Ιστορικές Φωτογραφίες

[maik900]

Ο Αυστραλός James Harrison στην ηλικία των 13 ετών χρειάστηκε 13 λίτρα αίμα. Δεν το ξέχασε και μόλις έγινε 18 ετών αποφάσισε να γίνει αιμοδότης. Ανακάλυψε πως το πλάσμα από το αίμα του περιείχε ένα σπάνιο αντιγόνο που θεράπευε την ασθένεια Rhesus που χτυπάει τα έμβρυα προκαλώντας εγκεφαλικές βλάβες, ακόμη και θάνατο. Από τότε άρχισε να δίνει αίμα σχεδόν κάθε εβδομάδα σώζοντας τις ζωές περίπου 2,4 εκατομμυρίων εμβρύων! Πάνω από 1000 αιμοδοσίες!
Πρόσφατα ο James Harrison, γνωστός και ως «ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι», έγινε 81 ετών και δεν επιτρέπεται πια από την νομοθεσία να είναι αιμοδότης. Στην φωτό βλέπετε τον Harrison στην τελευταία αιμοδοσία του με τη παρέα μωρών που σώθηκαν από το αίμα του.

respect....

 

[maik900]

Kατασχεμένα δαχτυλίδια γάμου Εβραίων από τους Ναζί, που βρέθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.. Κάθε δαχτυλίδι κρύβει από πίσω μία ιστορία αγάπης που την σκότωσε το σκότος του Ναζισμού...

 

[maik900]

Τα παιδιά της καμινάδας – Θύματα των εργολάβων, ξεψυχούσαν από ασφυξία ή από καρκίνο
Για δύο ολόκληρους αιώνες, από το 1700 έως το 1900, είχε ξεσπάσει στην Αγγλία μια φοβερή αντιπαράθεση ανάμεσα στους εργολάβους οικοδομών και σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, επιστήμονες και διαπρεπείς νομικούς.
Η αιτία ήταν οι περίφημοι καπνοδοκαθαριστές. Τα τζάκια σε όλα τα αρχοντόσπιτα ήταν το σήμα κατατεθέν της Αγγλίας και ειδικά του Λονδίνου. Πρόκειται για μια ιστορία ανθρώπινης φρίκης. Εκατοντάδες χιλιάδες τζάκια έκαιγαν τους χειμώνες στις πολυκατοικίες και οι καπνοδόχοι τους έπρεπε να καθαρίζονται κάθε χρόνο υποχρεωτικά.
Οι εργολάβοι όμως, για να γλιτώνουν χώρο, χρησιμοποιούσαν εξαιρετικά στενούς σωλήνες για να περνά ο καπνός. Οι σωλήνες αυτοί είχαν μήκος πολλές δεκάδες μέτρα και διακλαδίζονταν προς όλες τις κατευθύνσεις, κάθετα, οριζόντια και λοξά, μέχρι να βγουν στην ταράτσα. Άλλος τρόπος να καθαριστούν δεν υπήρχε, παρά μόνο να μπει μέσα στο σωλήνα ένας εξαιρετικά μικρόσωμος άνθρωπος και να τον καθαρίσει από την αιθάλη, ειδικά στις γωνίες που κατακαθόταν. Ήταν μία δουλειά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των δύστυχων παιδιών.
Χιλιάδες παιδιά χρησιμοποιήθηκαν σαν σκλαβάκια από τους εργολάβους για να χώνονται στις στενές καμινάδες, να σέρνονται για ώρες στο σκοτεινό στενό λαγούμι, μέσα σε συνθήκες ουσιαστικής ασφυξίας και να βγαίνουν τελικά στις ταράτσες, αφού είχαν καθαρίσει εκατοντάδες μέτρα καμινάδας.
Οι ηλικίες που προτιμούσαν οι εργολάβοι ήταν ανάμεσα στα πέντε και τα δέκα χρόνια, ενώ άφηναν τα παιδιά χωρίς τροφή για να μην παχαίνουν, οπότε δεν θα χωρούσαν στα στενά ανοίγματα!
Εκατοντάδες παιδιά έπαθαν ασφυξία και πέθαναν μέσα στα βρόμικα λαγούμια, ενώ άλλα σφήνωσαν στις στροφές κι έμειναν εκεί αβοήθητα μέχρι να σβήσουν. Αν κάποιο παιδί λιποθυμούσε μέσα στην καπνοδόχο, δεν είχαν άλλο τρόπο για να το συνεφέρουν παρά μόνο ανάβοντας το τζάκι κι ελπίζοντας ότι, αν δεν πέθαινε από τον καπνό, η φωτιά και η θερμότητα θα το ξυπνούσε. Επρόκειτο για ένα καθεστώς πολύ χειρότερο από οποιαδήποτε σκλαβιά.
Οι εργολάβοι είχαν μεταβληθεί σε κανονικούς δουλεμπόρους. Τα χαμίνια που κυκλοφορούσαν στις φτωχογειτονιές, συλλαμβάνονταν και με το ζόρι γίνονταν καπνοδοκαθαριστές, ενώ φτωχοί άγγλοι αγρότες πωλούσαν τα παιδιά τους στους δουλεμπόρους για να τα ρίξουν στα σκοτεινά λαγούμια. Φυσικό ήταν αυτή η δυστυχία και εκμετάλλευση, επειδή δεν ήταν κρυμμένη κάπου, αλλά μπαινόβγαινε σε όλα τα λονδρέζικα σπίτια, να εξεγείρει ορισμένους ευαίσθητους ανθρώπους. Αυτοί άρχισαν να πιέζουν τις κυβερνήσεις προκειμένου να απαγορευθεί η εργασία των παιδιών στον καθαρισμό των καπνοδόχων. Και τότε όμως οι εργολάβοι είχαν μεγαλύτερη επιρροή στο κοινοβούλιο και στην εξουσία από τους φιλάνθρωπους και τους διανοούμενους.
Ο καρκίνος των όρχεων θεωρούνταν αφροδίσιο νόσημα
Χρειάστηκε να περάσουν δύο αιώνες για να ψηφιστούν τρεις νόμοι που απαγόρευσαν την παιδική αυτή εργασία και ακόμα πενήντα χρόνια μέχρι να εφαρμοστούν.
Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 20.000 παιδιά πέθαναν μέσα στους σωλήνες, ενώ 200.000 παιδιά υπέστησαν μεγάλες βλάβες στην υγεία τους.
Το βρετανικό κοινοβούλιο, δέσμιο των πάμπλουτων και πανίσχυρων εργολάβων, αρνιόταν να νομοθετήσει, παρά το γεγονός ότι από το 1775 ο διάσημος Λονδρέζος χειρουργός Πέρσιβαλ Ποτ είχε κάνει μια συγκλονιστική αποκάλυψη. Σχεδόν ένας στους τρεις καπνοδοκαθαριστές πέθαινε από καρκίνο των όρχεων, όταν έφτανε σε ώριμη ηλικία. Αν και ο Ποτ έχαιρε απεριόριστης εκτίμησης, αμφισβητήθηκε σφοδρά για τη συγκεκριμένη γνωμάτευση, διότι αυτή δεν συνέφερε το σύστημα.
Ο καρκίνος των όρχεων εξακολουθούσε να θεωρείται αφροδίσιο νόσημα, με αποτέλεσμα οι μολυσμένοι να αντιμετωπίζουν και τον κοινωνικό χλευασμό, μέχρι το 1919, οπότε έγινε γνωστό ότι η αιθάλη περιέχει μόρια από την απόσταξη του γαιάνθρακα που είναι εξαιρετικά καρκινογόνα.
Η εκμετάλλευση των παιδιών στις καμινάδες δείχνει ότι εκείνη την περίοδο ο δυτικός πολιτισμός δεν σκλάβωνε μόνο τους ανθρώπους στον Τρίτο Κόσμο, αλλά και τα περιθωριακά στρώματα μέσα στη μητρόπολη.

 

[karellen]

Το 5ο συνέδριο του Solvey στις Βρυξέλλες.
Όλα τα λαμπρά μυαλά μαζεμένα σε μια ιστορική φωτογραφία.Οι 17 από τους 29 είχαν πάρει ή επρόκειτο να πάρουν Νόμπελ!

 

[maik900]

Γαλλίδες που κατηγορήθηκαν για παράνομους ερωτικούς δεσμούς με Γερμανούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η προβλεπόμενη τιμωρία ήταν δημόσιος εξευτελισμός και περιλάμβανε κούρεμα με την ψιλή και αναγκαστική έκθεση του ημίγυμνου σώματός τους.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1944.




Το αυτοκίνητο των Bonnie και Clyde μετά από παγίδα που τους στήθηκε στο Bienville. Λουιζιάνα, 24 Μαΐου 1934.



Η εμφάνιση της Marilyn Monroe για χιλιάδες στρατεύματα στην Κορέα, στις 11 Φεβρουαρίου του 1954.




Woodstock, 16 Αυγούστου 1969.

 

[maik900]

To Pearl Harbor κατά τη διάρκεια και μετά τον βομβαρδισμό από τους Ιάπωνες, στις 7 Δεκεμβρίου του 1941.



Ο Al Capone σε αλιευτικό ταξίδι, στις 7 Μαρτίου του 1931.



Καταστρέφοντας βαρέλια μπύρας κατά τη διάρκεια της Ποτοαπαγόρευσης, δεκαετία 1920, Ηνωμένες Πολιτείες.



Οι τελευταίες σωσίβιες λέμβοι από το ναυάγιο του Τιτανικού, στις 15 Απριλίου του 1912.

 

[karellen]

Woodstock, 16 Αυγούστου 1969.

Μιας και είπες Woodstock Μιχάλη

 

[maik900]

Πριν από 44 χρόνια, στις 16 Σεπτέμβρη του 1976, ο Σοβιετικός παγκόσμιος πρωταθλητής τεχνικής κολύμβησης Σαβάρς Καραπετιάν σώζει από σίγουρο πνιγμό, ένα προς ένα, είκοσι άτομα.
Μόλις είχε τελειώσει την καθημερινή του προπόνηση των 20 Km στην λίμνη Γερεβάν όταν είδε ένα τρόλεϊ, με 92 επιβάτες, να πέφτει στην λίμνη.
Κολύμπησε μέχρι εκείνο το σημείο και βούτηξε στα δέκα μέτρα που ήταν βυθισμένο και σχεδόν αόρατο από την λάσπη που είχε σηκωθεί.
Έσπασε το πίσω παρμπρίζ με τα πόδια και μέσα από αυτό, άρχισε να βγάζει ανθρώπους να τους ανεβάζει στην επιφάνεια (περίπου 30 με 35 δευτερόλεπτα για κάθε άτομο που ανέβαζε) όπου τους παραλάμβανε ο αδελφός του, που προπονούνταν μαζί του, ο οποίος τους άφηνε στην ξηρά που απείχε 25 μέτρα.
Έκανε το ίδιο πολλές φορές, σχεδόν 30 αλλά δεν επέζησαν όλοι.
Δεν θυμάται πόσες γιατί άρχισε σταδιακά να χάνει τις αισθήσεις του από την κόπωση, την υποθερμία και τις πληγές που δεχόταν από το σπασμένο παρμπρίζ.
Μετά την υπερ-προσπάθεια, ο ίδιος έμεινε σε κώμα για 46 ολόκληρες μέρες και όταν συνήλθε η κατάσταση της υγείας του ήταν τέτοια που δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά...
Τα 11 παγκόσμια ρεκόρ και τα χρυσά μετάλλια των παγκόσμιων και Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων ήταν πλέον η τελική συγκομιδή του από το άθλημα.
Ο ίδιος όταν τον ρώτησαν για το πιο τρομακτικό μέρος αυτού του περιστατικού απάντησε :
"Ηξερα ότι δεν μπορούσα να τους σώσω όλους. Φοβόμουν μήπως κάνω κάποιο λάθος. Ήταν τόσο σκοτεινά εκεί κάτω που δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα. Σε μία από τις καταδύσεις μου κατά λάθος άρπαξα ένα κάθισμα και το έβγαλα έξω. Θα μπορούσα αντί αυτού να είχα σώσει μία ακόμη ζωή. Αυτό με στοιχειώνει ακόμα και στα όνειρά μου."
Ο ηρωισμός, το θάρρος και η αυταπάρνησή του, δεν έγιναν αμέσως γνωστά. Οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν έμειναν στο συρτάρι και δημοσιεύτηκαν μετά δυο χρόνια.
Τότε, του απονεμήθηκε το μετάλλιο «Για τη σωτηρία του πνιγμού» και το μετάλλιο του «Τάγματος της Τιμής»









Ο τυφλός γιατρός κρατά αγκαλιά και ακροάζεται το τριών μηνών βρέφος...
Τον Μάρτιο του 1953, το περιοδικό Life έκανε ένα αφιέρωμα στον γιατρό – φαινόμενο, Albert-André Nast. Ο Γάλλος επιστήμονας ζούσε στο χωριό Chelles, λίγο έξω από το Παρίσι και ήταν η πιο αγαπητή και αξιοσέβαστη προσωπικότητα. Η διαφορά με τους υπόλοιπους συναδέλφους του ήταν ότι ο Nast ήταν τυφλός....
Δεν χρησιμοποίησε ποτέ του στηθοσκόπιο, παρά μόνο ακουμπούσε το αφτί του και ακροαζόταν το κάθε ασθενή πέφτοντας πάντα μέσα στις διαγνώσεις του. Ξεγέννησε 4 χιλιάδες γυναίκες Το 1931, ενώ εξασκούσε το επάγγελμα του γιατρού για δέκα χρόνια στο χωριό Chelles, ένα ατύχημα του στέρησε το φως. Αμέσως αποτραβήχτηκε και κλείστηκε στον εαυτό του. Όταν όμως ένας παλιός ασθενής του χρειάστηκε θεραπεία απευθύνθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη στον μοναδικό γιατρό που ήξερε και εμπιστευόταν. Ήταν η στιγμή που ο Nast κατάλαβε ότι μπορούσε να κάνει διαγνώσεις χωρίς να βλέπει και δίχως τη βοήθεια του στηθοσκόπιου. Βρήκε ξανά κίνητρο και θέληση για ζωή. Με τη βοήθεια της γυναίκας του Manon και των νοσοκόμων του, ο γιατρός είχε 22 χρόνια εξαιρετικής επιστημονικής πορείας. Οι κάτοικοι του χωριού δεν έπαψαν ποτέ να τον εμπιστεύονται. Αν και ήταν παθολόγος, η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν η μικρή κλινική μητρότητας «Le Nativité», που είχε ιδρύσει μαζί με τη γυναίκα του.
Οι συνεργάτες του, ήταν τα μάτια του που τον καθοδηγούσαν σε κάθε περιστατικό. Μαζί είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν μια μέθοδο αξιόπιστη για τους τοκετούς. Ήταν τόσο επιτυχημένη, που οι εγκυμονούσες ξεχνούσαν ή δεν ελάμβαναν ποτέ υπόψιν τους ότι ο γιατρός δεν έβλεπε. Ο Albert-André Nast βοήθησε στον ερχομό 4 χιλιάδων βρεφών. Τον αποκαλούσαν ο «μεγαλόκαρδος γιατρός»....

 

[maik900]

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε σε συναυλία του Elvis Presley το 1975. Ο τραγουδιστής ανακάλυψε ότι υπήρχε ένα τυφλό κοριτσάκι στην αίθουσα, που ήταν ερωτευμένο με τα τραγούδια του και ζήτησε από τον μάνατζερ του να την φέρει στην σκηνή. Οταν το κορίτσι ανέβηκε στην σκηνή, ο Elvis γονάτισε μπροστά της.
-Άκουσα ότι σου αρέσουν τα τραγούδια μου, μωρό μου?
-Ναι κύριε.
-Τα ακούω κάθε βράδυ πριν πάω για ύπνο.
Όταν τελείωσε η συναυλία, ο Presley πλήρωσε το κορίτσι για μία εγχείρηση που θα της επέτρεπε να αποκαταστήσει την όρασή της!!








Η Edith Steiner Εβραία που επέζησε του Ολοκαυτώματος και ο John Mackay
Σκωτσέζος στρατιώτης που της έσωσε τη ζωή παντρεύτηκαν 17 Ιουλίου του 1946 και φέτος θα γιορτάσουν 73 χρόνια επέτειο γάμου! Για όσες και όσους δεν πιστεύουν ότι η αγάπη μπορεί να αντέξει τόσο και τόσα!

 

[maik900]

«Ζωολογικός κήπος» για ανθρώπους στο Βέλγιο το 1958.
Μέσα στον φράχτη βλέπετε κοριτσάκι από την Αφρική.



Τα ζωα είναι εξω απο τον φραχτη.........





Ένας μικρός... ήρωας!

Ο Ικμπάλ Μασίχ ένα παιδί-σύμβολο της κατάχρησης της παιδικής εργασίας στον αναπτυσσόμενο κόσμο, που εκτελέστηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι επειδή αποκάλυψε τη «μαφία των χαλιών»....

Γεννημένος το 1982 στη Λαχόρη του Πακιστάν. Ο πατέρας του ήταν εργάτης και εγκατέλειψε την οικογένειά του για να δημιουργήσει μια νέα. Η μητέρα του εργαζόταν ως οικιακή βοηθός και έκανε διάφορες δουλειές για να μεγαλώσει τα παιδιά της, ενώ τον Μασίχ πρόσεχαν οι μεγαλύτερες αδερφές του. Η ζωή του άλλαξε όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του αποφάσισε να παντρευτεί. Η μητέρα του δανείστηκε χρήματα από ένα ταπητουργείο και πούλησε τον τετράχρονο Μασίχ σαν σκλάβο για την αποπληρωμή του χρέους. Υπολογίζεται ότι το δάνειο ήταν 13 χιλιάδες Ρουπίες, περίπου 260 δολάρια...
Ο Μασίχ δούλευε σαν σκλάβος στη γραμμή παραγωγής χαλιών, όπου εργάζονταν κι άλλα παιδιά. Μάλιστα, τα αφεντικά τον έδεναν με αλυσίδες προκειμένου να μην το σκάσει. Εργαζόταν 14 ώρες την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα. Του έδιναν ελάχιστη τροφή και πολλές φορές τον κλείδωναν σε σκοτεινό υπόγειο για τιμωρία. Επί έξι χρόνια εργαζόταν υπό πίεση και σε εξαντλητικούς ρυθμούς. Όταν έγινε 10 ετών, το 1992, ψηφίστηκε νόμος στο Πακιστάν που καθιστούσε παράνομη την παιδική εργασία. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες συνέχιζαν να χρησιμοποιούν παιδιά ως εργάτες. Η απόφαση αυτή του έδωσε το θάρρος που χρειαζόταν για να δραπετεύσει....
Σε ηλικία 10 ετών, το έσκασε και πήγε στην αστυνομία, η οποία δωροδοκήθηκε και αναγκάστηκε να δουλεύσει πάλι σκλάβος στην ταπητουργία. Όμως λίγους μήνες μετά κατάφερε να ξαναδραπετεύσει και κατέφυγε στο Απελευθερωτικό Μέτωπο του Πακιστάν για την Εκμετάλλευση της Παιδικής Εργασίας.
Σε ηλικία 12 ετών βραβεύτηκε με το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Reebok. Εξέφρασε την επιθυμία να γίνει δικηγόρος, προκειμένου να εξαλείψει την παιδική εργασία στη χώρα του. Ήταν τόσο δημοφιλής που ακτιβιστικές οργανώσεις τον προσκάλεσαν στην Αμερική για να μιλήσει για την παιδική εργασία.

Ο Ικμπάλ δολοφονήθηκε στις 16 Απριλίου 1995, ανήμερα του Πάσχα, μετά από ένα ταξίδι στην Αμερική, σε ηλικία 12 ετών, πιθανόν από τη «μαφία των χαλιών», η οποία είχε οικονομικές απώλειες. Ο Ικμπάλ υποστήριξε τα δικαιώματα των παιδιών σε όλο το κόσμο. Χιλιάδες παιδιά ελευθερώθηκαν από τον δεσμό της δουλειάς χάρη σε αυτόν.

 

[maik900]

Το φιλί της ζωής

Δυο υπάλληλοι εταιρείας ηλεκτρισμού, ο Ράνταλ Τσάμπιον και ο Τζέι Τόμσον εκτελούσαν εργασίες συντήρησης πάνω σε ένα στύλο όταν ο Τσάμπιον ακούμπησε κατά λάθος ένα από τα καλώδια υψηλής τάσης. Πάνω από 4000 Βόλτ διαπέρασαν το κορμί του κάνοντας την καρδιά του να σταματήσει. Ο Τόμσον που ήταν από κάτω του πολύ γρήγορα τον πλησίασε και του έδωσε το «φιλί της ζωής» μέχρι που ένοιωσε το σφυγμό του να επανέρχεται.







Η φωτογραφία απεικονίζει τον Αλμπερτ Αϊνστάιν στο πανεπιστήμιο Λίνκολν το 1946, είναι ένα πανεπιστήμιο για τους Αφρικανούς, οι λευκοί καθηγητές αρνούνται να διδάξουν στο πανεπιστήμιο των μαύρων, αλλά για τον Αϊνστάιν, η επιστήμη δεν γνωρίζει χρώμα του δέρματος, καταγωγή και δόγμα...

 

[maik900]

Το ίδιο αγόρι μετά από 4 χρόνια στον πόλεμο..









Ιστορίες του Covid-19: Ο Guido και η Maria

Ο κύριος Guido Stangalini, εκατό ετών, μπήκε στο γηροκομείο λίγο πριν το lockdown στην Ιταλία λόγω του Covid-19. Η σύζυγός του η κυρία Maria Pagani, 93 ετών, υποτίθεται πως θα μετακόμιζε και αυτή μαζι του λίγες μέρες αργότερα, αλλά λόγω της αναγκαστικής απομόνωσης της δομής, της επιτράπηκε η είσοδος μετά από 101 ημέρες. Δεν είχαν χωρίσει ποτέ πριν, ούτε καν για μια μέρα στα 70 χρόνια του γάμου τους.

101 ημέρες κατά τις οποίες ο Guido προσευχόταν κάθε πρωί να ζήσει να την αγκαλιάσει ξανά σύντομα, να ζήσει να την ξαναδεί τουλάχιστον άλλη μία φορά. Και αυτή είναι η στιγμή που συναντήθηκαν.

 

[maik900]

1920 Μια σπάνια φωτογραφία του ιστορικού Zeppelin πριν την πρώτη του απογείωση στο υπόστεγο που κατασκευάζετο





Είτε το πιστεύετε είτε όχι, αυτή είναι μια φωτογραφία του 1911 που είναι εξαρχής έγχρωμη.
Λήφθηκε από τον Ρώσο φωτογράφο Sergey Prokudin-Gorsky και δείχνει τον τελευταίο εμίρη της Μπουχάρα (περιοχή της Κεντρικής Ασίας που αργότερα θα μετατραπεί σε διάφορες χώρες που καταλήγουν στην ΕΣΣΔ).
Ο Sergey Prokudin-Gorsky χρησιμοποίησε μοναδικές τεχνικές φωτογραφίας με πολλαπλά φίλτρα χρωμάτων που, μετά από επικάλυψη, του επέτρεψαν να αποτυπώσει έγχρωμες φωτογραφίες πριν από 110 χρόνια με ποιότητα που μοιάζει περισσότερο με χθεσινές φωτογραφίες.
Συνιστώ να ψάξετε στο Διαδίκτυο για φωτογραφίες του, θα εκπλαγείτε. Ένα από τα πιο διάσημα είναι αυτό του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Λέων Τολστόι.

 

[maik900]

"Ένα 10χρονο αγόρι κουβάλα στην πλάτη του τον νεκρό αδελφό του, που πέθανε από έκρηξη ατομικής βόμβας
...
Ο αμερικάνος φωτογράφος Τζο Ο’Ντόνελ ταξίδευε σε όλη την Ιαπωνία για εφτά μήνες, μετά την έκρηξη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Ήθελε να αποτυπώσει τις καταστροφές που υπέστη η χώρα. Ένα απόγευμα, παρατήρησε ένα μικρό αγόρι να περπατά προς τον χώρο της καύσης των νεκρών.
«Ήταν περίπου 10 χρονών.
Κουβαλούσε ένα μωρό στην πλάτη του.
Εκείνη την εποχή στην Ιαπωνία βλέπαμε πολύ συχνά παιδιά να παίζουν, ενώ είχαν δεμένα τα μικρότερα αδέλφια τους στην πλάτη.
Αλλά αυτό το αγόρι ήταν διαφορετικό», περιέγραψε ο φωτογράφος.
Ο μικρός δεν φορούσε παπούτσια, αδιαφορούσε για το κρύο και στη στάση του σώματός του διαγραφόταν στρατιωτική πειθαρχία.
Στάθηκε όρθιος μπροστά στην είσοδο του χώρου καύσης, χωρίς να μιλά. Το μωρό που είχε δέσει στην πλάτη του ήταν ασάλευτο, σαν να κοιμόταν βαριά.
Περίμενε πέντε με δέκα λεπτά, μέχρι που τον είδαν οι εργαζόμενοι. Τον πλησίασαν και με αργές κινήσεις έλυσαν το σχοινί που έδενε το μωρό.
Τότε ο Ο’Ντόνελ αντιλήφθηκε ότι ήταν νεκρό.
Οι άντρες το τοποθέτησαν πάνω σε μία πυρά και ο αδελφός του στάθηκε ακίνητος, με τα μάτια καρφωμένα πάνω του. Δάγκωνε τα χείλη του τόσο δυνατά, που μάτωσαν.
Μετά από ώρα, αφού η φωτιά είχε αρχίσει να σβήνει, το αγόρι γύρισε την πλάτη και έφυγε ήσυχα. .."






Τα ειδικά κλουβιά για τα μωρά, που χρησιμοποιούνταν για την έκθεση των μωρών στον ήλιο και το καθαρό οξυγόνο, όταν η οικογένεια ζούσε σε κάποιο διαμέρισμα, 1937.

 

[maik900]

Γυναίκες που μοιράζουν πάγο, 1918






Οι εργάτες που βάφουν τη γέφυρα του Μπρούκλιν, 1914

 

[maik900]

Το 1904, οι βελγικές αποικιοκρατικές δυνάμεις στο Κονγκό έσφαξαν την οικογένεια του Ota Benga ενώπιον ενός Αμερικανού επιχειρηματία που τον ήθελε για έκθεμα στον ανθρώπινο ζωολογικό κήπο του Μπρόνξ.Έτσι αφού τον απήγαγαν, τον εξέθεσαν σε όλη την Αμερική αναγκάζοντας τον να προβάλει αγριότητες για να διασκεδάζει το κοινό.Χρόνια αργότερα και ύστερα απο δημοσιεύσεις με την ιστορία του, ο Οτα ελευθερώθηκε, και με λίγη βοήθεια αγοράσε ρούχα ενώ έφτιαξε και τα αιχμηρά δόντια του . Αυτά έκαναν τον Benga να γίνει πιο εύκολα αποδεκτος στην τοπική κοινωνία.Επίσης διδάχθηκε και Αγγλικά ενώ άρχισε να εργάζεται και σε ένα εργοστάσιο καπνού.
Προσπάθησε να επιστρέψει στην Αφρική, αλλά το ξέσπασμα του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 σταμάτησε όλα τα ταξίδια.Ετσι ο Οτα έπεσε σε κατάθλιψη. Τελικά, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να επιστρέψει σπίτι,αυτοκτόνησε το 1916.







Μια ομάδα αντρών ποζάρει μπροστά από ένα παζάρι σκλάβων στο Μιζούρι, 1852.

 

[maik900]

Το 1892, υλοτομός ποζάρει υπερήφανος που έκοψε την Σεκογια των 1310 ετών, με ύψος 361 πόδια. περισσότερο ή λιγότερο 128 μέτρα.

Οι διαστάσεις του ήταν τόσο εντυπωσιακές που χρειάστηκε να σταλεί ένα πριόνι με συμπιεσμένο πτερύγιο 9 μέτρων ενώ χρειάστηκε 8 ημέρες για να κοπεί.

Αυτό το δέντρο ήταν υγιές και μπορούσε να ζήσει για πολλά χρόνια. Θα μου πείτε ότι τα παλιά χρόνια οι ανάγκες ήταν διαφορετικές, θα διαφωνήσω..

Ειναι η φύσικη τάση του ανθρώπου να καταστρέφει κάθε τι που τον κάνει να αισθάνεται "λίγος"









Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει ξεπεράσει το ρεκόρ της!!
122 ετών και 164 ημερών ήταν η Jeanne Calment όταν άφησε την τελευταία της πνοή τον Αύγουστο του 1997!
Γεννημένη το 1875, η Jeanne πρόλαβε να γνωρίσει τον Βαν Γκογκ, επιβίωσε της Ισπανικής Γρίπης, δύο παγκοσμίων πολέμων, ενώ αποφάσισε να κόψει το κάπνισμα στα 117 της.

 

[maik900]

1922, η αστυνομία ελέγχει το μήκος του μαγιό.






Ζευγάρι λεσβιών στο Παρίσι, 1932.

 

[maik900]

Ο τελευταίος Εβραίος της Vinnitsa, 1941



Ένας Εβραίος καθισμένος στα γόνατα μπροστά από ένα χώρο μαζικής ταφής, περιμένει την εκτέλεση του από μέλος της παραστρατιωτικής ομάδας των SS. Η φωτογραφία βρέθηκε στο προσωπικό λεύκωμα ενός στρατιώτη Einsatzgruppen,(ειδικές δυνάμεις των SS) που έγραφε στο οπισθόφυλλο του «ο τελευταίος Εβραίος της Vinnitsa».


Αποτύπωμα στο φεγγάρι



Το 1969 ο Νιλ Άρμοστρονγκ, έκανε πραγματικότητα ένα όνειρο της ανθρωπότητας : έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στη σελήνη. Το πρώτο αποτύπωμα ανθρωπίνου ποδιού, στο φεγγάρι, φωτογραφήθηκε για να αποτυπώσει στη μνήμη, την ιστορική εκείνη στιγμή.

 

[maik900]

Μάθημα σεξουαλικής αγωγής, 1929.



Όπλο που χρησιμοποείτο για το κυνήγι πάπιας, αρχές του 20ου αιώνα.



Τσεκάροντας την αντοχή ενός κράνους του ράγκμπι, 1912.



Σοφία Λόρεν και Τζέιν Μάνσφιλντ, 1957
Να πώς περιέγραψε η Σοφία Λόρεν το περιστατικό: “Η Paramount είχε οργανώσει ένα πάρτι για μένα. Όλος ο κινηματογράφος βρισκόταν εκεί. Και τότε έρχεται η Τζέιν Μάνσφιλντ, τελευταία. Ήξερε πως όλοι θα την κοιτούσαν. Πού βρίσκονται τα μάτια μου; Κοιτάω το στήθος της, γιατί φοβάμαι μην ξεχυθεί στο πιάτο μου”.