Ημέρα Ηλικιωμένων:

[maik900]

 

[stelios62]

Ελατε ντε , μην ντρεπεστε ... ας πει καποιος "ωριμος" και ενα ευχαριστω στην Ελεονωρα Ρουσβελτ ... μην μας πει κακομαθημενους ....!

 

[User V]

Η κουβέρτα...

Πάντρεψε τον μονάκριβο γιο του. Απ’ την αγάπη που του είχε, του έκανε δώρο όλη την περιουσία του.Δεν κράτησε τίποτα...

Οι χαρούμενες στιγμές πέρασαν και για αντάλλαγμα η νύφη του και ο γιος του, τον έβαλαν να μένει σε ένα υπόγειο... Έστελναν το παιδί τους να του δίνει ένα πιάτο φαί.

Μια μέρα του έδωσαν μια κουβέρτα να την πάει στον πάππου του. Τότε αυτό πήρε ένα ψαλίδι και την έκοψε στην μέση...

-''Γιατί παιδί μου το έκανες αυτό;'' του είπε έντονα η μάνα του.
-''Το κρεβάτι του παππού είναι μικρό και η κουβέρτα θα περισσεύει. Θα κρατήσω το μισό κομμάτι για σένα όταν γεράσεις να σκεπάζεσαι και εσύ όπως ο παππούς...''

Οι γονείς συγκλονιστήκαν...
Κατάλαβαν το λάθος τους και πήγαν με δάκρυα στα μάτια και με ντροπιασμένο πρόσωπο γονάτισαν μπροστά στον πικραμένο πατέρα και του ζήτησαν συγχώρεση.

 

[maik900]

​

Μια Αληθινή Ιστορία: Παιδάκι μου..σε σταματώ όχι να ζητιανέψω….
Μια ιστορία θα σας πω που μου τύχε μια μέρα…..
Μία γιαγιά συνάντησα και μου πιάσε τη χέρα…..

Παιδάκι μου..σε σταματώ όχι να ζητιανέψω….
Μα λίγ’ αγάπη πεθυμώ και βγήκα να γυρέψω…..
Πέντε παιδιά μεγάλωσα μου λέει δακρυσμένη….

Τα σπούδασα..τα πάντρεψα κι ας ήμουν στερημένη…..
Τα πρώτα ‘γγόνια ήρθανε Θεε μου..τι ευτυχία……
Μα η χαρά δε κράτησε κι ήρθε η δυστυχία……..

Μου είπανε ότι μαζί δε πρέπει πια να ζούμε…..
Θα μπεις σε ένα ίδρυμα και εκεί θα σε θωρρούμε…..
Δεν έφερα αντίρηση και ας πόναγε η καρδιά μου….
Χίλια κομμάθια γίνηκαν όλα τα όνειρα μου…….
Εσείς να ήσαστε καλά παιδάκια μου τους λέω…..
Και σκύβω για να μη θωρρούν ότι για ‘κείνο κλαίω…..
Χρόνοι πολλοί περάσανε παιδί μου συνεχίζει……
Απού δεν ήρθαν να με δουν και η καρδιά ραγίζει…….
Γι’ αυτό κι εγώ σταμάτησα σε ξένο να μιλήσω…….
Να πω παραπονέματα προτού να ξεψυχήσω…….
Άφωνος εγώ την άκουγα για όλα αυτά να λέει…..
Και δε σταμάτησε στιγμή η άμοιρη να κλαίει……
Σώπασε ΜΑΝΑ και εγώ είμαι ε δα για σένα…..
Μου γέλασε και έκλεισε τα μάθια ευτυχισμένα…….
ΛΕΩ ΛΟΙΠΟΝ.
Όποιος ξεχνά τα γονικά άθρωπος δε λογάτε……
κι ότι κι αν κάνει θα το βρει μπροστά του….ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ

 

[maik900]

Γράμμα από μια ηλικιωμένη γυναίκα κλεισμένη σε οίκο ευγηρίας.
Αυτό το γράμμα αντιπροσωπεύει την ιστορία της ζωής μου.
Είμαι 82 χρονών, έχω 4 παιδιά, 11 εγγόνια, 2 δισέγγονα και μένω σε ένα δωμάτιο 12 τετραγωνικών μέτρων.
Δεν έχω πια σπίτι ή αγαπημένα μου πράγματα, αλλά έχω κάποιον που τακτοποιεί το δωμάτιό μου, με προετοιμάζει να φάω και στρώνει το κρεβάτι μου, ελέγχει την αρτηριακή μου πίεση και με ζυγίζει.
Δεν έχω πια τα γέλια των εγγονών μου, δεν μπορώ πια να τα βλέπω να μεγαλώνουν, να αγκαλιάζονται και να τσακώνονται. μερικοί από αυτούς έρχονται να με δουν κάθε 15 μέρες. Άλλα κάθε τρεις ή τέσσερις μήνες? άλλοι ποτέ.
Δεν φτιάχνω πλέον κροκέτες ή γεμιστά αυγά ή ρολά κιμά, ούτε κεντώ σταυροβελονιά. Έχω ακόμα λίγο χόμπι να κάνω και ένα παζλ που με διασκεδάζει λίγο».
«Δεν ξέρω πόσα χρόνια μου μένουν, αλλά πρέπει να συνηθίσω σε αυτή τη μοναξιά, κάνω εργοθεραπεία και βοηθώ όσο μπορώ όσους είναι σε χειρότερη θέση από εμένα και είμαι πολύ δεμένοι μαζί τους: εξαφανίζονται συχνά Λένε ότι η ζωή γίνεται όλο και μεγαλύτερη Γιατί; Όταν είμαι μόνη μπορώ να δω τις φωτογραφίες της οικογένειάς μου και κάποιες αναμνήσεις που έχω φέρει από το σπίτι.
Ελπίζω οι επόμενες γενιές να καταλάβουν ότι η οικογένεια είναι χτισμένη για να έχει ένα αύριο (με τα παιδιά) και να ανταποδώσουμε τους γονείς μας με τον χρόνο που μας έδωσαν για να μας μεγαλώσουν.

 

[maik900]

Δεν ξέρει από δάνεια, πιστωτικές κάρτες, μετοχές... Δεν χρωστάει πουθενά.
Δεν έχει πάει ποτέ σε Mall, δεν έχει παρευρεθεί σε δεξιώσεις, δεν έχει κάνει διακοπές σε νησιά, δεν ξέρει από κρέμες ομορφιάς, δίαιτες αδυνατίσματος, και δεν γύρισε ποτέ κεφάτη απ’ του Βερόπουλου. Δεν πήγε ποτέ.
Δεν οδήγησε ποτέ αμάξι, δεν χρησιμοποίησε κομπιούτερ, κινητό τηλέφωνο αφής, φούρνο μικροκυμάτων, εσπρεσιέρα, χύτρα ταχύτητας, ηλεκτρική σκούπα... Το σπιτικό της λάμπει και δεν του λείπει τίποτα.
Αυτή είναι η κυρά Βασιλικούλα από το χωριό Παράνυμφοι του Ν. Ηρακλείου!
Η μάνα μας, η γιαγιά μας...
Λιτή. Και πλούσια συνάμα.
Η (άλλη) Ελλάδα μας!
Κείμενο: Δημήτρης Αλικάκος
Φωτο: Γαβριλάκης Γιώργος

 

[maik900]

"ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΓΕΡΝΟΥΝ...
Άστους να γεράσουν με την ίδια αγάπη που σε αφήνουν να μεγαλώσεις... αφήστε τους να μιλάνε και να λένε ιστορίες επαναλαμβανόμενες με την ίδια υπομονή και ενδιαφέρον που άκουγαν τη δική σας στα παιδικά σας χρόνια... άσε τους να κερδίσουν, όπως τόσες φορές σε άφηναν να κερδίσεις... άσε τους να χαρούν τους φίλους τους όπως αφήνουν εσένα... αφήστε τους να απολαύσουν τις συζητήσεις με τα εγγόνια τους γιατί σας βλέπουν σε αυτά... αφήστε τους να χαρούν να ζουν ανάμεσα στα αντικείμενα που τους συνόδευαν εδώ και πολύ καιρό, γιατί υποφέρουν όταν νιώθουν ότι αρπάζεις κομμάτια αυτής της ζωής... ας κάνουν λάθος, όπως τόσες φορές που έκανες λάθος και δεν σε ντρόπιασαν διορθώνοντάς σε... ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ και προσπαθήστε να τους κάνετε ευτυχισμένους με την τελευταία έκταση του δρόμου που τους έμεινε να διανύσουν• δώστε τους ένα χεράκι, όπως σας έδωσαν και εσάς όταν ξεκινήσατε το ταξίδι σας!

»

 

[maik900]

Χρονια πολλα σε ολους εμας που ειμαστε πανω από 60 να εχουμε υγεια χαρα και ευλογια στη ζωη μα!!! Καλο μηνα.

 

[esel]

Χρονια πολλα σε ολους εμας που ειμαστε πανω από 60 να εχουμε υγεια χαρα και ευλογια στη ζωη μα!!! Καλο μηνα.

View attachment 44896

Ωραίος ο Λακιας !!!!

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[apache]

Χρονια πολλα σε ολους εμας που ειμαστε πανω από 60 να εχουμε υγεια χαρα και ευλογια στη ζωη μα!!! Καλο μηνα.

View attachment 44896

Χρόνια πολλά κολογεροι....

 

[stelios62]

Χρόνια πολλά κολογεροι....

Eυχαριστουμε και σεις με το καλό να'ρθειτε ... θα σας περιμένουμε ...!

 

[maik900]

Χρόνια πολλά κολογεροι....

Ρε καλως τα πιτσιρικια

 

[maik900]

Ωραίος ο Λακιας !!!!

Ευχαριστουμε για το κοπλιμαν μεσιε στο ειπε εκεινη η λουλου το Sapiokaravo

 

[maik900]

ΑΝΤΙΟ ΣΤΗ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΓΕΝΙΑ! Εξαφανίζεται για να ανοίξει ο δρόμος για την Γενιά των Κρυστάλλων......
Μια γενιά που γεννήθηκε τη δεκαετία του 1930 με 1940. του περασμένου αιώνα Η γενιά που χωρίς σπουδές μόρφωσε παιδιά. Αυτή που δεν επέτρεψε ποτέ να λείπουν τα απαραίτητα από το σπίτι, ακόμα κι αν ήταν ψωμί και καφές.
Αυτός που δίδαξε αξίες ξεκινώντας από την Αγάπη και τον Σεβασμό και τελειώνοντας με μια έννοια της οικογένειας που σήμερα λιγοστεύουν με ανησυχητικό τρόπο.
Πεθαίνουν άνθρωποι που δίδαξαν στους άνδρες την αξία μιας γυναίκας και των γυναικών, τον σεβασμό στους άνδρες, χωρίς τόση βλακεία όσο φαίνεται σήμερα.
Πεθαίνουν όσοι μπορούσαν να ζήσουν με λίγες πολυτέλειες, αλλά χωρίς να νιώθουν απογοήτευση από αυτό.
Η δημιουργική γενιά αυτής της τάξης πεθαίνει. Αυτοί που δούλεψαν από νωρίς και δίδαξαν την ΑΞΙΑ των πραγμάτων, όχι την ΤΙΜΗ.
Όσοι πέρασαν χίλιες δυσκολίες πεθαίνουν και χωρίς να τα παρατήσουν μας έμαθαν να ζούμε με αξιοπρέπεια.
Αυτοί που μετά από μια ζωή θυσίας και κακουχιών, φεύγουν με τσαλακωμένα χέρια και ψηλά το μέτωπο.
Πεθαίνει η γενιά που έμαθε τα παιδιά της να ζουν χωρίς φόβο.
Πεθαίνει! Η γενιά που μας έδωσε ζωή.

 

[maik900]

"Άπλωσε σε ένα πάγκο 10 ντομάτες, λίγα σκόρδα, λίγες πιπερίτσες, 7 αγγουράκια, 4 ματσάκια μαϊντανό, δυο γλάστρες. Τα κοιτάει με χαμόγελο. Τι να σκέφτεται;
Γαμώτο. Σκέφτομαι εγώ.
Νάρθω να σε πάρω μια αγκαλιά, να πάρω τα ζαρζαβατικά σου και να γυρίσεις σπίτι σου, να ησυχάσεις. Τι στο καλό κάνεις στο δρόμο ψυχή μου όμορφη;
Γιατί δεν καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Πως επιτρέπουμε τέτοιες καταστάσεις;"

 

[maik900]

​

​

Ό, τι κάνεις στη ζωή θα γυρίσει πίσω σε σένα…​

Ο γιος, όταν πέθανε ο πατέρας του, έστειλε τη μητέρα του σε ένα γηροκομείο. Πήγαινε και την επισκεπτόταν σχεδόν κάθε μέρα.

Μια μέρα, τον καλούν από το γηροκομείο λέγοντας του ότι η μητέρα του πέθαινε. Εκείνη την ημέρα όταν πήγε να δει τη μητέρα του για τελευταία φορά τη ρώτησε:

– Τι μπορώ να κάνω για σένα μαμά;

– Να βάλεις αγάπη στην καρδιά σου” του απάντησε θλιμμένα η μητέρα του

-Ακόμα να φέρεις μερικούς μαστόρους στο άσυλο για να βάλουν κλιματιστικά γιατί , η ζέστη είναι αφόρητη. Και, αγοράστε δύο ή τρία ψυγεία για να μην χαλάσει το φαγητό εδώ. Πόσες νύχτες με πήρε ο ύπνος χωρίς να βάλω τίποτα στο στόμα μου.

Ο θλιβερός γιος της είπε:

– Μου λες τώρα αυτά τα λόγια ρε μάνα; Τώρα που πεθαίνεις; Γιατί δεν μου το είπες πριν;

Και η θλιμμένη μητέρα απαντά: – Είμαι συνηθισμένη στην πείνα και τη ζέστη γιε μου, αλλά ο φόβος μου είναι ότι δεν θα μπορέσεις να προσαρμοστείς σε αυτό το μέρος όταν τα παιδιά σου σε φέρνουν εδώ όταν μεγαλώνεις και δεν θα νοιάζονται πια για σένα..

Πάντα να θυμάσαι:

Ό, τι κάνεις στη ζωή θα γυρίσει πίσω σε σένα.

Αγαπάτε τις μητέρες σας, αγαπάτε τους γονείς σας!

 

[maik900]

Αυτό είναι αγάπη και αφοσίωση για πάντα !!
'' Είναι 85 ετών και επιμένει να παίρνει τη γυναίκα του χέρι-χέρι όπου κι αν πάνε.
Όταν ρώτησα γιατί η γυναίκα σου είναι αφηρημένη, λες και δεν ακολουθούσε κανέναν;
Εκείνος απάντησε: Έχει Αλτσχάιμερ..
Λοιπόν είπα, θα ανησυχήσει η γυναίκα σου αν την αφήσεις να φύγει;
Μου απάντησε, '' Δεν θυμάται... Δεν ξέρει πια ποιος είμαι, δεν με αναγνωρίζει εδώ και χρόνια ".
Έκπληκτος, είπα, '' και παρόλα αυτά συνεχίζεις να καθοδηγείς κάθε μέρα αν και δεν σε αναγνωρίζει ".
Ο ηλικιωμένος άντρας χαμογέλασε και με κοίταξε στα μάτια.
Είπε, '' Δεν ξέρει ποιος είμαι, αλλά ξέρω ποια είναι ".

 

[maik900]

 

[maik900]