Κειμενα με ηθικο διδαγμα!!!

[maik900]

Ο γάιδαρος είπε στην τίγρη: "Το γρασίδι είναι γαλάζιο."
Η τίγρης απάντησε: "Όχι, το γρασίδι είναι πράσινο."
Η συζήτηση άναψε και οι δύο αποφάσισαν να λύσουν τις διαφορές τους και να πάνε στο λιοντάρι, τον βασιλιά της ζούγκλας.
Πριν ακόμη φτάσουν στο δάσος, όπου το λιοντάρι καθόταν στον θρόνο του, ο γάιδαρος άρχισε να φωνάζει:
- "Υψηλότατε, είναι αλήθεια ότι το γρασίδι είναι γαλάζιο;"
Το λιοντάρι απάντησε: "Σωστά, το το γρασίδι είναι γαλάζιο."
Ο γάιδαρος έσπευσε και συνέχισε: -"Η τίγρης δεν συμφωνεί μαζί μου και με ενοχλεί, παρακαλώ τιμωρήστε την."
Ο βασιλιάς δήλωσε τότε: "Η τίγρης θα τιμωρηθεί με 5 χρόνια σιωπής."
Ο γάιδαρος πήδηξε χαρούμενος και συνέχισε το διασκελισμό του, χαρούμενος και επαναλαμβάνοντας:
-"Το γρασίδι είναι γαλάζιο"...
Η τίγρης δέχτηκε την τιμωρία της, αλλά πρώτα ρώτησε το λιοντάρι:
-"Η Αυτού Μεγαλειότητά σου, γιατί να με τιμωρήσει; Τελικά το γρασίδι είναι πράσινο."
Το λιοντάρι απάντησε: "Στην πραγματικότητα, το γρασίδι έχει πράσινο χρώμα."
Η τίγρης ρώτησε: -"Γιατί λοιπόν με τιμωρείς;"
Το λιοντάρι απάντησε: "Αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με το ερώτημα αν το γρασίδι είναι μπλε ή πράσινο. Η τιμωρία είναι επειδή δεν είναι δυνατόν ένα γενναίο και έξυπνο πλάσμα σαν εσένα να σπαταλάει χρόνο με έναν γάιδαρο, και μετά να έρχεται να με ενοχλεί με αυτή την ερώτηση."
Το χειρότερο χάσιμο χρόνου είναι να μαλώνεις με τον ανόητο και φανατικό που δεν νοιάζεται για την αλήθεια, αλλά μόνο για τη νίκη των πεποιθήσεων και των ψευδαισθήσεων του.
Ποτέ μην ξοδεύεις τον χρόνο σου σε συζητήσεις που δεν έχουν νόημα...
Υπάρχουν άνθρωποι που ανεξάρτητα από το πόσα στοιχεία παρουσιάζονται , αδυνατούν να κατανοήσουν, και άλλοι τυφλώνονται από τον εγωισμό, το μίσος και την αγανάκτηση, και το μόνο πράγμα που θέλουν είναι να είναι σωστοί ακόμα κι αν δεν είναι.
Όταν η άγνοια ουρλιάζει, η νοημοσύνη σιωπά. Η γαλήνη και η ηρεμία σου αξίζουν περισσότερο...

 

[maik900]

Ερώτηση: γιατί τα σκυλιά ζουν λιγότερο από τους ανθρώπους;
Εδώ είναι η απάντηση:
Ως κτηνίατρος, με κάλεσαν να εξετάσω έναν 13χρονο σκύλο που ονομάζεται Μπατούτα.
Η οικογένεια ήλπιζε για ένα θαύμα.
Εξέτασα τον Μπατούτα και διαπίστωσα ότι πέθαινε από καρκίνο και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα ...
Ο Μπατούτα περικυκλώθηκε από την οικογένειά του.
Το μωρό Πιέτρο φαινόταν τόσο ήρεμο, χάιδευε το σκυλί για τελευταία φορά και αναρωτιόμουν αν κατάλαβε τι συνέβαινε.
Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Μπατούτα έπεσε στο όνειρο και δεν ξύπνησε ξανά.
Το παιδί φάνηκε να το δέχεται χωρίς δυσκολία.
Άκουσα τη μητέρα του να αναρωτιέται: "Γιατί η ζωή ενός σκύλου είναι μικρότερη από αυτή των ανθρώπων;"
Ο Πέτρος είπε: «Ξέρω γιατί».
Η εξήγηση του παιδιού άλλαξε τον τρόπο που βλέπω πλέον τη ζωή.
Είπε: «Οι άνθρωποι έρχονται στον κόσμο για να μάθουν πώς να ζουν μια καλή ζωή, πώς να αγαπούν τους άλλους συνέχεια και να είναι καλοί άνθρωποι ε;
Τα σκυλιά γεννιούνται ήδη γνωρίζοντας πώς να τα κάνουν όλα αυτά, οπότε δεν χρειάζεται να ζήσουν όσο εμείς ».

Το ηθικό της ιστορίας:
Αν ένας σκύλος ήταν ο δάσκαλός σας, θα σας μάθαινε πράγματα όπως:

Όταν τα αγαπημένα σας πρόσωπα επιστρέφουν στο σπίτι, τρέχετε πάντα να τα καλωσορισετε!

Μην χάσετε ποτέ την ευκαιρία να πάτε μια βόλτα,αφήστε την εμπειρία του καθαρού αέρα και του ανέμου στο πρόσωπό σας να είναι μια καθαρή έκσταση!

Κοιμηθείτε, ξεκουραστείτε.

Ξαπλώστε καλά πριν σηκωθείτε.

Τρέξτε, πηδήξτε και παίξτε καθημερινά.

Αποφύγετε το ′ ′ δάγκωμα ′ ′ όταν αρκεί μόνο μια γκρίνια.

Σε πολύ ζεστό καιρό, πιείτε άφθονο νερό και ξαπλώστε κάτω από τη σκιά ενός πλούσιου δέντρου.

Όταν είστε χαρούμενοι, χορέψτε κινώντας ολόκληρο το σώμα σας.
Απολαύστε τα απλά πράγματα, μια μεγάλη βόλτα.

Να είστε πιστοί.

Ποτέ μην παριστάνετε κάτι που δεν είστε. Να είστε αυθεντικοί!

Αν αυτό που θέλετε είναι «θαμμένο», αναζητήστε το, επιμείνετε μέχρι να το βρείτε.

Και μην ξεχνάτε ποτέ:
Όταν κάποιος έχει μια κακή μέρα, απλώς μείνετε ήσυχοι, καθίστε κοντά και αφήστε τον απαλά να νιώσει ότι είστε εκεί ».

 

[maik900]

Παραδόξως, μια σχέση είναι υγιής όταν δύο άνθρωποι ΔΕΝ χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Γιατί δύο άνθρωποι που χρειάζονται ο ένας τον άλλον, δηλαδή που πρέπει να αγαπηθούν από τον άλλον για να νιώσουν πλήρεις, δεν αγαπούν. Η αγάπη δεν είναι έλλειψη, δεν είναι επιθυμία, αλλά είναι ήδη πληρότητα. Σίγουρα, στο επίπεδο μορφής ή προσωπικότητας δύο άτομα μπορούν να εξαρτώνται μεταξύ τους, λόγω οικογενειακών, κοινωνικών ή οικονομικών αναγκών.
Αλλά στον πυρήνα της ύπαρξης τους πρέπει να είναι ανεξάρτητοι, με την έννοια ότι δεν χρειάζονται την αγάπη του άλλου για να νιώσουν καλά, γιατί σε αυτή την περίπτωση η σχέση δεν θα ήταν της αγάπης αλλά της εξάρτησης. Και, ως γνωστόν, οι εθιστικές σχέσεις είναι δυσλειτουργικές επειδή χτίζονται πάνω στον φόβο και την ανάγκη.
Όπως είπε και ο Erich Fromm, μια ανώριμη σχέση βασίζεται στο εξής: ′′ Σ 'αγαπώ γιατί σε χρειάζομαι ", ενώ μια ώριμη σχέση στηρίζεται στην υπόθεση : ′′ Σε χρειάζομαι επειδή σ' αγαπώ ": η αγάπη πρέπει πάντα να έρχεται πρώτα από την ανάγκη.
Μια ώριμη σχέση είναι μια σχέση μοιράσματος, όχι ολοκλήρωσης, ακόμα και επειδή κανείς δεν είναι σε θέση να μας δώσει την αγάπη που δεν μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας. Στην πραγματικότητα αν δεν ξέρουμε πώς να αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε καν να αγαπήσουμε τον άλλον και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να τον ολοκληρώσουμε όπως δεν μπορεί να μας ολοκληρώσει.
Μόνο όταν είμαστε ήδη ολοκληρωμένοι μπορούμε να δείξουμε στον άλλον τον δρόμο για την πληρότητά του και μπορούμε να δώσουμε ζωή σε ικανοποιητικές σχέσεις, όχι βασισμένη στην έλλειψη και απογοητευμένα αιτήματα αγάπης, αλλά σε μια αμοιβαία ανταλλαγή αληθινής αγάπης.

 

[jliordos]

Παραδόξως, μια σχέση είναι υγιής όταν δύο άνθρωποι ΔΕΝ χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Γιατί δύο άνθρωποι που χρειάζονται ο ένας τον άλλον, δηλαδή που πρέπει να αγαπηθούν από τον άλλον για να νιώσουν πλήρεις, δεν αγαπούν. Η αγάπη δεν είναι έλλειψη, δεν είναι επιθυμία, αλλά είναι ήδη πληρότητα. Σίγουρα, στο επίπεδο μορφής ή προσωπικότητας δύο άτομα μπορούν να εξαρτώνται μεταξύ τους, λόγω οικογενειακών, κοινωνικών ή οικονομικών αναγκών.
Αλλά στον πυρήνα της ύπαρξης τους πρέπει να είναι ανεξάρτητοι, με την έννοια ότι δεν χρειάζονται την αγάπη του άλλου για να νιώσουν καλά, γιατί σε αυτή την περίπτωση η σχέση δεν θα ήταν της αγάπης αλλά της εξάρτησης. Και, ως γνωστόν, οι εθιστικές σχέσεις είναι δυσλειτουργικές επειδή χτίζονται πάνω στον φόβο και την ανάγκη.
Όπως είπε και ο Erich Fromm, μια ανώριμη σχέση βασίζεται στο εξής: ′′ Σ 'αγαπώ γιατί σε χρειάζομαι ", ενώ μια ώριμη σχέση στηρίζεται στην υπόθεση : ′′ Σε χρειάζομαι επειδή σ' αγαπώ ": η αγάπη πρέπει πάντα να έρχεται πρώτα από την ανάγκη.
Μια ώριμη σχέση είναι μια σχέση μοιράσματος, όχι ολοκλήρωσης, ακόμα και επειδή κανείς δεν είναι σε θέση να μας δώσει την αγάπη που δεν μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας. Στην πραγματικότητα αν δεν ξέρουμε πώς να αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε καν να αγαπήσουμε τον άλλον και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να τον ολοκληρώσουμε όπως δεν μπορεί να μας ολοκληρώσει.
Μόνο όταν είμαστε ήδη ολοκληρωμένοι μπορούμε να δείξουμε στον άλλον τον δρόμο για την πληρότητά του και μπορούμε να δώσουμε ζωή σε ικανοποιητικές σχέσεις, όχι βασισμένη στην έλλειψη και απογοητευμένα αιτήματα αγάπης, αλλά σε μια αμοιβαία ανταλλαγή αληθινής αγάπης.

View attachment 38197

Άψογα και ουσιαστικά όσα λέει το κείμενο

 

[stelios62]

Παραδόξως, μια σχέση είναι υγιής όταν δύο άνθρωποι ΔΕΝ χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Γιατί δύο άνθρωποι που χρειάζονται ο ένας τον άλλον, δηλαδή που πρέπει να αγαπηθούν από τον άλλον για να νιώσουν πλήρεις, δεν αγαπούν. Η αγάπη δεν είναι έλλειψη, δεν είναι επιθυμία, αλλά είναι ήδη πληρότητα. Σίγουρα, στο επίπεδο μορφής ή προσωπικότητας δύο άτομα μπορούν να εξαρτώνται μεταξύ τους, λόγω οικογενειακών, κοινωνικών ή οικονομικών αναγκών.
Αλλά στον πυρήνα της ύπαρξης τους πρέπει να είναι ανεξάρτητοι, με την έννοια ότι δεν χρειάζονται την αγάπη του άλλου για να νιώσουν καλά, γιατί σε αυτή την περίπτωση η σχέση δεν θα ήταν της αγάπης αλλά της εξάρτησης. Και, ως γνωστόν, οι εθιστικές σχέσεις είναι δυσλειτουργικές επειδή χτίζονται πάνω στον φόβο και την ανάγκη.
Όπως είπε και ο Erich Fromm, μια ανώριμη σχέση βασίζεται στο εξής: ′′ Σ 'αγαπώ γιατί σε χρειάζομαι ", ενώ μια ώριμη σχέση στηρίζεται στην υπόθεση : ′′ Σε χρειάζομαι επειδή σ' αγαπώ ": η αγάπη πρέπει πάντα να έρχεται πρώτα από την ανάγκη.
Μια ώριμη σχέση είναι μια σχέση μοιράσματος, όχι ολοκλήρωσης, ακόμα και επειδή κανείς δεν είναι σε θέση να μας δώσει την αγάπη που δεν μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας. Στην πραγματικότητα αν δεν ξέρουμε πώς να αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε καν να αγαπήσουμε τον άλλον και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να τον ολοκληρώσουμε όπως δεν μπορεί να μας ολοκληρώσει.
Μόνο όταν είμαστε ήδη ολοκληρωμένοι μπορούμε να δείξουμε στον άλλον τον δρόμο για την πληρότητά του και μπορούμε να δώσουμε ζωή σε ικανοποιητικές σχέσεις, όχι βασισμένη στην έλλειψη και απογοητευμένα αιτήματα αγάπης, αλλά σε μια αμοιβαία ανταλλαγή αληθινής αγάπης.

View attachment 38197

"Φιλοσοφιες της στερνης μου γνωσης και αν ξαναγεννιομουν με τα μυαλα ομως που εχω τωρα" ... θα μπορουσε να ειναι ο τιτλος του.

Η Φυση εχοντας φροντισει να παραβλεπεται τελειως ο καθε μορφης ορθολογισμος του ατομου .... ειδικα οταν του χτυπησει την πορτα ο ερωτας αφου ο μοναδικος σκοπος της ειναι τελικα η τεκνοποιηση σε ενα υγιες ζευγαρι.
Τα υπολοιπα ανθρωπινα μετρα και σταθμα αλλα και τα δραματα που ισως προκυψουν , τα αφηνει για να εχουν ερισμα οι συγραφεις , ποιητες και λοιποι .... μουσικο-στιχουργοι .....!

 

[maik900]

"Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου"

Ένας φίλος ήρθε στο σπίτι μου για καφέ, καθίσαμε και συζητήσαμε. Σε κάποιο σημείο της συζήτησης, είπα, "Πάω να πλύνω τα πιάτα και θα επιστρέψω".

Με κοίταξε σαν να του είπα ότι επρόκειτο να φτιάξω έναν διαστημικό πύραυλο. Τότε μου είπε με θαυμασμό αλλά λίγο αμήχανα: "Χαίρομαι που βοηθάς τη σύζυγό σου, εγώ δεν βοηθάω γιατί όταν το κάνω, η γυναίκα μου δεν με συγχαίρει. Την περασμένη εβδομάδα σφουγγάρισα το πάτωμα και δεν μου είπε ευχαριστώ".

Επέστρεψα να καθίσω μαζί του και εξήγησα ότι δεν "βοήθησα" τη σύζυγό μου. Στην πραγματικότητα, η σύζυγός μου δεν χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται συνεργάτη. Είμαι συνεργάτης στο σπίτι, δεν είμαι μια "βοήθεια" για να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να καθαρίσει το σπίτι επειδή ζω κι εγώ εδώ και πρέπει να το καθαρίσω κι εγώ.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να μαγειρεύει γιατί θέλω επίσης να φάω και πρέπει να μαγειρέψω κι εγώ.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει τα πιάτα μετά το φαγητό, επειδή χρησιμοποιώ κι εγώ αυτά τα πιάτα.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου με τα παιδιά, επειδή είναι και παιδιά μου και η δουλειά μου είναι επίσης να είμαι γονιός.
Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει, να απλώνει ή να διπλώνει τα ρούχα, επειδή τα ρούχα είναι και δικά μου και των παιδιών μου.

Δεν είμαι βοήθεια στο σπίτι, είμαι μέρος του σπιτιού.
Και όσον αφορά τον έπαινο, ρώτησα τον φίλο μου πότε ήταν η τελευταία φορά που ευχαρίστησε τη γυναίκα που καθάρισε το σπίτι, έπλυνε τα ρούχα, άλλαξε τα σεντόνια, έκανε μπάνιο τα παιδιά, μαγείρεψε, κ.λπ.
Και εννοώ μια ευχαριστία του τύπου: Ουαου, αγάπη μου! Είσαι φανταστική!!!(που καθάρισες/έπλυνες/μαγείρεψες/σιδέρωσες/κτλ.)

Αυτό σας φαίνεται παράλογο; Κοιτάζετε περίεργα; Όταν εσείς, μία φορά στη ζωή σας, καθαρίσατε το πάτωμα, περιμένατε τουλάχιστον ένα βραβείο αριστείας με μεγάλη δόξα ... γιατί; Ποτέ δεν το σκεφτήκατε;
Ίσως επειδή για σας, η κουλτούρα του macho έχει δείξει ότι όλα είναι δική της δουλειά.

Ίσως έχετε διδαχθεί ότι όλα αυτά πρέπει γίνουν χωρίς να χρειαστεί να κουνήσετε ένα δάχτυλο; Τότε να την επαινέσετε όπως θα θέλατε να επαινεθείτε, με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια ένταση. Δώστε της ένα χεράκι, φερθείτε σαν ένας πραγματικός σύντροφος, όχι σαν επισκέπτης που έρχεται μόνο για φαγητό, ύπνο, μπάνιο και ικανοποίηση αναγκών ... Νιώστε σαν στο σπίτι. Στο σπίτι σας.

Η πραγματική αλλαγή της κοινωνίας μας αρχίζει στα σπίτια μας - ας διδάξουμε στους γιους και τις κόρες μας το πραγματικό νόημα της συντροφικότητας!

 

[maik900]

Το πρόβατο είπε, «Απλά φάε με· δεν χρειάζεται να βρεις κάποια δικαιολογία».​

Σε ένα από τα παραμύθια του Αισώπου – και αυτά είναι μερικά από τα σπουδαιότερα παραμύθια στον κόσμο, τόσο απλά και τόσο σημαντικά- ένα μικρό πρόβατο πίνει νερό από ένα ορεινό ρυάκι με κρυστάλλινο νερό. Έρχεται ένα μεγάλο λιοντάρι και φυσικά δείχνει ενδιαφέρον για το πρόβατο – είναι η ώρα του πρωινού αλλά πρέπει να βρει μια δικαιολογία. Γι’αυτό λέει στο πρόβατο, «Λερώνεις το ρυάκι. Δεν καταλαβαίνεις ότι είμαι ο βασιλιάς της ζούγκλας;»

Το καημένο το πρόβατο λέει, «Το ξέρω, όμως Μεγαλειότατε, το ρυάκι δεν κυλάει προς το μέρος σας. Εγώ στέκομαι πιο κάτω από εσάς, και ακόμη κι αν λερωθεί επειδή πίνω εγώ νερό, το νερό τρέχει προς τα κάτω – όχι προς το μέρος σας. Εσείς το λερώνετε κι εγώ πίνω το βρώμικο νερό. Η λογική σας λοιπόν δεν είναι σωστή».
Το λιοντάρι κατάλαβε τι ήθελε να πει και θύμωσε πολύ. Είπε, «Δεν σέβεσαι τους μεγαλυτέρους σου. Έχεις μεγάλο θράσος για να τολμάς να διαφωνείς μαζί μου».
Το καημένο το πρόβατο είπε, «Δεν διαφώνησα, απλά ανέφερα τα γεγονότα. Μπορείτε να δείτε ότι το ρυάκι κυλάει προς το μέρος μου».

Το λιοντάρι απέμεινε σιωπηλό για ένα λεπτό και μετά είπε, «Τώρα θυμάμαι. Ανήκεις σε μια πολύ απολίτιστη, αμόρφωτη οικογένεια. Ο πατέρας σου με προσέβαλε χθες». Το καημένο το πρόβατο είπε, «Θα πρέπει να ήταν κάποιος άλλος, επειδή ο πατέρας μου πέθανε πριν από τρεις μήνες – και πρέπει να ξέρετε ότι βρίσκεται στην κοιλιά σας. Δεν είναι πλέον ζωντανός, έγινε το γεύμα σας. Πώς μπορεί να σας φερθεί με ασέβεια; Είναι νεκρός!»
Αυτό πήγαινε πολύ. Το λιοντάρι όρμησε, άρπαξε το πρόβατο και είπε, «Δεν ξέρεις από τρόπους, δεν ξέρεις από εθιμοτυπία, δεν ξέρεις να φέρεσαι».
Το πρόβατο είπε, «Απλά είναι η ώρα του πρωινού. Απλά φάε με· δεν χρειάζεται να βρεις κάποια δικαιολογία».


Με αυτές τις απλές παραβολές, ο Αίσωπος έχει κάνει θαύματα. Έχει πει τόσα πολλά για τον άνθρωπο.

 

[maik900]

"ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Ένας φουκαράς γέρος πήγε να μείνει με τον γιο του, τη νύφη του και τον τετράχρονο εγγονό του . Τα χέρια του γεροντάκου έτρεμαν, τα μάτια του δεν έβλεπαν καλά κι η περπατησιά του ήταν διστακτική .
Η οικογένεια έτρωγε όλη μαζί στο τραπέζι, όμως τα πράγματα τα έκαναν δύσκολα τα τρεμουλιάρικα χέρια και η αδύνατη όραση του παππού . Απ’ το κουτάλι του έπεφτε στο πάτωμα φαγητό, όταν έπιανε το ποτήρι με το νερό πιτσίλιζε το τραπεζομάντιλο κι ο γιος κι νύφη ταράζονταν με όλη αυτή την ανακατωσούρα ....
" Πρέπει να κάνουμε κάτι με τον παππού " είπε ο γιος .
" Φτάνει πια το λερωμένο τραπεζομάντιλο, το μάσημα όλο σαματά και το φαγητό στο πάτωμα ".
Κι έτσι το ζευγάρι έβαλε ένα μικρό τραπεζάκι σε μια γωνιά όπου ο παππούς έτρωγε μόνος του την ώρα που η υπόλοιπη οικογένεια απολάμβανε το φαγητό της .
Κι όταν πια ο παππούς έσπασε ένα – δύο πιάτα, του σερβίριζαν το φαγητό του σ’ ένα ξύλινο μπολ .
Όταν οι υπόλοιποι έριχναν καμιά ματιά προς τη μεριά του παππού έβλεπαν μερικές φορές ένα δάκρυ στα μάτια του παππού που καθόταν μονάχος . Παρόλα αυτά τα μόνα λόγια που έλεγαν του παππού ήταν παρατηρήσεις για το πεσμένο πιρούνι ή τα σκόρπια στο πάτωμα φαγητά .
Ο τετράχρονος μικρός τα έβλεπε όλα αυτά σιωπηλός .
Μια βραδιά, πριν από το δείπνο, ο πατέρας παρατήρησε τον μικρό να παίζει στο πάτωμα με κάτι μικρά κομμάτια ξύλο .
Ρώτησε γλυκά τον γιο του, " ΤΙ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ;;;"
Το ίδιο γλυκά ο γιος απάντησε, " ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΝΑ ΜΠΟΛ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ,
ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΤΕ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ " και με ένα χαμόγελο ξανάπεσε στη δουλειά του . Οι γονείς έχασαν τη μιλιά τους και μετά από τα μάτια τους άρχισαν να τρέχουν δάκρυα . Αν και δεν άλλαξαν κουβέντα, κατάλαβαν κι οι δυο τους τι έπρεπε να γίνει .
Το ίδιο βράδυ ο πατέρας πήρε ευγενικά τον παππού απ’ το χέρι και τον οδήγησε στο τραπέζι της οικογένειας . Για την υπόλοιπη ζωή του έτρωγε μαζί με την οικογένεια σε όλα τα γεύματα .
Και μάλιστα για κάποιο μυστηριώδη λόγο, ούτε ο ένας, ούτε η άλλη ενδιαφέρθηκαν πια για το πεσμένο πιρούνι, τα φαγητά που έπεφταν στο πάτωμα ή το λερωμένο τραπεζομάντιλο .........
είναι ένα μεγάλο δίδαγμα για όλους μας !"

 

[maik900]

ΌΤΙ ΣΠΕΊΡΕΙΣ ΘΑ ΘΕΡΊΣΕΙΣ!!!​

Μια μέρα, μια γυναίκα είδε έναν ζητιάνο να κάθεται σε ένα πεζοδρόμιο.
Τον πλησίασε και καθώς ο καημένος έχει ήδη συνηθίσει να ταπεινώνεται από όλους, την αγνόησε.
Ένας αστυνομικός, παρατηρώντας τη σκηνή, πλησίασε και είπε:
- "Σας ενοχλεί κυρία μου";
Αυτή απάντησε:
- "Όχι! Μόνο που χρειάζεται να τον πάω σε αυτό το εστιατόριο, γιατί βλέπω ότι πεινάει και είναι ακόμη χωρίς δύναμη να σηκωθεί. Εσείς, ως αστυνομία, θα με βοηθήσετε να τον πάω στο εστιατόριο";
Γρήγορα, ο αστυνομικός βοήθησε τον φτωχό που δεν πίστευε στα μάτια του.
Φτάνοντας στο εστιατόριο, ο σερβιτόρος, που πήγε να τους βοηθήσει, είπε αμέσως:
- "Με συγχωρείτε κυρία μου, αλλά δεν μπορεί να μείνει εδώ. Θα τρομάξει τους πελάτες"!!!
Η γυναίκα ενοχλημένη σήκωσε τα μάτια της και είπε:
-"Νομίζω ξέρετε την τεράστια εταιρεία εκεί απέναντι... Τρεις φορές την εβδομάδα, οι διευθυντές τους έρχονται εδώ με πελάτες για να έχουν συναντήσεις σε αυτό το εστιατόριο! Και ξέρω πόσα χρήματα σας αφήνουν εδώ, και ότι ουσιαστικά αυτά τα χρήματα κρατάνε ανοιχτό το εστιατόριο... Και το ξέρω, γιατί, είμαι το αφεντικό αυτής της εταιρείας. Μπορώ λοιπόν να μείνω εδώ και να φάω με τον φίλο μου, ναι ή όχι";
Ο σερβιτόρος έγνεψε θετικά και ο αστυνομικός που παρακολούθησε τη σκηνή έμεινε έκπληκτος ενώ ο φτωχός, πολύ συγκινημένος εκείνη τη στιγμή, άρχιζε να δακρύζει...
Όταν ο σερβιτόρος υποχώρησε, ο ζητιάνος ρώτησε:
- "Ευχαριστώ κυρία, αλλά δεν καταλαβαίνω αυτήν την χειρονομία καλοσύνης".
Πήρε τα χέρια του στα χέρια της και του είπε:
- "Δεν με θυμάσαι, Ζαν";
- "Το πρόσωπό σου κάτι μου λέει πράγματι - απάντησε - αλλά δεν θυμάμαι από πού".
Εκείνη, με δάκρυα στα μάτια, του είπε:
-"Υπήρχε μια εποχή που δεν πήγαιναν τα πράγματα καλά για μένα... Κάποτε έφτασα σε αυτήν την πόλη ... χωρίς χρήματα στην τσέπη μου ... πείναγα πολύ... και ήμουν πολύ απογοητευμένη ... Κάθισα σε αυτό το μέρος επειδή περίμενα να έρθει η ώρα για μια συνέντευξη για πρόσληψη σε αυτήν την απέναντι εταιρεία, που σήμερα είναι δική μου... Ξαφνικά, με πλησίασε, ένας άντρας, με ένα γενναιόδωρο βλέμμα. Θυμάσαι τώρα Ζαν";
Ο ζητιάνος με κλάματα, είπε:
-"Ναι".
- "Εκείνη την ημέρα, εσύ δούλευες εδώ και εγώ απόλαυσα το καλύτερο γεύμα της ζωής μου! Και ήξερα μέσα μου ότι κάποια μέρα θα σου έδινα πίσω την καλοσύνη σου. Έφαγα και πήγα με περισσότερη δύναμη στη συνέντευξή μου. Με προσέλαβαν άμεσα και ειδικεύτηκα πολύ σύντομα. Έβγαλα πολλά χρήματα και μετά κατέληξα να αγοράσω πίσω κάποιες μετοχές της εταιρείας και εν τέλει να γίνω το αφεντικό! Έκανα την εταιρεία αυτό που είναι σήμερα. Σε έψαξα παντού, όμως δεν κατάφερα ποτέ να σε βρω ... Μέχρι σήμερα τουλάχιστον..! Και τώρα σε βλέπω σε αυτή την κατάσταση...
Λοιπόν, από σήμερα, δεν θα κοιμάσαι πια στους δρόμους! Απόψε έρχεσαι στο σπίτι μου και αύριο αγοράζουμε μερικά καινούργια ρούχα και θα δουλεύεις μαζί μου! Στη συνέχεια, θα βρούμε και σπίτι για να μένεις".
Αγκαλιάστηκαν μεταξύ τους, κλαίγοντας... Ο αστυνομικός, ο σερβιτόρος και οι άλλοι παρευρισκόμενοι, έμειναν έκπληκτοι για αυτό που μόλις είχαν δει και δόξαζαν τον Θεό!!!
Web
Έτσι είναι η ζωή φίλοι μου!
Σήμερα, είμαι εγώ που έχω ανάγκη...
Αύριο, μπορεί να είσαι εσύ!
Γι'αυτό κάνε πάντα το καλό...
Και σίγουρα μια μέρα, ο Θεός θα το γυρίσει πίσω σε σένα!
Ότι δίνουμε παίρνουμε σ' αυτήν την ζωή!!!

 

[stelios62]

Μπα! ... ακομη και στα παραμυθια εχουν σταματησει να γινονται τετοιες ..... ανταποδοτικες αγαθοεργιες ...!

 

[ΥΑΚΙΝΘΟΣ]

Μπα! ... ακομη και στα παραμυθια εχουν σταματησει να γινονται τετοιες ..... ανταποδοτικες αγαθοεργιες ...!

εαν παψουμε να ειμαστε αισιοδοξοι δεν εχουμε λογο υπαρξης.

 

[jliordos]

Μπα! ... ακομη και στα παραμυθια εχουν σταματησει να γινονται τετοιες ..... ανταποδοτικες αγαθοεργιες ...!

Στέλιο είσαι λίγο αρνητικός νομίζω;

Μπορώ να πω ότι στο σύμπαν έτσι λειτουργούν οι ενέργειες, δλδ ότι δίνεις το παίρνεις πίσω και αυτή είναι η ισορροπία. Είναι απόλυτος νόμος και λειτουργεί 100% και ξέρεις γιατί ;
Γιατί δεν είναι στο χέρι μας.


Παράδειγμα σε έναν άνθρωπο με τέτοιο σκεπτικό όπως αυτό που γράφεις, είναι δύσκολο έως απίθανο να το δει στην πράξη, γιατί δεν το προκαλεί ποτέ. Αντιθέτως το απομακρύνει !

 

[duke200]

Άμα δίνεις με σκοπό κάποια στιγμή να πάρεις, δε θα πάρεις ποτέ τίποτα.

Δεν υπάρχει αγάπη χωρίς Θεό γιατί ο Θεός είναι η Αγάπη.



Sent from my A80Pro using Tapatalk

 

[jliordos]

Άμα δίνεις με σκοπό κάποια στιγμή να πάρεις, δε θα πάρεις ποτέ τίποτα.

Ακριβώς !

 

[User V]

Μπα! ... ακομη και στα παραμυθια εχουν σταματησει να γινονται τετοιες ..... ανταποδοτικες αγαθοεργιες ...!

Αφού κι εσύ από τη "Δώσε" είσαι ρε Στέλιο..

 

[stelios62]

Σαν παρατραβηγμενο σενάριο (παραμύθι) παλιας ασπρομαυρης ελληνικής ταινίας του Σαββάτου μου θύμισε και υπό αυτού του αστειου πρίσματος το σχολίασα....!
Εγώ πάντως έχω καρδια σύγχρονου Γιάννη-Αγιαννη ... παλιο-Ιαβερηδες ...!

 

[User V]

Tο παρακάτω κείμενο εγείρει ηθικά ζητήματα..

Το ηθικό δίδαγμα της κατάστασης που προήλθε δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό μιας κι ακροβατεί μεταξύ ανθρωπιάς κι απανθρωπιάς..

 

[maik900]

Μια γριούλα κάθεται σε ένα καφέ.
Η σερβιτόρα φέρνει το μενού στο τραπέζι και ζητά την παραγγελία.
Η γριούλα απαντά:
'' Πόσο κάνει ένα κομμάτι κέικ?"
Η σερβιτόρα απαντά:
'' 3 ευρώ ''
Η ηλικιωμένη παίρνει κάποια νομίσματα από την τσέπη της, αρχίζει να μετράει αργά και μετά ρωτάει ξανά:
"... και πόσο είναι το μικρότερο?"
Η σερβιτόρα αγχώθηκε λίγο, καθώς είχε πολλά τραπέζια να σερβίρει.
Της απάντησε:
'' 2 ευρώ ''
'' Εντάξει, τότε ευχαρίστως θα πάρω το μικρότερο ", απάντησε η γριούλα.
Η σερβιτόρα έφερε την τούρτα ενοχλημένη και αμέσως έβαλε το λογαριασμό στο τραπέζι σκεπτόμενη μόνη της, '' τόσο φθηνό που θα φύγεις αμέσως..."
Η γριούλα, τρώει πολύ αργά και με ευχαρίστηση το κέικ, σηκώθηκε αργά, έβαλε τα λεφτά στο τραπέζι και έφυγε.
Όταν η σερβιτόρα πήγε να καθαρίσει το τραπέζι, παρατήρησε ότι η γριούλα της είχε αφήσει 1 ευρώ φιλοδώρημα.
Η συγκίνηση και η έκπληξη της έφεραν μια ταραχή
Γρήγορα στράφηκε στην αναζήτηση της ηλικιωμένης για να την ευχαριστήσει.
Ήταν πολύ αργά, είχε φύγει και δεν ήταν πλέον ορατή στο βλέμμα της.
Ένιωσε άσχημα που έκρινε αυτή τη γριούλα φθηνά. Η γριούλα είχε μόνο 3 ευρώ και μόλις είχε πάρει μια φέτα κέικ 2 ευρώ για να της δώσει φιλοδώρημα.

 

[maik900]

«Μια μέρα ένας άντρας που περπατούσε κατά μήκος της παραλίας είδε ένα παιδί να παίρνει κάτι και να το πετάει απαλά στη θάλασσα
Πλησίασε το παιδί και το ρώτησε: "τι κάνεις;" και το παιδί απάντησε: «Πετάω τους αστερίες στη θάλασσα. Η παλίρροια έχει πέσει και αν δεν τα ξαναβάλω στο νερό θα πεθάνουν».
Ο άντρας απάντησε: «Αγόρι μου, δεν καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν χιλιόμετρα παραλίας και πολλοί αστερίες;
Η πράξη σου είναι άχρηστη!.
Αφού άκουσε προσεκτικά, το παιδί έσκυψε, σήκωσε έναν άλλο αστερία και τον πέταξε ξανά στη θάλασσα.
Στη συνέχεια, χαμογελώντας στον άντρα είπε: "Για αυτό το αστέρι η πράξη μου έκανε τη διαφορά!"

Ας κάνουμε το καλό κάθε μέρα, για οτιδήποτε. Θα κάνει τη διαφορά!

 

[maik900]

Μια ιστορία που θέλει ένα λεπτό για να την διαβάσετε και να αλλάξετε τον τρόπο σκέψης σας.​

36 λεπτά ago filoitexnisfilosofias

Δύο άνδρες , και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου .Του ενός άνδρα του επιτρεπόταν να σηκώνεται όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουν τα υγρά από τα πνευμόνια του .
Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου . Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος .Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες. Μιλούσαν για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους,τα σπίτια , τις δουλειές τους , τη συμμετοχή τους στη στρατιωτική θητεία, πού ήταν σε διακοπές.

Κάθε απόγευμα , όταν ο άνδρας στο κρεβάτι με το παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί , περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον συγκάτοικό του όλα τα πράγματα που έβλεπε έξω από το παράθυρο.Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου ο κόσμος του διευρυνόταν και ζωντάνευε με όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.​

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια όμορφη λίμνη. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ιδωθεί στο βάθος. Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλα αυτά με θεσπέσια λεπτομέρεια , ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό. Ένα ζεστό απόγευμα , ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραψε μία παρέλαση που περνούσε…

Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική – μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.​

Μέρες , βδομάδες και μήνες πέρασαν . Ένα πρωί , η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερό για το μπάνιο τους και είδε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο , ο οποίος είχε πεθάνει ειρηνικά στον ύπνο του. Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα .
Μόλις θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο . Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή , και αφού σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο .

Σιγά, επώδυνα , στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα για να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο . Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο .​

Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να κάνει το συχωρεμένο συγκάτοικό του να περιγράφει τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο. Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο. Είπε , ‘ Ίσως ήθελε απλώς να σου δώσει θάρρος.
Επίλογος : Υπάρχει τεράστια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους , παρά τη δική μας κατάσταση. Η μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη , αλλά η ευτυχία όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται. Αν θέλεις να νιώσεις πλούσιος , απλώς μέτρησε όλα τα πράγματα που έχεις που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν .

Το Σήμερα είναι ένα δώρο.

Πηγη https://filoitexnisfilosofias.com