Το μυστικό είναι να ξεκινάς με το πρώτο τραγούδι των πουλιών, όταν η καινούρια μέρα μόλις γεννιέται.
Να ξεγλιστρας μέσα από τα κανάλια της γκριζας πόλης, πριν χαθείς στους δρόμους της ελευθερίας.
Μικρές αποδράσεις που θρεφουν μια ψευδαίσθηση, ή μήπως αυτή η ίδια η ψευδαίσθηση φιγουράρει σαν τη μόνη πραγματικότητα;
Απόλυτος έρωτας ο δρόμος και ο ήχος του κινητήρα, σαν μια ηλεκτρική κιθάρα που οι άκρες των χορδών της καταλήγουν σαν νευρικά ερεθίσματα σε έναν κενό, μέχρι αυτή τη στιγμή, από ερεθίσματα εγκέφαλο.
Το τοπίο γνωστό, μα κάθε φορά καινούριο, δρόμος, δέντρα, βουνά, ποτάμια, λίμνες και το έργο ξεκινά.
Γερνεις αναπαυτικά στη πολυθρόνα της ύπαρξης και βυθίζεσαι μέσα του...
Στάλθηκε από το POT-LX1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
