Η ζωή μας όλη...ΕΝΑ ταξίδι

User C

well know member
Δημοσιεύσεις
3.737
Εφτασαν αργά το βράδυ με το φορτήγο της οδικής και ξεφόρτωσε την μηχανή, ενώ η Κλαίρη πήγε μέσα για να μπορέσει να φύγει η μανά της. Εκεί άκουσε τον εξάψαλμο, ότι δεν θα κάθεται αυτή με τα παιδί για να κάνουν αυτοί βλακείες με την μηχανή και να νομίζουν πως είναι έφηβοι. Της τα έψελνε γιατί έχουν ευθύνη τώρα που είναι γονείς και η μηχανή πρέπει να φύγει από το σπίτι να μην παίρνει τέτοιες εικόνες το παιδί. Οτι κάποια στιγμή ο Τάσος πρέπει να βάλει μυαλό και να σοβαρευτεί επιτέλους... Εκείνη την ώρα ο Τάσος έμπαινε σπίτι και πρόλαβε να ακούσει τις τελευταίες λέξεις. Η μάνα της Κλαίρης τον κοίταξε και πήρε την τσάντα της να φύγει. "Μισό λεπτό", της φώναξε ο Τάσος. "Σε ευχαριστώ που έμεινες με την μικρή και μπορέσαμε να βγούμε με την Κλαιρή. Ηταν τεράστια εξυπήρετηση και χάρη. Δεν θα σε ξαναχρειαστούμε όμως. Αν χρειαστεί η ανάγκη θα φωνάξουμε μια γυναίκα. Ευτυχώς οικονομικά μπορούμε να το διαχειριστούμε", συνέχισε ενώ την έσπρωχνε προς την πόρτα απαλά. "Καληνύχτα", της είπε μολις βγήκε από την πόρτα και έκλεισε την πόρτα πίσω του χωρίς να την αφήσει να πει κάτι. Γύρισε και κοίταξε την γυναίκα του έτοιμος να δεχτεί την έκρηξη. Στην τελική μάνα της ήταν και δεν είχε δικαίωμα να της μιλήσει αυτός αλλά όλα έχουν τα όρια του και τα δικά του όρια είχα ξεπεραστεί προ πολλού. Επρεπε πλέον αν ήθελε να είναι καλά αυτός με τον εαυτό του να αλλάξει ρότα. Ηθελε να της τα πει όλα αυτά, αλλά θα τον καταλάβαινε;


Η Κλαίρη είχε μείνει στήλη αλάτος. Τον κοίταζε και δεν μπορούσε να κρύψει το χαμογέλο της. Κοιτάχτηκαν για μια στιγμή και ξέσπασαν σε γέλια. Γέλια δυνατά που δεν μπορούσαν να σταματήσουν. Δεν τους ένοιαζε αν ήταν έξω από την πόρτα η μάνα της ακόμη. Γελούσαν με δάκρυα ακουμπησμένοι στον τοίχο. Η μικρή ακούστηκε από την ενδοεπικοινωνία και η Κλαίρη έφυγε προς το δωμάτιο. Ο Τάσος ανακουφισμένος πλέον που δεν χρειαζόταν να της εξηγήσει της είπε "Πάω λίγο κάτω στο υπόγειο και έρχομαι σύντομα". "Μην αργήσεις" του είπε γελώντας και χάθηκε στον διάδρομο. Ο Τάσος κατέβηκε τις σκάλες και κοίταξε την μοτοσυκλέτα. "Θα σε φτιάξω αύριο", της είπε λες και τον άκουγε και κατευθύνθηκε προς το γραφείο. Έριξε μια ματιά στα μυνήματα του, τίποτα το επείγον. Σύνδεσε το κινήτο του στο computer και κατέβασε τις φωτογραφίες. Έβαλε ένα φωτογραφικό χαρτί στον εκτυπώτη και τύπωσε την φωτογραφία του με την Κλαίρη και την μηχανή με το ξεφούσκωτο λάστιχο. Την κρέμασε στον τοίχο δίπλα του μαζί με κάτι άλλες παλιές φωτογραφίες από διακοπές και βόλτες, είτε μαζί είτε μονός. Ηταν "Ο τοίχος των επιτυχιών" αυτός και έβαζε τις καλύτερες στιγμές που τον έκαναν να νιώθει χαρούμενος


Ενας τοίχος γεμάτος με φωτογραφίες, αποκόμματα από εισητήρια αγώνων, συναυλιών και οτιδήποτε άλλο ένιωθε αυτός σαν επιτυχία. Κοίταξε δίπλα από την φωτό που μόλις έβαλε και είδε την φωτογραφία του Μάνου ξαπλωμένου στο χορτάρι να κοιτάζει ένα λουλούδι. Εχουν περάσει 10 χρόνια και ακόμη δεν έχει πιστέψει πως ο Μάνος δεν είναι μαζί τους. Ολοι μαζί μια παρέα σε βόλτες, σε τσίπουρα, σε γέλια, σε καφρίλες, στα βουνά, αλλά ο Μάνος εδώ και δέκα χρόνια έπαψε να σκορπάει τα χαμόγελά του σε όλους, από εκείνο το βράδυ που κατέβαινε την Συγγρού. Κανείς δεν έμαθε πως και τι...μόνο πως ο Μάνος έφυγε. Κοίταξε την ημερομηνία στο computer, ήταν 30 Αυγούστου. "Ρε κάτι συμπτώσεις", σκέφτηκε. "Σήμερα πήγα βόλτα με την Κλαίρη, σήμερα είδα την φωτό του Μάνου στον τοίχου. Σαν σήμερα θα γινόταν 49 χρονών ο Μάνος. Α ρε Μάνο πόσα ακόμη είχαμε να περάσουμε μαζί. Πόσοι άνθρωποι δεν πρόλαβαν να δουν το χαμόγελό". Θυμήθηκε εκείνο το τηλεφώνημα από τον Γιώργο, βράδυ Φεβρουαρίου. Αυτός μόλις είχε φτάσει στο Ντυσελντορφ για δουλειά. "Ο Μάνος δεν είναι πια μαζί μας", του είχε πεί και μετά σιώπή. Μια σιωπή που κράτησε μέρες. Ακουσε θόρυβο και γύρισε απότομα.


"Αργείς" του είπε η Κλαίρη, "και έτσι κατέβηκα εγώ γιατί αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ". Κοιτάχτηκαν στα μάτια, "η μικρή κοιμήθηκε", συνέχισε, "μήπως να βάζαμε πλυντήριο όπως στο άνεκδοτο;". Γέλασαν και οι δυο "μόνο μην πάρει χαμπάρι και φοβάται να πλύνει τα ρούχα αν μεγαλώσει" της είπε ο Τάσος γελώντας και έσπρωξε τα χαρτιά από το γραφείο στο πάτωμα. "Οχι εδώ" του είπε η Κλαίρη και ξεκίνησε να ξενερώνει ο Τάσος. Την είδε να προχωράει προς την μοτοσυκλέτα, αφήνοντας τα λιγοστά της ρούχα να πέφτουν στο πάτωμα. "Εδώ πάνω, όπως εκείνο το βράδυ, τότε που είχαμε έρθει Θεσσαλονίκη με την μηχανή και σταμάτησαμε στα Πλατανάκια πάνω από το Πανόραμα. Θυμάσαι;" του είπε η Κλαίρη ενώ κάθισε προκλητικά πάνω στην σέλα του TDM εντελώς γυμνή. Ξεκίνησε να βγάζει ρούχα ο Τάσος, πέταξε την μπλούζα στο γραφείο, τίναξε τα παπούτσια. Το ένα προσγειώθηκε στο παρπριζ του αυτοκινήτου, το άλλο χάθηκε πίσω από κάτι κούτες. Πήγε να βγάλει το παντελόνι του, έπεσε στο πάτωμα. Τους έπιασαν τα γέλια..."αντε βρε παππού" του είπε η Κλαίρη γελώντας ενώ αυτός έβριζε το γ*******μένο παντέλονι που δεν έβγαινε. Τα κατάφερε και έτρεξε. Παραλίγο να την ρίξει από την μηχανή με την φόρα που είχε πάρει. "Σε ευχαριστώ θέε μου, όποιος και αν είσαι αν υπάρχει γι' αυτο που μου συμβαίνει σήμερα", σκέφτηκε και όρμηξε στην γυναίκα του. Ηταν ξανά φοιτητές πάνω στην μοτοσυκλέτα να μην τους νοιάζει τίποτα, παρά μόνο αυτοί. Ο Τάσος άναψε πρώτος τσιγάρο και το έδωσε στην Κλαίρη, που είχε να καπνίσει 10 χρόνια, και άναψε ένα δεύτερο για τον εαυτό του. Ξαπλωμένοι πανω σε μια κουβερτα στο πάτωμα, έμειναν εκεί αρκετή ώρα κοιτάζοντας το ταβάνι. Χαμογελούσαν



(Συνεχίζεται)

(μετά την Μπούκα όμως γιατί πρέπει να τελειώσουμε και τις δουλειές μας για να φύγουμε)
 
Τελευταία επεξεργασία:

User C

well know member
Δημοσιεύσεις
3.737
(εκεί που ο μύθος μπλέκει με την αλήθεια μια ιστορία είναι που κρύβονται οι ομορφιές στις λεπτομέρειες)


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΤΑ


Είχε περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα και ο Στέφανος δεν είχε καταφέρει να το πει στην Ρούλα. Οχι ότι προσπάθησε δηλαδή, γιατί είχε μπλεχτεί με την δουλειά. Στην πραγματικότητα είχε ξεχαστεί εντελώς ανάμεσα σε σχέδια γηπέδων, προσφορές και μελέτες δημοσίου. Παρ' όλο που ήταν ένα καλοκαίρι γεμάτο βόλτες, όπως παλιά, αν δεν είχε γυρίσει από τις διακοπές με πρόβλημα στο αυτοκίνητο την μοτοσυκλέτα δεν θα την είχε μετακινήσει καθόλου. Το ότι το αυτοκίνητο ήταν ακινητοποιημένο, επειδή το συνεργείο ήταν ακόμη κλειστό τον έκανε να καβαλάει κάθε μέρα την μοτοσυκλέτα μηχανικά, σπίτι-δουλειά σπίτι. Η καλοκαιρινή ζέστη τον τρέλαινε πραγματικά και όπως έλεγε αστειευόμενος χρόνια "Εχω χαλασμένο θερμοστάτη και σηκώνω υψηλές θερμοκρασίες". Τελικά και το αυτοκίνητό του από τα ίδια έμεινε.


Πάρκαρε την μηχανή στο γκαράζ και ανέβηκε στο σπίτι. Η Ρούλα σιδέρωνε και αυτός πέρασε πίσω της αμίλητος προς την κουζίνα. Αφησε τα πράγματα στον πάγκο και γύρισε να βγάλει μπουφάν, κράνος. Πήγε στο γραφείο του, και άνοιξε το computer (η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ), και έριξε μια ματιά στα μυνήματα. Τίποτα το ενδιαφέρον. Είχε κάποια deadlines που έπρεπε να παραδώσει μέχρι το τέλος της εβδομάδας. "Ρε συ Ρούλα, ψήνεσαι να φύγουμε ένα τριήμερο. Το επόμενο ΠαρασκευοΣαββατοκύριακο.", της είπε. "Πως σου ήρθε τώρα αυτό;" τον ρώτησε παραξενεμένη. "Εχω ένα ραντεβού στην Πάτρα την Παρασκευή το πρωί, και ένα ραντεβού στην Ναύπακτο την Δευτέρα. Φεύγουμε Παρασκευή πρωι, πάμε Πάτρα κάνω το ραντεβού μου στα γρήγορα, ανηφορίζουμε και βρίσκουμε τα παιδιά στο Αγρίνιο, περνάμε μια Λευκάδα για μπάνιο. Κυριακή πάμε στις πηγές του Αχέρωντα και το απόγευμα κατεβαίνουμε στην Ναυπακτο. Δευτέρα πρωί κάνω το ραντέβου μου όσο εσύ πίνεις καφέ και επιστρέφουμε Αθήνα". Από όποια μεριά και να το δεις ήταν μια δελεαστική πρόταση. "Θα είναι το αυτοκίνητο έτοιμο;", τον ρώτησε. "Ποιο αυτοκίνητο; Θα πάμε με την μηχανή όπως παλιά". Η Ρούλα τον κοίταξε από την πόρτα και κατάλαβε τι ήταν αυτό που ήθελε να της ξεφουρνίσει και το πήγαινε γύρω γύρω. Από την μια φοβόταν και δεν το ήθελε, από την άλλη είχε ζηλέψει τις καλοκαιρινές βόλτες του με την κόρη τους. Ηθελε να πάει, αλλά την κράταγε κάτι. Βέβαια μέσα στην χρονιά είχε ανέβει τελικά αρκετές φορές στην μοτοσυκλέτα που το είχε κόψει τελείως. Κοντινές διαδρομές μέσα στην πόλη, καμιά βραδυνή για ποτάκι με φίλους, αλλά το ταξίδι την τρόμαζε. Είχε 13 χρόνια να καβαλήσει σε ταξίδι και παρόλο που ήξερε πως ο Στέφανος σεβόταν τους φόβους της και θα πήγαινε όπως αυτή ήθελε, δεν ήθελε να του χαλάσει και την βόλτα με άγχος και γκρίνιες. "Είσαι σίγουρος ότι θα αντέξεις μαζί μου;" τον ρώτησε κοιτώντας από την πόρτα του γραφείου. Της χαμογέλασε χωρίς να απαντήσει. "Οκ, ετοιμάσου και θα πάμε", του είπε.


Ο Στέφανος ήταν σε τέτοια κέφια όλη την εβδομάδα που τελείωσε όλες τις υποχρεώσεις του μέχρι την Τετάρτη. Έκλεισε υποθέσεις που ανοίχτηκαν κατακαλόκαιρο, ρύθμισε τα ραντεβού όλα μέχρι και 2 εβδομάδες μετά. Πέμπτη πρωί στο γραφείο χαλαρός την ώρα του πρωινού καφέ στέλνει μύνημα στον Τάσο. "Αύριο το πρωί, φεύγω για Αμφιλοχία και πέριξ με την Ρούλα και την μηχανή. Αν σε παίρνει ελάτε και θα σε κανονίσω". Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα εμφανίζεται η απάντηση του Τάσου στην οθόνη "ΠΑΛΙ ΡΕ *****Α; ΖΗΛΕΥΩ. Δεν με παίρνει αλλά η Κλαίρη ήδη καβάλησε. Ετοιμάσου και σύντομα όλοι μαζί". Χαμογέλασε και έκλεισε την εφαρμογή για τα μυνήματα. Δούλεψε χωρίς διακοπή μέχρι το μεσημέρι και έφυγε για το σπίτι. Ανέβασε τις πλαϊνές βαλίτσες στο σπίτι για φόρτωμα, και ξανακατέβηκε στο υπόγειο. Πριν από κάθε βόλτα είχε μια ιεροτελεστία. Απλωνε στο πάτωμα του γκαράζ ένα μεγάλο σεντόνι και έβαζε πάνω όλα τα πράγματα που θα ήθελε να κουβαλήσει. Έπειτα άρχιζε να αφαιρεί από την λίστα τα πιο περιττά και τακτοποιούσε τα πάντα όπως θα τον βόλευαν. Στο κάτω μέρος της πλαϊνης βαλίτσας έβαλε τα τρία τσαντάκια με τα εργαλεία του. Ένα τσαντάκι με καστάνιες, καρυδακιά, torx προεκτάσεις, κατσαβίδια, βίδες με τα παξιμάδια τους, σετ επισκευής ελαστικών, και μερικά ειδικά εργαλεία για την μηχανή του που δεν ήταν σίγουρος πως τα είχαν όλα τα συνεργεία. Ενα τσαντάκι με ένα πλήρες σετ γερμανοπολύγωνων, και τρεις λεβιέδες για εξαγωγή ελαστικού. Τέλος ένα τσαντάκι που περιείχε ένα σετ καρυδάκια και μύτες για μια μικρή καστάνια και ένα σετ allen, μαζί με αρκετά tie wrap σε διάφορα μεγέθη. Από πάνω τους έβαλε τα ηλεκτρικά βοηθήματα, ένα booster, και μια ηλεκτρική τρόμπα. Στα κένα βόλεψε μια ταινία Duct tape, μια ταινία Gaffer tape, ένα μικρό WD40, ένα αδιάβροχο ζευγάρι γάντια. Από πάνω έβαλε τα δυο σετ αδιάβροχα, δυο σετ αδιάβροχες γκέτες και το top case ήταν έτοιμο (και άδειο ακόμη).

Επιασε το μικρό tankbag από την ακρή και έβαλε μέσα, ένα δεύτερο σετ γάντια, το φαρμακείο του, δυο φωσφοριζέ γιλέκα, δυο balaclava και το έκλεισε. Κοίταξε τριγύρω του και ήταν ευχαριστημένος. Δεν είχε πάρει ούτε τα μισά από όσα είχε βγάλει, τα πράγματα ήταν τακτοποιημένα και οι βαλίτσες ήταν άδειες. Πήρε το tank bag στα χέρια και ανέβηκε σπίτι. Η Ρούλα είχε ετοιμάσει ήδη τις βαλίτσες και φρόντισε και αυτή να τις έχεις μισοάδειες. Πλέον ήταν έτοιμοι για να φύγουν. Κοιτάχτηκαν με μια έκφραση ικανοποιήσης. Οσο και να φοβόταν και να γκρίνιαζε γούσταρε και αυτή όλες αυτές τις ετοιμασίες. Της ήρθαν αναμνήσεις από ταξίδια παλιά σε Τουρκία και σε Ιταλία. Θυμήθηκε τα τριήμερα σε Ζαγοροχώρια, στην Πελοπόνησο. Είχαν ταξιδέψει μαζί σε όλη την Ελλάδα. Πριν γεννηθεί η κόρη τους πήγαιναν πάντα μαζί σε όλα τα επαγγελματικά του ταξίδια ακόμη και μεσοβδόμαδα. Μετά περιορίστηκαν στα Σαββατοκύριακα και μετά αυτή έκοψε. Τώρα όμως ετοιμαζόταν πάλι να φύγει. Ο Στέφανος από την άλλη ήταν μέσα στην τρελή χαρά που θα την είχε πάλι μαζί του. Ηξερε πως δεν θα έστριβε όπως μόνος του, δεν θα έτρεχε στον δρόμο για να την έχει ήρεμη και να μην φοβάται αλλά θα την είχε μαζί του. Εφτιαξε μια λίστα με τα πράγματα που έπρεπε να κάνει το πρωί και έπεσαν νωρίς για ύπνο.


(Συνεχίζεται)
 

wheelboy

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
3.759
Μοτοσυκλέτα
Multistrada 1200s DVT
Όνομα
Yannis
Περιοχή
Ελευσίνα
(εκεί που ο μύθος μπλέκει με την αλήθεια μια ιστορία είναι που κρύβονται οι ομορφιές στις λεπτομέρειες)


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΤΑ


Είχε περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα και ο Στέφανος δεν είχε καταφέρει να το πει στην Ρούλα. Οχι ότι προσπάθησε δηλαδή, γιατί είχε μπλεχτεί με την δουλειά. Στην πραγματικότητα είχε ξεχαστεί εντελώς ανάμεσα σε σχέδια γηπέδων, προσφορές και μελέτες δημοσίου. Παρ' όλο που ήταν ένα καλοκαίρι γεμάτο βόλτες, όπως παλιά, αν δεν είχε γυρίσει από τις διακοπές με πρόβλημα στο αυτοκίνητο την μοτοσυκλέτα δεν θα την είχε μετακινήσει καθόλου. Το ότι το αυτοκίνητο ήταν ακινητοποιημένο, επειδή το συνεργείο ήταν ακόμη κλειστό τον έκανε να καβαλάει κάθε μέρα την μοτοσυκλέτα μηχανικά, σπίτι-δουλειά σπίτι. Η καλοκαιρινή ζέστη τον τρέλαινε πραγματικά και όπως έλεγε αστειευόμενος χρόνια "Εχω χαλασμένο θερμοστάτη και σηκώνω υψηλές θερμοκρασίες". Τελικά και το αυτοκίνητό του από τα ίδια έμεινε.


Πάρκαρε την μηχανή στο γκαράζ και ανέβηκε στο σπίτι. Η Ρούλα σιδέρωνε και αυτός πέρασε πίσω της αμίλητος προς την κουζίνα. Αφησε τα πράγματα στον πάγκο και γύρισε να βγάλει μπουφάν, κράνος. Πήγε στο γραφείο του, και άνοιξε το computer (η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ), και έριξε μια ματιά στα μυνήματα. Τίποτα το ενδιαφέρον. Είχε κάποια deadlines που έπρεπε να παραδώσει μέχρι το τέλος της εβδομάδας. "Ρε συ Ρούλα, ψήνεσαι να φύγουμε ένα τριήμερο. Το επόμενο ΠαρασκευοΣαββατοκύριακο.", της είπε. "Πως σου ήρθε τώρα αυτό;" τον ρώτησε παραξενεμένη. "Εχω ένα ραντεβού στην Πάτρα την Παρασκευή το πρωί, και ένα ραντεβού στην Ναύπακτο την Δευτέρα. Φεύγουμε Παρασκευή πρωι, πάμε Πάτρα κάνω το ραντεβού μου στα γρήγορα, ανηφορίζουμε και βρίσκουμε τα παιδιά στο Αγρίνιο, περνάμε μια Λευκάδα για μπάνιο. Κυριακή πάμε στις πηγές του Αχέρωντα και το απόγευμα κατεβαίνουμε στην Ναυπακτο. Δευτέρα πρωί κάνω το ραντέβου μου όσο εσύ πίνεις καφέ και επιστρέφουμε Αθήνα". Από όποια μεριά και να το δεις ήταν μια δελεαστική πρόταση. "Θα είναι το αυτοκίνητο έτοιμο;", τον ρώτησε. "Ποιο αυτοκίνητο; Θα πάμε με την μηχανή όπως παλιά". Η Ρούλα τον κοίταξε από την πόρτα και κατάλαβε τι ήταν αυτό που ήθελε να της ξεφουρνίσει και το πήγαινε γύρω γύρω. Από την μια φοβόταν και δεν το ήθελε, από την άλλη είχε ζηλέψει τις καλοκαιρινές βόλτες του με την κόρη τους. Ηθελε να πάει, αλλά την κράταγε κάτι. Βέβαια μέσα στην χρονιά είχε ανέβει τελικά αρκετές φορές στην μοτοσυκλέτα που το είχε κόψει τελείως. Κοντινές διαδρομές μέσα στην πόλη, καμιά βραδυνή για ποτάκι με φίλους, αλλά το ταξίδι την τρόμαζε. Είχε 13 χρόνια να καβαλήσει σε ταξίδι και παρόλο που ήξερε πως ο Στέφανος σεβόταν τους φόβους της και θα πήγαινε όπως αυτή ήθελε, δεν ήθελε να του χαλάσει και την βόλτα με άγχος και γκρίνιες. "Είσαι σίγουρος ότι θα αντέξεις μαζί μου;" τον ρώτησε κοιτώντας από την πόρτα του γραφείου. Της χαμογέλασε χωρίς να απαντήσει. "Οκ, ετοιμάσου και θα πάμε", του είπε.


Ο Στέφανος ήταν σε τέτοια κέφια όλη την εβδομάδα που τελείωσε όλες τις υποχρεώσεις του μέχρι την Τετάρτη. Έκλεισε υποθέσεις που ανοίχτηκαν κατακαλόκαιρο, ρύθμισε τα ραντεβού όλα μέχρι και 2 εβδομάδες μετά. Πέμπτη πρωί στο γραφείο χαλαρός την ώρα του πρωινού καφέ στέλνει μύνημα στον Τάσο. "Αύριο το πρωί, φεύγω για Αμφιλοχία και πέριξ με την Ρούλα και την μηχανή. Αν σε παίρνει ελάτε και θα σε κανονίσω". Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα εμφανίζεται η απάντηση του Τάσου στην οθόνη "ΠΑΛΙ ΡΕ *****Α; ΖΗΛΕΥΩ. Δεν με παίρνει αλλά η Κλαίρη ήδη καβάλησε. Ετοιμάσου και σύντομα όλοι μαζί". Χαμογέλασε και έκλεισε την εφαρμογή για τα μυνήματα. Δούλεψε χωρίς διακοπή μέχρι το μεσημέρι και έφυγε για το σπίτι. Ανέβασε τις πλαϊνές βαλίτσες στο σπίτι για φόρτωμα, και ξανακατέβηκε στο υπόγειο. Πριν από κάθε βόλτα είχε μια ιεροτελεστία. Απλωνε στο πάτωμα του γκαράζ ένα μεγάλο σεντόνι και έβαζε πάνω όλα τα πράγματα που θα ήθελε να κουβαλήσει. Έπειτα άρχιζε να αφαιρεί από την λίστα τα πιο περιττά και τακτοποιούσε τα πάντα όπως θα τον βόλευαν. Στο κάτω μέρος της πλαϊνης βαλίτσας έβαλε τα τρία τσαντάκια με τα εργαλεία του. Ένα τσαντάκι με καστάνιες, καρυδακιά, torx προεκτάσεις, κατσαβίδια, βίδες με τα παξιμάδια τους, σετ επισκευής ελαστικών, και μερικά ειδικά εργαλεία για την μηχανή του που δεν ήταν σίγουρος πως τα είχαν όλα τα συνεργεία. Ενα τσαντάκι με ένα πλήρες σετ γερμανοπολύγωνων, και τρεις λεβιέδες για εξαγωγή ελαστικού. Τέλος ένα τσαντάκι που περιείχε ένα σετ καρυδάκια και μύτες για μια μικρή καστάνια και ένα σετ allen, μαζί με αρκετά tie wrap σε διάφορα μεγέθη. Από πάνω τους έβαλε τα ηλεκτρικά βοηθήματα, ένα booster, και μια ηλεκτρική τρόμπα. Στα κένα βόλεψε μια ταινία Duct tape, μια ταινία Gaffer tape, ένα μικρό WD40, ένα αδιάβροχο ζευγάρι γάντια. Από πάνω έβαλε τα δυο σετ αδιάβροχα, δυο σετ αδιάβροχες γκέτες και το top case ήταν έτοιμο (και άδειο ακόμη).

Επιασε το μικρό tankbag από την ακρή και έβαλε μέσα, ένα δεύτερο σετ γάντια, το φαρμακείο του, δυο φωσφοριζέ γιλέκα, δυο balaclava και το έκλεισε. Κοίταξε τριγύρω του και ήταν ευχαριστημένος. Δεν είχε πάρει ούτε τα μισά από όσα είχε βγάλει, τα πράγματα ήταν τακτοποιημένα και οι βαλίτσες ήταν άδειες. Πήρε το tank bag στα χέρια και ανέβηκε σπίτι. Η Ρούλα είχε ετοιμάσει ήδη τις βαλίτσες και φρόντισε και αυτή να τις έχεις μισοάδειες. Πλέον ήταν έτοιμοι για να φύγουν. Κοιτάχτηκαν με μια έκφραση ικανοποιήσης. Οσο και να φοβόταν και να γκρίνιαζε γούσταρε και αυτή όλες αυτές τις ετοιμασίες. Της ήρθαν αναμνήσεις από ταξίδια παλιά σε Τουρκία και σε Ιταλία. Θυμήθηκε τα τριήμερα σε Ζαγοροχώρια, στην Πελοπόνησο. Είχαν ταξιδέψει μαζί σε όλη την Ελλάδα. Πριν γεννηθεί η κόρη τους πήγαιναν πάντα μαζί σε όλα τα επαγγελματικά του ταξίδια ακόμη και μεσοβδόμαδα. Μετά περιορίστηκαν στα Σαββατοκύριακα και μετά αυτή έκοψε. Τώρα όμως ετοιμαζόταν πάλι να φύγει. Ο Στέφανος από την άλλη ήταν μέσα στην τρελή χαρά που θα την είχε πάλι μαζί του. Ηξερε πως δεν θα έστριβε όπως μόνος του, δεν θα έτρεχε στον δρόμο για να την έχει ήρεμη και να μην φοβάται αλλά θα την είχε μαζί του. Εφτιαξε μια λίστα με τα πράγματα που έπρεπε να κάνει το πρωί και έπεσαν νωρίς για ύπνο.


(Συνεχίζεται)
Μας τα μπλέκεις πολύ!!!

Ωστόσο αϊ στεϊ τιούνεντ εντ ιιτ μαϊ abcdabcdabcd
 

User C

well know member
Δημοσιεύσεις
3.737
Να πεις τον Στέφανο να το δώσει το Sorrento και να πάρει Vectra. Για να καβαλάει συνέχεια την μηχανή Tooth
τις επόμενες τρεις μέρες έχει δοκιμές το Sorento και καθόλου μηχανή γιατί μας βγήκαν πολλά στην φόρα που φτιάχτηκαν και μου φαινεται πως τώρα πετάει
 

wheelboy

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
3.759
Μοτοσυκλέτα
Multistrada 1200s DVT
Όνομα
Yannis
Περιοχή
Ελευσίνα
τα πάντα ο Θεός εν Σοφία εποιήσε. Εχω πάρει την ευλογία του δέσποτα @esel
Αμας έχεις τας ευλογίας του Δέcποτα...... να το κοιτάξεις γιατί για παπαροκα τον έχω κόψει!!!

Tooth Tooth Tooth

abcdefghgkabcdefghgkabcdefghgk
 
Top Bottom