Κάστρα, Πύργοι και Φρούρια

SHOOTER045

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
12.101
Ηλικία
49
Περιοχή
ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ /ΠΕΛΛΑΣ
Μοτοσυκλέτα
GLX 90
Όνομα
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Περιοχή
Ν.ΠΕΛΛΑΣ
Και λίγη ιστορία
Πρόκειται για το κάστρο των Μογλενών.
Βρίσκεται στην σημερινή χρυσή Αλμωπίας.
Είναι βυζαντινό ( τουλάχιστον ότι σώζεται από αυτό)βρίσκεται πολύ κοντά στον ποταμό Μογλενίτσα( καραντερε*τουρκική ονομασία)
Ως γνωστόν οι παλιοί έχτιζαν πόλεις ,καστρα κλπ όπου είχαν εύκολη πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
Ειχε την ατυχία να είναι η πρωτεύουσα της τότε εποχής για την περιοχή,και όταν κατακτήθηκε από τους τουρκομογγολους, λεηλατήθηκε από άκρη άκρη.
Στο εσωτερικό του σώζονται μια βυζαντινή εκκλησία ( ότι απέμεινε τέλος πάντων)
Οι κατακτητές ,μάλλον οι άποικοι από τα βάθη που έφεραν, χρησιμοποίησαν δομικά υλικά ( Πέτρες/ξυλεία) για να φτιάξουν τα σπίτια τους,που μερικά σώζονται ακόμα , βλέποντας τις πέτρες του κάστρου στους τείχους των σπιτιών.
Σε συνδυασμό με τα χρόνια και τους άχρηστους - κατ εμέ- τοπικούς άρχοντες,που δεν έκαναν τίποτα να περισώσουν η να αναστήλωσουν ,το έφεραν στην σημερινή του μορφή.
Απέναντι από το σημείο ( λόφο) που βρίσκεται αυτό το κάστρο, υπάρχει σε όχι τόσο εμφανής κατάσταση,ο Αλος.
Αρχαίο μακεδονικό κάστρο που ξεδιψουσε από τον ίδιο ποταμό.
Ενδεικτικό είναι ότι βρέθηκαν στο αρχαίο νεκροταφείο οστά νεκρών δύο διαφορετικών περιόδων.
Οι Οθωμανοί άνοιγαν τους τάφους παίρνοντας ότι πολύτιμο υπήρχε και έβαζαν από πάνω τον δικό τους..
Δεν έμπαιναν καν στον κόπο να <καθαρίσουν> .
Απλά έριχναν τον δικό τους και έκλειναν την πέτρα που σφραγίζε τον τάφο.
 

SHOOTER045

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
12.101
Ηλικία
49
Περιοχή
ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ /ΠΕΛΛΑΣ
Μοτοσυκλέτα
GLX 90
Όνομα
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Περιοχή
Ν.ΠΕΛΛΑΣ
Σε γενικές γραμμές με την μικρή εμπειρία που εχω από το εξωτερικό,αν οι ξένοι είχαν αυτά που έχουμε εμείς,τα μνημεία,την ιστορία τις περιοχές ενδιαφέροντος,θα ντρεποσουν να το κοιτάξεις.
Εμείς εδώ για ήλιο θάλασσα το αγόρι μου και στάσου μυγδαλα.
Τίποτα άλλο
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ακρόπολη Αίγινας​

egina10.jpgegina12.jpgegina14.jpg


Πανάρχαιο κάστρο που παρέμεινε σε χρήση, με διάφορες προσθήκες και τροποποιήσεις, μέχρι τον 10ο αιώνα μ.Χ.


Ιστορία​

Πρόκειται για την αρχαία ακρόπολη της Αίγινας στην άκρα της Κολώνας στη δυτική ακτή του νησιού, λίγο πιο βόρεια από την πόλη της Αίγινας.

Ας σημειωθεί ότι στο ψηλότερο σημείο της Κολώνας υπήρχε ο περίπτερος ναός του Απόλλωνα, κατάλοιπο του οποίου είναι η χαρακτηριστική κολώνα που ονοματοδότησε τον χώρο.

Το μέρος ήταν οχυρωμένο τουλάχιστον από τον 6ο αιώνα π.Χ. ενώ υπήρχε εκεί πρωτοελλαδικός οικισμός ήδη από τα μέσα της 3ης χιλιετηρίδας π.Χ. (γι’ αυτό και στους τουριστικούς οδηγούς ο χώρος χαρακτηρίζεται ως προϊστορικός οικισμός).
Κατά την αρχαιότητα ήταν μια πολυάνθρωπη πόλη, σπουδαίο εμπορικό λιμάνι και το κέντρο της Αίγινας που ήταν από τα πιο ισχυρά και πλούσια κράτη της αρχαίας Ελλάδας πριν από τον Πελοποννησιακό πόλεμο.

Το 458 π.Χ. οι Αθηναίοι πολιόρκησαν και κατέλαβαν την Αίγινα και τότε κατέστρεψαν μεγάλο μέρος των αρχαίων τειχών.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η Αίγινα παρήκμασε και έχασε την παλιά της δόξα περνώντας διαδοχικά στους Αιτωλούς, τους Περγαμηνούς (δηλ. της Ελληνιστικής Περγάμου της Μ.Ασίας) και τους Ρωμαίους. Ειδικά κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο, η παρακμή της ήταν πλήρης. Σύμφωνα με τον Παυσανία που πέρασε από το νησί το 150 μ.Χ., στην Αίγινα δεν υπήρχε πια τίποτα αξιόλογο ενώ το ιστορικό λιμάνι είχε καταστραφεί λόγω επιχωματώσεων.

Αυτή η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται κατά την υστερορωμαϊκή περίοδο, όταν λόγω των επιδρομών διαφόρων βαρβαρικών φύλων, όπως οι Έρουλοι και οι Γότθοι, μεγάλοι πληθυσμοί από την Πελοπόννησο αναζήτησαν καταφύγιο στην Αίγινα.

Η αύξηση του πληθυσμού οδήγησε σε ανάπτυξη του εμπορίου και η Αίγινα αναγεννήθηκε. Από το 400 μ.Χ. το λιμάνι άρχισε να ξαναζωντανεύει και τότε πρέπει να ενισχύθηκαν οι οχυρώσεις της αρχαίας ακρόπολης.

Η Αίγινα γνώρισε μια περίοδο ανάπτυξης η οποία τερματίστηκε όταν άρχισαν οι επιδρομές των Σαρακηνών που από τον 7ο αιώνα έγιναν η νέα μάστιγα του Αιγαίου. Οι επιδρομές αυτές ανάγκασαν του Αιγινήτες να μετακινηθούν σταδιακά προς το εσωτερικό του νησιού και έτσι η Παλιαχώρα έγινε το νέο κέντρο του νησιού.
Σύμφωνα με τον Ν.Μουτσόπουλο, η μεταφορά της πρωτεύουσας της Αίγινας στο λόφο της Παλιαχώρας έγινε τον 9ο μ.Χ. αιώνα, μετά από επιδρομή Σαρακηνών που κατέστρεψαν το Λυγουριό και την Αττική.
Μετά από αυτό, φαίνεται πως η αρχαία οχύρωση στην Κολώνα εγκαταλείφτηκε οριστικά περί τον 10ο αιώνα.


Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία​

Οι μεγάλοι ογκόλιθοι που αποτελούσαν το αρχαίο τείχος κυριαρχούν στην οχύρωση. Επιπλέον, σε πολλά σημεία, συνήθως πάνω από τους αρχαίους δόμους, είναι ορατή η λιθοδομή από ημικατεργασμένους λίθους και με χρήση κονιάματος, τεχνική που είναι χαρακτηριστική της Βυζαντινής περιόδου.

Πηγη www.kastra.eu
 
Τελευταία επεξεργασία:

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Κάστρο Μυλοποτάμου​

ή Κάστρο Κάτω Χώρας





To κάστρο Μυλοποτάμου ή «Κάτω Χώρα» είναι ένας εγκαταλειμμένος μεσαιωνικός οικισμός σε μικρή απόσταση από το σημερινό χωριό Μυλοπόταμος στη δυτική πλευρά των Κυθήρων. Ο οικισμός κατοικούνταν μέχρι τη δεκαετία το 1950 και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς πολλά κτίρια διατηρούνται σε σχετικά καλή κατάσταση.


Ιστορία​

Το κάστρο είναι Ενετικό. Η επιγραφή στην πύλη αναγράφει έτος (αν)οικοδόμησης το 1566. Η χρονολογία αυτή προφανώς, αφορά την κατασκευή της πύλης η την επισκευή και ενίσχυση της οχύρωσης που ίσως έγινε στον απόηχο της ολοκληρωτικής καταστροφής της Παλαιοχώρας, στην άλλη άκρη του νησιού, από τον Τούρκο πειρατή Μπαρμπαρόσα, το 1537.
Θεωρείται βέβαιο πως ο Μυλοπόταμος υπήρχε από πιο πριν. Η ίδρυσή του πρέπει να έγινε τουλάχιστον δύο αιώνες νωρίτερα όπως συμπεραίνεται από στοιχεία στον ζωγραφικό διάκοσμο των ναών στο εσωτερικό του οικισμού. Φαίνεται πως υπήρχε εκεί ένας μικρός οικισμός τουλάχιστον από τον 14ο αιώνα που στο πέρασμα του χρόνου αναπτύχθηκε. και τον 16ο αιώνα, ειδικά μετά την καταστροφή των άλλων περιοχών του νησιού το 1537, αναβαθμίστηκε και απέκτησε καλύτερη οχύρωση.

Ο Μυλοπόταμος πρέπει να ήταν πλούσιο μέρος έχοντας 22 μύλους πάνω σε ένα μικρό ρέμα (εξ ού και το όνομα).


Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία​

Το σημείο επιτρέπει τον έλεγχο των δυτικών παραλίων του νησιού και του Ιονίου πελάγους, αν και ο πρωταρχικός σκοπός του μάλλον ήταν η προστασία του τοπικού πληθυσμού

Η θέση δεν έχει ιδιαίτερα καλή φυσική προστασία καθώς η πρόσβαση από τα ανατολικά είναι εύκολη. Ούτε η οχύρωση είναι ιδιαίτερα ισχυρή. αλλά σίγουρα θα μπορούσε να αντέξει μια σύντομη καταδρομική πειρατική επίθεση (όχι βέβαια σαν του Μπαρμπαρόσα).

Η πύλη σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Πάνω από την τοξωτή θύρα υπάρχει ανάγλυφο με τον λέοντα του Αγίου Μάρκου και με το Ευαγγέλιο ανοιχτό στη γνωστή σελίδα, σημάδι ότι η Γαληνοτάτη Δημοκρατία βρίσκεται σε περίοδο ειρήνης. Κάτω από το λιοντάρι υπάρχουν τα οικόσημα δύο ενετικών οίκων και η χρονολογία MDLXVI ( 1566).

Μετά την πύλη, ένα καμαροσκεπές διαβατικό οδηγεί στα στενά δρομάκια του οικισμού με τα ημιερειπωμένα σπίτια, που είναι συνήθως διώροφα. Το ισόγειο των σπιτιών ήταν ένας χώρος με καμαρωτή οροφή, που χρησίμευε σαν αποθήκη και στάβλος. Η άνοδος στον δεύτερο όροφο –«το ανώγι»– γινόταν από εξωτερική κτιστή σκάλα. Οι στέγες ήταν οριζόντιες.

Στο Μυλοπόταμο, εντός των τειχών, υπάρχουν 9 εκκλησίες που ανήκουν στο 16ο - 17ο αιώνα. Είναι καμαροσκεπείς, ταπεινοί, μονόκλιτοι ναΐσκοι αλλά με εξαιρετικές τοιχογραφίες. Οι εκκλησίες είναι οι εξής : Παναγία Μεσοσπορίτισσα, Προφήτης Ηλίας, Άγιος Αθανάσιος, Άγιος Ιωάννης Θεολόγος, Άγιοι Ανάργυροι, Άγιος Νικόλαος, Άγιοι Πάντες, Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος, Άγιος Δημήτριος.

Έξω από τα τείχη του οικισμού, σε μικρή ακτίνα, υπάρχουν και άλλες εκκλησίες της ίδιας περίπου εποχής και τεχνοτροπίας.

Το ηλιοβασίλεμα από την δυτική πλευρά του κάστρου με θέα το Ιόνιο θεωρείται το ωραιότερο των Κυθήρων.


Πηγη www.kastra.eu
 
Τελευταία επεξεργασία:

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Παλαιοχώρα Κυθήρων


paleoh_kythira5.jpgpaleohora2.jpg


Η Παλαιοχώρα είναι η ερειπωμένη μεσαιωνική παλιά πρωτεύουσα των Κυθήρων, η οποία επί Βυζαντινής εποχής ονομάζονταν Άγιος Δημήτριος. Αυτή η μικρή πόλη χτίστηκε το 12ο αιώνα από Μονεμβασίτες στην βορειανατολική πλευρά του νησιού, πάνω από ένα μεγάλο γκρεμό.


Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία​

Στέκεται στην κορυφή του βουνού, μπροστά στο θαυμάσιο φαράγγι Κακό Λαγκάδι, όπου ενώνονται δυο χαράδρες. Βρίσκεται στα 100 μέτρα ύψος από την θάλασσα.

Η Παλαιόχωρα είναι οχυρωμένη και βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από των γύρω λόφων για να μη φαίνεται από την θάλασσα και να είναι προστατευμένο από τις συχνές επιθέσεις πειρατών.


Ιστορία​

Παρά τη φυσική προστασία της πολιτείας και την οχύρωσή της, ο διάσημος Τούρκος πειρατής Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα κατάφερε να την ανακαλύψει το 1537.

Έκαψε όλη την πολιτεία και πούλησε τους κατοίκους για σκλάβους. Το μέρος θεωρήθηκε καταραμένο από τότε και δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά.


Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία​

Στην Παλαιοχώρα σήμερα έχουν μείνει ερείπια οχυρώσεων και μεγάλου αριθμού κτισμάτων. Όλα δείχνουν ότι εδώ βρισκόταν μια σπουδαία καστροπολιτεία. Μεταξύ των ερειπίων βρίσκονται τα κατάλοιπα εννέα εκκλησιών. Κάποιες από αυτές έχουν πολύ ενδιαφέροντα εσωτερικό ζωγραφικό διάκοσμο. Μεταξύ αυτών ο ναός της Αγία Βαρβάρας άριστο δείγμα Μονεμβασιώτικης αρχιτεκτονικής φημισμένος για τις ιδανικές αναλογίες του. Υπάρχουν ερείπια και άλλων εκκλησιών εκτός των τειχών.

Οι χαράδρες σχηματίζουν μια μικρή λίμνη μεγάλης ομορφιάς και οικολογικής αξίας.


Πηγη www.kastra.eu
 
Τελευταία επεξεργασία:

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Κάστρο Αβλέμονα




O Αβλέμονας ή Αυλέμωνας είναι ένα γραφικό ψαροχώρι στα Κύθηρα. Στην είσοδο του λιμανιού του βρίσκεται αυτό το σχετικά μικρό κάστρο ή Καστέλο,όπως το λένε οι ντόπιοι.

Το Κάστρο χτίστηκε από τους Ενετούς το 1565 με προφανή σκοπό την προστασία του λιμανιού, που την εποχή εκείνη ήταν το πιο σημαντικό λιμάνι των Κυθήρων.


Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία​

Και εδώ, πάνω από την πύλη του κάστρου υπάρχει το έμβλημα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας: Ο φτερωτός λέοντας του Αγίου Μάρκου.

Το σχήμα του Κάστρου είναι οκτάγωνο. Έχει κανονιοθυρίδες, κεντρικό πύργο, αποθήκες, οικήματα της φρουράς και κάποια εγκαταλειμμένα κανόνια. Ήταν παραμελημένο χρόνια, αλλά δεν είναι σε πολύ κακή κατάσταση και τελευταία γίνονται προσπάθειες για τη συντήρησή του.


Παράλληλες Ιστορίες​

Στα ανοιχτά του Αβλέμονα βυθίστηκε το 1802 ο 'Mentor', το πλοίο του λόρδου Έλγιν που μετέφερε μέρος από τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα.


Πηγη www.kastra.eu
 
Τελευταία επεξεργασία:

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Φρούριο Nossa Senhora da Graça​


Το φρούριο Nossa Senhora da Graça , επίσημα οχυρό Conde de Lippe και γνωστό ιστορικά ως La Lippe , είναι ένα οχυρό στο χωριό Alcáçova, περίπου 1 χιλιόμετρο (0,62 μίλια) βόρεια της πόλης Elvas στην περιοχή Portalegre της Πορτογαλίας.
Βρίσκεται σε δεσπόζουσα θέση στο Monte da Graça (Λόφος της Χάριτος) και αποτελεί μέρος της συνοριακής πόλης Elvas και των οχυρώσεων της Garrison , η οποία στις 30 Ιουνίου 2012 χαρακτηρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO .
Το 2014, το φρούριο έγινε μέρος ενός νέου έργου υπό την αιγίδα του πορτογαλικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, με την υποστήριξη του Turismo de Portugal (Πορτογαλικός Τουρισμός), το οποίο περιλαμβάνει ιστορικές διαδρομές βασισμένες σε Πορτογάλους ήρωες.

Ιστορία​

Η στρατηγική σημασία του οχυρού αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια του Πορτογαλικού Πολέμου Αποκατάστασης , όταν το 1658 ισπανικά στρατεύματα κατέλαβαν την τοποθεσία κατά την πολιορκία της πόλης Έλβας πριν από τη Μάχη των Γραμμών του Έλβας στις 14 Ιανουαρίου 1659.

Έναν αιώνα αργότερα, κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου (1756-1763), ο βασιλιάς Ιωσήφ Α' της Πορτογαλίας και ο μαρκήσιος του Πομπάλ κάλεσαν τον στρατάρχη Lippe να αναδιοργανώσει τον πορτογαλικό στρατό και να καταρτίσει σχέδια για τον εκσυγχρονισμό του οχυρού. Σχεδίασε ένα σχεδόν πανομοιότυπο αντίγραφο του πατρικού του φρουρίου Wilhelmstein , το οποίο έχτισε το 1761.

Το έργο ξεκίνησε το 1763 και συνεχίστηκε στη βασιλεία της Μαρίας Α΄ της Πορτογαλίας (σ. 1777–1816), με το οχυρό να άνοιξε ξανά το 1792 με το όνομα Conde de Lippe Fort από τον σχεδιαστή του.

Το φρούριο αντιστάθηκε στα ισπανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Πορτοκαλιών του 1801 και σε μια μεταγενέστερη επίθεση το 1811 κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Χερσονήσου από τα στρατεύματα του Marshall Jean-de-Dieu Soult .

Τον Σεπτέμβριο του 1808, όταν ο Ισπανός στρατηγός Galluzzo άκουσε για την υπογραφή της Σύμβασης της Cintra , βάσει της οποίας επετράπη στους ηττημένους Γάλλους να εκκενώσουν τα στρατεύματά τους από την Πορτογαλία, αρνήθηκε να το αναγνωρίσει. Αντίθετα, προχώρησε σε «έναν ασήμαντο βομβαρδισμό του La Lippe από τεράστια απόσταση, και η μεγαλύτερη ζημιά που υπέστη ή πιθανόν να υποστεί αυτό το φρούριο, ήταν το γκρέμισμα των γείσων και της καμινάδας του σπιτιού του κυβερνήτη, ενώ κάθε άλλο μέρος προστατεύεται με αποδείξεις βόμβας της καλύτερης τοιχοποιίας». Ο Γάλλος διοικητής της φρουράς του La Lippes, ο λοχαγός Girod de Novillars, άντεξε ενάντια στους Ισπανούς μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, όταν οι 1.200 Γάλλοι στρατιώτες που βρίσκονταν μέσα βγήκαν έξω μετά την άφιξη των Βρετανών.

Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική φυλακή, το 2014 ο χώρος ήταν σε σχεδόν ερειπωμένη κατάσταση και περίμενε να μεταφερθεί στον Δήμο Έλβα για αποκατάσταση. Οι απαραίτητες εργασίες στις υποδομές ολοκληρώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2015 με στόχο να μετατραπεί το οχυρό σε λειτουργικό μουσείο.

Περιγραφή​

Το φρούριο είναι ένα τετράγωνο μήκους 150 μέτρων (490 πόδια) με πενταγωνικούς προμαχώνες στις γωνίες. Τέσσερα ραβλίνια καλύπτουν τον τοίχο, τα μισά από τα οποία αποτελούν μέρος της μνημειακής πύλης (Πύλη του Δράκου).

Το κεντρικό τμήμα της πλατείας διαθέτει ένα κυκλικό υπόβαθρο με δύο ορόφους και ένα στηθαίο με θυρίδες όπλων. Ο κυκλικός πύργος του φρουρίου έχει δύο θολωτούς ορόφους: ο πρώτος που αποτελείται από ένα διακοσμημένο παρεκκλήσι και ο δεύτερος το Σπίτι του Κυβερνήτη. Κάτω από το ξωκλήσι, λαξευμένο στο βράχο, υπάρχει μια στέρνα.

Εξωτερικά, η κατασκευή συμπληρώνεται από κέρατο και ξηρή πλατιά τάφρο.

Ένας επισκέπτης του 19ου αιώνα περιέγραψε το φρούριο ως εξής:

Υπάρχει μια δεξαμενή που τροφοδοτείται συνεχώς με νερό επαρκές για τη φρουρά των 2000 ανδρών για δύο χρόνια, καθώς και αποθήκες καλαμποκιού και προμήθειες για την εποχή εκείνη. Υπάρχει ένας μύλος μέσα στους τοίχους για το άλεσμα του καλαμποκιού και ένας φούρνος για το ψήσιμο επαρκούς ποσότητας ψωμιού, έτσι ώστε, καθώς δεν υπάρχουν μέσα για να καταλάβετε το οχυρό, παρά μόνο με προδοσία, έκπληξη ή πείνα, η πολιορκία του La Lippe πρέπει να είναι έργο υπομονής. , για να μην αναφέρουμε την απώλεια? γιατί όπως οι πολιορκημένοι θα είναι απόλυτα ασφαλείς εντός των τειχών τους, έτσι και οι πολιορκητές θα εκτεθούν πλήρως στη φωτιά της φρουράς: αν και περικυκλωμένοι από τρεις πλευρές από λόφους, είναι όλοι πολύ χαμηλοί και πολύ καλά διατεταγμένοι από το φρούριο για να παραδεχτούν οτιδήποτε ενόχληση από αυτούς. Υπάρχει μια περίεργη περίσταση στη φυσική ιστορία που συνδέεται με το οχυρό La Lippe: ένα πηγάδι, το οποίο έχει εκπληκτικό βάθος,




 
Τελευταία επεξεργασία:

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Κάστρο Χώρας Κυθήρων​

ή Φορτέτσα Κυθήρων ή Κάστρο Καψαλίου

Castle-of-Chora-Kythira.jpg





Το Κάστρο των Κυθήρων είναι το πιο χαρακτηριστικό μνημείο του νησιού. Είναι χτισμένο σε μεγάλη υπερυψωμένη έκταση στη Χώρα των Κυθήρων, με θέα στο νότο. Διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση και αποτελεί σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο.


Το Όνομα του Κάστρου​

Το κάστρο ονομαζόταν «Φορτέτσα» (Φρούριο στα Ιταλικά), όπως πολλά άλλα ενετικά κάστρα σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Είχε και το προσωνύμιο «Μάτι της Κρήτης» εξαιτίας της στρατηγικής του θέσης που επέτρεπε την παρατήρηση της ναυσιπλοΐας σε τρία πελάγη ταυτόχρονα: Ιόνιο, Αιγαίο και Κρητικό.


Ιστορία​

Το κάστρο χτίστηκε τον 13ο αιώνα από τους Ενετούς. Οι Ενετοί πήραν τα Κύθηρα μετά την άλωση του 1204, στη μοιρασιά των ελληνικών περιοχών από τους Λατίνους. Η διοίκηση και η εκμετάλλευση του νησιού είχαν παραχωρηθεί στην οικογένεια Βενιέρη.

Η σημερινή μορφή του κάστρου είναι κατασκευή των αρχών του 16ου αιώνα. Συγκεκριμένα, το κάστρο ανασκευάστηκε το 1503 (πάλι από τους Ενετούς) και τότε χτίστηκε το μεγαλύτερο τμήμα και η πρόσοψη του κάστρου.


Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία​

Τόσο μέσα όσο και γύρω από το κάστρο υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ναών οι οποίοι σήμερα προστατεύονται αφού πολλοί από αυτούς χρονολογούνται ήδη από τον 15ο αιώνα.
Στο εσωτερικό του δεσπόζει ο ναός της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας που θεωρείται η προστάτιδα του νησιού. Ο ναός αυτός ήταν καθολικός μέχρι το 1806. Πιο δίπλα βρίσκεται και το Παλάτι των Προβλεπτών στο οποίο σήμερα στεγάζεται το Ιστορικό Αρχείο Κυθήρων που περιέχει έγγραφα από το 1560.










Μπούρτζι Πόρου​

ή Κάστρο του Έϋδεκ




Το Μπούρτζι είναι νησάκι με έκταση 30 στρέμματα στην ανατολική είσοδο του λιμανιού του Πόρου.

Στο νησί υπήρχε κάστρο από τη Βυζαντινή ακόμα εποχή, αλλά αυτό που σώζεται σήμερα κτίστηκε επί Καποδίστρια από το Βαυαρό φιλέλληνα Έϋδεκ.


Ιστορία​

Είναι γνωστό ότι το μικρό νησί χρησιμοποιήθηκε σαν ναυτική βάση από το Βυζαντινό Στόλο κατά τον 7ο μ.Χ αιώνα. Ο Βυζαντινός ναύαρχος Νασάρ (επί Βασιλείου Α’ του Μακεδόνα) το χρησιμοποίησε σαν βάση στις επιθέσεις του κατά των Σαρακηνών. Επίσης υπάρχουν ενδείξεις ότι υπήρχε εκεί Βενετσιάνικο οχυρό, που πρέπει να χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο της δράσης του. Μοροζίνι και του στόλου του στην περιοχή περί τα 1687-1693.

Το σημερινό κάστρο κτίστηκε το 1826 από τον Βαυαρό φον Έϋδεκ (Carl Wilhelm von Heideck, 1788-1861) όταν ήταν πρόεδρος της επιτροπής Εράνων.

To κάστρο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανταρσία του Μιαούλη το 1831. Ο Μιαούλης κατόρθωσε να καταλάβει το φρούριο όπου εγκατέστησε φρούραρχο τον πλοίαρχο Φαλάγκα, για να ελέγχει με το πυροβολικό του το στενό. Και από εκει εστράφη κατά του Καποδίστρια.

Έχει χρησιμοποιηθεί από το Πολεμικό Ναυτικό σαν απόθήκη πυρομαχικών.

Στην Κατοχή το χρησιμοποίησαν και οι Γερμανοί.

Το νησί είναι δημόσια περιουσία.


Πηγη www.kastra.eu
 
Τελευταία επεξεργασία:

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Château de la Motte (στο Château Renard, Loire).
Αυτό είναι το πρώτο οκταγωνικό μεσαιωνικό κάστρο που χτίστηκε στη Γαλλία.




Κάστρο Blackrock, Ιρλανδία.



Πρόκειται για μια οχυρωμένη οχύρωση που βρίσκεται στο Blackrock, περίπου 2 χλμ. από το κέντρο της πόλης του Κορκ στις όχθες του ποταμού Λι στην Ιρλανδία.
Στα τέλη του 16ου αιώνα, οι πολίτες του Κορκ απηύθυναν έκκληση στη βασίλισσα Ελισάβετ Α' να κατασκευάσει ένα οχυρό στο Μπλάκροκ για να "απωθήσει τους πειρατές και άλλους εισβολείς". Το 1582 χτίστηκε μια οχύρωση στην τοποθεσία και αργότερα, γύρω στο 1600, κατασκευάστηκε ένας στρογγυλός πύργος για να προστατεύεται από πειρατές



Κάστρο Hohenzollern, Γερμανία


Αυτό το παραμυθένιο κάστρο βρίσκεται η ιστορική έδρα της πρωσικής. Η προέλευσή του χρονολογείται από το Μεσαίωνα χτίστηκε τον 11ο αιώνα, στη συνέχεια, καταστράφηκε ολοσχερώς το 1423 και ανακατασκευάστηκε το 1461.

κάστρο ήταν ιδιοκτησία των Χοεντσόλερν μιας πρωσικής οικογένειας βασιλιάδων (König – κένιχ – βασιλιάς) και αυτοκρατόρων (kaiser-κάιζεα- αυτοκράτορας ) της Πρωσίας,Γερμανίας και Ρουμανίας.Κατά την ιστορία του το κάστρο γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε δύο φορές.


Θεωρείται έναν απο τους σπουδαιότερους ηγεμονικούς οίκους της Γερμανίας αλλά και από τους σημαντικότερους της Ευρώπης
Η θέα από το κάστρο που βρίσκεται στην κορυφή του όρους Hohenzollern (855 μ.) είναι τόσο εντυπωσιακό όπως το ίδιο το συγκρότημα. Το κάστρο βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα (30 μίλια) νότια της Στουτγάρδης, την πρωτεύουσα του κράτους της Βάδης-Βυρτεμβέργης.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Το Hochosterwitz Castle είναι ένα κάστρο στην Αυστρία, που θεωρείται ένα από τα πιο εντυπωσιακά μεσαιωνικά κάστρα της Αυστρίας. Βρίσκεται σε έναν βράχο ύψους 172 μέτρων κοντά στο Sankt Georgen am Längsee, ανατολικά της πόλης Sankt Veit an der Glan στην Καρινθία






Το Castillo de Colomares είναι ένα μνημείο, σε μορφή κάστρου, αφιερωμένο στη ζωή και τις περιπέτειες του Χριστόφορου Κολόμβου. Χτίστηκε κοντά στην Benalmádena στην Ισπανία, μεταξύ 1987 και 1994.






Το κάστρο Μπραν είναι κάστρο το οποίο βρίσκεται κοντά στο χωριό Μπραν, Κομητεία Μπρασόβ, στην κεντρική Ρουμανία. Το κάστρο κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα από το Τευτονικό Τάγμα και σήμερα αποτελεί εθνικό μνημείο της Ρουμανίας. Βρίσκεται στα όρια Τρανσυλβανίας και Βλαχίας.



 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Dunnottar Castle​

Το κάστρο Dunnottar είναι ένα ερειπωμένο μεσαιωνικό φρούριο που βρίσκεται πάνω σε ένα βραχώδες ακρωτήριο στη βορειοανατολική ακτή της Σκωτίας, περίπου 2 μίλια νότια του Stonehaven. Τα σωζόμενα κτίρια είναι σε μεγάλο βαθμό του 15ου και 16ου αιώνα, αλλά η τοποθεσία πιστεύεται ότι ήταν οχυρωμένη στον Πρώιμο Μεσαίωνα.

aerial-of-dunnottar-castle-stonehaven-aberdeenshire-scotland-united-kingdom-europe-RHPLF19160.jpgdepositphotos_9676374-stock-photo-dunnottar-castle-scotland-uk.jpg








Κάστρο του Lavaux-Sainte-Anne

( γαλλικά : Château de Lavaux-Sainte-Anne ) είναι ένα κάστρο που βρίσκεται στη Βαλονία κοντά στο Rochefort , στην επαρχία Namur στο Βέλγιο . Το 1450, ο Jean II de Berlo ανέθεσε την κατασκευή του κάστρου.



 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Κάστρο του Φαβιέρου​



Οχυρό του 19ου αιώνα, σε υψόμετρο περίπου 80 μέτρων, πάνω στο λόφο του στενού των Μεθάνων, στη στενή λωρίδα γης που συνδέει τα Μέθανα με την Πελοπόννησο.
Το κάστρο έκτισε το 1826 ο Γάλλος φιλέλληνας στρατηγός Νικόλαος Κάρολος Φαβιέρος (1782-1855). Ο Φαβιέρος οργάνωσε το πρώτο Ελληνικό τακτικό σώμα στρατού (εξ ού και το όνομα του απέναντι χωριού, Τακτικούπολη). Κτίστηκε πάνω στα ερείπια αρχαίας οχύρωσης που είχε κατασκευαστεί τον 5ο αιώνα π.Χ. κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο από τον Αθηναίο στρατηγό Νικία.
Πρόκειται για μικρό κάστρο συνολικής έκτασης περί τα 235 τ.μ.
Η καλύτερα διατηρημένη πλευρά είναι η νοτιοανατολική πρόσοψη μήκους 20μέτρων που πλαισιώνεται από δύο κυλινδρικούς πύργους.
Πίσω από το κάστρο προς τα βορειοδυτικά υπάρχει ένα μεγάλο πλάτωμα που μάλλον ήταν μέρος της αρχαίας οχύρωσης. Δεν αποκλείεται εδώ να ήταν το κυρίως στρατόπεδο του Φαβιέρου το οποίο προστάτευε η οχύρωση. Η υπόθεση αυτή γίνεται επειδή αυτό που περιγράφεται εδώ ως «κάστρο Φαβιέρου» ήταν πολύ μικρό για να φιλοξενήσει την τακτική δύναμη της οποίας ηγείτο ο Φαβιέρος.













Πύργος Οινόης Μαραθώνα​






Κοντά στο Πύθιο του θεού Απόλλωνα στην Οινόη βρίσκεται αυτός ο επιβλητικός φράγκικος πύργος.
Ο πύργος κτίστηκε περί το 1250, την περίοδο που άρχοντας της Αττικής ήταν ο Γκυ ντε Λα Ρος (ή Δελαρός) .

Ο Γκυ ντε Λα Ρος ήταν ο γιος του Όθωνα ντε Λα Ρος (Otto de la Roche), ευγενούς από τη Βουργουνδία (από το La Roche-sur-l'Ognon) που ήταν ένας από τους ιππότες που συμμετείχαν στην τέταρτη Σταυροφορία (που τελείωσε με την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204).
Ο Όθων υπήρξε γενάρχης των Δελαρός που ήταν κύριοι του Δουκάτου των Αθηνών μέχρι το 1308.
Η έννοια «Δούκας» και «Δουκάτο» φαίνεται πως ήταν μια παραξενιά του Όθωνα Δελαρός του οποίου ο τίτλος κανονικά ήταν Άρχοντας των Αθηνών (Sire d'Athenes και, για τους Έλληνες, Μέγας Κύρης ή Μεγακύρης). Όμως ο Όθωνας επέμενε να αποκαλεί τον εαυτό του «Δούκα» και τελικά αυτός ο τίτλος επισημοποιήθηκε το 1260 και έτσι η το φράγκικο φέουδο της Αττικής πέρασε στην ιστορία σαν Δουκάτο των Αθηνών.
Ο σκοπός του πύργου ήταν μάλλον να προστατεύει και να εποπτεύει τα κτήματα της περιοχής. Μπορεί να ανήκε στην οικογένεια των Δελαρός ή σε κάποιον από τους υποτελείς τους.
Ο πύργος διατηρείται σε σχετικά καλή κατάσταση. Πρόσφατα έγιναν εργασίες ανακαίνισης που σεβάστηκαν τη μεσαιωνική μορφή του πύργου.
Η είσοδος στον πύργο γινόταν από ένα άνοιγμα στον πρώτο όροφο, κάτι συνηθισμένο στους μεσαιωνικούς πύργους. Σε κάποια νεώτερη περίοδο δημιουργήθηκε και μια νέα είσοδος στο ύψος του εδάφους, η οποία φαίνεται σε παλιότερες φωτογραφίες. Η μεταγενέστερη αυτή είσοδος έχει κλείσει μετά από τις πρόσφατες εργασίες ανακαίνισης. Έτσι η είσοδος στο εσωτερικό είναι πλέον δύσκολη και επικίνδυνη.

Πηγη www.kastra.eu
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ακροκόρινθος​

6c5044ae-7151-4c56-9634-cc3dda020244.jpg1200px-Acrocorinto.jpg

Ο Ακροκόρινθος είναι βράχος ύψους 579 μέτρων που δεσπόζει στην πεδιάδα της Κορίνθου. Στους πρόποδές του ήταν χτισμένη η Αρχαία Κόρινθος. Ο βράχος, λόγω της μορφολογίας του, χρησιμοποιήθηκε από τα αρχαία χρόνια ως κάστρο (ακρόπολη).


Ιστορία​

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ιδιοκτήτης της περιοχής ήταν ο θεός Ήλιος. Τα κτήματα κάτω από τον Ακροκόρινθο (όπου αργότερα κτίστηκε η Κόρινθος) τα παραχώρησε στον γιο του Αιήτη, αλλά τον Ακροκόρινθο που ήταν το προνομιούχο σημείο της περιοχής, 240 στρέμματα τον χάρισε στην θεά Αφροδίτη. Η Αφροδίτη δεν συγκινήθηκε καθόλου από αυτό το δώρο, αφού ήταν σαφώς καλύτερα στον Όλυμπο. Προς τιμήν της θεάς, έχτισε η Μήδεια ένα ναό στη κορυφή του Ακροκορίνθου. Ήταν ένα ταπεινό και λιτό κτίσμα αλλά η κατάσταση άλλαξε δραματικά όταν έφτασε εκεί το νερό. Αυτό ήταν κατόρθωμα του Σίσυφου, του παμπόνηρου βασιλιά της Κορίνθου, όταν μια φορά είδε τον Δία να απαγάγει την κόρη του Ασωπού. Είπε στον Ασωπό πού κρύβονταν, με αντάλλαγμα να λύσει το πρόβλημα λειψυδρίας στον λόφο. Έτσι ο Βράχος απέκτησε την πρώτη του κρήνη την Πειρήνη.

Ο Ακροκόρινθος οχυρώθηκε για πρώτη φορά από τον τύραννο Περίανδρο και τον πατέρα του τον Κύψελο τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ. και σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε Ακρόπολη. Οι Μακεδόνες τον 4ο αιώνα π.Χ. επισκεύασαν και ενίσχυσαν τα τείχη. Το 146 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Μόμμιος Αχαϊκός κατέστρεψε την Κόρινθο και την ακρόπολή της, όταν κατέλαβε την Ελλάδα. Ο Ιούλιος Καίσαρας επισκεύασε το κάστρο το 44 π.Χ..

Μία ακόμα επισκευή γίνεται τον 6ο αιώνα επί βασιλείας Ιουστινιανού και κάποιες προσθήκες παρατηρούνται μέχρι και τον 12ο αιώνα.

Το 1210 το κάστρο καταλαμβάνεται από τους Φράγκους αφού προηγουμένως ο υπερασπιστής του Λέων Σγουρός αυτοκτόνησε πηδώντας έφιππος από τα τείχη. Οι Φράγκοι πραγματοποιούν πολλές επισκευές.

Στη συνέχεια ο Ακροκόρινθος αλλάζει χέρια. Παραχωρείται διαδοχικά στις ιταλικές οικογένειες Γκραβίνα και Ατσαγιόλι για να καταλήξει τελικά, το 1395, στον Θεόδωρο Παλαιολόγο, Δεσπότη του Μυστρά που κληρονόμησε το κάστρο από τον θανόντα πεθερό του Νέριο Α’ Ατσαγιόλι, Δούκα των Αθηνών. Ο Θεόδωρος το πούλησε για οικονομικούς λόγους στους Ιωαννίτες Ιππότες που το κρατούν μέχρι το 1404 και του το επιστρέφουν.

Το 1458 ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής κατέλαβε το κάστρο που το υπερασπιζόταν ο Βυζαντινός Ματθαίος Ασάν. Το 1687 το κάστρο περνά στα χέρια των Ενετών οι οποίοι το επισκευάζουν και του δίνουν τη σημερινή του μορφή. Λίγα χρόνια μετά, το 1715, οι Τούρκοι πολιορκούν τον Ακροκόρινθο και τον καταλαμβάνουν. Το κάστρο παρέμεινε σε αυτούς μέχρι το 1827 οπότε και παραδόθηκε στους Έλληνες.


Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία​

Ο Ακροκόρινθος αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε έκταση κάστρα της Πελοποννήσου. Η περίμετρος των τειχών του φτάνει τα 3 χιλιόμετρα. Αν και η τελική μορφή του κάστρου οφείλεται σε ανακατασκευές και προσθήκες επί Τουρκοκρατίας, το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών οχύρωσης πραγματοποιήθηκε στη μεσοβυζαντινή εποχή και πιο συγκεκριμένα κατά τον 12ο αιώνα.

Η βυζαντινή οχύρωση ακολούθησε την χάραξη των αρχαίων τειχών στο φρύδι του βράχου και ενσωμάτωσε τμήματά τους που είναι ορατά μέχρι σήμερα.

Στη δυτική πιο ευπρόσβλητη πλευρά του λόφου, από όπου γινόταν και η είσοδος στο κάστρο, προστέθηκε εξωτερικός περίβολος. Στο τμήμα αυτό του λόφου, ο εσωτερικός περίβολος διαμορφωνόταν σε ημικυκλικο σχήμα με δυο ισχυρούς προμαχώνες στα άκρα του, σύμφωνα με την αρχαία σχεδίαση, και ενδιάμεσα τους έξι πύργους, δυο μικρότερους και τέσσερις πιο ισχυρούς. Οι δυο κεντρικοί προστάτευαν την επιβλητική πύλη της εσωτερικής γραμμής. Ανεξάρτητοι ισχυροί πύργοι υπήρχαν και εντός του κάστρου, στη νοτιοδυτική και βορειοανατολική κορυφή του λόφου.

Φάσεις επισκευής και συμπλήρωσης των τειχών πραγματοποιήθηκαν και από τους Φράγκους κατακτητές μετά την κατάληψή της πόλης το 1210, όπως η ανακατασκευή εκ θεμελίων του πύργου της νοτιοδυτικής κορυφής. Στο πρώτο μισό του 15ου αιώνα., θα πρέπει επίσης να αποδοθεί και η πρώτη φάση μιας ακόμη γραμμής οχύρωσης (α΄ γραμμή οχύρωσης) που προστέθηκε στην δυτική πλαγιά του λόφου. Με την νέα αυτή προσθήκη, ο εξωτερικός βυζαντινός περίβολος μετατράπηκε στην ενδιάμεση γραμμή οχύρωσης (β΄γραμμή οχύρωσης).

Κατά την α΄οθωμανική περίοδο (1458-1687) πήρε και την σημερινή του μορφή ο πύργος στη νοτιοδυτική κορυφή του λόφου, ο οποίος διαμορφώθηκε με την προσθήκη δυο περιβόλων σε ακρόπολη, ενώ στα χρόνια της ενετοκρατίας (1687-1715) αποδίδονται επεμβάσεις στις πύλες της α΄και β΄ γραμμής οχύρωσης, καθώς και η κατασκευή τάφρου και διατειχίσματος έξω από τα δυτικά τείχη.









Φρούριο Καρύστου​

karysto02.jpgred-castle.jpg
Το κάστρο Καστέλο Ρόσσο ή Κοκκινόκαστρο της Καρύστου δεσπόζει στους πρόποδες της Όχης. Βρίσκεται μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από την Κάρυστο μεταξύ των χωριών Γραμπιά και Μύλοι.

Βρίσκεται επάνω σε ένα κωνικό ύψωμα, κάπως μακριά από τη θάλασσα και τους πειρατικούς κινδύνους και δεσπόζει σε όλη την πεδιάδα που απλώνεται από κάτω μέχρι την παραλία


Το Όνομα του Κάστρου​

Το κάστρο ονομαζόταν από τους Λατίνους «Castel Rosso» , ενώ οι Έλληνες διατήρησαν την ονομασία σαν «Κοκκινόκαστρο». Το όνομα οφείλεται στις κόκκινες πέτρες με τις οποίες έχει κτιστεί - από τα σχιστολιθικά πετρώματα της περιοχής - που του δίνουν μια κοκκινωπή απόχρωση.


Ιστορία​

Το κάστρο κτίστηκε από τους Λομβαρδούς, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας το διεκδίκησαν Βυζαντινοί, Φράγκοι, Βενετοί, οι οποίοι τελικά και παρέμειναν ως κύριοι του μέχρι την κατάληψη της Εύβοιας από τους Τούρκους.

Το πρώτο φρούριο στο λόφο του σημερινού κάστρου χτίστηκε από τους Βυζαντινούς το 1030. Το μεσαιωνικό Καστέλλο Ρόσσο κτίστηκε πάνω στις βυζαντινές βάσεις κατά μια εκδοχή μεταξύ 1209 - 1216 από το Βερονέζο (δηλ. Λομβαρδό) βαρόνο Ραβανό Δαλεκάρτσερι (Ravano dalle Carceri, ή Ραβάνο Ντάλλε Καρτσέρι) τον άρχοντα του τριτημορίου της νότιας Εύβοιας, ενός από τα τρία φέουδα του Ενετικού Βασιλείου του Νεγρεπόντε.

Γύρω απ' το Καστέλο Ρόσσο δημιουργήθηκε μια πόλη, αφού οι κάτοικοι της Καρύστου έκτιζαν τα σπίτια τους κοντά στο κάστρο, για λόγους ασφάλειας.

Δεκαετίες αργότερα, οι Βυζαντινοί επέστρεψαν στο νησί. Ο περιβόητος ιππότης Λικάριος, στην υπηρεσία του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου, οδήγησε ένα Βυζαντινό στράτευμα κάτω από τα τείχη της Καρύστου, και μετά από τη στενή πολιορκία το εκπόρθησε το 1276 και εγκατέστησε εκεί βυζαντινή φρουρά. Όμως η Κάρυστος δεν έμεινε για πολύ στα χέρια των Βυζαντινών. Το 1295 ο Βονιφάτιος ντα Βερόνα, ευνοούμενος του Δούκα της Αθήνας, εγγονός του Γουλιέλμου του Α' κατ' όνομα βασιλιά της Θεσσαλονίκης, θεωρώντας ότι η Κάρυστος αποτελούσε φέουδο της συζύγου του Agnes De Cicon, μετά από πολιορκία εκδίωξε τη βυζαντινή φρουρά και κατέλαβε το φρούριο, το οποίο κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Σημειωτέον ότι από τότε οι Βυζαντινοί δεν επέστρεψαν ποτέ πια στην Εύβοια.

Μετά το θάνατο του Βονιφάτιου το 1318, η Κάρυστος και το κάστρο των Αρμένων, στα Στύρα, ένα άλλο σπουδαίο κάστρο της Εύβοιας, περιήλθαν στην εξουσία του Καταλάνου πρίγκιπα Αλφόνσο Φαδρίγου ντ' Αραγκόν, συζύγου της κόρης του Βονιφάτιου, Μαρούλας.

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι Βενετοί δεν έπαψαν να ενδιαφέρονται για το λιμάνι της Καρύστου, το οποίο θεωρούσαν χρήσιμο για το θαλάσσιο εμπόριό τους. Για το λόγο αυτό ζητούσαν επίμονα από το Φαδρίγο να τους πουλήσει την Κάρυστο. Τελικά πέτυχαν το σκοπό τους και στα 1359 κατάφεραν να αγοράσουν τη βαρονία της Καρύστου από το γιο του Βονιφάτιο ντ' Αραγκόν, αντί του ποσού των 6.000 δουκάτων, πριν προφτάσουν να γίνουν κύριοι της Καρύστου, οι Ιωαννίτες ιππότες της Ρόδου, οι οποίοι επίσης εποφθαλμιούσαν το επίμαχο αυτό σημείο.

Εκείνη την εποχή, λέγεται, ότι το κάστρο της Καρύστου ήταν τόσο καλά οχυρωμένο και τόσο ισχυρό, ώστε 30 μόνο πολεμιστές ήταν αρκετοί να το υπερασπιστούν αποτελεσματικά.

Κάτω από την εξουσία των Ενετών όμως η Κάρυστος παρήκμασε. Οι περισσότεροι κάτοικοι προτίμησαν να μεταναστεύσουν στο γειτονικό Δουκάτο των Αθηνών. Η πληθυσμιακή παρακμή έφερε και την οικονομική παρακμή. Αυτή η κατάπτωση οδήγησε τους Βενετούς πρώτα στην εκμίσθωσή της, στην ιταλική οικογένεια Ιουστινιάνι το 1386 και κατόπιν το 1406 στην παραχώρηση της βαρονίας στο Nicolo Zorzi.

Η Κάρυστος ποτέ δεν ξαναβρήκε την παλιά της αίγλη και τελικά το καλοκαίρι του 1470, μετά την κατάληψη της Χαλκίδας από τους Τούρκους, ύστερα από έναν αιώνα απόλυτης κυριαρχίας εγκαταλείφθηκε σιωπηρά και άδοξα από τους Βενετούς και από τους Zorzi, αφήνοντας τους κατοίκους στο έλεος των Τούρκων.

Μετά την αποχώρηση των Βενετών, την Κάρυστο κατέλαβαν οι Τούρκοι του Κοτζά Μαχμούτ πασά, οι οποίοι την ονόμασαν Κιζίλ Χισάρ. Οι Έλληνες συνέχισαν να κατοικούν γύρω από το Καστέλο Ρόσσο και να διατηρούν ακόμη και μικρές εκκλησίες εκεί, μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα, όταν διώχτηκαν, εξαιτίας της συμμετοχής τους με το μέρος των Βενετών στο ενετοτουρκικό πόλεμο που ξέσπασε το 1684.

Τον 19ο αιώνα, από τις αρχές του απελευθερωτικού αγώνα, οι Έλληνες έβαλαν στόχο την κατάληψη του κάστρου. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Νικόλαος Κριεζώτης γνωστός ως «λιοντάρι της Εύβοιας» και ο Γάλλος φιλέλληνας Φαβιέρος το πολιόρκησαν δίχως αποτέλεσμα και με οδυνηρές απώλειες. Αυτά μέχρι το 1826. Έκτοτε δεν έγινε άλλη προσπάθεια. Το κάστρο άνοιξε τις πόρτες του στους Έλληνες μετά την απελευθέρωση και την αποχώρηση των Τούρκων, το Μάρτιο του 1833.


Πηγη www.kastra.eu
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Κάστρο Άργους​

3513482.jpg

Ένα από τα παλαιότερα και πιο ιστορικά κάστρα στην Ελλάδα. Η τοποθεσία είχε οχυρωθεί ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους. Η οριστική διαμόρφωση του κάστρου έγινε από τους Φράγκους.


Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία​

Βόρεια από το Άργος, εκεί που τελειώνει η πόλη, υπάρχουν δύο λόφοι. Δεξιά, προς τα ΒΑ, είναι ο λόφος της Ασπίδος και στα ΒΔ, ο πιο ψηλός από τους δύο (289 μ.), είναι ο λόφος της Λάρισας όπου βρίσκεται το κάστρο. Και στο λόφο της Ασπίδος υπήρχε αρχαίο κάστρο που δεν σώζεται. Τα δύο κάστρα ενώνονταν με τείχη για την προστασία της πόλης του Άργους κατά την αρχαιότητα.


Το Όνομα του Κάστρου​

Το κάστρο λέγεται Κάστρο του Άργους ή κάστρο της Λάρισας. Οι πρώτοι που εποίκισαν το Άργος ήταν οι Πελασγοί και οι ονομασίες είναι πελασγικές. «Άργος» σημαίνει κάμπος και «Λάρισα» σημαίνει ακρόπολη.


Ιστορία​

Το κάστρο οικοδομήθηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Η βάση του σε ορισμένα σημεία έχει ογκόλιθους, που μας θυμίζουν τα κυκλώπεια τείχη. Τον 5ο και 6ο αι. π.Χ. οι Αργείοι επισκεύασαν και συμπλήρωσαν το τείχος, ακολουθώντας τα παλαιότερα ίχνη. Σημαντικά τμήματα της εποχής εκείνης σώζονται στο βόρειο και δυτικό τμήμα.

Τον 10ο αι. μ.Χ. κτίστηκε το μεσαιωνικό κάστρο και υπήρξε για τους Βυζαντινούς από τις πιο σημαντικές οχυρώσεις στην Πελοπόννησο. Το 1203 περιήλθε στη δικαιοδοσία του άρχοντα του Ναυπλίου Λέοντα Σγουρού.

Μετά την άλωση του 1204, το κάστρο άντεξε μέχρι το 1212 οπότε κυριεύτηκε από τον Othon de la Roche (Όθωνα Δελαρός), τον Φράγκο ευγενή (Βουργουνδός για την ακρίβεια) στον οποίο είχε παραχωρηθεί το Δουκάτο των Αθηνών. Οι Φράγκοι την περίοδο εκείνη, μέσα στον 13ο αιώνα, ανακατασκεύασαν το κάστρο και του έδωσαν τη σημερινή του μορφή.

Το κάστρο παρέμεινε φράγκικο και μετά την εκδίωξη των Λατίνων από το θρόνο της Κωνσταντινούπολης, ενώ γλύτωσε και από τους Καταλανούς που κατέλαβαν το Δουκάτο των Αθηνών. Από το 1356 ανήκε στη Δούκισσα της Αργολίδας Μαρία Ντ’ Ανγκέν (Maria d’Enghen), κληρονόμο του οίκου Δελαρός. Το 1388 η Δούκισσα πούλησε την περιοχή στους Ενετούς, αλλά το κάστρο του Άργους πρόλαβε και το άρπαξε ο Θεόδωρος Παλαιολόγος, δεσπότης του Μυστρά για να το πουλήσει ο ίδιος στους Ενετούς το 1394.

Οι Ενετοί κράτησαν το κάστρο μέχρι το 1463 οπότε έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Οι Τούρκοι παρέμειναν κυρίαρχοι μέχρι το 1822, με ένα μικρό διάλειμμα στο διάστημα 1686-1715 όταν επέστρεψαν για λίγο οι Βενετσιάνοι υπό τον Μοροζίνι.

Στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, όταν έφτασε στο Άργος η μεγάλη στρατιά του Δράμαλη, ο Κολοκοτρώνης έκρινε ότι έπρεπε οι Έλληνες να καταλάβουν το κάστρο, για να απασχολήσουν τον εχθρό και να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο. Ο Κολοκοτρώνης έστειλε αρχικά 100 επίλεκτους άντρες, στους οποίους προστέθηκαν αργότερα κι άλλοι, και έγιναν 700. Αρχηγός τους ήταν ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο οποίος έδωσε, τότε, δείγμα της διοικητικής του ικανότητας.

Οι Έλληνες κράτησαν το κάστρο μέχρι τις 24 Ιουλίου του 1822 και κατόρθωσαν να διαφύγουν ύστερα από αντιπερισπασμό, που προκάλεσαν στον εχθρό οι Έλληνες του στρατοπέδου των Μύλων. Οι αγωνιστές είχαν κατορθώσει να καθυστερήσουν τον εχθρό 15 περίπου μέρες, που ήταν πολύτιμος χρόνος για την οργάνωσή τους και το θρίαμβο στα Δερβενάκια μετά από δύο μέρες.














Ακροναυπλία​


akronafplia22.jpg

Η Ακροναυπλία είναι ένα από τα τρία εξαιρετικά κάστρα του Ναυπλίου, και το λιγότερο ενδιαφέρον σχετικά. Είναι βραχώδης χερσονησίδα που αποτελούσε στην αρχαιότητα την ακρόπολη του Ναυπλίου. H σημερινή μορφή του κάστρου της Ακροναυπλίας, αν και αρκετά αλλοιωμένη από τις σύγχρονες επεμβάσεις, αποκρυσταλλώθηκε κυρίως στις περιόδους της Φραγκοκρατίας και της Πρώτης Eνετοκρατίας, από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα.
Η Ακροναυπλία όμως έχει μακραίωνη και πανάρχαια ιστορία, όπως μαρτυρούν και τα τείχη της, μέρος των οποίων είναι κυκλώπεια.


Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία​

Το κάστρο βρίσκεται στη χερσόνησο της Aκροναυπλίας που αποτελούσε τον περιτειχισμένο οικισμό του Ναυπλίου από την αρχαιότητα έως και τα τέλη του 15ου αιώνα. Η επέκταση στη σημερινή πόλη του Ναυπλίου πραγματοποιήθηκε αργότερα.


Ιστορία​

Η ιστορία της Ακροναυπλίας ακολουθεί την ιστορική τύχη της περιοχής που περιήλθε στους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς, τους Φράγκους, τους Ενετούς και τους Τούρκους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας.

Tο 1210-1212, όταν οι Φράγκοι κατέλαβαν την πόλη, χώρισαν την περιοχή της Aκροναυπλίας σε δύο περιβόλους, που ονομάστηκαν κάστρα. Στο μέσο περίπου της χερσονήσου βρισκόταν το λεγόμενο Φράγκικο κάστρο, το οποίο προοριζόταν για την κατοικία των Φράγκων αρχόντων και ήταν το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο της πόλης, ενώ το Pωμέικο κάστρο, στο δυτικό τμήμα της χερσονήσου και σε υψηλότερο επίπεδο, προορίστηκε για τους Έλληνες. Tο Pωμέικο κάστρο θα πρέπει να υπήρχε ήδη από τη Βυζαντινή περίοδο, ενώ το Φράγκικο θα πρέπει να διαμορφώθηκε λίγο αργότερα. Oι Φράγκοι έχτισαν τείχος μεταξύ των δύο κάστρων και τετράγωνο πύργο στο μέσο του λόφου, για να ελέγχουν την επικοινωνία μεταξύ των δύο κάστρων.

Στο ανατολικό τείχος του Φράγκικου κάστρου υπήρχε πύλη που προστατευόταν από δύο στρογγυλούς πύργους και ένα τριγωνικό οχύρωμα. H πύλη έφερε διακόσμηση με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες και έμεινε γνωστή ως «Πύλη της Eιρήνης».

Στη διάρκεια της Πρώτης Eνετοκρατίας που άρχισε το 1470, οι Eνετοί, υπό την απειλή των τουρκικών επιδρομών και λόγω των νέων οχυρωματικών αναγκών λόγω της ανακάλυψης της πυρίτιδας, προέβησαν σε ενίσχυση των οχυρώσεων, υπό την επίβλεψη του σημαντικού μηχανικού της εποχής Aντόνιο Γκαμπέλο, όταν διοικητής της πόλης ήταν ο Bετόρε Πασκουαλίγκο.

Από τα πιο σημαντικά τους έργα ήταν η προσθήκη ενός νέου περιβόλου, του λεγόμενου Κάστρου των Tόρων, σε χαμηλότερο επίπεδο, στα ανατολικά του κάστρου των Φράγκων, στην πλευρά προς το Παλαμήδι. To όνομά του προέρχεται πιθανώς από την ιταλική λέξη torrione που σημαίνει το μεγάλο πύργο σε τείχος φρουρίου και ο οποίος σώζεται σε καλή κατάσταση.

Άλλο έργο της εποχής είναι η λεγόμενη τραβέρσα Γκαμπέλο, που στόχευε στην ενίσχυση του κάστρου των Φράγκων, με τη δημιουργία ενός δεύτερου εγκάρσιου τείχους μεταξύ του Φράγκικου και του Pωμέικου κάστρου. H πύλη μεταξύ των δύο κάστρων ενισχύθηκε με πολυγωνικό προμαχώνα και ημικυκλικό τείχος με πολεμίστρες. Οι Ενετοί ενίσχυσαν και τον δυτικό αυτοτελή προμαχώνα προς την πλευρά του κόλπου, χαμηλά, απέναντι από το Μπούρτζι, όπου τοποθέτησαν πέντε μεγάλα κανόνια, τα λεγόμενα τότε «πέντε αδέλφια», εξ ου και η τότε ονομασία «κάστρο πέντε αδέλφια».

Το 1540 το Ναύπλιο καταλήφθηκε από τους Τούρκους οι οποίοι ενίσχυσαν περισσότερο την οχύρωση της Ακροναυπλίας με μεγαλύτερα κανόνια ονομάζοντάς την Ιτς-Καλέ ( εσωτερικό κάστρο). Στα χρόνια αυτά, στο κάστρο κατοικούσαν Τούρκοι και Χριστιανοί ενώ οι κατοικίες των αξιωματούχων είχαν μεταφερθεί στην κάτω πόλη που είχε διαμορφωθεί με προσχώσεις ήδη από τα τέλη του 15ου αιώνα.

Tο 1686, όταν οι Ενετοί ξαναπήραν την πόλη από τους Τούρκους, απαγόρευσαν την ύπαρξη οικιών στο κάστρο. Oι κάτοικοι της Aκροναυπλίας θα κατοικούσαν πλέον στην κάτω πόλη ενώ η Ακροναυπλία θα προοριζόταν στο εξής μόνο για τη φρουρά.

Στο διάστημα 1702-1706 κατασκευάζεται και ο προμαχώνας Γκριμάνι (ο τότε φρούραρχος)ή Σαν Αντόνιο, κάτω από το Παλαμήδι. Ο προμαχώνας διέθετε τέσσερα κανονιοστάσια που προστάτευαν το Κάστρο της Aκροναυπλίας και το στενό δρόμο που οδηγούσε στην Πύλη της Ξηράς.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Μπούρτζι​

maxresdefault.jpg


Μικρό νησί μπροστά στο λιμάνι του Ναυπλίου καλυμμένο πλήρως από ένα παλιό ενετικό κάστρο, στο οποίο οφείλει και το όνομά του.


Ιστορία​

Αρχικά ονομαζόταν από τους ναυτικούς νησάκι του Αγίου Θεοδώρου. Κατά την πρώτη Ενετική κυριαρχία (1389 – 1540) και συγκεκριμένα το 1473, μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά, οι Ενετοί το οχύρωσαν με πύργο, όπου τοποθέτησαν πυροβόλα. Από τότε ονομάστηκε Καστέλλι ή Μπούρτζι και αργότερα Πασσάζ – πέρασμα. Πρόσθετα οχυρωματικά έργα έγιναν κατά την δεύτερη ενετική κυριαρχία (πύργος με περίβολο και προμαχώνα).

Η πρώτη οχύρωση -του 1473- έγινε από τον Ενετό Προβλεπτή Pasqualigo, ο οποίος ανέθεσε τις εργασίες στον αρχιτέκτονα Antonio Gambello.

Οι Τούρκοι επανήλθαν το 1540. Ο Μοροζινης κυρίευσε και πάλι το Μπούρτζι το 1686 και κατέσφαξε τη φρουρά των Τούρκων. Από το Μπούρτζι έως τον απέναντι λιμενοβραχίονα απλωνόταν τη νύχτα μια αλυσίδα που έκλεινε το λιμάνι. Εξαιτίας αυτού ονομαζόταν το Ανάπλι Πόρτο Κατένα ή «Λιμήν της Αλύσου», στα χρόνια της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας.

Μετά τη συνθήκη του Κάρλοβιτς (1698), οι Ενετοί ανήγειραν στο νησάκι ισχυρό πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα δημιουργώντας έτσι το γνωστό κάστρο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμανιού του Ναυπλίου.

Οι Τούρκοι ξαναπήραν το κάστρο, όπως και την υπόλοιπη περιοχή, από τους Ενετούς το 1715.

Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821, το Μπούρτζι καταλήφθηκε το 1822 από 50 οπλοφόρους και 150 πυροβολητές των οποίων ηγούνταν οι Άστιγξ, Άνερμαν, Χάνεκ και Δημ. Καλλέργης, υπό τη γενική διοίκηση του Γάλλου ταγματάρχη Φ. Γκιουρντέν, που κανονιοβολούσε το Ναύπλιο από το Μπούρτζι και κατάφερε να ματαιώσει απόπειρα τροφοδοσίας των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο. Στις αιματηρές ελληνικές εμφύλιες διαμάχες (1823–1833), δύο φορές η τότε κυβέρνηση αναγκάσθηκε να καταφύγει στο Μπούρτζι για την ασφάλειά της, στις 25 Μαΐου του 1824 και στις 2 Ιουλίου του 1827.

Μετά την έλευση του βασιλιά Γεωργίου Α' και με εντολή του, το 1865, το Μπούρτζι αφοπλίστηκε, έπαψε να είναι φρούριο κι έγινε τόπος διαμονής του δήμιου της γκιλοτίνας. Η γκιλοτίνα "λειτουργούσε" στο φρούριο του Παλαμηδίου (όταν δεν περιόδευε) και οι δήμιοι υπήρξαν ανέκαθεν λίαν μισητά πρόσωπα, οπότε προφανώς θεωρήθηκε καλή ιδέα ο τόπος διαμονής των δημίων να είναι απομονωμένος.

Από το 1930 ο χώρος στο Μπούρτζι μετατράπηκε σε ξενοδοχείο, που λειτουργούσε έως το 1970 και φιλοξένησε πολλές προσωπικότητες στην πρώτη περίοδο της τουριστικής ανάπτυξης της Ελλάδας.
















Παλαμήδι​

dsc_6445.jpg20150518094247_2.jpg


Το Παλαμήδι είναι ένα από τα ωραιότερα κάστρα της Ελλάδας και το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο φρουριακό συγκρότημα της Ενετοκρατίας.

Ολοκληρώθηκε το 1714 σε χρόνο-ρεκόρ μόλις λίγων ετών για να εξυπηρετήσει τις στρατιωτικές και ναυτικές επιχειρήσεις των Βενετσιάνων εκείνης της εποχής.

Ακολουθεί τη φυσική γραμμή του λόφου και γίνεται ένα με το τοπίο γύρω του απόλυτα σεβόμενο το χώρο αλλά και το σκοπό που είχε αναλάβει να εξυπηρετήσει. Διατηρείται σε άριστη κατάσταση και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της βενετσιάνικης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής.


Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία​

Το κάστρο βρίσκεται στον ομώνυμο λόφο Παλαμήδι, ύψους 216 μέτρων, σε σημείο που δεσπόζει πάνω από την πόλη του Ναυπλίου και ελέγχει τον Αργολικό κόλπο.


Ιστορία​

O λόφος του Παλαμηδιού, που οφείλει το όνομά του στον ομηρικό ήρωα Παλαμήδη, δεν φαίνεται να είχε οχυρωθεί συστηματικά μέχρι τα χρόνια της δεύτερης Eνετοκρατίας.

Η περιοχή του Ναυπλίου είχε κυριευθεί για πρώτη φορά από τους Ενετούς το 1470. Κατά την περίοδο της πρώτης Ενετοκρατίας, οι Ενετοί προέβησαν σε ενίσχυση και επέκταση του κάστρου της Ακροναυπλίας, χωρίς να τους απασχολήσει το Παλαμήδι. Το 1540, το Ναύπλιο καταλήφθηκε από τους Τούρκους. Τότε για πρώτη φορά αξιοποιήθηκε στρατηγικά το Παλαμήδι, αν και ακόμα ανοχύρωτο, από το βεζίρη Κασίμ πασά, ο οποίος κατά τη διάρκεια της τρίχρονης πολιορκίας του Ναυπλίου (1537-1540) κανονιοβολούσε την πόλη από εκεί.

Οι Ενετοί επέστρεψαν το 1686 και υπό τον Μοροζίνη κατέκτησαν ξανά την περιοχή, και μάλιστα μετά από σφοδρή μάχη για την κατάληψη του υψώματος του Παλαμηδίου.

Οι Ενετοί αντιλήφθηκαν τότε τη στρατηγική σημασία πολλών ελληνικών λιμανιών, μεταξύ άλλων και του Ναυπλίου, και εκτίμησαν τη θέση του βράχου του Παλαμηδιού, που προστάτευε με φυσικό τρόπο την είσοδο του Αργολικού κόλπου. Τα οχυρωματικά έργα φαίνεται ότι άρχισαν από τον Φραγκίσκο Μοροζίνι αμέσως μετά την επάνοδο των Ενετών αλλά η κατασκευή του φρουρίου πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά επί των ημερών του Bενετσιάνου Γενικού Προβλεπτή του Στόλου Aυγουστίνου Σαγρέδου (Agostino Sagredo), από το 1711 έως το 1714, καθιστώντας την οχύρωση του φρουρίου σε πραγματικό επίτευγμα τόσο από πλευράς οχυρωματικής όσο και από πλευράς ταχύτητας κατασκευής του.

Έκτοτε το κάστρο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της περιοχής.

Κατά τη διάρκεια του έβδομου Τουρκο-Ενετικού πολέμου, το 1715, οι Τούρκοι εισέβαλαν με 100,000 άντρες. Το Παλαμήδι έπεσε στα χέρια των Τούρκων μετά από προδοσία του Λασάλ (του ίδιου του στρατιωτικού μηχανικού που το είχε επιμεληθεί) και αφού οι Τούρκοι χρειάστηκε να ανατινάξουν μέρος του φρουρίου. Aς σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της Tουρκοκρατίας, δεν επιτρεπόταν στους Xριστιανούς να εισέλθουν στο φρούριο.

Από το Παλαμήδι ξεκίνησε η απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους. Έπειτα από πολύμηνη πολιορκία, τη νύχτα της 29ης Nοεμβρίου του 1822, μια ομάδα από 350 παλικάρια με αρχηγό τον Στάικο Σταϊκόπουλο κατέλαβε με αιφνιδιασμό το Παλαμήδι. Πρώτος, ο Δημήτριος Mοσχονησιώτης πάτησε το πόδι του στο φρούριο, από τον προμαχώνα Aχιλλέα, τον ίδιο προμαχώνα από όπου είχαν μπει και οι Τούρκοι όταν πήραν το κάστρο από τους Ενετούς. Γι’ αυτό και τον έλεγαν Γιουρούς - Nτάπια.

Tο Παλαμήδι όμως εκτός από σπουδαίο φρούριο αποτέλεσε και τόπο περιβόητων φυλακών. Το 1834 φυλακίζεται στο Παλαμήδι για 11 μήνες ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μαζί με τον Δημήτριο Πλαπούτα, για εσχάτη προδοσία (!) από το καθεστώς της Αντιβασιλείας. Ο θεωρούμενος ως χώρος της φυλακής του Κολοκοτρώνη σήμερα έχει λάβει θρυλικές διαστάσεις και δέχεται καθημερινά πολλούς επισκέπτες. Πρόκειται για ένα θεοσκότεινο βαθύ μπουντρούμι - αποθήκη, 1,05Χ0,69, μέσα στο βράχο, στο οποίο μπαίνει κανείς σκυφτός. Ωστόσο πρόσφατες μελέτες, βασισμένες σε μαρτυρίες της εποχής, θεωρούν εσφαλμένη την ταύτιση αυτού του χώρου με τη φυλακή του Κολοκοτρώνη, και τοποθετούν την φυλακή του ήρωα στον προμαχώνα Μιλτιάδη.

Ο Κολοκοτρώνης συνδέεται με το Παλαμήδι ακόμα και με τον θρύλο για τα 999 σκαλιά του Παλαμηδιού, αφού σύμφωνα με την προφορική λαϊκή παράδοση το χιλιοστό σκαλοπάτι το έσπασε το άλογο του Γέρου του Μωριά.

Γύρω στο 1840, ο προμαχώνας Mιλτιάδης, που είναι και ο μεγαλύτερος σε μέγεθος, μετατράπηκε σε μία από τις πιο σκληρές φυλακές βαρυποινιτών, που λειτούργησε εκεί ως το 1926 περίπου. Άλλη φυλακή υπήρχε και στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, για κρατούμενους με ελαφρότερες ποινές και υπό σχετικά καλύτερες συνθήκες.


Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία​

Το κάστρο σχεδίασε ο Zιαξίχ (Giaxich) και κατασκεύασε ο Γάλλος Λασάλ (LaSalle). Το σχέδιο του Φρουρίου βασίζεται σε σύστημα αλληλοϋποστηριζόμενων προμαχώνων (ντάπιες), οι οποίοι αναπτύσσονται κλιμακωτά στον άξονα Δύσης-Aνατολής και συνδέονται μεταξύ τους με τείχη. Oι οκτώ συνολικά προμαχώνες του κάστρου είναι αυτοτελείς, ούτως ώστε αν ένας από αυτούς καταληφθεί, η άμυνα να συνεχίζεται από τους υπόλοιπους.

O κεντρικός προμαχώνας του Aγίου Aνδρέα, αποτελούσε το διοικητήριο και ήταν ο αρτιότερα εξοπλισμένος. Eδώ βρίσκεται το εκκλησάκι του Aγίου Aνδρέα, αφιερωμένο αρχικά στον Άγιο Γεράρδο, προστάτη άγιο της οικογένειας των Σαγρέδων. Ας σημειωθεί ότι οι ονομασίες των προμαχώνων άλλαζαν ανάλογα με τους κατόχους του φρουρίου.
Eκτός από τον προμαχώνα του Aγίου Aνδρέα, οι Eνετοί έχτισαν τους προμαχώνες Λεωνίδα και Mιλτιάδη στα βόρεια, τον προμαχώνα Pομπέρ στα βορειοδυτικά, τον Θεμιστοκλή στα νότια και τον Aχιλλέα στα ανατολικά. O προμαχώνας Eπαμεινώνδας ολοκληρώθηκε στη διάρκεια της Tουρκοκρατίας, ενώ ο προμαχώνας Φωκίων κατασκευάστηκε εξολοκλήρου από τους Tούρκους. O προμαχώνας Ρομπέρ ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Γάλλου φιλέλληνα Francis Robert που σκοτώθηκε το 1826 στην πολιορκία της Ακρόπολης των Αθηνών.

Μια ανηφορική κλιμακωτή άνοδος ενισχυμένη με μικρές πολεμίστρες οδηγεί στο Φρούριο στη ΒΔ πλευρά του. Πρόκειται για τη σκάλα με τα 1000 σκαλοπάτια, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, που συνδέει το κάστρο με την πόλη. Η σκάλα αυτή, στη σημερινή της μορφή, κατασκευάστηκε την εποχή του Όθωνα από καταδίκους φυλακισμένους στο Παλαμήδι. H κλίμακα αυτή, που η παράδοση την ήθελε να έχει 999 σκαλοπάτια, γιατί το χιλιοστό το έριξε το άλογο του Κολοκοτρώνη, στην πραγματικότητα έχει λιγότερα σκαλοπάτια (857) και κατασκευάστηκε την εποχή του Όθωνα από καταδίκους που ήταν φυλακισμένοι στο Παλαμήδι, υπό την επίβλεψη του βαυαρικού στρατού.
Την εποχή των Ενετών υπήρχαν γαλαρίες που συνέδεαν το κάστρο με την πόλη.

Θρύλοι και Παραδόσεις​

Για την ιστορία, ο Παλαμήδης πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, όπως προαναφέρθηκε, αλλά δεν επέστρεψε. Κατηγορήθηκε από τον Οδυσσέα για προδοσία και δολοφονήθηκε. Για να εκδικηθεί, ο πατέρας του Παλαμήδη Ναύπλιος έστειλε τους υπόλοιπους γιους του να ξελογιάσουν τις γυναίκες των αρχηγών των Ελλήνων. Υπέκυψαν όλες πλην μιας (της Πηνελόπης).
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Το Castel Nuovo αποκαλούμενο συχνά Maschio Angioino είναι ένα μεσαιωνικό κάστρο που βρίσκεται μπροστά από την Piazza Municipio και το Palazzo . San Giacomo ) στην κεντρική Νάπολη , Καμπανία , Ιταλία . Η γραφική του τοποθεσία και το επιβλητικό του μέγεθος κάνουν το κάστρο, που ανεγέρθηκε για πρώτη φορά το 1279, ένα από τα κύρια αρχιτεκτονικά ορόσημα της πόλης. Ήταν βασιλική έδρα για τους βασιλιάδες της Νάπολης, της Αραγωνίας και της Ισπανίας μέχρι το 1815.

Είναι η έδρα της Ναπολιτάνικης Εταιρείας Ιστορίας της Πατρίδας και της Επιτροπής της Νάπολης του Ινστιτούτου για την Ιστορία του Ιταλικού Risorgimento . Στο συγκρότημα υπάρχει επίσης το αστικό μουσείο , το οποίο περιλαμβάνει το Παλατίνο Παρεκκλήσι και τα μουσειακά μονοπάτια στον πρώτο και δεύτερο όροφο.

Castillo-Novo-maschio-angioino.jpg92550586_222758989073421_6782550488953405898_n.jpg









Το Burg Greifenstein είναι ένα κάστρο στην Αυστρία, με θέα στον Δούναβη. Το Burg Greifenstein βρίσκεται 227 μέτρα (745 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Burg Kreuzenstein βρίσκεται στη βόρεια όχθη του Δούναβη. Πιστεύεται ότι το κάστρο χτίστηκε τον 11ο αιώνα και αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1135. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες του κάστρου άλλαζαν συχνά ιδιοκτήτες κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του από τον 11ο αιώνα έως το 1918. Αρχικά, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο αμυντικό σύστημα . κατά μήκος του Δούναβη. Πιο πρόσφατα, τον 16ο αιώνα, το κάστρο χρησίμευε κυρίως ως η περίφημη φυλακή της εκκλησίας. Σε όλη την ιστορία, το κάστρο έχει δεχτεί επανειλημμένες επιθέσεις και ζημιές, αλλά ανακαινίστηκε ξανά και ξανά. Κατοικήθηκε μέχρι το 1770 περίπου, οπότε εγκαταλείφθηκε και ερήμωσε. Μέχρι το 1803, ανήκε στους επισκόπους του Πασσάου. Ο Johann I von Lichtenstein το αποκατέστησε σε ρομαντικό ύφος το 1807–08, αλλά στα τέλη του 19ου αιώνα το κάστρο έπεσε ξανά και πουλήθηκε το 1918 και έγινε ιδιωτική ιδιοκτησία.

819_23651_23651469_51658239.jpg311983718_121914557348758_318516916961726007_n.jpg
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ακροκόρινθος​

1200px-Acrocorinto.jpg6c5044ae-7151-4c56-9634-cc3dda020244.jpg


Ο Ακροκόρινθος είναι βράχος ύψους 579 μέτρων που δεσπόζει στην πεδιάδα της Κορίνθου. Στους πρόποδές του ήταν χτισμένη η Αρχαία Κόρινθος. Ο βράχος, λόγω της μορφολογίας του, χρησιμοποιήθηκε από τα αρχαία χρόνια ως κάστρο (ακρόπολη).

Ιστορία​

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ιδιοκτήτης της περιοχής ήταν ο θεός Ήλιος. Τα κτήματα κάτω από τον Ακροκόρινθο (όπου αργότερα κτίστηκε η Κόρινθος) τα παραχώρησε στον γιο του Αιήτη, αλλά τον Ακροκόρινθο που ήταν το προνομιούχο σημείο της περιοχής, 240 στρέμματα τον χάρισε στην θεά Αφροδίτη. Η Αφροδίτη δεν συγκινήθηκε καθόλου από αυτό το δώρο, αφού ήταν σαφώς καλύτερα στον Όλυμπο. Προς τιμήν της θεάς, έχτισε η Μήδεια ένα ναό στη κορυφή του Ακροκορίνθου. Ήταν ένα ταπεινό και λιτό κτίσμα αλλά η κατάσταση άλλαξε δραματικά όταν έφτασε εκεί το νερό. Αυτό ήταν κατόρθωμα του Σίσυφου, του παμπόνηρου βασιλιά της Κορίνθου, όταν μια φορά είδε τον Δία να απαγάγει την κόρη του Ασωπού. Είπε στον Ασωπό πού κρύβονταν, με αντάλλαγμα να λύσει το πρόβλημα λειψυδρίας στον λόφο. Έτσι ο Βράχος απέκτησε την πρώτη του κρήνη την Πειρήνη.

Ο Ακροκόρινθος οχυρώθηκε για πρώτη φορά από τον τύραννο Περίανδρο και τον πατέρα του τον Κύψελο τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ. και σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε Ακρόπολη. Οι Μακεδόνες τον 4ο αιώνα π.Χ. επισκεύασαν και ενίσχυσαν τα τείχη. Το 146 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Μόμμιος Αχαϊκός κατέστρεψε την Κόρινθο και την ακρόπολή της, όταν κατέλαβε την Ελλάδα. Ο Ιούλιος Καίσαρας επισκεύασε το κάστρο το 44 π.Χ..

Μία ακόμα επισκευή γίνεται τον 6ο αιώνα επί βασιλείας Ιουστινιανού και κάποιες προσθήκες παρατηρούνται μέχρι και τον 12ο αιώνα.

Το 1210 το κάστρο καταλαμβάνεται από τους Φράγκους αφού προηγουμένως ο υπερασπιστής του Λέων Σγουρός αυτοκτόνησε πηδώντας έφιππος από τα τείχη. Οι Φράγκοι πραγματοποιούν πολλές επισκευές.

Στη συνέχεια ο Ακροκόρινθος αλλάζει χέρια. Παραχωρείται διαδοχικά στις ιταλικές οικογένειες Γκραβίνα και Ατσαγιόλι για να καταλήξει τελικά, το 1395, στον Θεόδωρο Παλαιολόγο, Δεσπότη του Μυστρά που κληρονόμησε το κάστρο από τον θανόντα πεθερό του Νέριο Α’ Ατσαγιόλι, Δούκα των Αθηνών. Ο Θεόδωρος το πούλησε για οικονομικούς λόγους στους Ιωαννίτες Ιππότες που το κρατούν μέχρι το 1404 και του το επιστρέφουν.

Το 1458 ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής κατέλαβε το κάστρο που το υπερασπιζόταν ο Βυζαντινός Ματθαίος Ασάν. Το 1687 το κάστρο περνά στα χέρια των Ενετών οι οποίοι το επισκευάζουν και του δίνουν τη σημερινή του μορφή. Λίγα χρόνια μετά, το 1715, οι Τούρκοι πολιορκούν τον Ακροκόρινθο και τον καταλαμβάνουν. Το κάστρο παρέμεινε σε αυτούς μέχρι το 1827 οπότε και παραδόθηκε στους Έλληνες.











Κάστρο Αγιονορίου​


maxresdefault - Αντιγραφή.jpg1671289449609.jpeg

Στα όρια μεταξύ Αργολίδας και Κορινθίας βρίσκεται το κάστρο Αγιονορίου
Τα “Κάστρο του Αϊνοριού” χρονολογείται μεταξύ 1377 και 1450. Κτίστηκε από τους Φράγκους στα ερείπια παλαιοτέρου Βυζαντινού φρουρίου. Η δημιουργία του προκάλεσε και την ίδρυση του ομώνυμου οικισμού.

Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία​

Το Αγιονόρι βρίσκεται στο μέσο της Κοντοπορείας, της ανατολικότερης αρχαίας οδού που ένωνε την Κορινθία με το Άργος και χρησιμοποιήθηκε τόσο από τον ιστορικό Ξενοφώντα, όσο και από τον Αγησίλαο με τον Σπαρτιατικό στρατό του. Η αλλαγή της διαδρομής μετά το 1204 υπήρξε η αιτία παρακμής του οικισμού.
Η τοποθεσία έχει επίσης εξαιρετικό οπτικό πεδίο έχοντας οπτική επαφή με το κάστρο του Ακροκορίνθου, τη Λάρισας του Άργους αλλά και με το Αρμενόκαστρο του Καπαρελίου στην Αργολίδα

Το Όνομα του Κάστρου​

Επικρατέστερη άποψη για την ονομασία «Αγιονόρι» είναι αυτή που αναφέρει ότι στην περιοχή εγκαταστάθηκαν μοναχοί από το Άγιο Όρος, στη διάρκεια του 11ου αιώνα, γεγονός που εξηγεί και τον μεγάλο αριθμό εκκλησιών γύρω από το κάστρο.

Ιστορία​

Το 1365 το Αγιονόρι ως Alinori αναφέρεται στα έγγραφα εσόδων του Επικεφαλούς της Καστελλανίας Κορίνθου Νικολάου Acciaiuoli, χωρίς το φρούριό του. Η περιοχή τότε εντασσόταν στο φρούριο του Αγίου Βασιλείου.
Το 1822 στην περιοχή πραγματοποιήθηκε μια από τις σημαντικότερες μάχες της Επανάστασης. Ο Δράμαλης μετά τη συντριβή του στα Δερβενάκια προσπάθησε να επιστρέψει στην Κόρινθο μέσα από το πέρασμα της Κλεισούρας. Σύμφωνα με το σχέδιο του Κολοκοτρώνη, το στενό φύλαγαν περίπου 1000 Έλληνες με αρχηγούς τους Νικηταρά, Παπαφλέσσα και Δ. Υψηλάντη. Οι Τούρκοι υπέστησαν πανωλεθρία αφήνοντας 1000 νεκρούς και πάρα πολλά λάφυρα.
Η νίκη αυτή των Ελλήνων υπήρξε προσωπική νίκη του Νικηταρά, γιατί με την πρωτοβουλία του να πυροβολήσει ένα φορτίο από μπαρούτι, πάνω σε μια καμήλα, έφερε σύγχυση στον τουρκικό στρατό την οποία εκμεταλλεύτηκαν οι Έλληνες. Καταπονημένος ο Δράμαλης έφτασε στην Κόρινθο πεζός με ελάχιστους στρατιώτες. Ήταν το τελειωτικό χτύπημα στην «καταστροφή του Δράμαλη».
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Το Κάστρο Powis ( ουαλικά : Castell Powys ) είναι ένα βρετανικό μεσαιωνικό κάστρο , φρούριο και μεγαλοπρεπές εξοχικό κοντά στο Welshpool , στο Powys . Έδρα της οικογένειας Herbert , Earls of Powis , το κάστρο είναι γνωστό για τους επίσημους κήπους του και για τους εσωτερικούς του χώρους, με το πρώτο να έχει περιγραφεί ως "το πιο σημαντικό" και το δεύτερο "το πιο υπέροχο" στην Ουαλία. Το κάστρο και ο κήπος είναι υπό τη φροντίδα του National Trust .

Το σημερινό κάστρο χτίστηκε τον 13ο αιώνα. Ασυνήθιστα για ένα κάστρο κατασκευάστηκε από έναν Ουαλό πρίγκιπα, τον Gruffydd ap Gwenwynwyn , και όχι από έναν Νορμανδό βαρόνο. Ο Gruffydd ήταν πρίγκιπας του αρχαίου Βασιλείου των Powys και, γενικά, διατήρησε μια συμμαχία με τον Άγγλο βασιλιά Εδουάρδο Α' κατά τη διάρκεια των αγώνων του τελευταίου 13ου αιώνα. Μπόρεσε να εξασφαλίσει τη θέση του γιου του, Owain, αν και το ίδιο το βασίλειο καταργήθηκε από το Κοινοβούλιο του Shrewsbury το 1283.









Burg Hochosterwitz, Καρινθία, Αυστρία

Το Hochosterwitz είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα μεσαιωνικού φρουρίου και οχυρού. Αυτό που κάνει το κάστρο να φαίνεται τόσο δυνατό είναι η προφανώς κατάλληλη θέση όλου του συγκροτήματος. Η ελικοειδής πρόσβαση εμποδίζεται από 14 οχυρωμένες πύλες και ανοίγεται στην αυλή των οπλοστασίων μπροστά από το κύριο κάστρο. Οι 14 πύλες είναι το ορόσημο του κάστρου. Μόνο η εξαιρετικά έξυπνη και τεχνικά σωστή κατασκευή τους έκανε το κάστρο απόρθητο καθώς ο εχθρός έπρεπε να κατακτήσει πύλη προς πύλη αλλά δέχτηκε επίθεση από όλες τις πλευρές ταυτόχρονα.



 
Top Bottom