ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ?

[maik900]

Πόσοι άνθρωποι στον πλανήτη μιλούν αγγλικά;​

Σίγουρα δεν είναι όσοι νομίζετε​

Τα αγγλικά σύμφωνα με τα στοιχεία του Statista για το 2022, παραμένουν η πιο διαδεδομένη γλώσσα στον κόσμο με 1,5 δισ. ομιλητές.​

Ο Παγκόσμιος πληθυσμός αυτή τη στιγμή απέχει μόλις 23 εκατομμύρια από τα 8 δισ., πράγμα που σημαίνει ότι το ποσοστό των ανθρώπων που μιλάνε αγγλικά παγκοσμίως φτάνει το 18,8%, με την τάση να είναι συνεχώς ανοδική.
Αν έχετε απορία για το ποιες γλώσσες ακολουθούν μπορούμε να σας την λύσουμε. Στην δεύτερη θέση είναι τα Μανδαρινικά κινέζικα με 1,1 δισεκατομμύρια ομιλητές, στην τρίτη τα Χίντι που ομιλούνται κυρίως στην Ινδία με 602,2 εκατομμύρια ομιλητές, στην τέταρτη τα Ισπανικά με 548,3 εκατομμύρια ομιλητές και στην πέμπτη τα γαλλικά με 274,1 εκατομμύρια ομιλητές.
Τη δεκάδα συμπληρώνουν κατά σειρά τα αραβικά (274 εκατ.), τα μπενγκάλι (272,2 εκατ.), τα ρωσικά (258,2 εκατ.), τα πορτογαλικά (257,7 εκατ.) και τα ούρντου (231,3 εκατ.).
Οι περισσότεροι θεωρούν ότι σε μερικές δεκαετίες από τώρα, σχεδόν όλος ο πληθυσμός τη γης θα γνωρίζει αγγλικά.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[stelios62]

Αυτή την λανθασμένη εντύπωση είχα και 'γω για τα αγγλικα..... Τα ισπανο-πορτογεζικα ομιλούνται περισσότερο ακόμα και στο Αμέρικα. Ειδικά ομως στην Ευρώπη κανείς δεν μιλάει αγγλικά εκτός των Αγγλων. Προσοχή όχι ότι δεν ξέρουν ...δεν θέλουν να τα μιλάνε λέμε.

 

[Pan-dvs]

Αυτή την λανθασμένη εντύπωση είχα και 'γω για τα αγγλικα..... Τα ισπανο-πορτογεζικα ομιλούνται περισσότερο ακόμα και στο Αμέρικα. Ειδικά ομως στην Ευρώπη κανείς δεν μιλάει αγγλικά εκτός των Αγγλων. Προσοχή όχι ότι δεν ξέρουν ...δεν θέλουν να τα μιλάνε λέμε.

Λεει ποσοι τα γνωριζουν Στελιο και οχι ποσοι τα μιλαν.

 

[maik900]

Μόνο 4 χώρες παγκοσμίως έχουν τη δυνατότητα να τρώνε υγιεινά​

Δείτε ποιες είναι​

Ο ΟΗΕ το 2020 είχε προειδοποιήσει τον πλανήτη ότι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να τραφούν υγιεινά αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς. Η κατάσταση 2 χρόνια μετά έχει εκτραπεί, αφού οι συνέπειες της πανδημίας, αλλά και της αύξησης των τιμών αρχίζουν και φαίνονται και σε χώρες που εώς τώρα δεν είχαν προβλήματα.​

Υπερδυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, αλλά και πολλές οικονομίες της Ασίας που έμοιαζαν να μην επηρεάζονται από το οικονομικό τοπίο ερχίζουν και κλωνίζονται και οι πολίτες τους αδυνατούν να αγοράσουν βασικά είδη διατροφής.
Ειδικοί κάνουν λόγο για το τρομακτική αύξηση του κόστους ζωής παγκοσμίως, σε επίπεδα 40% πάνω από το 2020 και μιλούν για μια βόμβα που αναμένεται να σκάσει με απρόβλεπτες συνέπειες για τις κυβερνήσεις, αλλά και τη κοινωνική συνοχή.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα χρήματα, αλλά και η επάρκεια τροφίμων και κυρίως το πως θα προμηθευτούν κάποιες χώρες βασικά αγαθά. Η υποσαχάρια Αφρική εξαρτιόταν αποκλειστικά από την Ουκρανία και τη Ρωσία και λόγω του πολέμου βρίσκεται σε απόγνωση. Πολίτες των χωρών αυτών αδυνατούν να τραφούν ακόμη και με ένα γεύμα την ημέρα.
Το πρόβλημα εκτός του πολέμου διογκώθηκε από την αύξηση των καταστροφικών βροχοπτώσεων που ξεπέρασαν κάθε προηγούμενη χρονιά.
Η έρευνα έδειξε ότι μόνο 4 χώρες παγκοσμίως μπορούν να παρέχουν στους πολίτες τους τη δυνατότητα να τρέφονται επαρκώς και υγιεινά.
Οι πολίτες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στην Ισλανδία, Ελβετία και Αζερμπαϊτζάν έχουν το εισόδημα ώστε να τρέφονται με σωστό τρόπο που δεν θέτει την υγεία τους σε κίνδυνο.
Ινδία και οι χώρες της Κεντρικής Αφρικής, από την άλλη πλευρά είναι οι χώρες με το μεγαλύτερο πρόβλημα διατροφής. Αλλά ανησυχητικό είναι ότι ΗΠΑ και πολλές χώρες της Ευρώπης παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση στις δυσκολίες γύρω από τη διατροφή του κόσμου.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Το παιδί «αστακός»: Ο δολοφόνος με τις δαγκάνες​

Μια ιστορία που έκανε πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους​

Ο Γκρέιντι Στάιλς Τζούνιορ, γεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ το 1937. 'Ηταν ένα απο τα παιδιά της οικογένειας Στάιλς, που γεννήθηκαν με μια σπάνια γενετική ασθένεια όπου τα άκρα τους έμοιαζαν με δαγκάνες, όμοιες με αυτές του αστακού.​

Η εκτροδακτυλία είναι μια ασθένεια, κληρονομική, όπου είτε τα μεσαία δάχτυλα λείπουν είτε είναι ενωμένα. Ο πατέρας της οικογένειας έβγαζε τα προς το ζην εκθέτοντας όλη την οικογένεια σε τσίρκο, σαν "φρικιά"
Μάλιστα ενώ οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει την οικογένεια εκείνοι συνέχιζαν και έκαναν νέα παιδιά για να τα εκμεταλλεύονται και να βγάζουν περισσότερα χρήματα, αφού η φήμη τους είχε φτάσει σε κάθε άκρη της πολιτείας.
Ο Γκρέιντι είχε την πιο βαριά μορφή της ασθένειας αφού είχε το πρόβλημα και στα κάτω άκρα, κάτι που τον εμπόδιζε να περπατάει.
Κατάφερε να αποκτήσει ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, αφού οι αμοιβές είχαν εκτιναχθεί. Απέκτησε σύζυγο και παιδιά, αλλά ήταν ιδιαίτερα βίαιος και κακοποιητικός.

Χτυπούσε με μανία τη γυναίκα του για να ακούει τις φωνές της, αφού αυτό τον ερέθιζε. Τις τρυπούσε τα μάτια και την έπνιγε ενώ τα παιδιά της οικογένειας ήταν μάρτυρες των βασανιστηρίων.
Όταν η Ντόνα, η κόρη του ζευγαριού αρραβωνιάστηκε, ο Γκρέιντι που αντιπαθούσε τον σύντροφό της τον κάλεσε στο σπίτι με σκοπό να τον τρομάξει και να εγκαταλείψει την κόρη του.
Πάνω στο καυγά, που προκάλεσε ο ίδιος επίτηδες πήρε μια καραμπίνα και τον πυροβόλησε. Συνελήφθη και ενώ καταδικάστηκε, προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο λέγοντας πως οι φυλακές δεν μπορούσε να φροντίσει κάποιον με τη δική του αναπηρία. Κέρδισε τη δίκη και αφέθηκε ελεύθερος.
Όταν γλύτωσε τη φυλακή, έγινε ακόμα πιο βίαιος, αφού ένιωθε υπεράνω του νόμου. ξεσπούσε τη μανία του καθημερινά στη σύζυγό τους. Εκείνη χωρίς πλέον να μπορεί να αντέξει τα βασανιστήρια, πλήρωσε τον 17χρονο γείτονά τους για να τον σκοτώσει.
Εκείνος με αμοιβή 1500 δολάρια πήρε μια καραμπίνα του πατέρα του και τον πυρόβολησε εξ επαφής.
Στη κηδεία του δεν παρεβρέθηκε κανείς, θάφτηκε ολομόναχος.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Σήμερα έμαθα: Τα φιστίκια δεν είναι ξηροί καρποί​

Κι όμως δεν είναι​

Είμαι μερικά πράγματα που είσαι απόλυτα σίγουρος στη ζωή και έρχεται ένα άρθρο, σαν αυτό εδώ, να σου χαλάσει τη σιγουριά και όσα νόμιζες μέχρι τώρα. Αλλά μη νομίζετε, το ίδιο πάθαμε και εμείς όταν διαβάσαμε το παρακάτω.​

Τα φιστίκια σχεδόν όλοι ξέρουμε ότι είναι ξηροί καρποί. Μάλιστα στα αγγλικά λέγονται «peanuts», λέξη που έχει μέσα το «-nuts» που μεταφράζεται σε «ξηροί καρποί». Παρολ’ αυτά, μάλλον αγνοήσαμε πολύ το «pea-», που μεταφράζεται σε «αρακά». Και αυτό γιατί κυρίες και κύριοι, τα φιστίκια ανήκουν στα όσπρια.
Ονομάζεται αραχίδα ή σουδάνιο και ανήκει στην οικογένεια των ψυχανθών, δηλαδή τα όσπρια. Είναι κι αυτός από τους σπόρους που αναπτύσσονται μέσα σε λοβούς, όπως ο αρακάς και τα φασόλια.
Σε αντίθεση με τους ξηρούς καρπούς, που καλλιεργούνται στα δέντρα, τα φιστίκια αναπτύσσονται υπόγεια. Οι σπόροι των φιστικιών ανθίζουν πάνω από το έδαφος και στη συνέχεια μεταναστεύουν υπόγεια για να ωριμάσουν. Όταν τα μαζεύουμε, είναι μέσα στο έδαφος δηλαδή.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Η Αγγλία ανήκει στις ίδιες οικογένειες εδώ και 1.000 χρόνια​

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία​

​

Λίγο μετά την κατάκτηση της Αγγλίας από τους Νορμανδούς το 1066 μ.Χ., ο βασιλιάς του William πήρε όλη τη Γη και τη μοίρασε στους στρατιώτες και τους ευγενείς που τον βοήθησαν να νικήσεις τους Αγγλοσάξονες. Το σοκαριστικό είναι πως ακόμα και σήμερα, μια χιλιετία μετά, η μεγαλύτερη έκταση της Αγγλίας παραμένει στα χέρια των απογόνων τους.​

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο William όταν ανέβηκε στον αγγλικό θρόνο ήταν ότι όλη η γη θα ανήκε σε αυτόν. Στη συνέχεια καθιέρωσε τη φεουδαρχία όταν άρχισε να μοιράζει χωράφια στους πιστούς στρατιώτες που τον βοήθησαν να ανέβει σε αυτόν.
Σήμερα σύμφωνα με τον The Guardian, το 70% της Βρετανίας ανήκει στο 1% του πληθυσμού. Η βασίλισσα Ελισάβετ μέχρι πρόσφατα και πλέον ο βασιλιάς Κάρολος, παραμένει ο κατ’ όνομα ιδιοκτήτης όλων των εδαφών και κάθε πραγματικός ιδιοκτήτης είναι ουσιαστικά ένας ενοικιαστής, που πληρώνει ενοίκιο με τη μορφή της αφοσίωσης στο στέμμα. Αυτό δεν είναι όμως το μόνο απομεινάρι της κατάκτησης από τους Νορμανδούς.
Οι απόγονοι των ανθρώπων που μοιράστηκε η Γη, με ονόματα όπως Percy, Darcy και Montgomery, παραμένουν αρκετά πιο πλούσιοι, σχεδόν κατά 10%, από εκείνους που έχουν Αγγλοσαξονική καταγωγή.
Επιπλέον, οι απόγονοι των Νορμανδών έχουν και άλλα προνόμια, όπως η φοίτηση στα καλύτερα πανεπιστήμια. Σε μια μελέτη που εξέτασε τις εγγραφές στα πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης τα τελευταία χίλια χρόνια, αποκαλύφθηκε ότι σε ορισμένες περιόδους, τα νορμανδικά ονόματα ήταν 800% πιο συχνά στην Οξφόρδη από ό,τι στον γενικό πληθυσμό, και πιο πρόσφατα, ήταν τουλάχιστον διπλάσια.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[stelios62]

Δεν βαριεσαι αφου μια οικογενεια ειμαστε ...... Εδω οι γερμανο-Battenberg ανα-συλλαβο-μεταφραστηκανε αγγλιστι σε Μountbatten για να ειναι πιο ευπεπτο στους ξαδελφους κοκκινοκολους ...... δεν λεει τωρα ολακερος εγγλεζικος βασιλικος οικος με γερμανικο επιθετο .....!

The Mountbatten family is a British dynasty that originated as an English branch of the German princely Battenberg family. The name was adopted on 14 July 1917, three days before the British royal family changed its name to “Windsor”, by members of the Battenberg family residing in the United Kingdom, due to rising anti-German sentiment among the British public during World War I. The name is a direct Anglicisation of the German Battenberg, or Batten mountain, a small town in Hesse. The titles of count and later prince of Battenberg had been granted in the mid-19th century to a morganatic branch of the House of Hesse-Darmstadt, itself a cadet branch of the House of Hesse.

Mountbatten family - Wikipedia

en.wikipedia.org

 

[maik900]

Σε ποια χώρα οι άνθρωποι διαβάζουν περισσότερο​

Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας UK Independent​

​

Μια έρευνα της Βρετανικής Independent, δημοσίευσε ένα γράφημα που δείχνει τον αριθμό των ωρών που αφιερώνει ένα άτομο διαβάζοντας την εβδομάδα, για κάθε χώρα.
Η χώρα που διαβάζει περισσότερο είναι η Ινδία, αφού το γράφημα έδειξε ότι έχει μέσο όρο 10 ώρες και 42 λεπτά διαβάσματος. Αυτό είναι ένα αρκετά καλό ποσό για μια χώρα στο σύνολό της.
Η δεύτερη χώρα με περισσότερη αγάπη στην ανάγνωση, είναι η Ταϊλάνδη με 9 ώρες και 24 λεπτά και τρίτη η Κίνα με 8 ώρες την εβδομάδα. Ο μέσος όρος για περισσότερο από μία ώρα την ημέρα είναι υπέροχος και αυτός πρέπει να είναι ο στόχος για όλες τις χώρες.

Οι ΗΠΑ κατέλαβαν την 42η θέση με 5 ώρες και 42 λεπτά ανάγνωσης την εβδομάδα.
Σε μια αντίστοιχη έρευνα που έγινε αποκλειστικά για τις χώρες τις Ευρώπης, πρώτη στη λίστα μπαίνει η Εσθονία με 1 ώρα και 31 λεπτά την εβδομάδα, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στη 5η θέση με 1 ώρα και 3 λεπτά την εβδομάδα. Τελευταία σε αυτή τη λίστα, βρίσκεται η Γαλλία με 14 λεπτά διαβάσματος την εβδομάδα.
Η ίδια έρευνα, πρόσθεσε ποιοι άνθρωποι στην Ευρώποι ξόδεψαν περισσότερα χρήματα στην αγορά εφημερίδων και χαρτικών. Οι άνθρωποι στη Σλοβακία ξόδεψαν τα περισσότερα λεφτά σε βιβλία, εφημερίδες και χαρτικά (2,1% του εισοδήματος των νοικοκυριών), ενώ ακολουθούν η Γερμανία (1,6%) και η Πολωνία (1,4%). Στο αντίθετο άκρο της κλίμακας, οι χαμηλότερες μετοχές καταγράφηκαν στη Βουλγαρία και την Ελλάδα (και οι δύο 0,6%), την Τσεχική Δημοκρατία, την Ισπανία και τη Μάλτα (όλες 0,7%).
Τέλος, καταγράφηκε ότι περισσότερες γυναίκες διαβάζουν βιβλία σε σχέση με τους άντρες σε όλες τις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, αλλά οι άντρες που διαβάζουν το κάνουν για μεγαλύτερες περιόδους από τις γυναίκες.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Ο δολοφόνος που έπινε τις μπίρες του παρέα με τους αστυνομικούς που τον έψαχναν​

Σκότωσε συνολικά 10 ανθρώπους​

​

Ο Ed Kemper σκότωσε συνολικά 10 ανθρώπους. Τα θύματα του ήταν κυρίως φοιτήτριες που έκαναν πεζοπορία, τις οποίες μετέφερε σε απομονωμένα μέρη και αφού τις σκότωνε τις βίαζε. Σε μικρή ηλικία είχε σκοτώσει τον παππού του και τη γιαγιά του, ενώ αργότερα σκότωσε και τη μητέρα του.​

Ο Kemper είχε κόλλημα με τους αστυνομικούς. Από μικρός ήθελε να μπει στο σώμα και κόπηκε λόγω ύψους, αφού έφτανε τα 2 μέτρα και 6 εκατοστά. Την τετραετία από το 1969 μέχρι το 1973, κατά την οποία διέπραξε τους φόνους, σύχναζε σε ένα μπαρ στο Santa Cruz που ήταν γνωστό στέκι αστυνομικών. Στο Jury Room έπινε τις μπίρες του παρέα μαζί τους και τους κολάκευε λέγοντας πως θα ήθελε να είναι σαν αυτούς αλλά είχε το μειονέκτημα του ύψους.

Δεν γνώριζαν ότι είχε ήδη καταδικαστεί για τη δολοφονία του παππού του και της γιαγιάς του όταν ήταν 15 ετών. Καταδικάστηκε και μεταφέρθηκε σε κλινική, όμως δεν έλαβε την πρέπουσα θεραπεία για την παρανοϊκή σχιζοφρένεια με την οποία διαγνώστηκε. Και στα 21 του βγήκε ξανά έξω.
Για τρία χρόνια το δολοφονικό του ένστικτο παρέμεινε ανενεργό. Αντίθετα έγινε φίλος με τους αστυνομικούς, που τον φώναζαν Big Ed και τον έψαχναν μόλις έμπαιναν στο μπαρ ως μια ευχάριστη παρέα. Το 1972 όμως έκανε τον πρώτο από τους 8 φόνους του μέσα σε έναν χρόνο.
Στο Santa Cruz άρχισαν να εξαφανίζονται φοιτήτριες με την αστυνομία να ψάχνει τον δολοφόνο. Πότε όμως δεν υποψιάστηκαν τον φίλο τους Big Ed. Το 1973 σκότωσε την μητέρα του και αργότερα μια φίλη της. Πήρε τις πιστωτικές κάρτες των δυο γυναικών και έφυγε με το αυτοκίνητο.
Όταν έφτασε στο Pueblo του Colorado, σταμάτησε σε ένα τηλέφωνο και κάλεσε την αστυνομία του Santa Cruz. Όταν τους είπε ποιος είναι και πως αυτός είναι ο δολοφόνος των 8 γυναικών, του το έκλεισαν νομίζοντας ότι τους κάνει πλάκα. Έπρεπε να καλέσει 3 φορές για να ασχοληθούν μαζί του.
Τον συνέλαβε η αστυνομία του Pueblo, μεταφέρθηκε πίσω στην Καλιφόρνια και καταδικάστηκε σε ισόβια. Σήμερα είναι 72 ετών και έχει δικαίωμα να αποφυλακιστεί με αναστολή το 2024, αλλά έχει πει στον δικηγόρο του πως του πως είναι χαρούμενος με τη ζωή του στη φυλακή.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τους «cocaine hippos»του Πάμπλο Εσκομπάρ​

Ένα από τα αρκετά προβλήματα που δημιούργησε ο βαρόνος των ναρκωτικών​

Ο Πάμπλο Εσκομπάρ σκοτώθηκε από το 1993 από αστυνομικούς, μια ημέρα αφότου έκλεισε τα 44 του χρόνια. Αν και η ζωή του ήταν σύντομη, είχε καταφέρει να χτίσει ένα τεράστιο δίκτυο παραγωγής και διακίνησης ναρκωτικών, όντας ανάμεσα στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου.​

Εκτός όμως από την τεράστια χρηματική περιουσία που άφησε πίσω του, άφησε μεταξύ άλλων και έναν ζωολογικό κήπο. Και ήταν ένας πλήρης ζωολογικός κήπος. Οι ρινόκεροι, οι ελέφαντες και οι καμηλοπαρδάλεις, κατάφεραν να βρουν νέα στέγη. Αλλά οι ιπποπόταμοι, παρέμειναν στο εγκαταλελειμμένο ράντσο στην εξοχή της Κολομβίας και περίπου 14 χρόνια αργότερα, κάποιος μπορούσε να τους συναντήσει ακόμα και 100 χιλιόμετρα μακριά από εκεί.
Αυτό δημιουργούσε ένα πρόβλημα και εκείνος που κλήθηκε να το αντιμετωπίσει ήταν ο κτηνίατρος Κάρλος Βαλντεράμα, ο οποίος περιέγραψε πόσο δύσκολο είναι να ευνουχίσεις έναν ιπποπόταμο όταν αυτός βρίσκεται στη φύση. Όπως είπε για τον Εσκομπάρ «Για να είμαι ειλικρινής είναι ένα από τα πολλά προβλήματα που μας άφησε».
Ο διαβόητος βαρόνος της κοκαΐνης, στην κορύφωση των «επαγγελματικών» του δραστηριοτήτων, έφερε παράνομα στην Κολομβία έναν μεγάλο αριθμό εξωτικών ζώων, ένα από το κάθε φύλο, με τη φύση να κάνει τη δουλειά της από εκεί και έπειτα.
Μετά τον θάνατό του, οι ιπποπόταμοι διέφυγαν από το κτήμα του και εμφανίζονταν στα πιο παράξενα μέρη. Όπως λέει ο Κάρλος Βαλντεράμα, «Η Κολομβία έγινε ο παράδεισός τους, αλλά παραμένουν πολύ επιθετικά ζώα και γενικά πολύ δύσκολα». Το 2007, ένας από τους αρσενικούς έγινε ιδιαίτερα επιθετικός και του ανέθεσαν ένα σχεδόν ακατόρθωτο πράγμα. Να τον ευνουχίσει στη φύση.
«Βρισκόμαστε σε μια έκταση γεμάτη με λίμνες και όχι σε μια κλινική. Ήταν πολύ δύσκολο να του δώσω αναισθητικό, ενώ οι ιπποπόταμοι πεθαίνουν πολύ εύκολα από αναισθησία», εξήγησε.
Τελικά τα κατάφερε και μόλις το αναισθητικό ξεκίνησε τη δράση του, ξεκίνησε και η διαδικασία. «Παρέμενε δύσκολο γιατί οι όρχεις τους είναι εσωτερικοί. Η διαδικασία λοιπόν επιτάσσει να περάσουμε ένα στρώμα δέρματος που έχει πάχος 2 ή 3 εκατοστά, κάτι σαν αλεξίσφαιρο γιλέκο. Και δεν τελειώνει εκεί, γιατί πρέπει μετά να διαπεράσεις και 8 εκατοστά λίπους», ανέφερε.

Η επέμβαση κράτησε για 12 ώρες και χρειάστηκαν συνολικά επτά άνθρωποι. Όπως εξηγεί, το άγχος ήταν μεγάλο γιατί η πιθανότητα να ζήσει το ζώο ήταν 50-50. Όταν τελείωσε και ο ιπποπόταμος ήταν ακόμα αναίσθητος, μεταφέρθηκε από τον στρατό στο ράντσο του Πάμπλο Εσκομπάρ. «Καταφέραμε να το απελευθερώσουμε και το ζώο μάς κοιτούσε σε φάση: "Εντάξει; Φεύγετε τώρα;". Ήταν μια καλή βραδιά», πρόσθεσε.
Το πρόβλημα όμως παραμένει, γιατί από τότε έχει μπει την άκρη το πλάνο να ευνουχιστούν περισσότεροι ιπποπόταμοι. Κι έτσι αυτή τη στιγμή στην Κολομβία υπάρχουν περίπου 120 «cocaine hippos» όπως τους αποκαλεί ο ντόπιος πληθυσμός, δηλαδή «ιπποπόταμοι της κοκαΐνης».

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Ο μύθος γύρω από τον Καιάδα​

Τι ισχύει από όσα έχουν γραφτεί και τί είναι μύθος​

Ο Καιάδας που βρίσκεται στο χωριό Τρύπη της Λακωνίας λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Σπάρτη. Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Καιάδα ως το μέρος όπου οι Σπαρτιάτες πετούσαν τα παιδιά που γεννιόταν με δυσμορφία ή δεν ήταν αρτιμελή. Όμως ο μύθος καταρρίφθηκε από τα ευρήματα που βρέθηκαν.​

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο στον Καιάδα κατέληγαν τα παιδιά που φαίνοταν ότι δεν θα μεγαλώσουν υγιή και ικανά να μπούνε στη στρατιωτική μηχανή της Σπάρτης. Οι Σπαρτιάτες ήταν γνωστοί για τις ικανότητες του στο πεδίο της μάχης και τη σκληρή διαπαιδαγώγίση τους. Έφευγαν από μικρή ηλικία από την στοργή και την ασφάλεια της οικογένειας και εξασκούνταν στις πολεμικές τέχνες.
Όταν ενηλικιώνονταν έμπαιναν στο στρατό της Σπάρτης που είτε αμύνονταν για να μείνει ελεύθερη η πόλη, είτε έκαναν εκστρατείες για να προφυλάξουν τα συμφέροντά τους.

Όμως στον οι ιστορικοί του σήμερα πιστεύουν πως στον Καιάδα κατέληγαν όσοι είχαν καταδικαστεί σε εσχάτη προδοσία, αιχμάλωτοι πολέμου, όλοι ενήλικες. Δεν βρέθηκαν ποτέ οστά παιδιών.
Ο θάνατος στον Καιάδα θεωρούνταν ατιμωτικός γιατί τα πτώματα έμεναν χωρίς ταφή και η ψυχή τους δεν έβρισκέ ποτέ την γαλήνη.

Σύμφωνα με ιστορικές αναφορές στον Καιάδα ρίχτηκαν από τους Σπαρτιάτες ο ήρωας του Β’ Μεσσηνιακού πολέμου Αριστομένης μαζί με 50 αιχμαλώτους Μεσσηνίους. Όπως επίσης και το σώμα του βασιλιά τους Παυσανία που είχε καταδικαστεί σε θάνατο για προδοσία.
Η πρώτη επίσημη έρευνα έγινε το 1983 και βρέθηκαν οστά στη σπηλιά, αλλά και στις σχισμές του Καιάδα.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[Zatara]

Εκεί παραδίπλα μένω

 

[Zatara]

Το χωριό δίπλα στον Καιάδα λέγεται Τρύπη, έχει ωραία περιηγητική διαδρομή με ποτάμι...επίσης έχει ταβέρνες με κάτι γουρουνοπούλες χάρμα, είναι 3 χιλιόμετρα από τη Σπάρτη και πάω με τα πόδια.

 

[maik900]

Ο σκακιστής που νίκησε 36 αντιπάλους με κλειστά μάτια​

​

Μπορεί το σκάκι να μπήκε στη ζωή του κόσμου μετά τη πολύ πετυχημένη σειρά «Γκαμπί της Βασίλισσας» αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχει προσφέρει δεκάδες συγκινήσεις στο κοινό.
Ένας εξαιρετικός σκακιστής ο Πολωνός Μιέτσισλαβ Νάιντορφ είχε δώσει δείγματα του ταλέντου του τη δεκαετία του 1930.
Αναγκάστηκε να φύγει στην Αργεντινή κυνηγημένος από το ναζιστικό καθεστώς επειδή ήταν Εβραίος. Όμως και στην Αργεντινή τα πράγματα ήταν δύσκολα για αυτόν.
Στην χώρα της Λατινικής Αμερικής αρχίζουν και κερδίζουν έδαφος οι φιλοναζιστές και ο Νάιντοφ μπαίνει στη μαύρη λίστα και παρακολουθείται.

Αποκομμένος από φίλους και οικογένεια ο Νάιντορφ αποφασίζει πως πρέπει να κάνει κάτι σπουδαίο για να τραβήξει τη προσοχή της διεθνούς κοινότητος.
Θα έπαιζε με 40 αντιπάλους με κλειστά μάτια, ταυτόχρονα. Το παίξιμο με κλειστά μάτια απαγορευόταν αυστηρά καθώς προκαλούσε ψυχικές διαταραχές, μέχρι και αυτοκτονίες.
Σε εκείνη την εκπληκτική βραδιά κέρδισε 36 αντιπάλους, έφερε μία ισοπαλία και έχασε από 3.
Όμως το τρομερό εγχείρημά του δεν έφτασε ποτέ στην οικογένειά του καθώς όλοι είχαν σκοτωθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους ναζί.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

 

[maik900]

Το ορυκτό που ψάχνει απεγνωσμένα η Ευρώπη​

Η ενέργεια μπαίνει σε νέα φάση​

Οι ανάγκες για αυτό θα αυξηθούν 35%​

Η Ευρώπη μπαίνει σε μια νέα φάση γύρω από την ενέργεια. Ο πόλεμος στην Ουκρανία απλά επιτάχυνε τις διαδικασίες αποσύνδεσης των αναγκών από πετρέλαιο, λιγνίτη και αέριο και οι κυβερνήσεις προσπαθούν να συνεργαστούν για το επόμενο βήμα προς μια πιο "καθαρή" Ευρώπη και μια φθηνότερη ενέργεια για όλους.​

Ήδη η χρηματοδότηση για ηλεκτρικά αυτοκίνητα έδειξε ότι πέτυχε αφού πολλοί Ευρωπαίοι αγόρασαν οχήματα ενώ έντονο είναι και το ενδιαφέρον από τις αυτοκινητοβιομηχανίες για ανάπτυξη μοντέλων χρήσιμα προς το κοινό.
Η πώληση αυτοκίνητων με μηχανές εσωτερικής καύσης θα τελειώσει το 2035 και το πρόβλημα που θέλουν να αντιμετωπίσουν εγκαίρως είναι η προμήθεια με λίθιο που είναι απαραίτητο για τα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα.
Οι χώρες που ουσιαστικά είναι οι μεγάλοι προμηθευτές λιθίου είναι 5 και όλες βρίσκονται εκτός Ε.Ε και αυτό είναι ένας δυνατός γρίφος για τους 27.
Η Αργεντινή, η Χιλή και η Βολιβία έχουν στα εδάφη τους περίπου το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων του επονομαζόμενου και «λευκού χρυσού». Η Αυστραλία έχει το 20%. Η Κίνα, αν και έχει μόλις το 7% των παγκόσμιων αποθεμάτων, ισοδυναμεί στο 17% της παραγωγής.

Η Κίνα όμως είναι σπουδαίος παίκτης στην αγορά, αφού το 50% των επανοφορτιζόμενων μπαταριών κατασκευάζονται εκεί.
Μέχρι το 2050, η αισιόδοξη έρευνα δείχνει ότι θα χρειαστούμε 35% περισσότερη εξόρυξη και αναγκαστικά πρέπει να βρεθούνε νέες πηγές.
Οι δύο χώρες που έχουν μεγάλες ποσότητες στο έδαφός τους είναι η Ουκρανία και το Αφγανιστάν, χωρίς να χρειάζεται να πούμε τίποτα περισσότερο για το πόσο δύσκολο γίνεται το έργο της Ευρώπης στην ανεύρεση λιθίου.
Πολλές χώρες έχουν αρχίσει και κάνουν έρευνες στα εδάφη τους, όμως πέφτουν πάνω σε αντιδράσεις από τοπικούς φορείς που δεν θέλουν την εξόρυξη γιατί φοβούνται υποβάθμιση της περιοχής τους. Δύο τέτοια παραδείγματα είναι η Πορτογαλία και η Σερβία.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Η νύχτα που κάηκαν ζωντανοί 146 νέοι​

Νεκροί χωρίς πρόσωπα​

Από τις νύχτες που αδυνατείς να πιστέψεις τα γεγονότα, η ιστορία στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, που συνέβη στη Γαλλία παραμένει μέχρι και σήμερα το πιο φρικιαστικό ατύχημα που έγινε στη χώρα.​

1 Νοεμβρίου του 1970 και οι σειρήνες της πυροσβεστικής ηχούν στην επαρχιακή πόλη της Γαλλίας, το Σαντ Λορέντ. Τα οχήματα και οι δυνάμεις της πυροσβεστικής κατευθύνονται προς ένα κλαμπ, από το οποίο ξεπηδούν τεράστιες σε ύψος φλόγες. Κανείς δεν περιμένει το μέγεθος της τραγωδίας.
Μέσα στο κλαμπ βρίσκονται 160 νέοι, όλοι ηλικίας από 16 εώς 20 ετών.
Η κατασκευή του κλαμπ ήταν τέτοια που η φωτιά επεκτάθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Τα πλαστικά που υπήρχαν σε όλο το χώρο έγινε καύσιμο στις φλόγες που ξεκίνησαν από από το κέντρο του μαγαζιού.
Οι φλόγες έσπειραν τον πανικό στους θαμώνες που πάνω στη προσπάθεια τους να βρούνε έξοδο διαφυγής ποδοπατήθηκαν και έχασαν τις αισθήσεις τους.
Η πυροσβεστική έφτασε αμέσως, αλλά η κεντρική είσοδος είχε πάρει φωτιά και οι έξοδοι κινδύνου ήταν κλειδωμένες. Γκρέμισαν ένα μέρος του κλαμπ και ξεκίνησαν την κατάσβεση, αλλά ήταν ήδη αργά.
146, άτομα απανθρακώθηκαν και οι υπόλοιποι διεκομίστηκαν στο νοσοκομείο με βαριά εγκαύματα.
Οι εικόνες που αντίκρυσανοι οι διασώστες, είναι βγαλμένες από το χειρότερο εφιάλτη. Τα πτώματα βρέθηκαν με τα χέρια στο πρόσωπο, αφού προσπαθούσαν να αποφύγουν τις φλόγες, αλλά λιποθύμησαν από τις αναθυμιάσεις. Πολλοί είχαν πεθάνει ήδη από ασφυξία.
Η πυρκαγιά ξεκίνησε από ένα τσιγάρο που έπεσε πάνω σε ρούχα, και εξαπλώθηκε μέσω των καθισμάτων που ήταν από χαρτοπολτό.
Οι σκηνές που ακολούθησαν δεν περιγράφονται, αφού οι γονείς κλήθηκαν να αναγνωρίσουν πτώματα που δεν είχαν καν πρόσωπο.
Οι δύο ιδιοκτήτες του κλαμπ ήταν ανάμεσα στα θύματα, ενώ ο τρίτος καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Γιατί τα περισσότερα τραγούδια κρατούν γύρω στα 3 λεπτά​

Για πολύ συγκεκριμένους λόγους​

Όπου και αν ακούτε σήμερα μουσική, θα έχετε προσέξει ότι η πλειονότητα των τραγουδιών κρατά περίπου 3 λεπτά.​

Το «έθιμο» ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν οι δίσκοι από σελάκ έκαναν την εμφάνισή τους στην αγορά. Οι ρυθμοί με τους οποίους περιστρέφονταν οι δίσκοι αυτοί διέφεραν, αλλά οι 78 στροφές ανά λεπτό (RPM) έγιναν γρήγορα ο κανόνας. Τα πιο δημοφιλή μεγέθη δίσκων ήταν 10 ίντσες - που μπορούσαν να χωρέσουν περίπου τρία λεπτά μουσικής ανά πλευρά - και 12 ίντσες, που χωρούσαν περίπου τέσσερα έως πέντε λεπτά ανά πλευρά.
Έτσι, για να μπορεί να παίζεται η μουσική τους στο ραδιόφωνο και να δώσουν κίνητρο στο κοινό να την αγοράσει, οι καλλιτέχνες έπρεπε να προσαρμοστούν μέσα σε αυτά τα χρονικά όρια.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, έκαναν την εμφάνισή τους οι δίσκοι 45 στροφών, που ήταν πιο φθηνοί στην παραγωγή τους και φτιαγμένοι από βινύλιο. Αυτοί οι δίσκοι δεν μπορούσαν να χωρέσουν πολλά περισσότερα από τρία λεπτά σε κάθε πλευρά τους. Τα LP (Long Play) κυκλοφόρησαν και αυτά λίγο αργότερα, αλλά ήταν πολύ πιο εύκολο για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς να παίζουν ένα τραγούδι από 45αρηδες δίσκους.
Μπορεί λοιπόν τα τρία λεπτά να ξεκίνησαν με τους δίσκους 78 στροφών, αλλά οι δίσκοι 45 στροφών το μετέτρεψαν σε αναγκαιότητα. Φυσικά υπήρχαν και εξαιρέσεις στον κανόνα. Το πασίγνωστο τραγούδι του Bob Dylan «Like a Stone» που κρατά πάνω από 6 λεπτά, έγινε μια αναπάντεχη (λόγω διάρκειας) επιτυχία στα ραδιόφωνα, με τους ακροατές να ζητούν το full version. Υπήρξαν και φορές, όπως με το τραγούδι του David Bowie «Heroes», που οι καλλιτέχνες έκαναν το λεγόμενο radio edit, όπου έκοβαν σημεία του τραγουδιού για να παιχτεί πιο εύκολα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Αν ήθελες όλα τα έξι λεπτά, θα έπρεπε να αγοράσεις τον δίσκο.
Και παρόλο που η τεχνολογία έκανε τεράστια βήματα και στη μουσική, με τις κασέτες και τα CD, το τρίλεπτο για τα τραγούδια έμεινε σαν κανόνας για τα περισσότερα pop τραγούδια. Αυτό συνέβη γιατί οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μπορούσαν να συμπεριλάβουν περισσότερες διαφημίσεις στο πρόγραμμα τους, αν τα τραγούδια ήταν σύντομα.
Οι εταιρείες παραγωγής τα προτιμούσαν επίσης, αφού τα μεγαλύτερα τραγούδια δεν σήμαιναν απαραίτητα και μεγαλύτερα έσοδα. Είναι επίσης πιθανό ότι οι ακροατές της pop μουσικής να προτιμούν απλώς τη συντομία. Άλλωστε, αυτό είναι που έμαθαν να περιμένουν. Όπως είπε ο Thomas Tierney, διευθυντής της Sony Music Archives Library, στο Mashable, «είναι ενσωματωμένο στο DNA μας».
Η σημερινή πιο ψηφιακή εποχή είναι πιο ευνοϊκή για μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια. Δεν υπάρχουν τόσοι περιορισμοί, όπως το μέγεθος ενός δίσκου, ενώ με πολλά μέσα και ανθρώπους να μπορούν να αναπαράγουν μουσική, τα ραδιόφωνα δεν είναι το μόνο μέσο με το οποίο οι μουσικοί θα κάνουν επιτυχίες. Αλλά ακόμα και σήμερα, αν μπείτε στα top charts, δεν θα βρείτε πολλά τραγούδια μακριά από το τρίλεπτο. Αν και η ελευθερία πλέον είναι μεγαλύτερη…

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Απαγάγουν μικρά παιδιά για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες​

Συγκλονιστική εξομολόγηση μιας γυναίκας που έπεσε θύμα μιας παράλογης πρακτικής​

Δεν το χωράει ανθρώπινος νους όσα ακούστηκαν στο ρεπορτάζ του BBC γύρω από απαγωγές μικρών παιδιών για να εξαγνιστούν από τις αμαρτίες οικογένειες στην Αφρική.​

Μια γυναίκα από τη Γκάνα, χρειάστηκε να περάσει 20 χρόνια στη προσωπική της φυλακή, πριν καταφέρει να βγει ελεύθερη, αλλά με βαθιά τραύματα στη ψυχή της και να ζήσει τη ζωή που της έκλεψαν.
"Όταν ήμουν 7 χρονών βρέθηκα στην Γκάνα και τοποθετήθηκα σε ένα σκληρό, απάνθρωπο σύστημα για το οποίο δεν γνώριζα τίποτα".
Με αυτά τα λόγια ξεκινάει να αφηγείται την ιστορία της η Brigitte Sossou Perenyi, ξ οποία έπεσε θύμα ενός εθίμου που ονομάζεται τροκόσι.
Τροκόσι είναι όταν οι γονείς παραδίδουν το παιδί τους σε τοπικούς ιερείς, γιατί η οικογένεια κουβαλάει μια πολύ μεγάλη αμαρτία και φοβούνται την τιμωρία από τον Θεό.
Έτσι η 7χρονη Brigitte, δόθηκε για να εξαγνιστεί η αμαρτία του θείου της που είχε διαπράξει παιδεραστία.
Το τροκόσι έχει απαγορευτεί με νόμο στη Γκάνα, όμως χιλιάδες παιδιά έχουν πέσει θύματα του.
"Οι γονείς μου μού είπαν ότι έπρεπε να φύγω από το σπίτι και να πάω να ζήσω με τον θείο μου. Με έβαλαν στο πίσω μέρος μίας μηχανής, ο οδηγός ήταν κάποιος που δεν γνώριζα καν. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ο αέρας που έκανε τα μάτια μου να δακρύζουν, μετά όμως συνειδητοποίησα ότι έκλαιγα. Γιατί με είχαν πάρει μακριά από την οικογένεια μου. Έπειτα ο άγνωστος άντρας με άφησε μόνη μου σε ένα μέρος όπου δεν είχα ξαναβρεθεί ποτέ μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω καν τη γλώσσα. Μου έβγαλαν τα ρούχα και με τύλιξαν με ένα παρεό. Άλλαξαν ακόμα και το όνομα μου," θυμάται γεμάτη πίκρα η Brigitte.
Η μικρή Brigitte σώθηκε όταν ένας Αμερικανός με οικονομικά ανταλλάγματα απελευθέρωσε δεκάδες παιδιά και εφήβους που βρήκαν καταφύγιο στις ΗΠΑ.

Πηγη www.e-radio.gr