Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΑΠΩΝΙΚΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ ΚΑΙ Η ΒΟΛΤΑ «ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ»
Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος για να βρεθουν μαζί οι φίλοι που μοιράζονται μια μεγάλη αγαπη. Αλλά απο την άλλη πλευρά, έχοντας την αιτία δεδομένη, καλό είναι να δημιουργούνται αφορμές για όλο και πιο συχνές συναντήσεις.
Η Ελληνικη Λεσχη Ιαπωνικής Κλασσικης Μοτοσυκλέτας (με νέο Δ.Σ.), δεν περιορίζεται στις εβδομαδιαίες συναντήσεις στα εντευκτήρια, αλλά διοργανώνει πολλές «ζωντανες» εκδηλώσεις δρόμου, στις οποιες συχνα (αλλά όχι παντα) περιλαμβάνεται και μία φιλική δοκιμασία τύπου regularity, παντα σε μια όμορφη ορεινή διαδρομή.
Την Κυριακή 2 0κτωβρίου, η «αφορμή» της συνάντησης ήταν η βόλτα στις περιοχές τις Αττικής που είχαν υποστεί καταστροφή απο τις μεγάλες πυρκαϊές του 2021 (“Δρόμοι της φωτιάς”), και η συνέχεια περιλάμβανε μια αρκετά μεγάλη διαδρομή, ασφαλώς και πάντα εκτός Ε.Ο., για Θηβα, Δόμβραινα και Αγία Αννα (όπου και το φιλικό regularity στην –επισης κατεστραμμενη απο φωτιά- διαδρομή της παλαιάς αυτοκινητιστικής αναβασης).
Η συνάντηση έγινε στο τέρμα Πατησίων, στο όμορφο cafe ΙΖΩ, και οι αρκετές (έως πολλές) μοτοσυκλετες που συγκεντρώθηκαν, solo ή δικάβαλλες, με αρκετές κυρίες να απολαμβάνουν την βόλτα, ξεκίνησαν σε χαλαρή πομπή λίγο μετά τις 10, για την όμορφη διαδρομή προς Τατόϊ, Βαρυμπόμπη, Αγιο Μερκούριο και κατοπιν, μέσω δευτερευόντων δρομων, προς Θηβα.
Εμείς συμμετείχαμε μονο στο πρωτο μερος της διαδρομής, μια και δεν γινόταν να ακολουθήσουμε μεχρι το απόγευμα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αλλά παρ΄όλα αυτά νιώσαμε την «ικανοποίηση» του να οδηγείς την κλασσική μοτοσυκλέτα σου και εμπρός, πλαϊ και πίσω σου να βλέπεις μόνο αντιστοιχες μοτοσυκλέτες, ούτε παπιά με δισκόφρενα- μαργαρίτες, ουτε σκούτερ με ρυθμιζόμενα παρ μπριζ, ούτε fake Κινέζικα «νεοκλασσικά» με Ιταλικά ονόματα, ούτε «ασφάλτινα Εντουρο» των 350 κιλών, ούτε και εξωγήϊνα (και «υπερ- άνθρωπα») δίτροχα με ρυθμιζόμενες φτερούγες (όλα αυτά καλά, αλλά στην ώρα τους και στην πίστα τους!)
Η αγάπη για την μοτοσυκλέτα (και όχι η προτίμηση στο δίκυκλο λόγω πρακτικότητας), δεν είναι δυνατόν να μην δημιουργεί μια παράξενη αίσθηση νοσταλγικής συγκίνησης όταν βλέπουμε, και οδηγουμε, μια Ιαπωνική μοτοσυκλέτα του παλιου καιρού. Και όσο παλιότερη, τόσο πιο έντονο το συναισθημα, γιατί στις κατοπινές εποχές και όσο πλησιάζαμε τα nineties, η εξελιξη της κατασκευαστικής τεχνολογίας βελτίωσε την ποιότητα και την απόδοση όλων των προϊόντων. Τις δεκαετίες του 1960 και 1970 όμως, η ποιότητα δεν ήταν δεδομένη, η αξιοπιστία ήταν σπανιότερη και απο αυτόγραφο του Χαίηλγουντ, η άνεση ήταν άγνωστος όρος (εξαιρούνται καποια Γερμανικά μοντέλα!) και οι επιδόσεις ήταν συνδεδεμένες με τα κυβικά. Αν δεν είχαν υπαρξει οι Ιαπωνες που τα άλλαξαν όλα αυτά «εν μια νυκτί», πολύ πιθανόν να είχαν σταματήσει να υπάρχουν μοτοσυκλέτες, γιατί ήταν οι Ιαπωνικές, όμορφες, οικονομικές, γρήγορες, ανθεκτικές και αξιόπιστες μοτοσυκλέτες αυτές που άνοιξαν και γιγάντωσαν την παγκόσμια αγορά, η οποία μετα το μεταπολεμικό σοκ (που δημιουργησε μια υπερπροσφορα μικρών μοτοποδηλάτων στην Ευρώπη), όταν συνήλθε οικονομικά στα τέλη του ΄60, είχε αρχίσει να στρέφεται αποκλειστικά σχεδόν στο αυτοκίνητο.
Δεν υπαρχει μοτοσυκλέτα κάποιας ηλικίας, ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης, που να μην «μιλάει» στον μοτοσυκλετιστή. Αλλά όλοι (και όλες) οφείλουν την εξελιξη, την εμπορική συνέχεια και την κατοπινή τους ύπαρξη στην Ιαπωνική παραγωγή του ΄68-΄78. Γιατί όταν μια μεσαίου κυβισμού Ιαπωνική μοτοσυκλέτα, πενήντα χρόνια μετα την κατασκευή της, συνεχίζει να δουλεύει τοσο αποτελεσματικά, αναρωτιέσαι που πηγε η προοδος μισού αιώνα! Δ.Π.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΙΑΠΩΝΙΚΗΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Μία ακόμα εκδήλωση όπως κάθε φορά έφθασε στο τέλος της.
Τα χαμόγελα και η καλή διάθεση ήταν χαραγμένη στα πρόσωπα αυτών που έδωσαν το παρόν στην χθεσινή μας βόλτα.
Ολα λειτούργησαν τέλεια, και εμείς από την μεριά μας δώσαμε για άλλη μια φορά την υπόσχεση ότι στην επόμενη εκδήλωση θα προσπαθήσουμε να περάσουμε ακόμη καλύτερα!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1ος) Ζουμπανιωτης Αναστάσιος Yamaha TDR 250 1987 +67 βαθμοί 25
2ος) Ξένος Αθανάσιος Kawasaki Ζ-1000 1977 +70 βαθμοί 20
3ος) Κακαβελακης Αντώνης Honda CΒ 900 1981 +71 βαθμοί 16
4ος) Τσουνης Νίκος ΜΖ 250 1990 +82 βαθμοί 13
5ος) Ξένος Διονύσης Kawasaki Ζ-650 1982 +87 βαθμοί 11
6ος) Παπαδάκης Σπύρος Kawasaki Ζ-1000R 1982 +87 βαθμοί 10
7ος) Νικολιδακης Αργύρης Kawasaki Gpz- 900 1985 +95 βαθμοί 9
8ος) Λαδάς Δημήτρης Suzuki GS-1000 1979 βαθμοί 8
9ος) Αδαμόπουλος Γιώργος GS-550 1979 βαθμοί 7
10ος) Μυλωνάς Παναγιώτης Kawasaki Z-1000R 1990 βαθμοί 6
11ος) Καμπάς Λάμπρος Kawasaki Gpz-550 1985 +119 βαθμοί 5
12ος) Παπαδόπουλος Ελευθέριος Suzuki GS-750 1976 +122 βαθμοί 4
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΟΜΟΡΦΗΣ ΜΕΡΑΣ ΓΕΜΑΤΗΣ “ΙΑΠΩΝΕΣ”!
Πηγη
www.motosport.com.gr