Μοτομυθολογίες ή μιλώντας στον γυιό μου για μοτοσυκλέτες...

esel

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
17.094
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Μοτοσυκλέτα
BMW GS1200 ADV LC
Όνομα
Στελιος Τζιανετοπουλος
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Από το εξαίσιο βιβλίο του Χάρη Αθανασιάδη που δεν σας το συνιστώ απλά ...σας παρακαλώ να το διαβάσετε...
Η Μνήμη και η Πόλις 40+1 Δημόσιες Ιστορίες
Εκδόσεις Ασίνη

dkw.jpg

Αυτό το DWK το βλέπεις ; Ωραίο , Στιβαρό!
Προφέρεται Ντεκαβε και σημαίνει « το Μικρό Θαύμα».
«Das Kleine Wunder» στα γερμανικά. Και ήταν στα αλήθεια ένα μικρό θαύμα το 1968 όταν το έφερε στο χωρίο ο παππούς ο Αργύρης. Ως τότε μόνο άλογα και κάρα υπήρχαν εκεί άντε και κανά δύο ποδήλατα. Ούτε αυτοκίνητα ούτε άσφαλτος, χωματόδρομοι μονάχα και μονοπάτια. Δεν το πήγε για βόλτες για δουλεία το πήρε. Ήταν 36 χρονών τότε όσο εσύ τώρα και δούλευε σοβατζής στα γύρο χωριά. Στη μια χειρολαβή κρεμούσε τα εργαλεία της δουλείας ,στην άλλη τη χορτόπιτα που του έβαζε γιαγιά Κατερίνα για να αντέξει ως το βράδυ. Σαν έγινα δεκατεσσάρων το ξέκλεβα τις Κυριακές και έφευγα δίχως σκοπα. Θυμάσαι πως είναι το χωριό; Πίσω βουνά και μπροστά ανοίγεται απέραντος ο κάμπος με λόφους εδώ και εκεί σαν νησιά σε πέλαγος. Με τραβούσε αυτή η ανοιχτωσιά . Είδε και από είδε ο πατέρας μου, έβαλε υπογραφή και έβγαλα δίπλωμα ,νωρίς στα δεκαέξι μου, να γλυτώσει τουλάχιστον τα πρόστιμα. Στο μεταξύ βέβαια εγώ ζαχάρωνα μια κόκκινη Φλορέτα, μα αφού δεν κατάφερα να την αποκτήσω (θα σου πω μετά γι’αυτήν). Δεκαοχτάρης πια ,φοιτητής στο Ηράκλειο του 80 πίεζα τον γέρο να μου δώσει το Ντεκαβε. Στην αρχή ούτε να το ακούσει δεν ήθελε. Σύρθηκε τέλος, σαν υποσχέθηκα πως αυτή μόνο θα είναι η συνεισφορά του, για εργαλείο θα το έχω και εγώ , να πηγαινοέρχομαι στην οικοδομή να βγάζω τα έξοδα. Τριγύρισα τη μισή Κρήτη με αυτό. Την άλλη μισή δεν πρόλαβα μου το έκλεψαν ένα βράδυ έξω από την «Ωραία Ελλάδα» το ταβερνείο της Ρένας κι του Τράγου εκεί όπου σύχναζε τότε με το ουζι του ο Ιρλανδός, ο Ρος Ντέιλ. Η στιγμή που χρειάστηκε να αποκαλύψω στον Πατέρα μου την απώλεια ήταν στα αλήθεια ζόρικη, από τις πιο δύσκολες στη ζωή μου. Πέρασανχρόνια να το χωνέψει.

Προχτές ακόμη σαράντα χρόνια από τότε όταν ξέθαψα αυτή την φωτογραφία του τηλεφώνησα : «Δεν μου λες ρε πατέρα το Ντεκαβε πότε το είχες πάρει ; » «Γιατί ; , το βρήκες; » μου αντιγύρισε.

Φοιτητής έμενα μ’άλλους τρείς , είχε όμως ο καθένας το δωμάτιο του. Στο δεύτερο έτος μπήκαμε στον Ρήγα ,γίναμε αριστεροί. Όλοι κολλούσαν τότε στους τοίχους αφίσες με τον Τσε Γκεβάρα όμως εγώ με τον Μάρλον Μπράντα. Ξέρεις εκείνη με το δερμάτινο και τη φανέλα , ίσως την έχεις δει. Αγκαλιάζει χαλαρά το τιμόνι μιας εξακοσάρας Bonneville και κοιτάζει κατά πρόσωπο, προκλητικά μαζί και απορημένα, «συμβαίνει κάτι *5 »σαν να ρωτάει ή ίσως : « Τι γυρεύω εγώ εδώ ανάμεσα σε ανυποψίαστους νοικοκυραίους ; » . Καταλαβαίνεις τώρα γιατί σαν κυκλοφόρησε ξανά το 2003 η Bonneville χρεώθηκα για να την αγοράσω…
bonneville.jpg
συνεχιζεται
 
Τελευταία επεξεργασία:

esel

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
17.094
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Μοτοσυκλέτα
BMW GS1200 ADV LC
Όνομα
Στελιος Τζιανετοπουλος
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
μαρλον μπραντο.jpg

Ήταν , λοιπόν ο Μάλον Μπράντο ένας σκληρός μηχανόβιος ονόματι Τζόνι , που με την συμμορία του, τους μαύρους επαναστάτες έφτασαν ένα μεσημέρι στη ήσυχη κωμόπολη Ραιβιλ κάπου στη Καλιφόρνια. Η Προκλητική παρουσία τους πυροδότησε έναν ηθικό πανικό στους φιλήσυχους κατοίκους που ως το βράδυ γιγαντώθηκε επικίνδυνα. Σήμερα ο Ατίθασος όπως αποδόθηκε το αγγλικό, The Wild one, πείθει ελάχιστα για αγριάδα κι ακόμη λιγότερο για την ανατρεπτικότητα του.

Αλλά το 1953 όταν γυρίστηκε η ταινία προκάλεσε την μήνιν των συντηριτικών σωματείων στην Αμερική, οργή ενάντια στο Χολιγουντ που διέφθειρε την νεολαία με αντικοινωνικά πρότυπα και αλλά τέτοια. Αν ποτέ την δεις όμως να προσέξεις μια σκηνή. Στη κορύφωση της ταινίας, ο ατίθασος Τζον καταδιώκεται από το μανιασμένο πλήθος, χάνει τον έλεγχο, χύμα στο χώμα ο ίδιος, μα εκείνη η μηχανή, αυτόματα γίνεται όπλο,επιτίθεται με φόρα και σκοτώνει τον πιο εκνευριστικό απ΄όλους τους ντόπιους. Ο Τζονι γλυτώνει την φυλακή όταν μαθεύεται πως κάποιος από το πλήθος πέταξε έναν σιδερένιο λάσο στις ακτίνες της μηχανής. Αφήνεται ελεύθερος και συνεχίζει τν περιπλάνηση του δίχως τη συμμορία του αυτή τη φορά, μόνος, με μια βαριά αίσθηση πως άλλο ανεμελιά άλλο ανευθυνότητα. Αστοχ ελευθερία δεν υπάρχει.
Αν κοιτάξεις ακόμη και σήμερα το λεξικό της Οξφόρδης θα δεις πως « μηχανόβιος» λογίζεται ο μοτοσυκλετιστής που είναι μέλος συμμορίας,- έμεινε ο ορισμός από τα χρόνια εκείνα, τα 50s, όταν οι συμμορίες των μηχανόβιων ήταν ίσως το μόνο που τάραζε την ακινησία της βραδιάς, επαρχιακής Αμερικής, στην οποία « τίποτα δεν συνέβαινε»! Αργότερα στα 60s όταν στις πόλεις της Δύσης απλωνόταν η αντικουλτούρα των χιπις και οι νέοι δοκίμαζαν εναλλακτικούς τρόπους ζωής, η μηχανόβια περιπλάνηση στράφηκε κι αυτή σε πιο ελευθεριακά μονοπάτια. Στον Ξένοιαστο καβαλάρη την θρυλική ταινία του 1969 οι δυο φίλοι μοτοσυκλετιστές διατρέχουν την Αμερική ανάστροφα από ότι οι παλιοί πιονέροι από τη Δύση στην Ανατολή σε μια αισιόδοξη αναζήτηση ουσιαστικού νοήματος ζωής.
ξενοιαστος καβαλλαρης.jpg
Δεν είναι μέλη συμμορίας, ούτε βία ξεδιπλώνουν, και πάντως δεν πάνε γυρεύοντας να ζορίσουν τους χωρικούς. Παρ΄όλα αυτά, δίχως να το επιδιώκουν , προκαλούν και πάλι τα συντηρητικά ήθη, με μόνη αντισυμβατική αύρα που αναδύεται από τον τρόπο που ντύνονταν, από την ομιλία, τη στάση , από τα βλέμματα-προφανώς η απόκλιση ενοχλεί. Η ταινία τελειώνει με ένα πυροβολισμό. Βλέπουμε τη ρόδα της Harley του Πίτερ Φόντα να αναπηδά, να στριφογυρίζει στον αέρα, και να καταλήγει στα ξερά χωράφια. Οι αχανείς εκτάσεις, οι μεγάλες πεδιάδες της ελευθερίας, αποδείχθηκαν ναρκοθετημένες, ο αγνός χωρικός είναι επικίνδυνο είδος. Και έτσι από μετωνυμία της ελευθερίας, η μοτοσυκλέτα έγινε για τους ήρωες μας αυτεπίστροφο όπλο.
πετερ fonda.jpg
συνεχιζεται
 

esel

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
17.094
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Μοτοσυκλέτα
BMW GS1200 ADV LC
Όνομα
Στελιος Τζιανετοπουλος
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Οι δυο αυτές ταινίες δεν ήταν του καιρού μου. Τις είχα ακούσει από παλιότερους, είχα διαβάσει για αυτές και τις έψαχνα στα θερινά σινεμά, τον μόνο τρόπο που είχαμε στις αρχές του 80 για να δούμε παλιές ταινίες. Το 1983 όμως είδα σε πρώτη προβολή τον Αταίριαστο του Κόπολα.
Rumble-Fish-50.jpg
To Rumble fish έτσι είναι ο προτότυπος τίτλος, δεν είναι ταινία για μοτοσυκλέτες, είναι ταινία για στριμωγμένους, οργισμένους εφήβους δίχως διέξοδο και προσανατολισμό. Η κάμερα παρακολουθεί από εντυπωσιακές, απρόσμενες γωνίες λήψεις ,τις άσκοπες περιπλανήσεις στα βρώμικα σοκάκια της γειτονιάς, τις ανούσιες κουβέντες στα μπιλιαρδαδικα, μα πιο πολύ τους αναίτιους καυγάδες που στήνουν σε σταθμούς και γέφυρες, θέλοντας να αναστήσουν το « ενδοξό» παρελθόν των συμμοριών. Και όσο τα πανταχού παρόντα ρολόγια μετράνε αγχωτικά τον χρόνο που περνάει ανελέητα, ο ήρωας μας, Ο Ράστι Τζέμς, μοιάζει όλο κι περισσότερο με τα ψάρια-μονομάχους, τα rumble fishes, που επιτίθενται με μανία το ένα στο άλλο ,ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό, διότι είναι εγκλωβισμένα στο ενυδρείο, τους λείπει ο φυσικός τους χώρος, το ποτάμι που κυλάει ήρεμα προς τον ωκεανό. Στην αρχή της ταινίας λοιπόν, μέσα στο λαβύρινθο της πόλης , η μοτοσυκλέτα γίνεται και εδώ όπλο εξόντωσης του αντιπάλου ,όχι όμως άθελα όπως στον Ατίθασο, αλλά με εν θερμό στόχευση : άγριος βρυχηθμός με κρατημένο το αμπραγιάζ και εκτίναξη του θηρίου στο ποτάμι, η μοτοσυκλέτα ηρεμεί κι αυτή , γίνεται όχημα διαφυγής, προσωπικής ελευθερίας και αναζήτησης πεπρωμένου.



συνεχιζεται
 

esel

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
17.094
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Μοτοσυκλέτα
BMW GS1200 ADV LC
Όνομα
Στελιος Τζιανετοπουλος
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Σε αντίθεση με τον Ατίθασο και τον Καβαλάρη , ο Ατίθασος δεν φτούρησε στη Αμερική, μα εκτιμήθηκε απρόσμενα εδώ, στην μικρή μας Ελλάδα. Ίσως διότι την ίδια εποχή, αρχές του 80, γιγαντώθηκαν και εδώ οι κοινότητες των μηχανόβιων. Στην παραλιακή, από Γλυφάδα ως τα Λιμανάκια μαζεύονταν τα βράδια οι τρελαμένοι καμικάζι με γρήγορες, πολλές φορές πειραγμένες γιαπωνέζικες μηχανές για άγριες κόντρες , έτσι που κάθε σεζόν αναδείκνυαν ήρως και μετρούσαν νεκρούς.
κοντρες.jpg
Στα κυκλώματα εκείνα η παραβατικότητα ήταν κανόνας, μα πιο συχνά ενδοκλοπές μηχανών που κατέληγαν σε παράλληλες αγορές φτηνών ανταλακτικών. Θύτες και θύματα ανακυκλώνονταν . Τα βράδια κατέληγαν όλοι στην Barbarella, την Boom Boom και τις άλλες ντισκοτέκ της εποχής-κάποιες από αυτές ξανανοίγουν τώρα ως νοσταλγικές αναδρομές.
βοομ βοομ.jpg
Το υλικό λοιπόν, για μια εγχώρια μοτομυθολογία ήταν εκεί, αλλά οι σοβαροί σκηνοθέτες το απαξίωναν, το παρέδωσαν αμαχητί στους τυχάρπαστους της βιντεοκασέτας. Ούτε καν ευφυής Νικολαίδης δεν έφερε στη οθόνη τον ολόδικό του οργισμένο βαλκάνιο με την αστραφτερή , χειροποίητη Machless. Τον άφησε να μαρσάρει σκληρά και να χάνεται σε ένα κόσμο που οι πάντες εγκαταλείπουμε: στις σελίδες ενός βιβλίου.
View attachment nikolaidhs.webp
Όχι δεν μετείχα σε όλα αυτά. Μου άρεσε να μοτοσυκλετώ μόνος , για τη χαρά της οδήγησης. Ξεκινούσα για τα Γιάννενα και έφτανα την επομένη.

Για την κόκκινη Φλορέτα ; Α ναι το ξέχασα. Ήταν λοιπόν το 1978 στη Λάρισα. Καθόταν στο παράθυρο της όπως πάντα, εκτεθειμένη εκεί σε όλα τα βλέμματα. Λείες καμπύλες ντυμένες στα κόκκινα-εφόρητα ελκυστική. Την κοίταζα με τις ώρες, την ονειρευόμουν συχνά, μαζί θα γυρίζαμε την Ελλάδα, έλεγα και γιατί όχι την Ευρώπη ολόκληρη. Τα όνειρα είναι δωρεάν αλλά ξέρεις δίχως λεφτά μένουν όνειρα.

View attachment φλορετα.webp
Ήμουν δεκαεξάρης μαθητής τότε, και ήταν η εποχή των εργολάβων, οι πολυκατοικίες ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια, σκληρή δουλεία για όλους. Είχαν στη διάθεση μου δυόμιση μήνες ωσότου ανοίξουν τα σχολεία-αρκούσαν. Έδεσα ένα σφουγγάρι στον ώμο εκεί ακριβώς που ακουμπάει ο τενεκές και ανεβοκατέβαινα ολημερίς το γιαπί-δεν ανεβοκατέβαινα πετούσα! Για ασφάλεια εννοείται ούτε λόγος, αλλά το μεροκάματο γερό. Πάνω στο μήνα λοιπόν , μια Δευτέρα που ιδρώνανε και τα μπετά ξεφορτώναμε τα υλικά, σιδηρόβεργες. Πως ακριβώς έγινε ούτε που κατάλαβα, πήγα θυμάμαι να κατέβω από το φορτηγό, το πόδι σκάλωσε μάλλον στη χοντρή αλυσίδα, εκείνη που κρατούσε οριζόντια τη πόρτα της καρότσας, το σώμα μου διέγραψε ένα ημικύκλιο στον αέρα και το πρόσωπό μου σταμάτησε με ορμή το πλαίνο μέταλλο. Εργατικό ατύχημα. Πάρτε τον είπε ο εργολάβος, μην έρθει η επιθεώρηση. Δώστε τον κι αυτά για το νοσοκομείο. Το όνειρο που λες , φτερούγισε , έκρωξε λυπημένα και μαζεύτηκε στη πιο σκοτεινή γωνιά.

Πέρασαν πολλές μηχανές στη ζωή μου. Μοιράστηκα πολλά μαζί τους, με ήλιο, με βροχή και αέρα, χρόνια τώρα στους ατελείωτους δρόμους. Τις αγαπάω, τις προσέχω , τις φροντίζω, είναι η μόνη περιουσία μου- αυτές θα κληρονομήσεις. Την κόκκινη Φλορέτα όμως, που ερωτεύτηκα όμως μόνο οι δεκαεξάρηδες ερωτεύονται, δεν την απόκτησα πότε.

1674476445335.jpeg

μην περιμένετε να είναι ολο ιστορίες για μοτοσυκλέτες αυτή ειναι ή μια και η μοναδική....όλες οι άλλες είναι για σκεπτόμενους αναγνώστες παρόλα αυτά δεν παύει να είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο.
 

Attachments

  • βιβλιο.webp
    728,2 KB · Προβολές: 6
Top Bottom