H ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ MOTOGP
Η αντιστροφη μετρηση για τον ιδιορρυθμο αλλά εξαιρετικο και πεντε φορες παγκοσμιο πρωταθλητη αναβατη, ειχε ξεκινησει το 2016 με την αποχωρησή του απο την Yamaha λογω κακιστων σχεσεων με τον Ροσσι, και την υπογραφη στην Ducati για το 2017 και 2018 με αμοιβη 5,5 εκατομμυριων Ευρω τον χρονο.
Εκει, δεν καταφερε να συνεννοηθει με τους Ιταλους (ή το αντιθετο) και το 2018, παρα τις τρεις νικες του, ειχε και μια σειρα πτωσεων, που συνεχιστηκαν στην Honda το 2019, οπου ειχε υπογραψει με αμοιβη 7,5 εκατομμυριων Ευρω τον χρονο ΣΥΝ 400.000 Ευρω για καθε εκκινηση ασχετως αποτελεσματος, (κατι που εξηγει το γιατι συνεχισε να έρχεται τελευταιος μεχρι τέλους).
Και το τέλος ήρθε λόγω του τραυματισμου στη σπονδυλικη στηλη στο Ασσεν, και των σκεψεων των συνεπειων που θα μπορουσε να έχει. Το γκαζι εκλεισε για παντα -ουτε σαν δοκιμαστης στην Yamaha δεν καταφερε να το ανοιξει ξανα.
Το MotoGP πλεον είχε μονο τον Ροσσι και τον Μαρκ Μαρκέθ να του φερνουν νούμερα. Ολοι οι άλλοι, καλοι στην πιστα, χλωμοι στα ποσοστά «δημοτικοτητας» και ενδιαφεροντος. Καθε φορα που υπηρχε ένταση μεταξυ των δυο και οργίαζαν οι αναρτησεις των οπαδων στα παγκοσμια social, οι μαρκετίστες της Dorna έτριβαν τα χέρια τους, μέχρι που ο Βαλεντινο Ροσσι δεν ήθελε πια να τον αναφερουν σαν τον μεγαλυτερης ηλικίας αναβατη του MotoGP και εφυγε, ενω ο Μαρκέθ στην αρχή του 2020 νικηθηκε απο τον εαυτο του, ξεκινωντας μια μακρα, δραματικη, περιοδο απουσιας και πόνου.
Στο Πορτιμάο του 2023, ο Μαρκ Μαρκεθ, για πρωτη φορα 100% καλα στην υγεια και στην προετοιμασια του, σε μια απερισκεπτη προσπαθεια χτυπησε τον Ολιβεϊρα, και έπεσαν και οι δυο. Ο μεν Πορτογαλος, είχε σοβαρο μώλωπα στον μηρο (οχι καταγμα). Ο Μαρκ Μαρκεθ ομως έσπασε το πρωτο μετακάρπιο του δεξιου χεριου, στον αντιχειρα, και έκανε επεμβαση για να υποβοηθησει την αποκατασταση για γρηγορη επιστροφη του. Αλλά αυτο δεν εγινε στην Αργεντινη. Δεν εγινε στην Αμερικη.
Και δεν προκειται να γινει ουτε στην Χερεθ, αυτο το Σαββατοκυριακο. Γιατι οι δυναμεις που ασκουνται στον δεξιο αντιχειρα, ιδιως στα φρενα, είναι τεραστιες, και θα ήταν εξαιρετικα επικινδυνη μια πτωση με τις βιδες και την πλακα στο μικρο και λεπτό αυτο οστό. Πρεπει να θεραπευθει πληρως και τα υλικα της οστεοσυνθεσης να αφαιρεθουν πριν επιστρεψει (παρ’ ΄οτι οι πλακες ειναι πολυ λεπτες και οι βιδες μικρης διαμετρου, συνηθως 1,2 mm).
Με το ΜοtoGP να έχει χασει φετος και το τελευταιο του μεγαλο αστέρι, αυτο που ΠΡΕΠΕΙ να ειναι στην εκκίνηση για όσους το θαυμαζουν αλλά και για οσους «αγαπουν να το μισουν», η Σκοτεινη Πλευρα του παγκοσμιου θεσμου έχει σκεπασει και τον θεαματικο, γρηγορο, δημοφιλη, φιλοδοξο και εργοστασιακο Μπαστιανινι (έξω απο όλους τους αγωνες μεχρι τωρα λογω επιλογης φυσικης αποκαταστασης της σπασμενης κλείδας απο το «κλαδεμα» του Μαρίνι στο Πορτιμαο), αλλά και τον Πολ Εσπαργκαρο, που (επισης) στα 32 του κινδυνευει να τερματισει την καρριερα του λογω σοβαρου τραυματισμου στην σπονδυλικη στηλη, στο Πορτιμαο κι αυτος, στις ελευθερες δοκιμες.
Και πραγματι, η περιπτωση του Πολ Εσπαργκαρο, ενος αναβατη χωρίς μεγαλες επιτυχιες στο MotoGP αλλά με πεισμα, τολμη και ταχύτητα (εξαιρείται η περσινη σαιζον με την Honda που μαλλον «την φοβηθηκε»), είναι αυτη που δειχνει οτι πισω απο τα φωτα, τα χρώματα, τον ήχο, την δύναμη, την ταχύτητα, το χρήμα, την δόξα, την δημοσιότητα, το ΜotoGP είναι σκληρό και επικίνδυνο: Ο Πολ Εσπαργκαρο έπεσε στη στροφη 10 του Πορτιμάο με ΠΟΛΛΑ, και χτυπησε μετα την «αμμοπαγίδα» σε τοίχο με λαστιχα, γιατι η πιστα των Πορτογαλων δεν ειχε αεροφράχτη σε εκεινο το σημειο (μια πιστα που μπηκε «απο το παραθυρο», λογω covid και «συγγενικής» Ιβηρικης).
Χτυπησε στον πνεύμονα (χρησιμοποιει βοηθητικο μηχανημα για την αναπνοή του), χτυπησε σοβαρα στους θωρακικους σπονδυλους και δεν πρέπει να κινειται για απροσδιοριστο (ακομα) διαστημα, και έσπασε το σαγονι του, με αποτελεσμα να επηρεαστει η ακοή του και να χρειαστει σοβαρη επεμβαση για να αποκατασταθει η βλαβη, με εξαγωγη δοντιων που αντικαταστάθηκαν με εμφυτευματα.
Η πιστα της Χερεθ που θα φιλοξενησει το Ισπανικο MotoGP, είναι μια σχετικα «μικρή» και δύσκολη πιστα, μια πιστα στην οποια λογω ενος ακομα σοβαρου τραυματισμου τερματισε την καρριερα του στις δοκιμες του τριτου αγωνα του 1999 ο πεντε φορες Παγκοσμιος Μικ Ντουχαν, που πηγαινε για έναν έκτο σερί τιτλο.
Απο την εκκινηση θα απουσιαζουν τα μεγαλα ονοματα, και η συζητηση θα ειναι για το ποιά (εκ των οκτώ) Ducati θα κερδισει, και αν ο Αλεξ Ρινς είναι το επομενο μεγαλο ονομα της Honda –μιλαμε για τέτοιους ανοητους, που αναγορευουν έναν καλο, αλλά απλως καλο μεσα σε πολλους καλους, αναβατη σαν διαδοχο του Μαρκεθ ας πουμε, επειδη πηρε ΜΙΑ νικη. ΟΚ, μετα τους δυο –τρεις πρωτους τιτλους τα ξαναλεμε.
Ας είναι. Εδω, λιγες ωρες πριν μπουν οι μοτοσυκλέτες στην πιστα για τη μάχη της δεκαδας, μια ευχη έχουμε να δώσουμε: Να μην βλεπουμε τοσο συχνα την σκοτεινή πλευρά του MotoGP, που έκανε τοσους και τοσο μεγαλους και σπουδαίους οδηγους να τερματισουν πρόωρα την καρριέρα τους. Δ.Π.
Πηγη
www.motosport.com.gr