Ακτινικά φρένα: Μύθοι και αλήθειες

[maik900]

Είναι πράγματι καλύτερα τα ακτινικά φρένα, σε σχέση με τα συμβατικά; Αν ναι, για πόση βελτίωση μιλάμε; Και επίσης… πως προήλθαν τα ακτινικά φρένα;




Μιλώντας για φρένα, μια λέξη που προκαλεί ρίγη συγκίνησης στους μοτοσυκλετιστές είναι η λέξη «ακτινικά». Μιλώντας για ακτινικά φρένα, μπορούμε να αναφερόμαστε τόσο σε ακτινικές δαγκάνες, όσο και σε ακτινικές αντλίες ή «τρόμπες», όπως τις ξέρουμε καλύτερα.

Μια διάταξη που συναντάμε σε μοτοσυκλέτες επιδόσεων ή superbikes, τα ακτινικά φρένα γοητεύουν τους αναβάτες, οι οποίοι τα θεωρούν καλύτερα! Κατά πόσο καλύτερα είναι όμως… ΑΝ τελικά είναι;

Ξεκινώντας από τις ακτινικές δαγκάνες, ας δούμε κατ αρχήν γιατί ονομάστηκαν έτσι. Πήραν αυτή την ονομασία λόγω του τρόπου στήριξής τους στο πηρούνι, με δύο βίδες οι οποίες είναι ακτινικά εδρασμένες, ως προς τον άξονα του τροχού. Λίγο πιο απλά, οι δύο βίδες στήριξης της δαγκάνας "κοιτάζουν" τον άξονα του τροχού, καθώς βιδώνουν στο πηρούνι, σε αντίθεση με μία αξονική ή συμβατική δαγκάνα, στην οποία οι βίδες στήριξής της "βλέπουν" προς το εσωτερικό του τροχού. Οι ακτινικές δαγκάνες εμφανίστηκαν αρχικά στους αγώνες, ως μια λύση με περισσότερη στιβαρότητα και αντοχή.

Πράγματι, αυτή η στιβαρότητα είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αλλά και βελτίωση που έχουν οι ακτινικές δαγκάνες, σε σχέση με τις συμβατικές. Ωστόσο, ένας μύθος που επικρατεί είναι ότι μια ακτινική δαγκάνα έχει πάντα μεγαλύτερη ισχύ από μια αντίστοιχη συμβατική.

Αυτό ΔΕΝ ισχύει! Η διαφορά είναι κυρίως φαινομενική, λόγω της καλύτερης αίσθησης που μεταφέρει η ακτινική δαγκάνα στον αναβάτη, και συνεπώς του επιτρέπει να φρενάρει περισσότερο χωρίς φόβο!Ειδικά σε εφαρμογές street- καθημερινής χρήσης, που δεν περιλαμβάνουν ακραίες συνθήκες, η διαφορά είναι ελάχιστη, έως και αμελητέα!

Γιατί λοιπόν πολλοί αναβάτες επιμένουν τόσο πολύ στην ακτινική δαγκάνα; Για δύο λόγους: 1) η χρήση τους σε κορυφαίες-γρήγορες μοτοσυκλέτες υπονοούν ότι ευθύς αμέσως πρόκειται για κάτι καλύτερο, 2) η εμφάνισή τους. Οι ακτινικές δαγκάνες είναι πολύ πιο όμορφες «στο μάτι», κακά τα ψέμματα!

Όσον αφορά τις τρόμπες φρένων, «ακτινική» πρόταση υπάρχει και εκεί! Και πάλι, η βελτίωση δεν έχει να κάνει με την ισχύ της αντλίας, αλλά με την αίσθηση. Καθώς η μανέτα ασκεί την δύναμη κατευθείαν στο έμβολο της αντλίας, η ανάδραση είναι αμεσότερη και η αίσθηση φρεναρίσματος καλύτερη. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό από την δαγκάνα: Καλύτερο φρενάρισμα, όχι όμως από δύναμη, αλλά από αίσθηση!

Πηγη https://mototriti.gr/index.asp

 

[maik900]

Οι ακτινικές δαγκάνες φρένων κλείνουν 20 χρόνια στην μαζική παραγωγή​

Το ομορφότερο πράγμα που συνέβη ποτέ στα φρένα μοτοσυκλετών. Και ας μην είναι απαραίτητα το καλύτερο.
Το 2003 συνέβη μια μικρή «επανάσταση» στην τεχνολογία των μοτοσυκλετών παραγωγής. Μία ακόμα εφαρμογή από τις πίστες του παγκοσμίου, βρήκε τον δρόμο της στις μοτοσυκλέτες των «κοινών θνητών» και άλλαξε τα δεδομένα παραγωγής για τις επόμενες δύο δεκαετίες: Οι ακτινικές δαγκάνες εμπρός φρένου.

Πρόκειται για μία λύση άμεσα αναγνωρίσιμη σήμερα: Με το που την βλέπεις, καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλάμε. Οι ακτινικές δαγκάνες φρένων ξεκίνησαν να χρησιμοποιούνται στους αγώνες ταχύτητας, στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ήταν μια λύση που ταίριαζε «κουτί» με τα ανεστραμμένα πιρούνια της εμπρός ανάρτησης και –στη θεωρία, πάντα- υπόσχεται καλύτερο φρενάρισμα, με ακριβέστερη αίσθηση και δυνατότητα διαχείρισης μεγαλύτερων δυνάμεων επιβράδυνσης.

Όπως είναι (ακόμα) φυσικό, η πρώτη εφαρμογή τέτοιων τεχνολογιών στην παραγωγή γίνεται κατά πλειοψηφία στις supersport μοτοσυκλέτες, τον συνδετικό κρίκο των αγώνων με την παραγωγή. Έτσι και έγινε, το 2003: Για πρώτη φορά, 3 μοντέλα μοτοσυκλέτας φόρεσαν ακτινικές δαγκάνες. Ήταν τα Suzuki GSX-R 1000 K3, Kawasaki ZX-6R και Aprilia RSV 1000 R Mille. Μέχρι τότε, ο κανόνας ήταν η χρήση αξονικών δαγκανών, όπως π.χ. στο Honda FireBlade 954 που βλέπετε παρακάτω.

Ποια είναι όμως η διαφορά ακτινικών και αξονικών δαγκανών; Οι ακτινικές δαγκάνες, στηρίζονται στην ανάρτηση με κοχλίες που τοποθετούνται "ακτινικά", ως προς τον άξονα του τροχού, παράλληλα με το επίπεδο του ίδιου του τροχού και κάθετα στο επίπεδο του άξονα. Οι δαγκάνες αξονικής στήριξης, βιδώνονται με κοχλίες παράλληλους προς τον άξονα του τροχού.

Τα υπόλοιπα είναι… ιστορία: Με την επέκταση της χρήσης των ανεστραμμένων πιρουνιών σε όλες τις κατηγορίες δικύκλων, έτσι και οι ακτινικές δαγκάνες έβρισκαν θέση στο ένα μοντέλο μετά από το άλλο. Για τον «απλό» κόσμο, φυσικά, δεν έπαιζε ρόλο μόνο η θεωρητική βελτίωση πέδησης από το νέο σύστημα, αλλά και η ομορφιά του: Όλοι θέλουν να οδηγούν μία μοτοσυκλέτα, με στοιχεία από τους αγώνες, πόσο μάλλον ενός παγκόσμιου πρωταθλήματος.

Σήμερα, η τεχνολογία κατασκευής των εξαρτημάτων φρένων έχει κάνει και άλλα άλματα, με αποτέλεσμα να μιλάμε πλέον για monobloc δαγκάνες, με εξωτικά υλικά και απίστευτες δυνατότητες φρεναρίσματος. Όπως όλα δείχνουν, τα ακτινικά φρένα είναι εδώ για να μείνουν για αρκετά χρόνια ακόμα, εν αναμονή της επόμενης μεγάλης επανάστασης.