Κειμενα με ηθικο διδαγμα!!!

esel

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
17.093
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Μοτοσυκλέτα
BMW GS1200 ADV LC
Όνομα
Στελιος Τζιανετοπουλος
Περιοχή
μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Και το ερώτημα εξακολουθεί ποιά ειναι η αμορφωσιά ;;;;;


Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 

R.E.H

member
Δημοσιεύσεις
1.212
Μοτοσυκλέτα
Royal Enfield Himalayan
Όνομα
Παναγίωτης
Περιοχή
Νίκαια
"Ο σκοπός του πανεπιστημίου είναι να σου ανοίξει τους ορίζοντες το μυαλό και να σε μάθει να σκέφτεσαι"
Παναγιώτης

όποιος πέρασε τουρίστας προφανώς δεν το κατάλαβε
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Μια μέρα, μια γυναίκα είδε έναν ζητιάνο να κάθεται σε ένα πεζοδρόμιο.
Τον πλησίασε και καθώς ο καημένος έχει ήδη συνηθίσει να ταπεινώνεται από όλους, την αγνόησε.
Ένας αστυνομικός, παρατηρώντας τη σκηνή, πλησίασε:
- Σας ενοχλεί;
Αυτή απάντησε:
- Όχι! Μόνο που χρειάζεται να τον πάω σε αυτό το εστιατόριο, γιατί βλέπω ότι πεινάει και είναι ακόμη χωρίς δύναμη να σηκωθεί. Εσείς, ως αστυνομία, θα με βοηθήσετε να τον πάω στο εστιατόριο;
Γρήγορα, ο αστυνομικός βοήθησε τον φτωχό που δεν πίστευε στα μάτια του.
Φτάνοντας στο εστιατόριο, ο σερβιτόρος, που πήγε να τους βοηθήσει, είπε αμέσως:
- Με συγχωρείτε κυρία, αλλά δεν μπορεί να μείνει εδώ. Θα τρομάξει τους πελάτες!!!
Η γυναίκα ενοχλημένη σήκωσε τα μάτια της και είπε:
- Νομίζω ξέρετε την τεράστια εταιρεία εκεί απέναντι... Τρεις φορές την εβδομάδα, οι διευθυντές τους έρχονται εδώ με πελάτες για να έχουν συναντήσεις σε αυτό το εστιατόριο! Και ξέρω πόσα χρήματα σας αφήνουν εδώ, και ότι ουσιαστικά αυτά τα χρήματα κρατάνε ανοιχτό το εστιατόριο... Και το ξέρω, γιατί, είμαι το αφεντικό αυτής της εταιρείας. Μπορώ λοιπόν να μείνω εδώ και να φάω με τον φίλο μου, ναι ή όχι;
Ο σερβιτόρος έγνεψε θετικά και ο αστυνομικός που παρακολούθησε τη σκηνή έμεινε έκπληκτος ενώ ο φτωχός, πολύ συγκινημένος εκείνη τη στιγμή, άρχιζε να δακρύζει...
Όταν ο σερβιτόρος υποχώρησε, ο ζητιάνος ρώτησε:
- Ευχαριστώ κυρία, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτήν την χειρονομία καλοσύνης.
Πήρε τα χέρια του και είπε:
- Δεν με θυμάσαι, Ζαν;
- Το πρόσωπό σου κάτι μου λέει πράγματι - απάντησε - αλλά δεν θυμάμαι από πού.
Εκείνη, με δάκρυα στα μάτια, του είπε:
- Υπήρχε μια εποχή που δεν πήγαιναν τα πράγματα καλά για μένα... Κάποτε έφτασα σε αυτήν την πόλη ... χωρίς χρήματα στην τσέπη μου ... πείναγα πολύ... και ήμουν πολύ απογοητευμένη... Κάθισα σε αυτό το μέρος επειδή περίμενα μια συνέντευξη για πρόσληψη σε αυτήν την απέναντι εταιρεία, που σήμερα είναι δική μου... Ξαφνικά, με πλησίασε, ένας άντρας, με ένα γενναιόδωρο βλέμμα. Θυμάσαι τώρα Ζαν;
Με κλάματα, είπε ναι.
- Εκείνη την ημέρα, εσύ δούλευες εδώ και εγώ απόλαυσα το καλύτερο γεύμα της ζωής μου!... Ήμουν εδώ για το δωρεάν φαγητό του εστιατορίου... Και ενώ πεινούσα πολύ, κάθε λεπτό σε κοίταζα, και φοβόμουν μην ενοχλήσω... Όμως όταν έβγαλες τα χρήματα από την τσέπη σου και τα έβαλες στο κουτί των δωρεών, έμεινα άναυδη. Και ήξερα μέσα μου ότι κάποια μέρα θα σου έδινα πίσω την καλοσύνη σου. Έφαγα και πήγα με περισσότερη δύναμη στη συνέντευξή μου. Με προσέλαβαν άμεσα και ειδικεύτηκα πολύ σύντομα. Έβγαλα πολλά χρήματα και μετά κατέληξα να αγοράσω πίσω κάποιες μετοχές της εταιρείας και εν τέλει να γίνω το αφεντικό! Έκανα την εταιρεία αυτό που είναι σήμερα.
Σε έψαξα παντού, όμως δεν κατάφερα ποτέ να σε βρω ... Μέχρι σήμερα τουλάχιστον..! Και τώρα σε βλέπω σε αυτή την κατάσταση... Λοιπόν, από σήμερα, δεν θα κοιμάσαι πια στους δρόμους! Απόψε έρχεσαι στο σπίτι μου και αύριο αγοράζουμε μερικά καινούργια ρούχα και θα δουλεύεις μαζί μου! Στη συνέχεια, θα βρούμε και σπίτι για να μένεις.
Αγκαλιάστηκαν μεταξύ τους, κλαίγοντας...
Ο αστυνομικός, ο σερβιτόρος και άλλοι παρευρισκόμενοι έμειναν έκπληκτοι για αυτό που μόλις είχαν δει !!!
Έτσι είναι η ζωή...
Σήμερα, είμαι εγώ που έχω ανάγκη...
Αύριο, μπορεί να είσαι εσύ!
Κάνε πάντα το καλό...
Και ίσως μια μέρα ο Θεός να το γυρίσει πίσω σε σένα!

270808159_6929605310412842_4491867975444247634_n.jpg
 

jliordos

old member
Δημοσιεύσεις
4.478
Περιοχή
Θεσσαλονίκη
Μοτοσυκλέτα
BMW R1250GS ADVENTURE
Όνομα
Ιωάννης
Περιοχή
Θεσσαλονίκη
Μια μέρα, μια γυναίκα είδε έναν ζητιάνο να κάθεται σε ένα πεζοδρόμιο.
Τον πλησίασε και καθώς ο καημένος έχει ήδη συνηθίσει να ταπεινώνεται από όλους, την αγνόησε.
Ένας αστυνομικός, παρατηρώντας τη σκηνή, πλησίασε:
- Σας ενοχλεί;
Αυτή απάντησε:
- Όχι! Μόνο που χρειάζεται να τον πάω σε αυτό το εστιατόριο, γιατί βλέπω ότι πεινάει και είναι ακόμη χωρίς δύναμη να σηκωθεί. Εσείς, ως αστυνομία, θα με βοηθήσετε να τον πάω στο εστιατόριο;
Γρήγορα, ο αστυνομικός βοήθησε τον φτωχό που δεν πίστευε στα μάτια του.
Φτάνοντας στο εστιατόριο, ο σερβιτόρος, που πήγε να τους βοηθήσει, είπε αμέσως:
- Με συγχωρείτε κυρία, αλλά δεν μπορεί να μείνει εδώ. Θα τρομάξει τους πελάτες!!!
Η γυναίκα ενοχλημένη σήκωσε τα μάτια της και είπε:
- Νομίζω ξέρετε την τεράστια εταιρεία εκεί απέναντι... Τρεις φορές την εβδομάδα, οι διευθυντές τους έρχονται εδώ με πελάτες για να έχουν συναντήσεις σε αυτό το εστιατόριο! Και ξέρω πόσα χρήματα σας αφήνουν εδώ, και ότι ουσιαστικά αυτά τα χρήματα κρατάνε ανοιχτό το εστιατόριο... Και το ξέρω, γιατί, είμαι το αφεντικό αυτής της εταιρείας. Μπορώ λοιπόν να μείνω εδώ και να φάω με τον φίλο μου, ναι ή όχι;
Ο σερβιτόρος έγνεψε θετικά και ο αστυνομικός που παρακολούθησε τη σκηνή έμεινε έκπληκτος ενώ ο φτωχός, πολύ συγκινημένος εκείνη τη στιγμή, άρχιζε να δακρύζει...
Όταν ο σερβιτόρος υποχώρησε, ο ζητιάνος ρώτησε:
- Ευχαριστώ κυρία, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτήν την χειρονομία καλοσύνης.
Πήρε τα χέρια του και είπε:
- Δεν με θυμάσαι, Ζαν;
- Το πρόσωπό σου κάτι μου λέει πράγματι - απάντησε - αλλά δεν θυμάμαι από πού.
Εκείνη, με δάκρυα στα μάτια, του είπε:
- Υπήρχε μια εποχή που δεν πήγαιναν τα πράγματα καλά για μένα... Κάποτε έφτασα σε αυτήν την πόλη ... χωρίς χρήματα στην τσέπη μου ... πείναγα πολύ... και ήμουν πολύ απογοητευμένη... Κάθισα σε αυτό το μέρος επειδή περίμενα μια συνέντευξη για πρόσληψη σε αυτήν την απέναντι εταιρεία, που σήμερα είναι δική μου... Ξαφνικά, με πλησίασε, ένας άντρας, με ένα γενναιόδωρο βλέμμα. Θυμάσαι τώρα Ζαν;
Με κλάματα, είπε ναι.
- Εκείνη την ημέρα, εσύ δούλευες εδώ και εγώ απόλαυσα το καλύτερο γεύμα της ζωής μου!... Ήμουν εδώ για το δωρεάν φαγητό του εστιατορίου... Και ενώ πεινούσα πολύ, κάθε λεπτό σε κοίταζα, και φοβόμουν μην ενοχλήσω... Όμως όταν έβγαλες τα χρήματα από την τσέπη σου και τα έβαλες στο κουτί των δωρεών, έμεινα άναυδη. Και ήξερα μέσα μου ότι κάποια μέρα θα σου έδινα πίσω την καλοσύνη σου. Έφαγα και πήγα με περισσότερη δύναμη στη συνέντευξή μου. Με προσέλαβαν άμεσα και ειδικεύτηκα πολύ σύντομα. Έβγαλα πολλά χρήματα και μετά κατέληξα να αγοράσω πίσω κάποιες μετοχές της εταιρείας και εν τέλει να γίνω το αφεντικό! Έκανα την εταιρεία αυτό που είναι σήμερα.
Σε έψαξα παντού, όμως δεν κατάφερα ποτέ να σε βρω ... Μέχρι σήμερα τουλάχιστον..! Και τώρα σε βλέπω σε αυτή την κατάσταση... Λοιπόν, από σήμερα, δεν θα κοιμάσαι πια στους δρόμους! Απόψε έρχεσαι στο σπίτι μου και αύριο αγοράζουμε μερικά καινούργια ρούχα και θα δουλεύεις μαζί μου! Στη συνέχεια, θα βρούμε και σπίτι για να μένεις.
Αγκαλιάστηκαν μεταξύ τους, κλαίγοντας...
Ο αστυνομικός, ο σερβιτόρος και άλλοι παρευρισκόμενοι έμειναν έκπληκτοι για αυτό που μόλις είχαν δει !!!
Έτσι είναι η ζωή...
Σήμερα, είμαι εγώ που έχω ανάγκη...
Αύριο, μπορεί να είσαι εσύ!
Κάνε πάντα το καλό...
Και ίσως μια μέρα ο Θεός να το γυρίσει πίσω σε σένα!

View attachment 40817
Μιχάλη έχεις ανεβάσει το συγκεκριμένο πριν 2 μήνες, αλλά όπως και να έχει αξίζει να διαβαστεί και 2 και 3 φορές.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Μιχάλη έχεις ανεβάσει το συγκεκριμένο πριν 2 μήνες, αλλά όπως και να έχει αξίζει να διαβαστεί και 2 και 3 φορές.
Εχεις δικιο φιλε ευχαριστω Bcdefgh αρχες αλτσχαιμερ φαινεταιcdefghigi
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΤΟ 1900...
Όταν είσαι 14 χρονών, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος αρχίζει και τελειώνει στα 18 σου με περίπου 22 εκατομμύρια νεκρούς.
Η λεγόμενη «ισπανική» γρίπη σκοτώνει περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους.
Βγαίνεις ζωντανός και ελεύθερος.
Είσαι 20 χρονών.
Στη συνέχεια, στα 29 σου επιζείς από την παγκόσμια οικονομική κρίση που ξεκίνησε με την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, προκαλώντας πληθωρισμό, ανεργία και πείνα.
Στα 33 σου οι Ναζί έρχονται στην εξουσία.
Είστε 39 ετών όταν ξεκινά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και τελειώνει στα 45 σας Κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος (Shoah) πεθαίνουν περίπου 6 εκατομμύρια Εβραίοι.
Θα υπάρξουν περισσότεροι από 60 εκατομμύρια θάνατοι συνολικά.
Όταν είσαι 52 ετών, αρχίζει ο πόλεμος της Κορέας.
Όταν είσαι 64 ετών, ο πόλεμος του Βιετνάμ αρχίζει και τελειώνει στα 75 σου.
Ένα αγόρι που γεννήθηκε το 1985 πιστεύει ότι οι παππούδες του δεν έχουν ιδέα πόσο δύσκολη είναι η ζωή και επέζησε από διάφορους πολέμους και καταστροφές.
Ένα αγόρι γεννημένο το 1995, σήμερα πιστεύει ότι είναι το τέλος του κόσμου όταν το πακέτο του δωρεάν Mercado χρειάζεται περισσότερες από τρεις ημέρες για να φτάσει ή όταν δεν παίρνει περισσότερα από 15 «like» για τη φωτογραφία του που δημοσιεύτηκε στο Facebook ή στο Instagram. .
Το 2021 πολλοί από εμάς ζούμε άνετα, έχουμε πρόσβαση σε διαφορετικές πηγές ψυχαγωγίας στο σπίτι και συχνά έχουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε.
Ο κόσμος όμως παραπονιέται για τα πάντα.
Ωστόσο, έχουν ρεύμα, τηλέφωνο, φαγητό, ζεστό νερό και στέγη πάνω από το κεφάλι τους.
Τίποτα από αυτά δεν υπήρχε πριν.
Αλλά η ανθρωπότητα επέζησε πολύ πιο δύσκολων περιστάσεων και δεν έχασε ποτέ τη χαρά της ζωής.
Ίσως είναι καιρός να είσαι λιγότερο εγωιστής και να σταματήσεις να παραπονιέσαι τόσο πολύ...

271147964_4839983699448705_7003447593506152367_n.jpg
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Διάβασε το αν έχεις στεναχώρια. Ό,τι μας συμβαίνει είναι τελικά για το καλό μας…​



Στην μακρινή μας Ινδία διηγούνται ένα παραμύθι, απ’ αυτά που σου αφήνουν κάποιο χαμόγελο, γιατί έχουν ένα αναπάντεχα διδακτικό τέλος.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας αυτοκράτορας, που είχε διαλέξει σαν προσωπικό του σύμβουλο ένα πολύ σοφό γέροντα που όμως είχε ένα μεγάλο ελάττωμα, συνεχώς επαναλάμβανε, «ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου… ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου»…
Ο αυτοκράτορας όμως παρόλο που το «ελάττωμα» του σοφού τον εκνεύριζε, τον κρατούσε κοντά του γιατί οι συμβουλές και η σοφία του, τού ήταν πολύ χρήσιμα και γι΄ αυτό το λόγο, τον έπαιρνε πάντα μαζί του, ειδικά όταν απομακρυνόταν από το παλάτι.
Μια βροχερή μέρα, ο αυτοκράτορας αποφάσισε να καλλωπιστεί και αφού τον έπλυναν οι γυναίκες της αυλής, ζήτησε από τον κουρέα να τον ξυρίσει και να του κάνει μανικιούρ.
Την ώρα όμως που ο κουρέας του έκοβε τα νύχια, ακούστηκε ένας κεραυνός τόσο δυνατός που ο αυτοκράτορας και ο κουρέας τρόμαξαν τόσο πολύ που ο κουρέας έκοψε το μικρό δαχτυλάκι του αυτοκράτορα… Κραυγές, πόνου και θυμού κυρίευσαν τον αυτοκράτορα που έπεσε πάνω στον κουρέα με μεγάλη οργή: «Γρήγορα στην φυλακή, ανάξιε, έκοψες το δάχτυλο του αυτοκράτορα, θα σαπίσεις μέσα στην φυλακή για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου!» Τότε επενέβη ο σοφός γέρος και άρχισε πάλι να επαναλαμβάνει: «ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου…, ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου»…

Ο αυτοκράτορας γεμάτος οργή, φώναξε: «Φτάνει πια, με αυτές τις ανοησίες, σε βαρέθηκα όλα αυτά τα χρόνια και εσύ στην φυλακή, έτσι θα μπορείς ν’ ακούς μόνος σου τις βλακείες σου μέχρι το τέλος της ζωής σου!»​

Την επόμενη μέρα ο αυτοκράτορας, για να ξεθυμώσει και να χαλαρώσει, αποφάσισε να πάει κυνήγι στο δάσος, βέβαια μόνος του, μια και είχε φυλακίσει τον γέροντα σοφό που συνήθως τον ακολουθούσε παντού. Ενώ βρισκόταν στο δάσος, ξαφνικά τον περικύκλωσαν οι πολεμιστές-αιρετικοί της θεάς Κάλι, τον συνέλαβαν και ήταν πολύ ευτυχισμένοι που βρήκαν ένα θύμα για να το θυσιάσουν στην θεά τους.
Ο αυτοκράτορας, φώναξε, ούρλιαξε, παρακάλεσε, αλλά τίποτα. Εκείνοι είχαν αποφασίσει να τον θυσιάσουν στη θεά Κάλι που ήταν η θεά του κακού και γιόρταζε εκείνη τη μέρα. Τον έντυσαν λοιπόν με το ειδικό ράσο, τον άλειψαν με το ιερό τους λάδι, τον έδεσαν στον βωμό και ενώ ο αρχηγός ήταν έτοιμος να του μπήξει το μαχαίρι στην καρδιά, είδε, με τρόμο, πως από το θύμα έλλειπε ένα μέλος- το μικρό του δαχτυλάκι, βρίζοντας και φτύνοντας τον έλυσε, γιατί δεν επιτρεπόταν να θυσιάσουν κάποιον που δεν ήταν αρτιμελής και έτσι τον άφησαν να φύγει…
Ακόμα ζαλισμένος, ο αυτοκράτορας γρήγορα έτρεξε στο παλάτι του και στο δρόμο κατάλαβε τι είχε γίνει,ο σοφός γέροντας είχε δίκιο και ευτυχώς που σε εκείνο το ατύχημα τού έκοψε ο κουρέας το δάχτυλο και έτσι σώθηκε η ζωή του.

Τι σημασία είχε ένα δαχτυλάκι λιγότερο μπροστά στον κίνδυνο που είχε διατρέξει; Καλύτερα ζωντανός και με ένα δάχτυλο λιγότερο παρά νεκρός!​

Φτάνοντας στο παλάτι ο αυτοκράτορας, πήγε αμέσως στις φυλακές και ελευθέρωσε τον κουρέα και μετά πήγε στον σοφό γέροντα, μπήκε στο κελί τον αγκάλιασε και του είπε: «Φίλε μου, συγχώρεσε με, για το κακό που σου έκανα, τι τυφλός που ήμουνα.
Με συνέλαβαν οι αιρετικοί της θεάς Κάλι και ενώ ήταν έτοιμοι να με θυσιάσουν, είδαν πως μου έλειπε το μικρό μου δαχτυλάκι και με άφησαν να φύγω, είχες δίκιο φίλε μου, «ότι μας συμβαίνει είναι για το καλό μας!» Συγχώρεσε με φίλε μου, θα είσαι πάντοτε κοντά μου και όλο το βασίλειο σου ανήκει…
Αλλά τώρα πες μου σε παρακαλώ πολύ, εσύ, που σε έβαλα φυλακή, «που είναι το καλό που συνέβηκε σε σένα;» Με ηρεμία ο γέροντας κοίταξε τον αυτοκράτορα και του απάντησε: «Βλέπετε εξοχότατε, εάν δεν με είχατε φυλακίσει θα σας είχα συνοδέψει, όπως πάντα, στο κυνήγι σας στο δάσος και σε εμένα δεν λείπει κανένα δάχτυλο…! «Ότι μας συμβαίνει είναι για το καλό μας».

Πηγη https://filoitexnisfilosofias.com
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
1.jpg

Ένας αυτοκράτορας, στην Άπω Ανατολή, γερνούσε και καταλάβαινε ότι είχε φτάσει η ώρα να διαλέξει το διάδοχό του. Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή ένα από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό.

Προσκάλεσε μια μέρα πολλούς νέους του βασιλείου του και τους είπε. «Έφτασε η ώρα μου να παραιτηθώ και να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα. Έχω αποφασίσει να διαλέξω έναν από σας».

Οι νέοι ξαφνιάστηκαν!

Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. «Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξανάρθετε εδώ μετά από ένα χρόνο από σήμερα με ό,τι έχει φυτρώσει απ’ αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε, κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!»

Ένα αγόρι που λεγόταν Λίνγκ, ήταν κι αυτός εκεί εκείνη τη μέρα και, όπως όλοι οι άλλοι, πήρε ένα σπόρο. Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. Η μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα, κι αυτός φύτεψε το σπόρο του και τον πότισε προσεχτικά. Και κάθε μέρα του άρεσε να τον ποτίζει και να παρακολουθεί αν είχε φυτρώσει.

Ύστερα από τρεις εβδομάδες περίπου, μερικοί από τους άλλους νέους άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και τα φυτά τους, που είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν.

Ο Λίνγκ παρακολουθούσε το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωνε. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες, πέντε βδομάδες, κι ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν μ’ ενθουσιασμό για τα φυτά τους, ο Λίνγκ όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.

Πέρασαν έξι μήνες κι ακόμα δεν είχε φυτρώσει τίποτα στη γλάστρα του. Άρχισε να πιστεύει ότι είχε σκοτώσει το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά φυτά, αλλά αυτός τίποτα. Όμως ο Λίνγκ δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Απλά περίμενε να φυτρώσει ο σπόρος του.

Τελικά ο χρόνος πέρασε και ήρθε η μέρα που όλοι οι νέοι του βασιλείου θα πήγαιναν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση.

Ο Λίνγκ είπε στη μητέρα του ότι δεν ήθελε να πάει με μια άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Ο Λίνγκ αισθανόταν αδιαθεσία στο στομάχι, αλλά επειδή ήταν έντιμος, παραδέχτηκε ότι η μητέρα του είχε δίκιο κι έφυγε για το παλάτι με την άδεια γλάστρα του.

Όταν έφτασε εκεί, έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που είχαν καλλιεργήσει οι άλλοι νέοι. Ήταν όμορφα φυτά σε διάφορα σχήματα και μεγέθη. Ο Λίνγκ ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα. Πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν: «Δεν πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο».

Όταν έφτασε ο αυτοκράτορας, εξέτασε την αίθουσα και χαιρέτησε τους νέους. Ο Λίνγκ προσπάθησε να κρυφτεί στο πίσω μέρος της αίθουσας.

«Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε!», είπε ο αυτοκράτορας. «Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί ο επόμενος αυτοκράτορας!»

Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια γλάστρα του, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Αμέσως διέταξε τους φρουρούς να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ κατατρόμαξε. «Ο αυτοκράτορας γνωρίζει ότι είμαι αποτυχημένος», σκέφτηκε. «Ίσως με σκοτώσει».

Ήλθε όμως μπροστά στον αυτοκράτορα, κι αυτός τον ρώτησε πώς λέγεται. «Λέγομαι Λίνγκ» απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν.

Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι.

Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανήγγειλε στο πλήθος:«Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας! Το όνομά του είναι Λίνγκ!»

Ο Λίνγκ δεν μπορούσε να το πιστέψει! Δεν είχε καταφέρει ούτε το σπόρο του να κάνει να φυτρώσει! Πώς θα μπορούσε να γίνει ο νέος αυτοκράτορας;

Τότε ο αυτοκράτορας είπε: «Πριν από ένα χρόνο, σαν και σήμερα, έδωσα στον καθένα σας από ένα σπόρο. Σας είπα να τον πάρετε, να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να μου τον φέρετε πίσω σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που δεν θα φύτρωναν.

Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου φέρατε δέντρα, φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ’ έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο. Γι’ αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!

  • Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
  • Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
  • Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
  • Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
  • Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
  • Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
  • Αν σπείρεις συγχώρεση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
  • Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
  • Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.
  • Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.
  • Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.
  • Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
  • Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.
  • Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.
  • Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.
  • Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
  • Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.
  • Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
  • Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.
  • Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.
Πρόσεχε, λοιπόν, τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο. Οι σπόροι που σπέρνεις θα κάνουν τη ζωή χειρότερη ή καλύτερη, τόσο τη δική σου όσο και αυτών που θα έλθουν μετά.

Να είσαι βέβαιος ότι κάποια μέρα θα απολαύσεις τους καρπούς της εντιμότητας και της ακεραιότητάς σου ή θα πληρώσεις για τις εγωιστικές επιλογές που έσπειρες σήμερα.

Πηγη fresh-news
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

«Μπαμπά Θέλω Ένα Καλαμπόκι»: «Δεν Έχω Λεφτά Κόρη Μου, Συμφωνήσαμε Να Πάμε Μία Βόλτα Και Να Γυρίσουμε Σπίτι»​

26-11-750x430.jpg

Ένας συγκινητικός διάλογος πατέρα – κόρης με τον πρώτο να αρνείται ν’ αγοράσει ένα καλομπόκι στο παιδί του, αξίας 1,5 ευρώ, λόγω έλλειψης χρημάτων, αντικατοπτρίζει την κατάσταση που επικρατεί σ’ ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Το κοριτσάκι ήξερε ότι η επιθυμία του δεν θα είχε αντίκρισμα

Μπαμπά θα μου πάρεις ένα καλαμπόκι; -Δεν έχω λεφτά κoριτσάκι μου, άλλωστε το συμφωνήσαμε, θα πάμε μία βόλτα και θα γυρίσουμε στο σπίτι για να κοιμηθείς νωρίς.
Το παιδάκι δεν αντιμίλησε. Έσκυψε το κεφάλι και συνέχισε μαζί κρατώντας σφιχτά το χέρι του πατέρα. Σα να ήξερε από την αρχή ότι η επιθυμία του δεν θα είχε αντίκρισμα. Απλά την εξέφρασε σαν να πίστευε ότι ακόμη και η διατύπωσή της θα ισοδυναμούσε με την υλοποίηση αυτού του απλού παιδικού ονείρου.
Γροθιά στο στομάχι ο δημοσιογράφος που άκουγε

Ο διάλογος μεταξύ του πατέρα και της μικρής του κόρης αφοπλιστικός το απόγευμα της Δευτέρας. Θα μου πείτε, ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αλλά δίνει από μόνη της η στιχομυθία «τροφή» στον δημοσιογράφο που ακούει συνοδεύοντας την δική του κόρη για σκέψεις μετά από την γερή γροθιά που έφαγε στο στομάχι.
Συγκινητικός διάλογος πατέρα – κόρης: 1,5 ευρώ κόστιζε το όνειρο του κοριτσιού
Πόσο κάνει ένα καλαμπόκι; 1,5 ευρώ κόστιζε το όνειρο του μικρού κoριτσιού. Και όμως, ο πατέρας δεν είχε λεφτά. Η ματιά του πέρασε φευγαλέα από το πρόσωπο του δημοσιογράφου που τον κοιτούσε. Και μέσα σε αυτά τα κλάσματα του δευτερολέπτου, φάνηκε σαν να άνοιξε το βιβλίο της ζωής του. Του «είπε» πολλά και τον «ρώτησε» περισσότερα.
Συγκινητικός διάλογος πατέρα – κόρης: Η ματιά στον δημοσιογράφο και τα νοερά ερωτήματα που του έθεσε
«Δεν με ενδιαφέρει κύριε να μου μιλάς συνέχεια για ανάπτυξη. Δεν με νοιάζει να μου λες συνέχεια για το πότε θα έρθει το τρένο ή το φυσικό αέριο στην Πάτρα, ή πότε θα γίνει ο αυτοκινητόδρομος Πάτρας Πύργου. Ναι. Μπορεί όλα αυτά να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να έλθει το πλήρωμα του χρόνου που κι εγώ θα απολαύσω το ξεχασμένο εδώ και χρόνια αγαθό της δουλειάς. Όμως μπούχτισα να τα ακούω και να τα διαβάζω όλα αυτά. Χωρίς να αλλάζει κάτι στην καθημερινότητά μου, χωρίς να μπορώ ακόμη και σήμερα να αγοράσω ένα καλαμπόκι στο παιδί μου. Δεν με νοιάζει ποιος Κυβερνά ή ποιος θα κυβερνήσει.

Ποιος είναι Δήμαρχος ή ποιος θα γίνει. Αυτό μπορεί να «καίει» λίγους. Εκείνους που έμαθαν καλά τόσα χρόνια το αλισβερίσι με την εξουσία. Ούτε ψάχνομαι για το ποιος παντρεύτηκε το Σαββατοκύριακο, ή ποιος χόρεψε στα πανηγύρια καίγοντας τραπέζια μουσκεμένα με αλκοόλ.Έπαψα να νοιάζομαι για το τι θα γίνει αύριο. Με νοιάζει το τώρα. Και σε ρωτώ κύριε δημοσιογράφε: Ποιος μπορεί να με βοηθήσει για να πάρω με αξιοπρέπεια ένα καλαμπόκι στο παιδί μου;»
Συγκινητικός διάλογος πατέρα – κόρης: Προχωρούν με το κεφάλι ψηλά και δεν χάνουν την αξιοπρέπειά τους
Κι έτσι όπως τον ρώτησε, έσφιξε το χέρι της κόρης του και συνέχισαν τον περίπατό τους. Με τα κεφάλια ψηλά, γεμάτα αξιοπρέπεια. Κι έμεινε πίσω ο δημοσιογράφος να τους κοιτά και να αναρωτιέται:
Πόσες κοινωνίες υπάρχουν και πόσες από αυτές δεν έχω γνωρίσει ακόμα;

Πηγη https://fanpage.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

ΑΓΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ​

Σε ένα σχολείο μια από τις δασκάλες Α' δημοτικού ήθελε να ανεβάσει τη διάθεση των μαθητών της, έτσι αποφάσισε να τους βάλει ένα διαγώνισμα.
Όποιος πάρει άριστο βαθμό... θα του έκανε ένα απλό και συμβολικό δώρο, ένα ζευγάρι παπούτσια.
Τα μικρά παιδιά χάρηκαν σε αυτή την πρόκληση.
Και όλοι άρχισαν να γράφουν επιμελώς
Η έκπληξη της δασκάλας ήταν μεγάλη, όλα τα παιδάκια είχαν γράψει άριστα!!!!
Ή δασκάλα ευχαρίστησε όλα τα παιδιά για την προσπάθεια που έκαναν... αλλά προβληματισμένη σε ποιό να δώσει το έπαθλο,,, αφού όλα πήραν άριστα.
Τους ζήτησε λοιπόν βρούν μια κατάλληλη λύση.. ώστε ένας από αυτούς να λάβει το έπαθλο και να είναι ικανοποιητικός για όλους.
Η γνώμη των μαθητών ήταν να γράψει ο καθένας το όνομά του σε ένα διπλωμένο χαρτί και να το βάλουν σε ένα κουτί, και η δασκάλα να τα ανακατέψει και να τραβήξει ένα χαρτάκι και το όνομα που θα γράφει το χαρτάκι θα είναι ο νικητής. ....
Η δασκάλα έβγαλε ένα χαρτάκι το ξετυλίγει μπροστά τους και διάβασε το όνομα του παιδιού
«» .. Ένα κοριτσάκι είναι η νικήτρια του βραβείου.
Το παιδί βγήκε μπροστά με χαρά και δάκρυα στα μάτια εν μέσω χειροκροτημάτων της δασκάλας και όλων των παιδιών.
Ευχαρίστησε τους συμμαθητές της και δέχτηκε απο τη δασκάλα της το υπέροχο δώρο για εκείνη, γιατί τα παπούτσια της ήταν φθαρμένα και παλιά.. οι γονείς της δεν είχαν χρηματική δυνατότητα να της αγοράσουν καινούργια παπούτσια.
Η δασκάλα γύρισε χαρούμενη στο σπίτι της.... Όταν ο άντρας της τη ρώτησε, εκείνη του είπε κλαίγοντας τι έγινε!!
Ο σύζυγος άκουσε τη γυναίκα του αλλά έμεινε έκπληκτος από το κλάμα της
Όταν τη ρώτησε γιατί κλαίει;
Του είπε:
Όταν διάβασα όλα τα χαρτάκια στο γραφείο μου διαπίστωσα ότι όλα τα μικρά μου παιδάκια έγραφαν στο χαρτάκι τους το όνομά της συμμαθήτριά τους.
Όλα τα παιδάκια παρατήρησαν την κατάστασή της συμμαθήτριά τους και ένωσαν τα χέρια μαζί για να φέρουν ευτυχία στην καρδιά της, είμαι περήφανη για τους μαθητές μου.!
Θυμηθείτε ότι τα μικρά παιδιά με την αθωότητά τους μπορούν να μας διδάξουν!

271933638_7015211841852188_5416668635718142867_n.jpg
 

User V

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
12.090
Επειδή το έχω ξαναδιαβάσει,δεν θυμάμαι αν ήταν στο φόρουμ ή αλλού..

Πρώτη συνεδρία παιδοψυχολόγου με έναν 12χρονο:
- Ξέρεις γιατί έρχεσαι εδώ;
- Ξέρω.
- Θες να μου πεις;
- Έχω ΔΕΠΥ.
- Τι είναι αυτό ξέρεις;
- Είμαι υπερκινητικός και δε συγκεντρώνομαι αρκετά.
- Το καταλαβαίνεις όταν συμβαίνει;
- Ναι.
- Θες να σε βοηθήσω;
- Οι γονείς μου θέλουν.
- Εσύ δε θες;
- Δεν ξέρω σίγουρα. Θέλω σίγουρα να μη θυμώνουν. Να μη μου φωνάζουν.
- Μόνο γι’ αυτό θες; Δε θα σε βοηθήσει κι εσένα στην καθημερινότητά σου;
- Μου αρέσει που έχω άτακτο μυαλό! Με βοηθάει να ξεφεύγω.
- Από τι;
- Από το θυμό των άλλων.
- Θες να μου μιλήσεις λίγο για σένα και αυτό που πιστεύεις πως έχεις;
- Κουνιέμαι όλη την ώρα, το ξέρω! Και με λένε ζιζάνιο... Και κάνω πολύ γρήγορες σκέψεις και δυσκολεύομαι να σταματήσω. Μου λένε ότι όλο διακόπτω. Αλλά εγώ απλά θέλω να μιλήσω... Καμιά φορά δεν ακούω καν τι μου λένε. Ή μάλλον… οι άλλοι νομίζουν ότι δεν ακούω!
- Ακούς;
- Καμιά φορά θα ήθελα να μην… Ξέρεις κάτι; Μιλάνε για μένα σαν να μην είμαι μπροστά! Οι γονείς μου, οι παππούδες, φίλοι των γονιών μου, οι δάσκαλοι. Καμιά φορά και τα άλλα παιδιά, αλλά για αυτά δε με πειράζει τόσο. Παιδάκια είναι. Τι να πρωτοκαταλάβουν;
- Λένε για τη συμπεριφορά σου δηλαδή;
- Ναι. Αλλά δεν καταλαβαίνω. Πριν σχολιάσουν τη δική μου συμπεριφορά, έχουν σχολιάσει τη δική τους;
- Δεν καταλαβαίνω.
- Μα είναι απλό. Ο μπαμπάς μου για παράδειγμα. Τον ρωτάω κάτι. Τις μισές φορές δεν απαντάει, τις άλλες μισές απαντάει κάτι άσχετο και αν τον παρατηρήσεις όλο κουνιέται. Σηκώνεται απότομα από το γραφείο του, κάνει κάτι άχαρες κινήσεις, ξανακάθεται. Κουνιέται στην καρέκλα, τον διακόπτει το τηλέφωνο, του λέει κάτι η μαμά, του μιλάει ο αδερφός μου. Κάτι χάνει στο τέλος, κάτι ξεχνάει. Χάνεται στις σκέψεις του. Εκνευρίζεται η μαμά. Του φωνάζει. Συχνά τον προσβάλλει. Μετά αρχίζει ο καβγάς. Η μαμά κλαίει, χτυπάει τις πόρτες. Παραπονιέται που κάνει τόσα πράγματα και δεν προλαβαίνει και δεν την καταλαβαίνει κανείς. Γιατί να την καταλάβω εγώ που είμαι μικρός; Εκείνη με καταλαβαίνει;
- Γιατί το λες αυτό;
- Γιατί ούτε για μένα είναι εύκολη η ζωή! Ξυπνάω νωρίς. Σχολείο. Βγάλε τα μαθηματικά, γράψε αυτό, απάντα εκείνο, βγες στο διάλειμμα, γύρνα γρήγορα, άλλη δασκάλα. Κάνε γρήγορα! Συγκεντρώσου! Θυμήσου! Απάντα! Μέχρι και τις παραξενιές της κάθε δασκάλας πρέπει να θυμάμαι, για να προσαρμοστώ!
Σχολάω. Μπες γρήγορα στο αμάξι! Φάε γρήγορα το φαγητό σου! Ξεκίνα γρήγορα τα μαθήματά σου! Μη χαζεύεις! Πήγαινε για τσίσα να φύγουμε για αγγλικά! Για ποδόσφαιρο, για, για… για… Και όταν επιτέλους έχω τελειώσει όλες μου τις υποχρεώσεις, να πάλι η μαμά να παραπονιέται για τη ζωή της τη μαύρη. Και που δεν προλαβαίνει να σιδερώσει, να σκουπίσει, να βγει με μια φίλη της. Και κλαίει. Και βρίζεται με τον μπαμπά. Δε θυμάμαι από πότε έχω να τη δω να γελάει. Ούτε τον μπαμπά. Και τότε εγώ φαντάζομαι δράκους! Που πετάνε βέβαια! Και ελπίζω να μου πάρουν ντραμς να μην τους ακούω! Και να πουν ο ένας στον άλλον ότι έχουν ΔΕΠΥ και διακόπτουν, όταν τους μιλάμε! Και ότι είναι υπερκινητικοί! Δεν κάθονται λίγο σε μια μεριά! Και ότι δεν ξέρω αν θα ήμουν έτσι, αν με είχαν βοηθήσει όταν ήμουν πιο μικρός. Αν με αγαπούσαν όπως είμαι και αντί για τιμωρίες, με έπαιρναν αγκαλιές... Τώρα να σου πω μια αλήθεια;
- Ναι…
- Τώρα δε θέλω να αλλάξω. Κι ας μου λένε ότι βαριέμαι όλη την ώρα και αναβάλλω και αλλάζω γρήγορα συναισθήματα. Και οι μεγάλοι το ίδιο είστε. Απλά δεν είναι κανείς εκεί κοντά, για να σας μαλώσει!
- Να σου πω την αλήθεια… ούτε εγώ θέλω να σε βοηθήσω να αλλάξεις!
- Ευχαριστώ!
- Παρακαλώ!

 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ο ΄΄ αστείος ΄΄ Δάσκαλος και η γενναιοδωρία​

Όταν ήμουν στο λύκειο, είχαμε έναν καθηγητή που τον λέγαμε ο κύριο κλόουν, και αυτό το παρατσούκλι του επινοήθηκε ως σαρκασμός για την εμφάνιση του... φορούσε πάντα παλιά ρούχα δεν ενδιαφερόταν για την εμφάνισή του, έμοιαζε περισσότερο με κλόουν παρά ως καθηγητής στο σχολείο.... Με τους φίλους μου περιμέναμε καθημερινά να φτάσει στο σχολείο και ανάμεσα στους μαθητές του φωνάζαμε ο κύριος κλόουν ...μέχρι να αρχίσουν να γελάνε όλοι και να χαθούμε στο πλήθος των μαθητών για να μην μας βρει...Αλλά η πλάκα και ο σαρκασμός μας δεν τον ενδιέφερε!!!

Στη παρέα μας λέγαμε: είναι αναίσθητος ο τσιγκούνης.

Οι μέρες πέρασαν και οι τελικές εξετάσεις πλησίασαν, αλλά η κατάσταση της υγείας της μητέρας μου επιδεινώθηκε ξαφνικά, με έκανε να ζω σε κατάσταση άγχους και θλίψης, και αφού ο γιατρός διέγνωσε ότι είχε ηπατική βλάβη και την πήγε στο νοσοκομείο.. ήμουν μόνος έζησα τις πιο δύσκολες και χειρότερες μέρες της ζωής μου, ακόμα και οι φίλοι μου με τους οποίους αστειευόμουν με ξέχασαν, ειδικά αφού τους είπα ότι χρειάζομαι χρήματα για την ακριβή επέμβαση της μητέρας μου και να βοηθήσουν οι γονείς τους που γνώριζα ότι είχαν αρκετά χρήματα.
Μετά το θάνατο του πατέρα μου, ζούμε με την απλή σύνταξή του, τα έξοδα της επέμβασης είναι πάρα πολλά σε ιδιωτική κλινική, και σε δημόσιο νοσοκομείο ο χρόνος αναμονής ίσος είναι μοιραίος για την μητέρα μου.

Μετά από πέντε μέρες στο νοσοκομείο, με εξέπληξε η παρουσία του αστείου δασκάλου και ως συνήθως με τα ίδια ρούχα!!!

Είπε: Γεια σου, γιε μου, πώς είναι η μητέρα σου;

Ρώτησα έναν φίλο σου και μου είπε τι περνάς...

Ήμουν έκπληκτος και σοκαρισμένος με αυτή την ερώτηση, για την οποία κανείς δεν με ρωτούσε εδώ και μέρες, ακόμη και οι πιο στενοί φίλοι που νόμιζα ότι ήταν αδέρφια μου είχαν εξαφανιστεί. Με αδύναμη φωνή είπα, είμαι καλά, ευχαριστώ.
Συνέχισε λέγοντας, γιε μου, από τότε που έμαθα για την μητέρας σου από τους μαθητές του σχολείου θέλω να σε βοηθήσω γιατί είσαι νέος και πρέπει να είσαι χαρούμενος, γι' αυτό, και εγώ έχω μαζέψει αυτό το ποσό που μπορείς να επωφεληθείς για την επέμβαση.

Δεν μπορούσα να ελέγξω τα δάκρυά μου, δεν ξέρω αν ήταν δάκρυα λύπης ή χαράς και ευγνωμοσύνης για αυτή τη σπουδαία πράξη, παρά την αγενή συμπεριφορά μου όλα αυτά τα χρόνια απέναντί του μου έδωσε ένα μεγάλο μάθημα ανθρωπιάς και γενναιοδωρίας που δεν θα ξεχάσω όσο ζω,,, Ο καθηγητής όταν έφευγε μου είπε: όταν χρειαστείς βοήθεια επικοινώνησε μαζί μου.

Τα χρήματα που έλαβα η επέμβαση ολοκληρώθηκε με επιτυχία και η κατάσταση της μητέρας μου βελτιώθηκε,,

Αργότερα, ανακάλυψα ότι ο δάσκαλος αφαιρούσε πάντα το μισό του μισθού του για να τον δωρίσει σε φτωχές και άπορες οικογένειες, οπότε δεν του έμεναν χρήματα εκτός από απλά πράγμα που διαθέτει μόνο για να αγοράσει τρόφιμα για αυτόν και την οικογένειά του, λες και είχε κλωτσήσει αυτή τη ζωή με μια κλωτσιά γενναιοδωρίας και προσφοράς,

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβρισκα έναν τέτοιο άτομο στη ζωή μου, πάντα άκουγα για αυτούς στο παρελθόν μέχρι που νόμιζα ότι ήταν μια ψευδαίσθηση, αλλά αυτή είναι η ζωή που σε χαστουκίζει κάποια στιγμή χωρίς προειδοποίηση...

Ο καθηγητής έφυγε από τη ζωή μετά από αυτό, αλλά δεν έφυγε ποτέ από τη ζωή μου έμεινε κολλημένος στη μνήμη μου ως ακτίνα φωτός που με οδηγεί μέσα στο σκοτάδι που ζούμε.

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο και εσωτερικός χώρος
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Η γιαγιά μου έλεγε:
- Μην πας εκεί που δεν σε καλούν
- Μην μιλάς για αυτά που δεν ξέρεις
- Μην ανακατεύεσαι σε ό,τι δεν σε αφορά
- Μην ανοίγετε το ψυγείο σε άλλο σπίτι
- Μην πάρεις τηλέφωνο μετά τις δέκα το βράδυ
- Μην επισκεφτείτε κάποιον την ώρα του φαγητού
- Μην μπαίνετε στο υπνοδωμάτιο άλλων χωρίς άδεια.
Ήταν οι κανόνες της καλής εκπαίδευσης και συνεχίζουν να είναι, γιατί η εκπαίδευση δεν βγαίνει ποτέ εκτός στυλ.

1642931664891.png
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Χανιά: Διόρθωσε το λάθος που έκανε σε μπαρ μετά από 10 χρόνια – Το γράμμα στον ιδιοκτήτη και τα 40 ευρώ​

Ένα γράμμα που στάλθηκε σε ιδιοκτήτη μπαρ στα Χανιά κάνει το γύρο του διαδικτύου καθώς το περιεχόμενο είναι πραγματικά πρωτόγνωρο.​


Η σπάνια είδηση έρχεται από τα Χανιά, με το γράμμα που έστειλε ένας νεαρός να κάνει το γύρο του διαδικτύου. Τι γράφει στον ιδιοκτήτη και πώς εξιστορεί τα γεγονότα…
Η παρακάτω επιστολή, μαζί με 40 ευρώ, έφτασε στα χέρια ενός ιδιοκτήτη μπαρ στα Χανιά. Στο γράμμα, ο Αριστοτέλης Τ. παραδέχεται ένα λάθος που έπραξε πριν πολλά χρόνια και ζητάει συγγνώμη. Θέλει όπως λέει να επανορθώνει το λάθος του, πληρώνοντας στο ακέραιο το όφελος που είχε στο μπαρ.
Το γράμμα που δημοσιεύει το zarpanews.gr, αναφέρει: “Ονομάζομαι Αριστοτέλης, δεν γνωριζόμαστε. Πριν κάποια χρόνια, 10 ή 11 ίσως, παρόλο που βρισκόμουν σε αρκετά δύσκολη οικονομική κατάσταση επέλεξα να βγω με μια κοπέλα και ήρθαμε στο μαγαζί σου.
Αφού ήπιαμε cocktails ζήτησα τον λογαριασμό. Το κόστος για αυτά που είχαμε πάρει ήταν 60 ευρώ, εγώ είχα ακριβώς 60 ευρώ, ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ και ένα των 10 ευρώ. Τα έδωσα στον Bartender και εκείνος προφανώς μπέρδεψε το χαρτονόμισμα των 10 ευρώ, με των 50 ευρώ και μου έδωσε ρέστα 40 ευρώ. Εγώ, τα πήρα .
Κάποια στιγμή ξεπετάχτηκε αυτή η ανάμνηση στο μυαλό μου και επειδή είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που έχω πάρει κάτι που δεν μου ανήκει, είτε χρήματα, είτε αντικείμενο, επιθυμώ να το διορθώσω. Ταπεινά λοιπόν και με σεβασμό σου ζητώ να δεχθείτε αυτά τα 40 ευρώ”
Η πράξη αυτή του Αριστοτέλη έγινε δεκτή με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό από την διοίκηση του μπαρ και η συνιδιοκτήτρια Μαρίνα Μανωλαράκη, που την γνωστοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξέφρασε την έκπληξη, τη χαρά της, αλλά κυρίως όπως λέει, την αναζωογόνηση της ελπίδας, που στις μέρες μας τείνει να απολεσθεί πλήρως.

Διαβάστε το σημείωμα​



Πηγη filoitexnisfilosofias
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Χόρχε Μπουκάι: Το σύνδρομο των στενών παπουτσιών​


DT1947


Υπάρχει μια παγίδα που μας έστησαν όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Η παγίδα είναι μια ιδέα τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας, που αποτελεί μέρος της κουλτούρας μας, άμεσα και έμμεσα.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται από την εμπειρία του ότι στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι σωστό, αλλά όλοι χτίζουμε τη ζωή μας σαν να ήταν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Αυτό το σκεπτικό ταιριάζει με ένα κλινικό σύνδρομο το οποίο έχω ονομάσει «το σύνδρομο των στενών παπουτσιών».

Ένας άντρας μπαίνει σ’ ένα κατάστημα υποδημάτων, κι ένας ευγενικός υπάλληλος τον πλησιάζει. «Τι θα θέλατε, παρακαλώ;»

«Θα ήθελα ένα ζευγάρι μαύρα παπούτσια, σαν εκείνα στη βιτρίνα»

«Βεβαίως. Τι νούμερο φοράτε; Για να δω… Σαράντα ένα;»

«Όχι, θέλω τριάντα εννιά, παρακαλώ» «Συγγνώμη κύριε. Πάνε είκοσι χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά. Το νούμερο σας είναι μάλλον σαράντα ή σαράντα ένα».

«Ότι και να λέτε, εγώ θέλω το τριάντα εννιά». Ο πωλητής έκπληκτος, αλλά συμβιβασμένος του φέρνει τα παπούτσια. Ο πελάτης με μορφασμούς πόνου τα φοράει και κάνει μερικά βήματα πάνω στο χαλί, με μεγάλη δυσκολία.

«Ωραία, θα τα πάρω, και μάλιστα θα τα φορέσω τώρα».

Ο πελάτης βγαίνει από το κατάστημα και περπατάει ως τη δουλειά του. Είναι υπάλληλος τραπέζης. Στις τέσσερις το απόγευμα, ύστερα από έξι ώρες και βάλε όρθιος μέσα σ’ εκείνα τα παπούτσια, το πρόσωπό του είναι παραμορφωμένο, τα μάτια του κατακόκκινα και τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι από τα μάτια του. Ο συνάδελφος στο διπλανό ταμείο τον παρακολουθεί όλο το απόγευμα και ανησυχεί. «Μα τι έχεις; Δεν αισθάνεσαι καλά;»


«Μην ανησυχείς, είναι τα παπούτσια. Με σφίγγουν»

«Γιατί; Βράχηκαν;»

«Όχι, είναι δύο νούμερα μικρότερα από αυτά που φοράω»

«Δεν σε καταλαβαίνω. Δεν σε πονάνε τα πόδια σου;»

«Με έχουν πεθάνει στον πόνο»

«Ε, τότε;»

«Θα σου εξηγήσω» λέει, ξεροκαταπίνοντας.

«Εγώ στη ζωή μου δεν έχω μεγάλες απολαύσεις. Στην πραγματικότητα, τον τελευταίο καιρό οι ευχάριστες στιγμές μου είναι ελάχιστες».

«Και λοιπόν;»

«Με αυτά τα παπούτσια υποφέρω. Πονάω φρικτά, είναι αλήθεια… Όμως, σε λίγες ώρες, όταν θα φτάσω σπίτι μου και θα τα βγάλω… φαντάζεσαι τι ηδονή θα νιώσω; Απόλαυση, αδερφέ μου, απόλαυση!»

Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η αγωγή που παίρνουμε στην εκπαίδευσή μας. Μπορεί η ιστορία να παρουσιάζει τα πράγματα κάπως ακραία, ωστόσο αξίζει τον κόπο να δοκιμάσεις σαν να ήταν κοστούμι – για να δεις αν σου πάει –την παρακάτω άποψη:

«Δεν υπάρχει τίποτα αληθινά πολύτιμο που μπορεί να αποκτηθεί με το στανιό. Το ζόρι κράτα το για τη δυσκοιλιότητα».

Πηγη https://apotis4stis5.com
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Το τσίμπημα του σκορπιού

bcde7a3c-3e8e-4d6b-9654-cdc1e2fabc3d.jpg


Ένας δάσκαλος του Ζεν είδε έναν σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει τραβώντας τον από το νερό. Μόλις τον έβγαλε, ο σκορπιός τον τσίμπησε. Ο πόνος ήταν οξύς και ο δάσκαλος τον άφησε μονομιάς με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί.
Ο δάσκαλος ξαναπροσπάθησε και ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά.
Ένας νεαρός μαθητής που είδε την σκηνή πλησίασε το δάσκαλο του και του είπε: «Με συγχωρείτε, δάσκαλε, αλλά δεν έχετε αντιληφθεί ότι, κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε τον σκορπιό, αυτός σας τσιμπάει;»
Ο δάσκαλος απάντησε: «Η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει κι αυτό δεν θα αλλάξει. Η δική μου είναι να βοηθώ».
Στην συνέχεια ο δάσκαλος, με τη βοήθεια ενός φύλλου, έβγαλε τον σκορπιό από το νερό και τον έσωσε. Στράφηκε στην συνέχεια στο μαθητή του και του είπε: «Μην αλλάξεις την φύση σου αν κάποιος σου προξενήσει πόνο, απλά πάρε τα μέτρα σου επειδή οι άνθρωποι είναι μάλλον πάντα αχάριστοι στο καλό που τους γίνεται. Αλλά δεν είναι λόγος να σταματήσεις να το κάνεις, να νεκρώσεις την αγάπη που ζει μέσα σου. Καθένας κυνηγά την ευτυχία, άλλοι την δημιουργούν. Να ανησυχείς περισσότερο για την συνείδησή σου παρά για την φήμη σου. Επειδή η συνείδησή σου είναι αυτό που είσαι ενώ η φήμη σου είναι ό,τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. Όταν η ζωή σου παρουσιάζει χίλιους λόγους για να κλαις, δείξε ότι έχεις χίλιους λόγους για να χαμογελάς!».
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Το μέτρο της καλοσύνης – Το αγαθό φίδι και ο ερημίτης​



Ο άνθρωπος είναι ένα μίγμα από θεό και ύλη, όπως θα έλεγε και ο Πλάτωνας. Πολλές φορές μέσα μας νικάει η ύλη. Σταδιακά μαθαίνουμε να εξημερώνουμε το εσωτερικό μας ζώο αλλά αυτό έχει και ένα όριο. Ποιο είναι αυτό το όριο; Μας το εξηγεί η σοφή ιστορία με το φίδι και τον ερημίτη

Το αγαθό φίδι​

Κάποτε ζούσε σε ένα δάσος ένα μεγάλο ανθρωποφάγο φίδι που ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλης της γύρω περιοχής. Οι χωρικοί δεν τολμούσαν πια να ξεμυτίσουν από τα σπίτια τους με αποτέλεσμα η κατάσταση με τις δουλειές τους και τις σοδειές τους να έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Έχοντας αποκάμει αποφάσισαν να πάνε και να δούνε ένα σοφό ερημίτη που ζούσε εκεί κοντά, ξακουστό για την αγιοσύνη του, και να τον παρακαλέσουν να κάνει κάτι ώστε να καλυτερέψει η ζωή τους.

Ο ερημίτης τους άκουσε και τους υποσχέθηκε ότι θα πήγαινε να μιλήσει στο φίδι. Πράγματι, μετά από μέρες το συνάντησε και του εξήγησε πως δεν ήταν καθόλου σωστό αυτό που έκανε, πως η ζωή των ανθρώπων είχε γίνει κόλαση, και πως το κακό που έκανε τώρα κάποτε θα του επέστρεφε εκατονταπλάσιο.
Το φίδι έμεινε συλλογισμένο για ώρα. Τα λόγια του αγίου ανθρώπου είχαν τέτοια δύναμη που ένιωθε βαριές τύψεις για το κακό που είχε προκαλέσει. Έτσι υποσχέθηκε στο εξής να μην τρώει ανθρώπους ούτε να τους επιτίθεται και να ζήσει μία αγαθή ζωή σύμφωνα με τις συμβουλές του ερημίτη. Όπως και έγινε.


Η ηρεμία επανήλθε στο χωριό και οι άνθρωποι επέστρεψαν στον συνηθισμένο ρυθμό της ζωής τους.
Πέρασε ένας χρόνος και μία μέρα ο ερημίτης έτυχε να περνάει μέσα από το δάσος. Ξαφνικά σε μία στροφή του δρόμου είδε το φίδι. Το θέαμα όμως τον άφησε έκπληκτο: το φίδι είχε αδυνατίσει τόσο που μετά βίας μπορούσε να συρθεί. Και το χειρότερο, το σώμα του ήταν γεμάτο πληγές.
“Τι συνέβη; ρώτησε ο ερημίτης. Το φίδι απάντησε ότι είχε κρατήσει την υπόσχεσή του και δεν επιτίθετο πλέον στους ανθρώπους έτσι οι χωρικοί και τα παιδιά τους ξεθάρρεψαν και άρχισαν αυτοί να του επιτίθενται πετώντας του πέτρες.

Κατάλαβα…” είπε ο σοφός ερημίτης, “αλλά έκανες ένα λάθος. Σου ζήτησα να σταματήσεις να επιτίθεσαι στους ανθρώπους δεν σου απαγόρευσα όμως να σφυρίζεις.

Σχόλιο​

Η ιστορία μας διδάσκει ότι το όριο της καλοσύνης μας φτάνει εκεί που η δική μας καλοσύνη γίνεται μια βολική αφορμή για να γίνουμε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους άλλους. Πρέπει να δείχνουμε κατανόηση και συγχώρεση στους συνανθρώπους μας που δεν έχουν ακόμα τιθασεύσει το εσωτερικό τους ζώο. Αυτή όμως η κατανόηση δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως δική μας αδυναμία.
Πρέπει να μπορούμε να βάζουμε όρια στις σχέσεις μας με τους άλλους αλλά με αγάπη και με σεβασμό. Επειδή αν δεν το κάνουμε, τότε δεν βοηθούμε τους άλλους με την πολιτισμένη μας στάση αλλά τους δίνουμε ένα κακό παράδειγμα που είναι ότι η καλοσύνη είναι αδυναμία αντί να είναι αυτό που είναι πραγματικά: η μεγαλύτερη και υψηλότερη δύναμη της Ψυχής.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Ένα αγοράκι 6 ετών περπατούσε στην αγορά με την 3χρονη αδερφή του ...
Ξαφνικά το παιδί δεν βλέπει την αδερφή του κοντά του.
Σταμάτησε και κοίταξε πίσω - είδε την αδερφή του να στέκεται μπροστά σε ένα κατάστημα παιχνιδιών και να κοιτάζει κάτι με μεγάλο ενδιαφέρον.
- Το αγόρι γύρισε και τη ρώτησε: "Θέλεις κάτι;" Η αδερφή του, έδειξε την κούκλα.
Το αγόρι της έπιασε το χέρι, πήρε την κούκλα και της την έδωσε, σαν υπεύθυνος μεγαλύτερος αδελφός. Η αδελφή του ήταν πολύ χαρούμενη ...
- Ο καταστηματάρχης διασκέδαζε κοιτάζοντας την ώριμη συμπεριφορά του αγοριού ... Το αγόρι ήρθε στον πάγκο και ρώτησε τον καταστηματάρχη: "Πόσο κοστίζει αυτή η κούκλα;"
- Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ήταν ένας ευγενικός άνθρωπος που είχε βιώσει τα μειονεκτήματα της ζωής.
Έτσι ρώτησε το αγόρι με μεγάλη αγάπη και χαμόγελο: "Λοιπόν, πόσα χρήματα πρέπει να μου δώσεις ;"
- Το αγόρι έβγαλε από την τσέπη του πολύχρωμα κοχύλια που είχε μαζέψει από την παραλία και τα έδωσε στον καταστηματάρχη.
- Ο μαγαζάτορας πήρε τα κοχύλια και άρχισε να μετράει σαν να ήταν χρήματα.
- Μετά κοίταξε το αγόρι καθώς τα είχε μέτρησε.
- Το αγόρι τον ρώτησε με αγωνία: "Είναι αρκετά για την κούκλα;" Αυτά έχω.
- Ο καταστηματάρχης είπε: "Όχι, όχι ... αυτά είναι περισσότερα από το κόστος, οπότε θα σου επιστρέψω τα υπόλοιπα".
- Πηρε μόνο 4 και τα υπόλοιπα τα έδωσε πίσω στο παιδί.
- Το αγόρι έβαλε με χαρά τα κοχύλια στην τσέπη του και έφυγε με την αδερφή του.
- Ένας υπάλληλος έκπληκτος τα είδε όλα αυτά.
- Ρώτησε τον καταστηματάρχη, "Κύριε, γιατί δώσατε μια τόσο ακριβή κούκλα για 4 κοχύλια;"
- Ο καταστηματάρχης είπε γελώντας: «Λοιπόν, αυτά δεν είναι χρήματα για εμάς, αλλά αυτά τα κοχύλια είναι πολύτιμα για εκείνο το παιδί».
- Σε αυτή την ηλικία ακόμα δεν καταλαβαίνει τι είναι τα χρήματα αλλά όταν μεγαλώσει θα γνωρίζει σίγουρα . Τότε θα θυμηθεί ότι αγόρασε μια κούκλα με κοχύλια αντί για χρήματα, και θα με θυμηθεί και θα σκεφτεί ότι ο κόσμος είναι ακόμα γεμάτος από καλούς και ευγενικούς ανθρώπους"

273330746_1007973646596751_1419177251230622333_n.jpg
 
Top Bottom