Εταιρείες που «έκλεισαν»

[maik900]

Hodaka Super Rat 100cc συμπίεση 13:1 9,8hp/7250rpm δίχρονη , μοτοσικλέτα μοτοκρός που κατασκευάστηκε από το 1970 έως το 1977 από τη Hodaka .

Η Hodaka ήταν μια ιαπωνική και αμερικανική εταιρεία που κατασκεύαζε μοτοσυκλέτες από το 1964 έως το 1978. Μέσα σε αυτό το διάστημα κατασκευάστηκαν 150.000 μοτοσικλέτες. Πριν από το 1964, η Hodaka έκανε κινητήρες για την μάρκα μοτοσικλετών Yamaguchi.
Ο παγκόσμιος διανομέας της Hodaka ήταν η PABATCO , για την Pacific Basin Trading Company . Η έδρα της ήταν στην αγροτική πόλη Αθηνά, στο Όρεγκον . Η PABATCO σχεδίασε και επεξεργάστηκε την πλειοψηφία των μοτοσυκλετών που οι αδελφοί Oishi, έφεραν ως ιδιοκτήτες της Hodaka, που είχαν κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του '50 και κατά το διάστημα αυτό αγόρασαν περίπου 50 ευρωπαϊκές και αγγλικές μοτοσικλέτες για να επιστρέψουν στην Ιαπωνία για να τις μελετήσουν.
Η ονομασία Hodaka προέρχεται από ένα βουνό κοντά στο εργοστάσιο και σημαίνει "Να φτάσει ψηλότερα".
η Hodaka στην Ιαπωνία ήταν υπεύθυνη για την κατασκευή και τη συναρμολόγηση του κινητήρα Pabatco που ανήκε στην Shell Oil Company από το 1965 έως το 1978
Επίσης φημολογείται ότι η Hodaka έχει σχεδιάσει πλήρες το Yamaguchi SPB50,και όχι μόνο τον κινητήρα, ήταν επίσης και παραγωγός εργαλειομηχανών
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ένας συνδυασμός γεγονότων και οι πτωτικές συναλλαγματικές ισοτιμίες του δολαρίου έναντι του γιεν της Ιαπωνίας, οδήγησε στη διάλυση της Hodaka.
Η Shell προσπάθησε να αγοράσει την εταιρεία Hodaka αλλά η προσφορά απορρίφθηκε από τη Hodaka στην Ιαπωνία.
Ορισμένα από τα μηχανήματα της πουλήθηκαν αργότερα στην κορεατική εταιρεία Daelim
Η Hodaka έκλεισε το 1978, το 2014 κυκλοφόρησε μια πλήρης ιστορία που περιλάμβανε χαρτονομίσματα, σχέδια, φωτογραφίες κλπ. Το βιβλίο ονομάζεται " Hodaka: Η πλήρης ιστορία της αγαπημένης Trailbike της Αμερικής ".
Το βιβλίο συντάσσεται από τον Ken Smith από την Αυστραλία και έχει την πιο ολοκληρωμένη ιστορία της μάρκας μοτοσικλέτας Hodaka που γράφτηκε ποτέ.
Κάθε χρόνο, η πόλη της Αθηνάς, στο Όρεγκον, διοργανώνει τον Ιούνιο μια εκδήλωση με τίτλο Ημέρα Hodaka, η οποία περιλαμβάνει παρέλαση μοτοσικλετών Hodaka

 

[maik900]

1957 Mondial 175 Turismo Veloce 10hp /6500rpm 4speed 110km/h κατανάλωση 2,5lit/100km

Λίγες μοτοσυκλέτες έχουν επιτύχει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ένα υψηλό ρεκόρ στον ανταγωνισμό όπως η Mondial, η περίοδος της ιταλικής εταιρείας στην κορυφή των αγώνων Grand Prix περιλάμβανε τα έτη 1949-51, καθώς και μια επιτυχημένη επιστροφή το 1957.
Η FB Mondial ιδρύθηκε από την οικογένεια Boselli, τη δεκαετία του 1930. Το όνομα «Mondial» εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μοτοσικλέτα το 1948, όταν οι αδερφοί Boselli παρουσίασαν μια επαναστατική μοτοσυκλέτα 125cc με εκκεντροφόρο επικεφαλής. Το μικροσκοπικό αριστούργημα της Mondial έφερε στον κατασκευαστή της Μπολόνια το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το επόμενο έτος και αποδείχθηκε εξίσου κυρίαρχη όπως το 1950 και το 51.
Μετά από έξι χρόνια προσπάθειας η Mondial επέστρεψε στη δόξα Grand Prix το 1957, λαμβάνοντας τόσο τα 125cc όσο και τα 250cc Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Προκαλεί έκπληξη το πάθος της Mondial για τους αγώνες που έσβησε στην δόξα της, η οποία ήταν εξαιρετικά σχεδιασμένη και όμορφα κατασκευασμένη με τρόπο σαφώς ιταλικό.

 

[maik900]

Η θρυλική ΜΕΓΚΟ ΑΒΕΕ
Η οικογένεια Γκοργκόλη ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τα δίκυκλα το 1947 ανοίγοντας ποδαλατάδικο στα Τρίκαλα.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, το 1962, ιδρύθηκε η ΜΕΓΚΟ ΑΒΕΕ με αντικείμενο την κατασκευή δικύκλων και τρικύκλων μοτοποδηλάτων
H ΜΕΓΚΟ ήταν μια Ελληνική κατασκευάστρια ελαφρών οχημάτων που είχε έδρα τα Τρίκαλα. Ξεκίνησε την δραστηριότητα της το 1947 αρχικά με τρίκυκλα ποδήλατα και συνεχίζοντας το 1951 με επαγγελματικά τρίκυκλα που έφεραν μηχανές 50 - 100 cc. Χαρακτηριστικό της ανορθόδοξης σχεδίασης ήταν η οπίσθια μονή ρόδα. Το πρώτο όνομα της εταιρίας ήταν "Νίγκο", από το όνομα του ιδρυτή της εταιρίας Νίκου Γκοργκόλη.
Το 1962 αγοράστηκε μερικώς από την ΜΕΒΕΑ και η εταιρία μετονομάστηκε σε ΜΕΓΚΟ συνδυάζοντας το όνομα ΜΕΒΕΑ και Γκοργκόλης, παράγοντας πιο συμβατικά ελαφρά τρίκυκλα φορτηγά. Το 1967 η ιδιοκτησία επανήλθε εξολοκλήρου στην οικογένεια Γκοργκόλη, αν και διατηρήθηκε η μάρκα "Μέγκο". Από τότε η εταιρεία έχει κατασκευάσει μεγάλο αριθμό σκούτερ, μοτοσυκλετών και ελαφρών φορτηγών 50 κυβικών εκατοστών, χρησιμοποιώντας κυρίως μηχανές της ZF Zachs AG, καθώς επίσης και ποδήλατα. Μια μοτοσυκλέτα 125 κυβικών εκατοστών παράχθηκε επίσης το 1968. Τα σκούτερ και οι μοτοσυκλέτες με καινοτόμα σχέδια ήταν η σειρά "50S", τo "EK", το "Libra", το "Viva" και το ιδιαίτερα καινοτόμο "GP 50 Carrera". Τα προϊόντα της ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στην Ελλάδα, και μέσα στους χρήστες της συγκαταλέγονταν και οι Δημόσιοι Οργανισμοί όπως π.χ. Τα ΕΛΤΑ, η ΕΛΑΣ και ο Ο.Τ.Ε., με μερικές εξαγωγές κυρίως στην Ολλανδία.
Η Εταιρεία αντιμετώπισε προβλήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κυρίως από τις εισαγωγές μεταχειρισμένων. Η παραγωγή μοτοσυκλετών σταμάτησε το 1988 αλλά η λειτουργία της εταιρίας συνέχισε μέχρι το 1992 παρέχοντας υποστήριξη στα μοντέλα της με ανταλλακτικά. Αργότερα άλλαξε το όνομα της σε Gorgolis S.A. και έμεινε αποκλειστικά εισαγωγική εταιρεία.

=AZV35xv-spLZG6qWBWVNJEVF-WnVRaPwv0eJAWKTCjD0vkt8RRzmzdr1onMUrdfLYX7e_Paojb-n_IoyMSx-WI6dyIhf0PlZdK1-23WaxejSF3iJK8Dx6YlHsQyt5asWcGSsYWYkYGm1YPm0yk4EXyERqPgveTpSoay7YuyjwunIsyk_WjbwDYqjcFCoX189FwkMZ8Yp4Dup3hEjHUTpWvjf&__tn__=EH-R']

 

[maik900]

Motobécane 350 Triple ( motoconfort )
(1972 – 1976) κινητήρας 3 κύλινδρος 349,46cc 38hp/7200rpm 170kg 165km/h
Ο κινητήρας με τα τρία καρμπυρατέρ Ø24 mm ήταν εξοπλισμένος με αντλία λαδιού και ηλεκτρονική ανάφλεξη. Και όπως τα Suzuki, τα καυσαέρια έφυγαν μέσω τεσσάρων σιγαστήρων.
Το Motobécane είχε πέντε ταχύτητες και ένα δισκόφρενο στον μπροστινό τροχό, οι τροχοί ήταν ελαφρού κράματος και προήλθαν από τη Borrani.Το κιβώτιο ταχυτήτων του 350 ήταν λίγο απογοητευτικό με δύσκολες, ανακριβείς αλλαγές, αλλά η μοτοσυκλέτα είχε άγρια επιτάχυνση που εύκολα ξεκόλλαγε τον μπροστινό τροχό από το δρόμο,
Περίπου 800 μηχανές κατασκευάστηκαν

 

[maik900]

Van Veen OCR 1000 (1977) 996 cc 100hp/6500rpm συμπίεση 9.0:1 213.0 km/h 4-speed 330kg. μετάδοση κίνησης με άξονα.

Ο Henk van Veen ήταν ο ολλανδός εισαγωγέας Kreidler δίχρονων κινητήρων και προετοίμαζε αγωνιστικά μοτέρ για την κατηγορία των 50cc GP. Έγινε γνωστός για την δουλειά του σε αγώνες Grand Prix στη δεκαετία του 1970, αλλά επιθυμούσε την επιτυχία σε μια κατηγορία μεγάλων μοτοσυκλετών. Έτσι άρχισε το έργο OCR στις αρχές της δεκαετίας του '70, με στόχο την κατασκευή μιας superbike powered με Wankel κινητήρα και απόλυτα σύγχρονη τεχνολογία. Το πρώτο πρωτότυπο χρησιμοποίησε ένα πλαίσιο Moto Guzzi V7 που συνδυάστηκε με περιστρεφόμενο κινητήρα Mazda.
Αρκετοί παράγοντες λειτουργούσαν υπέρ της Van Veen. Ενώ η περιστροφική τεχνολογία ήταν ακόμα σχετικά νέα στη δεκαετία του 1960 και του 70, είχε πολλές υποσχέσεις για εταιρείες που πειραματίζονταν με τη νέα τεχνολογία. Ωστόσο, η NSU (που απασχολούσε τον Felix Wankel και κατείχε τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας για περιστροφικούς κινητήρες) διατήρησε αυστηρούς κανόνες σχετικά με το σχεδιασμό και την παραγωγή περιστροφικών κινητήρων από άλλες επιχειρήσεις και απαίτησε υπερβολικά δικαιώματα από εκείνους που επιθυμούσαν να χτίσουν τον δικό τους περιστροφικό κινητήρα. Αυτό ήταν (μέρος) της κατάργησης του Hercules W2000.
Το Van Veen ολοκληρώθηκε λίγο πριν από το 1977 χρησιμοποιώντας έναν προσαρμοσμένο κινητήρα που αρχικά προοριζόταν για το Citroën GS , αλλά η παραγωγή μερικών ακόμη μοτοσυκλετών συνεχίστηκε μέχρι το 1981. Κατασκευάστηκαν συνολικά 38 μηχανές μέχρι την κατάρρευση της εταιρείας, τα εργαλεία και τα ανταλλακτικά αγοράστηκαν από έναν ολλανδό μηχανικό ειδικό περιστροφικών μηχανών. Αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος του OCR-1000. Στα μέσα του 2011, έγινε μια εκπληκτική ανακοίνωση. Δύο Ολλανδοί, ο Dirk Knip και ο Andries Wielinga είχαν αγοράσει τα εργαλεία για το OCR και θα κατασκευάσουν μια τελική παραγωγή 10 μοτοσυκλετών. Έτσι, τα νέα Van Veen του 2011, κατασκευάστηκαν όπως και το παλιό Van Veen,

 

[maik900]

Münch 4 TTS 1200 – Mammoth (1967 - 1976)

1177 cc 88 hp /6500/rpm Διάμετρος / διαδρομή: 75 × 66,5 mm Συμπίεση: 8,5:1 με Δύο διπλά καρμπυρατέρ Weber με διαμέτρου 40 mm χωρίς φίλτρα αέρα βάρος 295kg
Ο Münch ήταν Γερμανός κατασκευαστής μοτοσικλετών ο οποίος, κατά τη δεκαετία του 1960, παρήγαγε το Mammoth, μια τετρακύλινδρη μοτοσικλέτα που χρησιμοποιεί κινητήρα αυτοκινήτου NSU.

Ο Friedl Münch ξεκίνησε την καριέρα του ως μηχανικός στα τέλη της δεκαετίας του 1940, εργαζόμενος ειδικά με μοτοσικλέτες Horex. Το εργοστάσιο Horex σημειώνοντας επιτυχία στους αγώνες προσέφερε στον Münch δουλειά στο τμήμα ανταγωνισμού.

Όταν η Horex σταμάτησε την κατασκευή μοτοσικλετών το 1956, ο Friedl Münch αγόρασε τα υπόλοιπα αποθέματα μοτοσυκλετών και ανταλλακτικών, το 1966 δημιούργησε το Mammoth , εγκαθιστώντας ένα 4κύλινδρο κινητήρα NSU 996 cc με έναν επικεφαλής εκκεντροφόρο και 55 ίππους σε ένα σωληνοειδές πλαίσιο της δικής του κατασκευής. Το μηχάνημα ζύγιζε λογικά 295kg, με μέγιστη ταχύτητα 186km/h.

Το 1968, ο Münch χρησιμοποίησε το νέο κινητήρα NSU TTS 1177 cc για μια αναθεωρημένη μηχανή, την οποία ονόμασε Münch4 1200TTS. Ο νέος κινητήρας έδωσε 88 ίππους, και κρίθηκε ότι η μοτοσυκλέτα ήταν επιρρεπείς να σπάσει τις ακτίνες βαρέως τύπου στον πίσω τροχό που είχε , οπότε ο Münch ανέπτυξε έναν μοναδικό και πολύ ισχυρότερο οπίσθιο τροχό από μαγνήσιο, διατηρώντας παράλληλα έναν τροχό με ακτίνες μπροστά. Η δεξαμενή καυσίμου και τα πλαϊνά πάνελ ήταν κατασκευασμένα από σφυρήλατο αλουμίνιο, ενώ το κάθισμα, οι προβολείς, οι τροχοί και τα φρένα ήταν μαγνήσιο.
Το 1971, ο Münch έπρεπε να υποβάλει αίτηση πτώχευσης! Λίγο αργότερα, ένας νέος χρηματοδότης εξασφάλισε την περαιτέρω ανάπτυξη και συντήρηση της παραγωγής, παρουσιάζοντας το Münch- 4 TTS-E 1200. που μετατράπηκε από καρμπυρατέρ σε ψεκασμό βενζίνης, το 1972, εξ ου και το "Ε". "Αυτό αύξησε την δύναμη από 88 σε περίπου 100 ίππους". Κατασκευάστηκαν συνολικά 478 Münch (TTS / TTS-E).
Το μοντέλο κατασκευάστηκε μέχρι το 1976

 

[maik900]

Η Bultaco είναι μια ισπανική μάρκα μοτοσικλετών που ιδρύθηκε από τον Paco Bultó το 1958 και εξαφανίστηκε το 1983.

Μεταξύ των διαφόρων εκδόσεων που έγιναν, η πιο επιτυχημένη ήταν η δεύτερη, που ξεκίνησε το 1966 με το όνομα MK2 . Περιγράφεται στην εποχή της ως η ταχύτερη σειρά στον κόσμο της μοτοσικλέτας (στον τομέα των 250 cc), έχει συχνά θεωρηθεί ως η καλύτερη μοτοσυκλέτα δρόμου που έγινε ποτέ από τη BULTACO.
Με βάρος μόνο 97 κιλά, και 27,6 hp στις 7,000rpm. η μοτοσυκλέτα είχε ένα εξαιρετικό σύνολο φρένων, ένα από τα καλύτερα της εποχής, που αποτελείται από ένα τύμπανο εξαεριζόμενο πάνω από 160 mm (ένα είδος πέδης μόνο που χρησιμοποιείται για αγωνιστικές μοτοσυκλέτες) και ένα παραδοσιακό τύμπανο στο πίσω μέρος. Οι τροχοί ήταν 18 "και τα ελαστικά, εμπρός και πίσω 2,75 (που ως συνήθως χρησιμοποιούσαν στις μοτοσικλέτες 125, 175 και στη συνέχεια στα 250 cc )

Από το 2017, η Bultaco παράγει ηλεκτρικά μοτοποδήλατα στη Βαρκελώνη, στην Ισπανία, εγκατεστημένη στο χώρο του αρχικού εργοστασίου του 1958.

 

[maik900]

SKODA: 125 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΑ ΔΙΤΡΟΧΑ​

Η Skoda στους δυο τροχούς​

Η Skoda είναι μια από τις γηραιότερες κατασκευάστριες αυτοκινήτων της Ευρώπης και στις μέρες μας αποτελεί μέλος του VAG Group. Ωστόσο η ανάπτυξή της στις απαρχές της ιστορίας της και ο θεμέλιος λίθος για τη γιγάντωση της βασίστηκαν στα δίτροχα και σε μια εταιρία που ονομαζόταν Laurin & Klement.

Το 1894, στην πόλη Mladá Boleslav της τότε Αυστρο-Oυγγαρίας, σημερινής Τσεχίας, ο 26χρονος βιβλιοπώλης και ενθουσιώδης ποδηλάτης Václav Klement, αδυνατούσε να βρει ανταλλακτικά για να επισκευάσει το γερμανικό, Seidel Naumann ποδήλατο του.
Αγανακτισμένος, αποφάσισε με μια χρονοβόρα διαδικασία να αποστείλει το ποδήλατο του στην κατασκευάστρια εταιρία στη Δρέσδη, μαζί με μια γραμμένη στα τσέχικα επιστολή, στη οποία και ζητούσε να γίνουν οι απαραίτητες επισκευές, καθότι δεν υπήρχε υποστήριξη στη χώρα του.

Laurin & Klement A (1900-1901) – Κινητήρας: Τετράχρονος, Μονοκύλινδρος, Αερόψυκτος Χωρητικότητα: 184 κ.εκ, Απόδοση: 1 ίππος, Τελική Ταχύτητα: 30 χλμ./ώρα, Παραγωγή: 212 μονάδες

Οι “παππούδες” της Skoda, οι Laurin και Klement
Η απόκριση των Γερμανών ήταν πλήρως απαξιωτική, αφού ζητούσαν από τον Klement να γράψει σε μια γλώσσα που θα κατανοούσαν, ώστε να λάβει μια σοβαρή απάντηση.
Όταν ξεθύμαναν τα –απολύτως δικαιολογημένα- νεύρα του Klement, ο νεαρός συνειδητοποίησε την επιχειρηματική ευκαιρία που παρουσιαζόταν μπροστά του. Αν και δεν είχε καμία απολύτως εμπειρία ως μηχανικός, αποφάσισε να ανοίξει μια επιχείρηση επισκευής ποδηλάτων και σε αυτή του την προσπάθεια, συνεταιρίστηκε με τον σιδηρουργό και επίσης ενθουσιώδη ποδηλάτη, Václav Laurin, από τη γειτονική πόλη Turnov.

Στις 18 Δεκεμβρίου του 1895, το ποδηλατάδικο Laurin & Klement ανοίγει τις πόρτες του και μέσα σε λίγους μήνες, πέραν από τις επισκευές, οι δύο νεαροί προχωρούν στη σχεδίαση και κατασκευή της δικής τους σειράς ποδηλάτων, με το όνομα Slavia.
Τα ποδήλατα σημειώνουν μεγάλη εμπορική επιτυχία (συνολικά πωλήθηκαν περισσότερες από 4.000 μονάδες) και το 1898 η Laurin & Klement στεγάζεται πλέον σε μεγαλύτερο χώρο και αποκτά χαρακτηριστικά μικρής βιομηχανίας, αναδεικνυόμενη ως η Νο2, βάσει πωλήσεων, κατασκευάστρια ποδηλάτων στην αγορά της Αυστρο-Ουγγαρίας!


Ποδήλατο Slavia
Ανήσυχοι εκ φύσεως οι δύο συνέταιροι δεν επαναπαύονται σε αυτό και αντιλαμβάνονται νωρίς ότι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης έχουν μεγάλη δυναμική. Για αυτό τον λόγο, την ίδια κιόλας χρονιά (1898) παραγγέλνουν το γαλλικής κατασκευής Werner «Motocyclette» μοτοποδήλατο, προκειμένου να το μελετήσουν.

Το μοντέλο φέρει μικρού κυβισμού μοτέρ τοποθετημένο στο τιμόνι, με κίνηση στον μπροστινό τροχό, αλλά είναι επικίνδυνο και αναξιόπιστο.
Χωρίς δεύτερη σκέψη λοιπόν, λαμβάνεται η απόφαση να δημιουργήσουν τη δική τους, βελτιωμένη εκδοχή μηχανοκίνητου ποδηλάτου, και σε αυτή τους την προσπάθεια καταλήγουν σε μια «χωροταξική» φιλοσοφία που δεν έχει αλλάξει και πολύ στις μέρες μας.

Το λογότυπο της Laurin & Klement
Το μοτοποδήλατο σχεδιάζεται «γύρω» από τον κινητήρα, ο οποίος τοποθετείται στο κέντρο του ποδηλατικού σκελετού, ώστε να επιτευχθεί χαμηλό κέντρο βάρους και συγκέντρωση των μαζών γύρω από αυτό.
Το πρωτότυπο, το οποίο ονομάστηκε και αυτό Slavia (είχαν θέματα εθνικής ταυτότητας τότε στην Αυστρο-Ουγγαρία) έχει ολοκληρωθεί το 1899 και θεωρείται από πολλούς ως η πρώτη μοτοσυκλέτα που παρουσιάστηκε ποτέ, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη δομή της. Το σίγουρο πάντως, και επισήμως καταγεγραμμένο ιστορικά, είναι ότι η Laurin & Klement αποτέλεσε την πρώτη κατασκευάστρια μοτοσυκλετών στην κεντρική Ευρώπη!

Laurin & Klement Β (1900-1902) – Κινητήρας: Τετράχρονος, Μονοκύλινδρος, Αερόψυκτος,
Χωρητικότητα: 240 κ.εκ., Απόδοση: 2 ίπποι, Τελική Ταχύτητα: 40 χλμ./ώρα, Παραγωγή: 540 μονάδες
Είμαστε πλέον στο 1900 και η Laurin & Klement απασχολεί ένα εργατικό δυναμικό 32 ανθρώπων, έχοντας αρχίσει την παραγωγή του πρώτου μοντέλου L & K Slavia A. Aυτό φέρει μονοκύλινδρο πλαγιοβάλβιδο κινητήρα 184 κ.εκ. με απόδοση 1 ίππου και δυνατότητα επίτευξης τελικής 30 χλμ./ώρα. Παράλληλα παράγεται και το μοντέλο Slavia B, με μεγαλύτερο κινητήρα 240 κ.εκ.., απόδοση 2 ίππων και τελική 40 χλμ./ώρα.
Πέραν της παραγωγής, η Laurin & Klement δεν άργησε να εμπλακεί και στους αγώνες. Όταν αναφερόμαστε βέβαια σε αγώνες στις αρχές του αιώνα, μην φανταστείτε πίστες και κανονισμούς ασφαλείας, οι καταστάσεις ήταν «άγριες» και πολύ επικίνδυνες.
Για παράδειγμα, το 1901 σε έναν εντελώς απονενοημένο αγώνα 1.196 χιλιομέτρων (!) που ξεκινούσε από το Παρίσι και κατέληγε στο Βερολίνο, αφού πρώτα είχε περάσει από την Ολλανδία, σημειώθηκαν 57 ατυχήματα, με αποτέλεσμα 28 θανάτους και 27 βαρύτατους τραυματισμούς!
Από τους 110 αναβάτες που ξεκίνησαν στην αφετηρία, μόλις 48 κατάφεραν να τερματίσουν και ο πιο γρήγορος, με τεράστια διαφορά, ήταν ο Narcis Podsedníček στη σέλα μιας αγωνιστικής Laurin & Klement Slavia A.

Narcis Podsedníček, νικητής σε διεθνή αγώνα του 1901 με Laurin & Klement Slavia A
Σημειώνεται ότι ο Podsedníček δεν προερχόταν από κάποιο «φυτώριο αναβατών», δεν υπήρχαν τέτοια πράγματα τότε, ήταν απλά ένας κατασκευαστής εργαλείων και αργότερα υπάλληλος της εταιρίας, ο οποίος ανάμεσα στα υπόλοιπα καθήκοντά του, επιλέχθηκε και για να τρέξει στον αγώνα! H επική αυτή νίκη δεν έχει βέβαια καταγραφεί επισήμως, αφού η μοτοσυκλέτα πέρασε τη γραμμή του τερματισμού στις 03:00 το βράδυ, όταν όλοι οι κριτές και οι άνθρωποι της οργάνωσης… είχαν πάει για ύπνο.
Κανένας δεν περίμενε να καλυφθεί η απόσταση τόσο γρήγορα και έτσι ο τερματισμός του Podsedníček καταγράφηκε από έναν αστυνομικό σε βάρδια, κάτι που δεν θεωρήθηκε επίσημο και έγκυρο από τους διοργανωτές. Το έπαθλο απονεμήθηκε σε Γάλλους αναβάτες εποχούμενους σε De Dion – Bouton μοτοσυκλέτες, οι οποίοι τερμάτισαν… αφού είχε για τα καλά ξημερώσει.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή ήταν η πρώτη μεγάλης κλίμακας αγωνιστική επιτυχία της Laurin & Klement, έστω και σε ηθικό επίπεδο. Το ουσιαστικό κέρδος, όμως, είναι ότι πολύ σύντομα το όνομα της εταιρίας άρχισε να συνδέεται με την αξιοπιστία των κατασκευών της και αυτό δεν οφείλεται μόνο σε αυτή την ανεπίσημη νίκη.

Η Laurin & Klement συμμετείχε σε πληθώρα αγώνων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, συνεχίζοντας τις επιτυχίες της.

Συνεχιζεται........

 

[maik900]

SKODA: 125 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΑ ΔΙΤΡΟΧΑ

Ενδεικτικά, το 1903, οι αγωνιστικές Laurin & Klement στήθηκαν σε εκκινήσεις 34 αγώνων και κέρδισαν τους 32 από αυτούς (!) ενώ από τις 88 συμμετοχές, καρό σημαία είδαν 87 μοτοσυκλέτες, δηλαδή σημειώθηκε μόλις μια εγκατάλειψη! Μιλάμε για ασύλληπτα επιτεύγματα, την εποχή που θεωρείτο επιτυχία αν μια μοτοσυκλέτα ξεκινούσε και κατάφερνε απλά να τερματίσει έναν αγώνα.
Αποκορύφωμα της αγωνιστικής δράσης της εταιρίας όμως, αποτελεί η κατάκτηση της πρώτης θέσης στο «Coupe Internationale» της FICM (Fédération Internationale des Clubs Motocyclistes). Ουσιαστικά επρόκειτο για την πρωτόλεια μορφή του παγκοσμίου πρωταθλήματος ταχύτητας και ναι, η FICM, ήταν ο αρχικός πυρήνας της διοργανώτριας αρχής, που μετασχηματίστηκε αργότερα στη γνωστή μας FIM.

Laurin & Klement ΒZ (1902-1904) – Κινητήρας: Τετράχρονος, Μονοκύλινδρος, Αερόψυκτος, Χωρητικότητα: 331 κ.εκ., Απόδοση: 2,5 ίπποι, Τελική Ταχύτητα: 60 χλμ./ώρα, Παραγωγή: 690 μονάδες
Στις 29 Ιουνίου του 1905, λοιπόν, στην πόλη Dourdan, νοτιοδυτικά του Παρισιού, αναβάτες από την Γαλλία, την Γερμανία, την Βρετανία και την Αυστρο-Ουγγαρία, έλαβαν θέση στη γραμμή εκκίνησης ενός αγώνα που θα ολοκληρωνόταν με τη συμπλήρωση πέντε γύρων σε μια κυκλική διαδρομή 54 χιλιομέτρων. Κάτι σαν το Isle of Man δηλαδή αλλά πολύ πιο… αρχαϊκό σε σχέση με τις σύγχρονες προσλαμβάνουσες που έχουμε στο μυαλό μας.

Οι Γάλλοι οδηγούσαν Griffon και Peugeot (άλλη μια αυτοκινητοβιομηχανία που ξεκίνησε με ποδήλατα και μοτοσυκλέτες), οι Βρετανοί Ariel, Matchless και AJP και οι Γερμανοί μοντέλα της Progress.
H Laurin & Klement είχε κατέβει με την αγωνιστική έκδοση του μοντέλου CCR , που έφερε V2 κινητήρα 812 κ.εκ., απόδοσης 5 ίππων, με τελική 85 χλμ./ώρα.

Václav Vondřich νίκη στη Γαλλία το 1902
Η ομάδα της Laurin & Klement έχει επίσης κατέβει απόλυτα προετοιμασμένη και αυτό δεν αφορούσε μόνο στα απαραίτητα σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο.
Βλέπετε, οι Γάλλοι θεατές, το έφεραν βαρέως να κερδίσουν αναβάτες άλλων εθνικοτήτων εντός έδρας αγώνα –και μάλιστα πολύ σημαντικό- οπότε σκαρφίζονταν διάφορα τεχνάσματα για να τους κάνουν τη ζωή δύσκολη. Ένα από αυτά, ήταν να πετάνε στη διαδρομή καρφιά. Ναι, δεν διαβάσατε λάθος, είπαμε, οι εποχές ήταν «άγριες»!

Έχοντας πάρει το μάθημά τους λοιπόν από τον αγώνα του 1904,όπου τα κλαταρίσματα πήγαν σύννεφο, οι αναβάτες της Laurin & Klement είχαν εκπαιδευτεί στο να επισκευάζουν ή και να αντικαθιστούν ελαστικά σε ταχύτατο χρόνο και έφεραν στην πλάτη τους ειδικό σακίδιο με όλα τα εργαλεία και τα αναλώσιμα που χρειαζόντουσαν.
Για αυτό τον λόγο, οι οδηγοί František Toman και Václav Vondřich απέκτησαν το παρατσούκλι «οι πλανόδιοι σιδεράδες» από τους θεατές, που εκπλήσσονταν στη θέα δύο αναβατών φορτωμένων με ένα βαρύ σακίδιο από το οποίο εξείχαν λεβιέδες και αλλά μεταλλικά σύνεργα.

Laurin & Klement L (1903-1910) – Κινητήρας: Τετράχρονος, Μονοκύλινδρος, Αερόψυκτος, Χωρητικότητα: 502 κ.εκ., Απόδοση: 4 ίπποι , Τελική Ταχύτητα: 60 χλμ./ώρα, Παραγωγή: 965 μονάδες
Το ξεκίνημα για τους οδηγούς της Laurin & Klement δεν ήταν ιδανικό, αφού το υψηλό κέντρο βάρους από το σακίδιο στην πλάτη τους, δημιουργούσε προβλήματα ευστάθειας.
Ωστόσο η δυνατότητα γρήγορης επισκευής των ελαστικών τους αλλά και το γεγονός ότι σταδιακά προσαρμόστηκαν στην οδήγηση με όλο αυτό το βάρος στην πλάτη, είχε ως αποτέλεσμα το «ροκάνισμα» της διαφοράς από τους αντιπάλους τους.

Laurin & Klement 1902
Από τους δύο αναβάτες της L & K, ήταν ο Václav Vondřich αυτός που ανέβασε την απόδοσή του σημαντικά και από τον τρίτο γύρο άρχισε να γράφει τους ταχύτερους χρόνους.
Σύντομα πλασαρίστηκε στη δεύτερη θέση και έβαλε «στο στόχαστρο» τον Γάλλο αναβάτη και νικητή του αγώνα το 1904, Léon Demeester, τον οποίο και πέρασε με άνεση στον τέταρτο γύρο, για να τερματίσει τελικά πρώτος, με σημαντική μάλιστα διαφορά 8 λεπτών, σε συνολικό χρόνο 3:05.15”.

Václav Vondřich, η πρώτη αναγνωρισμένη νίκη της Laurin-Klement σε διεθνή αγώνα, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα
Η νίκη της Laurin & Klement επισφραγίστηκε με τον καλύτερο τρόπο, αφού ο Demeester αποκλείστηκε λόγω παράτυπης αλλαγής τροχού κατά τη διάρκεια του αγώνα και έτσι στη δεύτερη θέση του βάθρου ανέβηκε ο έτερος αναβάτης της εταιρίας, František Toman, που είχε καταφέρει να τερματίσει τρίτος.
Μετά από αυτό το αγωνιστικό επίτευγμα, θα περίμενε κανείς η Laurin & Klement να επενδύσει ακόμη περισσότερο στις μοτοσυκλέτες, αλλά αυτό δεν συνέβη.

Laurin & Klement CCCC (1904-1909) – Κινητήρας: Τετράχρονος, Τετρακύλινδρος διαμήκης, Αερόψυκτος,
Χωρητικότητα: 735 κ.εκ., Απόδοση: 5 ίπποι , Τελική Ταχύτητα: 75 χλμ./ώρα, Παραγωγή: 4 μονάδες
Η παραγωγή μηχανοκίνητων δίτροχων συνεχίστηκε για μερικά ακόμα χρόνια, αλλά ήδη από το 1905, το Voiturette A, το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρίας, είχε κάνει την εμφάνισή του σημειώνοντας άμεση επιτυχία, αφού συνδύαζε χαμηλή τιμή, αξιοπιστία και επιδόσεις.
Σύντομα ήρθαν οι πρώτες αγωνιστικές επιτυχίες και στα τετράτροχα και μέχρι το 1910, η εταιρία είχε να επιδείξει μια πλήρη γκάμα 11 μοντέλων, μεταξύ αυτών και ελαφρών επαγγελματικών.

Lauren & Klement Voiturette A 1905, το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρίας
Το βάρος έπεσε αναπόφευκτα στους τέσσερις τροχούς και το 1910 ήταν η τελευταία χρονιά παραγωγής για τις μοτοσυκλέτες της Laurin & Klement.
To 1925, η εταιρεία αγοράστηκε από τον όμιλο της Skoda, ευρύτερα γνωστό εκείνη την εποχή για την κατασκευή όπλων, πυρομαχικών και μηχανημάτων για τη βαριά βιομηχανία.

Laurin & Klement CCR (1904-1910) – Κινητήρας: Τετράχρονος, Δικύλινδρος V, Αερόψυκτος, Χωρητικότητα: 812 κ.εκ., Απόδοση: 5 ίπποι, Τελική Ταχύτητα: 85 χλμ./ώρα, Παραγωγή: 550 μονάδες
Ήταν, όμως, οι βάσεις που έχει θέσει η Laurin & Klement αυτές πάνω στις οποίες «πάτησε» η Skoda, για να αναπτύξει το τμήμα επιβατικών και επαγγελματικών τετράτροχων, το οποίο ονομάστηκε Skoda Auto, με τη γνωστή σε όλους μας συνέχεια στον χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας.


Πηγη https://motorbike.gr

 

[johnnie]

Δεν είχα ιδέα ότι έβγαζε η Skoda μηχανάκια! Ωραίος Mike!

 

[EvangeloSKG]

Δεν είχα ιδέα ότι έβγαζε η Skoda μηχανάκια! Ωραίος Mike!

Πράγματι, από τα πιο εντυπωσιακά ιστορικά που έχω διαβάσει!
Εξαιρετικό!

 

[stelios62]

.... που πηγε τοσων δεκαετιων τεχνογνωσια τελικα ?.... αυτο μου ερχεται καθε φορα που διαβαζω αυτα τα μυθικα ιστορικα.

 

[maik900]

MOTO GD
Ανάμεσα στις πάμπολες ιταλικές μάρκες, μια που ξεχωρίζει είναι και η MOTO GD η οποία κατασκεύαζε μοτο από το 1923 έως το 1938 στην Bolognia στην Viale Aldini.
Ιδρυτές, οι Guido Dall' Oglio και τα αδέλφια Gherardo και Mario Ghirardi. Απέκτησε μεγάλη φήμη λόγω των επιτυχιών στους αγώνες- 1924 παγκόσμιο ταχύτητας στο Km στα 125, πρώτοι στο Ιταλικό πρωτάθλημα, πολλές νίκες στο GP των Εθνών και Ιταλικό πρωτάθλημα το 1925 κλπ. Το 1926 η GD κατασκεύαζε πέντε διαφορετικές μοτο με τον οριζόντιο δίχρονο κινητήρα μια από τις οποίες έτρεξε στο Monza Grand Prix. Tο 1927 παρουσίασαν μια 250 cc με κάθετο δικύλινδρο κινητήρα και 4 ταχύτητες ενώ το 1930 175cc και 350cc τετράχρονες. Η παράγωγη σταμάτησε το 1931, επανήλθε το 1935 ενώ κατά την διάρκεια του WWII κατασκεύαζε ατομικό οπλισμό (Beretta). Μετα τον πόλεμο συνέχισε την παραγωγή όπλων. Οι φώτο της GD70A Normale 1931 είναι από το "παζάρι" στην Emilia Romana τον Απρίλιο του 2017.



Πηγη www.facebook.com/hellenicclassicmotorcycleclub

 

[maik900]

Scott Flying Squirrel
Τα πειράματα του Alfred Scott με δίχρονους κινητήρες μοτοσικλετών ξεκίνησαν τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα. Η πρώτη ολοκληρωμένη μοτοσικλέτα Scott ακολούθησε το 1908. Ο δικύλινδρος κινητήρας του, οι δύο ταχύτητες με την αλλαγή στο πόδι και η αλυσίδα μετάδοσης ήταν ένα εξαιρετικά προηγμένο σχέδιο για την εποχή του. Το Scott ξεχώριζε ακόμα για το χαμηλό του βάρος, την άφθονη ισχύ και τον σίγουρο χειρισμό χάρη στο χαμηλό κέντρο βάρους.
Παρόλες τις περγαμηνές ο Scott ζητούσε το κάτι παραπάνω για τις μοτοσυκλέτες του. Το 1923 πρόσθεσε ένα κιβώτιο 3 ταχυτήτων και το πλαίσιο μαζί με το δοχείο καύσιμων αντέγραψε εκείνο των αγωνιστικών του ΤΤ. Έτσι γεννήθηκε το Flying Squirrel. Κυκλοφόρησε στο Olympia Show το 1925. Με υδρόψυκτους κινητήρες 498cc και 596cc ήταν από τις πιο ακριβές της κατηγορίας. Οι κύλινδροι στην πολίτικη εκδοσή είχαν χρώμα κόκκινο ενώ στην αγωνιστική ήταν βαμμένοι πράσινοι.
Το 1929 το Scott πέτυχε την τρίτη θέση στο Isle of Man. Οικονομικά προβλήματα όμως έκαναν την εμφάνιση τους. Η εταιρία για να τα αντιμετωπίσει μείωσε τις τιμές, με σκοπό να αύξηση τις πωλήσεις της. Η κίνηση αυτή δεν είχε ιδιαίτερα αποτελέσματα και έτσι το 1931 τα Scott δεν μπόρεσαν να μπουν στο TT ή στο Earls Court.
Αναπτύχθηκε και ένα τρικύλινδρο πρωτότυπο, αλλά οι Σκοτσέζοι δεν διέθεταν τους πόρους για την εξέλιξη του. Με το ξέσπασμα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου η παραγωγή σταμάτησε.



Πηγη www.facebook.com/hellenicclassicmotorcycleclub

 

[maik900]

8 εταιρείες που έβαλαν "λουκέτο"
2WO.GR ]Εργοστάσια μοτοσυκλετών παρουσιάζουν τεχνολογία αιχμής, κερδίζουν

 

[maik900]

BULTACO Streaker 74 και 125 cc - 1977-82
H έκδοση στα 74 κυβικά βγήκε γιατί μπορούσαν στην Ισπανία τότε να την οδηγήσουν και 16χρονοι, έβγαλε τη μικρή και τη μεγαλύτερη έκδοση για πιο μεγάλα διπλώματα
Το 74αρι 9 hp/8,300 σ.α.λ.
Το 125 14,5 hp/8,300 σ.α.λ.



Πηγη Mpekas Mpekopoulos

 

[maik900]

Matchless G12 (1958 – 1966) κινητήρας δικύλινδρος OHV διάμετρος Χ διαδρομή 72mm X 79.3mm 646cc συμπίεση 7.5:1 35 hp/6,500rpm 4 ταχύτητες 180 kg 160km/h.
Η Matchless G12 είναι μια βρετανική μοτοσικλέτα κατασκευασμένη από την "Associated Motor Cycles (AMC)" στο Plumstead του Λονδίνου. Η Matchless G12 ήταν μια από τις τελευταίες μοτοσικλέτες με το όνομα Matchless και παράχθηκε επίσης ως μοντέλο AJS 31 από την ίδια εταιρεία. Ο Σχεδιαστής της Phil Walker, χρησιμοποίησε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη από το Model 11 (593cc) θέλοντας να φτάσει τα 650 cc, έτσι επιμήκυναν τη διαδρομή από 72,8 σε 79,3 mm, (επειδή οι κύλινδροι δεν μπορούσαν να αλλάξουν σε μεγαλύτερη διάμετρο), με αποτέλεσμα η χωρητικότητα να φτάσει στα 646 cc Αυτό σήμαινε την κατασκευή ενός νέου στροφαλοφόρου άξονα. Η παραγωγή ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1958. Με στόχο την προσοδοφόρα αγορά των ΗΠΑ. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο ανταγωνισμός από την Ιαπωνία οδήγησε τη βρετανική βιομηχανία μοτοσικλετών σε απότομη πτώση, η τελευταία G12 κατασκευάστηκε το 1966 όταν η AMC κατέρρευσε και μετονομάστηκε ως Norton-Villiers υπό την Manganese Bronze Holdings.



Πηγη Dimitris Koub

 

[maik900]

Solex Κινητήρας: Μονοκύλινδρος, 49cc, δίχρονος, αερόψυκτος, 0,78HP 31km/h,
Σχεδιάστηκε κατά τη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου το 1946 και μέχρι το 1988 ήρθε σε διάφορες επαναλήψεις, διατηρώντας ταυτόχρονα την ίδια έννοια ενός κινητήρα με ρολό που στηρίζεται στον μπροστινό τροχό ενός ποδηλάτου.
Διατέθηκε στο εμπόριο το 1946, ενώ 8 εκατομμύρια κατασκευάστηκαν και πωλήθηκαν μεταξύ 1946 και 1988 στη Γαλλία και διεθνώς με την πάροδο των ετών.
Το μοντέλο S3800, που είναι η πιο συνηθισμένη και πιο πωλημένη έκδοση της μάρκας, κυκλοφορούσαν σε 70 χώρες! Αυτός ο γαλλικός σχεδιασμός σταμάτησε την παραγωγή του το 1988



Πηγη Dimitris Koub

 

[stelios62]

Solexakia ....!

 

[maik900]

Η Pierce Four ήταν η πρώτη τετρακύλινδρη μοτοσυκλέτα που κατασκευάστηκε το 1909 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τιμή που ξεκινούσε τα 325$ και μέχρι το 1913 έφτασε τα 400$ αποτελούσε μια ακριβή επιλογή που απευθυνόταν σε μέλη της ανώτερη οικονομικής τάξης με αγάπη στο δίκυκλισμό.
Η κατασκευάστρια εταιρεία, Pierce Cycle Company, προήλθε από την GN Pierce, εταιρεία κατασκευής ψυγείων και κλουβιών για πουλιά!!! Ιδρυτής ήταν ο γιος του G. N. Pierce , Percy, ο οποίος ήταν οδηγός αγώνων και ανέλαβε την κατασκευή μιας μοτοσυκλέτας για να μπει η εταιρεία και σε αυτή την αγορά. Ταξιδεύοντας στην Ευρώπη για ιδέες, σχέδια και τεχνική κατάρτιση στον μοτοσυκλετισμό, ο Percy αγόρασε μια βέλγικη FN Four όπου αποτέλεσε και τον ‘καμβά’ για τον σχεδιασμό της νέας μοτοσυκλέτας του.
Mε αρκετές καινοτομίες για την εποχή, όπως μοχλό ταχυτήτων, σκελετό μεγάλης διαμέτρου που έκρυβε τα καλώδια, λάδια και βενζίνες…!! Αποτέλεσε μια μοτοσυκλέτα που το τελικό κόστος της ήταν μεγαλύτερο από την τιμή που πουλήθηκε στην αγορά με αποτέλεσμα μόνο 500 να παραχθούν η οποίες και οδήγησαν την κατασκευάστρια εταιρεία σε πτώχευση.

Πηγη Ελληνικη Λεσχη Φιλων Κλασικης Μοτοσικλετας-Hellenic Classic Motorcycle Club