User C
well know member
- Δημοσιεύσεις
- 3.737
Γιατί σε ΟΛΑ τα ατυχήματα που έχουν συμβεί υπάρχει η ίδια παράμετρος: Ο οδηγός, ή οι οδηγοί, δεν είχαν το 100% της προσοχής τους στο δρόμο. Τόσο απλό και τόσο τραγικό.
* Για να συμβεί ένα ατύχημα πρέπει να συνυπάρξουν πέντε αιτίες.
Φανταστείτε πέντε κόκκινες λυχνίες στην σειρά σαν και αυτές που δίνουν την εκκίνηση στους αγώνες.
* Την στιγμή που ανεβαίνουμε στην μοτοσυκλέτα, όλα τα λαμπάκια είναι σβηστά. Από εκείνη την στιγμή αρχίζουν να ανάβουν το ένα
μετά το άλλο, για μια διαφορετίκή αιτία το καθένα.
> Ενα λαμπάκι ανάβει μόλις χτυπήσει το κινήτο μας.
> Δεύτερο μόλις ανοίξουμε συζήτηση με τον συνεπιβάτη.
> Κάθε φορά που κάνουν προσπέραση, ανάβει κι άλλο.
> Οσο διαβάζουμε μια διαφήμιση στο πλάι του δρόμου, ανάβει άλλο.
> Κάθε φορά που οδηγούμε έχοντας πιει έστω και ένα ποτηράκι μπύρα, άλλο ένα.
> Μόλις νυστάξουμε λίγο, άλλο ένα.
> Μόλις σκεφτούμε ότι ξεχασάμε να κλείσουμε το θερμοσίφωνο στο σπίτι, ένα ακόμη.
> Μόλις πλησιάζουμε ένα φανάρι, ακόμη και αν έχουμε εμείς πράσινο, άλλο λαμπάκι.
> Μόλις πλησιάσουμε μια διασταύρωση χωρίς ορατότητα, ανάβει ένα λαμπάκι.
> Κάθε φορά που ηταχύτητά μας δεν είναι αυτή που ορίζουν οι συνθήκες της διαδρομής, ανάβει ένα λαμπάκι.
> Οσο τα λάστιχα της μοτσυκλέτας ή τα φρένα της είναι φθαρμένα, ένα λαμπάκι είναι μόνιμα αναμμένο.
> Το ίδιο φυσικά όταν δεν φοράμε ΚΡΑΝΟΣ. Μένει αναμμένο άλλο ένα λαμπάκι.
Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί αναφέροντας ατελείωτες μικρές ή μεγάλες αιτίες που όλες έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Κλέβουν από το 100% της προσοχής του οδηγού.
Οταν συνδυαστούν τουλάχιστον πέντε (5), υπάρχουν επαρκείς προϋποθέσεις για να συμβεί το ατύχημα. Δεν είναι σίγουρο ότι θα συμβεί μόλις ανάψουν και τα πέντε.
Αντίθετα, αν μείνουν όλα σβηστά, είναι σίγουρο ότι δεν θα συμβει το ατύχημα.
Κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι εφόσον δεν μας συνέβη ατύχημα σε συνθήκες που 15 λαμπάκια ήταν αναμμένα, δεν θα μας συμβεί ποτέ (σύνδρομο Superman), και αυτή είναι η πιο μεγάλη παγίδα στην οποία όλοι πέφτουμε.
Κι ακόμη, δεν σημαίνει ότι θα οδηγηθούμε σε ατύχημα αν ανάψουμε εμείς τα πέντε λαμπάκια. Αρκεί ο οδηγός του ενός οχήματος να έχει ανάψει τα τέσσερα λαμπάκια και ο άλλος να έχει ανάψει μόνο ένα.
Αρκεί να έχει μειωθεί στιγμιαία η προσοχή του από το 100%.
Αν εμείς είμαστε 100% "παρόντες" σε αυτό που κάνουμε, ότι και αν κάνουν οι άλλοι, εμείς δεν θα εμπλακούμε στο ατύχημα, γιατί θα έχουμε "δει" τον επερχόμενο κίνδυνο.
ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Οφείλουμε να διατηρούμε τον απόλυτο έλεγχο σε αυτά που μας συμβαίνουν. Να μην αφήνουμε πράγματα στην τύχη, γιατί η τύχη δεν θα είναι πάντα με το μέρος μας. Και όπως όλοι γνωρίζουμε κάποιον που έχει σκοτωθεί σε τροχαίο, όλοι γνωρίζουμε και κάποια περίπτωση για την οποία θα λέγαμε "ήταν τυχερός".
* Δεν μπορεί κανέις να πει σε έναν μοτοσυκλετιστή να μην κοιτάζει το τοπίο ενώ οδηγεί, να μην ανταλλάσει ούτε κουβέντα με τον
συνεπιβάτη του, να μην ακούει μουσική.
Κάτι τέτοιο είναι εκτός πραγματικότητας, έξω από τις καθημερινές μας συνήθειες και τον τρόπο με τον οποίο οι περισσότεροι από
εμάς ανεβαίνουν στην μοτοσυκλέτα.
* Εξαίρεση αποτελούν οι οδηγοί αγώνων.
Τι πιστεύετε ότι θα συνέβαινε αν ο Rossi άκουγε μουσική ή μιλούσε στο hands-free την ώρα που κάνει χρονομετρημένα; ΚΑΜΜΙΑ
ΤΥΧΗ...(όπως καμμιά τύχη στην ηλικια του όπως βλέπουμε)
* Οι οδηγοί αγώνων φορούν ωτασπίδες, έχουν τα μάτια τους πάντα ανοικτά, τα χέρια στο τιμόνι και είναι προσηλωμένοι κατά 100%
σε αυτό που κάνουν, επειδή ο σκοπός τους είναι ένας: οι απόλυτες επιδόσεις.
Και να το πετύχουν αυτό, χρειάζονται απόλυτη αυτοσυγκέντρωση στην οδήγηση. Κάθε τι που αποσπά την συγκέντρωσή τους
κοστίζει στην ικανότητα για απόλυτες επιδόσεις.
* Οι δικές μας απόλυτες επιδόσεις στο δημόσιο δρόμο είναι ο απόλυτος έλεγχος των όσων συμβαίνουν γύρω μας για να
γυρίσουμε σπίτι μας.
Το συμπέρασμα για εμάς είναι ότι κάθε φορά που κάνουμε κάτι το οποίο γίνεται αιτία να ανάψει ένα λαμπάκι, οφείλουμε να προσαρμόζουμε την ταχύτητα μας ανάλογα:
> Οταν οι τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίς γίνουν γίνουν μία, ελαττώνουμε ταχύτητα.
> Οταν νυχτώσει, ακόμη κι αν ο δρόμος φωτίζεται, ελαττώνουμε κι άλλο.
> Μόλις ο δρόμος πάψει να είναι φωτισμένος, πάε πιο άργα.
> Και αν στην πορεία αρχίσει να βρέχει, μείωνουμε κι άλλο ταχύτητα.
* Αυτό λοιπόν που ούτως ή άλλως κάνουμε χωρίς να το σκεφτόμαστε ιδιαίτερα, οφείλουμε να το κάνουμε και σε κάθε περίπτωση που
το 100% της προσοχής μας αποσπάται έστω και ελάχιστα στον δρόμο. Μειώνουμε την ταχύτητα μας, ώστε με την προσοχή που μας
έχει απομείνει, να είμαστε σε θέση να ελέγχουμε απόλυτα την κατάσταση.
* Ακούγεται ίσως απλοϊκό, θα λέγαμε όμως μόνο ότι είναι...απλό!
Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε. Τόσο απλό, που η συνειδητοποίησή του κάνει κάθε ατύχημα πιο τραγικό, γιατί ήταν απλό να
αποφευχθεί.
Οσο απλό είναι να συμβεί ένα ατύχημα άλλο τόσο απλό είναι να το κάνουμε να μην συμβεί ποτέ...
* Για να συμβεί ένα ατύχημα πρέπει να συνυπάρξουν πέντε αιτίες.
Φανταστείτε πέντε κόκκινες λυχνίες στην σειρά σαν και αυτές που δίνουν την εκκίνηση στους αγώνες.
* Την στιγμή που ανεβαίνουμε στην μοτοσυκλέτα, όλα τα λαμπάκια είναι σβηστά. Από εκείνη την στιγμή αρχίζουν να ανάβουν το ένα
μετά το άλλο, για μια διαφορετίκή αιτία το καθένα.
> Ενα λαμπάκι ανάβει μόλις χτυπήσει το κινήτο μας.
> Δεύτερο μόλις ανοίξουμε συζήτηση με τον συνεπιβάτη.
> Κάθε φορά που κάνουν προσπέραση, ανάβει κι άλλο.
> Οσο διαβάζουμε μια διαφήμιση στο πλάι του δρόμου, ανάβει άλλο.
> Κάθε φορά που οδηγούμε έχοντας πιει έστω και ένα ποτηράκι μπύρα, άλλο ένα.
> Μόλις νυστάξουμε λίγο, άλλο ένα.
> Μόλις σκεφτούμε ότι ξεχασάμε να κλείσουμε το θερμοσίφωνο στο σπίτι, ένα ακόμη.
> Μόλις πλησιάζουμε ένα φανάρι, ακόμη και αν έχουμε εμείς πράσινο, άλλο λαμπάκι.
> Μόλις πλησιάσουμε μια διασταύρωση χωρίς ορατότητα, ανάβει ένα λαμπάκι.
> Κάθε φορά που ηταχύτητά μας δεν είναι αυτή που ορίζουν οι συνθήκες της διαδρομής, ανάβει ένα λαμπάκι.
> Οσο τα λάστιχα της μοτσυκλέτας ή τα φρένα της είναι φθαρμένα, ένα λαμπάκι είναι μόνιμα αναμμένο.
> Το ίδιο φυσικά όταν δεν φοράμε ΚΡΑΝΟΣ. Μένει αναμμένο άλλο ένα λαμπάκι.
Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί αναφέροντας ατελείωτες μικρές ή μεγάλες αιτίες που όλες έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Κλέβουν από το 100% της προσοχής του οδηγού.
Οταν συνδυαστούν τουλάχιστον πέντε (5), υπάρχουν επαρκείς προϋποθέσεις για να συμβεί το ατύχημα. Δεν είναι σίγουρο ότι θα συμβεί μόλις ανάψουν και τα πέντε.
Αντίθετα, αν μείνουν όλα σβηστά, είναι σίγουρο ότι δεν θα συμβει το ατύχημα.
Κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι εφόσον δεν μας συνέβη ατύχημα σε συνθήκες που 15 λαμπάκια ήταν αναμμένα, δεν θα μας συμβεί ποτέ (σύνδρομο Superman), και αυτή είναι η πιο μεγάλη παγίδα στην οποία όλοι πέφτουμε.
Κι ακόμη, δεν σημαίνει ότι θα οδηγηθούμε σε ατύχημα αν ανάψουμε εμείς τα πέντε λαμπάκια. Αρκεί ο οδηγός του ενός οχήματος να έχει ανάψει τα τέσσερα λαμπάκια και ο άλλος να έχει ανάψει μόνο ένα.
Αρκεί να έχει μειωθεί στιγμιαία η προσοχή του από το 100%.
Αν εμείς είμαστε 100% "παρόντες" σε αυτό που κάνουμε, ότι και αν κάνουν οι άλλοι, εμείς δεν θα εμπλακούμε στο ατύχημα, γιατί θα έχουμε "δει" τον επερχόμενο κίνδυνο.
ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Οφείλουμε να διατηρούμε τον απόλυτο έλεγχο σε αυτά που μας συμβαίνουν. Να μην αφήνουμε πράγματα στην τύχη, γιατί η τύχη δεν θα είναι πάντα με το μέρος μας. Και όπως όλοι γνωρίζουμε κάποιον που έχει σκοτωθεί σε τροχαίο, όλοι γνωρίζουμε και κάποια περίπτωση για την οποία θα λέγαμε "ήταν τυχερός".
* Δεν μπορεί κανέις να πει σε έναν μοτοσυκλετιστή να μην κοιτάζει το τοπίο ενώ οδηγεί, να μην ανταλλάσει ούτε κουβέντα με τον
συνεπιβάτη του, να μην ακούει μουσική.
Κάτι τέτοιο είναι εκτός πραγματικότητας, έξω από τις καθημερινές μας συνήθειες και τον τρόπο με τον οποίο οι περισσότεροι από
εμάς ανεβαίνουν στην μοτοσυκλέτα.
* Εξαίρεση αποτελούν οι οδηγοί αγώνων.
Τι πιστεύετε ότι θα συνέβαινε αν ο Rossi άκουγε μουσική ή μιλούσε στο hands-free την ώρα που κάνει χρονομετρημένα; ΚΑΜΜΙΑ
ΤΥΧΗ...(όπως καμμιά τύχη στην ηλικια του όπως βλέπουμε)
* Οι οδηγοί αγώνων φορούν ωτασπίδες, έχουν τα μάτια τους πάντα ανοικτά, τα χέρια στο τιμόνι και είναι προσηλωμένοι κατά 100%
σε αυτό που κάνουν, επειδή ο σκοπός τους είναι ένας: οι απόλυτες επιδόσεις.
Και να το πετύχουν αυτό, χρειάζονται απόλυτη αυτοσυγκέντρωση στην οδήγηση. Κάθε τι που αποσπά την συγκέντρωσή τους
κοστίζει στην ικανότητα για απόλυτες επιδόσεις.
* Οι δικές μας απόλυτες επιδόσεις στο δημόσιο δρόμο είναι ο απόλυτος έλεγχος των όσων συμβαίνουν γύρω μας για να
γυρίσουμε σπίτι μας.
Το συμπέρασμα για εμάς είναι ότι κάθε φορά που κάνουμε κάτι το οποίο γίνεται αιτία να ανάψει ένα λαμπάκι, οφείλουμε να προσαρμόζουμε την ταχύτητα μας ανάλογα:
> Οταν οι τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίς γίνουν γίνουν μία, ελαττώνουμε ταχύτητα.
> Οταν νυχτώσει, ακόμη κι αν ο δρόμος φωτίζεται, ελαττώνουμε κι άλλο.
> Μόλις ο δρόμος πάψει να είναι φωτισμένος, πάε πιο άργα.
> Και αν στην πορεία αρχίσει να βρέχει, μείωνουμε κι άλλο ταχύτητα.
* Αυτό λοιπόν που ούτως ή άλλως κάνουμε χωρίς να το σκεφτόμαστε ιδιαίτερα, οφείλουμε να το κάνουμε και σε κάθε περίπτωση που
το 100% της προσοχής μας αποσπάται έστω και ελάχιστα στον δρόμο. Μειώνουμε την ταχύτητα μας, ώστε με την προσοχή που μας
έχει απομείνει, να είμαστε σε θέση να ελέγχουμε απόλυτα την κατάσταση.
* Ακούγεται ίσως απλοϊκό, θα λέγαμε όμως μόνο ότι είναι...απλό!
Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε. Τόσο απλό, που η συνειδητοποίησή του κάνει κάθε ατύχημα πιο τραγικό, γιατί ήταν απλό να
αποφευχθεί.
Οσο απλό είναι να συμβεί ένα ατύχημα άλλο τόσο απλό είναι να το κάνουμε να μην συμβεί ποτέ...
Τελευταία επεξεργασία:
