Σαν σήμερα

[panavour]

Εκείνο το βράδυ ήμουν στο νησί,στην Σάμο σαν επιστρατος συμμετείχα και εγώ στην άσκηση Παρμενίων.
Κάτι που δεν αναφέρετε στο άρθρο είναι ότι τα πλοία εχουν ραδιοφαρο που εκπέμπει δίνοντας στίγμα θέσης.( Οι ναυτικοί του φόρουμ θα ξέρουν σχετικά)
Το πολεμικό συμμετείχε στην άσκηση και ήταν αραγμενο στα ανοιχτά με τον ραδιοφαρο σε λειτουργία,και όλα τα άλλα φώτα σβηστά.
Κάτι που δεν έχει αναφερθεί επίσης είναι ότι κατά την διάρκεια της άσκησης είχαμε από τους < απέναντι> τόσα παράσιτα ( με τα φορητά δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε ,αν και οπτικά βλπεπαμε ποιος είναι ,για τέτοια απόσταση μιλάμε και για τόσα παράσιτα μιλάω)
Ειπώθηκε λοιπόν ότι λόγω παρασίτων δεν έλαβε το επιβατηγό το σήμα του πολεμικού και άρα δεν ήξερε ότι ήταν εκεί και να το αποφύγει.
Αυτό όμως δεν το ξέρω από πρώτο χέρι.
Ξέρω μόνο για τα παράσιτα/παρεμβολές.
Όπως επίσης ότι αφού έγινε η σύγκρουση/εμβολισμός ο χρόνος μέχρι να βουλιάξει πλήρως ήταν μικρός, ελάχιστος.
Αυτοί που έχασαν την ζωή τους ήταν υπηρεσία κάτω στις μηχανές και δεν πρόλαβαν να ανέβουν.
Όταν κατεβήκαμε από το βουνό γιατί ήμασταν σε απόκρυψη,και πήγαμε να βοηθήσουμε στο λιμάνι,μας χώρισαν σε κληρωτούς και επιστρατους και πήραν μέρος μόνο οι κληρωτοί γιατί αν γινόταν ατύχημα πως θα μας αποζημιωνε το κράτος.
Έτσι παρόλο που είχα την γνώση χειρισμού λέμβου δεν συμμετείχα και εγώ και κάποιοι άλλοι επιστρατοι .
Προσωπικά ήταν το δεύτερο γεγονός στο ίδιο έτος μετά τα Ίμια που βάλαμε την ουρά στα σκέλια

Η ερώτηση που κυριαρχεί φαντάζομαι σ ε όλους, είναι πως είναι δυνατόν,ένα πολεμικό σκάφος να μην γνωρίζει,ότι "κάθεται" στην ροτα της γραμμής των επιβατηγών,και πώς δεν έχει βάρδια να βλέπει τι κινείται τριγύρω.το ίδιο έγινε και με το ναρκοθηρικο στην έξοδο του λιμανιού στον Πειραιά πριν λίγο καιρό που μέρα μεσημέρι βλέπανε το ρουμανικό θηρίο των 250.000 τόννων ναρχεται και όλοι κοιμόντουσαν με τα τσαρούχια.

 

[stelios62]

Τωρα βεβαια σκατα στο στομα μας .... αλλα επειδη εχουμε κανει και ναυτες του Αιγαιου σαν εφεδροι και ριχναμε πολυ υπνο all together .... αλλα και επειδη σαν επαγγελματιες ναυτικοι ξερουμε απο ρανταρ και ραδιοφαρους και οτι ειδικα οταν ενα μικρο σκαφος μενει ακινητο και χωρις φωτα κοντα στην στερια .... πρεπει να ειναι πολυ γατος για να το ξεχωρισει στο ρανταρ αυτος που κανει βαρδια στο ποσταλι ....!
Δεν γνωριζω αν το πολεμικο πλοιο ειχε κι αυτο ρανταρ και αν το ειχε εν λειτουργια οπου σιγουρα θα βλεπανε και αυτοι το ποσταλι οτι ερχεται επανω τους αν ...... κι αν , κι αν .....!
Παραλειψεις βασικες , σφαλματα βασικα , ρουτινα εργασιας κ.λ.π. απ΄ολες τις πλευρες και ερχεται το ατυχημα.
Ας αναπαυσει ο Θεος τις ψυχες τους.

Ψαραδικη παροιμια.... "μακρια απο κωλο μουλαριου και πλωρη βαποριου"....!

 

[panavour]

Πολεμικό πλοίο που ΔΕΝ έχει βάρδια καταστρώματος ξύπνια να βλέπει αν έρχεται ένα κατάφωτο επιβατικό,η ένα θηρίο 250000 τόνων μέρα μεσημέρι ΔΕΝ είναι πολεμικό,είναι κρουαζιερόπλοιο πλοίο της αγάπης.Ολα τα άλλα είναι ναχαμε να λέγαμε.

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Ο αγώνας ποδοσφαίρου που μετατράπηκε σε πόλεμο​

Η «Ματωμένη Κυριακή» του 1920​

Ο όρος «Ματωμένη Κυριακή» στην ιστορία της Ιρλανδίας, δυστυχώς, δεν συναντάται μια φορά, αλλά τέσσερις. Η τελευταία έγινε τον Ιανουάριο του 1972, όμως η τρίτη κατά σειρά, είναι η μόνη που έχει άμεση σχέση με τον αθλητισμό. Στις 21 Νοεμβρίου του 1920, οι νεκροί έφτασαν τους 32, σε μια σύρραξη που ξεκίνησε το πρωί και έληξε αργά το βράδυ.​

Από το 1919, είχαν αρχίσει οι συγκρούσεις μεταξύ Άγγλων και Ιρλανδών, όταν οι δεύτεροι διακήρυξαν μονομερώς την ανεξαρτησία τους από την βρετανική αυτοκρατορία. Ο δημοκρατικός στρατός της Ιρλανδίας, ο IRA, πολεμούσε με αντάρτικο κατά των Βρετανών. Το αντάρτικο αυτό οδήγησε τους Βρετανούς στο να δημιουργήσουν δυο παραστρατιωτικές ομάδες. Τους «Black and Tans» και τους «Auxiliary Division». Η δράση τους ήταν εξαιρετικά βίαιη και έφταναν στο σημείο να σκοτώνουν αθώους με απίστευτη ευκολία. Η αντίδραση ήρθε από τους Ιρλανδούς πολίτες που διαδήλωσαν στο Δουβλίνο, αλλά και από τον τακτικό βρετανικό στρατό που δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές.
Black and Tans και Auxiliary Division

Ο IRA αναγκάστηκε να αλλάξει την τακτική του. Ο Μάικλ Κόλινς, ο μεγάλος ηγέτης και οραματιστής των Ιρλανδών, μπορεί να ήταν επίσημα υπουργός Οικονομικών, όμως στην πραγματικότητα ήταν επικεφαλής μιας μυστικής ομάδας μελών του IRA, που εκτελούσε Βρετανούς και προδότες Ιρλανδούς. Στα τέλη του 1920, στο Δουβλίνο είχαν εγκατασταθεί υψηλόβαθμοι Βρετανοί αξιωματικοί – κατάσκοποι, που ονομάζονταν «Cairo Gang», επειδή υπηρέτησαν στην Αίγυπτο κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σχέδιο του Κόλινς, που ονομάστηκε «Οι 12 απόστολοι», ήταν να σκοτώσουν τους Βρετανούς πράκτορες μέσα στα σπίτια τους.
Michael Collins

Cairo Gang

Τα ξημερώματα της 21ης Νοεμβρίου, τα μέλη του IRA έκαναν εφόδους σε σπίτια, εκτελώντας 13 από αυτούς, ενώ άλλοι 6 τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι Βρετανοί φοβούμενοι την συνέχιση της επιχείρησης, απέσυραν τους πράκτορές τους από το Δουβλίνο. Όμως τα αντίποινα ήρθαν το μεσημέρι. Στο «Croke Park» διεξαγόταν ένας αγώνας ιρλανδικού ποδοσφαίρου. Ο πόλεμος για τους Ιρλανδούς ήταν κάτι το καθημερινό, οπότε 5.000 απτόητοι φίλαθλοι, πήγαν να παρακολουθήσουν τον αγώνα ανάμεσα στο Δουβλίνο και στο Τιπερέιρι.
Στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στον χώρο του γηπέδου και ανακοίνωσαν πως όλοι οι θεατές θα περνούσαν από σωματικό έλεγχο και πως αν αντιστέκονταν θα τους πυροβολούσαν. Όμως οι πυροβολισμοί άρχισαν με την είσοδο τους στο γήπεδο. Οι ανταποκριτές των βρετανικών εφημερίδων διέψευσαν αργότερα ότι οι μαχητές του IRA, επιτέθηκαν πρώτοι.

Τα οπλοπολυβόλα άδειαζαν. 7 άτομα έχασαν την ζωή τους ενώ πέντε τραυματίες πέθαναν λίγο αργότερα. Δυο θεατές ποδοπατήθηκαν από το πανικοβλημένο πλήθος. Συνολικά, οι νεκροί του αναίτιου μακελειού στο «Croke Park» έφτασαν τους 16.
Οι ταραχές συνεχίστηκαν όλη την ημέρα. Τα όπλα που βρέθηκαν στο γήπεδο αποδείχθηκε ότι τοποθετήθηκαν εκεί από τους «Auxiliaries». Μέχρι το βράδυ δεν υπήρξε άλλος νεκρός. Όμως την νύχτα, στον πύργο του Δουβλίνου που λειτουργούσε ως φυλακή, τρεις Ιρλανδοί πολιτικοί κρατούμενοι βρέθηκαν νεκροί, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων είχε ανέβει στους 32. Τα συμπεράσματα από τα στρατοδικεία που ακολούθησαν έμειναν κρυφά για δεκαετίες.
Η τρίτη «Ματωμένη Κυριακή» έγραψε ένα ακόμα μαύρο κεφάλαιο στον πόλεμο μεταξύ Άγγλων και Ιρλανδών. Και δεν ήταν το τελευταίο...

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Η δολοφονία του Τζον Κένεντι​

Στις 22 Νοεμβρίου του 1963​

Ο Τζον Φ. Κένεντι έγινε ο έγινε ο 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ (και δεύτερος νεότερος στην ιστορία), με τη νίκη του στις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου του 1960, απέναντι στον Ρίτσαρντ Νίξον.​

Η διαφορά ήταν πολύ μικρή, με τον Κένεντι να κερδίζει των Νίξον με διαφορά περίπου 122.000 ψήφων. Ο υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος, διαδέχθηκε τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο του 1961. Η εκλογή του έφερε έναν άνεμο αλλαγής σ τις ΗΠΑ, όχι μόνο για το νεαρό της ηλικίας του (ο Αϊζενχάουερ ήταν 70 χρονών τότε) αλλά και για τις ριζοσπαστικές, για την Αμερική, ιδέες του για την διακυβέρνηση της χώρας.
Την περίοδο του πολέμου του Βιετνάμ, η κατάσταση στη χώρα, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, ήταν τεταμένη και έβραζε. Οι χειρισμοί του Τζον Φ. Κένεντι, χωρίς ακραία επιχειρηματολογία, έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους Αμερικανούς πολίτες. Παρά την ήττα του αμερικανικού στρατού στον «Κόλπο των Χοίρων» από τον Φιντέλ Κάστρο, η κρίση των πυραύλων της Κούβας που ακολούθησε και οι χειρισμοί του προέδρου των ΗΠΑ, που απέτρεψαν έναν πυρηνικό πόλεμο με το μικρότερο κόστος, απογειώθηκε.

Ακολούθησε η γνωστή του ομιλία στο Βερολίνο, μια ομιλία ορόσημο κατά του Ψυχρού Πολέμου. Η δημοτικότητα του Κένεντι έχει ανέβει παγκοσμίως.
Στις 22 Νοεμβρίου του 1963, ο Κένεντι έχει προγραμματίσει να επισκεφθεί το Ντάλας στο Τέξας, με σκοπό να αυξήσει τα λεφτά στα ταμεία του κόμματος και την εκλογική επιρροή του, εν όψει των εκλογών του 1964. Λίγο πριν από το μεσημέρι, το «Air Force 1» προσγειώθηκε στο Ντάλας, με την αυτοκινητοπομπή να ξεκινά για να καλύψει μια απόσταση 16 χιλιομέτρων, σε προγραμματισμένα 45 λεπτά, καθώς οι «υψηλοί προσκεκλημένοι» θα περνούσαν μέσα από την πόλη. Θα ακολουθούσε ομιλία και δεξίωση του προέδρου, που συνοδευόταν από τη σύζυγό του, Τζάκι.

@theconversation.com
Ένα μεγάλο πλήθος είχε στηθεί κατά τη διάρκεια της διαδρομής για να υποδεχθεί τον πρόεδρο, με τον αριθμό να αγγίζει τα 200.000 άτομα. Στις 12.30 περίπου και αφού η αυτοκινητοπομπή είχε περάσει από τα σημεία που η ασφάλεια του προέδρου θεωρούσε επικίνδυνα, ο Τζον Φ. Κένεντι πιάνει τον λαιμό του και σιγά σιγά σωριάζεται μέσα στο αυτοκίνητο. Εκείνη τη στιγμή χαιρετούσε το πλήθος και όλα συνέβησαν χωρίς να υπάρξει άμεση επίγνωση για το τι ακριβώς συνέβη.
Η δεύτερη σφαίρα βρήκε τον κυβερνήτη του Τέξας που καθόταν μπροστά από τον Κένεντι στο αυτοκίνητο, ενώ η Τρίτη πέτυχε τον πρόεδρο των ΗΠΑ στο κεφάλι. Το αυτοκίνητο αύξησε αμέσως ταχύτητα, κατευθυνόμενο προς το νοσοκομείο Parkland Memorial. Όταν έφτασε εκεί, διαπιστώθηκε πως ο Κένεντι ήταν νεκρός. Στις 14:38, με την Τζάκι στο πλευρό του ανέκφραστη πλέον και με το αίμα του άντρα της στα ρούχα της, ο αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον ορκίστηκε 36ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μέσα στο προεδρικό αεροσκάφος.



Δράστης κατά το πόρισμα των Αρχών, ήταν ο Lee Harvey Oswald, ο οποίος πυροβόλησε τον πρόεδρο από το κτίριο του Αποθετηρίου με μια ιταλική καραμπίνα Μάουζερ-Καρκάνο. Ο Oswald συνελήφθη μετά από περιπετειώδη καταδίωξη μέσα σε έναν κινηματογράφο. Όταν οι αρχές των συνέλαβαν είπε «Αυτό ήταν» και το συμπλήρωσε με μια αινιγματική φράση: «Γιατί μου περνάτε χειροπέδες; Το μόνο που έκανα είναι να φέρω ένα πιστόλι στον κινηματογράφο». Ύστερα από εξοντωτικές ανακρίσεις ο Oswald οδηγήθηκε στις φυλακές. Το προφίλ του ταίριαζε, με όσα υποστήριξε η αστυνομία, στην πράξη του. Πρόεδρος επιτροπής υποστήριξης της Κούβας, μετανάστευσε για τρία χρόνια στην ΕΣΣΔ από το 1959 μέχρι το 1962 και θεωρούνταν μαρξιστής ή και ακροδεξιός.
Στο υπόγειο των φυλακών, και ενώ δημοσιογράφοι, φωτογράφοι και αστυνομικοί είχαν κατακλύσει τον χώρο, ένας βραχύσωμος άνδρας διαπέρασε τον κλοιό και πυροβόλησε των Oswald εξ επαφής. Δράστης ο Jack Ruby, ακροδεξιός και ιδιοκτήτης κακόφημου μπαρ, συχνός πληροφοριοδότης της τοπικής αστυνομίας. Ο Oswald ξεψύχησε στο ίδιο νοσοκομείο με τον Kένεντι.

@playbill.com
Η διπλή δολοφονία έφερε στο προσκήνιο διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που κρατούν μέχρι και τις μέρες μας. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η CIA βρισκόταν πίσω από τη δολοφονία, ώστε να απαλλαγεί από έναν εχθρικό πρόεδρο, που κατά άλλους ήταν έτοιμος να αποκαλύψει πολλά για τις πρακτικές των μυστικών υπηρεσιών. Άλλοι πάλι λένε, πως πίσω από τη δολοφονία ήταν το σκληροπυρηνικό συνδικάτο των οδηγών φορτηγών «Teamsters Union» ή ακόμα και η σικελική μαφία, με την οποία ισχυρίστηκαν μερικοί πως είχε σχέση ο πρόεδρος των ΗΠΑ.
Το μόνο σίγουρο ήταν πως ο Oswald αρνήθηκε τις κατηγορίες με τις αποδείξεις για την ενοχή του να μην είναι χειροπιαστές. Το 2009, το FBI αμφισβήτησε το πόρισμα εκείνης της εποχής, λέγοντας πως ο υπαίτιος της δολοφονίας του Κένεντι ήταν ο νονός της Νέας Ορλεάνης, Carlos Marcello.
Η κηδεία του Τζον Φ. Κένεντι έγινε στις 25 Νοεμβρίου στην Ουάσιγκτον. Ο 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ένας από τους πιο αγαπητούς όλων των εποχών, πέθανε σε ηλικία 46 ετών, στις 22 Νοεμβρίου του 1963.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[stelios62]

Αλλος ενας "δημοκρατικος" προεδρος οπου φτασαμε στο χειλος ενος πυρηνικου ολοκαυτωματος για την .... Κουβα ... (τυχον συγκριση με τωρινες καταστασεις ειναι εντελως τυχαια) ....!

 

[karellen]

Πόσο δίκιο.
Μας έχουν πρήξει το κεφάλι για έναν προεδράκο που δολοφονήθηκε πριν 60 χρόνια,enough!
Αλλά έτσι το 'χουν με τη δημοσιότητα οι από κει,σού πουλάνε τα σκουπίδια για διαμάντια,εδώ μας σκοτίζουν ακόμα για τη Μέριλυν Μονρό,λες και ήταν καμμιά ντίβα παγκοσμίου κλάσης ή τον άλλονε το James Dean.

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Πέθανε ο ποδοσφαιριστής που το επίθετο του έλεγε πως είναι ο «καλύτερος»​

Ο μέγας βορειοϊρλανδός ποδοσφαιριστής που έζησε σαν ροκ σταρ, μεσουράνησε με την Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήπιε πάρα πολύ αλκοόλ και είχε πάρα πολλές κατακτήσεις. Από το 1976, έπαιξε σε ΗΠΑ, Σκωτία, Χονγκ Κονγκ και Αυστραλία, τερματίζοντας την καριέρα του σε ηλικία 38 ετών. Το επίθετο του έλεγε πως είναι ο «καλύτερος»...​

Γεννήθηκε στο Μπέλφαστ το 1946. Αυτό τον απέτρεψε από το να συμμετέχει σε μεγάλους αγώνες εθνικών ομάδων, παρόλο που έκανε πράγματα και θαύματα με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ντριμπλερ όλων των εποχών, ενώ στις 12 σεζόν που έμεινε στην Γιουνάιτεντ πέτυχε 137 γκολ. Μερικοί τον συνέκριναν με τον Πελέ και τον Μαραντόνα. Ο Πελέ είχε πει πως πρόκειται για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που έχει δει, ενώ ο Μαραντόνα παραδέχθηκε κάποια στιγμή πως ήταν το ίνδαλμα του.
Στα 15 του έπαιξε σε ένα ματς που αποτελούνταν κυρίως από 18χρονους παίκτες. Σκόραρε δύο γκολ και για καλή του τύχη, τον είδε ο σκάουτερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Σε ηλικία 17 ετών και 4 μηνών έκανε ντεμπούτο. Λίγους μήνες αργότερα κλήθηκε και στην εθνική. Στο δεύτερο παιχνίδι του σκόραρε. Κέρδισε δύο πρωταθλήματα το 1965 και το 1967. Το 1968, η Μάντσεστερ στέφθηκε και πρωταθλήτρια Ευρώπης, κερδίζοντας με 4-1 την Μπενφίκα του Εουσέμπιο. Ο George Best σκόραρε το δεύτερο γκολ της ομάδας του. Κέρδισε συγχρόνως και τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της Ευρώπης.
Έχοντας κατακτήσει τα πάντα σε ηλικία 22 ετών, ο Best έπεσε θύμα του lifestyle και σταμάτησε να είναι παράδειγμα προς μίμηση. Σαν να μην έφτανε αυτό, έγινε παράδειγμα προς αποφυγή. Ξενυχτούσε, έπινε, οι γυναίκες έρχονταν και έφευγαν, ενώ ο τζόγος ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Μια περίοδο λάμβανε περισσότερα από 10.000 γράμματα την εβδομάδα. Η εικόνα αυτή, που καλλιέργησε και ο ίδιος, σιγά-σιγά τον κατέστρεψε.

@bamni.co.uk
Έπαιζε πολλές φορές μεθυσμένος, αλλά πάλι κατάφερνε να κάνει φοβερά πράγματα. Όμως η προσήλωση του στο παιχνίδι άρχισε να φθίνει. Αργούσε στις προπονήσεις, ενώ ορισμένες φορές δεν πήγαινε και καθόλου. Το 1970, αποκλείστηκε από την Εθνική ομάδα της χώρας του, όταν πέταξε λάσπη σε διαιτητή. Το 1973, το είδωλο είχε φτάσει στην απομυθοποίηση του. Ο Best παράτησε για λίγο καιρό το ποδόσφαιρο. Γύρισε όμως σχεδόν αμέσως και μετατράπηκε σε γυρολόγο, παίζοντας σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Έκανε κάποιες καλές χρονιές στις ΗΠΑ, αλλά γενικά, οι παλιές του επιδόσεις ήταν πια παρελθόν.

@theguardian.com
Το 1984 σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Οι παμπ παρέμειναν όμως το αγαπημένο του στέκι. Τα προβλήματα υγείας δεν άργησαν να έρθουν, ενώ κάποιες φορές είχε μπλεξίματα και με τον νόμο. Πολλές φορές είπε πως έχει απεξαρτηθεί από το αλκοόλ αλλά ποτέ δεν το έκανε πράξη. Κάποτε είπε, «Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά τις ζωής μου», ενώ σε κάποια άλλη στιγμή είπε με το εκκεντρικό χιούμορ του, «Ίσως πάω στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, αλλά νομίζω ότι θα ήταν δύσκολο να παραμείνω ανώνυμος».
Το 2002, κάνει μεταμόσχευση ήπατος. Όλοι λένε πως είναι η τελευταία του ευκαιρία. Όμως συνέχισε να πηγαίνει στα μπαρ και να πίνει σαν να μην υπάρχει αύριο. Το αλκοόλ που κατανάλωνε, μαζί με τα φάρμακα που έπαιρνε, οδήγησαν στην σταδιακή απόρριψη του μοσχεύματος. Τον Οκτώβριο του 2005 μπήκε στο νοσοκομείο. Έδωσε σκληρή μάχη αλλά στις 25 Νοεμβρίου άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 59 ετών, ζυγίζοντας μόλις 38 κιλά. Τα τελευταία του λόγια ήταν συγκινητικά: «Μην πεθάνετε όπως εγώ». Ο θρυλικός George Best, ο «Best of the Best», ο «πέμπτος Beatle», είχε μόλις φύγει άδοξα από την ζώη...

Πηγη www.e-daily.gr

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Η αποζημίωση του ελληνικού κράτους στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο​

Με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων​

Στις 28 Νοεμβρίου του 2002, ύστερα από μια μακρά δικαστική διαδικασία που ξεκίνησε το 1994, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιδίκασε ως αποζημίωση το ποσό των 13,7 εκατ. ευρώ στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο, το οποίο έπρεπε να πληρώσει το Ελληνικό Δημόσιο.​

Μετά την συμφωνία του 1992 με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που προέβλεπε εκχώρηση της περιουσίας του τέως βασιλιά σε ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα με αντάλλαγμα την εξαγωγή μεγάλου αριθμού της κινητής περιουσίας στο εξωτερικό, ήρθε το 1994 η ανάκληση αυτής της απόφασης από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Επιπροσθέτως, αφαίρεσε από τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο την περιουσία του στην Ελλάδα, αλλά και την ελληνική ιθαγένεια (νόμος 2215/1994).
Η βασιλική οικογένεια προσέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια και στο ΣτΕ. Δικαιώθηκε από τον Άρειο Πάγο, αλλά το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή της. Το 1997, το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο στο οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση, συμφώνησε τελικά με το ΣτΕ.

Από το 1994, ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, μαζί με ακόμα οκτώ μέλη της βασιλικής οικογένειας, κατέθεσε προσφυγή εις βάρος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο ισχυριζόμενος ότι ο νόμος 2215/1994 παραβίαζε διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η βασιλική οικογένεια υποστήριζε πως με την δήμευση της περιουσίας της χωρίς αποζημίωση, παραβιάστηκαν τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα, ενώ κατήγγειλαν πως είχαν υποστεί εξευτελιστική μεταχείριση με την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας και την επιβολή του επωνύμου «Γλύξμπουργκ».

Το 1998, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε ως παραδεκτό τον λόγο της προσφυγής για τα περιουσιακά στοιχεία αλλά όχι τα υπόλοιπα. Το 2000, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα, ενώ στις 28 Νοεμβρίου του 2002, επιδίκασε 13,7 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση στον τέως βασιλιά. Στην προσφυγή του ο Κωνσταντίνος ζητούσε 161 εκατ. ευρώ. Το ελληνικό κράτος έδωσε τελικά 12 εκατ., τα οποία κατέβαλε από τον προϋπολογισμό «φυσικών καταστροφών», κάνοντας πολιτικό υπαινιγμό.
Όταν ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος έλαβε τα χρήματα της αποζημίωσης έφτιαξε το Ίδρυμα «Άννα Μαρία» ως φορέα διάθεσης της αποζημίωσής του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Πηγη www.e-daily.gr

 

[stelios62]

Και οχι τιποτα αλλο ..... η γκιλοτινα που εστειλε ο μπαμπας του Οθωνα δυσλειτουργει και την κατηργησαν τελειως , αλλοιως ....!

Πού έγιναν οι πρώτες εκτελέσεις με γκιλοτίνα στην Ελλάδα - Τι απέγινε ο πρώτος Έλληνας δήμιος | in.gr

Η λαιμητόμος του Ναυπλίου ήταν μεταχειρισμένη και δεν έκοβε καλά. Την έστειλε ο πατέρας του Όθωνα και δεν έβρισκαν εκτελεστές για εκπαίδευση. Τι απέγινε ο πρώτος Έλληνας δήμιος

www.in.gr

 

[KostasT]

Και οχι τιποτα αλλο ..... η γκιλοτινα που εστειλε ο μπαμπας του Οθωνα δυσλειτουργει και την κατηργησαν τελειως , αλλοιως ....!

Πού έγιναν οι πρώτες εκτελέσεις με γκιλοτίνα στην Ελλάδα - Τι απέγινε ο πρώτος Έλληνας δήμιος | in.gr

Η λαιμητόμος του Ναυπλίου ήταν μεταχειρισμένη και δεν έκοβε καλά. Την έστειλε ο πατέρας του Όθωνα και δεν έβρισκαν εκτελεστές για εκπαίδευση. Τι απέγινε ο πρώτος Έλληνας δήμιος

www.in.gr

Κρίμα. Θα χρειαζόταν σήμερα για 301 κεφάλια.

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Η τραγωδία της επετείου του Γοργοποτάμου με 13 νεκρούς​

Αλλοι 45 τραυματίστηκαν​

Η τραγωδία της επετείου του Γοργοποτάμου στις 29 Νοεμβρίου του 1964, δεν ήταν μόνο αιτία ώστε να σκοτωθούν 13 άνθρωποι και να τραυματιστούν άλλοι 45 αλλά ήταν και αφορμή για τις ραγδαίες εξελίξεις στο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια.​

Εκείνη την ημέρα, γιορτάστηκε η 22η επέτειος της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου, που είχε γίνει στις 25 Νοεμβρίου του 1942. Χιλιάδες κόσμου μαζεύτηκαν για να τιμήσουν την επέτειο, που για πρώτη φορά διοργανώθηκε από επίσημο ελληνικό κράτος. Στην κυβέρνηση βρισκόταν τότε η «Ένωση Κέντρου» με πρωθυπουργό των Γεώργιο Παπανδρέου. Η πολιτική κατάσταση ήταν τεταμένη, με την παραίτηση του αναπλ. Υπουργού Συντονισμού, Ανδρέα Παπανδρέου, λίγες μόλις ημέρες πριν από το τραγικό συμβάν, όταν και κατηγορήθηκε για το «Σκάνδαλο Σκιαδαρέση».

Η τελετή κυλούσε ομαλά, μέχρι που επικράτησε ένταση επειδή δεν επετράπη στις αντιστασιακές ομάδες να καταθέσουν στεφάνι. Το πλήθος, που προερχόταν κυρίως από τον χώρο της Αριστεράς, αποδοκίμασε την κυβερνητική αντιπροσωπεία, μέχρι που η τελευταία αποχώρησε. Οι εφημερίδες της εποχής έλεγαν πως το πλήθος έφτανε έως και τις 20.000 κόσμου.

Λίγο πριν από τις 1.30 το μεσημέρι, ακούστηκε μια δυνατή έκρηξη. Το πλήθος άρχισε να τρέχει πανικόβλητο, θεωρώντας πως οι άνδρες της χωροφυλακής είχαν ανοίξει πυρ. Όταν τα πράγματα ηρέμησαν, αποκαλύφθηκε τι πραγματικά είχε συμβεί.

Σύμφωνα με πηγές και έρευνες των αστυνομικών αρχών, ένας άνδρας είχε πατήσει μια αμερικανική νάρκη, η οποία βρισκόταν ακόμα στο σημείο και με την έκρηξη της σκόρπισε τον θάνατο. 13 άνθρωποι έπεσαν νεκροί ενώ 45 τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν στα πλησιέστερα νοσοκομεία. Το επίσημο πόρισμα της αστυνομίας ήταν πως επρόκειτο για ατύχημα, με την νάρκη να έχει τοποθετηθεί στο σημείο από τον καιρό του Εμφυλίου Πολέμου και δεν είχε αφοπλιστεί όταν έγινε η εκκαθάριση της περιοχής. Ο αριθμός των θυμάτων ήταν μεγάλος, όπως έλεγε το πόρισμα της ειδικής επιτροπής, λόγω του συνωστισμού αλλά και του είδους της νάρκης.

Η Αριστερά αμφισβήτησε την εκδοχή και έκανε λόγο για σχέδιο δολοφονίας. Η ΕΔΑ δεν πήρε επίσημη θέση, ενώ οι Θεοδωράκης και Κύρκος που επισκέφθηκαν το σημείο την επόμενη μέρα, έκαναν λόγο για οργανωμένη δολοφονία, όπως έγραψε ο Παύλος Πετρίδης στο βιβλίο του

«Η δίκη του Γοργοποτάμου».
Αμέσως μετά την έκρηξη ακολούθησαν επεισόδια, με την αστυνομία να προβαίνει σε 18 συλλήψεις. Ανάμεσά τους, ο στρατηγός του ΕΛΑΣ, Αυγερόπουλος και ο στρατηγός του ΕΔΕΣ, Κοσίντας. Οι 18 συλληφθέντες οδηγήθηκαν σε δική, που άρχισε στην Λαμία τον Μάιο του 1965. 12 από αυτούς καταδικάστηκαν σε φυλάκιση έως και 3 έτη, ενώ οι 6 αθωώθηκαν. Οι καταδικασθέντες άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Η ημέρα που βγήκαν οι μεζούρες στους δρόμους της Αθήνας​

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, παππούς του γνωστού μας πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε δικτάτορας τη διετία 1925-1926. Παρ’ όλες τις στρατιωτικές ηγετικές του ικανότητες και την εμπειρία του, υπήρξε ακραίος και μάλλον βιαστικός στις αποφάσεις του κατά την περίοδο της δικτατορίας του, που ξεκίνησε με το κίνημα της 25ης Ιουνίου του 1925.​

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε γίνει γνωστός στο πανελλήνιο, από τους χειρισμούς του στην Αλεξανδρούπολη το 1922. Εκεί, όπου παρέλαβε ένα διασκορπισμένο στρατό και τον μετέτρεψε σε ικανή στρατιά 115.000 ανδρών. Ο Πάγκαλος πίστευε πως με αυτόν τον στρατό μπορούσε εύκολα να καταλάβει την ανατολική Θράκη και να φτάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Τη δύναμη όμως του στρατού χρησιμοποίησε η ελληνική κυβέρνηση ώστε να συνθηκολογήσει με την τουρκική και να υπογράψει εν τέλει τη συνθήκη της Λοζάνης. Ο Πάγκαλος δε χάρηκε καθόλου με αυτή την εξέλιξη.

Στράφηκε στην πολιτική. Πρωτοστάτησε σε κίνημα κατά του βασιλιά και εξελέγη ως ανεξάρτητος βουλευτής στη Θεσσαλονίκη το 1923. Το 1924, μετά την ανακήρυξη του πολιτεύματος σε αβασίλευτη δημοκρατία, αναλαμβάνει το υπουργείο Έννομου Τάξεως. Ένα χρόνο αργότερα ηγείται του κινήματος της 25ης Ιουνίου, και καταλαμβάνει την εξουσία σχηματίζοντας κυβέρνηση. Πήρε μάλιστα και την ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Σύντομα όμως παράτησε τις δημοκρατικές μεθόδους. Με διάταγμα του, όσοι μετέδιδαν ειδήσεις κατά του συνόλου, παραπέμπονταν σε στρατοδικείο. Η δικτατορία είχε σχεδόν εδραιωθεί.

Η πολιτική του Παγκάλου χαρακτηρίζεται από ακραίες και βιαστικές αποφάσεις. Αυτή που έμεινε στην ιστορία, είναι ένας νόμος που επιβλήθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1925. Ο νόμος ανέφερε πως οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να φοράνε κοντές φούστες και πως το επιτρεπτό όριο είναι να απέχει η φούστα 30 εκατοστά από το έδαφος και καθόλου παραπάνω. Οι αστυνομικοί κυκλοφορούσαν στους δρόμους με μεζούρες. Μετρούσαν τις φούστες και συλλάμβαναν τις κοπέλες που φορούσαν πιο κοντές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα μιας νεαρής κοπέλας που η φούστα της απείχε 38 εκατοστά από το έδαφος. Παραβίασε δηλαδή το νόμο για 8 εκατοστά!
Ο τύπος της εποχής έστησε ολόκληρο πανηγύρι, με τη σάτιρα για το καθεστώς του Πάγκαλου να έχει την τιμητική της. Φήμες έλεγαν πως ο νόμος ήταν εύρημα της συζύγου του Πάγκαλου, όταν είδε μια 20χρονη κοπέλα με κοντή φούστα στο γραφείο του συζύγου της. Από τον περίεργο αυτό νόμο εμπνεύστηκε και ο Γιώργος Μητσάκης για να γράψει το τραγούδι «Στην εποχή του Πάγκαλου ήταν μακριές οι φούστες». Ο νόμος αποσύρθηκε σύντομα, ύστερα από την τεράστια κατακραυγή. Άλλωστε και η δικτατορία του Πάγκαλου, τερματίστηκε σύντομα, στις 22 Αυγούστου του 1926. Ο νόμος της κοντής φούστας ήταν πλέον μια τραγελαφική ανάμνηση...

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

1913 Σαν σήμερα: Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα​

Την 1η Δεκεμβρίου του 1913 η Κρήτη ενσωματώθηκε και επίσημα στο ελληνικό κράτος.



Ακριβώς ένα μήνα νωρίτερα (1 Νοεμβρίου 1913), ο σουλτάνος Μεχμέτ ο 5ος είχε παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα επικυριαρχίας επί της μεγαλονήσου. Αιώνες αιμάτων και δακρύων στη μαρτυρική Κρήτη έβρισκαν επιτέλους την ιστορική τους δικαίωση.

Το 1821, οι Κρήτες συμμετείχαν στον εθνικό ξεσηκωμό, αλλά οι προσπάθειές τους δεν ευοδώθηκαν, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού Τούρκων και Τουρκοκρητικών στο νησί και της έλλειψης εφοδίων. Οι εξεγέρσεις κατά του κατακτητή συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση και πυκνότητα, το 1833 («Κίνημα των Μουρνιών»), το 1841 («Επανάσταση των Χαιρέτη και Βασιλογεώργη»), το 1858 («Κίνημα του Μαυρογένη»), την τριετία 1866-1869 («Μεγάλη Κρητική Επανάσταση»), το 1878 («Επανάσταση του 1878»), το1889 («Επανάσταση του 1889») και τη διετία 1897-1898 («Επανάσταση του 1897-1898»), οπότε η Κρήτη κέρδισε την αυτονομία της υπό τις ευλογίες των Μεγάλων Δυνάμεων, μετά τις απίστευτες ωμότητες που διέπραξαν οι βαζιβουζούκοι (Τούρκοι άτακτοι) στο Ηράκλειο στις 25 Αυγούστου του 1898.

Στις 2 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου και ο τελευταίος τούρκος στρατιώτης εγκατέλειπε το κρητικό έδαφος.


Η Κρήτη τέθηκε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων και την υψηλή μόνο επικυριαρχία του σουλτάνου. Από το 1898 έως το 1913 δημιουργήθηκε η Κρητική Πολιτεία, με αρμοστή τον έλληνα βασιλόπαιδα Γεώργιο και κυβέρνηση αποτελούμενη από πέντε χριστιανούς και ένα μουσουλμάνο (Οι μουσουλμάνοι αντιπροσώπευαν περίπου το 25% των κατοίκων της Κρήτης το 1900). Δεσπόζουσα μορφή εκείνης της περιόδου αναδείχθηκε ο νεαρός δικηγόρος Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος γρήγορα ήλθε σε σύγκρουση με τον Γεώργιο, εξαιτίας των υπερεξουσιών του. Η «Επανάσταση στον Θέρισο» (10 Μαρτίου 1905), που οργάνωσε ο Βενιζέλος ανάγκασε τον Γεώργιο σε παραίτηση και την ανάληψη της ύπατης αρμοστείας από τον ελλαδίτη πολιτικό Αλέξανδρο Ζαΐμη. Κύριο αίτημα των εξεγερμένων ήταν η άμεση ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.

Το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έφυγαν και οι τελευταίοι μουσουλμάνοι από την Κρήτη, οι περισσότεροι από τους οποίους εγκαταστάθηκαν στα παράλια της Μικράς Ασίας. Από τα μέσα της πρώτης δεκαετίας της νέας χιλιετίας, άρχισε να διαδίδεται μια φημολογία, κυρίως μέσω διαδικτύου, ότι το 2013 οι κάτοικοι της Κρήτης θα κληθούν να αποφανθούν με δημοψήφισμα εάν επιθυμούν το νησί να παραμείνει στην Ελλάδα ή να ανεξαρτητοποιηθεί, βάσει ενός μυστικού πρωτοκόλλου των συνθηκών παραχώρησής του στην Ελλάδα το 1913. Οι ειδικοί διαβεβαιώνουν και ο χρόνος έδειξε ότι επρόκειτο περί αστειότητος ή ευσεβούς πόθου κάποιων κύκλων

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Η κατάργηση της ποτοαπαγόρευσης​

Ένα μέτρο που έκανε μεγαλύτερο κακό παρά καλό​

Πρόκειται για ένα μέτρο που έκανε μεγαλύτερο κακό παρά καλό και κράτησε επίσημα για 13 ολόκληρα χρόνια. Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να ελέγξει τον δικό της φόβο για την ηθική και πρακτική παρακμή μιας χώρας που έβγαινε από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, επέβαλλε την ποτοαπαγόρευση, η οποία απαγόρευσε την παραγωγή, την πώληση ή τη μεταφορά των αλκοολούχων ποτών στις Ηνωμένες Πολιτείες.​

Ξεκίνησε από το 1917, με την ψήφιση της 18ης τροπολογίας, και επικυρώθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1920 με τον νόμο Volstead. Όμως η κάθε είδους «απαγόρευση», έχει πολλές φορές τα αντίθετα αποτελέσματα. Έτσι συνέβη και σε αυτή την περίπτωση.
Ο κόσμος συνέχιζε να πίνει και σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρήθηκε αύξηση της κατανάλωσης. Η μαφία άρχισε να βγάζει ακόμα περισσότερα χρήματα και να γιγαντώνεται, πουλώντας παράνομα αλκοόλ. Τα μπαρ που πουλούσαν αλκοόλ παράνομα, τα λεγόμενα «speakeasies», ξεφύτρωναν από εδώ και από εκεί, με την Νέα Υόρκη να έχει πάνω από 30.000. Οι ασφαλιστικές εταιρείες ανέφεραν τότε πως η τιμή του αλκοόλ ανέβηκε περίπου 300%, αποτελώντας έναν τρόπο γρήγορου και εύκολου πλούτου για πολλούς επιτήδειους. Ακόμα και οι γιατροί θησαύριζαν, συνταγογραφώντας ουίσκι για ιατρικούς λόγους, το οποίο οι «ασθενείς» αγόραζαν από τα φαρμακεία νόμιμα.

@history.com
Οι συμμορίες του δρόμου όλο και πλήθαιναν. Οι περισσότεροι παρασκεύασαν μόνοι τους αλκοόλ και το πουλούσαν σε ιδιώτες οι στα «speakeasies». Η διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας ήταν τόσο μεγάλη, που πολλοί λένε πως ο αρχιμαφιόζος Αλ καπόνε εκείνη την εποχή ήλεγχε του μισούς αστυνομικούς του Σικάγο. Οι παράνομοι διακινητές έγιναν «λαϊκοί ήρωες», ειδικότερα στην περίοδο της μεγάλης ανεργίας που ακολούθησε το «κραχ» του 1929. Η εγκληματικότητα ανέβηκε κατακόρυφα στις μεγάλες πόλεις, με την κυβέρνηση να έχει αποτύχει παταγωδώς στο σχέδιό της.
Η μαφία συνέχισε την δράση της και άρχισε τις μαζικές κλοπές βιομηχανικής αλκοόλης της οποίας η μετουσίωση που χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή βαφών και καυσίμων. Αυτό το αλκοόλ επαναδιυλιζόταν προκειμένου να μετατραπεί σε πόσιμο. Η μετουσίωση του αλκοόλ είχε ξεκινήσει από το 1906, με την κυβέρνηση να απαιτεί την διαδικασία για τους παρασκευαστές που ήθελαν να αποφύγουν τους φόρους. Υπολογίζεται πως μέχρι τα το 1925, είχαν κλαπεί περίπου 60 εκατομμύρια γαλόνια βιομηχανικής αλκοόλης για να ικανοποιηθούν οι πότες της χώρας.
Παρόλο που οι θάνατοι που οφείλονταν στο αλκοόλ μειώθηκαν κατά την διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης, τίποτα άλλο δεν πήγε βάση του σχεδιασμού. Οι θάνατοι από παράνομες δραστηριότητες αυξήθηκαν, ενώ οι κυβέρνηση των ΗΠΑ προέβη σε μια απονενοημένη και εγκληματική πράξη για να περιορίσει την κατανάλωση.

@shu.edu
Έτσι ξεκίνησε ο διαβόητος πόλεμος των χημικών, όταν το 1926 η κυβέρνηση του Calvin idge στράφηκε στην χημεία. Η διαδικασία μετουσίωσης τώρα περιελάμβανε δηλητηριώδη μεθανόλη, πικρές ουσίες ή και κηροζίνη, νικοτίνη, αιθέρα, χλωροφόρμιο και στρυχνίνη. Η πιο θανατηφόρα όμως αποδείχτηκε η μεθυλική αλκόολη. Το 1926, στην Νέα Υότκη, περίπου 1.200 προσβλήθηκαν από δηλητηριασμένο αλκοόλ, ενώ 400 από αυτούς πέθαναν. Το 1927, οι θάνατοι έφτασαν του 700. Γιατροί και δημόσιοι υπάλληλοι υγεία άρχισαν να αντιδρούν έντονα και οργανωμένα. Οι νομοθέτες άρχισαν να πιέζουν. Στην εκστρατεία του για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 1932, ο λάτρης του Μαρτίνι, Φραγκλίνος Ρούσβελτ, υποσχέθηκε πως θα καταργήσει την ποτοαπαγόρευση. Κέρδισε τις εκλογές και στις 5 Δεκεμβρίου του 1933, η ποτοαπαγόρευση έπαψε να ισχύει στο μεγαλύτερο μέρος των ΗΠΑ. Το δηλητηριασμένο αλκοόλ όμως έκανε αρκετό καιρό να εξαφανιστεί εντελώς. Η τελευταία πολιτεία που νομιμοποίησε το αλκοόλ ήταν το Μισισσιπί, το 1966.
Η «ποτοαπαγόρευση» είχε αποδειχθεί ένα αποτυχημένο, επικίνδυνο και θανατηφόρο πείραμα που έδωσε δύναμη στο έγκλημα και ταλαιπώρησε την κοινωνία και τους πολίτες.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Το ναυάγιο της Φαλκονέρας​

Το ναυάγιο του επιβατηγού πλοίου «Ηράκλειον» θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που συνέβη ποτέ στις ελληνικές θάλασσες​

Το ναυάγιο του επιβατηγού πλοίου «Ηράκλειον» θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που συνέβη ποτέ στις ελληνικές θάλασσες. Ξημερώνοντας 8η Δεκεμβρίου 1966 το επιβατηγό πλοίο προσέκρουσε στη βραχονησίδα «Φαλκονέρα», στα ανοιχτά της Μήλου.​

Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1949 στην Γλασκόβη και στα πρώτα του ταξίδια λειτουργούσε ως δεξαμενόπλοιο για λογαριασμό αγγλικής εταιρείας. Το 1964 περιήλθε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Τυπάλδου και από τον επόμενο χρόνο πραγματοποιούσε δρομολόγια από και προς την Κρήτη. Είχε χωρητικότητα 1.000 ατόμων και 300 αυτοκινήτων.

Το «Ηράκλειον» είχε προγραμματιστεί να αποπλεύσει από το λιμάνι της Σούδας στις 7 το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου, βάζοντας πλώρη για τον Πειραιά. Η αναχώρησή του καθυστέρησε για 20 λεπτά, λόγω ενός φορτηγού που ήθελε να επιβιβασθεί στο πλοίο το όπιο μετέφερε εσπεριδοειδή και ζύγιζε 25 τόνους. Ο λιμενάρχης εξέφρασε τις αντιρρήσεις του για την είσοδο του φορτηγού. Αλλά τελικά πείσθηκε.

Δυστυχώς, το πολύ βαρύ φορτηγό φορτώθηκε χωρίς προσοχή, με αποτέλεσμα αργότερα να αποβεί μοιραίο. Όταν το καράβι ξεκίνησε, μετέφερε 206 επιβάτες και 65 μέλη του πληρώματος.

Στη θάλασσα οι συνθήκες ταξιδιού δεν ήταν οι πιο εύκολες με τους ανέμους να φτάνουν τα 8 με 9 μποφόρ. Περίπου στις 2 τα ξημερώματα, το «Ηράκλειον» βρισκόταν κοντά στη βραχονησίδα «Φαλκονέρα» και η πορεία του αποσταθεροποιείται. Το βαρύ φορτηγό με τα εσπεριδοειδή κινείται δεξιά και αριστερά μέσα στο πλοίο και προσκρούει στα πλάγια τοιχώματα και την πόρτα εισόδου.. μια σύγκρουση από αυτές σπάει τη μια από τις δυο μπουκαπόρτες και δημιουργεί ένα κενό 17 τ.μ. Τα νερά εισέβαλλαν στο πλοίο με τον ασυρματιστή να προλαβαίνει να στείλει SOS.

Το σήμα κινδύνου κινητοποιεί τους πάντες αλλά είναι δύσκολο για τα πλοία να πλησιάσουν στην περιοχή λόγω της κακοκαιρίας. Στις 10 το πρωί, μια «Ντακότα» με συγκυβερνήτη τν βασιλιά Κωνσταντίνο κάνει έρευνες στο σημείο και εντοπίζει το μοιραίο φορτηγό να επιπλέει. Τα συνεργεία διάσωσης καταφέρνουν να περισυλλέξουν 47 επιζώντες και 25 σορούς.

Σύμφωνα με τους ειδικούς η βύθιση του σκάφους ήταν άμεση και ακαριαία. Οι κανόνες ασφαλείας είχαν παραβιαστεί σε πολλές περιπτώσεις. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και η υψηλή ταχύτητα του πλοίου, παρά την κακοκαιρία, με στόχο να διατηρήσει τη φήμη ως το ταχύτερο οχηματαγωγό στα δρομολόγια της Κρήτης.

Η δίκη των κατηγορουμένων ξεκίνησε δυο μήνες μετά, ενώ είχε προηγηθεί η αποκάλυψη του σκανδάλου με τις ευθύνες του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, με την έκδοση πλαστών πιστοποιητικών του σκάφους.

Οι τέσσερις κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης από 5 έως 7 έτη. Η συγκεκριμένη απόφαση ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων αλλά δεν άλλαξε, ακόμα και όταν έφτασε στον Άρειο Πάγο. Το ναυάγιο κόστισε τη ζωή σε 224 άτομα και θεωρείτε ως ένα από τα πιο θανατηφόρα ναυτικά ατυχήματα στις ελληνικές θάλασσες. Η βραχονησίδα «Φαλκονέρα» είχε γίνει τόπος ναυαγίου και 15 χρόνια νωρίτερα όταν το ατμόπλοιο «Αδρίας» προσέκρουσε πάνω της. Ευτυχώς, σε εκείνο το ναυάγιο υπήρξε μόνο ένας θάνατος επιβάτη.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[karellen]

Ένας από τους επιζώντες είναι γείτονάς μου και μου λέει πολλές φορές την ιστορία,

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Η παγκόσμια πρωτιά του ελληνικού υποβρυχίου «Δελφίν»​

Στις 9 Δεκεμβρίου του 1912​

​

Στις 9 Δεκεμβρίου του 1912, το ελληνικό υποβρύχιο «Δελφίν» κέρδισε μια παγκόσμια πρωτιά, καθώς έγινε το πρώτο υποβρύχιο στην παγκόσμια ναυτική ιστορία που εκτόξευσε τορπίλη κατά του εχθρικού τουρκικού πολεμικού πλοίου «Medjidieh», κατά την διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου. Η εκτόξευση δεν ήταν επιτυχημένη, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το ελληνικό υποβρύχιο να γράψει ιστορία.​

Το ελληνικό ναυτικό έδωσε παραγγελία για την ναυπήγηση του πρώτου ελληνικού υποβρυχίου δόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1910. Το ελληνικό κράτος παρέλαβε το «Δελφίν» τον Αύγουστο του 1912 από τους Γάλλους, οι οποίοι βοήθησαν στην άμεση και εντατική εκπαίδευση του πληρώματος. Το υποβρύχιο έφτασε από το λιμάνι της Τουλόν στην Κέρκυρα στις 21 Σεπτεμβρίου. Έμεινε μερικές ώρες στο νησί και αμέσως ξεκίνησε για την Σαλαμίνα. Η υποδοχή του ήταν κάτι περισσότερο από ενθουσιώδης.

Στις 4 Οκτωβρίου ξεσπά ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος και δυο εβδομάδες μετά το «Δελφίν» βγήκε στα ανοιχτά για να ενωθεί με τον υπόλοιπο στόλο. Από την επόμενη μέρα κιόλα ξεκίνησε τις περιπολίες. Στις 9 Δεκεμβρίου, έξι τουρκικά πολεμικά πλοία εμφανίστηκαν στο στόμιο των Δαρδανελίων. Αμέσως ισάριθμα ελληνικά πολεμικά πλοία πήραν εντολή να τα παρενοχλούν από απόσταση μέχρι να φτάσουν τα ελληνικά θωρηκτά. Το «Δελφίν» έφτασε στο σημείο εκτελώντας περιπολίες, καταδύθηκε και εκτόξευσε τορπίλη το «Medjidieh», από 500 μέτρα απόσταση. Ο σωλήνας όμως έπαθε αφλογιστία και η τορπίλη έπεσε στον βυθό χωρίς να εκραγεί. Τα τουρκικά πλοία περάσαν από πάνω από το «Δελφίν» χωρίς να αντιληφθούν την παρουσία του.
Το υποβρύχιο στάλθηκε στο ναύσταθμο της Σαλαμίνας για διάφορες επισκευές και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Το 1916 κατασχέθηκε από τους Γάλλους, οι οποίοι το επέστρεψαν ένα χρόνο αργότερα. Όμως κάθε προσπάθεια αποκατάστασης έπεσε στο κενό, με αποτέλεσμα να παροπλιστεί οριστικά τρία χρόνια αργότερα.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Το «Ανάθεμα» κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου​

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1916​

Το 1916 ο «Εθνικός Διχασμός» βρίσκεται στο απόγειό του. Βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί βρίσκονταν σε διαρκή κόντρα, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο να θεωρεί πως η Ελλάδα ως θαλάσσια χώρα πρέπει να εξέλθει στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τις δυνάμεις της Αντάντ, αλλά από την άλλη ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήθελε την ουδετερότητα της χώρας.​

Στην Αθήνα κυριαρχούσαν η βασιλικοί με τον βασιλιά Κωνσταντίνο να ηγείται του «Κράτους των Αθηνών», ενώ ο Βενιζέλος βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Άμυνας». Η Ελλάδα είχε κοπεί στα δυο, με τους ηγέτες των δυο «μετώπων» να προχωρούν σε διώξεις των αντιπάλων τους.

Τον Νοέμβριο του 1916, οι γαλλικές δυνάμεις έκαναν επέμβαση και βομβάρδισαν διάφορες περιοχές της Αθήνας, γύρω από το Στάδιο και κοντά στα Ανάκτορα. Ήταν κάτι που εξαγρίωσε τους αντιβενιζελικούς, που κατηγόρησαν τους αντιπάλους τους για προδοσία. Ένα από τα συνθήματα που φώναζαν ήταν «Ο φονεύων βενιζελικόν δεν φονεύει άνθρωπον». Αμέσως ξέσπασε ένα κύμα τρομοκρατίας κατά των βενιζελικών στην Αθήνα. 35 φόνοι, 922 παράνομες φυλακίσεις, 503 λεηλασίες και αναστολές κυκλοφορίας εφημερίδων.
Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν ξέφυγε από τον Εθνικό Διχασμό. Οι μητροπολίτες της λεγόμενης και ως Παλαιάς Ελλάδας (οι περιοχές που είχαν απελευθερωθεί πριν το 1912), συντάχθηκαν με τον βασιλιά, ενώ εκείνοι των «Νέων Χωρών» με τον Βενιζέλο.
Στις 12 Δεκεμβρίου του 1916, διοργανώθηκε μια ογκώδης αντιβενιζελική πορεία. Οι διαδηλωτές κατευθύνονταν στο πεδίο του Άρεως με επικεφαλής την Ιερά Σύνοδο, θέλοντας να αναθεματίσουν τον «σατανά» της πολιτικής ζωής της χώρας, τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Κάθε διαδηλωτής, φθάνοντας εκεί που σήμερα είναι το άγαλμα της Αθηνάς, πέταγε μια μέτρα και επαναλάμβανε την κατάρα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, Θεόκλητου: «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδαν, ανάθεμα έστω».
Για τον επόμενο χρόνο η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς εμφύλιας σύρραξης. Οι σύμμαχοι δεν μένουν αδιάφοροι και εξαναγκάζουν σε παραίτηση τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Στις 13 Ιουνίου του 1917, ο Βενιζέλος επιστρέφει στην Αθήνα ως νικητής και σχηματίζει κυβέρνηση. Αμέσως η χώρα τίθεται στο πλευρό της Αντάντ και γίνονται εκκαθαρίσεις στην Εκκλησία, τις διοικητικές θέσεις και τον στρατό, με σκοπό να ξεκαθαριστούν οι λογαριασμοί με τους βασιλικούς του «Κράτους των Αθηνών».
Με νόμο ήρε την ισοβιότητα των δικαστών και την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να κηρυχθούν έκπτωτοι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος και οι μητροπολίτες που είχαν πρωτοστατήσει στο «Ανάθεμα», να απολυθούν 570 δικαστικοί όλων των βαθμίδων και 6.500 δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ αποστρατεύθηκε το 40% του συνόλου των μόνιμων αξιωματικών του στρατού.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων​

Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων...


H «Ράχη του Καπή», όπου εκτελέστηκαν 800 Καλαβρυτινοί

Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ.
Το τελευταίο ιδίως έτος της Κατοχής είχαν αυξηθεί δραματικά οι ακρότητες των κατακτητών, καθώς η κυριαρχία τους βρισκόταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από την ελληνική αντίσταση και οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν για να ελέγχουν τη χώρα. Η τύχη των Καλαβρύτων φαίνεται να προδιαγράφτηκε μετά την ήττα των Γερμανών από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Κερπινής (20 Οκτωβρίου 1943), κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και αιχμαλωτίστηκαν 78.

Τότε τέθηκε σε εφαρμογή από το γερμανικό στρατηγείο η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta»), με αντικειμενικό στόχο την περικύκλωση των ανταρτών στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων και την εξόντωσή τους. Την εκτέλεση της αποστολής ανέλαβαν μονάδες της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, που έδρευε στην Πελοπόννησο και είχε επικεφαλής τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ (1898-1954).

Ο υποστράτηγος Καρλ φον Λε ΖουίρΟ γερμανός στρατηγός με τις αριστοκρατικές ρίζες, έχοντας πληροφορηθεί την εκτέλεση των 78 γερμανών αιχμαλώτων από τους αντάρτες, διέταξε τους άνδρες του να μην διστάσουν να λάβουν τα πιο σκληρά αντίποινα εναντίον του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. Ήταν, άλλωστε, πρακτική των αρχών κατοχής να εκτελούν για κάθε σκοτωμένο γερμανό στρατιωτικό πολλαπλάσιους έλληνες αμάχους.

Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, όταν οι γερμανικές δυνάμεις άρχισαν να συρρέουν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων από την Πάτρα, το Αίγιο, τον Πύργο και την Τρίπολη. Στο διάβα τους έκαιγαν χωριά και μοναστήρια (Μέγα Σπήλαιο και Αγία Λαύρα) και σκότωναν άοπλους πολίτες και μοναχούς.

Στις 9 Δεκεμβρίου έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Καθησύχασαν τους κατοίκους, διαβεβαιώνοντας ότι στόχος τους ήταν αποκλειστικά η εξόντωση των ανταρτών και μάλιστα ζήτησαν από όσους την είχαν εγκαταλείψει να επιστρέψουν άφοβα πίσω στα Καλάβρυτα. Για να τους πείσουν ακόμη περισσότερο προχώρησαν στην πυρπόληση σπιτιών, που ανήκαν σε αντάρτες, και αναζήτησαν την τύχη των γερμανών τραυματιών της μάχης της Κερπινής.
Έξαφνα, όμως, το πρωί της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών σε μια επικλινή τοποθεσία, που ονομαζόταν «Ράχη του Καπή», ενώ τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο. Στη ράχη του Καπή εκτυλίχθηκε τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες η τραγωδία, που οδήγησε σχεδόν όλο τον άρρενα πληθυσμό των Καλαβρύτων στο θάνατο. Με ριπές πολυβόλων οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους, γύρω στους 800 ανθρώπους. Μόνο 13 Καλαβρυτινοί διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπολιτών τους και οι Γερμανοί τους θεώρησαν νεκρούς. Το σήμα για την εκτέλεση έδωσε με φωτοβολίδα από το κέντρο των Καλαβρύτων ο ταγματάρχης Χανς Εμπερσμπέργκερ και επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος ήταν ο υπολοχαγός Βίλιμπαντ Ακαμπχούμπερ.

Το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την πυρπόληση όλων σχεδόν των σπιτιών των Καλαβρύτων. Όσον αφορά την τύχη των γυναικόπαιδων, αυτά σώθηκαν χάρη στον ανθρωπισμό ενός Αυστριακού στρατιώτη, στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξή τους. Αυτός άφησε ελεύθερη την είσοδο του σχολείου και διευκόλυνε την απομάκρυνσή τους. Όμως, το πλήρωσε με τη ζωή του, αφού καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Συνολικά, κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Καλάβρυτα», οι Γερμανοί σκότωσαν 1.101 άτομα, κατέστρεψαν και λεηλάτησαν πάνω από 1.000 σπίτια, κατάσχεσαν 2.000 αιγοπρόβατα και απέσπασαν 260.000.000 δραχμές.

Κανείς από τους υπευθύνους του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων δεν λογοδότησε στη Δικαιοσύνη. Ο στρατηγός Λε Ζουίρ πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών το 1954, ο Εμπερσμπέργκερ σκοτώθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο και ο Ακαμπχούμπερ πέθανε στην Αυστρία το 1972, σε ηλικία 67 ετών. Μόνο ο κατοχικός στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας, στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι (1885-1965), καταδικάσθηκε το 1948 σε κάθειρξη 15 ετών από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για όλα τα εγκλήματα πολέμου του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα, αλλά μετά από τρία χρόνια αφέθηκε ελεύθερος. Στις 18 Απριλίου του 2000, ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Γιοχάνες Ράου (1931-2006), επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα και εξέφρασε τη βαθιά θλίψη του για την τραγωδία. Εντούτοις, δεν ανέλαβε την ευθύνη εξ ονόματος του γερμανικού κράτους και δεν αναφέρθηκε στο ζήτημα των αποζημιώσεων.

Πηγή: www.sansimera.gr