Παίρνοντας τον μακρύ τον δρόμο για το γεφύρι της Άρτας ....
- Thread starter R.E.H
- Ημερομηνία δημιουργίας
και τη φοβερη μουσικη επενδυση S.O.B.
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.212
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.141
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Τι να λέμε τώρα....
REH.....όλα τα "λεφτά"
Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
REH.....όλα τα "λεφτά"
Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.212
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Δύο ήταν οι αφορμές για την βόλτα, η μία να πιώ ένα καφέ με τον φίλο Δημήτρη, η άλλη ήταν να δοκιμάσω το νέο GPS (όχι ότι υπήρχε και παλιό)….
Μετά το τελευταίο ταξίδι στην Ιταλία η απόφαση είχε παρθεί, με την πρώτη ευκαιρία θα γινόταν η αγορά μιας εξειδικευμένης συσκευής GPS.
Η επιλογή θα γινόταν μεταξύ δύο συσκευών του TomTom Rider 550 και του Garmin Zumo XT.
Το κάθε ένα από τα δυό τους έχει τα υπέρ και τα κατά του …
Το Garmin έχει καλύτερη και πιο μεγάλη οθόνη, το TomTom πιο φωτεινή …
Το Garmin έχει επιλογή για σχεδιασμό χωμάτινης διαδρομής το TomTom μόνο για αποφυγή χωματόδρομων.
To TomTom είναι πιο ευκολο να σχεδιάσεις μια διαδρομή εκτός του GPS σε κινητό η υπολογιστή, στο Garmin λόγω μεγαλύτερης οθόνης είναι πιο εύκολο μέσα από την ίδια την συσκευή.
Το TomTom έρχεται με παγκόσμιους χάρτες το Garmin με χάρτες Ευρώπης μόνο.
Λίγο πολύ αυτές είναι οι διαφορές τους, τουλάχιστον οι βασικές.
Κατά την έρευνα αγοράς βρέθηκε το TomTom 550 απο Ιταλία στα 299 ευρώ το οποίο το έκανε πολύ δελεαστικό …
TomTom Motorcycle Navigator RIDER550WLD
Η απόφαση δεν άργησε να παρθεί και σύντομα η συσκευή ήταν στα χέρια μου …
Η σχεδίαση της διαδρομής αρχικά έγινε από τον υπολογιστή και με 2 κλικ στάλθηκε στο gps …
Όλα ήταν έτοιμα για ξεκινήσουμε την βόλτα …
Η απόφαση πάρθηκε κλασικά την προηγούμενη μέρα …
Η καλή μου μου έφτιαξε κάποια σάντουιτς να πάρω μαζί μου, μαζί με καφέδες, νερό, φρούτα, σπιτικά ενεργειακά κουλουράκια, αδιάβροχα κτλ …
Ξημερώνει κλασικά βγάζω τα σκυλιά βόλτα, επιστρέφω πίνω τον καφέ μου, ντύνομαι και πετάω τα πράγματα σε ένα σάκο …
Κατεβαίνω στην μηχανή, στερεώνω το σάκο, βάζω και το gps στην βάση του και ξεκινάω …
Δεν χρειάζεται να κάνω στάση για καύσιμα μιας και το είχα γεμίσει από την προηγούμενη …
Ο πλοηγός θέλει να με πάει από αλλού σύμφωνα με την διαδρομή που είχα σχεδιάσει και εγώ αυτό το πρωινό έχω άλλη άποψη, οπότε αγνοώ τις οδηγίες του να κατευθυνθώ προς την Πάρνηθα και μέσω Φίλης και Δερβενοχωρίων να βγω Ερυθρές …
Ενώ εγώ πήγα μέσω Μάνδρας για πιο γρήγορα …
Και κάπου εκεί αρχίζει το μπέρδεμα, σε μια στάση που έκανα για ανακούφιση επέλεξα στο gps να με παει στο κοντινότερο σημείο της προεπιλεγμένης διαδρομής και τελικά με έβαλε μέσα στις Ερυθρές και ήθελε να με πάει προς Πάρνηθα …
Στάση σε ένα πλάτωμα, σταματώ την πλοήγηση και εντός ενός άντε δύο λεπτών μέσα από το κινητό σχεδιάζω την καινούρια διαδρομή για το Καρπενήσι πανεύκολα, το gps λαμβάνει την νέα διαδρομή μέσα σε δευτερόλεπτα και ξεκινάμε …
Επίσης του έβαλα να καταγράφει την διαδρομή που θα κάνω…
Το νέο ξεκίνημα ήταν πιπεράτο, με πέρναγε μέσα από κάποιους αγροτικούς χωματόδρομους οι οποίοι είχαν επιφανειακή λάσπη όχι κάτι το ιδιαίτερο απλά ήθελε λίγο προσοχή …
Τα λάστιχα που έχει η Βέρα (Metzeler Tourance) είναι αλλεργικά στην λάσπη, με το που την βλέπουν θέλουν να βγουν από τις ζάντες και να τρέξουν μακριά !!!
Από την άλλη όσο χάλια είναι στην λάσπη ακριβώς το αντίθετο είναι στην άσφαλτο είτε στεγνή είτε βρεγμένη, απλά καταπληκτικά.
Η διαδρομή με έβγαλε στο Καπαρέλι παρακάμπτοντας τις Πλαταιές και από εκεί Λεύκτρα, Ελλοπία, Ξηρονομή, Δομβραινα, Θίσβη και αρχίζω να ανεβαίνω προς Αγία Άννα και Κυριάκι …
Στην Αρβανίτσα σταματώ για φωτογραφίες …
Μέχρι στιγμής δεν έχω συναντήσει άλλη μηχανή στον δρόμο και τα αυτοκίνητα είναι ελάχιστα.
Από το Κυριάκι κατευθύνομαι προς Δίστομο και από εκεί Δεσφίνα και στην συνέχεια Ιτέα …
Σε όλη την διαδρομή ο καιρός ήταν σχετικά καλός, η θερμοκρασία λίγο χαμηλή αλλά σε ανεκτά επίπεδα …
Οι μόνες στάσεις είναι για φωτογραφίες …
Η Βέρα σε τέτοιες διαδρομές είναι απόλαυση, έχει αρκετή δύναμη (ίσως παραπάνω από αρκετή) για να γίνει απολαυστική χωρίς να προβληματίζει ενώ το κράτημα της είναι υποδειγματικό τουλάχιστον για τους δικούς μου ρυθμούς …
Φτάνω στην Ιτέα και ξεχνώ να ανεφοδιαστώ σε καύσιμα, το gps με κατευθήνει προς την Αγία Ευθυμία, δεν έχω ξαναπεράσει από αυτόν τον δρόμο και από εκεί προς την Βουνιχώρα και πάνω από τα Πεντεόρια …
Μετά το τελευταίο ταξίδι στην Ιταλία η απόφαση είχε παρθεί, με την πρώτη ευκαιρία θα γινόταν η αγορά μιας εξειδικευμένης συσκευής GPS.
Η επιλογή θα γινόταν μεταξύ δύο συσκευών του TomTom Rider 550 και του Garmin Zumo XT.
Το κάθε ένα από τα δυό τους έχει τα υπέρ και τα κατά του …
Το Garmin έχει καλύτερη και πιο μεγάλη οθόνη, το TomTom πιο φωτεινή …
Το Garmin έχει επιλογή για σχεδιασμό χωμάτινης διαδρομής το TomTom μόνο για αποφυγή χωματόδρομων.
To TomTom είναι πιο ευκολο να σχεδιάσεις μια διαδρομή εκτός του GPS σε κινητό η υπολογιστή, στο Garmin λόγω μεγαλύτερης οθόνης είναι πιο εύκολο μέσα από την ίδια την συσκευή.
Το TomTom έρχεται με παγκόσμιους χάρτες το Garmin με χάρτες Ευρώπης μόνο.
Λίγο πολύ αυτές είναι οι διαφορές τους, τουλάχιστον οι βασικές.
Κατά την έρευνα αγοράς βρέθηκε το TomTom 550 απο Ιταλία στα 299 ευρώ το οποίο το έκανε πολύ δελεαστικό …
TomTom Motorcycle Navigator RIDER550WLD
Η απόφαση δεν άργησε να παρθεί και σύντομα η συσκευή ήταν στα χέρια μου …
Η σχεδίαση της διαδρομής αρχικά έγινε από τον υπολογιστή και με 2 κλικ στάλθηκε στο gps …
Όλα ήταν έτοιμα για ξεκινήσουμε την βόλτα …
Η απόφαση πάρθηκε κλασικά την προηγούμενη μέρα …
Η καλή μου μου έφτιαξε κάποια σάντουιτς να πάρω μαζί μου, μαζί με καφέδες, νερό, φρούτα, σπιτικά ενεργειακά κουλουράκια, αδιάβροχα κτλ …
Ξημερώνει κλασικά βγάζω τα σκυλιά βόλτα, επιστρέφω πίνω τον καφέ μου, ντύνομαι και πετάω τα πράγματα σε ένα σάκο …
Κατεβαίνω στην μηχανή, στερεώνω το σάκο, βάζω και το gps στην βάση του και ξεκινάω …
Δεν χρειάζεται να κάνω στάση για καύσιμα μιας και το είχα γεμίσει από την προηγούμενη …
Ο πλοηγός θέλει να με πάει από αλλού σύμφωνα με την διαδρομή που είχα σχεδιάσει και εγώ αυτό το πρωινό έχω άλλη άποψη, οπότε αγνοώ τις οδηγίες του να κατευθυνθώ προς την Πάρνηθα και μέσω Φίλης και Δερβενοχωρίων να βγω Ερυθρές …
Ενώ εγώ πήγα μέσω Μάνδρας για πιο γρήγορα …
Και κάπου εκεί αρχίζει το μπέρδεμα, σε μια στάση που έκανα για ανακούφιση επέλεξα στο gps να με παει στο κοντινότερο σημείο της προεπιλεγμένης διαδρομής και τελικά με έβαλε μέσα στις Ερυθρές και ήθελε να με πάει προς Πάρνηθα …
Στάση σε ένα πλάτωμα, σταματώ την πλοήγηση και εντός ενός άντε δύο λεπτών μέσα από το κινητό σχεδιάζω την καινούρια διαδρομή για το Καρπενήσι πανεύκολα, το gps λαμβάνει την νέα διαδρομή μέσα σε δευτερόλεπτα και ξεκινάμε …
Επίσης του έβαλα να καταγράφει την διαδρομή που θα κάνω…
Το νέο ξεκίνημα ήταν πιπεράτο, με πέρναγε μέσα από κάποιους αγροτικούς χωματόδρομους οι οποίοι είχαν επιφανειακή λάσπη όχι κάτι το ιδιαίτερο απλά ήθελε λίγο προσοχή …
Τα λάστιχα που έχει η Βέρα (Metzeler Tourance) είναι αλλεργικά στην λάσπη, με το που την βλέπουν θέλουν να βγουν από τις ζάντες και να τρέξουν μακριά !!!
Από την άλλη όσο χάλια είναι στην λάσπη ακριβώς το αντίθετο είναι στην άσφαλτο είτε στεγνή είτε βρεγμένη, απλά καταπληκτικά.
Η διαδρομή με έβγαλε στο Καπαρέλι παρακάμπτοντας τις Πλαταιές και από εκεί Λεύκτρα, Ελλοπία, Ξηρονομή, Δομβραινα, Θίσβη και αρχίζω να ανεβαίνω προς Αγία Άννα και Κυριάκι …
Στην Αρβανίτσα σταματώ για φωτογραφίες …
Μέχρι στιγμής δεν έχω συναντήσει άλλη μηχανή στον δρόμο και τα αυτοκίνητα είναι ελάχιστα.
Από το Κυριάκι κατευθύνομαι προς Δίστομο και από εκεί Δεσφίνα και στην συνέχεια Ιτέα …
Σε όλη την διαδρομή ο καιρός ήταν σχετικά καλός, η θερμοκρασία λίγο χαμηλή αλλά σε ανεκτά επίπεδα …
Οι μόνες στάσεις είναι για φωτογραφίες …
Η Βέρα σε τέτοιες διαδρομές είναι απόλαυση, έχει αρκετή δύναμη (ίσως παραπάνω από αρκετή) για να γίνει απολαυστική χωρίς να προβληματίζει ενώ το κράτημα της είναι υποδειγματικό τουλάχιστον για τους δικούς μου ρυθμούς …
Φτάνω στην Ιτέα και ξεχνώ να ανεφοδιαστώ σε καύσιμα, το gps με κατευθήνει προς την Αγία Ευθυμία, δεν έχω ξαναπεράσει από αυτόν τον δρόμο και από εκεί προς την Βουνιχώρα και πάνω από τα Πεντεόρια …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.212
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Συνεχίζω και πριν το Μαλανδρίνο στρίβω αριστερά προς Αμυγδαλιά, Στίλια και Περιθιώτισα, ο δρόμος κλασικός ελληνικός επαρχιακός, θέλει την προσοχή του.
Στο βάθος φαίνεται το Λιδορίκη και η λίμνη του Μόρνου …
Τα τοπία, τα χρώματα, οι μυρωδιές ανεπανάληπτες …
Τα χωριά έρημα, πού και πού βλέπεις κάποια καμινάδα να καπνίζει και μυρίζεις το καμένο ξύλο που σε συνδυασμό με την υγρασία του αέρα σε ταξιδεύει σε γυρνάει πίσω στον χρόνο σε άλλες εποχές …
Η θέα των έρημων χωριών είναι καταθλιπτική, πριν όχι και τόσα πολλά χρόνια θα άκουγες και θα έβλεπες παιδιά να παίζουν στον δρόμο, τα σχολεία θα ήταν γεμάτα όπως και οι πλατείες και τα μαγαζιά …
Δεν υπάρχει ψυχή στον δρόμο εκτός από εμένα, αυτό δεν με χαλάει μπορώ να πώ ότι μου αρέσει !!!
Συνεχίζω και περνώ τα χωριά Παλαιοξάρι, Τειχίο, Ρέρεσι και κάπου στο χωριό Λιμνίτσα κάνω μια στάση για φαγητό και καφέ, χορταίνω την πείνα μου με ένα από τα σάντουιτς που κουβαλώ και για επιδόρπιο καφέ και μπισκότα …
Στο βάθος φαίνεται το Λιδορίκη και η λίμνη του Μόρνου …
Τα τοπία, τα χρώματα, οι μυρωδιές ανεπανάληπτες …
Τα χωριά έρημα, πού και πού βλέπεις κάποια καμινάδα να καπνίζει και μυρίζεις το καμένο ξύλο που σε συνδυασμό με την υγρασία του αέρα σε ταξιδεύει σε γυρνάει πίσω στον χρόνο σε άλλες εποχές …
Η θέα των έρημων χωριών είναι καταθλιπτική, πριν όχι και τόσα πολλά χρόνια θα άκουγες και θα έβλεπες παιδιά να παίζουν στον δρόμο, τα σχολεία θα ήταν γεμάτα όπως και οι πλατείες και τα μαγαζιά …
Δεν υπάρχει ψυχή στον δρόμο εκτός από εμένα, αυτό δεν με χαλάει μπορώ να πώ ότι μου αρέσει !!!
Συνεχίζω και περνώ τα χωριά Παλαιοξάρι, Τειχίο, Ρέρεσι και κάπου στο χωριό Λιμνίτσα κάνω μια στάση για φαγητό και καφέ, χορταίνω την πείνα μου με ένα από τα σάντουιτς που κουβαλώ και για επιδόρπιο καφέ και μπισκότα …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.212
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Το γεγονός ότι δεν έβαλα καύσιμα στην Ιτέα έχει αρχίσει και με κυνηγάει, κατά βάθος ξέρω ότι δεν θα έχω θέμα μέχρι να φτάσω στο Καρπενήσι, αλλά το μυαλό παίζει παιχνίδια, θα με φτάσει δεν θα με φτάσει !!!
Συνεχίζω και πλέον τα βλέμματα στον δείκτη βενζίνης είναι αρκετά συχνά …
Ο καιρός έχει αρχίσει να κλείνει και η θερμοκρασία να πέφτει όσο χώνομαι στα βουνά της ορεινής Ναυπακτίας …
Η θερμοκρασία κυμαίνεται σε χαμηλά μονοψήφια, από 3 έως 5 βαθμούς, κλασικά δεν έχω ντυθεί κατάλληλα και το κρύο με διαπερνάει και με κρατάει φρέσκο …
Περνάω την Τερψιθέα και την Έλατου και στην Άνω Χώρα στρίβω δεξιά προς Κάτω Χώρα και από εκεί προς τα Κρυονέρια, Περδικόβρυση, Κλέπα, Αράχωβα, Δομνίστα, Κρίκελλο …
Τα πάντα τα έχει καλύψει μια παγωμένη ομίχλη που δίνει μια απόκοσμη όψη στο τοπίο …
Η ομίχλη καταπίνει τα πάντα αλλά τουλάχιστον η ορατότητα είναι αρκετή ώστε να μην δημιουργεί προβλήματα στην οδήγηση …
Το βλέμμα κολλημένο στον δείκτη της βενζίνης που έχει πέσει στο ναδίρ …
Στάσεις για φωτογραφίες μόνο και για να χαζέψω το τοπίο, ότι μπορώ να δώ δηλαδή …
Συνεχίζω και πλέον τα βλέμματα στον δείκτη βενζίνης είναι αρκετά συχνά …
Ο καιρός έχει αρχίσει να κλείνει και η θερμοκρασία να πέφτει όσο χώνομαι στα βουνά της ορεινής Ναυπακτίας …
Η θερμοκρασία κυμαίνεται σε χαμηλά μονοψήφια, από 3 έως 5 βαθμούς, κλασικά δεν έχω ντυθεί κατάλληλα και το κρύο με διαπερνάει και με κρατάει φρέσκο …
Περνάω την Τερψιθέα και την Έλατου και στην Άνω Χώρα στρίβω δεξιά προς Κάτω Χώρα και από εκεί προς τα Κρυονέρια, Περδικόβρυση, Κλέπα, Αράχωβα, Δομνίστα, Κρίκελλο …
Τα πάντα τα έχει καλύψει μια παγωμένη ομίχλη που δίνει μια απόκοσμη όψη στο τοπίο …
Η ομίχλη καταπίνει τα πάντα αλλά τουλάχιστον η ορατότητα είναι αρκετή ώστε να μην δημιουργεί προβλήματα στην οδήγηση …
Το βλέμμα κολλημένο στον δείκτη της βενζίνης που έχει πέσει στο ναδίρ …
Στάσεις για φωτογραφίες μόνο και για να χαζέψω το τοπίο, ότι μπορώ να δώ δηλαδή …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.212
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Συνεχίζω ελαφρώς κατεψυγμένος και φτάνω Καρπενήσι …
Στάση για ανεφοδιασμό με το λαμπάκι της ρεζέρβας αναμμένο εδώ και αρκετή ώρα …
Οκ δεν υπήρχε περίπτωση να μην με φτάσει η βενζίνη αλλά μόλις είδα το λαμπάκι να ανάβει οι παλμοί ανέβηκαν και το μυαλό δεν σκέφτονταν καθαρά …
Τελικά είχα άλλα 3 με 4 λίτρα ακόμα μέσα στο ρεζερβουάρ …
Τζάμπα άγχος, πρέπει να την μάθω καλύτερα την Βέρα …
Στο Καρπενήσι έφτασα στις 16:30, ανταλλάζω μερικά μηνύματα με τον φίλο Δημήτρη για το που θα βρεθούμε και τελικά δίνουμε ραντεβού στην Άρτα.
Ξεκινάω για την Άρτα, περνάω το χωριό Καλεσμένο και μετά την γέφυρα του Μέγδοβα και κατευθύνομαι προς την Νέα Βίνιανη …
Μέχρι την γέφυρα του Μέγδοβα ο δρόμος ήταν όλο στροφές ανέβα, κατέβα, στρίψε, φρέναρε, ξαναστρίψε και πάλι από την αρχή …
Η άσφαλτος τυπικός ελληνικός επαρχιακός αλλά χωρίς ιδιαίτερες παγίδες …
Λίγο πριν την Νέα Βίνιανη σταματάω σε ένα κιόσκι για να φάω κάτι και να πιώ ένα ζεστό καφέ …
Τρώω το δεύτερο σάντουιτς που κουβάλαγα μαζί μου φτιάχνω και ένα καφεδάκι και χαζεύω το τελευταίο φώς του ήλιου να χάνεται πίσω από τα βουνά …
Αφήνω πίσω μου την “εθνική οδό” Καρπενησίου – Αγρινίου και παίρνω την επαρχιακή οδό Βίνιανης – Χαλκιόπουλου.
Το σκοτάδι πέφτει και μαζί του φέρνει και ένα ψιλόβροχο, αναγκαστική στάση για να φορέσω αδιάβροχα για να φτάσω στεγνός και για να ζεσταθώ λίγο …
Το ψιλόβροχο ρίχνει τους ρυθμούς και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι σταγόνες να μην φεύγουν από την ζελατίνα …
Κάθε τρεις και λίγο θέλει να την καθαρίζω γιατί τα φώτα από τα αντίθετα διερχόμενα αυτοκίνητα με στραβώνουν και με αποπροσανατολίζουν …
Όλη την μέρα τα αυτοκίνητα που συνάντησα ήταν ελάχιστα και τώρα που σκοτείνιασε τα συναντώ το ένα πίσω από το άλλο …
Περνάω τα χωριά Κερασοχώρι και Κρέντης, περνάω και τον ποταμό Αγραφιώτη και συνεχίζω Λογγίτσι, γέφυρα Τατάρνας , Αγραπιδόκαμπος, Νέο Χαλικιόπουλο όπου παίρνω τον επαρχιακό Χαλκίοπουλου – Πατιόπουλου …
Η μέση ωριαία είναι πολύ χαμηλή τώρα με το ψιλόβροχο, αλλά η Βέρα δεν χαμπαριάζει δεν με προβληματίζει καθόλου ευτυχώς η κίνηση είναι ελάχιστη και μπορώ να έχω ανάμενα και τα προβολάκια …
Θύαμος, Πατιόπουλο, Παλαιόκαστρο, Κομπότι και στο βάθος να φαίνονται τα φώτα της Άρτας …
Η διαδρομή είναι ιδιαίτερα σφικτή, οι ευθείες είτε πολύ μικρές είτε ανύπαρκτες …
Το φως του φεγγαριού δεν φτάνει σε αυτά τα μέρη, αυτή ήταν η δεύτερη φορά που πέρναγα από αυτόν τον δρόμο νύχτα και παίζει να είναι ο πιο σκοτεινός δρόμος που έχω περάσει ποτέ …
Επιστρατεύεται εκτός από τα προβολάκια και η μεγάλη σκάλα του προβολέα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βλέπω τις στροφές να έρχονται …
Ακολουθώ ένα φορτηγάκι από σχετική απόσταση και έτσι βλέπω ποτέ έρχονται οι στροφές και δεν κινδυνεύω και τόσο από τους απέναντι …
Το ψιλόβροχο συνεχίζει ασταμάτητα, τουλάχιστον δεν έχει δυναμώσει …
Τα τελευταία χιλιόμετρα με κούρασαν αρκετά, φτάνοντας στην Άρτα ήμουν κουρέλι …
Δεν έχω ξαναπάει στην Άρτα, έχει αρκετή κίνηση, φτάνω στο ιστορικό γεφύρι το οποίο ήταν πολύ όμορφο φωταγωγημένο, πιάνω μια άκρη και παίρνω τηλέφωνο τον Δημήτρη …
Με περίμενε πριν το γεφύρι, αναστροφή και μέσα στην νύχτα τον ξαναπερνάω και σταματάω πιο κάτω …
Τελικά έρχεται αυτός να με βρεί και καταλήγουμε σε ένα παρακμιακό καφέ, καφενείο, ουζερί, μπαρ και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε …
Δεν έχει καμία σημασία έτσι και αλλιώς, απλώς προσθέτει στην ατμόσφαιρα …
Παραγγέλνουμε τα καφεδάκια μας και κάτσαμε πάνω από ένα δίωρο συζητώντας, είχαμε πολλά να πούμε …
Όταν έχεις καλή παρέα ο χρόνος περνάει χωρίς να το καταλαβαίνεις και εγώ έχω και μια επιστροφή …
Κοντεύει δέκα το βράδυ και πρέπει να αναχωρήσω, χαιρετώ τον φίλο μου ο οποίος με φιλέψε με σοκολάτες για τον δρόμο και τσίπουρο για τον σπίτι…
Η επιστροφή έγινε από την Εθνική οδό με ταχύτητες λίγο πάνω από τα όρια και κατά τις 1 είχα φτάσει σπίτι …
Ήταν μια γεμάτη ημέρα, με αρκετά χιλιόμετρα, όμορφα χιλιόμετρα και με ακόμα καλύτερη παρέα στην Άρτα …
Η Βέρα δεν με προβλημάτισε πουθενά και ούτε με κούρασε ιδιαίτερα, είμαστε ακόμα στα μέλια και κατά καιρούς έχουμε ερωτικά καβγαδάκια, αλλά στο τέλος τα βρίσκουμε και συνεχίζουμε τον έρωτα μας !!!
Το TomTom παίζει να είναι από τις καλύτερες αγορές που έχω κάνει, δεν έχασε ποτέ σήμα, δεν με μπέρδεψε ποτέ, δεν χάθηκα (αυτό δεν ξέρω κατα πόσο είναι καλό) για πρώτη φορά δεν με ένοιαζαν οι καιρικές συνθήκες όσον αφορά την πλοήγηση, η λειτουργιά του είναι απλή, οι οδηγίες στις διασταυρώσεις κατατοπιστικές χωρίς να σε μπερδεύει …
Μέχρι στιγμής είμαι ευχαριστημένος με την αγορά του!!!
Χάρτης της διαδρομής από Ερυθρές μέχρι την Άρτα
Στάση για ανεφοδιασμό με το λαμπάκι της ρεζέρβας αναμμένο εδώ και αρκετή ώρα …
Οκ δεν υπήρχε περίπτωση να μην με φτάσει η βενζίνη αλλά μόλις είδα το λαμπάκι να ανάβει οι παλμοί ανέβηκαν και το μυαλό δεν σκέφτονταν καθαρά …
Τελικά είχα άλλα 3 με 4 λίτρα ακόμα μέσα στο ρεζερβουάρ …
Τζάμπα άγχος, πρέπει να την μάθω καλύτερα την Βέρα …
Στο Καρπενήσι έφτασα στις 16:30, ανταλλάζω μερικά μηνύματα με τον φίλο Δημήτρη για το που θα βρεθούμε και τελικά δίνουμε ραντεβού στην Άρτα.
Ξεκινάω για την Άρτα, περνάω το χωριό Καλεσμένο και μετά την γέφυρα του Μέγδοβα και κατευθύνομαι προς την Νέα Βίνιανη …
Μέχρι την γέφυρα του Μέγδοβα ο δρόμος ήταν όλο στροφές ανέβα, κατέβα, στρίψε, φρέναρε, ξαναστρίψε και πάλι από την αρχή …
Η άσφαλτος τυπικός ελληνικός επαρχιακός αλλά χωρίς ιδιαίτερες παγίδες …
Λίγο πριν την Νέα Βίνιανη σταματάω σε ένα κιόσκι για να φάω κάτι και να πιώ ένα ζεστό καφέ …
Τρώω το δεύτερο σάντουιτς που κουβάλαγα μαζί μου φτιάχνω και ένα καφεδάκι και χαζεύω το τελευταίο φώς του ήλιου να χάνεται πίσω από τα βουνά …
Αφήνω πίσω μου την “εθνική οδό” Καρπενησίου – Αγρινίου και παίρνω την επαρχιακή οδό Βίνιανης – Χαλκιόπουλου.
Το σκοτάδι πέφτει και μαζί του φέρνει και ένα ψιλόβροχο, αναγκαστική στάση για να φορέσω αδιάβροχα για να φτάσω στεγνός και για να ζεσταθώ λίγο …
Το ψιλόβροχο ρίχνει τους ρυθμούς και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι σταγόνες να μην φεύγουν από την ζελατίνα …
Κάθε τρεις και λίγο θέλει να την καθαρίζω γιατί τα φώτα από τα αντίθετα διερχόμενα αυτοκίνητα με στραβώνουν και με αποπροσανατολίζουν …
Όλη την μέρα τα αυτοκίνητα που συνάντησα ήταν ελάχιστα και τώρα που σκοτείνιασε τα συναντώ το ένα πίσω από το άλλο …
Περνάω τα χωριά Κερασοχώρι και Κρέντης, περνάω και τον ποταμό Αγραφιώτη και συνεχίζω Λογγίτσι, γέφυρα Τατάρνας , Αγραπιδόκαμπος, Νέο Χαλικιόπουλο όπου παίρνω τον επαρχιακό Χαλκίοπουλου – Πατιόπουλου …
Η μέση ωριαία είναι πολύ χαμηλή τώρα με το ψιλόβροχο, αλλά η Βέρα δεν χαμπαριάζει δεν με προβληματίζει καθόλου ευτυχώς η κίνηση είναι ελάχιστη και μπορώ να έχω ανάμενα και τα προβολάκια …
Θύαμος, Πατιόπουλο, Παλαιόκαστρο, Κομπότι και στο βάθος να φαίνονται τα φώτα της Άρτας …
Η διαδρομή είναι ιδιαίτερα σφικτή, οι ευθείες είτε πολύ μικρές είτε ανύπαρκτες …
Το φως του φεγγαριού δεν φτάνει σε αυτά τα μέρη, αυτή ήταν η δεύτερη φορά που πέρναγα από αυτόν τον δρόμο νύχτα και παίζει να είναι ο πιο σκοτεινός δρόμος που έχω περάσει ποτέ …
Επιστρατεύεται εκτός από τα προβολάκια και η μεγάλη σκάλα του προβολέα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βλέπω τις στροφές να έρχονται …
Ακολουθώ ένα φορτηγάκι από σχετική απόσταση και έτσι βλέπω ποτέ έρχονται οι στροφές και δεν κινδυνεύω και τόσο από τους απέναντι …
Το ψιλόβροχο συνεχίζει ασταμάτητα, τουλάχιστον δεν έχει δυναμώσει …
Τα τελευταία χιλιόμετρα με κούρασαν αρκετά, φτάνοντας στην Άρτα ήμουν κουρέλι …
Δεν έχω ξαναπάει στην Άρτα, έχει αρκετή κίνηση, φτάνω στο ιστορικό γεφύρι το οποίο ήταν πολύ όμορφο φωταγωγημένο, πιάνω μια άκρη και παίρνω τηλέφωνο τον Δημήτρη …
Με περίμενε πριν το γεφύρι, αναστροφή και μέσα στην νύχτα τον ξαναπερνάω και σταματάω πιο κάτω …
Τελικά έρχεται αυτός να με βρεί και καταλήγουμε σε ένα παρακμιακό καφέ, καφενείο, ουζερί, μπαρ και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε …
Δεν έχει καμία σημασία έτσι και αλλιώς, απλώς προσθέτει στην ατμόσφαιρα …
Παραγγέλνουμε τα καφεδάκια μας και κάτσαμε πάνω από ένα δίωρο συζητώντας, είχαμε πολλά να πούμε …
Όταν έχεις καλή παρέα ο χρόνος περνάει χωρίς να το καταλαβαίνεις και εγώ έχω και μια επιστροφή …
Κοντεύει δέκα το βράδυ και πρέπει να αναχωρήσω, χαιρετώ τον φίλο μου ο οποίος με φιλέψε με σοκολάτες για τον δρόμο και τσίπουρο για τον σπίτι…
Η επιστροφή έγινε από την Εθνική οδό με ταχύτητες λίγο πάνω από τα όρια και κατά τις 1 είχα φτάσει σπίτι …
Ήταν μια γεμάτη ημέρα, με αρκετά χιλιόμετρα, όμορφα χιλιόμετρα και με ακόμα καλύτερη παρέα στην Άρτα …
Η Βέρα δεν με προβλημάτισε πουθενά και ούτε με κούρασε ιδιαίτερα, είμαστε ακόμα στα μέλια και κατά καιρούς έχουμε ερωτικά καβγαδάκια, αλλά στο τέλος τα βρίσκουμε και συνεχίζουμε τον έρωτα μας !!!
Το TomTom παίζει να είναι από τις καλύτερες αγορές που έχω κάνει, δεν έχασε ποτέ σήμα, δεν με μπέρδεψε ποτέ, δεν χάθηκα (αυτό δεν ξέρω κατα πόσο είναι καλό) για πρώτη φορά δεν με ένοιαζαν οι καιρικές συνθήκες όσον αφορά την πλοήγηση, η λειτουργιά του είναι απλή, οι οδηγίες στις διασταυρώσεις κατατοπιστικές χωρίς να σε μπερδεύει …
Μέχρι στιγμής είμαι ευχαριστημένος με την αγορά του!!!
Χάρτης της διαδρομής από Ερυθρές μέχρι την Άρτα
Τελευταία επεξεργασία:
Iraklis174
well know member
- Δημοσιεύσεις
- 3.809
- Ηλικία
- 53
- Περιοχή
- Κερατσινι
- Μοτοσυκλέτα
- Ότι κάτσει δεν υπάρχουν λεφτά χαχα
- Όνομα
- Ηρακλης
Μπράβο ρε φίλε μου, εχθές δεν μου τα είπες αυτά χαχαχά. Ωραία η περιγραφή σου όπως πάντα, μας ταξιδεψες.....
esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.141
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Εύγε iron but Παναγιωτη....
Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk