Υπάρχουν ανώμαλες εδώ μέσα;

[stelios62]

Μακάρι. το έφαγαν άλλοι...

Και σύ ... έφαγες το άλλο ...!

 

[apache]

Και σύ ... έφαγες το άλλο ...!

Το ποιό;

 

[stelios62]

Το αγγούρι του αξονα.... τι ρωτάς?

 

[panGS]

Βρε να το χαρείς,αλλά δεν χρειάζονται τέτοιες ευχές

Είναι σίγουρος πως έχουν λιώσει και τα κόκαλα του Σοϊχίρο για να δώκει τέτοια ευΚή...
Είναι Περαιώτης αυτός ρε...μη τονΕ φοβάσαι...
Άμα ζούσε ούτε τον πυρετό του δεν του έδινε...

 

[User C]

Part 2
(Στο Μαντούδι αδερφες μου...Στο Μαντούδι)



Ξεκινήσαμε έχω το scooter μπροστά να δίνει τον ρυθμό. Οσο και αν επεμενε να φύγουμε, είμαστε παρέα, θα πάμε παρέα, θα γυρίσουμε παρέα. Το βασικότερο είναι πως η ιδέα μας να ξεκινήσουμε πολύ πρωί ήταν ότι καλύτερο είχαμε σκεφτεί εκείνη την μέρα. Πέρασμα γρήγορο από Χαλκίδα και Νέα Αρτάκη και με το πιάνουμε τον ορεινό για Ρώσσο οι θερμοκρασία ξεπερνάει αυτό της δροσιάς. Είναι ακριβώς ότι έψαχνα. Να νιώσω λίγο τις τρίχες να ανατριχιάζουν. Το καινούργιο παντελόνι από το Louis, παρόλο που με ψιλοαπογοήτευσε απο την όψη του αεραγωγού, έκανε δουλειά σαν καλοκαιρίνο παντελόνι. Το άγχος μου ήταν άλλο.

Οσο συζητούσαμε με τον Στέλιο στο ΣΕΑ Αφιδνών, είχε δει πως ο Αλεξίου τα Σάββατα ανοίγει 09:00. Εμείς 08:00 θα είμασταν εκεί. Ηταν τόσο σίγουρος γι' αυτό που έβαλε στοίχημα. Με το που ξεκινήσαμε, έμεινα λίγο πίσω ότι ρύθμιζα την κάμερα. Κανείς δεν ήξερε πως ο Αλεξίου είναι ξάδερφος του κουμπάρου μου. Στέλνω μήνυμα, "Κανόνισε να είσαι ανοιχτός 08:00, γιατί έχω βάλει στοίχημα και δεν με παίρνει να το χάσω". Το πήρε το μήνυμα; Θα το κάνει; 08:00 ακριβώς, είμαστε έξω από τον Αλεξίου, ο οποίος είναι ανοιχτός, και είμαστε οι πρώτοι του πελάτες...το κέρδισα το στοίχημα, αλλά όταν ο Στέλιος του την είπε γιατί στο ιντερνετ γράφει 09:00 με έδωσε στεγνά!

Η δροσιά από τα ελάχιστα νερά του ρέματος Κηρέα, λίγο τα πλατάνια, βάλε και την ωραία κουβέντα, αν εξαιρέσεις πως ο Γιάννης αντιστεκόταν στα χάδια και του Στέλιου και τα δικά μου, "Οχι ρε μαλάκες, δεν είναι σωστό, είμαστε όλοι άντρες", κανείς δεν ήθελε να ξεκινήσει και να φύγει από εκεί. Ο Στέλιος έλεγε ιστορίες για όταν περνούσαν μήνες μόνο άντρες στο καραβί στην Βραζιλία, εγώ του ελέγα για ιστορίες με λαδωμένους παλαιστές στην Τουρκία, ο Γιάννης πήγαινε την καρέκλα του όλο και πιο πίσω που άρχισε να κάνει γλυκά ματάκια στην κυρία που έσβηνε τα κεράκια της στο πίσω τραπέζι. Εκλεινε τα 65.

 

[maik900]

(Στο Μαντούδι αδερφες μου...Στο Μαντούδι)





Η δροσιά από τα ελάχιστα νερά του ρέματος Κηρέα, λίγο τα πλατάνια, βάλε και την ωραία κουβέντα, αν εξαιρέσεις πως ο Γιάννης αντιστεκόταν στα χάδια και του Στέλιου και τα δικά μου, "Οχι ρε μαλάκες, δεν είναι σωστό, είμαστε όλοι άντρες", κανείς δεν ήθελε να ξεκινήσει και να φύγει από εκεί. Ο Στέλιος έλεγε ιστορίες για όταν περνούσαν μήνες μόνο άντρες στο καραβί στην Βραζιλία, εγώ του ελέγα για ιστορίες με λαδωμένους παλαιστές στην Τουρκία,

View attachment 35373

Κανενας Αντρας γ@μω τη π********να μου το χαλασατε το φορμ

 

[User C]

Κανενας Αντρας γ@μω τη π********να μου το χαλασατε το φορμ

Οχι εγώ....οι άλλοι με παρασέρνουν...Εγώ ήμουν ένα αθώο, άβγαλτο αγόρι. Αλλώστε όπως πολλάκις έχω πει, η Αγγελικότητα του Προσώπου μου αντικατοπτρίζει την Καθαρότητα της Ψυχής μου,,,Σαν χερουβείμ ένα πράγμα με ξανθά μπουκλάκια, και λευκα φτερά και βρακάκι

 

[maik900]

Οχι εγώ....οι άλλοι με παρασέρνουν...Εγώ ήμουν ένα αθώο, άβγαλτο αγόρι. Αλλώστε όπως πολλάκις έχω πει, η Αγγελικότητα του Προσώπου μου αντικατοπτρίζει την Καθαρότητα της Ψυχής μου,,,Σαν χερουβείμ ένα πράγμα με ξανθά μπουκλάκια, και λευκα φτερά και βρακάκι

Το ξερω λεβεντημ για τους αλλους λεω με τα Ιταλικα ειναι κατι σουπιες αν δεν τους ξερεις

 

[Drake Ramore]

Το ξερω λεβεντημ για τους αλλους λεω με τα Ιταλικα ειναι κατι σουπιες αν δεν τους ξερεις

Ρε τσι πουστιδι τσ´ιταλοι!


Sent from my iPhone using Tapatalk

 

[stelios62]

Το ξερω λεβεντημ για τους αλλους λεω με τα Ιταλικα ειναι κατι σουπιες αν δεν τους ξερεις

...σταματα , πάνω που τον έχουμε ξε-μοναχιασει με το *****ο ....!

 

[wheelboy]

Οχι εγώ....οι άλλοι με παρασέρνουν...Εγώ ήμουν ένα αθώο, άβγαλτο αγόρι. Αλλώστε όπως πολλάκις έχω πει, η Αγγελικότητα του Προσώπου μου αντικατοπτρίζει την Καθαρότητα της Ψυχής μου,,,Σαν χερουβείμ ένα πράγμα με ξανθά μπουκλάκια, και λευκα φτερά και βρακάκι

Εγώ δεν θα μιλήσω!
Έχεις μιλήσει ο ίδιος....

Εσυ φταις. Εγώ σου έφερνα τον κωλο να τον τρίψω στην γυμνή κοιλιτσα σου. Εσυ έκανες πίσω πίσω. Ε, κι έπεσες πάνω στα βυζακια. Αυτή φταίει που δεν καταλάβαινε τις εξηγήσεις σου…ίσως αν σταμάταγες να τα πιάνεις να σταμάταγε να ουρλιάζει.

Αγγελάκια, άσπρα άλογα και βρακάκια στρίνγκ!!!!

 

[apache]

Φορέστε και ποδοσφαιρικά γάντια να είστε τέρμα μαλάκες.....Αχαχαχχαχαχαχαχαααααα.... τι γέλιο είναι αυτό βραδιάτικο μπαναϊαμ...

 

[Beast]

ΓΙΟΜΙΣΑΜΕ!!!!!!!!

 

[apache]

Το αγγούρι του αξονα.... τι ρωτάς?

Τι λές ρε φαφάρα? Τρίτη απόγευμα το πήγα Τετάρτη το πήρα και πλήρωσα 0€, μηδέν ,nada, 零.. Τι δεν καταλαβαίνεις;

 

[Drake Ramore]

Τι λές ρε φαφάρα? Τρίτη απόγευμα το πήγα Τετάρτη το πήρα και πλήρωσα 0€, μηδέν ,nada, 零.. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση…
Ρώτα τον για το Ducati του

 

[User C]

Κατευθυνθήκαμε βόρεια ελπίζοντας να βρούμε περισσότερη δροσιά στους καταρράκτες του Δρύμωνα. Οταν σκέφτεσαι πυκνό δάσος, μαζί με τρεχούμενα νερά είσαι σίγουρος πως θα βρεις την οάση που αναζητάς. Για κάποιο λόγο ο Γιάννης βγήκε μπροστά. Σκέφτηκα πως θα βιάζεται να φτάσει να βούτηξει στα νερά. Τον έβλεπα όμως να γυρνά και να κοιτά που βρίσκομαι εγώ. Οσο ο Στέλιος ήταν ανάμεσά μας, οδηγούσε ήρεμα. Μόλις πήγα δοκιμαστικά πίσω του, άρχισε να ανοίγει ταχύτητα..."Στάσου" του φώναζα ή δεν άκουγε ή έκανε πως δεν ακούει. Πάντως στο βλέμμα του κάθε φορά που κοίταζε πίσω είχε μια αγωνία. Μόλις φτάσαμε στο parking που ξεκινά η πεζοπορική διαδρομή για τους καταρρακτές, πήγα να τον ρωτήσω τι έχει. "Τίποτα" μου απάντησε και γύρισε προς την βάλιτσα του.

Μόλις βγάλαμε τα κράνη, και αφού εκεί είναι τα μέρη του, μια κυρία που πουλούσε τοπικά προϊόντα βρέθηκε γνωστή του. Πήγε κοντά της και άρχισε να κουβεντιάζει μαζί της. Πήγαμε με τον Στέλιο γύρω του και άρχισε να ιδρώνει πάλι. Ψωνίσαμε σύκα, για να του δώσουμε το στίγμα τι πρέπει να γίνει κάτω στην λίμνη, και ξεκινήσαμε την πανέμορφη διαδρομή στο δάσος. Ελάχιστα λεπτά αργότερα είμασταν μπροστά στην λιμνούλα του καταρράκτη, αλλά καταρράκτης πουθένα. Νερό ελάχιστο και όσο ήταν στην λίμνη ήταν ζεστό. "Ελάτε να γδυθούμε να βουτήξουμε", πρότεινα...ο Γιάννης κάτι μουρμούρισε σαν "εγώ μαζί σας στην ερημιά δεν γδύνομαι" και ο Στέλιος ξεκίνησε την φωτογράφιση. Αράξαμε κοιτώντας το τοπίο και απολαμβάνοντας την ησυχία. Ο Γιάννης είχε ξαπλώσει κιμπάρικα στις πέτρες και βρήκαμε ευκαιρία όλοι να χαϊδέψουμε την κοιλιά του. Ο Μύθος λέει πως αν χαϊδεψεις την κοιλιά κατόχου Ducati θα έχεις τύχη για 7 χρόνια. Κάποια στιγμή άρχισε να μαζεύεται κόσμος. Βάλαμε παπούτσια και ξεκινήσαμε για τον τελευταίο μας προορισμό.

 

[karad-geo]

Παρασκευή 30/7 θα είναι, σύμφωνα με την Ε. Μ. Υ., η πιο ζεστή μέρα του καύσωνα. Σαββατοκύριακο δε, μιλάμε για 40-42 υπό σκιά.
Ψήνεται κανεις για Σάββατο 31/7, αναχώρηση 06:30 από τον «Γρηγορης» στο Καπανδριτι, προορισμός ο Αλεξιου στο Μαντούδι για πρωινο καφεδάκι 08:30 κάτω από τα πλατάνια δίπλα στο ποτάμι. Από εκεί στους καταρράκτες του Δρυμώνα για βουτιά στα παγωμένα νερά. Αν υπάρχει όρεξη μια βόλτα από την παραλία του Αγ. Βασιλειου και επιστροφή νωρίς το απόγευμα, πολύ δύσκολα και με ζέστη.

Εξαιρετικά!!

 

[User C]

Παρτ Θρι (αφτερ 3 μανθς) και τελευταίο


Ξεκινήσαμε με τον Γιάννη μπροστά σε ρυθμούς ταξιδιωτικούς. Λέω δεν μπορεί από εδώ είναι όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει. Στρίβουμε αριστερά προς Αχλάδι και παίρνουμε τον κατήφορο με τις φουρκέτες με ταχύτητες λίγο χαμηλότερες από ποδηλάτου... τρίκυκλου... με δίχρονο αναβάτη! Εκλαιγα μέσα από το κράνος και λέω δεν μπορεί θα φτάσουμε. Φτάνουμε στην παραλία, η ζέστη πλέον είναι ήδη σε δύσκολες καταστάσεις και ο Γιάννης έχει χαθεί. Ο Γιάννης λέει από τον κάτω δρόμο, ο Στέλιος λέει από τον πάνω δρόμο...εμπιστεύομαι τον ναυτικό σε τέτοιες περιπτώσεις και παίρνουμε τον πάνω δρόμο. Μια μικρή ταμπέλα γράφει "Αγ. Βασίλειος"...δεν πάμε και από εδώ να δούμε τι έχει; Μπαίνουμε στο μικρό δρομάκι το οποίο 50 μέτρα μετά μετατρέπεται σε χωματόδρομο, 100 μέτρα πιο κάτω αυξάνει την κλίση του, 200 μέτρα πιο πέρα έχει φυτευτή πέτρα...Σκέφτομαι ο Στέλιο θα σταμάτησε πάνω...Φτάνουμε στο τελείωμα και έχει αριστερά ένα ανέβασμα για να μας βγάλει στο ακρωτηρι που χωρίζει το Αχλάδι από την Χιλιαδού και κοιτάζω από τους καθρέπτες μου ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟ με το scooter, δικάβαλος ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΜΟΥ...Οχι ρε καρέολη σκέφτομαι από μέσα μου. Δεν μπορεί τόσα χρόνια χωμάτινα, εγώ με το απόλυτο εργαλείο περιπέτειας, να σε έχω πίσω μου με το scooter. Κατεβάζω μια δευτέρα, σηκώνομαι όρθιος. Ανοίγω το γκάζι πετώντας πέτρες και σκόνη και χώμα πίσω μου, φωνάζοντας μέσα από το κράνος "ΓΙΟΥΡΓΙΑΑΑΑΑΑΑ. ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΦΑΓΑ ΚΟΥΛΑΝΤΖΕΣ" και παίρνω το δρόμο προς την δεύτερη κορφή. Φτάνω πάνω με ένα χαμόγελο χαράς και πριν κατεβώ από την μηχανή είναι πίσω μου ο Στέλιος, με το scooter, δικάβαλος....γαμώ το κεράτο μου το τράγιο. Μου ήρθε να ρίξω μια κλωτσιά στο GS να πέσει στον γκρεμό και να γυρίσω με το ΚΤΕΛ


Αφού βγάλαμε τις αναμνηστικές, κατηφορίζουμε για την Χιλιαδού, όπου η θάλασσα έχει το μαύρο της το χάλι, αλλά έχει τόση ζέστη που δεν υπάρχει περίπτωση να οδηγήσουμε πίσω για το Αχλάδι. Βγάζουμε τα ρούχα μας, τελευταίος και μακρύα από όλους ο Γιάννης, και είναι όλα μούσκεμα από τον ιδρώτα σαν να έχουμε βουτήξει σε μπανιέρα με νερό. Κρύο ντούζ στην ντουζιέρα και άραγμα στην σκιά μέχρι να πιάσουμε θερμοκρασίες νορμάλ. Σίγουρα η θερμοκρασία ήταν πάνω από 48 βαθμούς εκείνη την ώρα και ότι και αν κάναμε, όσα παγωτά και αν έφαγε ο Στέλιος δεν έπεφτε με τίποτα. Αλλώστε ήταν ήδη 14:00...Φωτόγραφίες δεν βγάλαμε αφού ο Γιάννης δεν μας αφήσε να παρουμε μαζί του και έτσι ξεκινήσαμε για φαγητό κάπου πάνω στον δρόμο της Χαλκίδας. Μαλλον είχε πεινάσει ο Ducatακιας την παρέας ή τον είχε πιάσει κόψιμο. ¨Ετσι άρχισε να ανοίγει, να ανοίγει να ανοίγει...φανταστείτε ότι έπιασε τα 90 χαω. Εξωφρενικό γι αυτον. Τα υπόλοιπα είναι απλή ιστορία. Τον περνάει ο Στέλιο από εξωτερική με το σκούτερ να ξύνει κάτω ποδιά, για να φτάσουμε κάποια στιγμή να φάμε...και αφού δεν κοιμηθήκαμε εκεί να φύγουμε τον Δεκέμβρη με την δροσούλα λέμε πώς είμαστε τυχεροί... Αντε και στο επόμενο