User C
well know member
- Δημοσιεύσεις
- 3.737
Το χρωστούσαμε στον εαυτό μας αυτό αφού προσπαθούμε από μέσα Γενάρη να βγούμε μια βόλτα στα βουνά αλλά οι δουλειά και οι υποχρεώσεις μας κρατούσαν πίσω. Πριν δυο εβδομάδες είπαμε να πάμε μια βόλτα πολλοί μαζί, να δούν και άλλα παιδιά την χαρά της χωμάτινης οδήγησης, αλλά ο καιρός μας άλλαξε τα σχέδια...
Ετσι απλά με ένα τηλεφώνημα κανονισαμε να συναντηθούμε οι δυο μας χωρις προορισμό, απλά να περάσουμε την μέρα μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε την διαδρομή προς Αυλώνα αλλά να κοιτάξουμε και τις εναλλακτικές. Απλή αναγνώριση πεδίου για να δούμε και αν το βγάζουν οι υπόλοιποι. Τι γίνεται και τι δεν γίνεται από αναβάτες χωρίς εμπειρία. Κάπου εδώ να θυμήθηκα πως στην συγκεκριμένη διαδρομή την έχουμε περάσει παρέα με τον Χρήστο πολλές φορές οδηγώντας ανθρώπους για πρώτη φορά στο χώμα. Δυο λόγια στην αλάνα, και πάμε. Μέχρι και το 2010 είχαμε περάσει από εκεί με πάνω από 50 διαφορετικούς αναβάτες με όλων των ειδών τις μοτοσυκλέτες.
Τι είδαμε; Είδαμε ότι όλα γίνονται, αρκεί να μην σκεφτόμαστε τις γρατζουνιές, την κεραμική επιστρώση, το πλύσιμο, το ραγισμένο πλαστικό. Θα μου πεις "κάτσε ρε φίλε, λεφτά δώσαμε" και θα έχεις και δίκιο. Αλλά ο καθένας ευχαριστιέται την μοτοσυκλέτα του με διαφορετικό τρόπο. Ούτε μπορώ, αλλά και ούτε θέλω να αλλάξω την γνώμη σε κανέναν και φυσικά δεν θέλω να έχω την ευθύνη για κανέναν. Για εμένα όλη η διαδρομή είναι βατή με διαφορετικά τερραίν. Περάσαμε χαλίκι, χορτάρι, φυτευτές πέτρες, πεσμένους κορμούς, κλειστούς δρόμους, σφιχτά περάσματα και σπαστήρια. Εμείς είχαμε κουμπώσει μια τρίτη και πηγαίναμε με 50-70 χλμ παντού (για το ψάρωμα ήταν αυτό).
Ξεκινώντας από τις παρυφές του Δρυμού και κινουμένοι αρχικά Δυτικά, περάσαμε από το Φυτώριο, σε ασφάλτινη διαδρομή στην περιφερειακή Εθνικού Δρυμού που κάνει τον γύρο της κορυφής Καραβόλας. Μια που βρισκόμασταν εκεί λοξοδρομήσαμε προς το εγκαταλελημένο εξοχικό του Παπαδόπουλου και κατόπιν κινηθήκαμε βόρεια πρώτα προς Ντράσιζα και Λοιμικό όπου και σταματήσαμε για να γυρίσουμε στον δρόμο για την Γαίδουροπηγή και Γκούρα. Εκεί ο δρόμος είχε εντελώς και είχε κλείσει από βράχους και ετσι επιστράψαμε στην άσφαλτο της Περιφερειακής όπου κυκλώσαμε την κορυφή μέχρι το μνημείο Εκτελεσθέντων των Ναζί μετά την θέση Μόλα, και καταλήξαμε στην χωμάτινη διαδρομή για Φλαμπούρι. Στάση στο καταφύγιο και καφέ, αλλά μας έτρωγε δεν είχαμε ολοκληρώσει την αναζήτηση μας. Κάθε φορά που χανόμασταν γελούσαμε και λέγαμε πάμε και από εκεί.
Κοιτάξαμε για τελευταία φορά τα ρολόγια και χωρίς καμμιά συνεννόηση απλά ακολουθήσαμε τον δρόμο για Παλαιοχώρι και από κινηθηκαμε στον δασικό δρόμο για το Σπήλαιο Πανός Βόρεια Βορειοανατολικά. Περνώντας από το ρέμα της Γκούρας κατευθυνθήκαμε προς την Αγ. Παρασκευή. Όλες οι μπάρες ήταν ανοιχτές και συναντήσαμε 5-6 αυτοκίνητα στην διαδρομή πράγμα που μας άγχωσε. Ρε φίλε και στο βουνό κίνηση; Από Αγ. Παρασκευή και μετά η διαδρομή σκληραίνει. Φυτευτή πέτρα, μόνο για χωμάτινα λάστιχα, και κλειστά σημεία με αρκετό κόκκινο πήλο μέχρι και το Βούντημα. Φυσικά πριν φτάσουμε στο ξερό πλέον Βούντημα, αφού το σημείο το έχουν μπαζώσει για να περάσει το ράλλυ Ακρόπολις, περάσαμε από τις μεγάλες λασπολακούβες στο ξωκλήσι του Αγ. Νικολάου. Ηταν το σημείο που έπρεπε να κάνουμε την βλακεία της ημέρας για να γελάμε για μέρες μετά.
-Ντίνο το'χεις; Μην μπείς με όσα, μπαίνοντας στο νερό τραβήξου πίσω και τράβα το τιμόνι να ελαφρώσ....
-Το χω ρε....ΜΠΡΑΑΑΑΑΑΠ....
Δεν είδα πολλά μόνο πολλά νερά να πετάγονται παντού και τον Ντίνο να βγάζει μπουρμπουλήθρες. Εντάξει το πήρε το βάπτισμα και αυτός... Πόσους έχω βαπτίσει σε αυτή την λακούβα δεν θυμάμαι... Γελια και χαβαλές με τον Ντίνο να είναι βρεγμένος μέχρι και μέσα στο έντερο.
Βούντημα και μετά στάση στην "Λίμνουλα για ψάρεμα" (αλλά χωρίς ψάρια) και κατάληξη στην κεντρική πλατεία της Αυλώνας. Από εκεί είχαν μείνει τα διαδικαστικά με Εθνική Οδό μέχρι τα σπίτια μας.
Ουσιαστικά όλη την μέρα ψάξαμε να βρούμε τα σημεία που θα μας έκαναν να χαμογέλασουμε από ευχαρίστηση από τις εικόνες που μαζέψαμε και από τις βλακείες που κάναμε. Χαθήκαμε και ξαναχαθήκαμε...και συνέχισαμε. Αλλωστε με τον Ντίνο δεν κινούμαστε πότε στις πεπατημένες διαδρομές. Πάντα ψάχνουμε το κάτι άλλο!
Σ.Σ.: Προς οποιοδήποτε θέλει να πει την "μαγκιά", την "εξυπνάδα" του ή ακόμη και την δική του αλήθεια από την βολή του καναπέ του, θεωρώντας έτσι πως αυτός συντελεί στη προστασία του δάσους, είναι περισσότερο οικολόγος από τους υπόλοιπους, είναι νόμιμος άρα και ηθικός, θα απαντήσω σε όλους την ίδια απάντηση που δίνω πάντα σε κάθε ηλιθιο (κατ'εμέ γιατί και εγώ είμαι ηλίθιος για άλλους)... ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ... οπότε μην το γράψετε θα με συγχίσετε και είμαι σε ηλικία κρίσιμη.
Disclaimer: Στην βόλτα δεν τραυματίστηκαν άνθρωποι, βλάστηση, και δεν χρησιμοποιηθηκαν με κάνενα τρόπο ζώα για τα γυρισμάτα.
Ετσι απλά με ένα τηλεφώνημα κανονισαμε να συναντηθούμε οι δυο μας χωρις προορισμό, απλά να περάσουμε την μέρα μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε την διαδρομή προς Αυλώνα αλλά να κοιτάξουμε και τις εναλλακτικές. Απλή αναγνώριση πεδίου για να δούμε και αν το βγάζουν οι υπόλοιποι. Τι γίνεται και τι δεν γίνεται από αναβάτες χωρίς εμπειρία. Κάπου εδώ να θυμήθηκα πως στην συγκεκριμένη διαδρομή την έχουμε περάσει παρέα με τον Χρήστο πολλές φορές οδηγώντας ανθρώπους για πρώτη φορά στο χώμα. Δυο λόγια στην αλάνα, και πάμε. Μέχρι και το 2010 είχαμε περάσει από εκεί με πάνω από 50 διαφορετικούς αναβάτες με όλων των ειδών τις μοτοσυκλέτες.
Τι είδαμε; Είδαμε ότι όλα γίνονται, αρκεί να μην σκεφτόμαστε τις γρατζουνιές, την κεραμική επιστρώση, το πλύσιμο, το ραγισμένο πλαστικό. Θα μου πεις "κάτσε ρε φίλε, λεφτά δώσαμε" και θα έχεις και δίκιο. Αλλά ο καθένας ευχαριστιέται την μοτοσυκλέτα του με διαφορετικό τρόπο. Ούτε μπορώ, αλλά και ούτε θέλω να αλλάξω την γνώμη σε κανέναν και φυσικά δεν θέλω να έχω την ευθύνη για κανέναν. Για εμένα όλη η διαδρομή είναι βατή με διαφορετικά τερραίν. Περάσαμε χαλίκι, χορτάρι, φυτευτές πέτρες, πεσμένους κορμούς, κλειστούς δρόμους, σφιχτά περάσματα και σπαστήρια. Εμείς είχαμε κουμπώσει μια τρίτη και πηγαίναμε με 50-70 χλμ παντού (για το ψάρωμα ήταν αυτό).
Ξεκινώντας από τις παρυφές του Δρυμού και κινουμένοι αρχικά Δυτικά, περάσαμε από το Φυτώριο, σε ασφάλτινη διαδρομή στην περιφερειακή Εθνικού Δρυμού που κάνει τον γύρο της κορυφής Καραβόλας. Μια που βρισκόμασταν εκεί λοξοδρομήσαμε προς το εγκαταλελημένο εξοχικό του Παπαδόπουλου και κατόπιν κινηθήκαμε βόρεια πρώτα προς Ντράσιζα και Λοιμικό όπου και σταματήσαμε για να γυρίσουμε στον δρόμο για την Γαίδουροπηγή και Γκούρα. Εκεί ο δρόμος είχε εντελώς και είχε κλείσει από βράχους και ετσι επιστράψαμε στην άσφαλτο της Περιφερειακής όπου κυκλώσαμε την κορυφή μέχρι το μνημείο Εκτελεσθέντων των Ναζί μετά την θέση Μόλα, και καταλήξαμε στην χωμάτινη διαδρομή για Φλαμπούρι. Στάση στο καταφύγιο και καφέ, αλλά μας έτρωγε δεν είχαμε ολοκληρώσει την αναζήτηση μας. Κάθε φορά που χανόμασταν γελούσαμε και λέγαμε πάμε και από εκεί.
Κοιτάξαμε για τελευταία φορά τα ρολόγια και χωρίς καμμιά συνεννόηση απλά ακολουθήσαμε τον δρόμο για Παλαιοχώρι και από κινηθηκαμε στον δασικό δρόμο για το Σπήλαιο Πανός Βόρεια Βορειοανατολικά. Περνώντας από το ρέμα της Γκούρας κατευθυνθήκαμε προς την Αγ. Παρασκευή. Όλες οι μπάρες ήταν ανοιχτές και συναντήσαμε 5-6 αυτοκίνητα στην διαδρομή πράγμα που μας άγχωσε. Ρε φίλε και στο βουνό κίνηση; Από Αγ. Παρασκευή και μετά η διαδρομή σκληραίνει. Φυτευτή πέτρα, μόνο για χωμάτινα λάστιχα, και κλειστά σημεία με αρκετό κόκκινο πήλο μέχρι και το Βούντημα. Φυσικά πριν φτάσουμε στο ξερό πλέον Βούντημα, αφού το σημείο το έχουν μπαζώσει για να περάσει το ράλλυ Ακρόπολις, περάσαμε από τις μεγάλες λασπολακούβες στο ξωκλήσι του Αγ. Νικολάου. Ηταν το σημείο που έπρεπε να κάνουμε την βλακεία της ημέρας για να γελάμε για μέρες μετά.
-Ντίνο το'χεις; Μην μπείς με όσα, μπαίνοντας στο νερό τραβήξου πίσω και τράβα το τιμόνι να ελαφρώσ....
-Το χω ρε....ΜΠΡΑΑΑΑΑΑΠ....
Δεν είδα πολλά μόνο πολλά νερά να πετάγονται παντού και τον Ντίνο να βγάζει μπουρμπουλήθρες. Εντάξει το πήρε το βάπτισμα και αυτός... Πόσους έχω βαπτίσει σε αυτή την λακούβα δεν θυμάμαι... Γελια και χαβαλές με τον Ντίνο να είναι βρεγμένος μέχρι και μέσα στο έντερο.
Βούντημα και μετά στάση στην "Λίμνουλα για ψάρεμα" (αλλά χωρίς ψάρια) και κατάληξη στην κεντρική πλατεία της Αυλώνας. Από εκεί είχαν μείνει τα διαδικαστικά με Εθνική Οδό μέχρι τα σπίτια μας.
Ουσιαστικά όλη την μέρα ψάξαμε να βρούμε τα σημεία που θα μας έκαναν να χαμογέλασουμε από ευχαρίστηση από τις εικόνες που μαζέψαμε και από τις βλακείες που κάναμε. Χαθήκαμε και ξαναχαθήκαμε...και συνέχισαμε. Αλλωστε με τον Ντίνο δεν κινούμαστε πότε στις πεπατημένες διαδρομές. Πάντα ψάχνουμε το κάτι άλλο!
Σ.Σ.: Προς οποιοδήποτε θέλει να πει την "μαγκιά", την "εξυπνάδα" του ή ακόμη και την δική του αλήθεια από την βολή του καναπέ του, θεωρώντας έτσι πως αυτός συντελεί στη προστασία του δάσους, είναι περισσότερο οικολόγος από τους υπόλοιπους, είναι νόμιμος άρα και ηθικός, θα απαντήσω σε όλους την ίδια απάντηση που δίνω πάντα σε κάθε ηλιθιο (κατ'εμέ γιατί και εγώ είμαι ηλίθιος για άλλους)... ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ... οπότε μην το γράψετε θα με συγχίσετε και είμαι σε ηλικία κρίσιμη.
Disclaimer: Στην βόλτα δεν τραυματίστηκαν άνθρωποι, βλάστηση, και δεν χρησιμοποιηθηκαν με κάνενα τρόπο ζώα για τα γυρισμάτα.
Τελευταία επεξεργασία:
