Η έξοδος του Μεσολογγίου, στις 10 Απριλίου 1826.................

[maik900]

Η Έξοδος του Μεσολογγίου: Ένα ολοκαύτωμα της Επανάστασης​

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org | Η Έξοδος του Μεσολογγίου, έργο του Θεοδώρου Π. Βρυζάκη.
Τη νύχτα της 10ης προς 11η Απριλίου 1826, έλαβε χώρα η ηρωική, αλλά αιματοβαμμένη Έξοδος του Μεσολογγίου των υπό πολιορκία κατοίκων και αγωνιστών της πόλης. Πολλοί συγγραφείς την αναφέρουν και ως Ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου. Η Έξοδος του Μεσολογγίου ήταν από τα πιο ηρωικά πεπραγμένα των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης. Συνάμα, όμως, ήταν κι από τα μεγαλύτερα τραγικά γεγονότα του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.

---

Ο ρόλος του Μεσολογγίου στην Επανάσταση​

Τον Φεβρουάριο του 1821 ξέσπασε η Επανάσταση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και τον Μάρτιο του 1821 στον Μοριά (Πελοπόννησος) κατά των επί σειρά αιώνων Οθωμανών Τούρκων κατακτητών. Το λάβαρο της Επανάστασης ανέμισε στο Μεσολόγγι στις 20 Μαΐου 1821. Η τοπική ηγεσία της Επανάστασης έκρινε τη θέση του Μεσολογγίου σημαντική κι έτσι όρισε την πόλη ως έδρα του Οργανισμού Δυτικής Χέρσου Ελλάδος, που αφορούσε τη διοίκηση της επαναστατημένης Ρούμελης (Στερεάς Ελλάδος) στις 9 Νοεμβρίου 1821.
Το φθινόπωρο και τον χειμώνα του 1822 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου (25 Οκτωβρίου 1822 – 31 Δεκεμβρίου 1822) από τους Οθωμανούς Τούρκους. Επικεφαλής του τουρκικού στρατού ήταν ο Μεχμέτ Ρεσίτ Πασάς, ο επονομαζόμενος και Κιουταχής και ο Ομέρ Βρυώνης. Ο Κιουταχής μόλις είχε νικήσει τους Έλληνες επαναστάτες στο Πέτα, ανατολικά της Άρτας, ενώ ο Ομέρ Βρυώνης είχε ολοκληρώσει την κατάληψη του Σουλίου. Οι δύο τους ενώθηκαν κατά του Μεσολογγίου. Ηγέτες των Ελλήνων επαναστατών στο Μεσολόγγι ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Ανδρέας Λόντος και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.
Οι Τούρκοι πολιόρκησαν το Μεσολόγγι δύο μήνες χωρίς αποτέλεσμα κι έτσι έλυσαν την πολιορκία. Την επόμενη χρονιά, τα τουρκικά στρατεύματα με επικεφαλής τον Μουσταφά Πασά βάδισαν κατά του Μεσολογγίου. Όμως αναλώθηκαν χωρίς αποτέλεσμα στην ανεπιτυχή πολιορκία του Αιτωλικού, οπότε εγκαταλείφθηκε και η ιδέα μιας ακόμα πολιορκίας του Μεσολογγίου.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org |Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Φαναριώτης πολιτικός και στρατιωτικός, ηγέτης των πολιορκιών του Μεσολογγίου.

---

Έξοδος του Μεσολογγίου: Δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου​

Τα τουρκικά στρατεύματα θα επέστρεφαν σύντομα στο ελεύθερο Μεσολόγγι. Το 1825 ο Κιουταχής συγκέντρωσε μεγάλο στρατό στη Λάρισα και βάδισε ξανά προς Αιτωλοακαρνανία. Στα τέλη Απριλίου του 1825 στρατοπέδευσε στην περιοχή και ξεκίνησε την πολιορκία του Μεσολογγίου. Ο Κιουταχής προσπάθησε να αποκλείσει τον ανεφοδιασμό της πόλης από στεριά και θάλασσα και πραγματοποιούσε συνεχείς επιθέσεις, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Οι πολιορκημένοι Μεσολογγίτες ήρθαν σε συνεννόηση με τον στρατηγό Γεώργιο Καραϊσκάκη. Ο Καραϊσκάκης διεξήγαγε πόλεμο φθοράς στα νώτα των στρατευμάτων του Κιουταχή. Τον Οκτώβριο του 1825 ο Κιουταχής από επιτιθέμενος κατέληξε αμυνόμενος!

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org | Ο Κιουταχής Ρεσίτ Πασάς.

---

Η εμπλοκή των Αιγυπτίων στην Επανάσταση​

Το 1824 ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β’ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν σε δύσκολη θέση. Η ελληνική Επανάσταση είχε εδραιωθεί στη Ρούμελη, στο Μοριά και στα νησιά, οι επαναστάτες (παρά τις εμφύλιες συγκρούσεις τους) είχαν δική τους διοίκηση και αυτοδιάθεση μέσα από τις Εθνοσυνελεύσεις τους και ήδη είχε αναπτυχθεί στην Ευρώπη το φιλελληνικό ρεύμα. Ήδη από το 1823, ο Άγγλος υπουργός εξωτερικών Τζώρτζ Κάνινγκ είχε αναγνωρίσει σε λόγο του τους Έλληνες επαναστάτες ως εμπόλεμο έθνος που μάχεται για την ανεξαρτησία του, ενώ πλήθος Ευρωπαίων φιλελλήνων εθελοντών βοηθούσε τους επαναστάτες είτε οικονομικά, είτε στρατιωτικά στα πεδία των μαχών. Οι φιλέλληνες ωθούσαν τις κυβερνήσεις τους να παρακολουθήσουν με ενδιαφέρον το ελληνικό ζήτημα.
Κάτω απ’αυτές τις δυσάρεστες για την Υψηλή Πύλη συνθήκες, ο Σουλτάνος έκανε συμφωνία με τον βαλή της Αιγύπτου Μοχάμεντ Αλί για στρατιωτική βοήθεια κατά των επαναστατών. Ο Μοχάμεντ Αλί θα έστελνε τον ικανότατο, δυνατό, εκπαιδευμένο από Γάλλους αξιωματικούς (από τους ναπολεόντιους πολέμους) στρατό της οθωμανικής Αιγύπτου. Επικεφαλής του θα ήταν ο θετός γιος του βαλή, ο ελληνικής καταγωγής, στρατάρχης Ιμπραήμ πασάς. Ο Ιμπραήμ με τον φοβερό στρατό και στόλο του κατέπνιξε αρχικά την Επανάσταση στην Κρήτη και στη συνέχεια στον Μοριά, όπου έκαψε και κατέστρεψε τα πάντα στο πέρασμά του, ενώ καλούσε τους επαναστάτες να τον προσκυνήσουν, κατά τα έτη 1824 – 1825. Η δύναμή του αποτελούνταν από 145 πλοία τουρκικά, αιγυπτιακά, αλγερινά και λιβυκά μεταγωγικά και λιβυκά σκάφη (κάποια με ευρωπαϊκές σημαίες), 8.000 Άραβες πεζικάριους, 1.200 ιππείς, 800 ατάκτους Τούρκους, τρόφιμα και πολεμοφόδια γαλλικής προέλευσης. Με την επέλαση του στρατηγού Ιμπραήμ, η Επανάσταση πια απειλούνταν να αφανιστεί εξ’ ολοκλήρου…

Πηγή εικόνας: taNea.gr | Ο Αιγύπτιος στρατηγός Ιμπραήμ.

---

Έξοδος του Μεσολογγίου: Η συνέχεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου​

Αρχικά δεν προβλεπόταν στη συμφωνία Αιγυπτίων – Υψηλής Πύλης, αλλά τελικά αποφασίστηκε η συνδρομή του Ιμπραήμ στην πολιορκία του Μεσολογγίου, καθώς ο Κιουταχής αδυνατούσε να κατακτήσει την πόλη μόνος του και οι επιχειρήσεις θα ήταν χρονοβόρες. Ο Κιουταχής και ο Ιμπραήμ, αν και ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλον ως οι καλύτεροι στρατηγοί της Αυτοκρατορίας, θα συνεργάζονταν για την κατάκτηση του Μεσολογγίου.
Με την άφιξη του στρατού του Ιμπραήμ, η πολιορκία ξανάρχισε σφοδρότερη. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι τον Φεβρουάριο του 1826, οι Οθωμανοί δεν είχαν σημειώσει καμία επιτυχία. Ηγέτες των πολιορκημένων ήταν οι Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Κίτσος Τζαβέλλας, Νότης Μπότσαρης και Νικόλαος Στουρνάρης. Ο ηρωικός ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης, πάντα κατάφερνε να σπάει την άμυνα του οθωμανικού στόλου και να εφοδιάζει το Μεσολόγγι με επιτυχία. Έτσι η άμυνα του Μεσολογγίου παρέμενε δυνατή.

Πηγή εικόνας: sansimera.gr | Έργο για την πολιορκία του Μεσολογγίου.

---

​

ΠΗΓΗ www.maxmag.gr

 

[maik900]

Προς την έξοδο του Μεσολογγίου​

Από τον Μάρτιο του 1826, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν για τους πολιορκημένους Μεσολογγίτες. Οι Οθωμανοί κατέλαβαν στρατηγικές νησίδες της λιμνοθάλασσας, όπως το Βασιλάδι και ο Ντολμάς. Επιχείρησαν να καταλάβουν και τη νησίδα Κλείσοβα, όμως βρήκαν σφοδρή ελληνική αντίσταση και ο Ιμπραήμ υποχρεώθηκε σε βαριές απώλειες. Οι πολιορκητές τώρα πια όμως είχαν κλείσει όλα τα περάσματα και ο ανεφοδιασμός του Μεσολογγίου είχε καταστεί αδύνατος. Οι αμυνόμενοι είχαν βρεθεί σε δεινή θέση. Τα πυρομαχικά σιγά σιγά τελείωναν, αλλά το μεγάλο πρόβλημα ήταν η έλλειψη τροφίμων. Η κατάσταση στην πόλη άρχισε να γίνεται δραματική και η πείνα θέριζε τους κατοίκους. Πολλές φορές κατέφευγαν να τρέφονται με ποντίκια, ενώ ιστορικές αναφορές κάνουν λόγο ακόμα και για γεγονότα κανιβαλισμού. Γράφει ο Γιαννιώτης αγωνιστής, επιζών του Μεσολογγίου, Αρτέμιος Μίχος στα απομνημονεύματά του: «…πολλαί οικογένειαι ήρχισαν τότε να τρέφωνται εκ των εκ του λιμού αποθνησκόντων συγγενών των». Ο αγωνιστής του 1821, ιστορικός και χρονικογράφος των γεγονότων του Μεσολογγίου, Νικόλαος Κασομούλης, γράφει στην ιστορία του για κάποιον Κραβαρίτη «που έκοψεν κρέας από το μηρί ενός φονευθέντος και το έφαγεν». Παρέα με την πείνα, τους επαναστάτες θέριζαν οι αρρώστιες, λόγω της κακής υγιεινής κατάστασης στην πόλη. Οι Μεσολογγίτες, οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι», πια συνομιλούσαν με τον θάνατο…
Επηρεασμένος από τα δεινά των υπερασπιστών του Μεσολογγίου, ο εθνικός ποιητής των Ελλήνων, Διονύσιος Σολωμός, έγραψε στο ποίημά του «Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι»:

«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει.
Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω `γώ στο χέρι;
Οπού συ μου`γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».

Πηγή εικόνας: lifo.gr | «Μάχη» του Θεοδώρου Βρυζάκη.

---

Η Έξοδος του Μεσολογγίου​

Η κατάσταση για τους υπερασπιστές του Μεσολογγίου είχε φτάσει στο απροχώρητο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, το συμβούλιο των οπλαρχηγών και προκρίτων της πόλης αποφάσισε την έξοδο τον κατοίκων της πόλης. Οι κάτοικοι θα έφευγαν μέσα στη νύχτα, κρυφά ώστε να μη γίνουν αντιληπτοί από τους πολιορκητές. Η ηρωική Έξοδος του Μεσολογγίου ορίστηκε για τη νύχτα της 10ης Απριλίου, Σαββάτου του Λαζάρου, προς την 11η Απριλίου, Κυριακής των Βαΐων, του 1826.
Έτσι, ξεκίνησαν την Έξοδο οι πολύπαθοι επαναστάτες. Όμως, η Έξοδος πιθανότατα προδόθηκε από κάποιον ξένο που αυτομόλησε. Οι Τουρκοαιγύπτιοι περίμεναν τους Μεσολογγίτες και πραγματοποίησαν σφοδρή επίθεση που συνοδεύτηκε από σφαγή. Παράλληλα, ενώ πραγματοποιούνταν η Έξοδος, ακούστηκε από το πλήθος μια φωνή: «Οπίσω! Οπίσω μωρέ παιδιά!». Το γεγονός αυτό προκάλεσε σύγχυση στους Μεσολογγίτες που έγιναν έρμαια των ξιφών των Οθωμανών. Χιλιάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν και πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Μόνο 1.500 κατάφεραν να σωθούν. Ο Κιουταχής και ο Ιμπραήμ, μπήκαν πια κατακτητές στο Μεσολόγγι. Το Ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου ήταν γεγονός.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org | «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου», του Ευγένιου Ντελακρουά.

---

Η θυσία του Καψάλη​

Τραγικό και συγκινητικό γεγονός στην Έξοδο του Μεσολογγίου, ήταν η θυσία του Χρήστου Καψάλη. Ο Καψάλης ήταν προύχοντας και επαναστάτης του Μεσολογγίου. Στις 8 Απριλίου 1826, όταν αποφασίστηκε η Έξοδος, δήλωσε πως δε μπορούσε λόγω ηλικίας να συμμετέχει και πως προτιμά να πεθάνει στα ερείπια της πατρίδας του. Την παραμονή της Εξόδου, συγκέντρωσε γυναίκες, παιδιά, ασθενείς, εξαντλημένους από την πείνα και τις αρρώστιες, και όσους ανάπηρους δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος στην έξοδο, σύνολο 400 άτομα. Τους συγκέντρωσε όλους σε μια μεγάλη πυριτιδαποθήκη κάτω από τον προμαχώνα του Νότη Μπότσαρη, η οποία ήταν γεμάτη πυρομαχικά και εκρηκτικές ύλες. Την νύχτα της Εξόδου έψελναν νεκρώσιμες ακολουθίες. Ο Καψάλης κρατούσε συνεχώς ένα αναμμένο δαυλί στο χέρι του. Το πρωί, όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην πόλη, ο Καψάλης ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη, παίρνοντας μαζί του στο θάνατο και μεγάλο πλήθος εχθρών.

Πηγή εικόνας: iaitoloakarnania.gr

---

Συνέπειες της Εξόδου του Μεσολογγίου​

Η Έξοδος του Μεσολογγίου συγκλόνισε τόσο τις Ευρωπαϊκές Αυλές και κυβερνήσεις, όσο και τους Έλληνες Επαναστάτες. Οι Επαναστάτες, συγκλονισμένοι από το Ολοκαύτωμα, ανέβαλαν τις εργασίες για την Γ’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (την οποία πραγματοποίησαν αργότερα στην Τροιζήνα). Παράλληλα, παραιτήθηκε και η κυβέρνηση Γεωργίου Κουντουριώτη. Τραγικά γεγονότα της Επαναστάσεως όπως η Έξοδος του Μεσολογγίου, η σφαγή της Χίου, η ηρωϊκή πτώση του στρατεύματος του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, αναθέρμαναν στην Ευρώπη το φιλελληνικό κίνημα. Σύντομα, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης θα επενέβαιναν στα του ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας…
Σήμερα, η ηρωική Έξοδος του Μεσολογγίου όπως και ο αγώνας της πόλης στην Επανάσταση γενικότερα, μνημονεύονται από μνημεία όπως ο Κήπος των Ηρώων, όπου βρίσκονται ενταφιασμένοι οι Έλληνες και φιλέλληνες που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι κατά της οθωμανικής τυραννίας. Παράλληλα κάθε χρόνο, πραγματοποιούνται τιμητικές εκδηλώσεις μνήμης στο Μεσολόγγι προς τιμήν των πεσόντων.

Πηγη www.maxmag.gr

 

[maik900]

Αγωνιστές τής Εξόδου τού Μεσολογγίου μέλη τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας

«Τα μάτια μου δεν είδαν τόπο ενδοξότερο από τούτο το αλωνάκι»

Δ. Σολωμός

Η Έξοδος τού Μεσολογγίου ήταν ένα γεγονός το οποίο σημάδεψε τον Αγώνα για την ανεξαρτησία, προκάλεσε συγκίνηση διεθνώς και γιγάντωσε την υποστήριξη στον Αγώνα των Ελλήνων κατά τής οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όταν στις 10 Απριλίου 1826 οι ελεύθεροι πολιορκημένοι πραγματοποίησαν την ηρωική Έξοδο, η κατάσταση μέσα στην πόλη είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Τρόφιμα δεν υπήρχαν και οι κάτοικοι (γυναίκες, παιδιά, τραυματίες, γέροντες και μαχητές) λιμοκτονούσαν.

Η έξοδος του Μεσολογγίου Έργο του Θεόδωρου Βρυζάκη. Από την Εθνική Πινακοθήκη.


«Άκρα τού τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει

Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει»

Οι υπόλοιποι Έλληνες, εξαιτίας τού εμφυλίου πολέμου, δεν είχαν τη δυνατότητα να τους βοηθήσουν. Έτσι, έχοντας να αντιμετωπίσουν υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις, οι 12.000 κάτοικοι τού Μεσολογγίου αντιστάθηκαν καρτερικά επί έναν χρόνο. Την ύστατη στιγμή προτίμησαν την ηρωική έξοδο από την παράδοση στα χέρια των πολιορκητών.

«Εκείθε με τους αδελφούς

Εδώθε με το Χάρο».

Η Θυσία του Καψάλη Έργο του Θεόδωρου Βρυζάκη. Από την Εθνική Πινακοθήκη

Η Επανάσταση μετά την πτώση τού Μεσολογγίου είχε σχεδόν κατασταλεί. Η φλόγα της όμως παρέμεινε άσβεστη, καθώς η ήττα μετατράπηκε σε νίκη. Ο Κολοκοτρώνης περιγράφει τη στιγμή που η πτώση τού Μεσολογγίου έγινε γνωστή στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση: «Μας ήλθε είδησις ότι το Μισολόγγι εχάθη. Έτσι, εβάλαμεν τα μαύρα όλοι. Μισή ώρα εστάθη σιωπή που δεν έκρινε κανένας, αλλ’ εμέτραε καθένας με τον νουν του τον αφανισμό μας. Βλέποντας εγώ την σιωπήν, εσηκώθηκα εις το πόδι, και τους ωμίλησα λόγια για να εμψυχωθούν. Τους είπα ότι το Μισολόγγι εχάθη ενδόξως, και θα μείνει αιώνας των αιώνων η ανδρεία…».

Είναι γεγονός ότι ένα νέο κύμα φιλελληνισμού αναδύθηκε μετά την αμαύρωση τού Αγώνα εξαιτίας τού εμφύλιου σπαραγμού. Αυτό με τη σειρά του επηρέασε εμμέσως την ευρωπαϊκή διπλωματία για τα εθνικά δίκαια των Ελλήνων. Όσοι γλύτωσαν από τη μεγάλη σφαγή τού Μεσολογγίου δεν σταμάτησαν τον αγώνα κατά των Τούρκων. Και πολλοί από αυτούς συνέχισαν να προσφέρουν στην πατρίδα τους και μετά την απελευθέρωση. Τα ονόματα 8 εξ αυτών αναφέρονται ως μέλη τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας. Αυτοί είναι:

Γ. Βαλτινός

Γεώργιος Βαλτινός. Γεννήθηκε στο Χαλκιόπουλο τού Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας. Από μικρός βρέθηκε στην αυλή τού Αλή Πασά στα Γιάννενα. Έγινε αρματολός και ήταν από τους πρωτεργάτες τής Επανάστασης στο Μεσολόγγι. Ήταν φίλος τού Καραϊσκάκη, πολέμησε στη μάχη τού Πέτα, στο Μακρυνόρος κ.α. και έλαβε μέρος στην έξοδο τού Μεσολογγίου. Εκπροσώπησε την πατρίδα του σε πολλές Εθνοσυνελεύσεις. Επί Καποδίστρια έγινε Σύμβουλος Επικρατείας. Μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας έγινε το 1836. Πέθανε στο κτήμα του στη Λυσιμαχ(ε)ία το 1887.

Κ. Βλαχόπουλος

Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος. Γόνος οικογενείας αρματολών, γεννήθηκε στη Νικόπολη τής Πρέβεζας το 1789. Κατέφυγε στην Κέρκυρα και κατετάγη στα ελληνικά τάγματα τού αγγλικού στρατού. Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Το 1821 έλαβε μέρος στη μάχη τού Βραχωρίου και πολέμησε υπό τις διαταγές τού Μάρκου Μπότσαρη. Έλαβε μέρος στη β΄ πολιορκία τού Μεσολογγίου και αγωνίστηκε στην Αττική μαζί με τον Καραϊσκάκη. Το 1827 εντάχθηκε στον στρατό τού Ριχάρδου Τσωρτς. Το 1833 έγινε ο πρώτος Έλληνας αρχηγός τής Βασιλικής Χωροφυλακής. Μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας έγινε το 1842 και στο βιβλίο των μελών της αναφέρεται ως υποστράτηγος. Πέθανε το 1868.

Μήτρος Δεληγιώργης, από τα βιβλίο του Νικ. Αθ. Κολόμβα

Δημήτριος (Μήτρος) Δεληγιώργης. Γεννήθηκε το 1785. Πριν από την Επανάσταση ήταν γραμματέας τού Αλή Πασά. Όταν ξέσπασε ο Αγώνας με χρήματά του συγκρότησε δικό του στρατιωτικό σώμα. Κατά την πολιορκία τού Μεσολογγίου ανέλαβε διοικητής μοίρας πυροβολικού και διορίστηκε φρούραρχος. Συμμετείχε στην Έξοδο κατά την οποία διεσώθη και μετέβη στο Ναύπλιο. Ο βασιλιάς Όθων τον εκτιμούσε ιδιαιτέρως. Το 1833 ήταν από τα πρώτα στελέχη τής Ελληνικής Χωροφυλακής. Μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας έγινε το 1836. Το 1847 εξελέγη βουλευτής Μεσολογγίου, όμως δεν έγινε υπουργός γιατί εν τω μεταξύ ο γιος του Επαμεινώνδας Δεληγιώργης είχε πάρει καθαρά θέση κατά τού Όθωνα.

Ανδρέας Ζαΐμης Έργο αγνώστου. Εκτίθεται στο Ιστορικό Εθνολογικό Μουσείο. Wikipedia

Ανδρέας Ζαΐμης. Γεννήθηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων το 1791. Ήταν γιος τού προεστού των Καλαβρύτων Ασημάκη Ζαΐμη, που πρώτος σήκωσε τα λάβαρο τής Επανάστασης στην Αγία Λαύρα. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Ιταλία και πήρε μέρος στην Επανάσταση μαχόμενος στην πολιορκία τής Πάτρας και στο Μεσολόγγι. Ήταν πληρεξούσιος στη Συνέλευση τής Επιδαύρου το 1822. Ο Καποδίστριας τον διόρισε μέλος τού «Πανελληνίου» και το 1837 έγινε Σύμβουλος της Επικρατείας μέχρι το 1840 οπότε και πέθανε. Μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας έγινε το 1836 και στο Αρχείο της αναφέρεται ως αντιπρόεδρος τού Συμβουλίου Επικρατείας.

Αναστασιος Μανάκης Μιχάλογλου Από το Griechischer Friechischer Freiheitkamper 19 jahrbundert, 1864, Vol 4 του Μαρίνου Βρετού.

Αναστάσιος Μανάκης-Μιχάλογλου. Γεννήθηκε το 1790. Καταγόταν από το Ανήλιο Μετσόβου. Εργαζόταν ως ζωέμπορος στην Κωνσταντινούπολη. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία το 1818. Μαζί με τον Γεωργάκη Ολύμπιο έσωσαν τους εναπομείναντες Ιερολοχίτες στο Δραγατσάνι. Για να αποφύγει τη σύλληψη κατέφυγε μεταμφιεσμένος στην Αυστρία, όπου φυλακίστηκε αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει και να κατέβει στην Πελοπόννησο το 1825. Πολέμησε στο Μεσολόγγι. Στη συνέχεια πήγε στο Βελιγράδι και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1826, οπότε συνεργάστηκε με τον Κωλέττη. Μετά την απελευθέρωση ίδρυσε βιβλιοθήκες στην Αθήνα και την επαρχία και εφοδίασε με οπλισμό την αστυνομία. Έγινε μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας το 1842. Το 1844 διορίστηκε πρόξενος τής Ελλάδας στο Βελιγράδι. Πέθανε το 1864.

Ο Κώστας Μπότσαρης

Κώστας Μπότσαρης. Γιος τού Κίτσου και αδελφός τού Μάρκου, γεννήθηκε στο Σούλι το 1792. Μετά τη δολοφονία τού πατέρα του τον πήρε στα Ιωάννινα ο Αλή Πασάς, μετά τον θάνατο τού οποίου κατόρθωσε να διαφύγει και να ενωθεί με τον αδελφό τού Μάρκο. Πήρε μέρος στη μάχη στο Καρπενήσι. Πολιτικά επηρεαζόταν από τον Μαυροκορδάτο. Πολέμησε στο Κρεμμύδι κατά των Αιγυπτίων τού Ιμπραήμ και με τον Καραϊσκάκη στην ανατολική Στερεά Ελλάδα. Διορίστηκε αρχηγός των σωμάτων που στρατοπέδευαν έξω από το Μεσολόγγι. Μετά την Έξοδο, μαζί με τη φρουρά τής πόλης, κατέφυγε στην Άμφισσα και μετά στο Ναύπλιο. Με τον Καραϊσκάκη πολέμησε στις μάχες τού Διστόμου και τής Αράχοβας. Επί Καποδίστρια πολέμησε για την απελευθέρωση τής δυτικής Στερεάς Ελλάδος υπό τον Τσωρτς. Μετά τη δολοφονία τού Κυβερνήτη έγινε οπαδός τού Κωλέττη και συμμετείχε στην τριμελή επιτροπή υποδοχής τού Όθωνα. Έγινε μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας το 1850. Πέθανε το 1853.

Τα Απομνημονεύματα τού γιατρού Πέτρου Στεφανίτση

Πέτρος Στεφανίτσης. Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1791. Διδάχθηκε την φαρμακοποιία ακούμενος κοντά στους αδελφούς Τρύφου και παρακολούθησε μαθήματα ιατρικής στο Collegio Medico στον Ιατρικό Σύλλογο Κερκύρας. Από το 1810 άρχισε να ασκεί κλινική ιατρική ως υπίατρος τού τακτικού σώματος στην Κεφαλονιά. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση πήρε μέρος στη μάχη τού Πέτα το 1822, όπου οργάνωσε πρόχειρο νοσοκομείο για τους τραυματίες. Ύστερα κατέβηκε στο Μεσολόγγι παραμένοντας σε όλες τις πολιορκίες μέχρι την Έξοδο στις 10 Απριλίου 1826. Στο Μεσολόγγι «εφάνη ουκ ολίγον χρήσιμος διά την εμπειρίαν τής τέχνης του, επισκεπτόμενος ακουράστως τους ασθενείς στρατιώτας, χωρίς ποτέ να αποβλέψη εις πληρωμήν, δαπανών μάλιστα και εξ ιδίων εις ιατρικά», κατά τα αρχεία τού Αγώνος. «Συμμετασχών τής εξόδου εσώθη μετά τού θετού υιού αυτού Νικολάου». Πήρε μέρος ως εκπρόσωπος τής Λευκάδας στη συγκρότηση τού επτανησιακού Στρατιωτικού Σώματος. Μέχρι τον Ιούλιο τού 1827 προσέφερε αμισθί τις υπηρεσίες του ως γιατρός στο νοσοκομείο τού Ναυπλίου. Το 1835 ο Στεφανίτσης βρίσκεται στην Αθήνα, όπου με πολλές δυσκολίες αποκτά άδεια άσκησης τού ιατρικού επαγγέλματος. Έγινε μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας το 1837. Ήταν επίσης μέλος και τής Αρχαιολογικής Εταιρείας, αποδεικνύοντας το ενδιαφέρον του για την πρόοδο τής παιδείας και τού πολιτισμού. Πέθανε στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 1863.


Παναγιώτα Αναστ. Ατσαβέ

φιλόλογος - ιστορικός

 

[maik900]

Η έξοδος του Μεσολογγίου, στις 10 Απριλίου 1826

..."Ὡς πότε παλικάρια νὰ ζοῦμεν στὰ στενά,
Μονάχοι σὰ λιοντάρια, σταὶς ράχαις στὰ βουνά;
Σπηλιαὶς νὰ κατοικοῦμεν, νὰ βλέπωμεν κλαδιά,
Νὰ φεύγωμ΄ ἀπ΄ τὸν Κόσμον, γιὰ τὴν πικρὴ σκλαβιά.
Νὰ χάνωμεν ἀδέλφια, Πατρίδα, καὶ Γονεῖς,
Τοὺς φίλους, τὰ παιδιά μας, κι΄ ὅλους τοὺς συγγενεῖς.
Καλλιῶναι μίας ὥρας ἐλεύθερη ζωή,
Παρὰ σαράντα χρόνοι σκλαβιά, καὶ φυλακή"...
από τον "Θούριο" του Ρήγα Φεραίου του Βελεστινλή.

 

[SotirisXT]

Μου αρεσει που αυτη η παρεα δεν εχει θεματα μονο με μηχανες.. Αλλα και με πραγματικους ηρωες που χαρη σε αυτους ειμαστε ελευθεροι σημερα.. Μπραβο και παλι μπραβο για τα θεματα σας.. Ελπιζω να εχουμε παρει εστω μια τριχα απο τα αρχιδια των προγονων μας..

 

[User V]

"Αν όλοι οι λαοί για να προοδεύσουν,πρέπει να κοιτούν μπροστά,οι Έλληνες πρέπει να στραφούν πίσω,στις αξίες και στις παραδόσεις τους.."
Σερ Στήβεν Ράνσιμαν(07/1903 - 11/2000)

 

[Σάββας]

Εύγε Μιχάλη για την απόδοση της τιμής που πρέπει στην Ιστορική Μνήμη της ημέρας !

 

[maik900]

Η Απόφασης της Ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου.
Εν Μεσολογγίω 10 Απριλίου 1826
Η Απόφαση πάρθηκε ομόφωνα και υπαγορεύθηκε από τον Ρωγών Ιωσήφ ενώ γράφτηκε από τον Κασομούλη.
Η Έξοδος έγινε στις 10 του Απρίλη το βράδυ του Σαββάτου του Λαζάρου. Επιλέχθηκε αντί να μένει σταθερή η επέτειος στις 10 Απριλίου εκάστου έτους να ακολουθεί την κινητή γιορτή του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαϊων, ημέρες που μνημονεύονται και στην Απόφαση της Εξόδου.
Γιατί;
Μα είναι προφανης και ο συμβολισμός. Ο Φράχτης στα μάτια των Τούρκων αποτελούσε τον Τάφο τον προμάχων του Μεσολογγίου. Οι Μεσολογγίτες όμως εγέρθηκαν όπως και ο Λάζαρος εκ του Τάφου. Την επόμενη ημέρα όσοι χάθηκαν μες τον χαλασμό τους υποδέχθηκαν στον ουρανό με δάφνες και βάγια ενώ όσοι σώθηκαν πέρασαν τα δικά τους Πάθη φτάνοντας όλοι στην προσωπική τους Ανάσταση όπου συλλογικά η θυσία τους αποτέλεσε την Ανάσταση του Ελληνικού Έθνους.
«Εν ονόματι της Αγίας Τριάδος
Βλέποντες τον εαυτόν μας, το στράτευμα και τους πολίτας εν γένει μικρούς και μεγάλους παρ’ ελπίδαν υστερημένους από όλα τα κατεπείγοντα αναγκαία της ζωής προ 40 ημέρας και ότι εκπληρώσαμεν τα χρέη μας ως πιστοί στρατιώται της πατρίδος εις την στενήν πολιορκίαν ταύτην και ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τους δρόμους όλοι. Θεωρούντες εκ του άλλου ότι μας εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας και προμηθείας, τόσον από την θάλασσαν καθώς και από την ξηράν ώστε να δυνηθώμεν να βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί του εχθρού, αποφασίσαμεν ομοφώνως: Η έξοδός μας να γίνη βράδυ εις τας δύο ώρας της νυκτός 10 Απριλίου, ημέρα Σάββατον και ξημερώνοντας των Βαΐων, κατά το εξής σχέδιον, ή έλθη ή δεν έλθη βοήθεια:
Α΄. Όλοι οι Οπλαρχηγοί οι από την δάμπιαν του Στορνάρη έως εις την δάμπιαν του Μακρή, με τους υπό την οδηγίαν των, μία κολώνα, να ριχθούν εις την δάμπιαν του εχθρού εις την ακρογιαλιάν, εις το δεξιόν. Η σημαία του στρατηγού Νότη Βότζιαρη θέλει μείνει ανοικτή, ως οδηγός του σώματος τούτου. Ο στρατηγός Μακρής να την συνοδεύση με ειδήμονας, όπου γνωρίζουν τον τόπον.
Β΄. Όλοι οι Οπλαρχηγοί οι από την δάμπιαν του στρατηγού Μακρή έως εις την Μαρμαρούν με τους υπό την οδηγίαν των, μία κολώνα όλοι, να ριχθούν εις τον προμαχώνα αριστερά κατά των εχθρών. Ο στρατηγός Μακρής, με την σημαίαν του ανοικτήν, θέλει είναι οδηγός του σώματος τούτου, αριστερά.
Γ΄. Δια να μη μπερδευθή το Στράτευμα με ταις φαμελλιαίς, δίδεται το γεφύρι της δάμπιας του Στορνάρη, και όλοι οι φαμελλίται, εντόπιοι και ξένοι, να ταις συνοδεύσουν και να διαβούν απ’ εκεί. Τα δύο γεφύρια είναι το μεν δια την δεξιάν κολώναν και το της Λουνέττας δια την αριστεράν.
Δ΄. Κάθε οπλαρχηγός να σηκώνη τους στρατιώτας του ανά έναν από τον προμαχώνα του, ώστε ο τόπος να μείνη εύκαιρος έως εις την ύστερην ώραν.
Ε΄. – Οι από την Μαρμαρούν, άμα σκοτειδιάση, να τραβηχθούν από ένας-ένας και να σταθούν εις την δάμπιαν του Χορμόβα.
ΣΤ΄. Ο Τζιαβέλας, με όλον το Βοηθητικόν σώμα, να μείνη οπισθοφυλακή αυτός με όλους θέλει περιέλθει όλον τον γύρον του Φρουρίου να δώση την είδησιν εις όλους και να τους πάρη μαζί του.
Ζ΄. Το σώμα της Κλείσοβας, οδηγούμενον από τους Οπλαρχηγούς του, να εξέλθη με τα πλοιάρια εις την μίαν της νυκτός, σιγανά, και άμα φθάση εις την ξηράν να σταθή έως εις τας 2 ώρας, όπου θα γίνη το κίνημα απ’ εδώ, να κινηθή και αυτό.
Η΄. – Ο τόπος, το σημείον της διευθύνσεώς μας, θέλει είναι ο Άγιος Σιμεός. Οι οδηγοί θέλουν προσέχει να συγκεντρωθούμεν εκεί όλοι.
Θ΄. Οι λαγουμτζήδες να βάλουν εις τα φυτίλια φωτιά, λογαριάζοντες να βαστάξουν μετά την έξοδόν μας μία ώρα επέκεινα. Το ίδιον να οδηγηθούν και οι εις τας πυριτοθήκας ευρισκόμενοι ασθενείς και χωλοί. Ηξεύρομεν όλοι τον Καψάλην.
Ι΄. Επειδή θα πληγωθούν και πολλοί εξ ημών εις τον δρόμον, κάθε σύνδροφος χρεωστεί να τον βοηθή και να παίρνη και τ’ άρματά του, και εάν δεν είναι εκ του ιδίου σώματος.
ΙΑ΄. Απαγορεύεται αυστηρώς κανένας να μη αρπάξη άρμα συνδρόφου του εις τον δρόμον, πληγωμένου ή αδυνάτου, αργυρούν ή σιδηρούν και φύγη. Όπου φανή τοιούτος, μετά την σωτηρίαν μας θέλει δίδει το πράγμα οπίσω και θέλει θεωρείσθαι ως προδότης.
ΙΒ΄. Οι φαμελλίται όλοι, άμα προκαταλάβουν τους δύο προμαχώνας αι άλλαι δύο κολώναις, θέλουν κινηθεί αμέσως, ώστε να περιστοιχισθούν από την οπισθοφυλακήν.
ΙΓ΄. Κανένας να μη ομιλήση ή φωνάξη την ώραν της εξόδου μας, έως ότου να πέση το δουφέκι εις το ορδί του Κιουταχή από την βοήθειαν οπού περιμένομεν και εάν, κατά δυστυχίαν, δεν έλθουν βοήθεια, οι όπισθεν πάλιν θέλουν κινηθή αμέσως, όταν κινηθούν αι σημαίαι.
ΙΔ΄. Όσοι των αδυνάτων και πληγωμένων επιθυμούν να εξέλθουν και δύνανται, να ειδοποιηθούν από τα σώματά των τούτο. ΙΕ΄. Τα μικρά παιδιά όλα να τα ποτίσουν αφιόνι οι γονείς, άμα σκοτειδιάση.
ΙΣΤ΄. Το μυστικόν θέλει το έχομεν: «Καστρινοί και Λογγίσιοι».
ΙΖ΄. Δια να ειδοποιηθούν όλοι οι Αξιωματικοί το σχέδιον, επιφορτίζεται ο Νικόλας Κασομούλης, γραμματεύς του Στορνάρη, να περιέλθη από τώρα να τους το διαβάση, ιδιαιτέρως εις τον καθέναν. Εάν δε, εις αυτό το διάστημα, έξαφνα φανή ο στόλος μας, πολεμών και νικών να μείνωμεν έως ότου ανταποκριθούμεν.

Εν Μεσολογγίω 10 Απριλίου 1826»

Πηγη Ελεύθεροι_Πολιορκημένοι.com

 

[maik900]

,Χρόνια πολλά Μεσολόγγι

,Χρόνια πολλά σε όλους τους Έλληνες

.Η Ιερή Πόλη του Έθνους τιμά τους ήρωες της Εθνικής μας παλιγγενεσίας και κρατά ζωντανή τη φλόγα της ελευθέριας της 197ης επετείου της Ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου ,με την μεγαλειώδη πομπή προς τον κήπο των Ηρώων ,σημερα Σαββατο του Λαζάρου και αύριο Κυριακή των Βαΐων 9 Απριλίου 2023.

Τιμή και Δόξα στους Ηρωικούς Εξοδίτες...