Σαν σήμερα

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Ο Έλληνας δρομέας που μπήκε στο βιβλίο Γκίνες​

Στις 16 Μαρτίου του 1985​


1678987594546.png

Ο Γιάννης Κούρος γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας το 1956. Είχε τέσσερα αδέρφια, ο πατέρας του ήταν ξυλουργός και η οικογένεια του δεν τα έφερνε εύκολα βόλτα. Για να ξεφύγει λίγο από τη δύσκολη κατάσταση, συνήθιζε να φεύγει από το σπίτι και να τρέχει. Τότε έφτανε μέχρι το γήπεδο και έτσι πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τον στίβο.​

Από τα 16 όμως αφοσιώθηκε στον αθλητισμό και κατάφερε να γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς δρομείς του κόσμου. Ένας υπερ-μαραθωνοδρόμος, ένας «σύγχρονος Φειδιππίδης», ένας «τρέχοντας θεός» όπως τον έχουν χαρακτηρίσει μεταξύ άλλων.

Το 1977 έτρεξε για πρώτη φορά σε μαραθώνιο, τερματίζοντας την κλασική διαδρομή σε 2 ώρες 43 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα. Τα επόμενα πέντε χρόνια βελτίωνε συνεχώς τον χρόνο του και το 1982 έκανε την ίδια διαδρομή σε 2 ώρες και 25 λεπτά. Ταυτόχρονα έκανε διάφορες δουλειές για να κερδίσει τα προς το ζην.

Το 1983 ολοκλήρωσε 25 μαραθωνίους και το πρώτο Σπάρταθλο, έναν αγώνα από την Αθήνα μέχρι την Σπάρτη, όπου τερμάτισε πρώτος έχοντας μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Αρκετοί ήταν εκείνοι που τον αμφισβήτησαν τότε αφού δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως είχε τερματίσει 5 ώρες νωρίτερα από τις εκτιμήσεις των ειδικών.

Όμως την επόμενη χρονιά ο Κούρος τους απάντησε, αφού τερμάτισε σε 20 ώρες και 25 λεπτά. Κέρδισε το Σπάρταθλο 4 φορές και έχει τους τέσσερις καλύτερους χρόνους που έχουν ποτέ καταγραφεί.

Στις 16 Μαρτίου του 1985, διένυσε 200 χιλιόμετρα στο Μοντομπάν της Γαλλίας σε 15 ώρες 11 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα, καταφέρνοντας να μπει στο βιβλίο Γκίνες. Μέχρι το 2000, κατέρριψε πολλά ρεκόρ που και αυτά με τη σειρά τους μπήκαν στο βιβλίο Γκίνες.

Το 1990 μετακόμισε στην Αυστραλία και τρία χρόνια αργότερα πήρε την αυστραλιανή υπηκοότητα. Εκεί μάλιστα έκανε μαθήματα Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής μουσικής. Έχει εκδώσει ήδη τέσσερα μουσικά άλμπουμ (δύο ορχηστρικά και δύο φωνητικά), στα οποία έχει γράψει ο ίδιος τη μουσική και τους στίχους.

Είναι κάτοχος Master Λογοτεχνίας, και έχει εκδώσει την πρώτη του συλλογή ποιημάτων με τον τίτλο «Συμπλέγματα», καθώς και ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το εξαήμερο του αιώνα», στο οποίο, εκτός των άλλων, περιγράφει και τον αγώνα 6 ημερών που έτρεξε στη Νέα Υόρκη το 1984, κατά τη διάρκεια του οποίου έσπασε 16 παγκόσμια ρεκόρ.

Δέκα χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα. Μια από τις πιο δυνατές στιγμές του ήταν το 2005, όταν έκανε τη διαδρομή «Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα», δηλαδή τη διαδρομή του αρχαίου Αθηναίου Φειδιππίδη, μια διαδρομή 490 χλμ. σε 63 ώρες! Μέχρι σήμερα έχει καταρρίψει συνολικά 160 παγκόσμια ρεκόρ.

Ο Γιάννης Κούρος είναι ο σημαντικότερος δρομέας μεγάλων αποστάσεων των τελευταίων δεκαετιών, ένας Έλληνας που δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί και να έχει σιδερένια θέληση.

Πηγη www.e-daily.gr
 

jliordos

old member
Δημοσιεύσεις
4.478
Περιοχή
Θεσσαλονίκη
Μοτοσυκλέτα
BMW R1250GS ADVENTURE
Όνομα
Ιωάννης
Περιοχή
Θεσσαλονίκη

Σαν σήμερα: Ο Έλληνας δρομέας που μπήκε στο βιβλίο Γκίνες​

Στις 16 Μαρτίου του 1985​


View attachment 49799

Ο Γιάννης Κούρος γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας το 1956. Είχε τέσσερα αδέρφια, ο πατέρας του ήταν ξυλουργός και η οικογένεια του δεν τα έφερνε εύκολα βόλτα. Για να ξεφύγει λίγο από τη δύσκολη κατάσταση, συνήθιζε να φεύγει από το σπίτι και να τρέχει. Τότε έφτανε μέχρι το γήπεδο και έτσι πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τον στίβο.​

Από τα 16 όμως αφοσιώθηκε στον αθλητισμό και κατάφερε να γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς δρομείς του κόσμου. Ένας υπερ-μαραθωνοδρόμος, ένας «σύγχρονος Φειδιππίδης», ένας «τρέχοντας θεός» όπως τον έχουν χαρακτηρίσει μεταξύ άλλων.

Το 1977 έτρεξε για πρώτη φορά σε μαραθώνιο, τερματίζοντας την κλασική διαδρομή σε 2 ώρες 43 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα. Τα επόμενα πέντε χρόνια βελτίωνε συνεχώς τον χρόνο του και το 1982 έκανε την ίδια διαδρομή σε 2 ώρες και 25 λεπτά. Ταυτόχρονα έκανε διάφορες δουλειές για να κερδίσει τα προς το ζην.

Το 1983 ολοκλήρωσε 25 μαραθωνίους και το πρώτο Σπάρταθλο, έναν αγώνα από την Αθήνα μέχρι την Σπάρτη, όπου τερμάτισε πρώτος έχοντας μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Αρκετοί ήταν εκείνοι που τον αμφισβήτησαν τότε αφού δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως είχε τερματίσει 5 ώρες νωρίτερα από τις εκτιμήσεις των ειδικών.

Όμως την επόμενη χρονιά ο Κούρος τους απάντησε, αφού τερμάτισε σε 20 ώρες και 25 λεπτά. Κέρδισε το Σπάρταθλο 4 φορές και έχει τους τέσσερις καλύτερους χρόνους που έχουν ποτέ καταγραφεί.

Στις 16 Μαρτίου του 1985, διένυσε 200 χιλιόμετρα στο Μοντομπάν της Γαλλίας σε 15 ώρες 11 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα, καταφέρνοντας να μπει στο βιβλίο Γκίνες. Μέχρι το 2000, κατέρριψε πολλά ρεκόρ που και αυτά με τη σειρά τους μπήκαν στο βιβλίο Γκίνες.

Το 1990 μετακόμισε στην Αυστραλία και τρία χρόνια αργότερα πήρε την αυστραλιανή υπηκοότητα. Εκεί μάλιστα έκανε μαθήματα Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής μουσικής. Έχει εκδώσει ήδη τέσσερα μουσικά άλμπουμ (δύο ορχηστρικά και δύο φωνητικά), στα οποία έχει γράψει ο ίδιος τη μουσική και τους στίχους.

Είναι κάτοχος Master Λογοτεχνίας, και έχει εκδώσει την πρώτη του συλλογή ποιημάτων με τον τίτλο «Συμπλέγματα», καθώς και ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το εξαήμερο του αιώνα», στο οποίο, εκτός των άλλων, περιγράφει και τον αγώνα 6 ημερών που έτρεξε στη Νέα Υόρκη το 1984, κατά τη διάρκεια του οποίου έσπασε 16 παγκόσμια ρεκόρ.

Δέκα χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα. Μια από τις πιο δυνατές στιγμές του ήταν το 2005, όταν έκανε τη διαδρομή «Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα», δηλαδή τη διαδρομή του αρχαίου Αθηναίου Φειδιππίδη, μια διαδρομή 490 χλμ. σε 63 ώρες! Μέχρι σήμερα έχει καταρρίψει συνολικά 160 παγκόσμια ρεκόρ.

Ο Γιάννης Κούρος είναι ο σημαντικότερος δρομέας μεγάλων αποστάσεων των τελευταίων δεκαετιών, ένας Έλληνας που δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί και να έχει σιδερένια θέληση.

Πηγη www.e-daily.gr
Υπέροχος αθλητής !! Ρισπεκτ
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Αυτοκτονεί ο Νικόλας Ασιμος​

Στις 17 Μαρτίου του 1988​

Σαν σήμερα: Αυτοκτονεί ο Νικόλας Ασιμος

Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να υπερηφανευτεί πως έζησε χωρίς κανόνες, χωρίς να ενταχτεί σε καμία ιδεολογία και τα παρακλάδια της, που συνήθως οδηγούν σε στρατιωτική πειθαρχία, και που δεν μπήκε ποτέ σε καλούπι, αυτός είναι ο Νικόλας Άσιμος. Ο ανένταχτος Νικόλας από την Κοζάνη, έφτασε στην Αθήνα και στα αγαπημένα του Εξάρχεια με μια μεγάλη στάση στην Θεσσαλονίκη, και έγινε ένας από τους τρείς «αγίους» της περιοχής, μαζί με την Κατερίνα Γώγου και τον Παύλο Σιδηρόπουλο.​

Οι στίχοι του αντικατοπτρίζουν τέλεια τη θεωρία του για τον κόσμο γύρω του. Έναν κόσμο που είχε σε απόσταση, που δεν τον πολυκαταλάβαινε και δυστυχώς, ούτε ο κόσμος τον κατάλαβε εγκαίρως. Στίχοι επίκαιροι, μουσική απλή και αρκετές φορές ψυχεδελική. Ο Άσιμος προσπαθούσε να εξηγήσει πόσο λάθος λειτουργεί ο κόσμος, πως όλοι ήταν μπλεγμένοι με τα πιστεύω τους και έχαναν την ουσία της ζωής η οποία περνούσε ανέγγιχτη από μπροστά τους. Δεν ήθελε να αλλάξει μόνος του τον κόσμο. Δεν ήλπιζε σε τόσα πολλά. Όμως είχε την εντύπωση πως τουλάχιστον θα μπορούσε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, ώστε κάποια μέρα να ανατρέψουν τα πάντα...

Η απογοήτευσή του στο τέλος ήταν τέτοια που δεν άντεξε. Η ζωή του όμως ήταν γεμάτη. Κι ας έζησε μόλις 39 χρόνια...

"Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το "Άσιμος" με γιώτα. Ουχί Ασίμος, ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το "Άσιμος" με γιώτα. Γιατί, όταν λέμε "ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής", η λέξη "άσημος" παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη "τραγουδιστής" και γράφεται με ήτα.

Ενώ το "Άσιμος" είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου".

Ο ποιητής των Εξαρχείων αυτοκτόνησε σαν σήμερα. Αναζητούσε κροκανθρώπους ο Νικόλας. Και αγαπούσε και τη φίλη του. Tην Κατερίνα Γώγου. Που κι εκείνη απεγνωσμένα έψαχνε τους δικούς της. Και της έλεγε «Ντούκου ντούκου η γραφομηχανή, φαίνεται εμπνέει το ντούκου ντούκου». Και έλεγε την κόρη του Νιουνιού. Ένα παρατσούκλι που της είχαν βγάλει οι σύντροφοι του στην πλατεία των Εξαρχείων επειδή όταν πεινούσε του ζητούσε το γάλα της «Νιου νιου». Και έγραφε ο Νικόλας.

Έγραφε παραπονεμένους στίχους ο Νικόλας. Σε πόσες λέξεις χωρά η τρυφερότητα, η μοναξιά και το παρακάλι; Σε τόσες. Σε όσες τις χώρεσε ο Νικόλας: «Σε πλησιάζω μωρέ». Και σε άλλες τόσες: «Ξέρουμε πως είναι ψέμα μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις έστω για λίγο για τοσοδούλι»

Και έγραφε για δύναμη ο Νικόλας: «Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους/Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους/Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη/Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη./Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία/Μ αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία» Και το είπε ο Νικόλας: "Όταν άκουσα τον Παπαδόπουλο να λέει θα πατάξωμεν την αναρχία, αποφάσισα να γίνω η αναρχία που δεν πατάσσεται ποτέ"

Και πάλεψε με δαίμονες, φαντάσματα και εγκλεισμούς στα ψυχιατρεία εξαιτίας σχιζοειδούς διαταραχής ο Νικόλας. Και έκανε λάθη ο Νικόλας. Άγιος δεν ήταν. Εξαίρετος ποιητής ήταν ο Νικόλας. Είχε όμως και απίστευτες ήττες, ματαιώσεις ο Νικόλας. Και πόνο προκάλεσε ο Νικόλας. Σε ανθρώπους και ζώα. Ας μην ωραιοποιούμε την κατάσταση. Και έγραφε χειρόγραφα, χειρόγραφα αυτοκτονίας, που ζητούσε συγγνώμη από τα ζώα για όσα τους είχε κάνει. Και κατηγορήθηκε για βιασμό ο Νικόλας. Και φυλακίστηκε. Και δεν περίμενε τη δίκη ο Νικόλας. Την απόφαση. Της ζήτησε συγγνώμη. Σκέτη συγγνώμη. Χωρίς αλλά.

Όπως αξίζει μόνο η συγγνώμη δηλαδή. Χωρίς αλλά. Έβαλε τέλος στη ζωή του. Κρεμάστηκε ο Νικόλας. Στα 38 του. Περιμένοντας τη δίκη κρεμάστηκε ένα ξημέρωμα από σωλήνα ύδρευσης στο μαγαζόσπιτό του, στα Εξάρχειά του. Μ' ένα του πήδο στο μαγκανοπήγαδο της ήττας του πέρασε ο Νικόλας.Δεν άντεξε. Λύγισε. Δεν κατάφερε να Venceremos, Venceremos, τελικά ο Νικόλας.

Και δεν ξέρω αν περνά καλά εκεί πάνω ο μπαγάσας. Ξέρω πως πριν είχε γράψει: «Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια όταν, θα έχω πια χαθεί κι ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα ή θα έχω μαραθεί. Και ας μη σου καίγεται καρφί»

Δεν ξέρω και αν ποτέ τελικά θα νικήσει πραγματικά κανείς μας. Αν τελικά, αν αργά ή γρήγορα, venceremos. Ξέρω μόνο την τρυφεράδα του ποιητή: "Σύρε κι έλα να με λούσεις".
Και αυτό είναι εντάξει.

 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Μια από τις τρεις πιο σημαντικές πολιτικές δολοφονίες μέσα στον Εμφύλιο​

Στις 20 Μαρτίου του 1947 στη Θεσσαλονίκη​

Σαν σήμερα: Μια από τις τρεις πιο σημαντικές πολιτικές δολοφονίες μέσα στον Εμφύλιο

Ήταν μια από τις τρεις πιο σημαντικές πολιτικές δολοφονίες μέσα στον Εμφύλιο, μαζί με εκείνη του Χρήστου Λαδά και του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ. Ο Γιάννης Ζέβγος ήταν κορυφαίο στέλεχος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ και ανήκε στους μετριοπαθείς. Είχε διατελέσει υπουργός Γεωργίας με την κυβέρνηση Παπανδρέου.​

Στις 20 Μαρτίου του 1947, κι ενώ επέστρεφε στο ξενοδοχείο «Αστόρια» στην Θεσσαλονίκη, ένας νεαρός άντρας, ο Χρήστος Βλάχος, τον πυροβόλησε από κοντινή απόσταση τρείς φορές. Ο Ζέβγος έπεσε και προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ο δολοφόνος (πρώην κομμουνιστής που βασανίστηκε στο στρατόπεδο του Μπούλκες από κομμουνιστές), τον πυροβόλησε άλλη μια φορά εξ επαφής. Ο Ζέβγος έπεσε νεκρός και ο δολοφόνος συνελήφθη λίγο αργότερα.


Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο Βλάχος είχε δυο συνεργούς. Είπε ότι έδρασε εν βρασμώ ψυχής και από αγανάκτηση για όλα τα βασανιστήρια που είχε υποστεί στην Γιουγκοσλαβία, στο στρατόπεδο για απείθαρχους κομμουνιστές. Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες έκαναν λόγο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ στελεχών της Αριστεράς, ενώ ο Ριζοσπάστης ισχυρίστηκε πως επρόκειτο για έγκλημα.

Σύμφωνα με δημοσίευμά του στις 3 Απριλίου του 1947, η δολοφονία ήταν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου του Στρατού και του υπουργού Δημοσίας Τάξης, Ναπολέοντα Ζέρβα. Το δημοσίευμα βασίστηκε στην γραπτή μαρτυρία του Νίκου Σιδηρόπουλου, πρώην κομμουνιστή και τρόφιμου του Μπούλκες, που συμμετείχε στην δολοφονία.

Ο Χρηστός Βλάχος καταδικάστηκε το 1948 σε 2 χρόνια φυλάκιση αλλά δραπέτευσε και διέφυγε στην Αργεντινή.


Επέστρεψε στην Ελλάδα πολλά χρόνια αργότερα και σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολις» το 1981, υποστήριξε πως δούλευε για την ελληνική και τη συμμαχική αντικατασκοπεία και σκότωσε το Ζέβγο εκτελώντας σχετική εντολή των ανωτέρων του.

Πηγη www.e-daily.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Το ΝΑΤΟ ξεκινά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας​

Η μαύρη επέτειος της 24ης Μαρτίου του 1999​

Σαν σήμερα: Το ΝΑΤΟ ξεκινά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας

Στις 24 Μαρτίου του 1999, η πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη στον κόσμο, το ΝΑΤΟ, βρίσκεται 10 μέρες πριν από τον εορτασμό των 50ων γενεθλίων του. Στις 19:45 το απόγευμα αποφασίζει να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του: τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας που κράτησε συνολικά 78 μέρες. Η περιοχή δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια, αφού τα σημάδια του πολέμου έχουν μείνει ανεξίτηλα μέχρι και σήμερα...​

Η αφορμή ήταν η άρνηση της Γιουγκοσλαβίας να υπογράψει την συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου, με τις συνομιλίες που έλαβαν χώρα στο Ραμπουγιέ της Γαλλίας να ναυαγούν οριστικά. Οι περισσότεροι «δείχνουν» ως υπαίτιο για το ναυάγιο το καθεστώς του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Ο τότε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα, δίνει την εντολή για βομβαρδισμό χωρίς να ζητήσει την έγκριση του ΟΗΕ. Έτσι ξεκίνησε η επιχείρηση «ευσπλαχνικός άγγελος», η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου συμμετείχαν 20 χώρες της Ατλαντικής Συμμαχίας. Οι βομβαρδισμοί κράτησαν σχεδόν τρείς μήνες. 500 άμαχοι έχασαν την ζωή τους, ενώ το Βελιγράδι έκανε λόγο για 2.000. Το ΝΑΤΟ κατηγορήθηκε για παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου.

Οι «έξυπνες βόμβες» αναζητούσαν τους στόχους τους από ύψος 10.000 μέτρων. Συνολικά, εκτοξευτήκαν 420.000 βλήματα από τα αεροπλάνα και 1.300 περίπου πύραυλοι Cruise από τα πλοία, ενώ τους περισσότερους θανάτους προκάλεσαν οι βόμβες διασποράς, με το ΝΑΤΟ να χρησιμοποιεί 37.000. Η επίθεση άλλωστε ήταν εναέρια, χερσαία και θαλάσσια.

Το ΝΑΤΟ δεν νοιάστηκε ούτε μια στιγμή για τους αμάχους, που τους βάφτισε απλά «παράπλευρες απώλειες». Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές, εκείνες οι 78 μέρες βομβαρδισμών, αναφέρονται και ως ο «άδικος πόλεμος».


Η επίσημη έκθεση της Σερβίας για τα θύματα μιλάει για 1.002 ένστολους και 2.000 άμαχους. Οι τραυματίες από την άλλη, με τους αριθμούς να διαφέρουν, ήταν μεταξύ 6.000 και 12.500, εκ των οποίων πολλά ήταν παιδιά. Η Σερβία (κυρίως) υπέστη τεράστιες υλικές ζημιές με 25.000 κτίρια να καταστρέφονται. Το ΝΑΤΟ από την άλλη, δεν ανακοίνωσε ποτέ τις δικές του απώλειες.

Οι βομβαρδισμοί έληξαν στις 9 Ιουνίου, ύστερα από 78 μέρες αδιάλειπτων βομβαρδισμών, με τη συμφωνία που υπογράφτηκε στην πόλη Κουμάνοβο των Σκοπίων. Η συμφωνία προέβλεπε την εγκατάσταση ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ στο Κόσσοβο, έως ότου διευθετηθεί το καθεστώς αυτονομίας του. Την επόμενη μέρα, ο ΟΗΕ ψηφίζει την εγκατάσταση 37.200 στρατιωτών από 36 χώρες, με την απόφαση να λέει πως το Κόσσοβο παραμένει κομμάτι της Σερβίας. Εννιά χρόνια αργότερα, κι αφού προηγήθηκαν διώξεις και δολοφονίες κατά του σερβικού πληθυσμού του Κοσσόβου, η περιοχή ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος, το οποίο αναγνώρισαν 108 χώρες.

Στο Βελιγράδι, μπορείς να δεις ακόμα τα σημάδια των βομβαρδισμών, σε νοσοκομεία, στο υπουργείο Άμυνας και Εξωτερικών, καθώς και στο κτίριο της τηλεόρασης όπου έχασαν την ζωή τους 16 άτομα. Λίγο πιο κάτω, σε ένα πάρκο, υπάρχει μια μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματά τους. Και μια ερώτηση. «Γιατί;»...


Πηγη www.e-daily.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Το πιο πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας​

583 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους​

Σαν σήμερα: Το πιο πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας


Πρόκειται για το πιο πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα όλων των εποχών (αν εξαιρεσουμε την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους).​

Σημειώθηκε στις 27 Μαρτίου του 1977, στην Τενερίφη, το νησί της Ισπανίας που ανήκει στα Κανάρια Νησιά. Δυο γιγαντιαία Boeing 747 συγκρούστηκαν κατά την διάρκεια της απογείωσης με αποτέλεσμα 538 άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους. Όμως η αεροπορική τραγωδία της Τενερίφης, που προκάλεσε παγκόσμιο σοκ εκείνη την εποχή, ήταν ουσιαστικά ένα τροχαίο δυστύχημα...

Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι της 27ης Μαρτίου, λίγο μετά το μεσημέρι. Στις 1:15 μ.μ., μια βόμβα εξερράγη στο αεροδρόμιο του Λας Πάλμας, που βρίσκεται 150 χλμ. βορειοδυτικά της Αφρικής. Την βόμβα τοποθέτησαν μέλη της οργάνωσης αυτονομιστών «Ένοπλες Ομάδες των Γουάντσε». Οι Γουάντσε είναι οι αυτόχθονες κάτοικοι των νησιών που ανήκουν στην Ισπανία.

Για αρκετή ώρα, η κίνηση στο αεροδρόμιο του Λας Πάλμας διακόπηκε και διοχετεύτηκε στο γειτονικό αεροδρόμιο «Los Rodeos» της Τενερίφης. Όμως, τα σταθμευμένα αεροπλάνα ήταν πάρα πολλά για ένα αεροδρόμιο αυτού του μεγέθους. Η υπερβολική στάθμευση σε συνδυασμό με μια πυκνή ομίχλη που έπεσε ξαφνικά στην περιοχή, ήταν κάτι που έμελλε να αποβεί μοιραίο. Μαζί φυσικά με το ανθρώπινο λάθος.


Το Boeing 747-121 της PanAm, είχε έρθει από το Λος Άντζελες στο Λας Πάλμας και εκτελούσε πτήση για 8 ολόκληρες ώρες. Μέσα στο αεροσκάφος επέβαιναν 396 άνθρωποι, 380 επιβάτες και 16 μέλη του πληρώματος. Ο κυβερνήτης εκνευρίστηκε όταν δεν μπόρεσε να προσγειωθεί στο Λας Πάλμας και έπρεπε να μεταφέρει το αεροσκάφος στην Τενερίφη.

Τελικά προσγειώθηκε στο «Los Rodeos» στις 14.15. Προσγειώθηκε ομαλά, όμως ο μεγάλος αριθμός των αεροσκαφών που βρίσκονταν στον αεροδρόμιο, παραξένεψε τον πιλότο. Μαζί του, ήταν και το Boeing 747-206B της KLM, που προσγειώθηκε στην Τενερίφη, ενώ είχε κι αυτό προορισμό το Λας Πάλμας. Το αεροδρόμιο ήταν κάτι περισσότερο από γεμάτο.

Το Boeing της PanAm προσγειώθηκε στην τέταρτη θέση πίσω από το αεροσκάφος της KLM, το οποίο είχε προσγειωθεί 45 λεπτά νωρίτερα και είχε 234 επιβάτες και 14 άτομα πλήρωμα. Ο κυβερνήτης της ΚLM ήταν νευρικός. Η πολύ αυστηρή ολλανδική ρύθμιση απαγόρευε στο πλήρωμα να υπερβαίνει την ποσόστωσή του σε ώρες πτήσης. Σε περίπτωση που το αεροπλάνο δεν απογειωνόταν σύντομα, ο κυβερνήτης και η KLM θα είχαν σοβαρό πρόβλημα.

Στις 14.30, η είδηση ότι το αεροδρόμιο του Λας Πάλμας άνοιξε ξανά, έφτασε. Ο πύργος ελέγχου, προκειμένου να γίνει πιο γρήγορα η απογείωση, είπε στον πιλότο του αεροσκάφους της PanAm να πάει ακριβώς πίσω από το αεροσκάφος της KLM. Κι εκείνος δυστυχώς συμφώνησε.

Όμως η πυκνή ομίχλη δεν βοήθησε στην άμεση αναχώρηση. Λίγα λεπτά πριν από τις 5 το απόγευμα, το αεροσκάφος της KLM έβαλε μπρος τους κινητήρες. Και ένα λεπτό αργότερα δόθηκε άδεια και στον πιλότο της PanAm να κάνει το ίδιο. Η επικοινωνία με τον πύργο ελέγχου γινόταν μέσω ασυρμάτου.


Τα δυο Boeing ήρθαν «αντιμέτωπα» στον διάδρομο απογείωσης. Το αεροσκάφος της KLM ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα προκειμένου να απογειωθεί, ενώ ο πιλότος του αεροσκάφους της PanAm, που ήταν σταματημένο στον αεροδιάδρομο, προσπάθησε να μετακινηθεί, δίχως αποτέλεσμα. Τα δυο αεροπλάνα συγκρούστηκαν με μεγάλη ταχύτητα και αμέσως έπιασαν φωτιά. Από το Boeing της KLM σκοτώθηκαν όλοι οι επιβαίνοντες. Από το αεροσκάφος της PanAm, σκοτώθηκαν 258 άνθρωποι, 61 τραυματίστηκαν και μόλις 61 διασώθηκαν. Ο συνολικός αριθμός των νεκρών έφτασε τους 583.

Το τραγικό συμβάν έκανε τον γύρο του κόσμου. Για πάρα πολλές μέρες μονοπωλούσε τα πρωτοσέλιδα διεθνών εφημερίδων. Η Ισπανική Πολιτική Αεροπορία ανέλαβε την διερεύνηση του περιστατικού με την βοήθεια Αμερικανών και Ολλανδών εμπειρογνωμόνων. Το πόρισμα που βγήκε ύστερα από μήνες, ήταν πως ο Ολλανδός πιλότος πάνω στο άγχος του και στην βιασύνη του, αποπειράθηκε να απογειωθεί χωρίς να πάρει ποτέ άδεια από τον πύργο ελέγχου. Στην αρχή οι Ολλανδοί προσπάθησαν να ρίξουν το φταίξιμο στον πύργο ελέγχου, όμως αργότερα η KLM ανέλαβε την ευθύνη και αποζημίωσε όλα τα θύματα.

Το πιο πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα όλων των εποχών, ανάγκασε την ICAO να πάρει ορισμένα μέτρα για να μην επαναληφθεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον. Τα πιο σημαντικά, ήταν η καθιέρωση της τυποποιημένης φρασεολογίας μεταξύ κυβερνήτη και πύργου ελέγχου αλλά και η μείωση της αποκλειστικότητας των αποφάσεων από τον κυβερνήτη, αφού από τότε τα μέλη του πληρώματος μπορούν να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους στον κυβερνήτη, κυρίως για θέματα ασφαλείας. Όπως πάντα βέβαια, έπρεπε να γίνει το κακό, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν τεράστιο, για να σκεφτεί κάποιος ότι υπό ειδικές συνθήκες, τα κενά ασφαλείας μπορούσαν να αποβούν μοιραία.

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Η δολοφονία ενός ανθρώπου που ήξερε να ονειρεύεται​

Στις 4 Απριλίου του 1968​

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου. Για την ακρίβεια, τέτοιοι άνθρωποι όχι απλώς σπανίζουν αλλά μπορείς να βρεις έναν ανάμεσα σε ένα δισεκατομμύριο. Στα πρότυπα της ειρηνικής επανάστασης του Γκάντι, κάτι που έκανε και αργότερα ο Νέλσον Μαντέλα, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αγωνίστηκε σε ολόκληρη την σύντομη ζωή του για τα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα των μαύρων στις ΗΠΑ, αλλά και κατά των φυλετικών διακρίσεων για όλη την ανθρωπότητα. Τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό του, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.​

Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929 στην Ατλάντα της πολιτείας της Τζόρτζια, μιας πολιτείας όπου οι φυλετικές διακρίσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο και δεν έχουν εξαλειφθεί απόλυτα μέχρι και σήμερα. Ο παππούς του αλλά και ο πατέρας του ήταν βαπτιστές ιεροκήρυκες και ο Μάρτιν Τζούνιορ μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με έντονη θρησκευτική πίστη. Από μικρός ένιωσε τι θα πει ρατσισμός. Οι κουρτίνες που χώριζαν τις θέσεις των μαύρων και των λευκών τον στοίχειωσαν. Αργότερα δήλωσε: «Ήμουν πολύ μικρός όταν βίωσα την πρώτη μου εμπειρία πίσω από την κουρτίνα. Ένιωσα σαν να είχε πέσει μια κουρτίνα πάνω σε όλη μου τη ζωή».

@historica.fandom.com

Οι περισσότεροι άνθρωποι, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, έχουν ζήσει την απόρριψη και τον ρατσισμό για κάτι που δεν μπορούν να αλλάξουν. Είναι ό, τι χειρότερο για την ψυχική υγεία ενός παιδιού, να νιώθει άσχημα για το χρώμα του δέρματός του. Και γιατί δεν μπορεί να το αλλάξει, αλλά κυρίως, γιατί δεν καταλαβαίνει τι λάθος έχει κάνει. Πολυ πριν μάθει ότι δεν έχει κάνει κανένα...
Στα 15 του χρόνια ξεκίνησε τις σπουδές του στο κολέγιο Μόρχαουζ, σε ένα πρόγραμμα για ιδιαίτερα ταλαντούχους μαθητές. Όμως λίγο πριν αποφοιτήσει, σταμάτησε να ενδιαφέρεται για την ιατρική και την νομική και αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του κληρικού. Αν και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν από τους λίγους ανθρώπους που δεν το είδε ποτέ επαγγελματικά, αλλά σαν ένα μέσο για να βοηθήσει τον κόσμο να γίνει καλύτερος.
Πήρε το δίπλωμα Θεολογίας και ξεκίνησε το έργο του. Εμπνεύστηκε πολύ από τον Μαχάτμα Γκάντι και την φιλοσοφία της «μη βίας», της «πολιτικής ανυπακοής». Βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης όπου γνώρισε την μετέπειτα σύζυγό του, Κορέττα Σκοτ. Αντιλαμβανόταν τον Θεό σαν μια ενεργή και εμπρόσωπη οντότητα. Η σωτηρία του ανθρώπου λοιπόν για τον Δόκτορα πλέον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, βρισκόταν στην πίστη πως ο άνθρωπος καθοδηγείται από τον Θεό, και όχι από την λογική.

@bostonglobe.com
Ήταν για έναν χρόνο εφημέριος στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, άλλη μια πολιτεία του νότου όπου οι φυλετικές διακρίσεις ήταν (και είναι) απάνθρωπες, όταν το κίνημα του οποίου έγινε αργότερα ηγέτης εγκαινιάστηκε από ένα περιστατικό που συνέβη σε ένα λεωφορείο. Η μοδίστρα Ρόζα Παρκς, ήταν πολύ κουρασμένη για να παραχωρήσει την θέση της στην πλευρά των λευκών, ύστερα από μια πολύ δύσκολη μέρα. Οι μαχητικοί εκπρόσωποι του ντόπιου μαύρου πληθυσμού ίδρυσαν αμέσως την «Ένωση για την πρόοδο» και αποφάσισαν για ηγέτη της, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Οι ΗΠΑ μόλις είχαν αποκτήσει μια νέα φωνή. Δυνατή, βροντερή και ανατριχιαστική, που με τους λόγους της άλλαξε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας.
Ο αγώνας των φυλετικών διακρίσεων εγκαινιάστηκε με την ίδρυση της οργάνωσης «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου». Κατάφερε γρήγορα να κερδίσει ολόκληρο τον μαύρο πληθυσμό στον Νότο (και αρκετούς από τους λευκούς) και έφυγε για μια περιοδεία στις ΗΠΑ. Συνήθιζε να συζητά για τα δικαιώματα των μαύρων αλλά και όλων των μειονοτήτων, πάντα μέσα από την φιλοσοφία της «μη βίας». Οι λόγοι του προκαλούσαν ανατριχίλα. Αποκορύφωμα ο λόγος του στην Ουάσιγκτον, στις 28 Αυγούστου του 1963, όταν με την φράση «I Have A Dream» καθήλωσε την Αμερική αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη.


Η δημοτικότητα του βρισκόταν στο αποκορύφωμά της. Το 1964 παρέλαβε το Νόμπελ Ειρήνης. Από την προηγούμενη χρονιά, ο Τζον Κένεντι, λίγο πριν την δολοφονία του, είχε συνταχθεί ανοιχτά με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και είχε κάνει διάφορες προτάσεις που την επόμενη χρονιά έγιναν μέρος της «Πράξης Πολιτικών Δικαιωμάτων του 1964». Ο κόσμος άλλαζε, αλλά δυστυχώς όχι όλοι...
Ακόμα και μέσα στο κίνημα, υπήρξε αντιπολίτευση, η οποία είχε βαρεθεί την πολιτική της «μη βίας» του Κινγκ και πρότεινε το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού». Το 1966 ιδρύεται το «κόμμα» των «Black Panthers» που, σε αντίθεση με την φιλοσοφία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έφτιαξαν κάτι σαν στρατιωτικές μονάδες μέσα στις τοπικές κοινωνίες, στα πρότυπα των σοσιαλιστικών κρατών. Οι «Black Panthers» μάχονταν με όπλα ενάντια σε όποιον έβαζε την μαύρη κοινότητα στο στόχαστρο. Οι οπαδοί της κόλλησαν και το ειρωνικό παρατσούκλι, «ο προσευχόμενος» στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

@huffpost.com
Η αντίδραση του Κινγκ; Μια ακόμα πιο ζεστή αγκαλιά, καθώς δεν κάνει καμία διάκριση και βάζει όλες τις φυλές στο κίνημα του, για μια «ριζική αναδιάρθρωση ολόκληρης της κοινωνίας, μια επανάσταση αξιών».
Όμως είχε μπει «στο μάτι» πολλών. Ακόμα και των μαύρων που νόμιζαν ότι βάζει τους υπόλοιπους πάνω από την ίδια την φυλή του. Αλλά περισσότερο στους λευκούς. Ένας ελεύθερος σκοπευτής στο Μέμφις του Τενεσί, τον πυροβολεί και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πέφτει νεκρός στο μπαλκόνι του μοτέλ που διέμενε, στα 39 του χρόνια, στις 4 Απριλίου του 1968. Ο δολοφόνος Τζειμς Ερλ Ρει, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 99 ετών. Πέθανε 30 χρόνια αργότερα στην φυλακή.
Κάθε χρόνο, την ημέρα των γενεθλίων του, οι ΗΠΑ έχουν καθιερώσει την «Martin Luther King Day», δείχνοντας την απέραντη ευγνωμοσύνη τους για όσα κατάφερε ο μεγάλος αυτός ανθρωπιστής κληρικός. Και κατάφερε πάρα, μα πάρα πολλά...

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Ελλάδα​

Στις 6 Απριλίου του 1941​


germaniki-eisboli.jpg


Η ιταλική επίθεση και η άμεση απάντηση των Ελλήνων είχε ξεκινήσει από την 28η Οκτωβρίου του 1940. Οι νίκες των Ελλήνων στο αλβανικό μέτωπο, έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση τον «Ντούτσε», ο οποίος όμως δεν ήθελε αρχικά να ζητήσει τη βοήθεια του Χίτλερ.​

Μετά την αποβίβαση των βρετανικών δυνάμεων στην Κρήτη, ο Χίτλερ θα δώσει οδηγία για προετοιμασία επίθεσης κατά της Ελλάδας. 8 ημέρες αργότερα, η Ανώτατη Διοίκηση του Γερμανικού Στρατού, θα ανακοινώσει πως θα επιτεθεί σε Γιβραλτάρ και Ελλάδα τον Ιανουάριο.

Όμως ο Φράνκο απορρίπτει τα σχέδια επίθεσης στο Γιβραλτάρ και η επιδρομή των Ναζί στη Μεσόγειο καθυστερεί.

Στις 25 Μαρτίου, η Γιουγκοσλαβία προσχωρεί στον Άξονα και ζητά ως αντάλλαγμα την κυριότητα στη Θεσσαλονίκη, αλλά δυο ημέρες μετά, το πραξικόπημα του Σίμοβιτς θα ανατρέψει τη φιλο-χιτλερική κυβέρνηση. Ο Χίτλερ αντιδρά και αποφασίζει να επιτεθεί πρώτα στη Γιουγκοσλαβία και ύστερα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις 6 Απριλίου του 1941.

Η επίθεση της Γερμανίας εκδηλώθηκε στις 5.15 τα ξημερώματα, 45 λεπτά πριν από την προγραμματισμένη επίθεση, στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας. Οι Γερμανοί είχαν φροντίσει πριν να επιδώσουν μια διακοίνωση στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορύζη, στην οποία έλεγαν πως δεν στρέφονται κατά της Ελλάδας αλλά κατά της Αγγλίας, η οποία είχε στείλει 62.000 στρατιώτες σε ελληνικό έδαφος. Ο Κορύζης τότε είπε το δεύτερο «ΟΧΙ», που δεν είναι το ίδιο διάσημο με το πρώτο.

Η κωδική ονομασία της επίθεσης για τους Γερμανούς ήταν «Μαρίτα» και αφορούσε και την Γιουγκοσλαβία. Ο στρατός τους έφτανε τους 680.000 άνδρες, ενώ ο ελληνικός στρατός που κλήθηκε να υπερασπιστεί τη λεγόμενη «Γραμμή Μεταξά» στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα έφτανε μόλις τους 70.000, υπό τις διαταγές του στρατηγού Κωνσταντίνου Μπακόπουλου.

Η «Γραμμή Μεταξά» ήταν στα πρότυπα της γνωστής «Γραμμής Μαζινό» και είχε κατασκευαστεί με πρωτοβουλία του δικτάτορα για την αποφυγή του βουλγαρικού κινδύνου, αφού από τους Βαλκανικούς Πολέμους και μετά, οι Βούλγαροι είχαν βάλει στο μάτι τη Μακεδονία και τη Θράκη.

Οι στρατιώτες που υπερασπίζονταν τα σύνορα αμύνθηκαν σθεναρά για τρεις ημέρες. Οι Γερμανοί στην αρχή δυσκολεύτηκαν και δεν σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Το οχυρό Ρούπελ ήταν το μεγαλύτερο οχυρό της «Γραμμής Μεταξά». Οι Γερμανοί επιτέθηκαν πρώτα από την ξηρά και σχεδόν μια ώρα αργότερα από αέρος. Μετά από σκληρή προσπάθεια των Γερμανών, το οχυρό Ρούπελ δεν πέφτει, με τους κατακτητές να έχουν σοβαρές απώλειες.

Το ίδιο περίπου συνέβη και στο οχυρό Ιστίμπεη. Οι Γερμανοί επιτέθηκαν ακριβώς την ίδια ώρα και κατάφεραν να εξουδετερώσουν το αντιαεροπορικό πολυβόλο, που πρόλαβε να καταρρίψει 4 εχθρικά αεροπλάνα. Μετά από ολοήμερη μάχη έπεσε η νύχτα και ο πόλεμος μεταφέρθηκε στις υπόγειες στοές, όπου αποσύρθηκαν οι Έλληνες υπερασπιστές του οχυρού. Οι Γερμανοί συνέχισαν να επιτίθενται κατά τη διάρκεια της νύχτας με νέες δυνάμεις, αλλά οι περισσότεροι έπεσαν νεκροί.

Η σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων στη «Γραμμή Μεταξά» αναγκάζει τη γερμανική διοίκηση να την παρακάμψει. Στις 7 Απριλίου το οχυρό Ιστίμπεη θα πέσει, ύστερα από επίθεση των Γερμανών με τοξικά αέρια. Στις 8 Απριλίου, θα περάσουν στα σημερινά Σκόπια και θα παρακάμψουν τη «Γραμμή Μεταξά» και τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας, θα καταλάβουν τη Θεσσαλονίκη.

Την επόμενη μέρα με εντολή του αρχιστράτηγου Παπάγου, οι υπερασπιστές των οχυρών θα συνθηκολογήσουν. Οι Γερμανοί αισθάνονται δέος μπροστά στον ηρωισμό των Ελλήνων και τον αναγνωρίζουν με εκδηλώσεις θαυμασμού και στρατιωτικά αγήματα για τους αιχμαλώτους.


Οι απώλειες των τριών αυτών 24ωρων ήταν 1.000 νεκροί και τραυματίες για τους Έλληνες και 555 νεκροί και 2.134 τραυματίες για του Γερμανούς. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στο μισό των συνολικών απωλειών τους στη διάρκεια της επιχείρησης Μαρίτα, γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της ελληνικής αντίστασης.

Η επέλαση των Γερμανών προς τον Νότο ήταν ταχύτατη. Μέχρι τις 30 Απριλίου, ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα έχει καταληφθεί και η χώρα είχε τρεις κατακτητές. Τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους Βούλγαρους. Η κατοχή αυτή κράτησε μέχρι τις 12 Οκτωβρίου του 1944.

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Το φιλικό της ΑΕΚ στο εμπόλεμο Βελιγράδι που δεν τελείωσε ποτέ​

Για έναν πολύ όμορφο λόγο​

Σαν σήμερα: Το φιλικό της ΑΕΚ στο εμπόλεμο Βελιγράδι που δεν τελείωσε ποτέ

Στις 7 Απριλίου του 1999, η ΑΕΚ με προφανής κινδύνους αποφάσισε να ταξιδέψει στο εμπόλεμο Βελιγράδι ώστε να αντιμετωπίσει σε φιλικό αγώνα της Παρτιζάν. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να στείλει ένα ηχηρό αντιπολεμικό μήνυμα.​

Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία βρισκόταν σε κρίσιμο σημείο. Το ΝΑΤΟ συμμετείχε κι αυτό στις μάχες, βομβαρδίζοντας καθημερινά κυρίως την μετέπειτα πρωτεύουσα της Σερβίας. Εκείνη την περίοδο, ο τότε αλλά και νυν πρόεδρος της ΑΕΚ Δημήτρης Μελισσανίδης, πήρε την παράτολμη για την ομάδα απόφαση να ταξιδέψει η ομάδα στο Βελιγράδι και να παίξει σε φιλικό με την Παρτιζάν.

Η έκβαση του αγώνα δεν είχε καμία σημασία. Στόχος της ΑΕΚ, που από την ίδρυση της είναι μια προσφυγική ομάδα, ήταν να δείξει πως βρίσκεται στον πλευρό των Σέρβων, στέλνοντας ταυτόχρονα και ένα μήνυμα ειρήνης.

Όταν η αποστολή έφτασε στο Βελιγράδι, την περίμενε μια ενθουσιώδης υποδοχή από τους Σέρβους. Οι ελληνικές σημαίες ήταν όσες και οι σερβικές. Τα συνθήματα δεν ήταν τα συνηθισμένα που ακούγονται στους ποδοσφαιρικούς αγώνες, αλλά συνθήματα ειρήνης. Πριν από την έναρξη της φιλικής αναμέτρησης, οι παίκτες των 2 ομάδων στάθηκαν μαζί στο κέντρο του γηπέδου σηκώνοντας ένα πανό που έγραφε: «ΝΑΤΟ σταμάτησε τον πόλεμο – Σταμάτησε τους βομβαρδισμούς».

Οι θεατές φώναζαν από ενθουσιασμό. Τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί, αλλά οι συνθήκες επέτρεψαν μόλις σε 15 χιλιάδες να βρεθούν στο γήπεδο. Στο ημίχρονο οι παίκτες φύτεψαν μια ελιά στον περίβολο του γηπέδου, που προερχόταν από την αρχαία Ολυμπία. Αφού ήταν και Μεγάλη Τετάρτη, οι παίκτες στα αποδυτήρια αντάλλαξαν αυγά και τσουρέκια, ενώ οι Σέρβοι προσέφεραν ψωμί και αλάτι, σύμφωνα με το γιουγκοσλαβικό έθιμο.

Όταν επέστρεψαν στον αγωνιστικό χώρο, ο ενθουσιασμό ήταν ακόμα μεγαλύτερος. Οι εφημερίδες την επόμενη ημέρα ανέφεραν πως καμία άλλη φιλοξενούμενη ομάδα δεν είχε χειροκροτηθεί τόσο στο Βελίγράδι. Ο αγώνας τελείωσε στο 61ο λεπτό. Οι θεατές μπήκαν στο γήπεδο με ελληνικές και σερβικές σημαίες στα χέρια και έτρεχαν να αγκαλιάζουν του παίκτες, φωνάζοντας «Ελλάς» και «ΑΕΚ». Ήταν ένα θέαμα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Για την ιστορία ο αγώνας τελείωσε με το σκορ στο 1-1.

Η ελληνική αποστολή έφυγε αμέσως για την Ελλάδα. Τη νύχτα τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ έκαναν άλλωστε την εμφάνισή τους. Το κιτρινόμαυρο πούλμαν έφτασε στην Αθήνα την επόμενη ημέρα, με την ΑΕΚ να έχει περάσει ένα όμορφο μήνυμα κατά του πολέμου που μαθεύτηκε σε όλον τον κόσμο


Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Η πρώτη ληστεία τρένου στην Ελλάδα​

Η ληστεία, ο πρωθυπουργός και το δημοψήφισμα​

Σαν σήμερα: Η πρώτη ληστεία τρένου στην Ελλάδα

Ήταν 10 Απριλίου του 1924. Παρόλο που σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή άλλες, οι ληστείες τρένου ήταν καθημερινό φαινόμενο για δεκαετίες, στην Ελλάδα δεν είχε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Όμως οι ληστές το είχαν πάρει απόφαση. Θα λήστευαν το τρένο που κατευθυνόταν από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη. Και την προηγούμενη ημέρα το βράδυ, κατέλαβαν τον σταθμό του Δοξαρά, που βρισκόταν μεταξύ Λάρισας και Δομοκού.​

Στις 11 η ώρα έβαλαν στην ράγες ένα κόκκινο φως, διακόπτοντας με αυτόν τον τρόπο τα δρομολόγια. Το τρένο που είχε φύγει από την Αθήνα στις 9.30, θα έφτανε εκεί γύρω στη μια μετά τα μεσάνυχτα. Οι ληστές είχαν εφοδιαστεί με μάσκες, περούκες και γένια. Όταν το τρένο σταμάτησε, ανέβηκαν πάνω με τα τουφέκια στο χέρι και διέταξαν τον οδηγό να κατέβει.


Πήραν από τους επιβάτες λεφτά και κοσμήματα. Όμως, τα 2 εκατομμύρια που μετέφερε τραπεζικός υπάλληλος δεν τα πήραν, κάτι που προκάλεσε εντύπωση. Τελικά, το συνολικό πόσο που απέσπασαν έφτανε τις 400.000 δραχμές. Το περιστατικό πήρε μεγάλη δημοσιότητα από την πρώτη ημέρα. Η κυβέρνηση αποζημίωσε αργότερα τους επιβάτες. Έδωσε στους ξένους ολόκληρο το ποσό, ενώ στους Έλληνες το μισό.

Δεν ήταν μόνο το ότι επρόκειτο για την πρώτη ένοπλη ληστεία σε τρένο στην Ελλάδα, αλλά και το ότι οι ληστές παραλίγο να ληστέψουν το τρένο όπου επέβαινε ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπαναστασίου. Το τρένο ήταν να περάσει από τον σταθμό στις 12.20, αλλά καθυστέρησε, αφού ο πρωθυπουργός βρισκόταν στο Βόλο για να κατευνάσει την απεργία των καπνεργατών και καθυστέρησε.

Βέβαια στο τρένο που τελικά σταμάτησαν βρίσκονταν ο υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας Δημήτριος Πάζης και ο διοικητής Μακεδονίας Ιωάννης Βαλαλάς. Επειδή οι ληστές μόλις κατέλαβαν τον σταθμό ρωτούσαν τα ονόματα των επιβατών, το μυαλό πολλών πήγε στο επικείμενο δημοψήφισμα τρεις ημέρες αργότερα και πείστηκαν ότι οι ληστές έψαχναν πολιτικά πρόσωπα.


Οι αρχές σκέφτηκαν πως οι ληστές μπορεί να ήταν η συμμορία του Γιαγκούλα. Αλλά πάντα υπήρχε η σκέψη ότι στο στόχαστρο ήταν κάποιος πολιτικός, ακόμα και ο πρωθυπουργός. Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου είχε νωρίτερα κηρύξει δημοψήφισμα για τις 13 Απριλίου, με το οποίο θα ζητούσε την επικύρωση της συμφωνίας για την κατάργηση της Μοναρχίας. Οι βασιλόφρονες αντέδρασαν ενώ το πολιτικό κλίμα ήταν τεταμένο.

Οι υποστηρικτές της κυβέρνησης πίστεψαν πως ο στόχος ήταν η απαγωγή του πρωθυπουργού. Την επόμενη ημέρα το πρωί, η χωροφυλακή έστησε ένα πρωτοφανές κυνηγητό, με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Θεόδωρο Πάγκαλο να μεταβαίνει στην Θεσσαλία για να συμμετέχει στις ανακρίσεις.

Στις 14 Απριλίου, μετά το δημοψήφισμα όπου υπερψηφίστηκε η πρόταση για αβασίλευτη δημοκρατία, η αρχές ανακοίνωσαν πως συνέλαβαν έναν από τους ληστές του τρένου, πιου ονομαζόταν Αθανάσιος Πέτρου. Ακολούθησαν άλλες τρει συλλήψεις, με τους τέσσερις άνδρες να συνδέονται και με την πολύκροτη υπόθεση απαγωγής της εποχής, του γιου του μυλωνά Μαλαμάκη, που είχε λήξει με την καταβολή λύτρων ύψους 350.000 δραχμών. Και οι τέσσερις καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Η Ελλάδα αναγκάζεται να δανειστεί για πρώτη φορά​

Δυο χρόνια μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης​

Είχαν περάσει μόλις δυο χρόνια από την έναρξη Ελληνικής Επανάστασης. Στις 12 Απρίλιου του 1823 και μετά την Β' Εθνοσυνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Άστρος της Κυνουρίας, η επιτροπή που έκανε έναν πρόχειρό υπολογισμό για τα οικονομικά του Αγώνα, δεν ήταν καθόλου αισιόδοξη. Τα έξοδα ήταν δυσανάλογα με τα έσοδα. Συγκεκριμένα τα έξοδα το πρώτο εξάμηνο του έτους θα έφταναν τα 38 εκατομμύρια γρόσια, ενώ τα έσοδα τα 12. Εκείνη την εποχή, δημιουργήθηκε για πρώτη φορά η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού.​

Λιγότερο από δυο μήνες μετά, η τότε κυβέρνηση εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη, να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο. Αλλά η έλλειψη χρημάτων καθυστέρησε την αναχώρηση των τριών. Ο λόρδος Μπάιρον κάλυψε μέσω δανείου το ταξίδι τους, αλλά ο Ανδρέας Ζαΐμης τελικά δεν έφυγε με τους άλλους δυο.

Ο Ιωάννης Ορλάνδος

Ορλάνδος και Λουριώτης, φτάνουν τελικά τον Ιανουάριο του 1824. Ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, πέτυχαν ( ή μάλλον δεν πέτυχαν) να αποσπάσουν δάνειο 800.000 λιρών, με τόκο 5%, προμήθεια 3% και περίοδο αποπληρωμής στα 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την εξόφληση; Μα φυσικά, δημόσια περιουσία και γη.

Δυστυχώς, το ποσό που έφτασε στην Ελλάδα ήταν μόλις 298.000 λίρες. Λίγο η συμφωνία που έκλεισαν οι διαπραγματευτές (με παρακρατήσεις τόκων, χρεολύσια κλπ.), λίγο οι σπατάλες του σπετσιώτη Ορλάνδου και του γιαννιώτη Λουριώτη στο Λονδίνο (που θέλησαν να περάσουν πολυτελώς την διαμονή τους εκεί) και λίγο η τμηματική παράδοση του δανείου από τράπεζα της αγγλοκρατούμενης Ζακύνθου, έκαναν το δάνειο να χαρακτηριστεί έως και «ληστρικό».

Όμως η τότε ελληνική κυβέρνηση (όπως και αυτές των τελευταίων ετών), βρήκε κάτι θετικό σε όλο αυτό: θεώρησε επιτυχία την σύναψη δανείου, καθώς έτσι αναγνωριζόταν ο αγώνας των Ελλήνων αλλά και το Ελληνικό Κράτος. Το ότι το μεγαλύτερο μέρος του δανείου ξοδεύτηκε για να επικρατήσει η παράταξη Κουντουρίωτη στον εμφύλιο 1823-1825, είναι μια άλλη κουβέντα...

Ο Γεώργιος Κουντουριώτης

Στις 31 Ιουλίου του 1824, η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει κι άλλο δάνειο, αυτή τη φορά 2.000.000 λιρών (από τα οποία, μόλις 816.000 έφτασαν σε ελληνικά χέρια). Μαζί με το δάνειο του 1832, η Ελλάδα οδηγήθηκε στις πτώχευσεις του 1827 και του 1843. Αυτές οι δυο πτωχεύσεις άνοιξαν τον «Ασκό του Αιόλου». Από τότε υπήρξαν και άλλες πτωχεύσεις του κράτους, που είχαν ως αποτέλεσμα τον συνεχή δανεισμό. Κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, 193 χρόνια μετά...

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Η τραγωδία στα Τέμπη με τους 21 νεκρούς μαθητές​


Στις 13 Απριλίου του 2003​

Κυριακή 13 Απριλίου 2003. Το απόγευμα λίγο πριν τις 7.30, ένα λεωφορείο με μαθητές της Α' Λυκείου, επιστρέφει οδικώς από την Αθήνα προς το Μακροχώρι Ημαθίας. Το λεωφορείο έφτασε στο ύψος των Τεμπών, με την κίνηση να είναι αυξημένη μεν αλλά σε γενικές γραμμές φυσιολογική.​

Μια νταλίκα ερχόταν από την αντίθετη πλευρά. Μετέφερε νοβοπάν. Ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και μπήκε στο αντίθετο ρεύμα. Τα νοβοπάν και οι μελαμίνες γλίστρησαν και άρχισαν να σκορπίζονται στον δρόμο. Μερικά από αυτά βρήκαν το λεωφορείο. Όπως και η νταλίκα. Η «καρότσα» μάλιστα της νταλίκας, δεν βρήκε απλά το λεωφορείο, αλλά το «θέρισε» σε όλο το μήκος του.

Οι μαθητές επέστρεφαν κουρασμένοι αλλά και χαρούμενοι στα σπίτια τους. Μια σωρεία λαθών και αμελειών, συνετέλεσαν στην τραγωδία των Τεμπών. 21 μαθητές βρήκαν το θάνατο, ενώ άλλοι 9 τραυματίστηκαν σοβαρά. Ο κρότος της σύγκρουσης «πάγωσε τον χρόνο», όπως έλεγαν εκείνη την εποχή τα ΜΜΕ. Όμως ο χρόνος δεν πάγωσε. Οι διασωθέντες μαθητές αλλά και οι συγγενείς, έπρεπε να μάθουν να ζουν με αυτές τις εικόνες. Όλη η Ελλάδα θρηνούσε μαζί τους, όμως επρόκειτο για μια τραγωδία που δεν μπορούσε εύκολα να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Οι φωτογραφίες από το δυστύχημα το έκαναν ακόμα πιο αποτρόπαιο. Το λεωφορείο είχε διαλυθεί ολοσχερώς, με τα σωστικά συνεργεία να κάνουν δυο ώρες να απεγκλωβίσουν όλους τους μαθητές. Κοιτάζοντας τις εικόνες, αρκετοί μπορούσαν να φανταστούν τι περίπου έγινε. Οι περισσότεροι όμως δεν ήθελαν...

Ο θρήνος ήταν πρωτοφανής. Τα παιδιά δεν είχαν χαθεί πάνω στο άνθος της νιότης τους, αλλά είχαν χάσει τη ζωή τους εντελώς άσκοπα. Αυτό, έκανε το μέγεθος της τραγωδίας ακόμα μεγαλύτερο.

Οι αιτίες της σύγκρουσης αναλύθηκαν λεπτομερώς αλλά δεν έγινα ποτέ 100% σαφείς. Ο οδηγός οδηγούσε έξι ώρες χωρίς διάλειμμα και τα ελαστικά του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Από την άλλη, το λεωφορείο είχε κριθεί ακατάλληλο λόγω παλαιότητας και έπρεπε να είχε αποσυρθεί τουλάχιστον 3 μήνες πριν.

Η δίκη έγινε τον Οκτώβριο 2008, με τον οδηγό του λεωφορείου να αθωώνεται, όμως ο οδηγός της νταλίκας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών. Οι ιδιοκτήτες της νταλίκας αλλά και του εργοστασίου νοβοπάν, καταδικάστηκαν από 4 μέχρι 14 χρόνια. Η εταιρεία κατέβαλλε επίσης το ποσό των 8.500.000 ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων. Όπως είπε ο αντιδήμαρχος Βέροιας το 2012, «Παρά τις τιμωρίες, παρά τις αποζημιώσεις, τα παιδιά του Μακροχωρίου δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω».

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Η γενοκτονία των Αρμενίων​

Πρόκειται για την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, τέσσερα χρόνια πριν από την γενοκτονία των Ποντίων​

Σαν σήμερα: Η γενοκτονία των Αρμενίων


Πρόκειται για την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, τέσσερα χρόνια πριν από την γενοκτονία των Ποντίων. Πάνω σε αυτήν στηρίχθηκε και ο Χίτλερ ώστε να δικαιολογήσει τα σχέδια του για το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα, όταν από το 1939 ακόμα διερωτώταν «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;».​

Οι Αρμένιοι είναι ένας πανάρχαιος χριστιανικός λαός που στα τέλη του 19ου αιώνα μοιραζόταν μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Ρωσίας. Στην Ρωσία, οι Αρμένιοι ζούσαν σε σχετικά ανεκτικές συνθήκες αν και ο εκρωσισμός δεν έλειπε. Στην Οθωμανική Aυτοκρατορία τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι Αρμένιοι είχαν υποστεί πολλούς διωγμούς και βιαιότητες, όπως και άλλοι χριστιανικοί λαοί που κατοικούσαν στα εδάφη της.

Ο εθνικισμός βρισκόταν σε έξαρση εκείνη την εποχή, με τον Σουλτάνο να τους υποπτεύεται για αποσχιστικές τάσεις και για υποστήριξη προς την Ρωσία, ενώ η τελευταία, που πάντα ήθελε τα εδάφη της εξασθενημένης αυτοκρατορίας, «σιγόνταρε» το όλο θέμα. Με αυτό τον τρόπο, οι Αρμένιοι βρέθηκαν στο κέντρο μιας διαμάχης εδαφών, χωρίς να έχουν ουσιαστικά καμία ανάμειξη. Ο Αβδούλ Χαμίτ ο Β’ δεν δίστασε να προχωρήσει σε διωγμούς, οι οποίοι κορυφώθηκαν με της σφαγές του Σασούν (1894) και τις μαζικές εκτελέσεις την επόμενη διετία, που είχαν σαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν 300.000 Αρμένιοι.

Το 1908 και με την άνοδο των Νεότουρκων οι Αρμένιοι, όπως και όλοι οι άλλοι χριστιανικού λαοί, αναθάρρησαν. Όμως κόντρα στις υποσχέσεις τους, δεν έκαναν πράξη καμία μεταρρύθμιση ούτε σεβάστηκαν τις συνθήκες. Το αποτέλεσμα ήταν νέοι διωγμοί των Αρμενίων στην περιοχή της Κιλικίας μόλις έναν χρόνο αργότερα.

Η εξόντωσή τους άρχισε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε ο Σουλτάνος και ο Τσάρος βρέθηκαν αντίπαλοι, με το σχέδιο του υπουργού Εσωτερικών Ταλάατ Πασά να μπαίνει σε εφαρμογή στις 24 Απριλίου του 1915. Τότε, οι Οθωμανοί συνέλαβαν 250 επιφανείς Αρμένιους στην Κωνσταντινούπολη και τους εκτέλεσαν το ίδιο βράδυ. Η 24η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Τις επόμενες μέρες ξεκίνησε η σφαγή των Αρμενίων στα ανατολικά εδάφη της Μικράς Ασίας. Το τηλεγράφημα του Ταλάατ που εστάλη στις 28 Απριλίου είναι χαρακτηριστικό της ωμής πολιτικής του:

«Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου».

Τα επόμενα τρία χρόνια, 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι έχασαν την ζωή τους ή εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους. Και παρόλο που η Οθωμανική Αυτοκρατορία ανήκε στους ηττημένους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η γενοκτονία των Αρμενίων παρέμεινε ατιμώρητη. Οι σύμμαχοί τους Γερμανοί, γνώριζαν για τα σχέδια τους αλλά επέβαλλαν μια λογοκρισία στην χώρα, ώστε το θέμα να «θαφτεί» κυριολεκτικά.

Μάλιστα, έρευνες έδειξαν πως οι Γερμανοί ενθάρρυναν του Οθωμανούς να προχωρήσουν στην εξόντωση. Η Γερμανία αναγνώρισε εξόντωση των Αρμενίων ως «γενοκτονία» πριν από το 2015.

Η Τουρκία, που διαδέχθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν παραδέχθηκε ποτέ ότι υπήρξε «γενοκτονία». Όπως υποστηρίζει, επρόκειτο για μια επιχείρηση καταστολής μερίδας των Αρμενίων που συνεργάζονταν με ρωσικές δυνάμεις εισβολής στη χώρα, ενώ για την Τουρκία, οι νεκροί φτάνουν μετά βίας τις 300.000.

Το 2014, ο Ερντογάν ζήτησε συγνώμη από τα εγγόνια των θυμάτων, μια μέρα πριν από την Ημέρα Μνήμης. Ωστόσο, δεν υπήρξε επίσημη παραδοχή. Πολλές χώρες έχουν αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων, μεταξύ τους και η Ελλάδα, ενώ οι ΗΠΑ το έκαναν τον Δεκέμβριο του 2019.

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Η ταπεινωτική ήττα της Ελλάδας από την Τουρκία στον πόλεμο του 1897​

Και οι εξαντλητικές της συνέπειες​

Σαν σήμερα: Η ταπεινωτική ήττα της Ελλάδας από την Τουρκία στον πόλεμο του 1897

Σχεδόν 70 χρόνια μετά το τέλος της επανάστασης και με την Ελλάδα να αποτελείται από την Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα, την Θεσσαλία και τα νησιά του Ιονίου, προέκυψε το κρητικό ζήτημα. Κάτι που ήταν και η αφορμή ώστε το Βασίλειο της Ελλάδας και η Οθωμανική αυτοκρατορία να κηρύξουν τον πόλεμο τον Απρίλιο του 1897. Ο πόλεμος κράτησε λίγο περισσότερο από έναν μήνα και τελείωσε με μια ταπεινωτική ήττα της Ελλάδας που μαζί του έφερε και εξαντλητικές συνέπειες για το ελληνικό κράτος.​

Το 1896 ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης, εκτός από τα πολλά οικονομικά προβλήματα, είχε να αντιμετωπίσει και την κατάσταση στην Κρήτη, που τότε βρισκόταν υπο οθωμανικό ζυγό. Η διακυβέρνηση του ελληνικής καταγωγής Καραθεοδωρή Πασά είχε αποτύχει και οι Τουρκοκρητικοί είχαν εξοργιστεί. Εξεγέρσεις και δολοφονίες χριστιανών προκρίτων ακολούθησαν, με τον αντικαταστάτη του στην διακυβέρνηση να αποτυγχάνει επίσης.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις προέτρεψαν να αναλάβει κυβερνήτης ο χριστιανός Γεώργιος Βέροβιτς, πρώην διοικητής της Σάμου. Όμως η κατάσταση παρέμεινε έκρυθμη. Οι χριστιανοί Έλληνες της Κρήτης, το 80% του πληθυσμού του νησιού, ζητούσαν αυτονομία.

Στις 24 Ιανουαρίου του 1897, οι μουσουλμάνοι προέβησαν σε σφαγές χριστιανών στα Χανιά. Ο πρωθυπουργός Δηλιγιάννης, υπό την πίεση των λαϊκών αντιδράσεων, αναγκάστηκε να στείλει στρατό στην Κρήτη, γνωρίζοντας πως η «Υψηλή Πύλη» θα το θεωρούσε αιτία πολέμου. Πολεμικά πλοία κατευθύνθηκαν προς το νησί και ο συνταγματάρχης Τιμολέων Βάσσος με χίλιους άνδρες αποβιβάσθηκε στον όρμο του Κολυμπαρίου.

Με την παρουσία ελληνικών δυνάμεων στην Κρήτη, ο Σουλτάνος δεν είχε άλλη επιλογή, από το να κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα. Και το έκανε στις 5 Απριλίου. Οι πολεμικές επιχειρήσεις ξεκίνησαν στα θεσσαλικά σύνορα, όπου οι Οθωμανοί συγκέντρωσαν 121.500 άντρες και 1.300 ιππείς, ενώ οι ελληνικές δυνάμεις παρέταξαν 54.000 άνδρες και 500 ιππείς.

Στις 11 Απριλίου οι Οθωμανοί εισήλθαν σε ελληνικό έδαφος και διέσπασαν τις ελληνικές δυνάμεις. Οι Έλληνες στρατιώτες υποχώρησαν άτακτα και συμπτύχθηκαν στα Φάρσαλα, όπου αντέταξαν γραμμή άμυνας. Η Λάρισα καταλήφθηκε από τους Τούρκους στις 13 Απριλίου, αφού είχε εκκενωθεί από τους κατοίκους της.

Με πεσμένο ηθικό, οι Έλληνες υπέστησαν νέα ήττα στα Φάρσαλα στις 24 Απριλίου. Υπό τον συνταγματάρχη Σμολένσκη, εγκατέλειψαν το Βελεστίνο και προετοίμασαν νέα γραμμή άμυνας στον Δομοκό, αλλά ο τουρκικός στρατός πέτυχε νέα νίκη στις 5 Μαΐου. Ο Σμολένσκης πήρε διαταγή από τον Κωνσταντίνο να κρατήσει το πέρασμα στις Θερμοπύλες, αλλά τότε επενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις.

Ο τσάρος Νικόλαος Β’, συγγενής του Βασιλιά Γεώργιου Α’, έπεισε τον Σουλτάνο να διατάξει κατάπαυση του πυρός. Το πρωτόκολλο υπογράφτηκε στις 8 Μαΐου, στο χωριό Ταράτσα της Λαμίας, με τους Τούρκους να έχουν καταλάβει ολόκληρη την Θεσσαλία. Οι απώλειες για την ελληνική πλευρά ήταν 672 νεκροί και 2.383 τραυματίες, ενώ για την τουρκική, 1.111 νεκροί και 3.238 τραυματίες.

Οι αιτίες για την εθνική ντροπή του 1897, ήταν η έλλειψη διορατικότητας των πολιτικών και η μη επαρκής προετοιμασία του ελληνικού στρατού. Το οριστικό τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 γράφτηκε τον Νοέμβριο στην Κωνσταντινούπολη, με τις εδαφικές απώλειες να είναι μικρές, αφού με την συμφωνία που συνέταξαν οι Μεγάλες Δυνάμεις, η Ελλάδα πήρε πίσω την Θεσσαλία, την οποία έχασε στο πεδίο της μάχης.

Ωστόσο η πτωχευμένη Ελλάδα, κλήθηκε να καταβάλει υπέρογκη αποζημίωση ύψους 4 εκατομμυρίων τουρκικών λιρών, αναγκαζόμενη να δανειστεί για άλλη μια φορά. Τέθηκε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο και αυτό είχε ως συνέπεια να εκχωρήσει πηγές των δημοσίων εσόδων στους πιστωτές της και να δημιουργηθούν έτσι τα περίφημα μονοπώλια στο τσιγαρόχαρτο, το αλάτι, το πετρέλαιο, τον καπνό, τα σπίρτα και τα τραπουλόχαρτα.

Το μόνο θετικό ήταν η αποχώρηση των Οθωμανών από την Κρήτη, η οποία κέρδισε της αυτονομία της, ως πρώτο στάδιο για την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα. Η φτωχή Ελλάδα σήκωσε κεφάλι και 15 χρόνια αργότερα θα γραφτεί το έπος των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913.

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Βρέθηκε νεκρός ο καταζητούμενος της χούντας, Νικηφόρος Μανδηλαράς​

Μια υπόθεση που επίσημα παραμένει ανεξιχνίαστη​

Σαν σήμερα: Βρέθηκε νεκρός ο καταζητούμενος της χούντας, Νικηφόρος Μανδηλαράς

Ο Νικηφόρος Μανδηλαράς ήταν ένας μαχητικός δικηγόρος, εκδότης εφημερίδας και πολιτικός. Ήταν πάντα πιστός στην ιδεολογία του και χρησιμοποίησε το επάγγελμά του για να υπερασπίζεται ανθρώπους που κατηγορούνταν για τα πολιτικά τους πιστεύω. Ο θάνατός του τον Μάιο του 1967, είναι ακόμα ανεξιχνίαστος αν και όλα συνηγορούν πως η χούντα των συνταγματαρχών ήθελε να τον βγάλει από την μέση και το έκανε.​

Γεννήθηκε στη Νάξο το Φεβρουάριο του 1928. Στα 18 του είχε ήδη φάκελο στην ασφάλεια Σύρου για τα πολιτικά του φρονήματα. Στον φάκελο αναφέρεται ότι «εμφορείται υπό κομμουνιστικών φρονημάτων και δη με πλήρη κομμουνιστικήν κατάρτισιν...».

Πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Νομική. Το 1956 άρχισε να εξασκεί το επάγγελμά του, ενώ παράλληλα έγραφε άρθρα σε αθηναϊκές εφημερίδες. Αρχικά δούλεψε στο δικηγορικό γραφείο του Γ.Β.Μαγκάκη και αργότερα άνοιξε δικό του γραφείο. Στις εκλογές του 1956 ήταν αντίθετος με την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και μάλιστα υποστήριξε το κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης με ομιλίες του στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Στις επόμενε εκλογές τάχθηκε στο πλευρό της ΕΔΑ και συνόδευσε τον συντοπίτη του Μανώλη Γλέζο στην περιοδεία του στο νησί της Νάξου.

Το 1960 άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα «Ναξιακά Χρονικά», που από το 1966 ονομάστηκε «Κυκλαδικά Χρονικά», όπου δημοσίευε άρθρα για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των νησιών. Την ίδια χρονιά ήταν συνήγορος υπεράσπισης στη δίκη των 42 ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ που δικάζονταν για κατασκοπεία.

Το 1961β ήταν υποψήφιος βουλευτής για πρώτη φορά και όπως θα αποδεικνυόταν αργότερα, αυτή θα ήταν και η τελευταία. Έθεσε υποψηφιότητα στις Κυκλάδες ως ανεξάρτητος σε συνεργασία με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο. Το 1963 θα ήταν ξανά υποψήφιος, αυτή τη φορά με την Ένωση Κέντρου αλλά αποκλείστηκε από τον συνδυασμό επειδή ήταν φιλοκομμουνιστής.

Έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, ως συνήγορος των αξιωματικών που κατηγορούνταν για εσχάτη προδοσία. Η δίκη κράτησε από τον Νοέμβριο του 1966 μέχρι τις αρχές Μαρτίου του 1967, με τον Μανδηλαρά να διακρίνεται για την ψυχραιμία του, την μαχητικότητα του και τις άκρως τεκμηριωμένες αγορεύσεις του.

Σκόπευε να είναι υποψήφιος με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τον Μάιο του 1967, αλλά μεσολάβησε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Λόγω της εμπλοκής του στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ ως συνήγορος υπεράσπισης καταζητήθηκε εξ αρχής από τη χούντα και αρχικά διέφυγε της σύλληψης. Είχε σκοπό να διοργανώσει αντίσταση κατά της δικτατορίας.

Στις 17 Μαΐου μπήκε στο πλοίο «RITA-V» που είχε προορισμό την Αμμόχωστο της Κύπρου. Ωστόσο 5 ημέρες αργότερα, το πτώμα του βρέθηκε ξεβρασμένο στο Γεννάδι της Ρόδου.

Στις 24 Μαΐου έγινε η κηδεία του στη Ρόδο, στην οποία παρεβρέθησαν 4 άτομα αλλά και πλήθος χωροφυλάκων. Η ιατροδικαστική εξέταση άργησε να γίνει αφού περίμεναν να γυρίσει από το εξωτερικό ο ιατροδικαστής Δημήτρης Καψάσκης. Στο πόρισμα που υπέγραψε ο ίδιος και ο Γεώργιος Αγιουτάντης αναφέρεται πως ο Μανδηλαράς πέθανε από πνιγμό στην προσπάθειά του να κολυμπήσει μέχρι την ακτή.

Κατά την εκδοχή των αρχών, ο καπετάνιος του πλοίου Πέτρος Πόταγας έριξε τον Μανδηλαρά στην θάλασσα μαζί με ένα σωσίβιο, αλλά ο τελευταίος τραυματίστηκε στο κεφάλι και στην συνέχεια πνίγηκε πριν το πτώμα του ξεβραστεί στην ακτή.

Τα στοιχεία όμως έδειχναν πως δεν επρόκειτο για πνιγμό. Ο Μανδηλαράς είχε δεχθεί πολλαπλά χτυπήματα στο κεφάλι ενώ είχε και μια τρύπα στο στήθος. Επίσης ο φίλος του δικηγόρος της Ρόδου, Γιώργος Χιωτάκης, ανέφερε πως ένας χωρικός τον πλησίασε στις 18 Μαΐου και του είπε πως μετέφερε ένα μήνυμα από τον Μανδηλαρά ο οποίος κρυβόταν σε παραλία της Ρόδου. Είπε στον χωρικό να του πει να ορίσει σημείο συνάντησης αλλά δεν πήρε ποτέ απάντηση.

Όταν αποφάσισε να τον ψάξει μόνος του, άνδρες της ασφάλειας τον παρακολουθούσαν συνεχώς, ενώ έμαθε ότι οι αρχές αναζητούσαν έναν δραπέτη. Στις 22 Μαΐου έμαθε πως το πτώμα του Μανδηλαρά ξεβράστηκε σε μια ακτή.

Ο Πέτρος Πόταγας καταδικάστηκε σε 12μηνη φυλάκιση τον Δεκέμβριο του 1967 για δολοφονία εξ αμελείας. Εξαγόρασε την ποινή του και κατέφυγε με την οικογένειά του στην Νότια Αφρική. Ένα μήνα αργότερα όμως σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα.

Από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ξεκίνησε ξανά η έρευνα για τον θάνατο του. Τον Απρίλιο του 1986, το Συμβούλιο Εφετών χαρακτήρισε τον θάνατο του Νικηφόρου Μανδηλαρά, ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και κατονόμαζε ως αυτουργούς τα ηγετικά στελέχη της χούντας, Ιωάννη Λαδά και Κώστα Παπαδόπουλο, ενώ καταλόγισε ευθύνες στο Λιμενικό Σώμα αλλά και στον τότε διοικητή της ΚΥΠ.

Οι δικαστές ανέφεραν με βούλευμα πως υπήρχαν επαρκή στοιχεία για το έγκλημα. Ωστόσο η έρευνα και αυτή την φορά δεν απέδωσε καρπούς και μπήκε από τότε στο αρχείο.


Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα δολοφονείται από Έλληνες ο ήρωας του 1821 Οδυσσέας Ανδρούτσος​





Πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.​


Πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο ηρωισμός του ήταν αδιαμφισβήτητος όμως, όπως και άλλοι ήρωες της επανάστασης, έπεσε θύμα της εμφύλιας διαμάχης και δολοφονήθηκε από Έλληνες. Με εντολή του άλλοτε πρωτοπαλίκαρού του, Γιάννη Γκούρα…
Advertisement
Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1788 και ήταν το μοναχοπαίδι του Καπετάν Ανδρούτσου, του ξακουστού αρματολού της Ρούμελης. Στο νησί του Ιονίου είχε καταφύγει με την μητέρα του, Ακριβή Τσαρλαμπά, για να γλιτώσει από τους Τούρκους, επειδή ο πατέρας του είχε ακολουθήσει τον θαλασσομάχο Λάμπρο Κατσώνη στο Αιγαίο.

Προς τιμή του ομηρικού ήρωα του νησιού της Ιθάκης, βαφτίστηκε Οδυσσέας από την σύζυγο του Κατσώνη. Όμως πάντα θεωρούσε ως πατρίδα του την Ρούμελη, τον τόπο του πατέρα του, τις Λιβανάτες Λοκρίδας.

Ο Αλή Πασάς, μόλις έμαθε ότι ο Καπετάν Ανδρούτσος μετά τον αποκεφαλισμό του το 1797, άφησε πίσω του έναν γιο, τον πήρε δίπλα του στα Γιάννενα, που τότε ήταν ‘ένα σπουδαίο στρατιωτικό σχολείο. Εκεί μεγάλωσε ο μικρός Οδυσσέας, έμαθε την τέχνη του πολέμου και ξένες γλώσσες. Η σωματική του δύναμη ήταν μοναδική και οι ιστορίες για τα κατορθώματά του δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους.

Το 1816, ο Αλή Πασάς τον έστειλε στην Λιβαδειά ως αρματολό, αφού πρώτα τον πάντρεψε με την Ελένη Καρέλη. Εκεί έμεινε μέχρι το 1820, όταν τσακώθηκε με τους τοπικούς άρχοντες και αποχώρησε. Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας από το 1818.​

Με το ξέσπασμα της Επανάστασης βρέθηκε στην πρώτη γραμμή. Ανέλαβε να ξεσηκώσει τους Έλληνες της ανατολικής Ρούμελης. Στις 8 Μαΐου, μαζί με άλλους 117 πολεμιστές, κλείστηκε στο Χάνι της Γραβιάς, κερδίζοντας μια από τις πιο δοξασμένες μάχες της Επανάστασης. Η νίκη του έσωσε τον Αγώνα, καθώς ο Ομέρ Βρυώνης βάδιζε ακάθεκτος προς την Πελοπόννησο.
Advertisement
Το 1822 ανέλαβε την διοίκηση του κάστρου της Ακρόπολης, έχοντας ως φρούραρχο τον Γιάννη Γκούρα. Σήκωσε οχυρό γύρω από την Ακρόπολη και κατάφερε να την εφοδιάσει με νερό. Όμως όταν τα πολυάριθμα στρατεύματα έφτασαν στην Ρούμελη, ο Ανδρούτσος αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει, αφού δεν είχε αρκετούς άντρες. Έκανε μια προφορική συμφωνία, ένα τέχνασμα που το ονόμαζαν «καπάκια». Οι εχθροί του όμως, οι κοτζαμπάσηδες της Ρούμελης και ο Ιωάννης Κωλέττης, βρήκαν πάτημα για να τον κακολογήσουν, αφού δεν τους άρεσε η επιρροή που είχε στον λαό.

Οργισμένος με την συμπεριφορά των πολιτικών παραιτήθηκε. Η κυβέρνηση έστειλε δυο αντικαταστάτες. Ο Ανδρούτσος υποψιαζόταν πως ήθελαν να τον σκοτώσουν, έχασε την ψυχραιμία του και επέτρεψε στους άνδρες του να τους σκοτώσουν. Ο Κωλέττης προσέφερε 5.000 γρόσια για την σύλληψή του, ενώ αφορίστηκε και από την εκκλησία.

Η κάθοδος του Δράμαλη ανάγκασε την κυβέρνηση πάρει πίσω την επικήρυξη (κάτι παρόμοιο έγινε και με τον Κολοκοτρώνη). Τον Νοέμβριο του 1822, θα ηττηθεί από Κιοσέ Μεχμέτ που παραλίγο να τον πάρει αιχμάλωτο. Ένα χρόνο αργότερα ανέκοψε στη Βοιωτία την εκστρατεία του Γιουσούφ Περκόφτσαλη Πασά.​

Οι διαμάχες του και ο παραγκωνισμός του από τους αντιπάλους του, ανάγκασαν τον πεισματάρικο και οξύθυμο ήρωα, να πάρει τους άντρες του και να επιστρέψει στην Βοιωτία το 1825. Εκεί έκανε νέα «καπάκια» με τους Τούρκους, με απώτερο σκοπό να εκβιάσει την ελληνική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση έστειλε εναντίον του στρατιωτική δύναμη. Αρχηγός ήταν ο παλιός του φίλος που είχε μετατραπεί σε προσωπικό εχθρό. Ο Γιάννης Γκούρας.
Advertisement
Απέφυγε τις συγκρούσεις με τον κυβερνητικό στρατό για να μην χυθεί αδελφικό αίμα. Κατέφυγε στις Λιβανάτες. Μετά από μικρές συμπλοκές παραδόθηκε στον Γκούρα, αφού πήρε την υπόσχεση ότι ο τελευταίος θα τον έστελνε στην Πελοπόννησο για να δικαστεί. Όμως ο Γκούρας δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Τον φυλάκισε στην Ακρόπολη, αλλά επειδή διάφοροι αγωνιστές, όπως ο Καραϊσκάκης, αντέδρασαν, ο Γκούρας διέταξε να τον σκοτώσουν. Ήταν 5 Ιουνίου του 1825.

Μετέφεραν το πτώμα στο λιθόστρωτο του Ναού της Απτέρου Νίκης και για να καλύψουν το έγκλημά τους, διέδωσαν πως προσπάθησε να αποδράσει. Η αλήθεια δεν άργησε να βγει στην επιφάνεια. Η φήμη του αποκαταστάθηκε και το ελληνικό κράτος το 1865 όταν, με μεγάλες τιμές, μετέφερε τα οστά του στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών. Ακόμα και σήμερα, ο ρουμελιώτης με το ομηρικό όνομα, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πολεμιστές και ήρωες της Επανάστασης του ’21.

Το άγαλμα του Οδυσσέα Ανδρούτσου στο Πεδίο του Άρεως
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Σαν σήμερα: Η αρχή του έπους της Εθνικής Ελλάδας στην Πορτογαλία​

Οι Έλληνες ποδοσφαιριστές κατάφεραν να γράψουν ένα έπος που θα το θυμόμαστε για πάντα...​

Σαν σήμερα: Η αρχή του έπους της Εθνικής Ελλάδας στην Πορτογαλία


Ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ξεκίνησε σαν σήμερα πριν από 16 χρόνια. Η Εθνική ταξίδεψε στην Πορτογαλία, περνώντας πρώτη από τον προκριματικό όμιλο, στέλνοντας την Ισπανία στα μπαράζ. Η κλήρωση είναι δύσκολη. Αντίπαλοί της οι Ισπανοί, που διψούσαν για εκδίκηση, οι διοργανωτές Πορτογάλοι, που έψαχναν ευκαιρίες και συγκυρίες για να στεφθούν πρωταθλητές Ευρώπης και οι πάντα επικίνδυνοι Ρώσοι.​

Η πρέμιέρα της διοργάνωσης ήταν απέναντι στην οικοδέσποινα Πορτογαλία. Κανέις δεν μπορούσε να φανταστεί πως όπως θα ξεκινούσε αυτό το Euro, έτσι και θα τελείωνε.​

Στις 12 Ιουλίου του 2004, στην πρεμιέρα της διοργάνωσης απέναντί στην οικοδέσποινα Πορτογαλία, η Εθνική προηγείται με 2-0 με γκολ του Καραγκούνη (7') και του Μπασινά με πέναλτι (53'). Οι Πορτογάλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς έχει συμβεί και έχει χαλάσει η πρεμιέρα μπροστά στο κοινό τους. Μειώνουν στις καθυστερήσεις με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δίνει την πρώτη νίκη στην Εθνική μας σε τελική φάση οποιασδήποτε διοργάνωσης! Η αρχή είχε γίνει. Όμως κανείς δεν πίστευε αυτό που θα ακολουθούσε.


Στο δεύτερο παιχνίδι, οι κακοί δαίμονες Ισπανοί προηγούνται με γκολ του Μοριέντες στο 28’. Οι Ελλάδα όμως αντιστέκεται στην πίεση του Ραούλ και της παρέας του. Και όχι μόνο. Καταφέρνουν να ισοφαρίσουν με τον Χαριστέα στο 66ο λεπτό. Χρυσή ισοπαλία. Στο τρίτο παιχνίδι με την Ρωσία, η Ελλάδα περνούσε ακόμα και με ήττα με διαφορά ενός τέρματος.

Το τρίτο παιχνίδι ξεκίνησε και ο εφιάλτης του αποκλεισμού έκανε την εμφάνισή του. Οι αδιάφοροι Ρώσοι προηγούνται στο 17’ με 2-0 και τα όνειρα για πρόκριση στους «8» έχουν αρχίσει να θολώνουν. Όμως ο Ζήσης Βρύζας, μείωσε πριν από το ημίχρονο και η Εθνική κράτησε αυτό το σκορ μέχρι το τέλος. Σκορ που την έστειλε στα προημιτελικά με αντίπαλο τους πρωταθλητές Ευρώπης Γάλλους.

Ήταν η πρώτη φορά (σε αυτό το Euro), που οι Έλληνες βγήκαν μαζικά στους δρόμους για να πανηγυρίσουν. Η πλατεία Ομονοίας, ο Λευκός Πύργος και πολλά άλλα μέρη, γέμισαν από εκστασιασμένους φιλάθλους, που θέλησαν να γιορτάσουν την μεγάλη επιτυχία. Αυτές οι συγκεντρώσεις ήταν βέβαια πολύ μικρές σε σχέση με τις επόμενες...

Στις 25 Ιουνίου η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον Ζιντάν, τον Ανρί, τον Βιεϊρά, την ομάδα που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1998 και το Euro του 2000. Το παιχνίδι είναι κλειστό, με την Εθνική να κλείνει καλά τους χώρους. Στο 65’ ο αρχηγός, Θοδωρής Ζαγοράκης, θα φύγει με μια περίτεχνη ενέργεια από τα δεξιά και θα σημαδέψει το κεφάλι του Χαριστέα. 1-0! Η Ελλάδα είναι με το ένα πόδι στα ημιτελικά. Κάτι που θα καταφέρει να κρατήσει με άνεση, αφού οι Γάλλοι δεν συνήλθαν ποτέ από το σοκ.

Οι Έλληνες βγαίνουν ξανά στους δρόμους. Οι πανηγυρισμοί είναι ακόμα πιο έντονοι. Η Εθνική Ελλάδας έχει κάνει ήδη την υπέρβαση, φτάνοντας στους «4» της Ευρώπης. Η πορεία της είναι ήδη επιτυχημένη. Αλλά δεν είχε πιάσει «ταβάνι» ακόμα.

Ο ημιτελικός φέρνει αντίπαλο την εξαιρετική Τσεχία, του Πάβελ Νέντβεντ, του Γιαν Κόλερ και του Μίλαν Μπάρος. Πιο υποψιασμένοι οι Τσέχοι, μπαίνουν για να τελειώσουν το παιχνίδι από νωρίς. Στην αρχή το δοκάρι και ο Αντώνης Νικοπολίδης κρατάνε το 0-0. Μέχρι που έρχεται ο τραυματισμός του Νέντβεντ, να κόψει τα πόδια των κυρίαρχων, μέχρι εκείνη την στιγμή, Τσέχων. Λίγο η ψυχρολουσία με τον τραυματισμό του ηγέτη και λίγο το θάρρος που πήρε η Εθνική, οδήγησαν το ματς στην παράταση.

Το Euro του 2004 ήταν η τελευταία διοργάνωση που ίσχυσε το silver goal. Αν κάποια ομάδα δηλαδή σκόραρε στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης και δεν ισοφαριζόταν, τότε το παιχνίδι θα τελείωνε χωρίς να παιχτεί το δεύτερο ημίχρονο του έξτρα χρόνου. Αυτό έκανε και η Ελλάδα. Κέρδισε κόρνερ στο 15ο λεπτό της παράτασης. Ο διαιτητής άφησε το παιχνίδι να εξελιχθεί. Ο Τσιάρτας εκτέλεσε το κόρνερ και ο Δέλλας πετάχτηκε στο πρώτο δοκάρι και με κεφαλιά έκανε το 1-0. Αυτό ήταν. Σαν golden goal. Η Ελλάδα ήταν στον τελικό.

Οι Έλληνες που πανηγύριζαν για την απίστευτη πορεία της Εθνικής, είχαν τώρα αρχίσει να το πιστεύουν. Οι δρόμοι όλης της Ελλάδας ήταν γεμάτοι και τα σπίτια άδεια. Ο κόσμος ήθελε το κύπελλο στην Λισσαβόνα, στις 4 Ιουλίου.

Αντίπαλος της Εθνικής Ελλάδας ποδοσφαίρου, στην μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας της, η διοργανώτρια Πορτογαλία (ξανά), του Φίγκο, του Ρονάλντο, του Ντέκο, του Ρούι Κόστα και πολλών άλλων μεγάλων παικτών, που διψούσαν για ένα τρόπαιο μέσα στο σπίτι τους. Οι Έλληνες όμως διψούσαν λίγο παραπάνω. Στο 56’, ο Μπασινάς εκτέλεσε κόρνερ και ο Χαριστέας, πάλι με κεφαλιά, έστειλε την Εθνική μισό βήμα πριν από το θαύμα. Ολόκληρη η Ελλάδα παραληρούσε. Το σφύριγμα της λήξης ξεκίνησε ένα γλέντι που κράτησε μέχρι το πρωί. Η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο!

Η «θρυλική» μετάδοση του Γιώργου Χελάκη

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά θαύματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η Εθνική κατάφερε να κάνει κάτι ακατόρθωτο. Κάτι που είναι δύσκολο να επαναληφθεί. Αλλά όσοι είχαν την τύχη να ζήσουν εκείνο το Euro, ξέρουν καλά ότι όλα μπορούν να γίνουν. Η Ελλάδα ήταν ομάδα, ομάδα με σαφές πλάνο και πολλούς διψασμένους ποδοσφαιριστές, που ξεχώρισαν σε διαφορετικές στιγμές. Και κατάφεραν να γράψουν ένα έπος που θα το θυμόμαστε για πάντα...
Οι πανηγυρισμοί των Ελλήνων φιλάθλων στο Ντα Λουζ της Λισσαβόνας

 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Τρομοκράτες «χτυπούν» το κρουαζιερόπλοιο «City of Poros»​

Στις 11 Ιουλίου του 1988​

Σαν σήμερα: Τρομοκράτες «χτυπούν» το κρουαζιερόπλοιο «City of Poros»

Στις 11 Ιουλίου του 1988, ο εφιάλτης της τρομοκρατίας χτύπησε στο κρουαζιερόπλοιο «City of Poros» και τους 471 επιβάτες του, που είχε ξεκινήσει το «αξέχαστο», όπως διαφήμιζε, ταξίδι του από το Τροκαντερό. Αυτοσχέδιοι μηχανισμοί εξερράγησαν με αποτέλεσμα το πλοίο να παραδοθεί στις φλόγες. Ο απολογισμός τραγικός. 13 νεκροί και 98 τραυματίες.​

Ήταν 6.45 το απόγευμα και το πλοίο απομακρυνόταν από την Αίγινα. Η κρουαζιέρα στα νησιά του Σαρωνικού έφτανε κοντά στο τέλος της, με τους επιβάτες να επιστρέφουν στην Αθήνα. Όταν το πλοίο βρέθηκε ανάμεσα στα ερημονήσια Λαγούσες, ένας ένοπλος (που είχε επιβιβαστεί στην Αίγινα) έβγαλε το αυτόματο και άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως. Φυσικά επικράτησε πανικός. Οι επιβάτες έτρεχαν από εδώ και από κει και πολλοί έπεσαν στην θάλασσα. Λέγεται μάλιστα πως μερικοί από αυτούς έχασαν τις ζωές τους όταν μπλέχτηκαν στις προπέλες του πλοίου.

Ο ένοπλος συνέχισε να πυροβολεί σε κάθε κατεύθυνση και να πετά χειροβομβίδες. Ένας αυτοσχέδιος μηχανισμός που βρισκόταν μέσα σε μια τσάντα θα εκραγεί λίγο αργότερα και θα σκοτώσει τον τρομοκράτη. Το πλοίο θα παραδοθεί στις φλόγες.
Την ίδια ημέρα στις 2.45 το μεσημέρι στο Τροκαντερό, ένα παγιδευμένο αυτοκίνητο μάρκας Datsun Sunny, θα εκραγεί ακριβώς απέναντι από τον Ναυτικό Όμιλο Αμφιθέας. Οι 4 επιβάτες θα εξαϋλωθούν, ενώ η έκρηξη θα διαλύσει το αυτοκίνητο και θα δημιουργήσει ζημιές σε απόσταση 300 μέτρων.

Περίπου 5 ώρες αργότερα θα συμβεί και η επίθεση στο «City of Poros», ολοκληρώνοντας το έργο των τρομοκρατών. 13 νεκροί, οι τέσσερις στο αυτοκίνητο και 9 επιβάτες του πλοίου, ενώ οι τραυματίες έφταναν τους 98. Οι επιβάτες ήταν κατά την συντριπτική του πλειοψηφία ξένοι, Ευρωπαίοι κατά κύριο λόγο αλλά και Αμερικανοί.

Μάρτυρες είπαν αργότερα πως οι ένοπλοι ήταν δυο και αλληλοεξοντώθηκαν. Επρόκειτο για τον 21χρονο Μοχάμεντ Σοζαντ Αντνάν, που βρισκόταν στην Ελλάδα για τρεις μήνες και έναν επίσης 21χρονο εβραϊκής καταγωγής Γάλλο φοιτητή που δεν διευκρινίστηκε ποτέ ο ρόλος του. Τα αινίγματα και οι συνδέσεις των δυο επιθέσεων ήταν κάτι που ανέλαβε να λύσει η αστυνομία.

Όπως αποδείχτηκε, οι δυο επιθέσεις είχαν ένα κοινό: τα τέσσερα άτομα που σκοτώθηκαν στο αυτοκίνητο ήταν Άραβες, όπως και ο ένας εκ των δυο ενόπλων στο πλοίο. Ο ένας Άραβας του αυτοκινήτου ήταν ο Αμούντ Αμπούλ Χαμίντ, ο οποίος είχε ταξιδέψει από την Βηρυτό στην Σόφια και από κει μέχρι το Βελιγράδι, απ' όπου ήρθε στην Αθήνα. Μαζί του μέχρι το Βελιγράδι, είχε ταξιδέψει και ο Μοχάμεντ Σοζάντ Αντνάν, ο δράστης του «City of Poros», ο οποίος, για ευνόητους λόγους, έφθασε στην Ελλάδα με τρένο στις 8 Μαΐου, δύο ημέρες πριν από τον Χαμίντ.

Ένας ακόμα από τους νεκρούς του αυτοκινήτου ήταν ο 38χρονος Χετζαμπ Τζαμπάλ, ο οποίος είχε συμμετάσχει το 1978 στην δολοφονία του Αιγύπτιου δημοσιογράφου, Γιουσούφ Ελ Σαμπάι στην Λευκωσία, την οργάνωση της οποίας είχε αναλάβει ο διαβόητος Παλαιστίνιος τρομοκράτης Αμπού Νιντάλ.

Μετά τη δολοφονία του Αιγύπτιου δημοσιογράφου, ο οποίος συμμετείχε σε διεθνές συνέδριο στο Χίλτον της Λευκωσίας, οι ένοπλοι δράστες πήραν ομήρους δεκάδες συνέδρους ζητώντας από την κυπριακή κυβέρνηση να τους εξασφαλίσει αεροπορικώς τη διαφυγή τους. Όταν το αεροπλάνο οδηγήθηκε σε αναγκαστική προσγείωση στο αεροδρόμιο της Λάρνακας, θα επακολούθησε η αιφνιδιαστική έφοδος Αιγύπτιων κομάντος, η οποία κατέληξε σε σφαγή μεταξύ Αιγυπτίων και κυπριακών ειδικών δυνάμεων.

Αν και ο Τζαμπαλά είχε συλληφθεί από τις κυπριακές αρχές, αφέθηκε ελεύθερος, ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση δύο κύπριων φοιτητών που είχαν απαχθεί στη Βηρυτό!

Η οργάνωση του Αμπού Νιντάλ ανέλαβε την ευθύνη και για την βόμβα και για την επίθεση στο πλοίο. Η δίκη για τα τρία πρώην μέλη της παλαιστινιακής οργάνωσης του Αμπού Νιντάλ, ξεκίνησε χωρίς την παρουσία του στο Παρίσι το 2012. Το διεθνές ένταλμα σύλληψης είχε εκδοθεί από το 1992. Ο Αμπού Νιντάλ βρέθηκε νεκρός την Βαγδάτη το 2002, ενώ είχε οργανώσει 12 ένοπλες επιθέσεις στην Ελλάδα.

Πηγη www.e-radio.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Βρέθηκαν τα οστά του Τσε Γκεβάρα 30 χρόνια μετά τον θάνατό του​

Στις 12 Ιουλίου του 1997​

Σαν σήμερα: Βρέθηκαν τα οστά του Τσε Γκεβάρα 30 χρόνια μετά τον θάνατό του


Τον Οκτώβριο του 1967 ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα είχε δολοφονηθεί εν ψυχρώ στην Βολιβία από την CIA. Οι Βολιβιανοί, που υποστηρίζονταν από την CIA, δεν θέλησαν να τον δικάσουν, με τον δικτάτορα Μπαριέντος να δίνει σαφή εντολή θανάτου.​

Σε ένα εγκαταλελειμμένο σχολείο τον πυροβόλησαν 9 φορές. Πριν πεθάνει ο «Τσε» φώναξε: «Πυροβολήστε με δειλοί. Θα σκοτώσετε μόνο έναν άνθρωπο, όχι τις ιδέες μου». Ένας ιατροδικαστής του έκοψε τα χέρια ως αποδεικτικό στοιχείο.

Είχε ταφεί σε άγνωστο μέρος. 30 χρόνια ακριβώς μετά τον θάνατό του, μια ομάδα Κουβανών ιατροδικαστών ανακάλυψε τον τάφο του κοντά στο αεροδρόμιο του Βαγιεγκράντε, στις 12 Ιουλίου του 1997. Τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Κούβα και τάφηκαν στο Μαυσωλείο της Σάντα Κλάρα.

Το μνημείο που στήθηκε στην Βολιβία, κοντά στο σημείο που βρέθηκαν τα οστά του


Το Μαυσωλείο στην Σάντα Κλάρα της Κούβας
 
Top Bottom