Του κόσμου τα παράξενα

[maik900]

Η φιλοδοξία ενός άντρα δημιούργησε ένα ψυχεδελικό ξύλινο σπίτι σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ​

Λέγεται ότι η ιλιγγιώδης Smith Mansion στην πολιτεία Ουαϊόμινγκ των ΗΠΑ χτίστηκε πάνω από ένα φρεάτιο ορυχείου, ή ότι την έχτισε ένας τρελός, ή ήταν ένα διεστραμμένο αστείο. Η αλήθεια όμως είναι ότι πρόκειται απλά για το έργο ενός ανθρώπου που δεν μπορούσε να σταματήσει να χτίζει.

Από μακριά, η έπαυλη Smith, που βρίσκεται στην κοιλάδα Wapiti και είναι το σπίτι του οικοδόμου και μηχανικού Lee Smith, μοιάζει με μια φαινομενικά τυχαία συλλογή από ξύλινες βεράντες και σκάλες.



Ο Smith άρχισε να χτίζει το σπίτι για τη γυναίκα και τα παιδιά του από κορμούς και ξύλα που μάζευε στην περιοχή. Αρχικά, η μορφή του σπιτιού ήταν αρκετά κοινή. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση του βασικού μέρους, ο Smith συνέχισε να χτίζει, προσθέτοντας επιπλέον ορόφους και μπαλκόνια, όλα από κορμούς που συνέχιζε να μαζεύει. Ακόμη και όταν η αφοσίωσή του στο έργο του τον οδήγησε στο διαζύγιο, εκείνος απλώς προσπάθησε περισσότερο, και πρόσθεσε ελικοειδείς σκάλες και βεράντες στους επάνω ορόφους. Τραγικά, μια μέρα ενώ εργαζόταν -χωρίς να είναι δεμένος από κάπου όπως πάντα-, έπεσε σε ένα από τα πάνω μπαλκόνια και σκοτώθηκε.



Εδώ και χρόνια η Smith Mansion παραμένει άδεια, αλλά είναι πάντα ένα τοπικό ορόσημο, καθώς φαίνεται από το δρόμο. Η κόρη του Smith, Sunny Smith Larsen, ήλπιζε να συγκεντρώσει κεφάλαια και να διαθέσει το κτίριο στο κοινό. Το 2019 όμως, το κτήριο πουλήθηκε σε κάποιον που διευθύνει εταιρείες τουρισμού και διαμονής και ο οποίος δεν έχει αποφασίσει ακόμη ως προς το τι θα γίνει με την εμβληματική δομή.



Πηγη https://3otiko.blogspot.com

 

[stelios62]

Η φιλοδοξία ενός άντρα δημιούργησε ένα ψυχεδελικό ξύλινο σπίτι σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ​

...... οποίος δεν έχει αποφασίσει ακόμη ως προς το τι θα γίνει με την εμβληματική δομή.

.... ενα καλό φωκο ....!

 

[maik900]

Που βρίσκεται ο ασυνήθιστος τάφος με τραπέζι και καρέκλες - Η τραγική ιστορία του​

Ανάμεσα στις προτομές, τους σταυρούς και τα μάρμαρα, βρίσκεται ένας που μοιάζει με τραπεζαρία. Και όντως είναι. Βρίσκεται στο νεκροταφείο των Ταξιαρχών στον Βόλο και είναι ένας διαφορετικός τάφος.

Το ιδιαίτερο αυτό ταφικό μνημείο κρύβει από πίσω του μια ανθρώπινη τραγωδία. Είναι 1895. Ο Νικόλαος Κοντός είναι ένας από τους ισχυρότερους άνδρες στην Κεντρική Ελλάδα, με την περιουσία του να απλώνεται από τη Ρωσία μέχρι την Ελβετία.

Με τη γυναίκα του κάνουν 5 παιδιά. Την ίδια ώρα η φυματίωση είναι σε έξαρση σε όλη τη χώρα. Μέσα σε 2 χρόνια ο Νικόλαος Κοντός και η Περσεφόνη κηδεύουν τα τρία παιδιά τους, τον Κωνσταντίνο, την Ελένη και την Κατίνα. Πεθαίνουν από την αρρώστια.

Η εποχή, ωστόσο, είναι ιδιαίτερη. Όπως εξηγεί η αρχαιολόγος Βασιλεία Γιασιράνη η οποία για χρόνια ερευνά την ιστορία γύρω από τον τάφο και το νεκροταφείο των Ταξιαρχών, είναι αδύνατο για μια πλούσια οικογένεια εκείνης της εποχής να παραδεχτεί πως τα παιδιά της πεθαίνουν από φυματίωση.

Η οικογένεια αποφασίζει λοιπόν να δημιουργήσει έναν μύθο. Τα παιδιά κάθονται στο τραπέζι και περιμένουν να πιουν το πρωινό τους γάλα, ένα σαμιαμίδι, όμως, πέφτει μέσα σε αυτό και τα 3 παιδιά πεθαίνουν ακαριαία από δηλητηρίαση.

Αναθέτει στους αδελφούς Κοτζαμάνη, διάσημους γλύπτες της εποχής, να δημιουργήσουν αυτή την ταφική τραπεζαρία. Ένα μαρμάρινο τραπέζι και γύρω τους τρεις καρέκλες. Πίσω τους αναγράφονται τα τρία ονόματα των παιδιών που χάνονται: Κωνσταντίνος, Ελένη, Κατίνα.

Κάτω από την τραπεζαρία έχει σκαλιστεί το σαμιαμίδι, ενώ πάνω της υπάρχει ανάγλυφος χάρτης της Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα της Ελβετίας. Είναι εκεί που τελικά μεταφέρεται ένα από τα παιδιά για να θεραπευτεί από τη φυματίωση, καθώς στην Ελλάδα εκείνη την εποχή δεν υπάρχει θεραπευτήριο. Δεν τα καταφέρνει όμως.

Το μνημείο για χρόνια βρίσκεται στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, ωστόσο, το 1922 η μητέρα των παιδιών, Περσεφόνη, ζητά να μεταφερθεί το ταφικό μνημείο στον Βόλο όπου και ζει μόνιμα με τις δύο τις κόρες. Την ίδια ώρα κάνει δωρεά μισού εκατομμυρίου δραχμών -τεράστιου ποσού για την εποχή- στο νοσοκομείο του Βόλου για να αντιμετωπιστεί η αρρώστια που ξεκλήρισε την οικογένειά της.



Ήδη από το 1903, έχει χάσει και τον σύζυγό της, Νικόλαο, ο οποίος δεν μπορεί να αντέξει τον θάνατο των παιδιών του και πεθαίνει. Μυστήριο, ωστόσο, πλανάται γύρω από τον τρόπο με τον οποίο όλο αυτό το μαρμάρινο κατασκεύασμα μεταφέρθηκε τόσα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στην Κεντρική Ελλάδα.

Σήμερα η μαρμάρινη τραπεζαρία είναι ένα από τα διασημότερα μνημεία του νεκροταφείου των Ταξιαρχών στο Βόλο, που έχει σταματήσει να λειτουργεί το 2000. Η ιστορία της οικογένειας Κοντού έχει γίνει αστικός μύθος καθώς ακόμη και μέχρι σήμερα πολλοί θα σου πουν στην περιοχή να προσέχεις μην πέσει κανένα σαμιαμίδι στο γάλα και πεθάνεις.

 

[giamar]

Που βρίσκεται ο ασυνήθιστος τάφος με τραπέζι και καρέκλες - Η τραγική ιστορία του​

Ανάμεσα στις προτομές, τους σταυρούς και τα μάρμαρα, βρίσκεται ένας που μοιάζει με τραπεζαρία. Και όντως είναι. Βρίσκεται στο νεκροταφείο των Ταξιαρχών στον Βόλο και είναι ένας διαφορετικός τάφος.

Το ιδιαίτερο αυτό ταφικό μνημείο κρύβει από πίσω του μια ανθρώπινη τραγωδία. Είναι 1895. Ο Νικόλαος Κοντός είναι ένας από τους ισχυρότερους άνδρες στην Κεντρική Ελλάδα, με την περιουσία του να απλώνεται από τη Ρωσία μέχρι την Ελβετία.

Με τη γυναίκα του κάνουν 5 παιδιά. Την ίδια ώρα η φυματίωση είναι σε έξαρση σε όλη τη χώρα. Μέσα σε 2 χρόνια ο Νικόλαος Κοντός και η Περσεφόνη κηδεύουν τα τρία παιδιά τους, τον Κωνσταντίνο, την Ελένη και την Κατίνα. Πεθαίνουν από την αρρώστια.

Η εποχή, ωστόσο, είναι ιδιαίτερη. Όπως εξηγεί η αρχαιολόγος Βασιλεία Γιασιράνη η οποία για χρόνια ερευνά την ιστορία γύρω από τον τάφο και το νεκροταφείο των Ταξιαρχών, είναι αδύνατο για μια πλούσια οικογένεια εκείνης της εποχής να παραδεχτεί πως τα παιδιά της πεθαίνουν από φυματίωση.

Η οικογένεια αποφασίζει λοιπόν να δημιουργήσει έναν μύθο. Τα παιδιά κάθονται στο τραπέζι και περιμένουν να πιουν το πρωινό τους γάλα, ένα σαμιαμίδι, όμως, πέφτει μέσα σε αυτό και τα 3 παιδιά πεθαίνουν ακαριαία από δηλητηρίαση.

Αναθέτει στους αδελφούς Κοτζαμάνη, διάσημους γλύπτες της εποχής, να δημιουργήσουν αυτή την ταφική τραπεζαρία. Ένα μαρμάρινο τραπέζι και γύρω τους τρεις καρέκλες. Πίσω τους αναγράφονται τα τρία ονόματα των παιδιών που χάνονται: Κωνσταντίνος, Ελένη, Κατίνα.

Κάτω από την τραπεζαρία έχει σκαλιστεί το σαμιαμίδι, ενώ πάνω της υπάρχει ανάγλυφος χάρτης της Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα της Ελβετίας. Είναι εκεί που τελικά μεταφέρεται ένα από τα παιδιά για να θεραπευτεί από τη φυματίωση, καθώς στην Ελλάδα εκείνη την εποχή δεν υπάρχει θεραπευτήριο. Δεν τα καταφέρνει όμως.

Το μνημείο για χρόνια βρίσκεται στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, ωστόσο, το 1922 η μητέρα των παιδιών, Περσεφόνη, ζητά να μεταφερθεί το ταφικό μνημείο στον Βόλο όπου και ζει μόνιμα με τις δύο τις κόρες. Την ίδια ώρα κάνει δωρεά μισού εκατομμυρίου δραχμών -τεράστιου ποσού για την εποχή- στο νοσοκομείο του Βόλου για να αντιμετωπιστεί η αρρώστια που ξεκλήρισε την οικογένειά της.



Ήδη από το 1903, έχει χάσει και τον σύζυγό της, Νικόλαο, ο οποίος δεν μπορεί να αντέξει τον θάνατο των παιδιών του και πεθαίνει. Μυστήριο, ωστόσο, πλανάται γύρω από τον τρόπο με τον οποίο όλο αυτό το μαρμάρινο κατασκεύασμα μεταφέρθηκε τόσα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στην Κεντρική Ελλάδα.

Σήμερα η μαρμάρινη τραπεζαρία είναι ένα από τα διασημότερα μνημεία του νεκροταφείου των Ταξιαρχών στο Βόλο, που έχει σταματήσει να λειτουργεί το 2000. Η ιστορία της οικογένειας Κοντού έχει γίνει αστικός μύθος καθώς ακόμη και μέχρι σήμερα πολλοί θα σου πουν στην περιοχή να προσέχεις μην πέσει κανένα σαμιαμίδι στο γάλα και πεθάνεις.

Πιάνει και στο γαλα βρώμης;

 

[maik900]

9 άνθρωποι που προσπάθησαν να αποκτήσουν την αθανασία και την αιώνια νεότητα...​

Ο Τιθωνός και η Ηώς

... και οι σοκαριστικές μέθοδοι που χρησιμοποίησαν!

Από τον πρώτο αυτοκράτορα της Κίνας, Τσιν Σι Χουάνγκ (γνωστός και ως Γινγκ Ζενγκ), που έπινε υδράργυρο, μέχρι ένα μωρό που μεγάλωσε με μια "δίαιτα της αιωνιότητας" από μια λατρεία της Νέας Υόρκης, σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι έχουν στραφεί σε παράξενες μεθόδους για να βρουν το μυστικό της αθανασίας.

Ο θάνατος είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής. Οι άνθρωποι γεννιούνται, ζουν και μετά πεθαίνουν. Αυτό συνέβαινε πάντα, και προς το παρόν, τουλάχιστον, ο ατελείωτος κύκλος συνεχίζεται. Ωστόσο, σε όλη την ιστορία, υπήρξαν κάποιοι που προσπάθησαν να επαναστατήσουν ενάντια στη φυσική τάξη και να αψηφήσουν τον θάνατο.

Η ιδέα της αθανασίας δεν είναι κάτι καινούργιο. Από τις πρώτες ιστορίες της ανθρωπότητας, η έννοια του να ζεις για πάντα παρέμενε διάχυτη, ένας ανέφικτος στόχος που τυχαίνει να δημιουργεί ευχάριστη ή επιστημονική φαντασία.

Τι θα όμως γινόταν αν η αθανασία ήταν πραγματικά εφικτή; Θα μπορούσε η ανθρωπότητα να αντιληφθεί τις απεριόριστες δυνατότητες μιας ζωής που εκτείνεται πέρα από τους φυσικούς της περιορισμούς; Αυτά τα ερωτήματα προσπάθησαν να απαντήσουν τα άτομα που θα δείτε πιο κάτω. Φυσικά, οι διάφορες προσπάθειές τους για αθανασία δεν απέδωσαν καρπούς.

Ο Κινέζος αυτοκράτορας που ήθελε να ζήσει για πάντα
Πριν από περισσότερα από 2.200 χρόνια, ο πρώτος Κινέζος αυτοκράτορας, ο Τσιν Σι Χουάνγκ, άρχισε να αναζητά ένα φίλτρο που θα του έδινε την αθανασία. Μάλιστα, έκανε μια πανεθνική έκκληση προς τους υπηκόους του να αναζητήσουν ένα ελιξίριο ζωής.

Το 2002, βρέθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο πηγάδι στην επαρχία Χουνάν της Κίνας 36.000 ξύλινες λωρίδες με αρχαία καλλιγραφία. Μια μεταγενέστερη μελέτη διαπίστωσε ότι, ορισμένες από τις λωρίδες περιείχαν μηνύματα ως απάντηση στο περίεργο διάταγμα του αυτοκράτορα.
Σύμφωνα με το κινεζικό πρακτορείο Xinhua, ένα από τα μηνύματα ανέφερε ότι, αν και οι χωρικοί στο Duxiang δεν είχαν ανακαλύψει ακόμη το επιθυμητό φίλτρο, θα συνέχιζαν να ψάχνουν. Σε μια άλλη λωρίδα έγραφε ότι, ένα βότανο από ένα κοντινό βουνό, ίσως βοηθούσε τον αυτοκράτορα.

Πιστεύεται ότι, τελικά, ο αυτοκράτορας ίσως κατέφυγε στην κατανάλωση κιννάβαρι, ή θειούχου υδραργύρου, σε μια προσπάθεια να ζήσει περισσότερο. Κατά ειρωνικό τρόπο, ίσως αυτό τον σκότωσε στα 49 του.
Στην πραγματικότητα, ο θάνατος του Τσιν Σι Χουάνγκ είναι ίσως αυτό για το οποίο είναι πιο διάσημος. Το 1974, αγρότες βρήκαν τυχαία τον τάφο του και μαζί, τους 8.000 πολεμιστές από τερακότα σε φυσικό μέγεθος που τον φύλαγαν.

Ο Ποντίφικας που ήπιε το αίμα παιδιών
Ένα κοινό θέμα σε πολλές φανταστικές ιστορίες για αθάνατους είναι το αίμα. Οι ιστορίες για βρικόλακες μπορεί να είναι το καλύτερο παράδειγμά του: Τα τέρατα τρέφονται με το αίμα των αθώων θυμάτων τους για να παρατείνουν τη δική τους ζωή.
Όπως αποδεικνύεται, η ιδέα της κατανάλωσης αίματος ως μέθοδος παράτασης της ζωής δεν είναι εντελώς φανταστική. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Transfusion Medicine Reviews, μια από τις πρώτες περιπτώσεις μετάγγισης αίματος μπορεί να συνέβη το 1492, και ο παραλήπτης δεν ήταν άλλος από τον Πάπα Ιννοκέντιο Η'.

Ο Ιννοκέντιος είχε πολλά νόθα παιδιά και είχε εμμονή με το χρήμα και την εξουσία. Στην πραγματικότητα, ο χρόνος του ως Πάπας χαρακτηρίστηκε σε μεγάλο βαθμό από την αύξηση της ανηθικότητας μεταξύ των κληρικών.
Καθώς ο Ιννοκέντιος γερνούσε, η υγεία του άρχισε να μειώνεται απότομα. Το 1488, έπαθε εγκεφαλικό και, μέχρι το 1492, δεν ήταν παρά "μια αδρανής μάζα σάρκας".

Ο Πάπας στρατολόγησε έναν Εβραίο γιατρό για να του σώσει τη ζωή. Σύμφωνα με διάφορες ιστορικές πηγές, ο γιατρός πήρε το αίμα τριών νεαρών αγοριών, σκοτώνοντάς τα. Ορισμένες ιστορίες υποδηλώνουν ότι, με κάποιο τρόπο, το αίμα των παιδιών εγχύθηκε στις φλέβες του Πάπα, αλλά οι περισσότερες δείχνουν ότι το ήπιε.
Οι ζωές των αγοριών θυσιάστηκαν χωρίς λόγο, καθώς ο Ιννοκέντιος πέθανε λίγες μέρες αργότερα, στις 25 Ιουλίου 1492.

Η γυναίκα που μέθυσε μέχρι θανάτου με χρυσό
Μια Γαλλίδα ευγενής του 16ου αιώνα, η Ντιάν ντε Πουατιέ είχε σημαντική επιρροή στην αυλή του εραστή της, βασιλιά Ερρίκου Β'. Η επιρροή της στον Ερρίκο ήταν ισχυρότερη από εκείνη της συζύγου του, Αικατερίνης των Μεδίκων. Μάλιστα, ο βασιλιάς της χάρισε τα κοσμήματα του στέμματος και το Château de Chenonceau, που ήθελε η ίδια η βασίλισσα.
Ωστόσο, η ντε Πουατιέ σπάνια χρησιμοποιούσε την επιρροή της στον βασιλιά για κρατικά ζητήματα. Αντίθετα, άσκησε τη δύναμή της για να αποκτήσει υλικά αγαθά και πολυτέλειες για τον εαυτό της, τους φίλους της και την οικογένειά της.

Δεδομένης της τάσης της για πολυτελή αντικείμενα, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η έφτασε στα άκρα για να διατηρήσει την ομορφιά της, κάτι που ίσως την σκότωσε, καθώς, έπινε τακτικά χλωριούχο χρυσό αναμεμειγμένο με διαιθυλαιθέρα.
Αν και έζησε μέχρι τα 66, τα σύγχρονα αρχεία αναφέρουν ότι πάντα φαινόταν νέα. Ο Γάλλος ιστορικός Brantôme έγραψε, "Πιστεύω ότι, αν αυτή η κυρία είχε ζήσει άλλα εκατό χρόνια, δεν θα είχε γεράσει… στο πρόσωπό της, τόσο ωραία σύνθεση".

Η ιδέα του να πίνει κανείς χρυσό για να διατηρήσει τη νεότητά του προϋπήρχε της ντε Πουατιέ. Ακόμη και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν το "χρυσό νερό", πιστεύοντας ότι, επειδή το μέταλλο δεν διαβρώνεται, θα έφερνε μακροζωία σε όσους το κατάπιναν.
Ωστόσο, όταν μετά από αιώνες ανακαλύφτηκε ο τάφος της ντε Πουατιέ, οι ερευνητές ανακάλυψαν υψηλά επίπεδα χρυσού στα μαλλιά της. Αυτό δείχνει ότι, πιθανότατα, πέθανε από χρόνια μέθη λόγω των προσπαθειών της να διατηρήσει τη νεανική της εμφάνιση.

Ο φυσιολόγος που πίστευε ότι οι όρχεις των ινδικών χοιριδίων θα του έδιναν αιώνια ζωή
Ο Charles-Édouard Brown-Séquard ήταν πάντα κάτι σαν παρίας. Ένας υπερβολικά καταθλιπτικός και αποτραβηγμένος φοιτητής ιατρικής, συχνά, ταξίδευε μόνο και μόνο για να ξεφύγει από την λιγότερο από ιδανική ζωή του. Λέγεται ότι, στα μέσα της δεκαετίας του 1800, διέσχισε τον Ατλαντικό Ωκεανό περισσότερες από 60 φορές, αποπλέοντας κάθε φορά που αντιμετώπιζε στιγμές θλίψης ή δυσκολίας, σύμφωνα με μια μελέτη του έργου του στο Brain: A Journal of Neurology.

Οι συνάδελφοί του τον περιέγραψαν ως δύσκολο και αποσπασματικό, αλλά ενεργητικό και γεμάτο μεγαλεπήβολα σχέδια. Δυστυχώς, συχνά έπεφτε σε φαντασιώσεις που τον καθιστούσαν σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσει κανονικά.
Μία από τις πιο εκκεντρικές ιδέες του ήταν ότι μπορούσε να επιτύχει αντιγηραντικά αποτελέσματα και σεξουαλική ικανότητα χρησιμοποιώντας εκχυλίσματα από όρχεις σκύλου και ινδικού χοιριδίου. Σε διάστημα τριών εβδομάδων, έκανε ένεση στον εαυτό του με αυτά τα εκχυλίσματα και ισχυρίστηκε ότι παρατήρησε βελτιώσεις στις δεξιότητες συγκέντρωσης, τη δύναμη και την αντοχή του, ακόμη και τις συνήθειες του εντέρου του.

Κατά το παρελθόν, ο Brown-Séquard είχε εμποτίσει το αίμα του σε εγκληματίες που είχαν αποκεφαλιστεί στην γκιλοτίνα, κατάποσε τον εμετό ασθενών με χολέρα και είχε βερνικώσει το δέρμα του -οι μαθητές του έπρεπε να καθαρίσουν το βερνίκι όταν τον βρήκαν αναίσθητο.
Έτσι, ενώ το έργο του με τους όρχεις των ινδικών χοιριδίων απείχε πολύ από το πιο παράξενο αυτοπείραμά του, ήταν το πιο διαβόητο. Η είδηση της υπόθεσής του διαδόθηκε γρήγορα, προκαλώντας την γελοιοποίησή του. Η φήμη του χτυπήθηκε και, πέντε χρόνια αργότερα, πέθανε παρά τις υποτιθέμενες ενέσεις αντιγήρανσης.

Συνεχιζεται.....

 

[maik900]

9 άνθρωποι που προσπάθησαν να αποκτήσουν την αθανασία και την αιώνια νεότητα...

Ο ηγέτης της λατρείας στην δεκαετία του 1920 που προσπάθησε να μεγαλώσει ένα αθάνατο παιδί
Μερικές φορές, οι άνθρωποι αναζητούν την αθανασία όχι για τον εαυτό τους αλλά για τον σκοπό τους. Όπως για παράδειγμα, ο James Schafer, ο ηγέτης μιας ελάχιστα γνωστής λατρείας, της Βασιλικής Αδελφότητας των Δασκάλων Μεταφυσικών (Royal Fraternity of Master Metaphysicians)

Ο Schafer ίδρυσε τη λατρεία τη δεκαετία του 1920 και αποκαλούσε τον εαυτό του "Αγγελιοφόρο" της. Υποστήριξε ότι η ομάδα ήταν αφοσιωμένη στη "χαρούμενη δουλειά του να βοηθάς τους άλλους να βοηθήσουν τον εαυτό τους".
Ο ίδιος είχε μια σειρά από άλλους εκτός ελέγχου ισχυρισμούς, συμπεριλαμβανομένου ότι μπορούσε να εξαφανίσει ανθρώπους ή πράγματα που στέκονταν εμπόδιο στον δρόμο του. Πίστευε επίσης ότι ο θάνατος και η ασθένεια ήταν αποτέλεσμα αρνητικών σκέψεων.

Το 1939, ο Schafer και η λατρεία του ανακοίνωσαν ότι επρόκειτο να πετύχουν το αδύνατο, να αναθρέψουν ένα αθάνατο μωρό. Το βρέφος ήταν ένα ανάδοχο παιδί ονόματι Jean Gauntt, του οποίου η μητέρα φέρεται ότι δεν είχε τα οικονομικά μέσα για να το φροντίσει.
Η Baby Jean, όπως έγινε γνωστή, δεν υιοθετήθηκε ποτέ επίσημα από τον Schafer ή κάποιον από τη λατρεία του. Παρόλα αυτά, ο "Αγγελιοφόρος" την έφερε στην έπαυλή του στο Λονγκ Άιλαντ όταν ήταν μόλις λίγων μηνών και διαφέντευε αυστηρά κάθε πτυχή της ζωής της.

Την μεγάλωσε με την πεποίθηση ότι δεν έπρεπε να εκτεθεί σε οτιδήποτε θα οδηγούσε σε "κακές ή καταστροφικές" σκέψεις. Την ανάθρεψε με χορτοφαγική διατροφή χωρίς αλκοόλ, καπνό, καφέ, τσάι, μουστάρδα, ξύδι και μπαχαρικά, για να αποδείξει ότι η αθανασία "μπορεί πραγματικά να επιτευχθεί, όχι ως φάντασμα ή πνεύμα".
Ο Schafer σχεδίαζε να αναλάβει η Baby Jean αρχηγός της λατρείας σε περίπτωση θανάτου του, αλλά μετά από μόλις 15 μήνες, το πείραμα έληξε όταν η μητέρα του παιδιού τον μήνυσε για την επιμέλεια.

Ο αλχημιστής που φέρεται να βρήκε τη Φιλοσοφική Λίθο
Στόχος όλων των αλχημιστών ήταν να καταφέρουν να φτιάξουν χρυσό από πιο κοινά στοιχεία. Φυσικά, οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνώριζαν ότι ο ίδιος ο χρυσός είναι ένα στοιχείο και, επομένως, αδύνατο να δημιουργηθεί από άλλες ουσίες.
Ένας από τους πιο γνωστούς αλχημιστές ήταν ο Νικολά Φλαμέλ, ένας άνθρωπος που φέρεται να ισχυρίστηκε ότι βρήκε το μόνο συστατικό που έλειπε για τη δημιουργία χρυσού: την περιβόητη φιλοσοφική λίθο, που ονομάζεται επίσης "ελιξίριο της ζωής".

Σύμφωνα με τον Δρ Joe Schwarcz του Πανεπιστημίου McGill, τα σε μεγάλο βαθμό ασυνάρτητα γραπτά που υποτίθεται ανήκαν στον Φλαμέλ ισχυρίστηκαν ότι ανακάλυψε τη φιλοσοφική λίθο στις 25 Απριλίου 1382, βρίσκοντας έτσι το κλειδί για τη μεταστοιχείωση -και την αθανασία.
Αυτά τα γραπτά ανακαλύφθηκαν αργότερα από έναν άλλο αλχημιστή, τον Vincenzo Cascariolo, ο οποίος πίστευε ότι, όπως και ο Φλαμέλ, μπορούσε να δημιουργήσει τη φιλοσοφική λίθο. Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα.

Ο Φλαμέλ ήταν πραγματικό πρόσωπο, αλλά δεν ήταν καθόλου αλχημιστής. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας γραμματέας του 14ου αιώνα που έκανε περιουσία κερδοσκοπώντας σε ακίνητα και χρησιμοποίησε τον πλούτο του για να βοηθήσει στην κατασκευή νοσοκομείων και σπιτιών για τους λιγότερο τυχερούς.

Για κάποιο λόγο όμως, τον 16ο αιώνα -πολύ μετά το θάνατό του-, άρχισαν να εμφανίζονται βιβλία που υποτίθεται ότι είχε γράψει ο Φλαμέλ. Μερικοί θεωρητικοί εικάζουν ότι ο Φλαμέλ είχε ανακαλύψει πράγματι τη φιλοσοφική λίθο, έγινε αθάνατος και προσποιήθηκε τον θάνατό του τον 14ο αιώνα -τα γεγονότα βέβαια υποδηλώνουν το αντίθετο.
Ωστόσο, πολλοί συνδέουν το όνομά του με τη φιλοσοφική λίθο και την αναζήτηση της αθανασίας.

Οι αλχημιστές που πίστευαν στο "ελιξίριο της ζωής" πέρασαν δεκαετίες αναζητώντας τον σωστό συνδυασμό συστατικών για τη δημιουργία του. Φυσικά, οι περισσότερες από αυτές τις προσπάθειες ήταν μάταιες. Ο Cascariolo ήταν ένας από αυτούς -και για μια στιγμή, πίστεψε ότι ήταν στο σωστό δρόμο.
Συνδυάζοντας βαρίτη, άνθρακα σε σκόνη και σίδηρο, ο Cascariolo παρήγαγε ένα υλικό που έλαμπε στο σκοτάδι και μπορούσε να αναζωογονηθεί με την έκθεση στον ήλιο. Όχι, δεν ήταν η φιλοσοφική λίθος, αλλά είχε δημιουργήσει την πρώτη ουσία στον κόσμο που λάμπει στο σκοτάδι.

Η σοβιετική διάνοια που πέθανε προσπαθώντας να γίνει αθάνατος
Ο Αλεξάντερ Μπογκντάνοφ ήταν άνθρωπος με πολλά ταλέντα. Ήταν ένας εξαιρετικά ευφυής γιατρός που υπηρέτησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και έγραψε μια σειρά από δοκίμια για την πολιτική των πολεμικών οικονομιών στα οποία έκανε αρκετές προβλέψεις για το σύγχρονο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολήθηκε με την επιστημονική φαντασία και την ποίηση.
Μετά τον πόλεμο, ο Μπογκντάνοφ γοητεύτηκε με την ιδέα των μεταγγίσεων αίματος, ιδιαίτερα ως μια μέθοδο παράτασης της ζωής κάποιου. Μάλιστα, πίστευε ότι, μέσω αυτών των μεταγγίσεων, θα μπορούσε να γίνει αθάνατος.

Καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, υπέβαλε τον εαυτό του σε μια σειρά μεταγγίσεων αίματος, οι οποίες, όπως ισχυρίστηκε, είχαν αρκετές θετικές επιπτώσεις πάνω του. Είπε ότι η όρασή του είχε βελτιωθεί και τα μαλλιά του είχαν σταματήσει να πέφτουν. Μάλιστα, οι φίλοι του του είπαν ότι φαινόταν νεότερος.

Δυστυχώς, η ύβρις του Μπογκντάνοφ τον κέρδισε. Για κάποιον που είχε τόσο εμμονή με το αίμα, είχε λίγη προνοητικότητα -ή ικανότητα- να δοκιμάσει πραγματικά την ουσία πριν από τις μεταγγίσεις.
Το 1928, ο Μπογκντάνοφ πήρε το αίμα ενός μαθητή που έπασχε από ελονοσία και φυματίωση ταυτόχρονα. Ο μαθητής ανάρρωσε πλήρως μετά από ένεση με λίγο αίμα του Μπογκντάνοφ. Ο ίδιος όμως αρρώστησε και πέθανε λίγο μετά.

Ο επισκευαστής τηλεόρασης που είχε εμμονή με την κρυονική
Ο Ρόμπερτ Νέλσον ήταν επισκευαστής τηλεοράσεων -είχε παρατήσει το λύκειο χωρίς επιστημονικό υπόβαθρο. Αυτό που είχε, ωστόσο, ήταν μια βαθιά εμμονή με την κρυονική, την ιδέα δηλαδή ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παγώσουν μετά θάνατον και στη συνέχεια να ξαναζωντανέψουν στο μακρινό μέλλον, αφού οι επιστήμονες έβρισκαν μια θεραπεία για τη γήρανση.
Το 21014 είπε στο Los Angeles Magazine ότι η εμμονή του ξεκίνησε αφού διάβασε το βιβλίο του Δρ Ρόμπερτ Έτινγκερ "The Prospect of Immortality" (1962), στο οποίο ο Έτινγκερ θεωρούσε ότι ο θάνατος δεν ήταν αναπόφευκτο μέρος της ζωής, αλλά μάλλον μια ασθένεια που μια μέρα θα μπορούσε να θεραπευτεί. Υποστήριξε επίσης τη θεωρία ότι ένας άνθρωπος θα μπορούσε να παγώσει στο παρόν και να αποψυχθεί στο μέλλον, όταν είχε ανακαλυφθεί η τεχνολογία που απαιτείται για την επίτευξη της αθανασίας.

Ο Νέλσον ενθουσιάστηκε με την ιδέα και γνώρισε τον Έτινγκερ πριν ο συγγραφέας πεθάνει. Στη συνέχεια, καταψύχθηκε κρυονικά.
Παρά την έλλειψη διαπιστευτηρίων, ο Νέλσον παρακολούθησε την πρώτη συνάντηση της Suspended Animation Group, η οποία ήταν αφιερωμένη στην ιδέα του κρυονικού παγώματος, όπου, πιθανώς λόγω του πάθους του, ψηφίστηκε πρόεδρος. Στη συνέχεια, με τον Νέλσον στο τιμόνι, η ομάδα σχημάτισε την Cryonics Society of California, μια ΜΚΟ που απαρτίζεται κυρίως από πιστούς που ονειρευόντουσαν να καταψυχθούν κρυονικά.
Η ομάδα όμως απαρτιζόταν σε μεγάλο βαθμό από μη επιστήμονες. Το 1967, βρήκαν έναν εθελοντή πρόθυμο να υποβληθεί σε κρυονική συντήρηση: τον 73χρονο καθηγητή ψυχολογίας Δρ Τζέιμς Μπέντφορντ, ο οποίος πέθαινε από καρκίνο του νεφρού και είχε συμφωνήσει να αφήσει την Cryonics Society να τον παγώσει.

Στις 12 Ιανουαρίου 1967 ο Μπέντφορντ πέθανε. Μετά από μέρες που κυριολεκτικά είχε τοποθετηθεί στον πάγο, το κρυονικό φέρετρό του ολοκληρώθηκε. Ο Νέλσον και μερικοί "φίλοι" που είχε ζητήσει για βοήθεια, έβαλαν μέσα τον νεκρό, του έκαναν ένεση με αντιψυκτικό στις φλέβες και τον περιέβαλαν με ξηρό πάγο.
Την επόμενη δεκαετία, ο οργανισμός του Νέλσον συνέχισε να αναπτύσσεται, αν και πάντα πάλευε με τη χρηματοδότηση και υπέφερε από έλλειψη τεχνογνωσίας. Τελικά αποχώρησε από το εγχείρημα το 1979.

Οι βουδιστές μοναχοί που αυτο-μουμιοποιούνται
Μεταξύ του 1081 και του 1903, περίπου 30 ζωντανοί μοναχοί Σινγκόν υποβλήθηκαν στη διαδικασία "sokushinbutsu", δηλαδή της αυτο-μουμιοποίησης.

Για να ολοκληρώσουν αυτή τη -μακάβρια- διαδικασία, οι Ιάπωνες μοναχοί υιοθέτησαν μια δίαιτα γνωστή ως "mokujiki", δηλαδή "δεντροφαγία", αναζητώντας τροφή σε κοντινά δάση και συντηρούμενοι αποκλειστικά από τις ρίζες των δέντρων, τον φλοιό, τις πευκοβελόνες, τους ξηρούς καρπούς και τα μούρα. Ο σκοπός αυτής της ακραίας δίαιτας ήταν να προετοιμάσει το σώμα για βιολογική μουμιοποίηση, αφαιρώντας τυχόν λίπος και μυ. Βοήθησε επίσης το σώμα να αποφύγει την αποσύνθεση στερώντας του από τα φυσικά βακτήρια που σχηματίζονται από ζωτικά θρεπτικά συστατικά και υγρασία.

Αυτή η πνευματικά επιβεβλημένη δίαιτα μπορούσε να διαρκέσει έως και 1.000 ημέρες. Στη συνέχεια, ο μοναχός περνούσε στην επόμενη φάση, το "sanrō", τον "περιορισμό" στο βουνό, που μπορούσε να διαρκέσει μέχρι και 4.000 ημέρες.
Τελικά, τοποθετούσαν τον μοναχό σε ένα φέρετρο από πεύκο και τον έθαβαν δέκα πόδια κάτω από τη γη, χωρίς τίποτα περισσότερο από μια ράβδο μπαμπού για να αναπνεύσει. Περιοδικά, χτυπούσε ένα κουδούνι για να δείξει στους οπαδούς του ότι ήταν ακόμα ζωντανός. Δεν έκανε τίποτα άλλο από το να διαλογίζεται μέχρι να πεθάνει από την πείνα.

Όταν δεν χτυπούσε πλέον το κουδούνι, οι οπαδοί του μοναχού αφαιρούσαν τη ράβδο από μπαμπού και σφράγιζαν τον τάφο για 1.000 ημέρες (τρία χρόνια και τρεις μήνες), μετά το πέρας των οποίων, τον έβγαζαν από το έδαφος και τον εξέταζαν. Αν το σώμα του έδειχνε σημάδια αποσύνθεσης, απλώς τον επανατοποθετούσαν στο χώμα. Αν όχι, θεωρούνταν αληθινός "sokushinbutsu", τον έντυναν με λαμπερές ρόμπες και τον κατέγραφαν.

Μέχρι σήμερα, έχουν επιβιώσει 21 σώματα sokushinbutsu στην Ιαπωνία. Κατά κάποιο τρόπο, πράγματι πέτυχαν την αθανασία.

Πηγη https://3otiko.blogspot.com

 

[maik900]

Ζώα που ενεπλάκησαν με τον νόμο λόγω... εγκλημάτων​

Είτε ήταν ένοχα για αθυροστομία, κλοπή παπουτσιών, καταστροφή αυτοκινήτων ή έκαναν λαθρεμπόριο, τα ζώα αυτής της λίστας βρέθηκαν στη λάθος πλευρά του νόμου.

Τα αμπελοφάγα σκαθάρια
Το 1500, η Γαλλία βρέθηκε μπλεγμένη σε μια ασυνήθιστη δικαστική υπόθεση. Ο κατηγορούμενος ήταν ένα είδος μικρού σκαθαριού με μεγάλη όρεξη. Το 1587, τα έντομα αποδεκάτιζαν τους αμπελώνες γύρω από το Σεντ Ζυλιέν της Γαλλίας, οπότε ο Δήμος αποφάσισε να τα δικάσει. Ο δικηγόρος των σκαθαριών υποστήριξε ότι ο Θεός είχε βάλει τα σκαθάρια στη Γη και δε θα τα είχε δημιουργήσει χωρίς να τους παρέχει την κατάλληλη διατροφή. Η εισαγγελία αντέκρουσε αυτό το επιχείρημα λέγοντας ότι τα σκαθάρια προορίζονταν να είναι υποτελή στους ανθρώπους.
Αυτή η υπόθεση, όπως και άλλες εκκλησιαστικές δίκες του παρελθόντος, μάλλον συνέβησαν λιγότερο για την τιμωρία των πεινασμένων σκαθαριών και περισσότερο για την άμβλυνση ενός γενικού φόβου για την ανομία εν μέσω αβέβαιων καιρών. Οι κάτοικοι του Σεντ Ζυλιέν αποφάσισαν να προσφέρουν ένα χωράφι στας σκαθάρια, αλλά ο συνήγορος υπεράσπισης το απέρριψε, λέγοντας ότι δε θα τους παρείχε αρκετή τροφή. Το τελικό αποτέλεσμα της δίκης είναι άγνωστο γιατί η τελευταία σελίδα των αρχείων του δικαστηρίου καταστράφηκε.

Ο θορυβώδης γάιδαρος...
Το 2008, η αστυνομία στην Τσιάπας του Μεξικού συνέλαβε έναν γάιδαρο επειδή δάγκωσε έναν άνδρα στο στήθος και κλώτσησε έναν άλλο. Ο γάιδαρος πέρασε τρεις μέρες στη φυλακή -σε ένα κελί που συνήθως προοριζόταν για μεθυσμένους- και αφέθηκε ελεύθερος όταν οι ιδιοκτήτες του πλήρωσαν τα ιατρικά έξοδα των θυμάτων και κάλυψαν τους μισθούς τους για τις ημέρες που έλειπαν από τη δουλειά λόγω των τραυματισμών τους. Όπως είπε ένας αξιωματικός, "Εδώ, αν κάποιος διαπράξει ένα έγκλημα, φυλακίζεται -ανεξάρτητα από το ποιος είναι".

... και οι οκτώ πεινασμένοι γάιδαροι
Στο Orai της Ινδίας, οκτώ γαϊδούρια εξέτισαν τετραήμερη ποινή φυλάκισης επειδή τσιμπολόγησαν δενδρύλλια αξίας σχεδόν 1000 δολαρίων που είχαν φυτευτεί κοντά σε μια τοπική φυλακή ως μέρος μιας κοινοτικής εκστρατείας καθαρισμού. Ο ιδιοκτήτης τους, για να εξασφαλίσει την ελευθερία τους και αφού δεν τα κατάφερε μόνος του, έπεισε έναν πολιτικό να τον συνοδεύσει στη φυλακή και ως αντάλλαγμα υποσχέθηκε να παρακολουθεί τα γαϊδούρια στενότερα.

Η κατσίκα -και ο ιδιοκτήτης της- που καταβρόχθιζε λουλούδια
Το 2016, μια κατσίκα συνελήφθη -μαζί με τον ιδιοκτήτη της- στο Τζανακπούρ της Ινδίας, επειδή έφαγε μερικά λουλούδια από τον κήπο του περιφερειακού δικαστή. Η κατσίκα και ο ιδιοκτήτης της τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση.

Το ύποπτο περιστέρι
Το 2015, συνέλαβαν ένα περιστέρι στην πόλη Manwal στην Ινδία (πάλι), κοντά στα σύνορα με το Πακιστάν -μια περιοχή που εδώ και πολλά χρόνια υπομένει πολιτικές εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών. Όταν ένας έφηβος ανακάλυψε ένα περίεργο μήνυμα στο σώμα του πουλιού, το πήγε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Επειδή το μήνυμα ήταν γραμμένο στα Ουρντού, οι αστυνομικοί επέλεξαν να θέσουν το πουλί υπό κράτηση επειδή υποψιάζονταν ότι μπορεί να ήταν κατάσκοπος.

Η μαϊμού καταπατητής, ...
Το 2011, Πακιστανοί αξιωματικοί συνέλαβαν ένα ζώο που είχε περιπλανηθεί στην χώρα και είχε εισέλθει από την Ινδία. Ένας πίθηκος βρέθηκε να περιφέρεται στην πόλη Bahawalpur, οπότε συνελήφθη και κρατήθηκε από τις αρχές για παραβίαση σε έναν ζωολογικό κήπο.

..., ο κλέφτης πίθηκος και...
Το 2004, μια πόλη στην Ινδία τρομοκρατήθηκε από ένα ιδιαίτερα προβληματικό πίθηκο, ο οποίος έκλεβε φαγητό από τα σπίτια, απείλησε παιδιά με τούβλα, καταδίωξε πεζούς σκίζοντας κουμπιά από τα πουκάμισά τους και έκλεψε τα βιβλία και την αριθμομηχανή ενός μαθητή. Για να βάλουν τέλος στις επιθέσεις, οι τοπικές αρχές τοποθέτησαν το ζώο σε ένα κελί που κατασκεύασαν σε μια γωνία ενός ζωολογικού κήπου που προοριζόταν ειδικά για πιθήκους με κακή συμπεριφορά. Μια πινακίδα έξω από τη μικροσκοπική φυλακή έγραφε, "Αυτοί οι πίθηκοι έχουν συλληφθεί σε διάφορες πόλεις του Παντζάμπ. Είναι διαβόητοι. Το να πλησιάσεις είναι επικίνδυνο".



... ο πίθηκος που δάγκωσε
Στην Φλόριντα συνελήφθη ένας καπουτσίνος ονόματι Mookie, αν και αυτός μπόρεσε να εκτίσει την ποινή του στο σπίτι. Όταν ο Mookie δάγκωσε έναν άνδρα στην κνήμη σε ένα πάρκινγκ έξω από ένα ψιλικατζίδικο, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό 30 ημερών -η καραντίνα επιβλήθηκε για να βεβαιωθούν ότι δε θα έδειχνε σημάδια λύσσας, σε περίπτωση που η επίθεση προκλήθηκε από την ασθένεια. Τελικά, ο καπουτσίνος δεν έπασχε από λύσσα και πιστεύεται ότι δάγκωσε τον άνδρα επειδή τρόμαξε. Όμως, η υποχρεωτική απομόνωση ανάγκασε τον ιδιοκτήτη του να ακυρώσει το beach party που σχεδίαζε για τα επερχόμενα 20ά γενέθλια του Mookie, κάτι που έγινε την παραμονή της αποφυλάκισής του.

Ο παπαγάλος που καταριόταν και ...
Το 2015, η αστυνομία στην ινδική πολιτεία Μαχαράστρα συνέλαβε έναν παπαγάλο ονόματι Hariyal επειδή έβριζε μια ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία είχε μια άσχημη διαμάχη με τον θετό της γιο και πιστεύεται ότι ο παπαγάλος είχε πάρει την απαίσια συνήθεια απ' αυτόν. Υποτίθεται ότι, επί δύο χρόνια, ο άνδρας εκπαίδευε τον Hariyal να κακοποιεί λεκτικά τη μητριά του όποτε περνούσε από εκεί. Ο ίδιος κλήθηκε μαζί με το πουλί στο αστυνομικό τμήμα, όπου κρατήθηκε ο παπαγάλος και αργότερα παραδόθηκε στο δασαρχείο της Μαχαράστρα.

... ο φωνακλάς παπαγάλος
Ένα καρτέλ ναρκωτικών στην Κολομβία εκπαίδευσε ένα πουλί ονόματι Lorenzo ώστε να είναι ο τσιλιαδόρος τους. Όποτε η αστυνομία πλησίαζε στα κεντρικά γραφεία του καρτέλ, ο Lorenzo ούρλιαζε για να τρέξουν οι άνδρες. Το 2010, όταν η αστυνομία κατάφερε να πλησιάσει κρυφά και να αποφύγει τις προειδοποιητικές φωνές του παπαγάλου, ανακάλυψε μια κρύπτη με ναρκωτικά και όπλα, αλλά και άλλα πουλιά σκοπούς.

Το πουλί συναγερμός
Το 2019, ένα πουλί που ζούσε σε μια κοινότητα της Βραζιλίας εκπαιδεύτηκε να φωνάζει "Μαμά, η αστυνομία!" όποτε πλησίαζαν αστυνομικοί. Οι αρχές ανακάλυψαν το πουλί κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής σε μια αποθήκη ναρκωτικών. Μετά από τη σύλληψή του, το πουλί δεν τιτίβισε ποτέ ξανά.

Η γάτα που έγινε -άθελά της- συνεργός,...
Το 2013, οι δεσμοφύλακες εντόπισαν μια λευκή γάτα να τριγυρνάει κάπως παράξενα στην είσοδο της φυλακής στην Arapiraca της Βραζιλίας. Η γάτα ήταν οικεία στην φυλακή -ίσως την μεγάλωσαν οι τρόφιμοι- αλλά αυτή τη φορά κάτι δεν πήγαινε καλά, καθώς, γύρω από το σώμα της είχε τυλιχτεί μια ταινία. Μετά από προσεκτικότερη εξέταση, οι φρουροί βρήκαν πριόνια, τρυπάνια, τηλέφωνο και φορτιστή, κάρτα μνήμης, μπαταρίες και ένα ακουστικό κολλημένα στην ταινία. Οι αρχές δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ποιος κρατούμενος προσπάθησε να την χρησιμοποιήσει ως συνεργό στην απόδρασή του. Η γάτα κρατήθηκε για λίγο και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε καταφύγιο ζώων.


... η γάτα λαθρέμπορος και...
Το 2013, οι αρχές στην Ρωσία συνέλαβαν μια γάτα όταν ανακάλυψαν ότι χρησιμοποιούνταν για λαθραία μεταφορά τηλεφώνων και φορτιστών σε μια φυλακή κοντά στο Syktyvkar. Μια μέρα που η γάτα καθόταν πάνω σε έναν φράχτη, οι αστυνομικοί παρατήρησαν τις συσκευές που ήταν κολλημένες στο στομάχι της και την κράτησαν.

Συνεχιζεται....

 

[maik900]

Ζώα που ενεπλάκησαν με τον νόμο λόγω... εγκλημάτων​

... ο γάτος που λάτρευε τα εσώρουχα
Μια οικογένεια στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας, βρέθηκε στη δύσκολη θέση να έχει τα εσώρουχζα άλλων ανθρώπων. Ο Oscar ο γάτος τους είχε αναπτύξει τη συνήθεια να κλέβει ρούχα -εσώρουχα, κάλτσες, πλαστικά γάντια, κ.ά.- από τις μπουγάδες των γειτόνων και να τα χαρίζει περήφανα στους ανθρώπους του. Φοβούμενοι ότι η κοινότητα θα υποπτευόταν έναν κλέφτη εσωρούχων με πιο διεστραμμένα κίνητρα, οι άνθρωποι του Oscar ανέφεραν το περιστατικό στην αστυνομία.

Ο καταστροφικός κάστορας
Τον Δεκέμβριο του 2016, ένας άγριος κάστορας μπήκε σε ένα κατάστημα στην κομητεία St. Mary's του Μέριλαντ. Ο κάστορας περιπλανήθηκε στο κατάστημα, πετώντας πράγματα κάτω. Ο τοπικός σερίφης συνέλαβε τον άτακτο κάστορα και τον μετέφερε σε κέντρο αποκατάστασης άγριας ζωής.

Η αρκούδα που αγαπούσε το μέλι...
Το 2008, μια αρκούδα στα Σκόπια έκανε επιδρομή στις κυψέλες ενός μελισσοκόμου και έκλεψε το μέλι του. Ο μελισσοκόμος έβαλε δυνατά μουσική για να την τρομάξει, αλλά αυτό δεν την πτόησε και, όταν η μουσική σταμάτησε, πήρε το μέλι που ήθελε. Τελικά, η αρκούδα κρίθηκε ένοχη για κλοπή και ζημιά και επειδή δεν είχε ιδιοκτήτη, η κυβέρνηση διατάχθηκε να πληρώσει στον μελισσοκόμο το ποσό των 3.500 δολαρίων ΗΠΑ για τις ζημιές που προκάλεσε στις κυψέλες.

... και εκείνη που κατέστρεψε ένα αυτοκίνητο
Το 2017, μια αρκούδα απεγκλωβίστηκε από ένα SUV, αφού πρώτα το βανδάλισε και το έκλεψε, στο Ντουράνγκο του Κολοράντο. Η αρκούδα εισέβαλε στο SUV, διέλυσε το τιμόνι, έβγαλε το ραδιόφωνο από το ταμπλό, έσπασε το πίσω τζάμι και χρησιμοποίησε το αυτοκίνητο ως προσωπική τουαλέτα. Στη συνέχεια, με κάποιο τρόπο έλυσε το χειρόφρενο, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να κυλήσει και να προσκρούσει σε ένα γραμματοκιβώτιο και σε άλλα αντικείμενα. Αφού προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές, ο γούνινος βάνδαλος τράπηκε σε φυγή.

Το επίμονο κοράκι
Στον Καναδά, η αστυνομία, αντί να αντιμετωπίσει ένα ζώο που έφυγε από τον τόπο του εγκλήματος, έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα πουλί που δεν έφυγε μόνο του. Το πουλί που πιστεύεται ότι ήταν κοράκι με το όνομα Canuck είχε ήδη κερδίσει τη φήμη του αγαπημένου ταραχοποιού στο Βανκούβερ. Το 2016, οι ατάκες του τον έβαλαν σε διαμάχη με το νόμο. Όταν η αστυνομία εστάλη σε μια φωτιά αυτοκινήτου, βρήκε έναν άνδρα να κρατάει μαχαίρι. Ο Canuck, ο οποίος είχε εντοπιστεί να κάθεται στο καμένο αυτοκίνητο, πήρε το μαχαίρι και έφυγε. Ένας αστυνομικός το κυνήγησε για λίγο, αλλά τελικά το πουλί πέταξε μακριά και πήρε και το μαχαίρι.

Οι αλεπούδες που έκλεβαν παπούτσια
Το 2010, στη γερμανική πόλη Foehren, μια αλεπού άρπαζε τα παπούτσια των ανθρώπων και τα έκρυβε στην λιμέρι της, ίσως για να παίζουν τα μικρά της.
Τον Μάιο του 2018, ένα αστυνομικό τμήμα στην ιαπωνική πόλη Nagaokakyo έλαβε κλήσεις από οκτώ νοικοκυριά που έλεγαν ότι, κατά τη διάρκεια της νύχτας, είχαν εξαφανιστεί τα παπούτσια τους που τα είχαν έξω από τα σπίτια τους. Μια αστυνομική ομάδα αποκάλυψε ότι οι κλέφτες ήταν ένα ζευγάρι αλεπούδων. Οι αστυνομικοί ακολούθησαν το δίδυμο στο λιμέρι τους, όπου ανακάλυψαν 40 ζευγάρια σανδάλια. Πιστεύεται ότι οι αλεπούδες μάζευαν τα παπούτσια ως αποτέλεσμα του ενστίκτου τους να εφοδιαστούν με τρόφιμα και άλλα αντικείμενα ενώ έφτιαχναν τις φωλιές τους.
Το 2020, μια αλεπού έκλεψε περισσότερα από 100 παπούτσια από τους κατοίκους του Zehlendorf, μια περιοχή στο Βερολίνο.
Το 2014, μια γυναίκα στο Λιντς της Αγγλίας, ανέφερε ότι, καθημερινά και για μήνες, μια αλεπού άφηνε παπούτσια στον πίσω κήπο της. Η ίδια, έβαλε μια παπουτσοθήκη έξω από το σπίτι της, ώστε να μπορούν οι γείτονες να τα πάρουν πίσω.



Ο γλάρος που έκλεβε
Για χρόνια, ο Steven ο γλάρος περιπλανιόταν σε ένα σκωτσέζικο αρτοποιείο και έκλεβε αντικείμενα από τα ράφια, επισκεπτόμενος το κατάστημα πάνω από 10 φορές κάθε μέρα. Ο γλάρος λάτρευε ιδιαίτερα τα πατατάκια και έγινε διάσημος στο διαδίκτυο όταν έγιναν viral οι φωτογραφίες του να αρπάζει επιδέξια μια σακούλα με τσιπς.

Bonus: Ζώα που επίλυσαν εγκλήματα

Ο παπαγάλος που έγινε μάρτυρας ενός φόνου,...
Ένα πουλί κατέληξε στο επίκεντρο μιας υπόθεσης τον Φεβρουάριο του 2014. Ο Hira, ένας παπαγάλος, ήταν ο μόνος μάρτυρας της δολοφονίας της Neelam Sharma. Ο Hira δεν ήταν ακριβώς σπιούνος, αλλά είπε το όνομα του δολοφόνου. Ο χήρος της Neelam, ο Vijay, παρατήρησε ότι το πουλί ταράσσονταν εξαιρετικά κάθε φορά που ο ανιψιός του επισκεπτόταν το σπίτι ή ακόμα και όταν έλεγαν το όνομά του. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, όταν ο Vijay ανέφερε το γεγονός στην αστυνομία, ο ανιψιός του ομολόγησε το έγκλημα. Δυστυχώς για τον Hira, η βοήθειά του στην επίλυση της υπόθεσης δεν είχε ανάλογη αναγνώριση, καθώς η αστυνομία υποβάθμισε τη συμμετοχή του και οι τοπικές ειδήσεις τον ανέφεραν ως Ηρακλής ο Παπαγάλος.

..., η γάτα που βοήθησε στην επίλυση ενός φόνου...
Το 1989, όταν ανακαλύφτηκες το σώμα της Lori Auker, μιας εργαζόμενης σε κατάστημα κατοικίδιων ζώων, τρεις εβδομάδες μετά την εξαφάνισή της, η αστυνομία άρχισε να ερευνά τον εν διαστάσει σύζυγό της, Robert Auker. Παρά το γεγονός ότι ο Robert είχε καθαρίσει σχολαστικά το αυτοκίνητό του και το γεγονός ότι πέρασε από πολλούς ιδιοκτήτες μιας και ο πατέρας του το αντάλλαξε μετά την εξαφάνιση της Lori, οι ιατροδικαστές κατάφεραν να ανακαλύψουν τρίχες που ταίριαζαν με τις δύο γάτες του θύματος. Οι ίδιες τρίχες βρέθηκε και σε έναν νάρθηκα που είχε φορέσει ο Robert την μέρα που εξαφανίστηκε η Lori και τελικά ο Robert καταδικάστηκε.


... και η ακρίδα που βοήθησε στην επίλυση ενός φόνου
Μια ακρίδα ήταν το κλειδί για την επίλυση μιας δολοφονίας το 1985 στο Τέξας. Οι ερευνητές βρήκαν ελάχιστα φυσικά στοιχεία στον τόπο του εγκλήματος. Ωστόσο, στα ρούχα του θύματος βρήκαν μια ακρίδα που της έλειπε το ένα άκρο. Αργότερα, στη μανσέτα του παντελονιού ενός υπόπτου, ανακάλυψαν το πόδι ενός εντόμου. Το πόδι ταίριαζε με της ακρίδας, γεγονός που οδήγησε στην καταδίκη του υπόπτου.