Σπάνιες μοτοσυκλέτες

[maik900]

1913 Sears Dreadnaught​

Mια αρκετά σπάνια και ιδιαίτερη μοτοσυκλέτα, που μπορούσες να την παραγγείλεις μέσω αλληλογραφίας και να την παραλάβεις στην πόρτα σου σε κιβώτιο, από τον σχετικό κατάλογο της εταιρείας.
Η παραγωγή της διήρκησε από το 1912-1916 και συναρμολογούταν από την Spacke Company of Indianapolis, Indiana για λογαριασμό της Sears. Η Spacke, επίσης κατασκεύαζε και το 70'' ΙΟΕ V-twin που χρησιμοποιεί η παρακάτω μοτοσυκλέτα.
Η ίδια κατασκευάστρια εταιρία έδινε μοτέρ και σε άλλες μάρκες της περιόδου όπως στην Dayton, Minneapolis, Crawford, Eagle.
Tα μοτερ της επίσης, μοιραζόντουσαν κι αρκετές μαρκες κατασκευής τρικύκλων, τα οποία ήταν ευρέως διαδεδομένα την εποχή εκείνη.
Απέδιδε 9hp, ισχύς παραπάνω από ικανοποιητική για την περίοδο, η λίπανση ήταν ολικής απώλειας με ντρίππερ κ' τρόμπα χειρός στο ρεζερβουάρ και ξεχωριστό δοχείο λαδιού, επίσης μες στο ρεζερβουάρ.
Ο 70,62ιντσος αερόψυκτος με τις βαλβίδες εισαγωγής επικεφαλής και τις εξαγωγής πλάγιες -που ήταν πάντα, και σε όλες τις εκδόσεις του και εφαρμογες του γυαλισμένος σαν καθρέπτης- είχε διάμετρο 3,5'' και διαδρομή 3,67''.
Χρησιμοποιούσε μονοτάχυτο κιβώτιο από την Εclipse και ενεργοποιούνταν από τον μοχλό/συμπλέκτη δίπλα στο δοχείο καυσίμου. Η παρακάτω εικονιζόμενη διατηρεί και τις δύο αλυσίδες της, μία για την κίνησή της από το μοτέρ και μία για τα πετάλια.
Η διάταξη αυτή εγκαταλείφθηκε το επόμενο έτος 1914 και υιοθετήθηκε ο συμπλέκτης στο αριστερό πόδι και διτάχυτη πλύμνη στο κέντρο του πίσω τροχού. Έτσι πλέον, ο μοχλός δίπλα στο ρεζερβουάρ, ανέλαβε τον ρόλο της αλλαγής των δύο ταχυτήτων.
Η εικονιζόμενη, διαθέτει φώτα ασετυλίνης, εμπρόσθια ανάρτηση με υστερούντες βραχίονες και φύλλα σούστας (leafer), και extra comfort σέλα.
Η τιμή της τότε, ανέρχονταν σε $250. Πρόσφατα μία του '14 πουλήθηκε σε πλειστηριασμό περί τα $127.000 δίχως όμως, τα εμπρός και πίσω φώτα ασετυλίνης.

 

[maik900]

Dresch Monoblock 500

Η εταιρεία ιδρύθηκε στη Γαλλία από τον Henri Dresch στις αρχές της δεκαετίας του '20. Κατά τη διάρκεια της ακμής της παρήγαγε πάνω από 10.000 μοτοσικλέτες το χρόνο, από 175cc έως 500cc. Το Μonobloc ήταν το κορυφαίο μοντέλο της Dresch. Ο κινητήρας ήταν δικύλινδρος, είχε απόδοση 14 ίππων και έφτανε την τελική ταχύτητα 105 χλμ/ω με 4-τάχυτο κιβώτιο. To βάρος της πλησίαζε τα 160 κιλά. Το Dresch Μonobloc έμεινε στην παράγωγη από το 1930 έως το 1938. Με το ξέσπασμα του πολέμου η εταιρία έπαυσε τις εργασίες της.




Πηγη www.facebook.com/hellenicclassicmotorcycleclub

 

[maik900]

Douglas Dragonfly 350 (1955-1957) κινητήρας boxer 348 cc 17 hp/5500rpm 165,8 kg 110 km / h
Ο Douglas ήταν Βρετανός κατασκευαστής μοτοσικλετών από το 1907-1957 με έδρα το Kingswood του Μπρίστολ , και ιδιαίτερα γνωστός για τiς BOXER μοτοσικλέτες, και ως κατασκευαστής μηχανών ταχύτητας . Η εταιρεία δημιούργησε επίσης μια γκάμα αυτοκινήτων μεταξύ 1913 και 1922.
Η Douglas Dragonfly 350 είναι μια μοτοσικλέτα σχεδιασμένη και κατασκευασμένη από τη Douglas στο Μπρίστολ . Η τελευταία μοτοσικλέτα που παράγεται από την εταιρεία, το 1955 η Dragonfly ήταν μια ολοκαίνουργια μοτοσικλέτα που κατασκευάστηκε ως μια βελτιωμένη έκδοση ενός υπάρχοντος κινητήρα. Παρά την άνεση οδήγησης, η οποία ήταν «ίση με ένα αυτοκίνητο», ήταν θορυβώδες και η επιτάχυνση ήταν μάλλον απρόβλεπτη.
Η κυκλοφορία του Dragonfly ήταν η τελευταία ευκαιρία επιβίωσης για την εταιρεία Ντάγκλας όταν εμφανίστηκε το 1954 σε μια μεγάλη έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο σόου μοτοσικλετών στο Earls Court (εκθεσιακό κέντρο στην περιοχή του Λονδίνου), Παρόλο που προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον, τα οικονομικά του Ντάγκλας δεν τους επέτρεψαν να εκμεταλλευτούν τη ζήτηση και η Dragonfly δεν μπήκε στην παραγωγή για εννέα μήνες. Καταφέρνοντας να πουλήσει μόνο 1.457 μοτοσικλέτες Dragonfly. Η Westinghouse Brake and Signal Company Ltd, αγόρασε την Douglas το 1956 και η παραγωγή των Douglas Motorcycles έληξε το 1957. Πολύ λίγες μοτοσικλέτες Douglas να επιβιώνουν σήμερα, καθιστώντας τες μια από τις πιο σπάνιες μοτοσικλέτες



Πηγη Dimitris Koub

 

[maik900]

Το 200 SPORT μοντέλο της MONDIAL ήταν από τις λίγες μηχανές δρόμου που είχαν σχεδιαστεί κ παραχθεί από την Ιταλική, με βάση το Μιλάνο, εταιρεία. Η Mondial ήταν γνωστή για τις αγωνιστικές μηχανές που κατασκεύαζε και για το γεγονός ότι από το 1949 μέχρι το 1957 είχε σαρώσει όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα μοτοσυκλέτας.
Τα νούμερα παραγωγής ήταν από μόνα τους πολύ μικρά, 1000-2000 κομμάτια το χρόνο, καθώς όλες οι μοτοσυκλέτες ήταν κατασκευασμένες στο χέρι από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ήταν τόσο μεγάλη η φήμη και η αποτελεσματικότητα της Mondial στους αγώνες ταχύτητας που μέχρι και ο Soichiro Honda πλησίασε την εταιρεία το 1957 να αγοράσει μία από τις μηχανές αγώνων της (η οποία είχε κερδίσει τα παγκόσμια πρωταθλήματα στα 125cc και στα 250cc τη χρονιά εκείνη). Η Mondial έδωσε στον Honda την μηχανή, η οποία αποτέλεσε την βάση για τις αγωνιστικές μηχανές του Honda από τότε και μετά.
Η κίνηση αυτή ανταποδόθηκε το 2000 όταν η Honda έδωσε κινητήρες στην Mondial κατά τη διάρκεια της προσπάθειας της δεύτερης να αναγεννηθεί τη νέα χιλιετία. Ήταν η μόνη φορά που η Honda επέτρεψε σε άλλη εταιρεία να χρησιμοποιήσει κινητήρες της ενώ προς τιμήν αυτής της συνεργασίας ο Honda επέλεξε ένα 200 sport να κοσμεί την είσοδο του εργοστασίου του στην Ιαπωνία.
Το 200 sport μοντέλο της εταιρείας ήταν σπάνιο ακόμα και στην Ιταλία τα χρόνια εκείνα, ενώ σήμερα θεωρείτε μια από τις σπάνιες μοτοσυκλέτες παγκοσμίως.



Πηγη www.facebook.com/hellenicclassicmotorcycleclub

 

[maik900]

JAMES D1 V-TWIN 1932

Το 1930 και ενώ ο George Brough δημιουργούσε μοτοσυκλέτες με κινητήρες της JAP, η εταιρεία James Cycle Company σχεδίαζε τον δικό της κινητήρα, κάνοντας τη διαφορά σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1880 στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας από τον Henry William James. Στην αρχή κατασκεύαζε ποδήλατα και έφτιαξε την πρώτη μοτοσικλέτα του το 1902. Το 1904 ο James έφερε στην παραγωγή το πρώτο ενισχυμένο πλαίσιο, αντί του πλαισίου τύπου ποδηλάτου που χρησιμοποιείται ευρέος εκείνη την εποχή. Το 1913 το εργοστάσιο προσέφερε τα πρώτα μοντέλα V-twin στα 500cc και αργότερα στα 750cc.
Το 1929 η James παρουσίασε το D1. Mε δικύλινδρο OHV κινητήρα V 495cc είχε καλύτερες επιδόσεις από τις τυπικές μονοκύλινδρες μοτοσικλέτες με την ίδια χωρητικότητα. Ο κινητήρας αυτός χρησιμοποιήθηκε και στο μοντέλο James Speedway για δύο χρόνια, το 1929 και το 1930, αν και δεν τα πήγε καλά ενάντια στον πανίσχυρο Rudge που έκανε την εμφάνιση του στο προσκήνιο. Για το 1931, το πλαίσιο του V-twin αναβαθμίστηκε δίνοντας τις ελκυστικές γραμμές που βλέπουμε. Το D1 παρέμεινε στον κατάλογο της James μέχρι το 1935, αλλά λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων του εργοστασίου δεν κατασκευάστηκαν πολλά από αυτά τα υπέροχα δίτροχα, καθιστώντας το σήμερα πραγματικά μια πολύ σπάνια μοτοσικλέτα.



Πηγη www.facebook.com/hellenicclassicmotorcycleclub

 

[maik900]

NSU Delphin III 1956 500cc 110hp 8.500rpm 340km/h
Ο υπερτροφοδοτούμενος παράλληλος δικύλινδρος κινητήρας 500cc παρήγαγε περίπου 110 ίππους. Η ταχύτητα ρεκόρ των 340km / h επιτεύχθηκε το Σεπτέμβριο του 1956 από τον Wilhelm Herz. στην Bonneville Speedway στη Γιούτα για να σπάσει τα 320 χλμ. / Ώρα
Το φέρινγκ σχεδιάστηκε σε αεροδυναμική σήραγγα στο Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης και στη συνέχεια ανέλαβε το Τεχνικό Κολλέγιο της Στουτγάρδης, που του έδωσε συντελεστή οπισθέλκουσας 0,19. Ο κινητήρας χρησιμοποίησε έναν ασυνήθιστο περιστροφικό υπερτροφοδότη που σχετίζεται με την τελική εξέλιξη της NSU για τον κινητήρα Wankel
Το NSU Delphin III –βρίσκετε στην έκθεση στο Γερμανικό Μουσείο Verkehrszentrum München



Πηγη Dimitris Koub

 

[Sapiokaravo]

NSU Delphin III 1956 500cc 110hp 8.500rpm 340km/h
Ο υπερτροφοδοτούμενος παράλληλος δικύλινδρος κινητήρας 500cc παρήγαγε περίπου 110 ίππους. Η ταχύτητα ρεκόρ των 340km / h επιτεύχθηκε το Σεπτέμβριο του 1956 από τον Wilhelm Herz. στην Bonneville Speedway στη Γιούτα για να σπάσει τα 320 χλμ. / Ώρα
Το φέρινγκ σχεδιάστηκε σε αεροδυναμική σήραγγα στο Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης και στη συνέχεια ανέλαβε το Τεχνικό Κολλέγιο της Στουτγάρδης, που του έδωσε συντελεστή οπισθέλκουσας 0,19. Ο κινητήρας χρησιμοποίησε έναν ασυνήθιστο περιστροφικό υπερτροφοδότη που σχετίζεται με την τελική εξέλιξη της NSU για τον κινητήρα Wankel
Το NSU Delphin III –βρίσκετε στην έκθεση στο Γερμανικό Μουσείο Verkehrszentrum München

View attachment 30277View attachment 30280View attachment 30278View attachment 30279

Πηγη Dimitris Koub

Ρε το ΜΑΝ,το προσεξες πισω? Αυτο στα Μεγαρα εχει σιγουρα, κατω απο 60 sec γυρολογιο!

 

[maik900]

ACMS 06/09

Πολλοί γνωρίζουν την NSU ως κατασκευάστρια αυτοκινήτων. Αυτό που οι περισσότεροι δεν ξερουν είναι ότι ξεκίνησε το 1873 κατασκευάζοντας μηχανές κλωστοϋφαντουργίας και μετεξελίχθηκε πρώτα σε κατασκευάστρια μοτοσυκλετών το 1901 ενώ το 1905 παρήγαγε το πρώτο αυτοκίνητο. Παρόλο που ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος άφησε όλα τα εργοστάσιά της κατεστραμμένα, μέχρι το 1955 κατάφερε να γίνει η μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής μοτοσυκλετών, κατέχοντας τα παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες κυβικών από 50cc μέχρι 500cc.
To 1953 παρουσίασε ένα πρωτοποριακό μοντέλο για την εποχή, το NSU MAX των 250cc. Μεγαλύτερη καινοτομία του αποτελούσε ο ενιαίος 'χυτός' σκελετός του με μια ‘’μονοσοκ’’ ανάρτηση ‘’κρυμμένη’’ μέσα του.



Πηγη www.facebook.com/hellenicclassicmotorcycleclub

 

[maik900]

Simplex 500 Ala d’Oro
Μια ιταλική μοτοσυκλέτα με γερμανικό στυλ.
Η Simplex ιδρύθηκε το 1922 στο Τορίνο της Ιταλίας από τους Pellini και Ferraris. Στα πρώτα χρόνια της κατασκεύαζε μικρούς κινητήρες για ποδήλατα. Το 1926 παρουσίασε τις πρώτες τις μικρές δίχρονες μοτοσυκλέτες 125cc. Τα χρόνια που ακολούθησαν έκαναν την εμφάνιση τους τετράχρονα σύνολα 150cc και το 1930 ο κυβισμός ανέβηκε στα 175cc περιλαμβάνοντας βαλβίδες κλειστού τύπου και κιβώτιο ταχυτήτων 3 σχέσεων σε ένα ενιαίο σύνολο με τον κινητήρα.
Η ονομασία Ala d’Oro (Χρυσά Φτερά) υιοθετήθηκε το 1931 μαζί με τα 4-τάχυτα σασμάν και την χωρητικότητα που σκαρφάλωσε στα 500cc. Το 1936 η γκάμα της εταιρίας περιελάμβανε 2 εκδόσεις, μια πολυτελής και μια σπορ με αυξημένη ιπποδύναμη. Ένα χρόνο αργότερα παρουσιάστηκε ένα μοντέλο 250cc με ιδιαίτερη πίσω ανάρτηση, μαζί με ένα πλαγιοβάλβιδο 500άρι. Η τελευταία έκδοση του 500 το 1938 χρησιμοποίησε την ίδια ανάρτηση με το 250, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε και επιλογή για rigid πλαίσιο.
Αναλογικά το 500 Ala d’Oro ήταν μια ακριβή μοτοσυκλέτα. Προς το τέλος της παραγωγής του κόστιζε 17000 λίρες, ποσό που αναλογούσε σε μισθούς 10 μηνών ενός καλά αμειβόμενου εργαζόμενου. Τεχνολογικά ανώτερο και γερά κατασκευασμένο συνδύαζε την ιταλική τεχνογνωσία με την γερμανική στιβαρότητα.
Η Simpex έκλεισε το 1940 όταν η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο. Μετά το πέρας τον εχθροπραξιών κάποιες μοτοσυκλέτες συναρμολογήθηκαν από αποθέματα ανταλλακτικών.



Πηγη Ελληνικη Λεσχη Φιλων Κλασικης Μοτοσικλετας-Hellenic Classic Motorcycle Club

 

[maik900]

AJS V4 1936
495cc αερόψυκτο SOHC V4 50 μοιρών 40hp στις 6,000rpm αναλογία συμπίεσης 10: 1, 4-ταχύτητες 205kg 165km/h
Το AJS V4 ήταν μια προηγμένη μηχανική σχεδίαση που παρουσίασε η βρετανική εταιρεία μοτοσικλετών στα μέσα της δεκαετίας του '30, το πρώτο πρωτότυπο προοριζόταν ως μοτοσικλέτα δρόμου και παρουσιάστηκε στο Ολυμπιακό Σαλόνι το 1935.
Η έκδοση του V4 δεν έλαβε το πράσινο φως για την παραγωγή, περίπου 30 κατασκευάστηκαν μόνο, δεν είναι γνωστό γιατί ακριβώς αλλά πιθανότατα είχε κάτι να κάνει με το γεγονός ότι θα ήταν υπερβολικά ακριβό, την εποχή εκείνη ο κόσμος ήταν ακόμα σε περίοδο λιτότητας και Μεγάλης Ύφεσης.



Πηγη Dimitris Koub

 

[maik900]

FERRARI 900, 1995: TO ΑΛΟΓΑΚΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΔΥΟ ΤΡΟΧΟΥΣ​

Μία και μοναδική… κυριολεκτικά​

Πριν από 25 περίπου χρόνια μια μοτοσυκλέτα εμφανίστηκε στο προσκήνιο που ονομαζόταν Ferrari, είχε το αλογάκι στο ντεπόζιτο αλλά και την επίσημη άδεια του θρυλικού ιταλικού εργοστασίου. Ήταν η πρώτη και η τελευταία δίτροχη Ferrari που εμφανίστηκε ποτέ.
Ήταν μια ιδιόμορφη κατακόκκινη Ferrari με κινητήρα 900 cc, η οποία έφερε την υπογραφή της εταιρίας David Kay Engineering.

Η ιστορία αυτής της μοτοσυκλέτας είναι μοναδική και ενδιαφέρουσα για πολλούς λόγους. Ξεκινά το 1990, έτος κατά το οποίο ο Βρετανός σχεδιαστής David Kay (γνωστός για το γεγονός ότι ήταν υπεύθυνος για το σχεδιασμό των πιο διάσημων αγωνιστικών μοτοσυκλετών της MV Agusta, στην οποία είχε εργαστεί ως μηχανικός) φιγουράρισε στα πρωτοσέλιδα του ειδικού Τύπου όταν υπέβαλε επίσημο αίτημα στη Scuderia Ferrari για να πάρει την άδεια να βάλει το θρυλικό λογότυπο με το αλογάκι πάνω σε μια σπορ μοτοσυκλέτα που σχεδίαζε.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 23 Μαΐου 1990, ο Piero Ferrari, ο γιος του Enzo Ferrari και τότε πρόεδρος της εταιρείας, έδωσε θετική απάντηση, δίνοντας προσωπική και επίσημη έγκριση του αιτήματος με χειρόγραφη επιστολή. Έτσι, ο Kay ήταν εξουσιοδοτημένος να κατασκευάσει την πρώτη (και μέχρι τώρα … μόνη) μοτοσυκλέτα της Ferrari στην ιστορία.
Η μοτοσυκλέτα ήταν όλη χειροποίητη και ολοκληρώθηκε μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής, απαιτητικής και εξειδικευμένης δουλειάς, που μεταφράστηκαν σε περίπου 3.000 ώρες εργασίας!

Για να κινηθεί η μοτοσυκλέτα επιλέχθηκε ένας τετρακύλινδρος σε σειρά, αερόψυκτος κινητήρας, κατασκευασμένος από μαγνήσιο και αλουμίνιο, με κυβισμό 900cc, 16 βαλβίδες και κιβώτιο ταχυτήτων πέντε σχέσεων. Το σωληνωτό πλαίσιο της μοτοσυκλέτας ήταν φτιαγμένο από σωλήνες χρωμιομολυβδαινιούχου χάλυβα Reynolds 531, είχε ανεστραμμένο πιρούνι (από τη Forcelle Italia), 6πίστονες δαγκάνες Brembo μπροστά, χειροποίητες ζάντες Astralite 17 ιντσών και αμορτισέρ WPS. Πάνω στο πλαίσιο είχε χτυπηθεί ο κωδικός SF-01M… Scuderia Ferrari 01 Motorcycle…

O κινητήρας που έμοιαζε διαβολικά με αυτούς της MV Agusta απέδιδε 105 ίππους στις 8.800 στροφές ανά λεπτό και το βάρος της κενό έφτανε μόλις τα 172kg! Η μοτοσυκλέτα που φόραγε το όνομα της Ferrari μπορούσε να αγγίξει ταχύτητες έως και 256 km/h.
Η εμφάνιση για τους διαβασμένους των ιταλικών υπερ-αυτοκινήτων ήταν γνώριμη, αφού θύμιζε το στυλ της Ferrari Testarossa της δεκαετίας του 1980, με έμπνευση που προερχόταν από το αγωνιστικό του 24ωρου αγώνα του Le Mans. Από μοτοσυκλετιστικής άποψης τώρα, η εμφάνιση παρέπεμπε περισσότερο στη δεκαετία του ’70. Ενδιαφέρον είχε το ιδιαίτερου σχήματος φέρινγκ και η ουρά του μονόσελου, αλλά και ότι όλο το κουστούμι της ήταν φτιαγμένο από αλουμίνιο.

Για την ιστορία, μοτοσυκλέτες με το όνομα Ferrari είχαν κυκλοφορήσει στην Ιταλία τη δεκαετία του ’50 (δίχρονες μονοκύλινδρες, μικρού κυβισμού (125-160 cc) μόνο που καμία σχέση δεν είχαν με τον Enzo Ferrari και τη Modena, αλλά με τους αδελφούς Ferrari (συνωνυμία) από το Μιλάνο…

Το 2008, η μοναδική μοτοσυκλέτα που φόρεσε επίσημα το έμβλημα της εταιρίας από τη Modena μπήκε σε δημοπρασία, με τιμή εκκίνησης τα 220.000 – ναι, διακόσια είκοσι χιλιάρικα, δεν είναι ορθογραφικό λάθος – ευρώ. Αγοραστής δεν βρέθηκε και το ίδιο έγινε όταν μπήκε στο ebay στην τιμή των 306.000 ευρώ.
Για να μην μείνετε με την απορία, τελικά η Ferrari 900 πουλήθηκε έναντι 90.000 περίπου ευρώ… σε συλλέκτη και μάλιστα πλούσιο όπως ήταν επόμενο.

Πηγη https://motorbike.gr

 

[stelios62]

Ας βαλουμε και εδω αυτο το βιντεακι με την μοτο του Λεφα , να υπαρχει, αφου ειναι η μοναδικη ελληνικη πατεντα ....και βεβαια ...!

 

[maik900]

Ιστορική ανακάλυψη της πρωτότυπης Τriumph του 1901​

Το πρωτότυπο του 1901​

Μετά την πρόσφατη ανακοίνωση των σχεδίων του επόμενου έτους για τον εορτασμό της 120ης επετείου και της παραγωγής της εκατομμυριοστής μοτοσυκλέτας που παρήχθει από το εργοστάσιο του Χίνκλεϊ, η Triumph ανακοινώνει την ανακάλυψη ορόσημο της πρώτης πρωτότυπης Triumph που κατασκευάστηκε ποτέ

Το πρωτότυπο του 1901​

Ένα εκπληκτικό ιστορικό εύρημα, που ανακαλύφθηκε και αναπαλαιώθηκε από τον κορυφαίο vintage συλλέκτη της Triumph, Dick Shepherd, το Πρωτότυπο του 1901 ξαναγράφει τα βιβλία ιστορίας, προσθέτοντας ένα ολόκληρο νέο κεφάλαιο πριν από τις επίσημες πωλήσεις της Triumph που ξεκινούν το 1902. Αυτή η πρώτη πρωτότυπη Triumph φημολογούταν εδώ και καιρό ότι υπάρχει και αναφέρεται στις διαφημίσεις και τις κριτικές που εμφανίστηκαν το 1901. Αναπτύχθηκε από ένα τυπικό ποδήλατο Triumph, με κινητήρα που παρείχε ο Βέλγος κατασκευαστής Minerva, προκειμένου να προκαλέσει ενδιαφέρον και να μετρήσει τη ζήτηση του κοινού για μια μοτοσυκλέτα Triumph.


Ο Dick Shepherd είπε: «Έχοντας προσεγγιστεί από έναν φίλο συλλέκτη, ο οποίος δυστυχώς πρόσφατα αποβίωσε, για να αξιολογήσω μια παλιά Triumph, ήμουν απίστευτα ενθουσιασμένος που ανακάλυψα ότι η μοτοσυκλέτα είχε μοναδικές λεπτομέρειες που δεν υπήρχαν στις πρώτες Triumphs παραγωγής. Μαζί με τη μοτοσυκλέτα, ο συλλέκτης είχε λάβει επίσης μια επιστολή από την Triumph, με ημερομηνία το 1937, η οποία περιέγραφε τη μοναδική προέλευση της μοτοσυκλέτας και παρείχε βασικές λεπτομέρειες».

«Με έναν αριθμό κινητήρα που είναι σύμφωνος με τις αναφορές στα αρχεία κινητήρα της Minerva για μια πρώτη εμπλοκή της Triumph το 1901, η ιστορική σημασία αυτής της μοτοσυκλέτας έγινε απίστευτα ξεκάθαρη».
«Ως δια βίου παθιασμένος θαυμαστής της ιστορίας και των επιτευγμάτων αυτής της απίστευτης βρετανικής μάρκας, το να έχω ανακαλύψει αυτό το εκπληκτικό επιζών κομμάτι και το επαναφέρω στην ένδοξη κατάσταση που θα ήταν όταν πρωτοεμφανίστηκε το 1901, μου έδωσε μια τεράστια αίσθηση ικανοποίησης».
Έχοντας πρώτα παρουσιαστεί στην έκθεση Motorcycle Live του Ηνωμένου Βασιλείου, το πρωτότυπο του 1901 θα παρουσιαστεί σε ειδική εκδήλωση στο Factory Visitor Experience της Triumph στις 14 Δεκεμβρίου, όπου η μοτοσυκλέτα θα οδηγηθεί δημόσια για πρώτη φορά μετά από 100 χρόνια.
Αυτή η απίστευτη, ιστορική μοτοσυκλέτα θα εκτεθεί στη συνέχεια, μαζί με την εκατομμυριοστή Triumph παραγωγής Χίνκλεϊ, σε μια νέα, ειδικά δημιουργημένη έκθεση επετείου 120 χρόνων, που φιλοξενείται στο Factory Visitor Experience της Triumph.
Το Triumph Factory Visitor Experience είναι δωρεάν για επίσκεψη και βρίσκεται στα κεντρικά γραφεία της Triumph στο Χίνκλεϊ της Αγγλίας και είναι ανοιχτό καθημερινά από Τετάρτη έως Κυριακή, από τις 10 π.μ. έως τις 4:30 μ.μ.



Πηγη https://2wo.gr

 

[maik900]

Η Indian Hendee Special του 1914​

Αυτή είναι η πρώτη μοτοσυκλέτα με ηλεκτρική μίζα στην ιστορία​

Σήμερα, η ηλεκτρική μίζα είναι κάτι που θεωρείται δεδομένο για την μοτοσυκλέτα, σε τέτοιο βαθμό, που η απαρχαιωμένη αλλά ακραία αξιόπιστη μανιβέλα, έχει εκτοπιστεί εντελώς.

Αναζητώντας τις ρίζες της πρώτης ηλεκτρικής μίζας, πολλοί ίσως σκεφτούν την δεκαετία του 60 και του 70 και τις μεγάλες μοτοσυκλέτες της εποχής. Κι όμως, η πρώτη μοτοσυκλέτα που είχε σύστημα ηλεκτρικής εκκίνησης, κατασκευάστηκε… δύο χρόνια μετά το ναυάγιο του Τιτανικού!

Ένα σχέδιο της καλωδίωσης της Hendee Special, που επεξηγεί τα διάφορα μέρη του συστήματος.

Η Indian Hendee Special του 1914​

Η μοτοσυκλέτα που ομόφωνα στέφεται με την πρωτιά ηλεκτρικής μίζας, στην ιστορία της μοτοσυκλέτας, είναι η Indian Hendee Special, του 1914. Για την εποχή της, η Hendee Special ήταν η κορυφαία μοτοσυκλέτα της γκάμας και έφερε ένα σύστημα που θα κάναμε πολλά χρόνια να το ξαναδούμε στην παραγωγή. Η Hendee Special είχε ένα πολύ φουτουριστικό ηλεκτρικό σύστημα, που συνδύαζε έναν κινητήρα/γεννήτρια για την εκκίνηση της μοτοσυκλέτας και την φόρτιση των μπαταριών, μια ανάφλεξη πηνίου χωρίς μανιατό αλλά και ένα αντικλεπτικό σύστημα, ανάλογο με τους σημερινούς «κεντρικούς διακόπτες»! Αλλά ας δούμε και πιο αναλυτικά.

Μίζα και γεννήτρια, 2 σε 1!​

Το μοναδικό ηλεκτρικό σύστημα της Hendee Special, έκανε χρήση ενός κινητήρα-γεννήτριας που ήταν τοποθετημένος μπροστά από τον δικύλινδρο V κινητήρα. Όταν λειτουργούσε ως ηλεκτροκινητήρας, η συσκευή περιέστρεφε τον κινητήρα προς την εκκίνηση –σύμφωνα με όσα είναι γνωστά, μπορούσε να την βάλει μπροστά σε 15 δευτερόλεπτα όταν ήταν κρύος, ενώ με ζεστό μοτέρ η εκκίνηση ήταν άμεση! Όταν ο κινητήρας έπαιρνε εμπρός, η συσκευή λειτουργούσε ως γεννήτρια φορτίζοντας τις μπαταρίες της Hendee Special. Κάπως έτσι, το σύστημα είχε κρίσιμες ομοιότητες τόσο με τα ανάλογα συστήματα… αεροσκαφών γενικής αεροπορίας, όσο και με σημερινά δίκυκλα όπως το Piaggio Medley και το Honda SH. Και αυτό, διότι και τα τελευταία δύο, χρησιμοποιούν την ίδια συσκευή ως μίζα αλλά και γεννήτρια, με το σύστημα Start-Stop.

Το «μοιραίο λάθος» του συστήματος​

To σύστημα της Hendee Special δεν ήταν το μοναδικό, τόσο εξελιγμένο στοιχείο της μοτοσυκλέτας. Το μοντέλο έφερε ανάφλεξη με πηνιά, που θυμίζει περισσότερο τα σημερινά συστήματα και όχι το «μανιατό» που χρησιμοποιούταν κατά κανόνα τότε θέλοντας να βελτιώσει την αξιοπιστία του συστήματος. Ακόμα, χρησιμοποιούσε δικλείδες ασφαλείας, που απέτρεπαν στην ανάφλεξη να λειτουργήσει, αν είχαν αφαιρεθεί δύο συγκεκριμένα εξαρτήματα (Interrupter plugs). Το νέο σύστημα ηλεκτρικής εκκίνησης επιδείχθηκε εκτενώς, ενώ το μοντέλο έκανε και μια απόσταση 3.378,9 μιλίων ή 5.440 χλμ περίπου, από το San Diego στην Ν. Υόρκη, σε 11 ημέρες. Δυστυχώς, παρά το ότι προφανώς λειτουργούσε, το σύστημα είχε ένα μοιραίο σφάλμα στην σχεδίαση του. Η κάθε προσπάθεια εκκίνησης απομυζούσε πολλή ενέργεια από την μπαταρία, ενώ η γεννήτρια δεν ήταν επαρκής σε ισχύ επαναφόρτισης, για να ξαναγεμίσει τους συσσωρευτές. Έτσι, μοιραία, κάποια στιγμή οι μπαταρίες έμεναν από ρεύμα και η μοτοσυκλέτα δεν έπαιρνα μπροστά ούτε καν «σκαστή», αφού το νέο σύστημα ανάφλεξης δεν μπορούσε να λειτουργήσει, χωρίς ρεύμα στις μπαταρίες! Αξίζει να σημειώσουμε κάπου εδώ, ότι το διαφορετικό ηλεκτρικό σύστημα της Hendee Special έπιασε «αδιάβαστους» ακόμα και τους dealers και τους μηχανικούς της εποχής, που δεν ήξεραν πως ακριβώς να επέμβουν…

Πολύ μπροστά από την εποχή της​

Σήμερα, η ιστορία της Hendee Special θυμίζει περισσότερο… ταινία τρόμου, στην εποχή της υπέρ-αξιόπιστης εκκίνησης με το απλό πάτημα ενός κουμπιού. Ωστόσο, η σημαντική αυτή τεχνολογική «παρένθεση», έδειξε τον κανόνα για το μέλλον. Θα χρειάζονταν άλλα 50 χρόνια περίπου για να δούμε ξανά ηλεκτρική μίζα σε μοτοσυκλέτες.

Πηγη

 

[stelios62]

Oταν εκεινη την εποχη ακομη και τ΄αυτοκινητα ειχαν μανιβελα ο Γιωργακης Ηendee ηθελε μιζα γιατι βαρεθηκε το πεταλι σαν πρωην ποδηλατης ......!

 

[maik900]

Ducati MH900e στην κούτα του​

Μία από τις 2.000 μοτοσυκλέτες που κατασκευάστηκαν​

Η ιστοσελίδα silodrome έφερε στο φως μια από τις πιο ιστορικές και σπάνιες μοτοσυκλέτες όλων των εποχών, η οποία δεν έχει βγει από την συσκευασία της ποτέ
Ένα μοντέλο που παρουσιάστηκε σε σκίτσο το 1998 στην έκθεση Intermot του Μονάχου. Σχεδιασμένη από τον Pierre Terblance, έτυχε μεγάλης ανταπόκρισης από το κοινό και η Ducati αποφάσισε να κατασκευάσει μόλις 2.000 αντίτυπα.
To ΜΗ900e είναι η πρώτη μοτοσυκλέτα στην ιστορία που πουλήθηκε μέσω διαδικτύου. Μια ασυνήθιστη απόφαση, αφού στις αρχές της δεκαετίας του 2000 οι αγορές μέσω ιντέρνετ και ειδικά για προϊόντα μεγάλης αξίας ήταν κάτι πρωτοφανές.

Την 1η Ιανουαρίου του 2000 το MH900e τέθηκε στην διάθεση του κοινού που δεν φοβήθηκε να καταβάλει σχεδόν 15.000 ευρώ για να το αποκτήσει. Σε 31 λεπτά οι παραγγελίες έφτασαν τις 1.000. Από τις 2.000 μοτοσυκλέτες, το 30% πωλήθηκαν στην Ευρώπη, 30% στις Η.Π.Α. και 40% στην Ιαπωνία. Το πλάνο της Ducati ηταν να κατασκευάζει 4 με 5 μοτοσυκλέτες την ημέρα. Μέχρι τα τέλη του 2002 είχαν παραχθεί και οι 2.000 MH900e. Το «πείραμα» της Ducati με τις διαδικτυακές πωλήσεις κρίθηκε απολύτως επιτυχημένο και πολλοί άλλοι κατασκευαστές την μιμήθηκαν.
Το μοντέλο πήρε το όνομά του από τον Mike Hailwood (ΜΗ) και το Evoluzione (e). Ο Terblance εμπνεύστηκε από την αγωνιστική μοτοσυκλέτα του Borgo Panigale με την οποία κέρδισε το 1978 o θρυλικός αναβάτης στο Isle of Man.

Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα φέρει το νούμερο 875 και δεν έχει βγει ποτέ από την κούτα της. Δεν έχει πάρει μπροστά, δεν έχει διανύσει ούτε μέτρο. Είχε παραδοθεί σε dealer της Harley-Davidson στο Μέριλαντ των Η.Π.Α. και για άγνωστο λόγο παρέμεινε στη συσκευασία της. Μετά από 20 χρόνια, ο σημερινός ιδιοκτήτης της αποφάσισε να την πουλήσει.
Το MH900e τροφοδοτείται από έναν δικύλινδρο σε διάταξη L, αερο-ελαιόψυκτο κινητήρα με δεσμοδρομικό σύστημα κίνηση βαλβίδων, που διαθέτει μέγιστη ισχύ 74 ίππων.

Πηγη https://2wo.gr

 

[panavour]

Ωχ θα την έχει φάει η σκουριά.Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα την χτυπήσω.

 

[stelios62]

Ουτε εναγωνιως ... σπανια αλλα ουτε και με καμμια ιστορικη περγαμηνη... ενα σχεδιαστικο πειραμα που περασε σε αλλα μοντελα.

Τerblanche designed the following motorcycles:

• Ducati 888
• Ducati ST Series
• Cagiva 600 Canyon
• Cagiva 900 Gran Canyon
• Ducati Multistrada
• Ducati Hypermotard
• Ducati Supermono
• 1999–2007 Ducati SuperSport
• Ducati MH900e
• Ducati 749/999
• Ducati SportClassics
• Moto Guzzi Concepts - Eicma 2014
• Confederate X132 Hellcat Speedster
• Royal Enfield Himalayan
• BST hyperTEK Concept - Eicma 2019

https://en.wikipedia.org/wiki/Pierre_Terblanche

 

[Neos]

Ας βαλουμε και εδω αυτο το βιντεακι με την μοτο του Λεφα , να υπαρχει, αφου ειναι η μοναδικη ελληνικη πατεντα ....και βεβαια ...!

Την ίδια αρχή λειτουργίας ''τηλεσκοπική ανάρτηση σταθερά τοποθετημένη να μην στρίβει, και τροχός στρίβει μέσα στην ανάρτηση σε πλύμνη'' έχουμε ξαναδεί βεβαίως βεβαίως στο Majestic 350 του 1930.

 

[stelios62]

Την ίδια αρχή λειτουργίας ''τηλεσκοπική ανάρτηση σταθερά τοποθετημένη να μην στρίβει, και τροχός στρίβει μέσα στην ανάρτηση σε πλύμνη'' έχουμε ξαναδεί βεβαίως βεβαίως στο Majestic 350 του 1930.

Βεβαιως βεβαιως ... αυτο αναφερεται ευκρινεστατα στο 14:01 απο τον Δ. Χοιδα της "Μοτοτεχνικης"(μαλλον θα ησουν μπεμπης τοτε ).
..... "Το humb steering ηταν γνωστη εφαρμογη , αποτυχημενη κλπ....¨

Το βιντεο ομως αναφερεται στην πρωτοποριακη πατεντα του .... αν καταλαβες , βεβαιως βεβαιως ....