Ξάπλες και λοιπά στραβά...

[StepaS]

Σίγουρα δεν είναι εύκολη η κουβέντα γιατί έτσι έχουν χαθεί συντροχοι ή έχουν μείνει με κουσουρια. Ίσως αν κανουμε μια αναδρομή όμως στα λάθη μας να αναθεωρήσουμε για κάποια πράγματα και να χαλαρώσουμε λίγο το "nut that connects our hand with the throttle".

Στην πορεία μου στα δίτροχα από τότε που είχα το RV-50 (πίσω στο μακρυνό 1995) έχω πέσει σχετικά λίγες φορές και ευτυχώς πάντα χωρίς κανένα χτύπημα.

Την πρώτη φορά που επεσα είχα πάρει κρυφά το RV-50 παρέα με έναν κολλητό μου για να ανέβουμε στο γυμνάσιο. Φτάνοντας λοιπόν πήρα λάθος την στροφή από απειρία και καρφώθηκα στην καγκελόπορτα του πάρκινγκ.

Η δεύτερη ξάπλα ήρθε κάνα 2-3 χρόνια μετά καθώς οδηγούσα χωρίς να κοιτάω μπροστά μου.. Ένα αυτοκίνητο που ξεπαρκαρε με όπισθεν μου έκλεισε τον δρόμο κι εγώ καρφώθηκα πάνω του. Και πάλι την γλίτωσα χαλαρά όμως.. 2-3 ράμματα στο γόνατο.

3η πτώση η οποία μου κόστισε πολύ ψυχολογικά και κάνα 70-80€ για τις ζημιές ήταν με το KLR 650. Η μλκια ήταν κατά 90% δική μου και 10% του μπροστινού που δεν έβγαλε φλας για να στρίψει. Εγώ είχα ανοιχτεί ήδη για να τον προσπεράσω (και έτρεχα είναι η αλήθεια). Πλακωθηκα λοιπόν στα φρένα όταν μου έκλεισε τον δρόμο και έχασα το μπροστινό. Και πάλι χωρίς χτύπημα αλλά επειδή στραβωσε το τιμόνι και έσπασε το πλαϊνό πλαστικό με πόνεσε πολύ ψυχολογικά.

4η πτώση με το KLR και πάλι. Δύο στροφές πιο κάτω από το σπίτι μου... Βλέπω ένα φιλαράκι να περπατάει και λέω.. "ας κάνω καμιά καγκουρια για χαβαλε". High siding και εγώ να πετάω πάνω από το μηχανάκι! Και γαμω τις μαγκιές μεγάλε!!!
Χωρίς χτύπημα πάλι αλλά το τζιν που φορούσα έγινε για πέταμα.

Η 5η ήταν σε ταξίδι και ήμουν μόνος. Στο Ελσίνκι.. έχω ξεκινήσει νωρίς και ντυμένος καλά για την πρωινή ψυχρά και φτάνοντας μεσημεράκι στο Ελσίνκι έχει ήδη ξεκινήσει η ζέστη. Είμαι πίσω από ένα φορτηγό που σταματάει σε κάθε διάβαση και βράζω. Αποφασίζω λοιπόν να προσπεράσω το φορτηγό και εξαιτίας των νεύρων μου δεν πρόσεξα το μικρό πεζουλακι που υπήρχε για να ξεχωρίζει ο δρόμος του τραμ με τον δρόμο των αυτοκινήτων. Το πήρα πλαγιως λοιπόν το πεζουλακι με 15-20χλμ/ώρα και με έριξε. Ένα φλασάκι μόνο χρειάστηκε να αλλάξω αλλά επίσης μου χάλασε για λίγες ώρες την ψυχολογία γιατί ήμουν και μόνος και μακριά από το σπίτι και ήταν και η πρώτη πτώση μου με το KTM 990 μου.

6η και τελευταία (και εύχομαι να παραμείνει τελευταία) ήταν πάλι με το 990 στο Πήλιο (πριν 4 χρόνια). Μετά της συζύγου... Πάλι ζεστή... Πάλι νεύρα. Κάπου κοντά στον Αϊ Γιάννη έχω σταματήσει στη μέση μιας μεγάλης ανηφορας και αποφασίζω να κάνω αναστροφή... φορτωμένος και με τριβαλιτσο. Γέλασαν και οι πέτρες. Σταματημένοι πέσαμε. Ούτε γρατσουνια φυσικά...


Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως οι ξάπλες μου από μλκιες/καγκουριες έχουν κοπεί. Στην τελική δεν είμαι ούτε γρήγορος ούτε και προκαλώ τα όρια μου. Πάω μέχρι εκεί που νιώθω ασφαλής.
Ο εκνευρισμός μου (ο οποίος προκύπτει από το ότι δεν αντέχω τη ζέστη) είναι αυτός που με οδηγεί σε λανθασμένες αποφάσεις πολλές φορές.

 

[apache]

Τάχω σπάσει όλα και χέρια και πόδια, είχα καρφιά για χρόνια, έχω σουρθεί με 140χλμ χωρίς μπουφάν, τι άλλο να πω...
Τώρα βέβαια με το που αλλάζει ο καιρός γίνομαι σαν τον Κούλη, "Τραγανός" και να πείς ότι έβαλα μυαλό;

 

[Le Tavernier]

Μόλις έχω πάρει το Deauville, Απο το εξωτικό χωριό μου πάω στην εξωτική Πορταριά ακράνοβιτς γιατι ΕΧΩΤΟΚΑΛΥΤΕΡΟΜΗΧΑΝΑΚΙΤΟΥΚΟΖΜΟΥ. Εμπειρία απο μηχανάκια ειμαι λίγο πάνω απο το μειον απειρο, αλλα ειμαι ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΡΕΟΛΗΣ με Ντωβιλ, που επαναλαμβάν ειναι ΤΟΚΑΛΥΤΕΡΟΜΗΧΑΝΑΚΙΤΟΥΚΟΖΜΟΥ. Έχει μια στενή ανηφόρα διπλής κατεύθυνσης σε ενα σημειο καθότι πάω απο στενό μην με πιάσον τα στρουμφάκια και γιατι ειμαι ΣΚΛΗΡΟΣ . Εμφανίζεται αμάξι μπροστά μου, εγω καταμεσής στην ανηφόρα και σταματάω, και αρχίζει να τσουλάει... Εχω μείνει με πατημένο συμπλέκτη και μπροστινο και τα ποδάρια κάτω... και σβαρνάει , και σβαρνάει... και σβαρνάει.... Αριστερά χαντάκι δεξιά τοιχος... Γέρνω προς τοίχο και σβαρνάω πανω στον τοιχο .... εν κατακλείδι. Πληγωμένος εγωισμός, ενα δεξί μασπιέ οδηγου και σπασμένη ζελατίνα και καθρέπτης.

Κανένα χρόνο μετά και επειδή ΕΧΩΤΟΚΑΛΥΤΕΡΟΜΗΧΑΝΑΚΙΤΟΥΚΟΖΜΟΥ , που του έχω βγάλει το θερμοσίφωνα και έχω βάλει Dominator, σταματημένος σε κόκκινο , (πλήρους εξαρτήσεως και λιώνω απο την ζέστη), πάω να κάνω θεαματική εκκίνηση για να εντυπωσιάσο διερχόμενο κοράσιο επειδη ειμαι ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΡΕΟΛΗΣ. Σημ. Πρώτη δεν ειχα βάλει ΠΟΤΕ. Πληγωμένος εγωισμός, το κομενάκι δεν γυρισε ποτέ να με κοιτάξει η ΚΑΡΧΗΑ, και ΤΟΚΑΛΥΤΕΡΟΜΗΧΑΝΑΚΙΤΟΥΚΟΖΜΟΥ ειναι θεόβαρο και μου έχουν πέσει τα πάκια.

 

[Pan-dvs]

Ειμαι απο τους τυχερους που δεν ειχαν πραγματικη πτωση.

Η πρωτη ηταν στον Πειραια.Παω να βγω απο μια αλανα μεταφορικης και στην εισοδο μια νταλικα μπαινει ανοιχτα,μου κλεινει ολον το δρομο,πλακωνομαι στα φρενα,γλυστραω στα χαλικια και βρισκομαι κατω απο το φορτηγο.Ευτυχως με καταλαβε και προλαβε να φρεναρει.Βγαινοντας απο κατω τον ειπα οτι μια φουσκα χανει γρασα...να την κοιταξει.

Καποια στιγμη μου δινει εναν φιλος ενα παπι να παω καπου μες την πολη.Σε μια στροφη συνηθισμενος απο την μηχανη,πλαγιαζω λιγο παραπανω,ειχε πεσει και φρεσκο χιονι,παρτον κατω.Ευτυχως η Στελλα που την ειχα πισω δεν κρατουσε μαχαιρι.Αν εξαιρεσω τα μουτρα που μου κρατησε για λιγες ωρες,καμμια απωλεια,θα ελεγα μαλιστα οτι το ευχαριστηθηκα.Απο τοτε δεν ξανακαβαλησα παπι.

Τριτη και τελευταια στην Κερκυρα.Ειμαι στο Σιδαρι και εχουμε πιει απο εναν κουβα ρουμι ο καθενας.Παιρνω την μηχανη για να παω στην σκηνη να ισιωσω την κορμαρα μου.Σε μια καθετη στροφη το πηγα ευθεια και μπηκα μεσα στην κουζινα ενος παπου.Απ οτι καταλαβα αργοτερα δεν ημουν ο πρωτος που την ειχε πατησει.Ειχε ετοιμο ψαρι πλακι στον φουρνο.Φαγαμε παρεουλα,ηπιαμε τα κρασακια μας και αυτη ηταν η αφορμη να ξεκινησει μια πραγματικα ομορφη φιλια,η οποια κρατησε παρα πολλα χρονια.

 

[dikoukos]

Οταν ειμουν νεανιας με το παπι μια πτωση απο λαδια αλλη μια για να γλυτωσω απο τον μπροστινο αλλη μια με το κατανα γιατι ειχα μεινει απο μπαταρια και το εσπρωχνα και οταν εβαλα δευτερα και ανεβηκα πανω αυτο με εριξε Και τωρα τελευταια που επανηλθα στης μηχανες μια στατικη με το bandit και τεσσερις στατικες με το versys αλλα θα σταματησω να μετραω καθοτι ειμαι ψηλος με κονδα ποδια

 

[EvangeloSKG]

Ωραίο θέμα! Η ενδοσκόπηση και η ανασκόπηση των λαθών μας μας ωριμάζει τόσο ως αναβάτες, όσο και ως ανθρώπους.
Θέλει θάρρος να παραδεχτείς τα λάθη σου. Αρχικά όλοι βλέπουμε ότι "το σύμπαν συνωμότησε" για να μας τη φέρει μπαμπέσικα και να φάμε τα μούτρα μας εκεί που "καλά πηγαίναμε". Επανεξετάζοντας και δίνοντας χρόνο στο χρόνο διαπιστώνουμε ότι δεν ήμασταν και τόσο Παναγίτσες...

Πρώτη πτώση (και από τις πιο θεαματικές) με δανεικά παπιά σε επαρχιακό δρόμο με χωράφια με καλαμπόκια: μπροστά ο αδερφός μου με τον ξάδερφο στη σέλα, πίσω εγώ, αγναντεύω το τοπίο μέχρι που γυρίζω και τον βλέπω σταματημένο μπροστά. Με όλη την ταχύτητα έσκασα στο μπροστινό μηχανάκι, απογειώθηκα, πέρασα από πάνω παπάκι κι αδερφό κι έσκασα στο χώμα κερδίζοντας πολλές γρατζουνιές. Τα παπάκια και τα δυο κατεστραμμένα...

Έχω πάρει πλέον το Bandit 400 και την έχω δει "Ξέγνοιαστος Καβαλάρης". Ξεκινάω από Καβάλα να πάω Χανιώτη. Περνάω τις στροφές της Ολυμπιάδας (πλέον κοντράρω Valentino Rossi στα ίσα) και κατεβαίνω προς τα χαμηλά, όπου έχω πάρει ύφος Peter Fonda και πηγαίνω στην ευθεία προς το ηλιοβασίλεμα. Μόνο που πριν το ηλιοβασίλεμα παίζει μια μικρή στροφούλα 90 μοιρών. Από τα ύψη του διαλογισμού μου ούτε που τη βλέπω και φεύγω ευθεία στα χωράφια! Στραβό φανάρι στο Bandit...

Πηγμένος στην κίνηση της Φλωρεντίας με το Ducati (το'χα δεν το'χα ένα μήνα), τρέχω να προλάβω μάθημα στο πανεπιστήμιο, ούτε καφέ δεν έχω πιει. Γκαζώνω να περάσω έναν τύπο που έχω μπροστά, ατυχώς τη στιγμή που έστριβε κι αυτός. Με χτύπησε με το πλαϊνό του αυτοκινήτου και ατυχέστατα έπεσα με τον ώμο στο ρείθρο του πεζοδρομίου. Ράγισμα στον ώμο, που πέρασε σχετικά ανώδυνα, λακούβα στο ρεζερβουάρ-γλυπτ'ο του SS και πολλές γρατζουνιές στα πλαστικά. Μου πήρε καιρό να τα φτιάξω.

Πέρυσι το καλοκαίρι στο δρόμο της Χαλκιδικής προς Θεσσαλονίκη, επιστρέφω από Praktiker με το Zip φορτωμένο χαρτόκουτα για τη μετακόμιση. Εγώ χωράω οριακά στο μηχανάκι. Το τιμόνι κόβει όσο για supersport και οι καθρέφτες θέλουν στάση γιόγκα για να δεις κάτι. Στη διασταύρωση για περιφερειακό προσπαθώ να φύγω ευθεία και μου'ρχεται αυτοκίνητο από αριστερά και με πετάει κάτω. Ράγισμα κλείδας.

Θα τολμούσα να πω ότι τα δύο τελευταία δεν ήταν δικό μου σφάλμα. Αν δεν ήταν όμως τα νεύρα μου και η βλακεία μου να φορτώσω σαν αγροτικό το Zip, σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Γενικά πιστεύω (και όχι μόνο για τις μοτοσυκλέτες) ότι το φταίξιμο είναι πάντα δικό σου.
Ελλιπείς ικανότητες; Απροσεξία; Έλλειψη πρόληψης; Πάντα έχεις ένα μικρό ή μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο ατύχημα (ναι, εντάξει, υπάρχουν κι εξαιρέσεις...)

 

[SHOOTER045]

Είναι πάρα πολλές που δεν μπορω να απαριθμησω .
Κυρίως τα χρόνια που ασχολιόμουν με τα χώματα .
Όταν ξυπνησω καλά θα επανέλθω

 

[Drake Ramore]

Λιγα πράγματα απο πτώσεις, ευτυχώς. Και πολύ συγκεκριμένες πτώσεις σε δύο κατηγορίες.
Ή μέσα στην πόλη με τα μικρά ή έξω σε χώμα με τα τρανσαλπ.

Μέσα στην πόλη θυμάμαι την πρώτη μου πτώση σαφώς, 16 χρονών με Τ50 που μόλις το έχω πάρει. Κανείς δεν μου είχε πει πως πρέπει όταν παίρνεις μεταχειρισμένο να αλλάζεις κάποια πράγματα. Τα λάστιχα του όπως ήρθε με το καράβι μεταχειρισμένο απο Τζαπάν. Παίρνω μια στροφή μέσα στην πόλη με 40-50 χλμ και το μηχανάκι γλιστράει φέτα πάνω στα σαπούνια του και πάρτον κάτω!

Επίσης θυμάμαι έντονα πάλι με παπί, γυρνάω βράδυ από την δουλειά 100-200 μέτρα από το μαγαζί και μόλις έχω ξεκινήσει και βγαίνει παππούς μέσα από παρκαρισμένα αμάξια χωρίς να ελέγξει τον δρόμο. Τον βλέπω από μακριά , πατάω φρένα (αλλά τι φρένα τώρα σε παπί 40 χρόνων με υστερούντα βραχίονα; ) και τελικά ευτυχώς έκοψα τόσο πολύ που όταν τον έφτασα είχα πάρει και κλίση να τον χτυπήσω με το σώμα μου και όχι με το μηχανάκι και ίσα να τον σπρώξω. Πέφτουμε και οι δύο, εγώ σηκώνομαι άμεσα και τον βλέπω να αιμορραγεί από το κεφάλι. Όχι ρε πστ μου! Κόσμος άρχισε να μαζεύεται. Φωνάζω σε ένα σουπερ μάρκετ τις κοπέλες να φέρουν χαρτί ή πετσέτα και να φωνάξουν ασθενοφόρο. Επίσης λέω σε 2 σε δύο γυναίκες να καθίσουν εκεί και να μην φύγουν για να πουν στην τροχαία τι έγινε. Μου λέει και ένας κύριος πως θα καθίσει και εκείνος. Έρχεται η τροχαία, έρχεται το ασθενοφόρο και τον παίρνουν αιμόφυρτο και αναίσθητο στο νοσοκομείο.
Παίρνει η τροχαία τις καταθέσεις, μετράει το φρενάρισμα (ευτυχώς δεν έτρεχα πάνω από το όριο, αλλά δεν θα γινόταν κιόλας, μόλις είχα ξεκινήσει να επιταχύνω. Πάω κι εγώ στο τμήμα για κατάθεση. Εκεί διαπιστώνω πως:
1. Παρότι ήμουν σε όλα τα έγγραφα εντάξει
2. Παρότι φορούσα τον εξοπλισμό
3. Παρότι έκανα όλες τις σωστές ενέργειες για να αποφύγω το ατύχημα
4. Παρότι δεν είχα ξεπεράσει το όριο ταχύτητας
5. Παρότι έκανα όλες τις σωστές ενέργειες μετά το ατύχημα

αν ο παππούς πάθαινε κάτι και ήθελε να με τραβήξει σε δικαστήρια, πιθανόν θα είχα μεγάλα τρεχάματα.
Τέλοσπάντων πήγα και τον είδα στο νοσοκομείο, όλα καλά. Παραδέχτηκε το σφάλμα του και σε εμένα και στην κατάθεση του και με ευχαρίστησε για όσα έκανα. Τραυματική εμπειρία αυτη και για τους δυό μας.

Απο τις πτώσεις στο χώμα, με το τρανσαλπ θυμάμαι κυρίως μια που με φόβισε, επειδή ήταν σούρουπο, έφυγα σε σημείο που γλίστρησε και η μηχανή εκτός δρόμου και δεν έπαιρνε μπροστά, και δεν σήκωνε και η γυναίκα το κινητό. Έμεναν 2 ώρες να νυχτώσει, κανείς δεν ήξερε ακριβώς το σημείο που βρισκόμουν (ούτε κι εγώ ήξερα, επειδή ήταν εξερεύνηση της στιγμής) και είχα κλάσει μέντες! Τσουκου τσούκου και τραβώντας την ανέβασα στον δρόμο (ποιος γαμάει γρατζουνιές τέτοιες ώρες), ίσιωσα όπως όπως το τιμόνι, έδεσα τα σπασμένα πλαινά πλαστικά με tie wrap και με λίγες προσπάθειες έβαλα μπροστά και γύρισα με στραβό τιμόνι στο σπίτι, πηγαίνοντας με 50χλμ στις 9 το βράδυ. Από τότε ποτέ ξανά στα χώματα μόνος.

Κατά τα άλλα σοβαρές πτώσεις με σοβαρούς τραυματισμούς δεν είχα, και ελπίζω να μείνει κι έτσι.

 

[SHOOTER045]

1992
Έχω το ΙΤ το 250ο
Μεσημερακι και βλέπω μότο κρος στην ΕΡΤ...
Και βγαίνει ο jeremy ο mc grath ντε απο μέσα μου.
Παίρνω τηλ ενα κολλητό να πάρει την φωτογραφική του να πάμε για άλματα.
Τυπικός εξοπλισμός της εποχής.
Κράνος φουλ φεις χωρίς ζελατίνα, φλαι μπουφάν τζιν και αρβύλα.
Σε κάποιο απο τα άλματα - το τελευταίο της μέρας- παίρνω ποιο πολύ φόρα και κάνω τσαλιμι στον αέρα.
Προσγειώνομαι στο πλάι ,και πεφτω μαζί με το ΙΤ να είναι αναμμένο - όταν ήθελα δεν έπαιρνε, και εκείνη την μέρα δεν έσβηνε-η αλυσίδα να μου τρώει το ποδι και εγω να βλέπω σκοτάδια.
Κάποια στιγμή επανήλθε η όραση μου και βλέπω τον κολλητό απο πάνω μου να γελάει.
- ρε σήκωσε την μηχανή μη σου &;€;€+%+€;:'"℅=$π$℅-&€:℅℅$=∆{¥[|π¢×[$℅
Την σηκώνει
Πάω να βάλω το αριστερό χέρι να σηκωθω,και ωωωωπ
Χιούστον έχουμε πρόβλημα...
Απο τοτε γίνομαι Σφακιανάκης ( Νότης)
- μα όταν αλλάζει ο καιρός πως με πονάει.....
Εξάρθρωση αριστερού ώμου, ενα χέρι που είχε κρεμάσει και είχε φτασει ως το γόνατο....
Άντε γειά

 

[Σάββας]

Τούμπες αρκετές αλλά όλες αναίμακτες. Ακολουθεί η μία και σοβαρή.
Πάρτε ποπ κορν ακολουθεί σεντόνι.

Νοέμβριος 2013. Μέρα μικρή.

Τρία χρόνια πριν έχω πάρει το SH 300, τόχω βαφτίσει Goofy Grand Turismo και βολτάρω με αυτό ένεκα στενών οικονομικών λόγο σπουδών τέκνου με όλα τα συνεπακόλουθα.

Αποφασίζουμε με τα συν Παππούδια της παρέας να πάμε αυθημερόν (εξυπνάδα Νο 1) Τρίκερι και να γυρίσουμε στην έδρα μας.

Η Ομάδα αποτελείται από ένα Καπονόδοντο 1.000, ένα Μπούζα, ένα ακόμα Καπονόδοντο 1.000 το Raid το καλό, ένα στρωματέξ το καλό το εξήμιση και φυσικά τον Γκούφυ τον δικό μου.

Νύχτα μαζευόμαστε στην έξοδο του Αγίου Στεφάνου για αναχώρηση (χειμώνα 900 χλμ αυθημερόν, εξυπνάδων συνέχεια).
Υγρασία τόση που τόσο η ζελατίνα του τουρισμοσκουτ όσο η ζελατίνα του κράνους θόλωναν και οι δύο συνέχεια όσο και να τις καθάριζες.
Ανοιχτή ζελατίνα κράνους, μισόκλειστα μάτια γιατί το κρύο θέριζε και δώστου οι μ@λακοπίτουρες ... :p (εξυπνάδων συνέχεια και δεν γράφω άλλο, φαίνεται ...masturbation goes cloud Middle finger dancing banana).

Φτάνουμε από την παλιά Θήβα και να ομίχλη να μη βλέπεις τίποτα.
Προτελευταίος εγώ και πίσω μου το Καπονόδοντο του Γιώργη (όχι το RAID) πούχει εγκαταλείψει πλέον το άθλημα.
Η ομίχλη να χειροτερεύει συνέχεια και η ορατότητα να μειώνεται σε μερικά μέτρα.

Σε μια δόση βλέπω το φανάρι του Καπονόδοντου να πλησιάζει πολύ κοντά...περισσότερο κοντά.....την μάμησα λέω και κόβω δεξιά πιάνοντας χώμα. Το Καπονόδοντο με περνάει σφαίρα. Ουφ τη γλύτωσα σκέφτομαι, δεν με ισοπέδωσε. Τούριξα μερικά αδερφικά μπινελίκια αλλά ούτε που πήρε χαμπάρι.

Πλησιάζουμε βενζινάδικο και σταματάμε για ανεφοδιασμό.
Πριν προλάβω να κατέβω να του επαναλάβω τις ευλογίες μου, έρχεται αυτός και μου λέει <<Αδερφέ μου τι κοντέψαμε να πάθουμε, χάζευα..>>. Ρε συ του λέω θα τρακάραμε μεταξύ μας και θα γελάγανε και οι πέτρες και βάλαμε και οι δύο τα γέλια.

Νταξ τέλος καλό όλα καλά λέμε. (ένα το κρατούμενο)

Αφού φουλάραμε συσκεπτόμαστε και λέμε ότι έχουμε χάσει πολύ χρόνο και πρέπει να ανοίξουμε.
Τι να ανοίξουμε δηλαδή? Όσο μπορεί το 270αράκι μου γιατί αν άνοιγαν οι άλλοι εγώ θάπρεπε να ρυμουλκηθώ για να τους ακολουθήσω.
Καλά, λέμε όλοι, θα πάμε σβέλτα.

Ξεκινάμε και μετά από λίγο μιας και είμαι τελευταίος και δεν βλέπω το εγκληματικό Καπονόδοντο που θάταν πάλι πίσω μου το φελέκι μου μέσα, αναβοσβήνω το σινιάλο στους μπροστά και σταματάμε.

Πούναι ο Γιώργος με το Καπονόδοντο?
Πουθενά.
Έτοιμο το άλλο Καπονόδοντο να σπεύσει να δώσει το φιλί της ζωής μιας και ο Γιώργος ήταν γνωστός σαν ο αναβάτης που ξεκίναγε πάντα για βόλτα είτε με Τζαπάν είτε με Ευρωπαίο και δεν ολοκλήρωνε ποτέ την βόλτα. Μια ζωή έμενε και ήταν και το επίκεντρο του πειράγματος φυσικά.

Αυτό το πρωί, κατά το πείραγμα, μας διαβεβαίωνε ότι μόοοολις τόχε πάρει από τον μάστορα και ήτανε τζετ το Καπονόδοντο.

Άσε ρε Θωμά λέω, θάρθω και γω έχω καλώδια μην θέλει να το βάλουμε με καλώδια αλλά και κάμποσα εργαλεία.
Πάμε μαζί συμφωνεί ο Θωμάς.

Πάμε στο βενζινάδικο και δεν έπαιρνε μπρος όντως.
Παίρνει τελικά και ξεκινάμε.
Δεν κάνουμε λίγα μέτρα και το σερβισαρισμένο τζετ ...ρδέλο αρχίζει και βγάζει καπνούς από τον ανορθωτή.
Τρεχάτε ποδαράκια μου για πυροσβεστήρα αλλά δεν χρειάστηκε.
Το σμπρώχνουμε να βγει από τον δρόμο και στη συνέχεια στο χώρο της ασφάλειας του βενζινάδικου, αφού ο Γιώργης εγκατέλειψε και μας λέει παιδιά φύγετε εγώ θα περιμένω την οδική.

Έπεσε το ανάλογο δούλεμα φυσικά περί πολλοστής μη ολοκλήρωσης βόλτας και του άρτι σερβισαρισμένου ρδέλου του, τον αγκαλιάσαμε - χαιρετίσαμε και αναχωρήσαμε. (Δύο τα κρατούμενα).

Χάσαμε και άλλο χρόνο και πάμε για Μπράλο.

Γκάζι στον Γκούφυ γυρισμένο ανάποδα. Όσο πάει και να το βρίζω κιόλας. Άντε ρε ...ρδέλο.....

Ακόμα δεν είχε ανατείλει αλλά η ομίχλη είχε υποχωρήσει λίγο.

Στην αρχή του Μπράλου έχει ένα εκκλησάκι όπου αράζει το καλοκαιράκι η πυροσβεστική.
Η στροφή είναι αριστερή.

Πηγαίνοντας λοιπόν όσο μπορούσαμε ξαφνικά τυφλώνομαι μάλλον από ακτίνα του ήλιου της Ανατολής αφού σκούρο ζελατινάκι δεν είχα κατεβασμένο.
Μένω γερμένος ενώ δεν βλέπω αλλά η στροφή κλείνει και άλλο και θάπρεπε να γείρω και άλλο για να την πάρω.
Όταν είδα, αντίκρυσα το κράσπεδο.
Πρόλαβα να πάρω βρεφική στάση και να ετοιμαστώ για την πρόσκρουση η οποία ακολούθησε.

Μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα.

Από ότι είπε ο πίσω αδερφός με το Μπούζα πέταξα, έφερα τούμπες και έσκασα κάτω.

Εγώ δεν θυμάμαι τίποτα παρά μόνο σκοτάδι και κόψιμο της ανάσας όταν έσκασα κάτω αλλά μετά από λίγο συνήλθα και μέχρι να σταματήσουν οι σύντροχοι έκανα τον έλεγχό μου.
Αναπνοή ΟΚ.
ΑΦΜ, ποιος είμαι ...όλα καλά...)
Ακροδάχτυλα κουνιούνται, χέρι ΟΚ, το άλλο χέρι ΟΚ, πόδι δεξί ΟΚ.....Ω ρε μ@λάκα μου σκέφτομαι νταξ σηκώνομαι, το μοτοσακό τι νάχει πάθει? Σιγά...Και συνεχίζουμε...
Αριστερό πόδι....Χιούστον έχουμε πρόβλημα...άλλα αντ' άλλα της Παρασκευής το γάλα...

Ήρθαν τα παιδιά, εγώ γέλαγα (μην δω άνθρωπο να πέσει συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου .....) βλέπουν ότι ζω ψιλοσυνέρχονται και καλούμε ασθενοφόρο.

Ε η συνέχεια είναι γνωστή.
Βόλτα πάπαλα νοσοκομείο Λαμίας για τα πρώτα, ταξί που βρήκαν τα αδέρφια Χρήστος και Θωμάς και στη συνέχεια στο δικό μου Νοσοκομείο, 8 ώρες εγχείρηση, ανάπλαση ολική γονάτου με μοσχεύματα κλπ, δύο λάμες, 15 βίδες εφ' όρου ζωής, συστάσεις να μην ξανακαβαλήσω ποτέ (Middle finger dancing banana) ανάρρωση πλήρης μετά από κανά τριάρι χρόνια (στον ένα καβάλησα με πόνους) ακόμα πονάω αλλά ακόμα είμαι δω.

Νάναι καλά ο σύντροχος που άνοιξε το θέμα και τα ξαναθυμήθηκα και κυρίως θυμήθηκα ότι οι μ@λακίες πληρώνονται.
Ποιές?
Έχουν αναφερθεί όλες παραπάνω.

Στο Τρίκερι πήγα τελικά φέτος τον Μάρτιο, μετά από επτά χρόνια με τους αγαπητούς φίλους του AdvRide αλλά αυτή τη φορά σωστά με δύο διανυκτερεύσεις.

Κλείνοντας και ένα βιντεάκι με ανάλογη μουσική επένδυση από τους 10cc που δείχνει το τι έπαθε ο εξοπλισμός που αν δεν φορούσα αμφιβάλλω αν θάμουν εδώ να σας τα πω Bye:

Υ.Γ. Το μηχανάκι ζει και αυτό στα χέρια πλέον αδελφικού φίλου αφού επισκευάστηκε. Οι τελευταίες επισκευές, πινελιές μάλλον, έγιναν ενω ήμουν ακόμα με πατερίτσες.

 

[Drake Ramore]

Φιλαράκι...θα πίστευα την ιστορία σου αλλά την πήγες λίγο too far. Όλα πιστευτά, θα μπορούσαν να συμβούν...όμως...όλοι γνωρίζουν πως αποκλείεται να μείνει ένα Caponord στον δρόμο! Εκεί σε τσάκωσα ότι μας πουλάς φούμαρα!

 

[Σάββας]

Φιλαράκι...θα πίστευα την ιστορία σου αλλά την πήγες λίγο too far. Όλα πιστευτά, θα μπορούσαν να συμβούν...όμως...όλοι γνωρίζουν πως αποκλείεται να μείνει ένα Caponord στον δρόμο! Εκεί σε τσάκωσα ότι μας πουλάς φούμαρα!

ΠΟΤΕ δεν κατάφερε να ολοκληρώσει βόλτα λέμε αλλά το RAID του Θωμά σκυλί μαύρο λέμε αν και είναι καφε κάτι.

ΕΝΤΙΤ : Τώρα θυμήθηκα ότι και το RAID έμεινε εδώ στη Συγγρού μια μέρα που πηγαίναμε για καφέ και πήγαινε πατάκι από τον Μάστρο του.... Τόφτιαξε ο μάστρος όμως άμεσα !

 

[jliordos]

Αφού θυμάστε και τις σαβουρδες είστε σε καλό επίπεδο. Έχω χάσει τον λογαριασμό εκτός από μια(με παπί C90 είχα μετωπική με Nissan sunny, το αυτοκίνητο τότε παραπάνω από 1μυριο δραχμές η ζημιά) που μου άφησε σημαδι στο σώμα μου για πάντα.
Ήταν και η τελευταία, το μακρινό 1993.
Από τότε δεν ξανά έπεσα....

 

[esel]

καμμια 15ετια και βαλε πισω με ktm950 s
διήμερο σχολειο στον Σπανό....Σαββατο πρωί πανω στα βουνά ...ενω εχει πεσει το απαραιτητο μαθημα ...πεφτω σε χαντακ το οποιο προχωραει....αρκετα.....δωσε γκαζι Στελιο (το μαθημα) πραγματικά πεταγωμε απ τον χανδακα θεαματικοτατα ουφφφφ τι το θελα εκλεισα το γκαζι.....παρτον κατω.....παει το αριστερο ρεζερβουαρ.....δεν πειραζει εχω και το δεξί.....εβγαλα ολο το διημερον.....απο τοτε καθε αλλαγη καιρου στο γονατο την καταλαβαινω κανα διημερον πριν.....και ο αριστερος ωμος πλεον δεν ειναι για ζορια....
Με το ιδιο μεκανακι στην μαγευτική Μεσογειων απεναντι απο το ταχυφαγειον γκουντις ....ωρα Ελλάδος περασμενα μεσανυχτα ....φαναρι,,,πρασινο πρωτη πρωτη πρωτη δευτερα ορθιος ,,,,καντίλαναφτης.....ωπ κατι γυαλιζει.....μετα ολη την υπολοιπη Μεσογειων ξαπλα μεχρι το φαναρι πριν το Πενταγωνον φουλ αρματωμενος ομως σηκωθηκα και ξεσκονιζόμουνα.....ακολουθουσαν παπια και αλλες μηχανες ξαπλα κι αυτοι......λαδια μεσα στην Νυχτα.....
υπαρχουν κι αλλες μια που θυμαμαι πριν απο τουλαχιστον 25 χρονια με μια Αφρικα στα Σεπόλια ....γκαζι γκαζι γκαζι ωπ ωπ διαβαση τραινου και δεν φαινοταν η αλυσιδα που ειχε πεσει (κοντρα ο ηλιος) φρενα φρενα φρενα φρενα φρενα πανω στην αλυσιδα......παρτον κατω μεσα στις ραγες και το τρενο να ρχεται.......περιττο να πω οτι πρωτα σηκωσα την μοτο και μετα κοιταχτηκα τι ζημιες μπορει να εχω εγώ....

 

[Σάββας]

Όλοι την ίδια μούρλια σούρνουμε...Γιατρέ μου η μηχανή μου είναι καλά ?

 

[thanosgp]

.
Ήταν και η τελευταία, το μακρινό 1993.
Από τότε δεν ξανά έπεσα....

Δόξα...


Στάλθηκε από το POCO F2 Pro μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Sapiokaravo]

Εχω 4 οικοπεδα αρτια και οικοδομησιμα, και ολα εκτος σχεδιου πολεως αλλοτε με επαφη και αλλοτε οχι.
Πολλα δεν θελω να γραφω στα γρηγορα .Καπου το 2005 εκανα σεφτε με δικο μου λαθος και τελευταια Μαρτιος του
2011...παραβιαση STOP και εισοδο στην εθνικη οδο (αυτοκινητο) με αποτελεσμα εγω να καρφωθω στην αριστερη του πορτα
και να περασω απο επανω! Εγω ενα σπασμενο δαχτυλο χεριου και τπτ αλλο.Τo ΖΖR 1400 καινουργιο σχεδον τοτε
ολικη καταστροφη. Κλεινω 9 χρονια αλωβητος. Συνεχιζουμε αισιοδοξοι.

 

[ta-sio]

Όταν έπαιρνα την virago του πατέρα μου, δεν υπήρχε χρόνος που να μην είχα μια πτώση. Όχι τίποτα σοβαρές αλλά κόντευε να γίνει παράδοση, τόσο που κάθε χρονιά περίμενα να πέσω για να είμαι σίγουρος οτι..θα είμαι ασφαλής για το υπόλοιπο του χρόνου....
Αυτή που θα θυμάμαι ως την πιο γελοία πάντως ήταν η εξής:
2003 φοιτητής στην Θεσσαλονίκη και κατεβαίνω με την virago Σάββατο βράδυ, την Παύλου Μελά, δικάβαλος με ένα κολλητό και συμφοιτητή, για να πιούμε καμιά μπύρα στον 'Ήλιο' στον Λευκό Πύργο. Για όσους ξέρουν από Θεσσαλονίκη, η Παύλου Μελά (διαγώνιος) διασταυρώνεται με Μητροπόλεως και Δημ. Γούναρη (ο πεζόδρομος Ναβαρίνου που λέμε). Κεντρικότατη διασταύρωση, με πιάτσα ταξί και Σαββατόβραδο εκείνες τις εποχές, να γίνεται Ο ΧΑΜΟΣ από κόσμο....
Χαλαρές ταχύτητες, μπούρου μπούρου με τον φίλο και βλέπω τον δρόμο πάνω στην διασταύρωση νοτισμένο.
....οκ, σκέφτομαι...νερά είναι.....
Αμ δε...λαδάκι ήταν....
Και όπως περνάμε από πάνω, νιώθω την μηχανή να διπλώνει και αρχίζουμε να πέφτουμε...σε αργηηη κίνηση. Από την τρομάρα μου, γραπώνω το γκάζι, ανεβαίνουν οι στροφές και η πίσω ρόδα αρχίζει να γλυστράει όλο και πιο πολύ, κάνοντας την μηχανή να γυρίζει ανεξέλεγκτα.
Πλέον είμαι στην άσφαλτο και βλέπω την μηχανή να στριφογυρίζει και να έχει βάλει τροχιά προς την πιάτσα των ταξί. Παίρνει ξυστά τρία ταξί και σταματάει δίπλα στην πίσω αριστερή πόρτα από το τέταρτο ταξί.....
Και αφού συνειδητοποιήσαμε οτι δεν έχουμε ούτε γρατζουνιά, αρχίζει το aftermath..
Να έχουν βγει οι ταξιτζήδες έξω να μας βοηθήσουν...
Ο κολλητός δίπλα μου να γελάει και να λέει ''ρε μλκ...πώς πέσαμε έτσι....σε αργή κίνηση τα έβλεπα όλα''.
Εγώ να ανοίξει η γη να με καταπιεί και να περιμένω να βγει και ο τέταρτος ταρίφας και να με κράζει....
Μέσα σε όλα αυτά...τσούπ, να ένας συμφοιτητής με την γκόμενά του. Μετά από λίγο άλλη μια παρέα συμφοιτητών και σε λίγο διάστημα, να έχει μαζευτεί εντελώς τυχαία όλο το τμήμα της σχολής μου, μαζί με κανα δυο καθηγητές. Καζούρα φουλ και εγώ να έχω γίνει η ρεζίλι των σκυλιών...
Εντω με ταξί, όλο αυτό το διάστημα ο τέταρτος ταξιτζής να είναι μέσα στο ταξί του και εγώ σε αναμμένα κάρβουνα, να περιμένω να βγει και να με αρχίσει.... Πάω να μαζέψω την μηχανή και βλέπω τελικά...ταξιτζού, τσιγαράκι στο στόμα και τέεερμα χαλαρωμένη στο κάθισμα, (Θεσσαλονικιά γαρ).....
Κατεβάζει παράθυρο....
-'ok' της λέω 'δεν ακούμπησε πουθενά η μηχανή' (φτηνά την γλύτωσα)...
-' Ναι μωρε' μου λέει ''πωωω ρε παιδιά, πως πέσατε έτσι;'
-'Εμ...έχει λάδια'
-'Ναι, το ξέρω, πριν καμιά ώρα έπεσε και ένας με παπι'

ΓΑΜ^$%*(^%^9, μια ώρα τα λάδια στον δρόμο και δεν σκέφτηκε κανείς να πάρει τροχαία να ρίξει ροκανίδι

Καταλήξαμε όλοι οι συμφοιτητές να πίνουμε μπύρες στον 'Ήλιο' και μια από τις πιο γαμάτες βραδιές των φοιτητικών μου χρόνων.

 

[Beast]

Kαλοκαιρι 1984! Παπι c50 12volt!!
Στη μαγευτικη Λουτσα (σημερινη Αρτεμιδα...sic) καλοκαιρι ωρα 2 περιπου τη νυχτα, μεγαλη παρεα αγοροκοριτσα σε καφε μπαρ της εποχης!!!

Σηκωνετε ενα απ τα Κομενακια{μπιουτυφουλ) να φυγει,και απευθυνεται σε ολα τ αγορακια της παρεας!!!
Μπορει καποιος να με παει σπιτι μου γιατι εχω αργησει??

Περιττο να σας πω ποσες προσφορες υπηρξαν!!! Νικητης ομως ενας....ΕΓΩ!!!!!
Αφου λοιπον τη παω(κυριλε παντα) στο σπιτι της,την αφηνω και παιρνω το δρομο της επιστροφης!!

Πλακωνομαι με το παπι για να προλαβω τους αλλους που με περιμεναν να τους πω τι εγινε με το Κομενακι,αλλα για κακη μου τυχη βρεθηκε στο δρομο μου ενα αδεσποτο σκυλακι,κι οπως καταλαβαινετε πηγα για πολλα μετρα σουρνωντας στο δρομο,εγω κατω και το παπι απο πανω μου!!!!!
Οταν σηκωθηκα κι αφου δεν ειχα σπασει τιποτα(τυχερος),ημουν καταγδαρμενος(παντοφλα,σορτσακι,κλπ)!!!!καβαλησα το παπι πηγα σπιτι μπηκα ησυχα ησυχα μεσα,πηγα στο μπανιο πλυθηκα με οξυζενε,εβαλα σουλφαμιδοσκονη, κι επεσα στο κρεββατι!!!!!

Το πρωι που ξυπνησε ο πατερας μου να παει στη δουλεια και με ειδε να κοιμαμαι,νομιζε οτι ειχαν μπει κλεφτες στο σπιτι και με ειχαν σφαξει!!!!
Ειχα κανει το σεντονι μεσα στα αιματα!!
Για πολλες μερες δε μπορουσα να λυγισω γονατα,αγκωνες...αλλα δε μασαγα!!!Ημανε νιατο τοτεΣ!!!!!

Εχουν υπαρξει κι αλλες σαβουρντες βεβαια,αλλα ολες αναιμακτες(ευτυχως}!! Υλικες ζημιες μονο!!!!

 

[StepaS]

Kαλοκαιρι 1984! Παπι c50 12volt!!
Στη μαγευτικη Λουτσα (σημερινη Αρτεμιδα...sic) καλοκαιρι ωρα 2 περιπου τη νυχτα, μεγαλη παρεα αγοροκοριτσα σε καφε μπαρ της εποχης!!!

Σηκωνετε ενα απ τα Κομενακια{μπιουτυφουλ) να φυγει,και απευθυνεται σε ολα τ αγορακια της παρεας!!!
Μπορει καποιος να με παει σπιτι μου γιατι εχω αργησει??

Περιττο να σας πω ποσες προσφορες υπηρξαν!!! Νικητης ομως ενας....ΕΓΩ!!!!!
Αφου λοιπον τη παω(κυριλε παντα) στο σπιτι της,την αφηνω και παιρνω το δρομο της επιστροφης!!

Πλακωνομαι με το παπι για να προλαβω τους αλλους που με περιμεναν να τους πω τι εγινε με το Κομενακι,αλλα για κακη μου τυχη βρεθηκε στο δρομο μου ενα αδεσποτο σκυλακι,κι οπως καταλαβαινετε πηγα για πολλα μετρα σουρνωντας στο δρομο,εγω κατω και το παπι απο πανω μου!!!!!
Οταν σηκωθηκα κι αφου δεν ειχα σπασει τιποτα(τυχερος),ημουν καταγδαρμενος(παντοφλα,σορτσακι,κλπ)!!!!καβαλησα το παπι πηγα σπιτι μπηκα ησυχα ησυχα μεσα,πηγα στο μπανιο πλυθηκα με οξυζενε,εβαλα σουλφαμιδοσκονη, κι επεσα στο κρεββατι!!!!!

Το πρωι που ξυπνησε ο πατερας μου να παει στη δουλεια και με ειδε να κοιμαμαι,νομιζε οτι ειχαν μπει κλεφτες στο σπιτι και με ειχαν σφαξει!!!!
Ειχα κανει το σεντονι μεσα στα αιματα!!
Για πολλες μερες δε μπορουσα να λυγισω γονατα,αγκωνες...αλλα δε μασαγα!!!Ημανε νιατο τοτεΣ!!!!!

Εχουν υπαρξει κι αλλες σαβουρντες βεβαια,αλλα ολες αναιμακτες(ευτυχως}!! Υλικες ζημιες μονο!!!!

Δεν γύρισες και εξέθεσες και την κοπέλα!!! ποιος ξέρει τι σενάρια έπαιξαν στην παρέα μέχρι να μάθουν πως "τσαλακώθηκες" τελικά....
χααχαχααχαχααχ