Εντεχνη / Ρεμπετικη σκηνη

[maik900]

Εικόν' αχειροποίητη
μες στην καρδιά μου σ' είχα
κι είχα για μόνο φυλαχτό
μια της κορφής σου τρίχα

 

[maik900]

Τη πέτρα σφίγγω και θρουλά
το σίδερο ζευλώνω
κι άμα θωρώ τα μάτια σου
ωσάν το χιόνι λιώνω.

 

[maik900]

Αφιερωμενο σε αρκετα ομορφοπαιδα που εχω γνωρισει εδω μεσα

Ό,τι χάνεις μην το κλαις
μην κολλήσεις στις στροφές
μαζί μου έλα τώρα
για να περάσει η μπόρα

Ό,τι χάσεις άσ' το εκεί
κι αν ξανάρθει πάει να πει
πως ήτανε δικό σου
για σένα κι ακριβό σου

Περνάς το ζόρι και μετά, κάτι γίνεται
μια καινούρια ζωή ένα αιώνιο φιλί
σου χαρίζεται

 

[maik900]

 

[plg]

 

[maik900]

 

[maik900]

Το γεφύρι του Ρεμπέτη: Αν δεν το περάσεις δεν γίνεσαι ρεμπέτης ποτέ…​

Για να γίνει κανείς ρεμπέτης πρέπει πρώτα να περάσει τη γέφυρα του Ρεμπέτη στη Δραπετσώνα με… θέα το λιμάνι του Πειραιά.​

Το γεφύρι του Ρεμπέτη χώριζε ανεπίσημα τη Δραπετσώνα και τα Βούρλα από τον υπόλοιπο Πειραιά. Πέρασε πάνω από τις γραμμές του τρένου, κοντά στα προσφυγικά κτίρια. Δίπλα ακριβώς ήταν ο σιδηροδρομικός σταθμός, που ήταν γνωστός ως «Σταθμός Ξενιτιάς», αφού από εδώ και κατ’ επέκταση από τον σταθμό Λαρίσης ξεκινούσαν τα καραβάνια των μεταναστών για τη δυτική Ευρώπη.

Η εγκατάσταση του σιδηροδρόμου ολοκληρώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τη γαλλική κατασκευαστική εταιρεία Batignole και λειτούργησε για έναν αιώνα, μέχρι το 2004.

Σε αυτές τις γραμμές είναι γραμμένος ο επίλογος του τραγικού έρωτα του Κώστα Καζάκου και της Μάρθας Καραγιάννη, στη δραματική ταινία «Πεθαίνω κάθε αυγή».

Στην ήδη στιγματισμένη αυτή περιοχή εγκαταστάθηκαν μαζικά μετά το 1922 οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, για πολλούς από τους ντόπιους Έλληνες τους «τουρκικούς σπόρους», φέρνοντας με τα υπάρχοντά τους στην ακατοίκητη, άγονη και πετρώδη Δραπετσώνα τον πολιτισμό τους, τη Μικρά Ασία.

Σμυρναίικη, ποντιακή, ανατολίτικη μουσική και ακρόαση, οι χοροί και τα τραγούδια τους.
Ρεμπέτικο και Δραπετσώνα ήταν ένα. Εδώ γεννήθηκε και εδώ άκμασε. Αποδίδετε το όνομά της ως «Γέφυρα Ρεμπέτη» στον δημοφιλή συνθέτη Γιάννη Παπαϊωάννου, ο οποίος είχε δηλώσει ότι «για να γίνει κανείς Ρεμπέτης πρέπει πρώτα να περάσει τη γέφυρα»

Εκφραστές του ρεμπέτικου ήταν οι κοινωνικές και πολιτικές αντιρρήσεις της εποχής και η Δραπετσώνα το «άσημο μέρος» μακριά από τον κεντρικό Πειραιά των «καλών ανθρώπων».

Δύο ήταν οι βασικοί πόλοι που δημιούργησε η εγκατάσταση των προσφύγων στη Δραπετσώνα:

Στα ανατολικά, πάνω από τη γέφυρα του Αγίου Διονύση, βρισκόταν η περιβόητη περιοχή Βούρλα και Χιώτικα, που άλλαξε όψη με τον ερχομό των προσφύγων. Διάφορα μαγαζιά όπως ουζερί, καφετέριες, σουβλατζίδικα, σουβλατζίδικα, χαλβατάδικα, παντοπωλεία, μπακάλικα και παξιμάδια έδωσαν νέο χαρακτήρα στην άλλοτε κακόφημη γειτονιά. Εδώ οι Πόντιοι αποτελούσαν τον μισό πληθυσμό και οι άλλοι μισοί ήταν Σμυρναίοι, Μικρασιάτες, νησιώτες, ντόπιοι και άλλοι.

Δυτικότερα βρισκόταν η περιοχή στην οποία εγκαταστάθηκε ο μεγάλος όγκος των Ποντίων. Εδώ σχηματίστηκε ένας σχεδόν αγνός ποντιακός οικισμός, με καφενεία, ταβέρνες, μπακάλικα, ουζάδικα, όπου κυριαρχούσε η ποντιακή λύρα. Στα σοκάκια και τις γειτονιές οι Πόντιοι ξεπέρασαν τις ανυπέρβλητες δυσκολίες της ζωής στήνοντας τον κυκλικό χορό ξαφνικά και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, με τον λυράρη στη μέση να παίζει και να κουρδίζει αυτή την αρχαία ορχήστρα.

 

[maik900]

 

[Aristos]

 

[maik900]

Το καλοκαίρι του 1964 ο Γιαννης Παπαιωαννου δούλευε στο περίφημο μαγαζί του «Περιβόλα», στην Κοκκινιά. Ένα βράδυ διαπίστωσε ότι κάποιοι θαμώνες έκαναν φασαρία. Δεν ήθελαν να πληρώσουν τον λογαριασμό, γιατί δεν βγήκε η χορεύτρια που υπήρχε στο πρόγραμμα. «Πες τους ότι σε πέντε λεπτά η χορεύτρια θα βγει» είπε ο Παπαϊωάννου στο γκαρσόνι.

Πέντε λεπτά αργότερα η ορχήστρα άρχισε να παίζει ένα τσιφτετέλι. Τότε ξεπετάχτηκε στο πάλκο μια χανούμισσα με εξωτική μορφή και χαμόγελο γκρανγκινιόλ προβάλλοντας προκλητικά το τριχωμένο πόδι της. Ήταν ο ίδιος ντυμένος με τα ρούχα της χορεύτριας.

Η απαιτητική παρέα ξετρελάθηκε. Ικανοποιημέν ηπλήρωσε κανονικά τον λογαριασμό και με μπουρμπουάρ (σσ η σχετική φωτό υπάρχει στην σελίδα 197 του βιβλίου«Γιάννης Παπαϊωάννου – Ο Άχραντος Μάγκας» (εκδόσεις «24 Γράμματα»)

 

[maik900]

Τον Μάρτη χελιδόνι μου σκουπίζω τη φωλιά σου
Να φέρεις τη φαμίλια σου, τα κελαϊδίσματα σου
Και περίμενα αχ χελιδονάκι πως σε περίμενα
Άσπρη και κόκκινη κλωστή έδεσα στο ένα χέρι
Να με γνωρίσεις που θα ‘ρθεις από τα ξένα μέρη
Και περίμενα αχ χελιδονάκι πως σε περίμενα
Και περίμενα αχ χελιδονάκι πως σε περίμενα

 

[maik900]

" Χίλιους να βάλεις στην καρδιά, σ'αρέσει δε σ' αρέσει,
όποτε θέλω θα 'ρχομαι, να κάθομαι στη μέση".

 

[maik900]

 

[maik900]

Αιντε καλο μας βραδυ

 

[maik900]

 

[maik900]

 

[maik900]

Μπανιστιρτζού με έκαμε η αλήτισσά σου η φύση
Μπανιστιρτζού με το στανιό και τύφλα στο μεθύσι
Τι καλημέρα να σου πω άμα δε σ' αντικρίζω
Άμα δε σ' έχω αγκαλιά και να σε καβλαντίζω

Οι πρωταθλητές, στη ρακή
Δώσ' του δώσ' του τουφεκιές έχω τρελαθεί
Ωφ αμάν, βάι βάι
Με πήραν απ’ τον ώμο και τους είπα bye bye

Η φωνη τις Ιουλιας απλα μαγευτικη!!

 

[giamar]

Μπανιστιρτζού με έκαμε η αλήτισσά σου η φύση
Μπανιστιρτζού με το στανιό και τύφλα στο μεθύσι
Τι καλημέρα να σου πω άμα δε σ' αντικρίζω
Άμα δε σ' έχω αγκαλιά και να σε καβλαντίζω

Οι πρωταθλητές, στη ρακή
Δώσ' του δώσ' του τουφεκιές έχω τρελαθεί
Ωφ αμάν, βάι βάι
Με πήραν απ’ τον ώμο και τους είπα bye bye

Η φωνη τις Ιουλιας απλα μαγευτικη!!

Και ο απίστευτος Εισβολέας βεβαιως²

 

[stelios62]

Μπανιστιρτζού με έκαμε η αλήτισσά σου η φύση

Η φωνη τις Ιουλιας απλα μαγευτικη!!

Τώρα αν με ρωτήσεις ειλικρινά γι'αυτο το μοντέρνο "στοιχι" ....α+ου , ου+α και όλο μαζί "ουγκαντά" ... δεν θα έσπαγα πιάτα στο μαγαζί ....!

 

[maik900]

Τώρα αν με ρωτήσεις ειλικρινά γι'αυτο το μοντέρνο "στοιχι" ....α+ου , ου+α και όλο μαζί "ουγκαντά" ... δεν θα έσπαγα πιάτα στο μαγαζί ....!

Αφου απο dykati πηρες χοντα τι περιμενες