αυτές είναι μερικές όχι και τόσο γνωστές πτυχές της διαδρομής ενός άντρα που χτυπήθηκε πολλές φορές από την μοίρα, αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω.

Γεννήθηκε στο Λίβανο, μεγάλωσε στον Καναδά​

Ο άγνωστος Keanu Reeves


Ήρθε στον κόσμο μία σαν κι αυτή, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1964 στη Βηρυτό από Αμερικανοχαβανέζο πατέρα -η μητέρα του και γιαγιά του Keanu ήταν Αμερικανοκινέζα- και Βρετανή μητέρα. Όταν ήταν 3 ετών ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια. Ένα χρόνο μετά, συνελήφθη για εμπόριο ναρκωτικών και η μητέρα του ζήτησε διαζύγιο. Παντρεύτηκε συνολικά τέσσερις φορές, με αποτέλεσμα να μετακομίζουν τακτικά: Από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας, στη Νέα Υόρκη και από εκεί στο Τορόντο του Καναδά, όπου τελικά εγκαταστάθηκαν.

Η σημασία του ονόματός του​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Το πλήρες ονοματεπώνυμό του είναι Keanu Charles Reeves, με το Keanu να σημαίνει στα χαβανέζικα "ο κρύος άνεμος του βουνού".

Η υποκριτική ήταν το παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα​

Τα δύο του χόμπι όταν ήταν παιδί ήταν η ηθοποιία -είχε αρχίσει να ασχολείται ήδη από την ηλικία των 9 ετών- και το χόκεϊ επί πάγου. Στα 14 του ξεκίνησε να εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους σε σειρές στην καναδική τηλεόραση και σε διαφημίσεις με πιο γνωστές εκείνες της Coca-Cola και των Kellogg's Cornflakes. Το 1981 εγκατέλειψε το σχολείο για να κάνει το επαγγελματικό του ντεμπούτο σε θεατρική παραγωγή στο Τορόντο με το Wolfboy, ένα ερωτικό δράμα.

Ασχολήθηκε και με τη μουσική​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Από το 1991 μέχρι το 2002 ήταν ο μπασίστας του alternative rock συγκροτήματος Dogstar, που έχει ανοίξει συναυλίες των David Bowie και Bon Jovi, μεταξύ άλλων.

Αλλά και με τον κόσμο του βιβλίου​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Μαζί με την 47χρονη visual artist και σύντροφό του, Alexandra Grant (φωτογραφία) και την designer Jessica Fleischmann είναι οι τρεις ιδρυτές του μικρού εκδοτικού οίκου "X Artists' Books”, που κυκλοφορεί κατά κύριο λόγο βιβλία τέχνης.

Είναι αμφίχειρας​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί να χειρίζεται το ίδιο καλά τόσο το αριστερό, όσο και το δεξί του χέρι. Με το πρώτο γράφει, ενώ το δεύτερο χρησιμοποιεί για όλες τις υπόλοιπες κινήσεις.

Υπήρξε ζευγάρι με την Sofia Coppola​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Η σχέση του με την κόρη του Francis Ford Coppola και σκηνοθέτιδα ξεκίνησε στις αρχές των 90s, αλλά δεν κράτησε πολύ. Η γνωριμία τους έγινε στα γυρίσματα του "Δράκουλα", όπου πρωταγωνιστούσε εκείνος και σκηνοθετούσε ο πατέρας της.

Έχει πάθος με τις μοτοσυκλέτες​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


"Όταν δεν οδηγώ μηχανή, περνάω μία φάση κατάθλιψης. Δεν είναι καλό για την υγεία μου", έχει δηλώσει χαρακτηριστικά.
Το 2012 ίδρυσε μαζί με τον φίλο του, Gard Hollinger, την εταιρία custom made μοτοσυκλετών Arch Motorcycle Company.

Ο έρωτας της ζωής του και το τραγικό τέλος​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Από το 1998 ξεκίνησε η σχέση του με την ηθοποιό Jennifer Syme. Ένα χρόνο μετά, παντρεύτηκαν και έγινε γνωστή η εγκυμοσύνη της. Τον Δεκέμβριο του 1999 κι ενώ ήταν 8 μηνών έγκυος, γέννησε το, αλλά το μωρό ήταν νεκρό. Το ζευγάρι βυθίστηκε στο πένθος και χώρισε στα τέλη του 2000. Τον Απρίλιο του 2001, η Syme σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ενώ οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ και πιθανώς και φαρμάκων, σε ηλικία μόλις 28 ετών.

Η ασθένεια της αδερφής του​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Τρία χρόνια μετά τον θάνατο του παιδιού του και ένα χρόνο μετά τον χαμό της συζύγου του, ήρθε και το τρίτο χτύπημα της μοίρας για τον Reeves. Το 2002, έμαθε ότι η αδερφή του, επίσης ηθοποιός, Kim πάσχει από λευχαιμία, μία ασθένεια με τρομακτικά μεγάλο ποσοστό θανάτου. Στις 16 Σεπτεμβρίου, η αδερφή του θα γιορτάσει τα 52α γενέθλιά της.

Η φωτογραφία που έγινε viral​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Το 2010, απαθανατίστηκε από παπαράτσι να κάθεται μόνος σε ένα παγκάκι και να τρώει μπέιγκελ. Η θλίψη που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του ξεκίνησε το hashtag #SadKeanu στα social media και η φωτογραφία του στενοχωρημένου Keanu έγινε viral.

Ένας άνθρωπος με ευαισθησίες​

ΚΙΑΝΟΥ ΡΙΒΣ


Ο Keanu Reeves είναι γνωστός για το φιλανθρωπικό του έργο: Έχει υποστηρίξει κατά καιρούς οργανισμούς όπως οι PETA, SickKids Foundation και Stand Up to Cancer. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι τα χρήματα είναι το τελευταίο πράγμα που τον ενδιαφέρει, κάτι που απέδειξε όταν από τα 114 εκατομμύρια δολάρια που έβγαλε από τις ταινίες The Matrix Reloaded και The Matrix Revolutions δώρισε τα 80 σε όσους εργάστηκαν στο μακιγιάζ, στα κοστούμια και στη δημιουργία των ειδικών εφέ.

Πηγή: https://esquire.com.gr/lifestyle/6937/o-agnostos-keanu-reeves
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Αυξέντιος Καλαγκός: Ποιος είναι ο κορυφαίος Έλληνας καρδιοχειρουργός​

Untitled-1-resize1200630-8.jpg

Αυξέντιος Καλαγκός: Τα “χρυσά” χέρια της παιδικής καρδιοχειρουργικής που έχουν σώσει τουλάχιστον 15000 παιδιά αφιλοκερδώς.​

Το 1998 ο Αυξέντιος Καλανγκός ίδρυσε το φιλανθρωπικό ίδρυμα «Coeurs pour tous» (Καρδιές για όλους) και από τότε πλαισιωμένος από μια ομάδα χειρουργών με κοινά ιδανικά, προσφέρει ανεκτίμητες ιατρικές υπηρεσίες στους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη του ανά τον κόσμο.
Αποφοίτησε το 1984 σε ηλικία 23 ετών από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης, ειδικεύτηκε στη χειρουργική στο Λονδίνο και στη συνέχεια αφιέρωσε πέντε επιπλέον χρόνια σπουδών προκειμένου να αφοσιωθεί στην καρδιοχειρουργική παιδιών και νεογνών στο Παρίσι και στις ΗΠΑ, για να γίνει τελικά τακτικός καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Γενεύης στα 40 του.
Δημιούργησε το πρωτοποριακό δαχτυλίδι «Kalangos Ring» που τοποθετείται στην παιδική καρδιά για την επιδιόρθωση της μιτροειδούς βαλβίδας και με αυτή τη μέθοδο έχουν σωθεί χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο.
Αγαπά τη μυρωδιά της κανέλας, έχει πάντα ένα μπουκαλάκι στο γραφείο του. Ο ίδιος δηλώνει ότι τον αναζωογονεί, παράλληλα όμως του θυμίζει και τον τόπο καταγωγής του την Κωνσταντινούπολη.
Ο πατέρας του ήταν παθολόγος αρχίατρος του παιδικού νοσοκομείου Μπαλουκλί στην Κωνσταντινούπολη. Ο Αυξέντιος Καλανγκός, ακολούθησε κατά γράμμα τα λόγια του, «να μην έχει ως σκοπό τη ζωή του τα χρήματα αλλά το έργο.
Ένας δρόμος στην Κωνσταντινούπολη έχει πάρει το όνομα του πατέρα του, ο οποίος πέθανε το 2004, έχοντας συμπληρώσει 65 συναπτά έτη προσφοράς προς τους ασθενείς. Ενας άνθρωπος, για τον οποίο οι Τούρκοι λένε ακόμη και σήμερα, πως «μπορούσε να γιατρεύει κάθε ασθένεια».
Το 2015 ο κ. Καλανγκός με το ίδρυμα του αποφάσισε να επεκτείνει τη δράση τους και στην Ελλάδα. Το ελληνικό “Coeurs pour Tous Hellas” διευθύνει διοικητική επιτροπή, ενώ παράλληλα στο ίδρυμα συμμετέχει, με συμβουλευτικό χαρακτήρα, επιστημονικό συμβούλιο από παιδοκαρδιολόγους και παιδοκαρδιοχειρουργούς της χώρας

Αυξέντιος Καλαγκός: Τιμήθηκε δικαίως με το βραβείο «Αργώ»​

Τουλάχιστον 15.000 παιδιά έχουν βοηθηθεί από τον καρδιοχειρουργό Αυξέντιο Καλαγκό, που τιμήθηκε με το βραβείο «Αργώ»
«Η ανθρώπινη αλληλεγγύη είναι μία από τις αξίες που ξεκίνησαν οι πρόγονοι μας. Τη λαμβάνω για λογαριασμό όλων όσοι με βοήθησαν να προσφέρω αυτήν την αλληλεγγύη στους πιο άπορους και στα παιδιά».
Με αυτά τα λόγια ο Αυξέντιος Καλαγκός, καρδιο-αγγειοχειρουργός, τακτικός καθηγητής πανεπιστημίου στη Γενεύη και στην Κωνσταντινούπολη παρέλαβε την εβδομάδα που μας πέρασε το βραβείο Ανθρωπιστικής Προσφοράς «Αργώ» που απονέμεται σε Έλληνες που ζουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό.
Ο Αυξέντιος Καλαγκός εδώ και περίπου 20 χρόνια χειρουργεί δωρεάν παιδιά με συγγενείς καρδιοπάθειες σε όλο τον κόσμο. Φτωχά παιδιά -θύματα πολέμου και βίας. Ο ίδιος εξηγεί σε συνέντευξη του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη, πώς πήρε αυτή την απόφαση.
«Πήγα ένα πρωί την εφημερίδα στον πατέρα μου. Στο εξώφυλλο είχε την είδηση για την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς από τον Κρίστιαν Μπάρναρντ το 1967. Αμέσως είπα στον πατέρα μου ότι θέλω να γίνω καρδιοχειρουργός. Και στο μυαλό μου η καρδιοχειρουργική ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τη φιλανθρωπία», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Ο ίδιος υπολογίζει, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις φιλανθρωπικές αποστολές στις οποίες είτε συμμετείχε είτε οργάνωσε, ότι περίπου 15.000 παιδιά έχουν βοηθηθεί ανά τον κόσμο και συμπληρώνει: «Ζω διαρκώς εδώ και χρόνια με τα χαμόγελα τους και τα χαμόγελα των γονιών τους στο μυαλό μου. Είναι οι πιο δυνατές στιγμές της ζωής μου αυτές όταν βλέπω τα παιδιά αυτά να μου χαμογελούν μετά τις εγχειρήσεις, να βλέπω την ελπίδα για τη νέα τους ζωή στο βλέμμα τους, να βλέπω την ευτυχία για τη ζωή των παιδιών τους στα μάτια των γονιών τους».
Τον ρωτήσαμε που βρίσκει τη δύναμη να εργάζεται ασταμάτητα 18 ώρες το 24ωρο ολόκληρη την εβδομάδα και εάν το κίνητρο του είναι η αλληλεγγύη, ένα στοίχημα με τον εαυτό σας ή απλώς το χρέος που απορρέει από τον όρκο στον Ιπποκράτη.
Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη:
«Ο όρκος του Ιπποκράτη, δεν είναι μια υποχρέωση τυπική, είναι ένα βίωμα καθημερινό. Που προέρχεται από κάτι ακόμα πιο βαθύ, από το αίσθημα ότι ο Θεός μού έδωσε την ικανότητα να κάνω αυτές τις επεμβάσεις. Όλες οι ατελείωτες ώρες μελέτης, εγχειρήσεων, ιατρικών συμβουλίων, ο χρόνος με τις οικογένειες, είναι η υποχρέωση απέναντι στους συνανθρώπους μου».
Εδώ και ένα χρόνο, η ανθρωπιστική του δράση επεκτάθηκε και στην Ελλάδα, με μεγάλη ανταπόκριση. Τα νούμερα άλλωστε το αποδεικνύουν. Σύμφωνα με την πρόεδρο του ιδρύματος Άννα Γριμάνη, μέσα σε μόλις έξι μήνες (Μάιος-Νοέμβριος 2016), 34 παιδιά με συγγενή καρδιοπάθεια (άπορα και ανασφάλιστα), υποστηρίχτηκαν οικονομικά από το ελληνικό παράρτημα Coeurs pour Tous Hellas (Καρδιές για Όλους Ελλάδας) και χειρουργήθηκαν αφιλοκερδώς από τον Καθηγητή Αυξέντιο Καλαγκό και την ομάδα των Ελλήνων γιατρών του Προγράμματος Συγγενών Καρδιοπαθειών του νοσοκομείου ΜΗΤΕΡΑ.
Δεκάδες είναι τα γράμματα που καταφθάνουν στο ΜΗΤΕΡΑ. Άλλα τού απευθύνονται προσωπικά, ενώ άλλα δημοσιεύονται από τους ίδιους τους γονείς στα κοινωνικά δίκτυα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τον ευχαριστήσουν δημόσια και να του εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους. Το παρακάτω είναι ένα από αυτά:

«Aγαπητέ μου δάσκαλε! Aφήσαμε την τύχη της μικρής Μαρίας στα χέρια της Μητέρας μας Μαρίας και στα ευλογημένα δικά σου χέρια, γνωρίζοντας τους κινδύνους μιας τέτοιας επέμβασης ανοικτής καρδιάς. Γνωρίζαμε πως είσαι ένας άνθρωπος, που σαν σκοπό της ζωής του έχει, να θεραπεύει καρδιοπαθή παιδιά. Είχαμε στο μυαλό μας ότι και η αποτυχία της επέμβασης είναι μικρό μεν αλλά μέρος των πιθανοτήτων! Όσο άγχος και αν είχαμε όμως μας το απάλυνε το χαμόγελό σου και η σφιχτή αγκαλιά σου. Ναι Δάσκαλέ μου! Η σιγουριά στο πρόσωπό σου για αυτή την επέμβαση ήταν το όπλο μας ενάντια στο άγχος που νοιώθαμε. Μας την έστειλες στο δωμάτιο ανανεωμένη, γεμάτη χαμόγελο και ευτυχία. Γυρνούσε το κεφαλάκι της προς το παράθυρο για να δει καθαρά την καινούργια ημέρα που ανέτειλε για εκείνη. Την έκανες να μας λέει συνέχεια ” τον ευχαριστώ που μου χάρισε την ζωή μου”, “ τον ευχαριστώ που θα ζήσω την ζωή μου” και το χαμόγελο να ζωγραφίζει τα όμορφα χείλη της. Θα ζεις πάντα στην καρδιά μας και στο μυαλό μας! θα προσευχόμαστε πάντα για σένα Δάσκαλέ μου και θα μιλάμε συνεχώς για σένα σε όσους μας ρωτούν ποιoς είστε!» Π.Κ.


Πηγη enimerotiko.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
1618064623013.png

Χεσούς Γκαρσία

Στα 23 του μόλις χρόνια έπρεπε να πάρει την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του: να σωθεί ο ίδιος ή να σώσει χιλιάδες ανθρώπους που ζούσαν στην πόλη του;
Επέλεξε το δεύτερο. Μία στιγμή τρέλας; Φιλοσοφία ζωής; Κανείς δεν έμαθε τι ήταν τελικά αυτό που τον έκανε να θυσιαστεί για να ζήσουν οι άλλοι.
Νακοζάρι, αυτό ήταν το όνομα μίας πόλης στο Μεξικό, που αναπτύχθηκε κυρίως λόγω των ορυχείων χαλκού που βρέθηκαν στην περιοχή. Ο χαλκός ήταν ένα από τα πιο πολυζήτητα προϊόντα στην αγορά, αφού χρησιμοποιούνταν για μηχανές, τηλέφωνα, τηλέγραφους και κάθε είδους καλώδιο.
Οι πέντε χιλιάδες άνθρωποι που ζούσαν εκεί μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα εργάζονταν στην πλειονότητά τους καθημερινά και για πολλές ώρες στα ορυχεία.
Ένας από αυτούς ήταν και ο 23χρονος Χεσούς Γκαρσία. Ήταν οδηγός του τρένου που μετέφερε τα υλικά απ’ τα ορυχεία της πόλης Νακοζάρι στα ορυχεία γειτονικής πόλης.
Το μεσημέρι, ο Γκαρσία επέστρεψε στη δουλειά. Το τρένο μετέφερε στα πρώτα ανοιχτά βαγόνια 70 κουτιά με δυναμίτη. Σύμφωνα με τον κανονισμό, απαγορευόταν να μπουν εύφλεκτα υλικά στα πρώτα βαγόνια κοντά στη μηχανή. Οι φορτωτές παράβλεψαν τον κανονισμό εκείνη την ημέρα και το κακό δεν άργησε να γίνει. Σπίθες από τη μηχανή του τρένου έπεσαν μέσα στο ανοιχτό βαγόνι με τον δυναμίτη και ξέσπασε φωτιά. Οι εργάτες μάταια προσπαθούσαν να την σβήσουν. Οι φλόγες επεκτάθηκαν σε όλο το βαγόνι.
Αν το τρένο δεν απομακρυνόταν από τα ορυχεία, στα οποία βρίσκονταν και άλλα αποθέματα δυναμίτη, η έκρηξη θα ήταν τόσο μεγάλη που πιθανόν να κατέστρεφε ολόκληρη την πόλη και να τους σκότωνε όλους.
Ο Γκαρσία έπρεπε να οδηγήσει το τρένο μακριά από το ορυχείο και να πηδήξει, για να σωθεί και ο ίδιος, όταν θα το είχε απομακρύνει αρκετά από την πόλη.
Το πρόβλημα όμως ήταν ότι λόγω της μεγάλης ανηφόρας που έπρεπε να διανύσει, αν ο Γκαρσία δεν ήταν εκεί για να ρίχνει κάρβουνα στη μηχανή, το τρένο δεν θα είχε δύναμη να την ανέβει.
Ο νεαρός μηχανοδηγός τρένου επέλεξε να μείνει πάνω στο τρένο και να σώσει χιλιάδες ζωές, εκτός της δικής του αλλά και κάποιων λίγων ακόμη. Η έκρηξη σκότωσε ακαριαία τον ίδιο και άλλους 12 που βρίσκονταν κοντά στο σημείο.
Ο Γκαρσία πρόλαβε να απομακρύνει το τρένο περίπου 6 χιλιόμετρα έξω από την πόλη και να σώσει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Για τους Μεξικανούς είναι εθνικός ήρωας και από το 1944, η 7η Νοεμβρίου είναι η μέρα των Εργαζομένων Σιδηροδρόμου. Ο ηρωισμός του ενέπνευσε βιβλία, τραγούδια ακόμα και την ταινία Ο Ήρωας του Νακοζάρι
του 1935. Η πόλη πήρε το όνομά του Νακοζάρι ντε Γκαρσία όπως και πολλοί δρόμοι.

Πηγη https://en.m.wikipedia.org/wiki/Jes%C3%BAs_Garc%C3%ADa
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Λοιπόν, η ιστορία αυτής της φωτογραφίας έχει ως εξής.
1645886842442.png
Στις 2 Δεκεμβρίου του '16, ο Βάσκος αθλητής Ιβάν Φερναντέζ Ανάγια συμμετείχε σε έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου στην Μπουρλάντα, στο Ναβάρρε.
Βρισκόταν στη δεύτερη θέση, σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τον προπορευόμενο Αμπέλ Μουτάι, ο οποίος είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα των 3000 μέτρων στήπλ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το περασμένο καλοκαίρι.
Μπαίνοντας όμως στην τελική ευθεία, ο Βάσκος αθλητής είδε τον Κενυάτη δρομέα - σίγουρο νικητή της κούρσας - σαν να χάνει την αίσθηση του χώρου, ΄και να σταματά να τρέχει μόλις 10 μέτρα πριν από το νήμα, νομίζοντας πως είχε κιόλας περάσει τη γραμμή!
Ο Φερναντέζ Ανάγια τον έφτασε και, αντί να τον προσπεράσει και να τερματίσει εκείνος πρώτος, σταμάτησε επί τόπου και με διάφορα νοήματα κατηύθυνε τον Μουτάι προς την γραμμή και τον βοήθησε να τερματίσει πρώτος.
Αμέσως μετα, ο Ανάγια, που είναι αθλητής με μεγάλο μέλλον (ήδη πρωταθλητής Ισπανίας στα 5 χιλιόμετρα, στη κατηγορία των νέων), δήλωσε:
"Ακόμα και εάν μου έλεγε κάποιος ότι, κερδίζοντας αυτόν τον αγώνα θα εξασφάλιζα μια θέση με την ισπανική ομάδα στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, δεν θα το έκανα. Η ενέργειά μου να βοηθήσω τον πελαγωμένο συναθλητή μου ήταν αυθόρμητη, και η ηθική μου ικανοποίηση από αυτήν είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιοδήποτε μετάλλιο. Για μένα, ιδίως με όσα συμβαίνουν σήμερα στη κοινωνία, στην πολιτική, κλπ, όπου ο κάθε ένας κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον, νομίζω ότι το να ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπό σου, έχει μία ιδιαίτερη αξία".

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο, στέκεται, φαγητό και εξωτερικοί χώροι








Ο Ιρανός δάσκαλος στη φωτογραφία έρχεται στο νοσοκομείο κάθε μέρα μετά το σχολείο για το μαθητή του που έχει καρκίνο, και του λέει για το μάθημα εκείνης της ημέρας..

Η αγάπη και ο ανθρωπισμός είναι που σε κάνει Άνθρωπο.

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο, γένι και φαγητό
 
Τελευταία επεξεργασία:

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Φίλοι Της Φύσης Της Τέχνης Και Της Φιλοσοφίας

Είναι η ιστορία ενός 26χρονου φοιτητή που το 2019 στέλνει μήνυμα στον καθηγητή του για να του εξηγήσει ότι θα απουσιάσει από το μάθημα γιατί δεν έχει βρει κανέναν να κρατήσει τη μικρή κόρη του .
Ο καθηγητής μαθηματικών Nathan Alexander (Ατλάντα) απαντά στον μαθητή του λέγοντας : εάν είναι αυτό το πρόβλημα φέρε την στην τάξη .
Μόλις έφτασε στην τάξη , ο καθηγητής προσφέρθηκε να πάρει το παιδί ώστε ο μαθητής του να αφοσιωθεί πλήρως στο μάθημα .
Κρατούσε το μωρό , για όλο το μάθημα και ακόμα όταν απαντούσε στις ερωτήσεις των μαθητών .
Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στα social media , με χιλιάδες κοινοποιήσεις .
Τα ΜΜΕ συνεχάρησαν τον καθηγητή που όχι μόνο διδάσκει μαθηματικά ,αλλά και ευγένεια , συμπόνια ,γεναιοδωρία ,ανησυχία για τον άλλον !
173025861_120707443427046_6873164022568718125_n.jpg
(Από την Christina Retinioti-Gkouma)







Sydney Engelberg, καθηγητής σε Πανεπιστήμιο:

Μία φοιτήτρια, μητέρα, είχε φέρει το μικρό παιδί της. Ήταν ανήσυχο. Σηκώθηκε να φύγει. Εκείνος πήρε το παιδί, το ησύχασε και συνέχισε το μάθημά του.

"Δεν πρέπει να βάζουμε τις μητέρες να επιλέξουν ανάμεσα στο παιδί και τη μόρφωση", είπε.

143506607_453364026028079_3057448024678764116_n.jpg
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Η Πατρινή γιατρός Μαρία Θέμελη, η οποία ψηφίστηκε γυναίκα της χρονιάς το 2017 στην Ολλανδία, είναι πρωτοπόρος στον τομέα της ανοσοθεραπείας για τη θεραπεία του καρκίνου.



Ως ερευνητής, πρώτα στο Memorial Sloan Kettering Cancer Center της Νεας Υόρκης και τώρα στο VUmc Amsterdam (Free University of Amsterdam Medical Center), ανέπτυξε μια μέθοδο για την παραγωγή λεμφοκυττάρων για την καταπολέμηση του καρκίνου χρησιμοποιώντας ως πηγή πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα.

Για αυτή την έρευνα βραβεύτηκε στο Διαγωνισμό που διοργανώνει το περιοδικό VIVA στην Ολλανδία στην κατηγορία «Έξυπνα Κεφάλια».

O πατέρας της Παναγιώτης Θέμελης μιλώντας στο thebest.gr αναφέρει ότι δεν περίμενε ο ίδιος αλλά ούτε η Μαρία αυτή τη διάκριση γιατί οι συνυποψήφιοί της ήταν πρόσωπα που είναι ευρέως γνωστά στην Ολλανδία. Ο κ. Θέμελης πάντως δεν κρύβει τη χαρά του και την υπερηφάνια του και λέει με διάθεση χιούμορ «έχω πει στους φίλους μου να με συγκρατήσουν για να μην την ψωνίσω».

Η Μαρία Θέμελη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Αποφοίτησε πρώτη από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και στη συνέχεια εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον τομέα της μεταμόσχευσης αιμοποιητικών κυττάρων, με επιβλέποντα τον καθηγητή Αλέξανδρο Σπυριδωνίδη.

Αργότερα, μετακόμισε για μεταδιδακτορική εκπαίδευση στο Κέντρο Καρκίνου Memorial Sloan Kettering στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί στο εργαστήριο του Dr. Michel Sadelain.

Στο εργαστήριό του εκπαιδευτηκε σε βάθος στον σχεδιασμό, την ανάπτυξη, την κατασκευή και τις κλινικές εφαρμογές της ανοσοθεραπειας με λεμφοκύτταρα, των λεγομένων κυττάρων CAR-T. Η δουλειά της οδήγησε σε ανακαλύψεις υψηλού αντίκτυπου στον τομέα της ανοσοθεραπείας με κύτταρα CAR-T. Περιέγραψε για πρώτη φορά τη χρήση των πολυδύναμων βλαστικών κύτταρων ως πηγή για τη δημιουργία στο εργαστήριο κυττάρων CAR-T με αντικαρκινική δράση. Η μέθοδος αυτή έχει κατοχυρωθεί με πατέντα.



Για την έρευνα της έχει λάβει πολλές διακρίσεις όπως η υποτροφία Druckenmiller από το New York Stem Cell Foundation Το 2015 έλαβε μια υποτροφία Marie Curie από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επέστρεψε στην Ευρώπη, στο τμήμα αιματολογίας στο VUmc Cancer Center του Άμστερνταμ, όπου πήρε πρόσφατα θέση επίκουρου καθηγητή. Στην ομάδα VUmc η ομάδα της έχει αναπτύξει και προληπτικά αξιολογήσει τη χρήση των CAR-T για τη θεραπεία του πολλαπλού μυελώματος. Συνεχίζει επίσης να βελτιώνει τη χρήση των πολυδύναμων κυττάρων ως απεριόριστη πηγή θεραπευτικών κυττάρων CAR-T με στόχο την ευρύτερη εφαρμογή, προσβασιμότητα και αποτελεσματικότητα της μεθόδου.

Η ίδια σε ερώτηση που της έγινε για την παιδεία και την έρευνα στην Ελλάδα, είπε:

«Εγώ τελείωσα το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, δεν πλήρωσα για την εκπαίδευσή μου κι αυτό το οφείλω στον Έλληνα φορολογούμενο και βλέπω ότι με τα καλά του και τα άσχημα, αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα έχει τη δυνατότητα να εξάγει καταρτισμένους ανθρώπους και μπορούμε να αποφύγουμε την εξαγωγή των μυαλών μας, διότι ο λόγος που φεύγουν είναι πως δεν υπάρχει μέλλον μετά την εκπαίδευσή τους, και στην έρευνα και στο να ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι».

Πηγη www.citypatras.gr
 

thanosgp

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
11.519
Ηλικία
52
Περιοχή
Τρίκαλα
Μοτοσυκλέτα
Τίγρης ξεδοντιασμένος 220 τελική
Όνομα
Θάνος
Περιοχή
Τρίκαλα
Η Πατρινή γιατρός Μαρία Θέμελη, η οποία ψηφίστηκε γυναίκα της χρονιάς το 2017 στην Ολλανδία, είναι πρωτοπόρος στον τομέα της ανοσοθεραπείας για τη θεραπεία του καρκίνου.



Ως ερευνητής, πρώτα στο Memorial Sloan Kettering Cancer Center της Νεας Υόρκης και τώρα στο VUmc Amsterdam (Free University of Amsterdam Medical Center), ανέπτυξε μια μέθοδο για την παραγωγή λεμφοκυττάρων για την καταπολέμηση του καρκίνου χρησιμοποιώντας ως πηγή πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα.

Για αυτή την έρευνα βραβεύτηκε στο Διαγωνισμό που διοργανώνει το περιοδικό VIVA στην Ολλανδία στην κατηγορία «Έξυπνα Κεφάλια».

O πατέρας της Παναγιώτης Θέμελης μιλώντας στο thebest.gr αναφέρει ότι δεν περίμενε ο ίδιος αλλά ούτε η Μαρία αυτή τη διάκριση γιατί οι συνυποψήφιοί της ήταν πρόσωπα που είναι ευρέως γνωστά στην Ολλανδία. Ο κ. Θέμελης πάντως δεν κρύβει τη χαρά του και την υπερηφάνια του και λέει με διάθεση χιούμορ «έχω πει στους φίλους μου να με συγκρατήσουν για να μην την ψωνίσω».

Η Μαρία Θέμελη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Αποφοίτησε πρώτη από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και στη συνέχεια εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον τομέα της μεταμόσχευσης αιμοποιητικών κυττάρων, με επιβλέποντα τον καθηγητή Αλέξανδρο Σπυριδωνίδη.

Αργότερα, μετακόμισε για μεταδιδακτορική εκπαίδευση στο Κέντρο Καρκίνου Memorial Sloan Kettering στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί στο εργαστήριο του Dr. Michel Sadelain.

Στο εργαστήριό του εκπαιδευτηκε σε βάθος στον σχεδιασμό, την ανάπτυξη, την κατασκευή και τις κλινικές εφαρμογές της ανοσοθεραπειας με λεμφοκύτταρα, των λεγομένων κυττάρων CAR-T. Η δουλειά της οδήγησε σε ανακαλύψεις υψηλού αντίκτυπου στον τομέα της ανοσοθεραπείας με κύτταρα CAR-T. Περιέγραψε για πρώτη φορά τη χρήση των πολυδύναμων βλαστικών κύτταρων ως πηγή για τη δημιουργία στο εργαστήριο κυττάρων CAR-T με αντικαρκινική δράση. Η μέθοδος αυτή έχει κατοχυρωθεί με πατέντα.



Για την έρευνα της έχει λάβει πολλές διακρίσεις όπως η υποτροφία Druckenmiller από το New York Stem Cell Foundation Το 2015 έλαβε μια υποτροφία Marie Curie από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επέστρεψε στην Ευρώπη, στο τμήμα αιματολογίας στο VUmc Cancer Center του Άμστερνταμ, όπου πήρε πρόσφατα θέση επίκουρου καθηγητή. Στην ομάδα VUmc η ομάδα της έχει αναπτύξει και προληπτικά αξιολογήσει τη χρήση των CAR-T για τη θεραπεία του πολλαπλού μυελώματος. Συνεχίζει επίσης να βελτιώνει τη χρήση των πολυδύναμων κυττάρων ως απεριόριστη πηγή θεραπευτικών κυττάρων CAR-T με στόχο την ευρύτερη εφαρμογή, προσβασιμότητα και αποτελεσματικότητα της μεθόδου.

Η ίδια σε ερώτηση που της έγινε για την παιδεία και την έρευνα στην Ελλάδα, είπε:

«Εγώ τελείωσα το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, δεν πλήρωσα για την εκπαίδευσή μου κι αυτό το οφείλω στον Έλληνα φορολογούμενο και βλέπω ότι με τα καλά του και τα άσχημα, αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα έχει τη δυνατότητα να εξάγει καταρτισμένους ανθρώπους και μπορούμε να αποφύγουμε την εξαγωγή των μυαλών μας, διότι ο λόγος που φεύγουν είναι πως δεν υπάρχει μέλλον μετά την εκπαίδευσή τους, και στην έρευνα και στο να ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι».

Πηγη www.citypatras.gr
Μπράβο της!

Στάλθηκε από το POCO F2 Pro μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Μιχάλης Κακογιάννης: H διεθνής αναγνώριση, ο έρωτας με την παντρεμένη Λαμπέτη και το τέλος στο νοσοκομείο​


kakogia


Ο Μιχάλης Κακογιάννης γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου 1921, στη βρετανοκρατούμενη Λεμεσό, και ήταν γιος του δικηγόρου Παναγιώτη Κακογιάννη, ο οποίος είχε τιμηθεί με τον τίτλο του «σερ» από τον βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας.


Το 1938 μετέβη στο Λονδίνο για να σπουδάσει νομικά, με πατρική υπόδειξη. Πήρε το πτυχίο του, αλλά τον κέρδισε η δραματική τέχνη.

Η παρακαταθήκη στον πολιτισμό
Ο Κύπριος Μιχάλης Κακογιάννης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες κινηματογραφιστές με διεθνή απήχηση. Είναι γνωστός για τις ταινίες του «Στέλλα» (1955), «Ηλέκτρα» (1962), «Ζορμπάς» (1964). Διακρίθηκε, επίσης, ως σκηνοθέτης του θεάτρου και της όπερας. Άφησε ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές το κέντρο πολιτισμού «Μιχάλης Κακογιάννης» στην Αθήνα.

kakog2


Η εργασία στο BBC και η υποκριτική
Τα πρώτα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, ο Μιχάλης Κακογιάννης εργαζόταν ως επικεφαλής της Κυπριακής Υπηρεσίας του BBC, εμψυχώνοντας με τις εκπομπές του τους υπόδουλους Έλληνες, ενώ διδασκόταν σκηνοθεσία θεάτρου στο Ολντ Βικ. Το 1946 γνωρίστηκε με τον Νίκο Καζαντζάκη, οποίος ήταν προσκεκλημένος του Βρετανικού Συμβουλίου στο Λονδίνο και μαζί έκαναν μία σειρά εκπομπών για το BBC.

Το 1947 άρχισε να δουλεύει επαγγελματικά ως ηθοποιός και πρωταγωνίστησε στον «Καλιγούλα» του Αλμπέρ Καμί, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, που εκείνη την περίοδο ζούσε κι αυτός στο Λονδίνο. Τον Κακογιάννη επέλεξε ο ίδιος ο Καμί για τον επώνυμο ρόλο.

Τα χρόνια της δικτατορίας και η εξορία
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας ο Κακογιάννης ζούσε στο εξωτερικό και ήταν από τους πρώτους που την 21η Απριλίου 1967 έκανε δηλώσεις εναντίον της χούντας στα γαλλικά ραδιόφωνα, αλλά και από εκείνους που συνεργάστηκαν ειδικά με τη Μελίνα Μερκούρη στον αντιχουντικό αγώνα. Το 1973 γυρίζει την τηλεταινία ιστορικοθρησκευτικού περιεχομένου «Η ιστορία του Ιακώβ και του Ιωσήφ», που θα προβληθεί τον επόμενο χρόνο από το αμερικανικό δίκτυο ABC. Ήταν και η μοναδική του δουλειά για την τηλεόραση.

kakogia3


Το ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Το 2004 ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών. Το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησε η λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος, που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

Για την προσφορά του και το έργο του τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ’ (Κύπρος) και το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ). Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του και αναγορεύθηκε διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College των ΗΠΑ, επίτιμος διδάκτωρ στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Κύπρου και Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης. Ανακηρύχτηκε Επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Μονπελιέ (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.).

kakogia5


Αγάπησα περισσότερο τη δουλειά μου γι’ αυτό δεν έκανα οικογένεια
Για την προσωπική του ζωή ο ίδιος είχε αναφέρει: «Έζησα καλή ζωή, ασχέτως αν ποτέ δεν έκανα οικογένεια. Αγάπησα πλάσματα, που με μεγαλύτερη παραφορά αγάπησαν εμένα, έσπασα συχνά τις ερωτικές συμβάσεις, που η τρέχουσα ηθική επέβαλλε. Αγάπησα πολύ περισσότερο, ωστόσο, τη δουλειά μου».

Ο έρωτας με τη Λαμπέτη
Ένας από τους μεγαλύτερους και ανεκπλήρωτους έρωτες του Μιχάλη Κακογιάννη ήταν με την Έλλη Λαμπέτη. Ο βραβευμένος σκηνοθέτης, λίγο πριν πεθάνει, περιέγραψε τον έρωτά του, αλλά και τον κυνισμό με τον οποίο η Λαμπέτη χώρισε τον Μάριο Πλωρίτη. Μιχάλης Κακογιάννης: Την Έλλη την είχα γνωρίσει στην πλατεία Συντάγματος, όπου αυτό το κοριτσάκι περπατούσε με τον τότε άντρα της, τον Μάριο Πλωρίτη, ο οποίος μου τη σύστησε. Εγώ την ερωτεύτηκα αμέσως. Ήταν τότε τόσο γοητευτική!

kakokg5


Χ. Βασιλόπουλος: Και τη χάσατε;

Μιχάλης Κακογιάννης: Δεν την απέκτησα και ποτέ.

Χ. Βασιλόπουλος: Η Λαμπέτη έμαθε ποτέ αυτόν τον έρωτα;

Μιχάλης Κακογιάννης: Κοίταξε, ήταν παντρεμένη με τον καλύτερό μου φίλο… Χώρισε τον Πλωρίτη ένα χρόνο μετά και τα έφτιαξε με το Χορν, κατά το γύρισμα της ταινίας μου «Κυριακάτικο Ξύπνημα» στην Αίγυπτο, όπου είχαμε πάει για να κάνουμε τα εξωτερικά. Γυρίζοντας από την Αίγυπτο, πήγε ο Πλωρίτης να την παραλάβει στο αεροδρόμιο και αμέσως του είπε: «Μάριε, πρέπει να σου πω ότι τελειώσαμε και ότι είμαι ερωτευμένη με τον Δημήτρη τον Χορν». Ε, ο Μάριος το έφερε πολύ βαρέως για ένα διάστημα και δεν έγραψε και καλή κριτική για την ταινία ως εκ τούτου. Όπως έλεγε ο σκηνοθέτης: «Ήταν η Μαργαρίτα μου. Υπήρξε περίοδος στη ζωή μου που μόλις ξυπνούσα το πρωί αναρωτιόμουν τι ώρα θα έβλεπα την Έλλη».

kakog6


Η πρώτη τους συνεργασία ήταν το 1953 στην ταινία «Κυριακάτικο ξύπνημα» και η τελευταία τους συνεργασία το 1961 με την ταινία «Χαμένο κορμί». Όπως είχε πει, λίγο πριν πεθάνει: «Τώρα πια όταν τη σκέπτομαι, έχω την εικόνα ενός απαλού πλάσματος. Τη βλέπω να μιλάει σε ορισμένες στάσεις κι εγώ να κοιτάζω τον εκπληκτικό λαιμό της. Και να ρουφάω το φυσικό άρωμά της….

Το τέλος
Ο Μιχάλης Κακογιάννης πέθανε στις 25 Ιουλίου 2011, στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» της Αθήνας, σε ηλικία 90 ετών.

Πηγη https://apotis4stis5.com
 
Top Bottom